Interrail Frankrijk 2007

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Daantje
OVNL-bestuurslid
Berichten: 6458
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 18:05
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Interrail Frankrijk 2007

Bericht door Daantje »

Interrail France 2007

Interrail 2007: Frankrijk
“C’etait bien…”

Eindelijk is ‘ie er dan: het reisverslag van onze Interrail naar Frankrijk. Een beetje groot uitgevallen, maar prima te lezen op een druilerige dag :D
Maanden van voorbereiding gingen er aan vooraf, vele planningen zijn nodeloos naar de prullenbak verwezen en diverse keren werden er bezoekjes aan de NSI-balies gebracht, dit alles leidde tot dé Interrail 2007! Alle gebeurtenissen en herinneringen komen terug in dit reisverslag van een ontzettend gave treinreisvakantie naar en door Frankrijk.

Hieronder volgt het verslag van de reis. Het verslag bestaat uit verschillende posts, die elk een eigen omgeving beschrijven. Heel veel plezier bij het lezen!



Introductie

Scan Interrailticket
Afbeelding

In oktober 2006 kwam het idee naar voren om afgelopen zomer een Interrailvakantie door Frankrijk te organiseren. Enthousiaste reacties en spontane ideeën kwamen daarbij al naar boven. Uiteindelijk hebben Dana, Hugo en Tim op 31 juli 2007 de trein naar Frankrijk gepakt. Ondanks dat velen een reisgezelschap van drie personen niet geschikt vonden, bleek dat achteraf wel degelijk het geval. Heel veel planningen zijn de revue gepasseerd en velen daarvan zijn ook weer verwijderd, de planning bleek niet mogelijk of er werd geschoven met de reisdagen waardoor bepaalde verbindingen niet meer mogelijk waren. Zo kwamen we er bij de laatste check voor het vertrek achter dat er op zondag helemaal geen rechtstreekse trein tussen Rennes en Nantes rijdt. Probleempje, want we zaten wel gebonden aan gereserveerde vervolgtreinen. De route zoals die uiteindelijk is genomen, staat hieronder weergegeven en loopt vanaf Den Haag HS via Roosendaal naar Brussel. Via het grenspunt Quevy ging het naar Aulnoye Auymeries en Parijs. Na een verblijf van enkele dagen ging de reis verder naar Bayeux, Normandië. Enkele dagen later ging de reis dan weer verder naar Rodez, via Rennes, Nantes, een overnachting in La Rochelle en verder via Bordeux – Toulouse. Vanaf daar was de reis niet meer gepland, dat zouden we ter plekke bedenken, maar het werd uiteindelijk Rodez – Millau – Montpellier, Montpellier – Nice en na een bezoek aan Monaco, Nice – Digne les Bains. Aldaar ving de reis aan naar Marseille om vanaf die stad per TGV naar Brussel en uiteindelijk weer Den Haag HS te reizen.

Afbeelding Afbeelding naar: AllEuropeRail.com

Alle drie hebben we de reis op een andere manier ervaren, en de ervaringen van elk doen niet onder voor de ander: het was tof, of “c’etait bien” zoals Hugo zou zeggen.
Gebruikersavatar
Daantje
OVNL-bestuurslid
Berichten: 6458
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 18:05
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Re: Interrail Frankrijk 2007

Bericht door Daantje »

La France? Vite, vite!
Alvorens de reis naar Parijs te beginnen, hadden we besloten om de avond voor vertrek bij elkaar te komen om zo gezamenlijk te kunnen vertrekken. Dat leek ons wel zo gezellig en bleek achteraf een goede keuze. Op maandag 30 juli kwamen we dan bij elkaar om de volgende ochtend op te staan om de Benelux-trein (foto: Daniël) van 13.06 op Den Haag HS te halen. Saillant detail was dat we in vrijwel alle planningen zijn uitgegaan van trein 633, de trein die afgelopen zomer structureel was komen te vervallen. Aangezien de geplande verbinding naar Parijs maar eens in de twee uur mogelijk was, werd de planning op het laatste moment dus weer eens aangepast. Afin, wij op tijd op Den Haag HS.

Afbeelding

Een jongen die bij ons in de abri zat vraagt nieuwsgierig of wij toevallig op Interrailvakantie gingen. Dat konden wij bevestigend antwoorden en hij vertelde dat hij toevallig de vorige zomer ook een treinvakantie door Frankrijk heeft gemaakt. Daar konden wij natuurlijk gebruik van maken en vroegen onder andere hoe zijn overnachtingen geregeld waren. Hierop gaf hij de tip om voor vertrek uit een hostel even te bellen naar een volgend hostel om zeker te zijn van een slaapmogelijkheid. Een tip waar we zeker wat mee konden.
Rond vertrektijd van onze trein zagen we inderdaad drie wit/geelgekleurde lampjes onze richting op komen draven, maar, wat schetst onze verbazing? Er komt slechts een binnenlandse dubbelaar, de VIRM, voorrijden :shock:
Na eenmaal plaatsgenomen te hebben in de trein verliepen de eerste kilometers van de reis verder prima. Wij hadden het vermoeden dat er in Roosendaal een vervangende trein voor de rit in België zou klaarstaan, maar berichten via de omroep hierover bleven uit. In Roosendaal kwam dan eindelijk het bericht dat er aan de andere zijde van het perron een trein gereedstond naar België, aan de overzijde van het perron bleek de stoptrein naar Zeeland te staan, veel verwarring alom. Na enkele minuten kwam dan vóór onze trein waar we net waren uitgestapt een brak Belgisch mormel aan. De gehele volksverhuizing vanuit de Nederlandse vervangende trein zette zich voort in de Belgische… het was krap, zeg maar…

Afbeelding

Met een ruime vertraging vertrokken we uiterst langzaam richting België. Nadat de Belgische grens was gepasseerd en de snelheid er weer een beetje inkwam, minderde de trein vaart om op het station van Essen te stoppen. Verbaasde blikken van reizigers uit de trein en ook bij ons kwamen er vraagtekens wat dit mocht betekenen. Normaalgesproken stopt de Beneluxtrein hier immers niet. Verder in de richting van Antwerpen stopten we ook op stations als Kalmthout, Heide en Kapellen.
België kent een treinstelsel dat te vergelijken is met het systeem dat lange tijd in Nederland heeft gediend. Men onderscheid drie hoofdcategorieën: InterCity-treinen, InterRegio-treinen en L-treinen, vergelijkbaar met de in Nederland gebruikelijke termen Intercity, sneltrein en stoptrein. In de voorsteden van Brussel kent men ook nog enkele CR-treinen, wat niets anders zijn dan voorstadtreinen die de meeste grote steden wel kennen.
Alle hoofdverbindingen in België worden aangeduid met een hoofd- dan wel kleine letter (afhankelijk van de verbinding), zo is IC A een intercity tussen Oostende, Brussel en Eupen. Onze IR-trein bleek IR n, te zijn, welke rijdt tussen Essen en Jambes.

