Dat is nou net niet hoe het vele tientallen jaren geleden is afgesproken in Europees verband. Logisch: Technisch was het heel lastig om gelijkspanning naar een ander voltage te krijgen zonder veel energieverlies. En als er dan toch al met verschillen gewerkt wordt kan het onderscheid tussen de ene wisselspanning op 1000 volt en die op 1500 volt er ook wel bij.

De vraag is alleen of je bij losse rijtuigen echt zonder omvormer kunt. Als je een trein van 15 rijtuigen op lage spanning voedt dan krijg je een enorme stroom of je krijgt heel veel verschillende voedingsdraden. Een trein van 15 rijtuigen kan bij erg koud weer zomaar 1500 kW aan verwarming verbruiken. Die wil je niet door je 400-voltssnoertje. Er zijn ook diverse verbruikers in de rijtuigen op andere spanningen. Uiteindelijk is een omvormer per rijtuig wel praktisch.

In het geval van vaste eenheden kan je dit anders oplossen. Zo heeft een stam DDAR de omvormer in het stuurrijtuig staan en worden daarmee de verbruikers in de andere rijtuigen gevoed. Als die stam toch nooit uit elkaar hoeft kan je best wat meer kabeltjes door de trein trekken voor de verlichting, verwarming, etc..

ArrivaBas schreef:Elektrische apparatuur kan vanzelfsprekend niet tegen de grote spanningsverschillen tussen de HSL en het conventionele net.

Dat begrijp ik zeer goed, maar is het niet logischer om de spanningsomvorming in de loc af te handelen? Waarbij je de rijtuigen een vaste spanning geeft die niet wijzigt als de bovenleidingspanning wijzigt.

Elektrische apparatuur kan vanzelfsprekend niet tegen de grote spanningsverschillen tussen de HSL en het conventionele net.

Waarom hebben veel rijtuigen een spanningsomvormer? Is dat niet onnodig duur?