Als ik verder zoek kom ik op dit persbericht uit. Daar staat dat de museumtram niet meer voorkomt in het bestemmingsplan, met daaraan de conclusie dat het geheel in duigen zal vallen, met even verderop de - correcte - mededeling dat er een achterdeurtje in het plan zit waardoor er toch plaats kan zijn voor de museumtram, op voorwaarde van een goed onderbouwd ondernemingsplan. En dan staat er dit:
Dat is dan weer een nuance van de andere kant. Het trammuseum in Amsterdam is buitengewoon kwetsbaar omdat de exploitatie staat of valt met het rijden van de dingen, en daar heb je een aansluiting op het tramnet voor nodig. Tel daarbij op dat de geldboom van zo'n stichting nogal magere vruchten draagt, en je weet dat je de locaties niet voor het uitkiezen hebt. Ik kan me voorstellen dat je je als stichting met de rug tegen de muur gezet voelt als de gemeente weliswaar een locatie voorstelt, maar geen uitsluitsel kan geven over de kosten ervan.Volgens de stichtingen werd dit onmogelijk gemaakt omdat Amsterdam niet transparant was over bijvoorbeeld de huisvestingskosten van de trams.
Aan de andere kant: wat wil je dan? De gemeente heeft geen andere locatie beschikbaar, in elk geval niet op korte termijn. De collega's in Rotterdam en Den Haag hebben het onmetelijke geluk dat hun remise een monument is met een beperkte bestemming, waardoor de gemeente toch niets anders met het pand kan. Dat zou in Amsterdam kunnen als ooit de remise Lekstraat (geheel) vrij zou komen, maar dat is op dit moment niet aan de orde. Je hoeft als museum niet alles te pikken, maar ik krijg de indruk dat de stichtingen hun hand overspelen, en dat is ook wat ik uit de reactie van de gemeente proef.