Bron: http://www.belrail.be/F/relations/natl/index.html.
Door Daantjes levenservaring in België leerden we dat onze trein in feite een naar Nederland doorgetrokken Belgische InterRegio-trein was. Dat baarde ons enigszins zorgen omdat we nu niet wisten óf deze trein nog wel naar Brussel zou rijden en hoe laat we daar dan eventueel zouden aankomen. Ook werden er in deze Belgische trein totaal geen mededelingen ten gehore gebracht over in welke trein wij ons zouden bevinden, waar deze trein naar toe zou gaan en hoe laat we op diverse stations zouden arriveren. Besloten werd om de conductrice, of zoals men dat in België stelt, treinbegeleidster, op te gaan zoeken. Zij werd echter al geruime tijd bestookt met vragen van reizigers uit Nederland die nou wel eens wilden weten wat dit allemaal te betekenen had. Er werd ons verzekerd dat de trein in Brussel Zuid/Bruxelles Midi zou stoppen en de begeleidster gooide vervolgens de cabinedeur dicht. Goed, we wisten in ieder geval dat we in een trein de goede kant op zaten, maar van onze driekwartier overstaptijd was al behoorlijk wat tijd afgesnoept. Daar wij niet wisten hoelang er nog over het stuk Antwerpen – Brussel gedaan zou worden, zaten wij ons ernstig af te vragen of de overstap nog gehaald kon worden. Enigszins cruciaal zou die overstap wel zijn: het was de laatst mogelijke verbinding die dag om via het door ons gekozen grenspunt (Quevy) te reizen. Op het moment dat we ons eenmaal in de spoortunnel bij Brussel bevonden en zagen dat we nog ongeveer 10 minuten zouden hebben, waren we enigszins gerustgesteld. Uiteindelijk bleek dat we bij aankomst nog vijf minuten hadden om over te stappen op IR j van Brussel naar Quevy (het spoortraject daarvan staat bekend als lijn 96. Deze trein werd gereden met zogenaamde AM’96-rijtuigen, ook wel bekend als ‘Deense Neus’. Zonder problemen verliep deze reis naar het volgende station Quevy. Het viel daarbij op dat de trein na Bergen, Mons, toch wel erg leeg werd. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat de deze verbinding maar één keer per twee uur wordt aangeboden.

Grenstation Quevy, met op onderstaande foto de Belgische trein:

Afbeelding

De Franse zijde van het grensstation

Afbeelding

Vrijwel met privé-vervoer kwamen we aan op het grensstation. Tijdens uitstappen kwam een man op een fiets ons tegemoet rijden, waarbij hij de legendarische woorden La France? Vite, vite! uitsprak. Afijn, wij keken op onze uurwerken en zagen geen reden tot paniek, daar we nog ruim zeven minuten overstaptijd hadden. De fietsende man –naar later bleek, stationschef– maande ons echter nog steeds tot opschieten. Met een kort drafje gingen we dan maar op weg naar de gereedstaande trein naar Frankrijk. Een ietwat groot uitgevallen trein voor het reizigersaanbod. Zoals op de foto te zien, was het nogal leeg in de trein:

Afbeelding

Deze trein bracht ons op een stationsknooppunt genaamd Aulnoye. Hier komen treinen uit diverse richtingen samen en vertrekken ieder ook weer naar een andere bestemming. Onze trein vanaf het grensstation had hier het eindpunt en keerde enkele tientallen minuten later weer terug naar datzelfde station. Door het centrale karakter van het station kwamen er ook diverse materieelsoorten voorbij. Hieronder een korte foto-impressie van de treinen die alhier halteerden.

Afbeelding

Afbeelding

En de aankondiging van onze intercitytrein naar Parijs:

Afbeelding

Bij onze tweede kennismaking met het Franse interieur van de treinen, kwamen we tot de conclusie dat de Fransozen een toch wel erg goede smaak hebben met betrekking tot comfort.

Afbeelding

Het internationale karakter van dit station kan goed worden weergegeven met een foto van de treinaanwijzer in de hal van het station:

Afbeelding
De wereldstad Parijs is opgedeeld in twintig zogenaamde arrondissementen, die elk worden aangeduid als 1ère, 4ème etc. of met Romeinse cijfers.
Ieder arrondissement bestaat voorts veelal weer uit vier kwartieren, quartiers. De buitenwijken staan ook wel bekend als banlieu.

Bron: http://www.parisnet.com/parismap.html.
De geboekte jeugdherberg van Leo Lagrange lag bij de metrohalte Mairie de Clichy afgeleid van de naam van de voorstad, Clichy.. Aangezien de avondspits in Parijs wat later op gang komt dan in Nederland, stonden we in nogal volle metro’s op weg naar de Auberge de Jeunesse. Hugo had nog metrokaartjes van zijn studie-uitwisseling een jaar eerder en met deze kaartjes was het nog steeds mogelijk om de poortjes te openen. Scheelt weer een euro reiskosten :D Met twee keer overstappen en reizend langs stations als Anvers, Barbès Rochechouart –waar de metro bovengronds rijdt– en Place de Clichy kwamen we aan op de juiste metrohalte. In de straat hadden we een klein hostelletje met een achteraf-ingangetje verwacht, maar nadat we tot tweemaal langs het onderstaande gebouw hebben gelopen, kwamen we tot de ontdekking dat dít kolossale gebouw de overnachtingsplek voor de komende dagen was:

Afbeelding

Na onze check-in kregen we een driepersoonskamer toegewezen. Klein, maar voor €20,- per persoon per nacht prima te doen.

Afbeelding

Hostel met uitzicht!

Afbeelding

De lange reis was achter de rug en onze magen rammelden dan ook behoorlijk. We besloten in de omgeving van de jeugdherberg een Mc Donald’s of andere soortgenoot te zoeken. En ondanks dat een typisch klein shoarmatentje ons ook lonkte, besloten we toch te gaan voor het fastfood. Doodop besloten we om te gaan slapen, maar niet voordat we even hadden genoten van het uitzicht aan de Quai de Clichy bij de Seine.

Afbeelding
Verslag Parijs

Het bezoek aan Parijs was een soort standaard stedenbezoekritueel. Om toch een kleine indruk te geven, staat hier het stadsbezoek uitgelicht.

Na de eerste nacht in Frankrijk stonden we redelijk op tijd weer op om te gaan kijken wat het ontbijt moest voorstellen. Tim kwam tot de teleurstellende conclusie dat het in Frankrijk niet gebruikelijk is om je broodjes bij het ontbijt met hartig beleg te beleggen. We moesten het doen met harde broodjes met jam of cornflakes. Ook borden kenden ze hier niet. :lol:

Afbeelding

Toch smaakte het ons wel en korte tijd later besloten we de stad te gaan verkennen. Hiervoor moesten we eerst de kaartautomaat bij de metro plunderen om voldoende metrokaartjes te hebben voor onze rondrit. We besloten met de metro naar de Champs-Élysées te gaan om die af te lopen naar de Arc de Triomphe.

Afbeelding

Champs-Élysées, gezien vanaf de Arc de Triomphe

Dat was nog best een flinke wandeling doordat het een vals plat stuk is. Bij de Arc de Triomphe hebben we wat rondgekeken en foto’s gemaakt.

Afbeelding

Toen op weg naar de Eifeltoren. Hugo en Tim wisten dat je vanuit een straat vanaf de Arc de Triomphe uitkomt op een punt waar je deze heel mooi kan zien. Het was even puzzelen welk straatje het zou zijn, maar dan heb je ook wat. Het uitzicht was echt enorm mooi.

Afbeelding

Afbeelding

Bij de Eifeltoren wat rondgekeken en toen weer verder gelopen richting het Île de la Cité door een aantal hele kleine, mooie straatjes. Bij het Île de la Cité de Notre-Dame bekeken en toen met de metro naar Montmartre gegaan.
De Notre-Dame

Afbeelding

Daar een flinke klim naar boven naar de Sacré-Coeur maar wel fantastisch uitzicht over Parijs.

De Sacré-Coeur

Afbeelding

Uitzicht over Parijs

Afbeelding

Toen terug naar beneden gewandeld en een restaurantje gezocht om te eten. We vonden een plekje in een pizzeria en ondanks dat het niet helemaal goed ging met bestellen (was dat op Hugo zijn bord nou het brood wat we besteld hadden als voorgerecht of toch al de pizza :lol: ) smaakte het ons prima. Daarna besloten we om terug te gaan naar het hostel want onze voetjes hadden het wel weer gezien voor vandaag.

De volgende dag besloten we om eerst boodschappen te gaan doen zodat we ’s avonds zelf konden koken in het hostel. Vlak bij het hostel was een supermarkt dus dat was allemaal zo gebeurd. Daarna gingen we met de metro, via een omweg omdat we de volautomatische metro wilden zien, naar La Défense, het zakencentrum net buiten Parijs.

Volautomatische metro

Afbeelding

Poort bij La Défense

Afbeelding

Daar hebben we rondgekeken en een broodje gegeten. Toen besloten we om ons op te splitsen. Tim wilde graag nog verder rondtoeren met het OV door Parijs en had een dagkaart gekocht. Hij reisde met alle vier de trammetjes door Parijs en ook met verschillende bussen en treintjes van de RER. Hugo en Dana wilden liever niet de hele dag alleen maar OV van binnen zien maar ook nog een beetje de stad bekijken. Zij gingen terug naar het centrum van Parijs om daar rond te dwalen. Zo zagen ze onder andere het Centre Pompidou. ’s Avonds spraken we af bij het metrostation voor het hostel om samen te koken en eten. Dit was alweer onze laatste avond in Parijs. Een mooie stad en zeker de moeite waard om een paar dagen rond te kijken.
Gebruikersavatar
Daantje
OVNL-bestuurslid
Berichten: 6458
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 18:05
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Re: Interrail Frankrijk 2007

Bericht door Daantje »

Bayeux, Battle of Normandy

Na een ontbijt in de gezamenlijke ontbijtzaal van het hostel, gingen we op weg naar station Gare Saint Lazare, naast de Rue d’Amsterdam. Het station lag een beetje in verbouwing, vandaar dat een mooie foto-opname niet echt mogelijk was. Wel is duidelijk te zijn dat er geen twijfel kan ontstaan over de tijd: :mrgreen:

Afbeelding

Station St. Lazare

Afbeelding

Met trein 3309, eindbestemming Cherbourg, vertrokken we naar de westkust van het Franse land. Heel grappig is om de vertrekprocedure in Frankrijk te aanschouwen: vlak voor vertrek gaan er, bij het begin van het perron, een rode lamp branden en een zoemer af. Hierna bekijkt een perronchef de camerabeelden van de camera’s op het perron waarvan de trein wil vertrekken en wanneer alle deuren juist zijn gesloten wordt het vertrekbevel gegeven.

Vertrekbord op St. Lazare

Afbeelding

De locomotief van trein 3309 naar Cherbourg

Afbeelding

The battle of Normandy
Operation Overlord, zo staat de invasie van het bezette Europa door de geallieerden ook wel bekend. Vanuit het Verenigd Koninkrijk werd Het Kanaal overgestoken om in het noorden van Frankrijk, de stranden van Normandië, voet aan het vaste Europese continent te kunnen zetten. De plaats Calais lag het meest voor de hand als landingsplaats van de verschillende troepen. Maar aangezien Hitler deze locatie ook aanmerkte voor een eventuele inval werd deze omgeving zwaar verdedigd. Door middel van dubbelspionnen en andere afleidingstechnieken werden de misleid dat een eerste aanval bij Calais plaats zou vinden.

De daadwerkelijke binnenvallen werden gepland op verschillende stranden in Normandië. Het strand tussen Honorine en Vierville-sur-Mer kwam onder de codenaam Omaha beach te boek als een landingszone van de geallieerden. Dit is tevens de locatie waar het hevigst gevochten is. Vele duizenden soldaten hebben op dit strand het leven gelaten.

Ter nagedachtenis van alle gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog is in de duinen van Omaha beach een Amerikaanse begraafplaats en herdenkingscentrum gesitueerd. Dit terrein is eigendom van de Amerikaanse overheid en is daarmee ook Amerikaans grondgebeid.

De film ‘The longest day’ geeft de gebeurtenissen in Normandië ten tijden van de invallen erg mooi weer. De film ‘Saving private Ryan’ is deels opgenomen op het herdenkingscentrum.
Afin, na enkele uren rusten, hangen, naar buiten kijken, praten, foto’s bekijken en wat nog niet meer, kwamen we aan in het plaatsje Bayeux. Het perron van dit blijkbare intercitystation stelt niet zo veel voor:

Afbeelding

Het eerder gekochte Lonely Planet boekje uit 2005 bevatte een plattegrond van de stad en al snel arriveerden we bij het hostel dat we uitgezocht hadden. Tijdens het plannen van de vakantie hebben we veelal overnachtingplaatsen gezocht op de website van Fuaj.org. Ook het hostel in Bayeux kwam hiervandaan. Het bleek dat dit hostel alleen telefonisch of per fax bereikbaar was, wat leidde tot onderstaande -kopie van de- fax, vooral onze middelbare schoolkennis Frans kwam hierbij goed van pas :lol::
Bayeux – Les Sablons
By fax : 0033-231925572

Bonjour,

Nous voulons dormir à votre auberge de jeunesse avec trois personnes (hommes 19 et 21 ans, femme, 21 ans). Nous arriverons à 3 août et nous voulons partir à 5 août. C’est possible?

Contactez nous: [e-mail] ou +31-6-[telefoon] (Anglais svp).

Merci beaucoup,

Hugo, Tim et Dana (Pays Bas)
De eigenaresse van het family home heeft nog geprobeerd om ons terug te faxen naar de mobiele telefoon van Hugo, maar dat was uiteindelijk niet meer gelukt. Het was dus onzeker of onze reservering bevestigd was. Enig speurwerk op het Internet leidde tot onder andere de volgende recensies:
This is the most disgusting place I have ever stayed in the women who owns it, is a complete freak, crazy if you ask me.
Bad points: disorganized check-in; there's little English spoken; the showers are poorly placed; the washer-dryer is sketchy; there's zero security; and the woman who runs the hostel can be aggressive.
Beide quotes van http://www.hostelz.com/hostel/9827-Family-Home-Hostel.

En nadat we de foto’s op de website gezien hadden, liepen we met gemengde gevoelens de verwachte heksenketel binnen. Echter, wat schetst onze verbazing: de een week eerder verstuurde fax lag bovenop een stapel zooi op het bureau! Bij ons alledrie kwam een gevoel van blijheid, van verlichting, van ongeloof boven. Hier, in een of ander klein dorp in Frankrijk ligt een fax, van ons, in ons brakke Frans en blijkbaar werd het begrepen. Een jongen kwam behulpzaam naar ons toe en hielp ons. Zijn brakke Engels, ons brakke Frans en het wijzen naar de fax (“c’est notre fax”) leidde er uiteindelijk toe dat hij ons voorging. Nog steeds vol ongeloof liepen we achter hem aan en vielen nog meer in de verbazing. Het family home bleek een waar heksenpaleisje, vreemd aangekleed, maar zeker wel mooi. Met krakende traptreden, veel of juist nietszeggende foto’s aan de wand en een rode loper over duidelijk voelbaar ingezakte traptreden arriveerden we bij een drieslaapplaatsenappartement. Hij wenste ons een aangenaam verblijf (zo denken wij, wat anders kan hij gezegd hebben?) en vertrok weer. De eerste die de stilte verbrak, deed dat met de geniale uitdrukking: ‘Zelfs het spookkasteel van de Efteling stelt, vergeleken met dit hostel, niks voor’.

Afin, een indruk van het uiteindelijk toch wel gezellige hostel:

Afbeelding

Afbeelding

En onze kamer:

Afbeelding

Die avond besloten we een bezoek te brengen aan de Bayeux war cemetery, de grootste in Frankrijk gelegen Britse begraafplaats voor gesneuvelden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze begraafplaats ligt aan de rand van de stad, in de buurt van ‘Le Musée Mémorial de la Bataille de Normandie’. De impact van de veldslagen van een ruim halve eeuw terug in deze streek is goed zichtbaar.

Deze Amerikaanse Sherman M4 staat voor het museum in Bayeux

Afbeelding

Stilte op de even verderop gelegen begraafplaats
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Terug in het hostel, ondergingen o.a. de bedden, met recensies die we hadden gelezen op verschillende websites, een keuring. Een ding moet gezegd worden, de bedden waren inderdaad zwaar belabberd: een stapelbed waarbij het stalen frame van de bovenslaper zover naar beneden kwam dat het niet veilig en wenselijk meer was om beneden te gaan slapen :P Nouja, na wat geïmproviseer lukte het dan uiteindelijk toch om voor allen een geschikte slaapplek op te zetten en konden we slapen.

De volgende ochtend kregen we ons ontbijt in de Salle de Maison en hadden we een reisje per bus naar de Amerikaanse begraafplaats nabij Colleville-sur-Mer gepland. Nu zijn de busdiensten op en tussen de plattelanden van Frankrijk alles behalve logisch. Vervoerders, laat staan busdienstregelingen, zijn nauwelijks op het Internet te achterhalen en de op de websites vertoonde informatie is allerminst betrouwbaar. Afin, we hadden in onze planning iets van de website van Bus Verts vernomen en naar wat wij dachten reed er zo af en toe en op niet al te tactische tijden een bus langs de ‘Normandy American Cemetery and Memorial’. Bij het loket bleek een vervoerbewijs ook nog eens goedkoper dan we dachten, dus dat was mooi meegenomen.

De niet met airco uitgeruste bus bracht ons naar het centrum

Afbeelding

De begraafplaats en het bijbehorende ceremoniecentrum zijn erg indrukwekkend om te zien en zeker de moeite waard om te bezoeken. De vele graven en duidelijke informatie over de gebeurtenissen geven duidelijk weer hoe bepaalde oorlogssituaties waren. Hieronder volgen enkele foto’s van het Amerikaanse grondgebied, waar 9.387 graven geplaatst zijn (ABMC).

Entree begraafplaats

Afbeelding

Op de begraafplaats is een grote wand met daarop enkele situatieschetsen van de invallen

Afbeelding

Van 1.157 gesneuvelde Amerikanen zijn de lichamen nooit teruggevonden. Van ieder van hen staat de naam in deze wand ingegraveerd.

Afbeelding

Een uitkijk over de begraafplaats

Afbeelding

Afbeelding

Met op de achtergrond het Kanaal

Afbeelding

Vanaf de begraafplaats is het mogelijk om Omaha Beach op te lopen. Het is toch enigszins luguber om hier pootje te baden, wetende dat er ruim 50 jaar geleden flink gevochten is op deze plek. Grappig detail is ook dat je op dit strand telecomproviders uit de UK kan ontvangen!

Afbeelding

Afin, aan het einde van de middag besloten we om de bus terug naar Bayeux op te zoeken. Aldaar hebben we nog wat boodschappen gehaald en de Notre-Dame, de kathedraal, van Bayeux bezocht.

Afbeelding

Terug in de jeugdherberg hebben we onze eigen prak gekookt in het niet al te grote gemeenschappelijke keukentje en de avond doorgebracht met wat spelletjes. Een poging tot douchen mislukte omdat het inmiddels al donker was en er geen licht in de ruimte bij de douches aanwezig was. Dat werd dus maar uitgesteld tot de volgende morgen :P

Door wat verschuivingen in de planning kwamen we er een dag voor vertrek achter dat onze geplande reis op een zondag valt, juist ja, een dag waarop veel treinen anders of geheel niet rijden. Dat leidde ertoe dat we ons op een zondag om 9 uur ’s ochtends op het perron van het station mochten bevinden. Aangezien het vanuit de jeugdherberg een goed half uur lopen was, moest het ontbijt iets eerder plaatsvinden dan aannemelijk mogelijk was. Gelukkig waren de medewerkers van de jeugdherberg erg gastvrij en mochten we iets eerder komen ontbijten.
Gebruikersavatar
Daantje
OVNL-bestuurslid
Berichten: 6458
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 18:05
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Re: Interrail Frankrijk 2007

Bericht door Daantje »

Op doorreis naar het zuiden

Deze dag zou een lange zondag worden. We hadden een reis van ruim negen uur voor de boeg waarvan de helft bestond op wachten op stations. De reis bestond uit een half uur in een trein zitten, uitstappen, anderhalf uur op een station wachten, weer drie kwartier verder reizen, enzovoort. En, Frankrijk, althans Bretagne, is op zondag net zo erg, zo niet erger dan Nederland en dus zijn alle winkels en zelfs bakkers gesloten. Je moest echt nog goed zoeken wilde je ergens een broodje kunnen kopen. Niet echt iets om vrolijk van te worden. Wat dan wel weer grappig was, is dat er in Bretagne op de stations ook bordjes in het Bretons hangen, en daar maak je dus echt helemaal niets van :D

Afbeelding

Tijdens de lange overstaps in Rennes, Redon en Nantes keken we wat rond op de stations, spotten de verschillende bussen, trams en treintjes die we daarbij tegen kwamen, hingen wat rond in parkjes en probeerden vage figuren en zwervers zo ver mogelijk van ons af te houden.

Uiteindelijk kwamen we na een lange reis dan eindelijk aan in La Rochelle.

Afbeelding

Hoe verder we naar het zuiden trokken des te meer nam de temperatuur toe. Toen we rond 19.15 uur eindelijk aankwamen in La Rochelle was het daar nog zo’n 30 graden. Om dan met verbrande schouders en je backpack op je rug eerst op zoek te moeten gaan naar een restaurantje om wat te eten en daarna nog ruim een uur te moeten lopen over een industrieterrein op zoek naar het hostel terwijl je niet eens weet of het hostel wel die kant uit is en of je kamer inmiddels niet al vergeven is, is niet zo tof. Ons humeur daalde dan ook met de seconde en met elke stap die we zetten. Bij het hostel aangekomen bleek dat we niet samen mochten slapen maar dat de jongens en de meiden apart moesten slapen en dan ook nog op zespersoons kamers en dus met mensen die je niet kent. We besloten eerst te gaan douchen en dan nog wat te gaan drinken in de bar want met z’n drieën op de kamer zitten was er ook niet bij. De nacht duurde lang door kamergenoten met rare slaapgewoonten. Ook het ontbijt was niet geweldig doordat er een complete GGZ-afdeling ook op vakantie was wat overigens wel voor grappige taferelen zorgde. Na het ontbijt hadden we het hier compleet gehad en was het tijd om weg te wezen. Inmiddels kwamen er ook enkele pijntjes opborrelen en waren we blij dat we weer een nacht overleefd hadden.

Bovenstaande passage kan dus eigenlijk ook wel ‘de hel van de Interrail’ genoemd worden.

Onderweg naar het station liepen we ook nog langs een werkplaats van Alstom, waar deze exotische tram buiten stond opgesteld:

Afbeelding

Ruim op tijd op het station om ook nog wat broodjes voor de lunch te halen –Hugo kreeg nog een les Frans van de dame achter de toonbank- zagen we dat onze trein inmiddels met een ruime +10 aangekondigd stond. De ietwat krappe overstap in Bordeaux op een door ons gereserveerde trein zou daarmee mogelijk in gevaar komen. Dat later, we verbleven enkele kwartieren op het station van La Rochelle. Vol met beelden en vol met geluid, zoals Guus Meeuwis al zong.

Station La Rochelle

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

De dienstregeling in Frankrijk is blijkbaar zo ingelegd, dat het –in tegenstelling tot wat in Nederland wel gebruikelijk is- vrijwel onmogelijk bleek om tijd in te lopen. Het traject La Rochelle – Bordeaux kan je vergelijken met een 2,5 uur lange reis over de Veluwe en deze 2,5-uur-non-stop-dieselintercity service heeft uiteindelijk exact nul minuten van de vertraging weten in te lopen. Tot een dergelijke conclusie waren we al eerder gekomen en dat opende geen perspectieven voor ons. De kaartcontrolerende conducteur bracht ook al geen duidelijkheid: hij vertelde Hugo dat we op de schermen op het station moesten kijken hoe laat en van welk perron onze trein zou vertrekken. Ja, goh, dat weten onze doorgewinterde treinreizigers ook wel, het ging er ons meer om of we de verplicht gereserveerde trein nog konden halen. Gelukkig bleek dat er enkele honderden reizigers gebruik wilde maken van deze overstap, dus de aansluitende trein bleef op ons wachten. Vlak na aankomst van onze trein op Bordeaux werd dan ook omgeroepen van welk perron onze luxe trein zou gaan vertrekken.

Dwars door de regio’s Aquitanië en de Midi-Pyrénées verliep onze reis naar het volgende overstapstation Toulouse, in het 31e departement Haute-Garonne. Tussen Aiguillon en Agen (beide in het departement Lot-et-Garonne), kwamen we nog tot stilstond om een andere trein voor te laten. Aangezien onze overstap in Toulouse al krapper werd door het overnemen van de vertraagde aansluiting, de ergens op het traject langdurige stilstand langs het water en het gebrek aan communicatie in de trein, besloten we om bij het station Montauban onze verzamelde dienstregelingsboekjes bij elkaar te rapen (voor elke trein wordt in Frankrijk een apart dienstregelingsboekje gemaakt, maar nergens is één groot overzicht af te halen of te koop). Een hoop gepuzzel en geredeneer bracht ons ertoe dat we ongeveer 15 tot 20 minuten vertraging zouden moeten hebben. Dat zou nog prima passen in Toulouse, er bleek zelfs nog tijd om een broodje te halen! Het perron van onze stoptrein (die op een traject van wederom twee-en-een-half-uur uur slechts tien keer stopt) werd enkele minuten voor vertrek bekend en en masse liepen de forensen (het was inmiddels avondspits) naar hun trein. Zo ook wij, bepakt en bezakt, met du pain en du coke in de hand. Een Talentachtig treintje, maar toch net niet, bracht ons door de heuvels van de Midi-Pyrénées. Geheel tot onze verbazing kruiste er onderweg op dit enkelsporig dieselbaanvak een drie rijtuigentellende nachttrein naar Parijs!

De nachttrein naar Parijs, een volgende dag gespot op het station van Rodez:

Afbeelding

Afijn, aankomst in Rodez. Na een urenlange rit in een simpel dieseltreintje over een kronkelend spoorpad en met de beperkte hoeveelheid verbindingen van en naar dit station verbaasden wij ons even over het opstel- en rangeerterrein van dit station:

Afbeelding

Het was inmiddels 20 uur, een door ons geplande bus bleek nergens te vinden (maar we hadden eigenlijk niets anders verwacht) dus het werd een voettocht naar onze gereserveerde jeugdherberg. Voorafgaand aan de reis reageerde deze eigenaar wel erg enthousiast op onze e-mailtjes, dus we hadden een vermoeden dat dit wel goed zou zitten. Dat bleek ook, we werden warm onthaald met een “C’est Hugo, Tim et Dana?!”-klinkend uit de receptie. We waren daar net op tijd overigens, vijf minuten later zou de receptie sluiten.

Auberge de Jeunesse - FJT du Grand Rodez :

Afbeelding

Eerder hadden we één nacht gereserveerd bij deze jeugdherberg, maar het zag er allemaal erg netjes uit en met onze eerdere één-nacht-slapen-ervaringen besloten we dat we liever twee nachten wilden blijven. Dat was mogelijk en gelukkig zeker geen verkeerde keuze! Het was een erg net hostel en alles was prima geregeld. De plaatselijke pizzabakker op de hoek bij het hostel keek vreemd op toen wij, wederom vijf minuten voor sluitingstijd, nog drie pizza’s kwamen bestellen. Gedreven als een echte Franse bakker ging hij aan de slag, de pizza smaakte ergens niet zoals verwacht, maar ach. We wilden graag nog even wat drinken en liepen naar de bar van het hostel. Daar bleek een of ander internationaal uitwisselingsproject gaande, wat inhield dat een Engelse vrouw wat te drinken voor ons inschonk. Bij het betalen met een biljet van €10 keek de vrouw wat angstig, het gehele rondje kostte slechts 80 cent, bleek later :lol: Nadat we in gesprek kwamen met de aldaar aanwezigen, bleek wat het project daadwerkelijk inhield. Voor het eerst sinds dagen hadden we ook een fatsoenlijke slaapplek, dus daar maakten we ook uitgebreid gebruik van.

De volgende ochtend kwamen we blijkbaar weer eens veel te laat in de ontbijtzaal: een vrouw kwam naar ons toe en vroeg, terwijl ze verschillende spullen pakte, wat we wilden hebben: croissant? Beure? Lait? Jambon? En wij maar knikken met onze hoofden :lol:
Aangezien we in de planning geen dag in Rodez hadden opgenomen, waren we afhankelijk van onze spontaniteit en creativiteit. In de directe omgeving bleek niet heel veel te doen, wat er uiteindelijk toe leidde dat we een dag hebben rondgelopen in deze stad tussen de heuvels. Het is een leuk stadje om doorheen te lopen, maar veel is er niet te beleven. Bij een ‘carterie’ op een centraal plein hebben we kaartjes geschreven voor het thuisfront.

Afbeelding

Afbeelding

Terug in het hotel besloten we dat het hoog tijd was om onze kleding eens te wassen. Wederom met ons beperkte Frans lukte het maar matig om de kleding juist te wassen en te drogen :P Het gevolg was dat we de rest van de avond en de nacht tussen de drogende kledingstukken hebben geslapen. Tim liep tien dagen lang rond met witte vlekken in zijn kledig :lol:

Zo halverwege de Interrailreis hadden we ook te maken met een lichte crisis. Zoals het punctuated equilibrium model ook stelt, is er in werkgroepen vaak ook een crisis halverwege een taak. Het eerste gedeelte van de reis hadden we volledig gepland en gereserveerd, voor het tweede deel van de reis hadden we dat bewust niet zo gedaan.
Met de ervaringen van de nacht in La Rochelle zagen we daar toch wel een beetje tegenop. We wilden vooraf graag weten waar we terecht kwamen, dus besloten we om wat telefoonnummers van jeugdherbergen in onze Lonely Planet op te zoeken. Telefonisch contact ging niet altijd even lekker en bij veel jeugdherbergen dienden we online te reserveren. Dat werd een probleem dus. We besloten om Wubbo te bellen om ons bij te staan. Zo gezegd, zo gedaan. Hij kwam echter tot de conclusie dat vrijwel al onze voorgestelde jeugdherbergen vol zaten… Dat was een flinke domper voor ons. Crisis dus.
Zoals ook eerder in het verslag beschreven, kwamen we aan het begin van de reis een jongen op station Den Haag HS tegen. Hij gaf ons de tip om te vragen of de receptionisten bij een hostel contact wil leggen met een ander hostel. De communicatie tussen hen zal eenvoudiger verlopen en het scheelt ook enorm in kosten. We besloten om die tip eens te gebruiken en vroegen aan de receptioniste of zij voor ons wilde bellen. Daar stemde ze mee in en zelfs in haar eigen vrije tijd kwam ze later die avond naar onze kamer toe om te melden dat het waarschijnlijk niet mogelijk was om te slapen in de jeugdherberg in Montpellier. We besloten om de volgende dag toch maar te gaan reizen, ook omdat we verder moesten en we hier niet oneindig konden blijven.

Overigens, erg tof dat je het reisverslag al helemaal tot hier hebt gelezen :D

Maargoed, op naar Montpellier dus. Maar niet zonder te stoppen bij de machtige (en misschien wel dé reden voor deze Interrail) brug van Millau. Belabberd als het Franse OV is, is er slechts één keer per dag een treinverbinding Rodez – Montpellier via Millau. Eentje met een vertrek om kwart voor negen ’s ochtends. Millau kent namelijk maar twee treinen per dag: vertrek om 5.52 en om 13.56 uur…Afin, het bezoekje aan het loket van Rodez, waar de lokettisten erg konden lachen om ons bezoek, de vorige dag, leverde ons een mooi reisadvies. Zelfs de door ons eerder gevonden busdienst bleek te rijden! Een vergelijkbaar treintje als de vorige reisdag bracht ons via een enkelsporig baanvak naar Millau.

Het spoor vanuit Rodez richting Millau

Afbeelding

De trein naar Millau

Afbeelding
Het spoor tussen Millau en Rodez wordt dus niet vaak bereden. Vanuit Millau is mogelijk om drie richtingen op te reizen: naar Montpellier en naar Rodez en Neussargues (via Séverac le Château). Het traject naar de laatstgenoemde plaats is dit jaar tussen St. Chely en Neussargues gestaakt, dit vanwege de slechte staat van het spoor. Dat is zonde want op dat traject ligt ook het Viaduc de Garabit. Eerder is er op dat traject ook al een trein ontspoord vanwege die slechte staat. De nieuwsuitzending daarover is te zien op Youtube.
Enkele foto’s vanuit de trein tussen Rodez en Millau

Afbeelding

Afbeelding

Vanuit de trein zagen we ‘m al: de imposante brug bij Millau, onderdeel van de A75 La Méridienne, de hoogste brug van Europa. Het is erg interessant om de documentaire over (de bouw van) deze brug eens te bekijken. In Rodez eindigden onze trein en wij liepen het stadje Rodez in. Een zoektocht naar een mooi fotopunt van de brug leidde tot vele kilometers zeulen, niet echt bevorderlijk voor de sfeer :lol:

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

De route verder zuidwaarts naar Béziers was erg mooi. Het is een traject dat niet vaak bereden wordt en je ziet zo nu en dan nog echt ouderwetse taferelen rond het spoor.

Afbeelding

De eindbestemming van onze trein uit Millau was Béziers en daar stapten we over op een trein naar Montpellier. Het eerste dat in die stad opviel waren de bloemetjestrams die rondreden en de palmbomen waar je tegenaan loopt bij het verlaten van het station:

Afbeelding

Hier begon onze zoektocht naar een overnachtingplaats. Na veel gezoek kwamen we aan bij de jeugdherberg, maar zoals verwacht zat deze vol. Een flinke domper dus. In onze Loney Planet stonden enkele goedkope hotels in een andere buurt en we besloten om daar naartoe te lopen. In een van de zijstraatjes van een van de winkelstraten zagen we een onmiskenbare lichtbak met ‘Hotel’. Aangezien we erg graag een slaapplaats wilden hebben, bekeken we de prijzen van een driepersoonskamer (€55) en die bleken niet duurder dan de per-persoon-prijs bij een jeugdherberg (gemiddeld €15 - €20). Wij liepen naar binnen en een gozer hielp ons. Hij had die kamer nog vrij, maar het was nog niet schoongemaakt en opgemaakt. We mochten onze spullen er wel droppen zodat we van die last af waren. Die deal was snel gemaakt en er viel letterlijk en figuurlijk een behoorlijk pak last van onze schouders, gelukkig toch nog een slaapplaats :D

Het liep inmiddels tegen etenstijd en in het centrum hadden we al snel een restaurantje gevonden. Die avond hebben we verder doorgebracht met een drankje op het Place de la Comédie:

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Onze hotelkamer had helaas geen direct zonlichtinval dus de volgende ochtend werden we in het pikkedonker wakker. Het is een erg rare gewaarwording om op de klok te zien dat het 9.30 uur is, terwijl je nog geen hand voor ogen ziet! Blijkbaar weer eens veel te laat meldden we ons bij het ontbijt van het hotel. Nadat we kenbaar hadden gemaakt dat we wat wilden eten, werd er rap een schoonmaakstertje met 5 euro naar de bakker gestuurd. Wij kregen alvast wat koffie en luttele seconden nadat het schoonmaakstertje weer terug was gekomen, drie croissantjes :lol:

Die dag hebben we verder aangepakt om het OV in en rond Montpellier eens te bekijken en te ervaren.

Een doorkijk in Rue Foch

Afbeelding

Een van de twee patronen waarin de trams (type Citadis) rondrijden.

Afbeelding

Knooppunt Corum

Afbeelding

Buschauffeur in actie

Afbeelding

Omdat we Montpellier wel gezien hadden en graag door wilden naar Nice besloten we om eens gebruik te maken van de Internetfaciliteiten in het hotel. We zochten enkele jeugdherbergen in de buurt van Nice, helaas bleken sommige vol te zitten en andere waren niet online te boeken. Aangezien de telefooncellen buiten op het plein alleen telefoonkaarten slikken, kwam de hoteleigenaar weer naar ons toe. Het zat hem zo hoog dat het begin van ons verblijf zo rommelig verliep, dat hij ons graag hielp met het plannen van het verdere verloop van de reis. Hij heeft een aantal keer contact gelegd, maar iedere keer bleek het nummer niet te bestaan of waren de nummers bezet. Niets aan te doen, we bedankten hem toch voor de service, gingen naar bed en hoopten maar op een goede afloop in Nice.
Gebruikersavatar
Daantje
OVNL-bestuurslid
Berichten: 6458
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 18:05
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Re: Interrail Frankrijk 2007

Bericht door Daantje »

Provence-Alpes-Côte d'Azur

De volgende ochtend waren we eens op tijd bij het ontbijt om vervolgens met het nog immer geldige ‘Forfait Famille’ vertrokken we met de tram naar het station. Aldaar kwam onze trein richting Marseille al snel opdraven. Leuk detail is dat dit een gedeclasseerde trein was en wij vermoedden -gezien de drukte- ook dat het een vervangende trein was. Ook het reizigersmeten-in-de-trein equivalent kwam nog een aantal keer langs, ditmaal om alleen te tellen met een simpel tellertje :)

De toch naar Nice voert langs de Middellandse Zee en dat levert bijzonder leuke foto’s op en na een tocht van ongeveer vijf uur kwamen we aan in Nice.

Afbeelding

Afbeelding

Nice Opstel

Afbeelding

Aangezien we geen reservering hadden voor een jeugdherberg en de bevindingen in Montpellier besloten we om in de omgeving van het station naar een hotel te zoeken. Al snel vonden we een driepersoonskamer voor een acceptabel bedrag (wederom ongeveer €20 per persoon per nacht). Nadat de spullen gedropt waren, bezochten we een informatiecentrum van de tramlijnen die op dit moment aldaar worden aangelegd. We liepen het winkeltje binnen en een man stond –stomverbaasd dat er mensen in zíjn winkel kwamen– ons vriendelijk te woord. Hugo kreeg over van alles foldertjes mee “Dis is ferry intresting.. yes.. You like art? Dis is ferry intrestingue.. And ow.. you like tecnique? Dis is ferry intresting!. And..” Afin, mochten jullie ooit in Nice zijn, loop het informatiecentrum op het Place Masséna even binnen en doe de beste man de groeten van ons ;)

Place Masséna

Afbeelding
Palmbomen!

Afbeelding

De trambaan in wording

Afbeelding

De rest van de avond hebben we gebruikt om wat te eten en een drankje te doen aan de mooie boulevard. Na een tijdje op een bankje gezeten te hebben kwam een man die even verderop zat naar ons toe en vroeg hoe laat het was. Nog geen vijf minuten later vroeg hij het nog een keer. En nog een keer. Wij keken toch wel wat vreemd op en hij begon uit te leggen dat hij had gehoord dat er vanavond een meteorietenregen zichtbaar zou zijn. Goed, die man was Frans, wij zijn Nederlanders en die vent had gedronken. Zie dan maar eens duidelijk te maken wat je wilt… “C’est magnifigue!” “La terre et woooshwoooshh… c’est magnifigue!” Dus... En dat ging zo ruim een uur door. Hij heet Matthieu, woont ergens in het noordoosten van Frankrijk en komt ieder jaar –hoe laat is het eigenlijk? La terre… c’est magnifigue!– speciaal naar Nice om dit te bekijken? –Quelle heure est-il?–

Boulevard Nice

Afbeelding

Afbeelding

Matthieu

Tot op de dag van vandaag weten we niet of die meteorietenregen er die avond nou wel of niet geweest is.

Voor de volgende dag stond een reis naar en bezoek aan het vorstendom Monaco op het programma.
Verslag Monaco
Naar wij dachten zou de treinverbinding naar dit stadstaatje wel een goede zijn. Het bleek anders te zijn; een brak barrel bracht ons richting de Italiaanse grens en halteerde onderweg op het mooie station van Monaco.

Het station van Monaco

Afbeelding

Afbeelding

Omdat het dwergstaatje Monaco maar uit één stad bestaat en slechts een oppervlakte van 1,96 km2 beslaat, besloten we om Monte Carlo lopend te verkennen. Al gauw bleek dat er behoorlijk hoogteverschil in de stad zit en dat viel ons soms behoorlijk tegen. Gelukkig zijn daar oplossingen voor bedacht: zo zijn er in de stad een groot aantal publieke liften en roltrappen die het eenvoudiger maken om het hoogteverschil te overbruggen. Het was dan zo af en toe wel een verrassing waar je dan ineens uitkwam.

Afbeelding

Toen we het station uitliepen en helemaal naar beneden gelopen waren kwamen we terecht bij een van de jachthavens. Veel van onze vooroordelen over Monaco bleken gelijk bevestigd te worden. Zo zou de stad echt rechtstreeks afkomstig kunnen zijn uit Sim City en hebben de inwoners echt geld over voor de meest bizarre huizen en jachten.

Helemaal rechts op de foto is de ingang van het station nog te zien

Afbeelding

Afbeelding

We besloten om een rondje te lopen langs de jachthaven om zo ook het Paleis en het Casino te bekijken. Wat opvallend is, is dat het Formule 1 circuit overal door de stad heen kronkelt en regelmatig hadden we een soort van déjà-vu waarvan later bleek dat het beelden waren die we herkenden van de Formule 1 races op tv.

Het Casino

Afbeelding

Formule 1 circuit

Afbeelding

Afbeelding

Verderop kwamen we ineens terecht in een ouder deel van de stad. Hier zaten ook heel veel souvenirwinkeltjes en restaurantjes. Wat ons opviel was dat de prijzen helemaal niet zo veel hoger lagen dan elders in Frankrijk en dat je hier prima voor een klein bedrag kon eten. Dat deden we daar dan ook en pas toen het al weer donker was gingen we op zoek naar een trein terug naar Nice. Dat viel een beetje tegen, er waren net twee treinen met twintig minuten tijd er tussen vertrokken en de volgende zou pas over ruim een uur gaan. We besloten om nog maar even te genieten van het mooie uitzicht met allerlei lichtjes te midden van de bergen en het mooie weer. Ook hadden we nu even gelegenheid om te bellen met het thuisfront, soms vanaf een Italiaanse telecomprovider.

Afbeelding

Afbeelding
De volgende dag in Nice bestond voornamelijk uit rondhangen en uitluieren op het strand. En dat is prima te doen aan de Franse kust :pos: Enige nadeel is dat op het strand liggen hier wel garant staat voor een groot aantal blauwe plekken: het strand bestaat namelijk niet uit zand maar uit gigantisch grote (en harde ;) ) keien.

Het einde van de Interrailvakantie zat er aan te komen en we hadden nog een ritje Nice – Marseille via Digne-les-Bains op het programma staan. Nadat we enkele dagen geleden waren aangekomen op het centrale station van Nice, vertrok onze vervolgtrein vanaf een ander station, Gare Nice Chemins de Fer de Provence; Nice CP, een klein station iets ten noorden van het grotere centrale station. Vanaf dit station vertrekken enkele treinen van een kleine spooronderneming Chemin de Fer de Provence, onderdeel van het grotere Veolia Transport. Het smalspoortraject tussen Nice en Digne staat ook wel bekend als ‘Train des Pignes’ (Dennenappeltrein). Het traject is te vergelijken met een dieseltrein Utrecht – Groningen, alleen iets minder vlak, voor ongeveer €8,50.
Het Interrailticket is niet geldig op dit traject, maar met het wapperen met de reiscoupure rekenen de loketmedewerksters slechts 50% van de normale ritprijs. Scheelt toch weer wat :) Het kaartje werd gevormd door een kassabonnetje waarin tijdens de reis een gaatje werd geknipt :lol: Uiteraard gewapend met het bekende lange stuk stokbrood en wat paturain in de hand stonden we op het station te wachten op het vertrek van onze trein. Aangezien het vroeg was, we niet ontbeten hadden en toch nog wel tijd hadden, besloten we te ontbijten op het station. Erg fijne bijkomstigheid was de prijs van de koffie: 50 eurocenten.

Afbeelding
De lijn staat bekend als de dennenappeltrein en dat is niet voor niets!
Een van de redenen hiervoor is dat reizigers die gebruik maakten van de trein op de zondagavond altijd dennenappels meenamen naar huis.
Een andere suggestie zou zijn dat door de lage snelheid van de trein het mogelijk werd om uit te stappen, dennenappels te rapen en weer terug op de trein te stappen.
Tot slot gaat er een Kerstverhaal de ronde. Iemand zou met een ziek kind voor de open haard zitten. Onfortuinlijk is het hout op, maar het personeel van de nachttrein schiet te hulp. Hierdoor raakt de brandstofvoorraad van de trein sneller op dan gebruikelijk, maar gelukkig passeerde de trein onderweg genoeg dennenappels die direct in de tender vielen en daardoor verbrand werden.

Bron: http://www.perfumefromprovence.com/chem ... ovence.htm.
Het uitzicht tijdens de reis was erg mooi, zoals hier bij Touët-sur-Var

Afbeelding

En verdere uitzichten op het traject

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Achtergrond-info CP
De CP (Chemin de Fer de Provence) werd opgericht in 1890. In 1892 werd het eerste deeltraject geopend en in 1911 was de lijn tot Digne-les-Bains gereed. Sinds het sluiten van station Gare du Sud (1991) is het ingekort tot het Gare CP.
In het verleden hebben meerdere lijnen dit station aangedaan, maar deze lijnen zijn na de Tweede Wereldoorlog allemaal gesloten.
Tijdens een grote overstroming van de rivier de Var in 1994 werd een groot deel van het tracé beschadigd en moest de lijn (tijdelijk) gesloten worden. In 1996 werd de lijn heropend na een grondige opknapbeurt. De lijn is 151 km lang en heeft 27 tunnels, de langste daarvan is 3,4 km. Het hoogste punt van de lijn ligt op 1023 meter, bij de uitgang van de langste tunnel.

Bron: Wikipedia.
Eenmaal aangekomen bij Digne –op zich interessant genoeg om een gehele reportage over te maken zoals hier te zien – bleek van onze reisplanning niet zo veel meer te kloppen. We hadden gepland om met een bus te reizen van Digne naar St. Auban om vanaf daar een stoptrein (die 4x per dag rijdt) naar Marseille te nemen. Zo goed als dat wij het Franse OV inmiddels kennen, leek ons dat geen verstandige zet en we besloten het toerismebureau van Digne te verblijden met een bezoekje.

Daar bleek het stadje toeristisch genoeg om diverse hotels te herbergen, waarna wij besloten om die nacht in deze stad te blijven. We stuitten op een erg net hotel, in de winkelstraat van Digne-les-Bains, waar geheel toevallig die dag Petanque-wedstrijden werden gehouden:

Afbeelding

Aangezien we voor de volgende dag nu weer tickets nodig hadden, besloten we om het SNCF-loket te bezoeken. Overdenk het volgende even: in Digne, waar totaal geen SNCF-treinen rijden, zit dagelijks op erg ruime openingstijden een bediende van de Franse spoorwegen kaartjes te verkopen. In Nederland zou dat te vergelijken zijn met een fulltime Wubbo in Simpelveld. Afin, wij kwamen aan bij de man en vroegen een verbinding naar Marseille voor de volgende dag. De beste man gaf ons een keurig reisadvies met de bus naar Aix-en-Provence om daar de TGV te nemen, prima. “Hoeveel kost ons dat dan en kunt u dat reserveren voor ons? Wij hebben Interrailtickets.” Vooral dat laatste deed ‘t ‘m. De beste man kreeg het met de minuut benauwder en als laatste wanhoopsdaad keek hij ons na een half uur pijnlijk aan alsof hij wilde zeggen dat hij het niet voor elkaar kreeg. De meest vreemde kortingsmogelijkheden kwamen voorbij (Bahn 25+ Card, Voordeelurenkaart NS, Berlin-Warschau-Express etc), maar na een aantal misdrukken, mislukte en onmogelijke boekingen, her- en terugbetalingen lukte het ons dan om de reis te boeken. Pfieuw, wij blij, de bediende blij, de inmiddels overige 25 reizigers ook blij (of niet, misschien…)

TGV ticket Digne – Marseille

Afbeelding

De avond en nacht in de bergen bevielen ons best en de volgende dag begon het ontbijt (wederom koffie voor €0,50) op het immer imposante station van Digne:

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Een Franse chauf bracht ons in zijn waggie, over de péage van de A51 –wellicht bekend als de Autoroute du Val de Durance – naar het eveneens imposante TGV-station Aix-en-Provence

Afbeelding

Afbeelding

Te midden van niets:

Afbeelding

De TGV Duplex (dubbeldekker TGV zeg maar) bracht ons binnen een tiental minuten naar Marseille:

Afbeelding

Afbeelding

In Marseille aangekomen begon onze bizarre tocht naar een slaapplaats. Direct na het verlaten van het station kwamen we enkele hotels tegen. Aangezien we geen weet hadden van de stad en de hotels op zich wel een centrale ligging hadden (zowel dicht bij het station, als dicht bij het centrum en Middellandse Zee), gingen we het eerste het beste hotel naar binnen. Geen plaats, aldus een meneer in een muf hok. Het volgende hotel (…) leverde ons niet veel meer op: in een GTA-achtige maffiaomgeving (in een duistere en rokerige kamer zat een man met een sigaar in z’n mond met een stuk of drie, vier vrouwen aan zijn benen) sprak een man: “special price for you: 50 euro”. Uhh, Daan, zullen we nog even verder kijken?
Zo geschiedde. Bij het volgende hotel bleek een Algerijnse man de eigenaar. In een hotel vol met spiegels begon Tim ineens te vragen of er een kamer vrij was. Tim richtte zich vervolgens tot ons: er ligt hier een man op de grond, maar hij vertelde me dat alles vol zat… Goed…
Bij het volgende hotel bleven we de prijslijst die buiten opgehangen was, bekijken. Een vrouw –nogal aan de maat– vroeg of wij een kamer voor drie zochten. Dat had ze immers nog wel vrij. De kamers zouden schoon en netjes zijn. Afin, aangezien dit de eerste en enige nog enigszins normale omgeving was, besloten we de kamer te nemen. Tim en Dana op weg naar een pinautomaat en Hugo hoorde de vrouw uit over mogelijk interessante toeristische plekjes. Na de betaling mochten we onze kamers in. Nu goed, de kamer zag er dan aardig schoon uit, veel meer dan dat kon er ook niet over gezegd worden. Twee kleine schamele bedden en een douche te midden van de kamer van amper 9 m2 groot was onze setting voor de komende dagen.

De kamer, met helemaal links (niet zichtbaar) nog een bed en helemaal rechts (eveneens niet zichtbaar) de douche en de wastafel.

Afbeelding

Uit onze inmiddels steeds groter wordende vriend, de Lonely Planet, kwam naar voren dat er in Marseille een soort van No-go-area was. Omsloten door een aantal straten, hieronder weergegeven in Google Maps.

Afbeelding

Ons hotel bleek exact in het midden van deze straten te liggen en was dus zeg maar het epicentrum van de misdaad, vandaar die maffiabazen in de andere hotels. Gezien de locatie, de staat van de kamers en de wijze waarop de administratie bijgehouden werd (het geld voor de kamerhuur ging bijvoorbeeld linea recta de portemonnee uit de achterzak van de vrouw in), is het twijfelachtig of de fiscus weet van het bestaan van dit hotel. Maar dat terzijde.

Na een rondwandeling door de stad en het haventje, hebben we niet veel meer gedaan en hebben de rest van de tijd gebivakkeerd in de kamer.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Op aanraden van de hotelvrouw gingen we de volgende dag naar chateau Île d’If, nabij de kust van Marseille.

Afbeelding

In 1524 is het kasteel gebouwd op het kalkrotseiland om de toenmalige koning van Frankrijk een goed zicht op de verdediging van de stad te geven. Tegen het midden van de 16e eeuw werd het kasteel gebruikt als gevangenis, waarbij door de ligging ontsnappingen bijna onmogelijk waren en aanvallen zinloos zijn. Sinds 1890 is het kasteel opengesteld voor het publiek (informatiefolder Chateau d’If).

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Het einde van de reis kwam nu toch echt in zicht. De volgende dag stapten we tevreden en voldaan naar ‘Gare de Marseille Saint Charles’ om vanaf daar met een rechtstreekse TGV naar Brussel te reizen. Op het station hebben we onze Franse lunch genuttigd en enkele bijzondere treinsamenstelling mogen aanschouwen

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

De zitplaatsreservering in de TGV, waar we toch zo’n vijf uur in mochten zitten, was niet helemaal goed uitgepakt. We zaten weliswaar allemaal in een vierzitje, echter niet hetzelfde vierzitje ;) Gelukkig waren de ‘buren’ ook een reisgezelschap bestaande uit drie Engelsen. Na vertrek was het dan dus een logische stap om even te ruilen van plaats. Zo geschiedde en we hebben nog gezellig wat kunnen praten met hen. Uiteraard met een diner en een wijntje op de tafeltjes.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Filmpje vanuit de TGV

Zelf aten we nog even snel wat op het station van Brussel Zuid. Het laatste stukje van de reis ging per bekende en vertrouwde (nouja…) Benelux naar Nederland, alwaar we op station Den Haag HS opgehaald werden.

Het was tof, c’etait bien.

PS.: kom gerust met commentaar, opmerkingen en andere welkome suggesties voor het verslag :lol:
Justin
Berichten: 4181
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 23:14

Re: Interrail Frankrijk 2007

Bericht door Justin »

MIJN GOD!!! WAT EEN VERSLAG

Oke, terug naar normale modus!
Dan besef je toch wel hoe groot Frankrijk wel niet kan zijn, voor Europese begrippen in ieder geval wel! Mooi, al die contrasterende plaatjes, met toch wel hetgeen wat ik heb verwacht vanuit mijn beeldvorming, zeker de dagen tussen Parijs en Marseille!

Wat een charmes, wat een wow :p. Als ik m'n vriend nou zo ver kreeg om te gaan interrailen :(. Zeer groot, maar ook zeer mooi (foto)verslag. Hoe waren jullie er geestelijk aan toe, bij aankomst in Nederland? ;)!
Proud Titans Supporter
Ach, zak er toch allemaal in
waldo79
Berichten: 7592
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Interrail Frankrijk 2007

Bericht door waldo79 »

^Dat was me een avontuur,zeg :o Waren jullie nog nooit eerder in Frankrijk geweest?
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten