Re: "Geen stroom, geen treinen in België"
Geplaatst: wo 10 dec 2014, 16:43
Het Poldermodel zou geen verkeerd systeem zijn voor België. Beter dan de huidige Wafelijzerpolitiek in ieder geval.
De wafelijzerpolitiek heeft helemaal niets te maken met het poldermodel. Het eerste gaat over de communautaire verhoudingen, het tweede over het sociaal beleid.Hainje schreef:Het Poldermodel zou geen verkeerd systeem zijn voor België. Beter dan de huidige Wafelijzerpolitiek in ieder geval.
Maar ondertussen zijn de Nederlandse vakbonden wel tandeloos geworden doordat ze te onzichtbaar zijn. Waarom lid zijn en een forse contributie betalen als je er alleen maar wat hoge heren in de achterkamertjes mee financiert?Ronaldussen schreef:Precies. Als je niet zoveel staakt, dan maakt het extra indruk als je dat een keer wel doet.
Ik zou het huidige regeerakkoord (want dat is waar het allemaal om draait) toch echt geen windje willen noemen.Ronaldussen schreef:In België iets minder staken als de premier een windje laat
De kern van de zaak zit 'm in de onderhandelingen: Michel I heeft, in tegenstelling tot zijn voorganger(s), niet willen onderhandelen / praten met de vakbonden tijdens de regeringsformatie. Ze zijn volledig buitenspel gezet. Om hun stem te laten horen, staken ze nu. En nog steeds geeft die verdraaide Michel geen krimp. Ja, dan wordt het alleen maar heftiger.waldo79 schreef:Als je heel vaak staakt, kun je geen punt meer maken. Staken zou een laatste redmiddel moeten zijn en niet de manier om onderhandelingen te voeren.
Ronaldussen schreef: Precies. Als je niet zoveel staakt, dan maakt het extra indruk als je dat een keer wel doet.
In Nederland is het gebruikelijk dat vakbonden en werkgevers vroegtijdig invloed hebben op de politiek.Obus schreef: Maar ondertussen zijn de Nederlandse vakbonden wel tandeloos geworden doordat ze te onzichtbaar zijn. Waarom lid zijn en een forse contributie betalen als je er alleen maar wat hoge heren in de achterkamertjes mee financiert?
Dat ben ik met je eens. De vakbonden worden nu teveel bestuurd door "beroeps"bestuurders en zijn vooral bezig met hun persoonlijke privileges, dan dat ze voor hun leden opkomen. Al zijn daar wel uitzonderingen op zoals destijds met de schoonmakers en wat recenter met de thuiszorgmedewerkers. Op zich ben ik wel voorstander van het poldermodel, maar er wordt nu teveel gepolderd en men gaat teveel mee met het Liberale beleid van de regering (Om maar aan tafel te mogen zitten). Dat hele gedoe met die pensioenleeftijd destijds staat symbool voor de teloorgang van de vakbond(en).Obus schreef:Maar ondertussen zijn de Nederlandse vakbonden wel tandeloos geworden doordat ze te onzichtbaar zijn. Waarom lid zijn en een forse contributie betalen als je er alleen maar wat hoge heren in de achterkamertjes mee financiert?Ronaldussen schreef:Precies. Als je niet zoveel staakt, dan maakt het extra indruk als je dat een keer wel doet.
Dat kan, heb ik geen goed zicht op. Maar doordat er normaliter al om elke scheet gestaakt wordt, worden de stakingen niet meer serieus genomen, ook niet als die staking een keer wél volledig terecht is.Ik zou het huidige regeerakkoord (want dat is waar het allemaal om draait) toch echt geen windje willen noemen.
Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het verleden. Als je als vakbond geen enkele verandering accepteert, en om iedere poep of scheet staakt, verlies je je onderhandelingspositie. Je wordt gewoonweg niet meer serieus genomen.Obus schreef:De kern van de zaak zit 'm in de onderhandelingen: Michel I heeft, in tegenstelling tot zijn voorganger(s), niet willen onderhandelen / praten met de vakbonden tijdens de regeringsformatie. Ze zijn volledig buitenspel gezet. Om hun stem te laten horen, staken ze nu. En nog steeds geeft die verdraaide Michel geen krimp. Ja, dan wordt het alleen maar heftiger.waldo79 schreef:Als je heel vaak staakt, kun je geen punt meer maken. Staken zou een laatste redmiddel moeten zijn en niet de manier om onderhandelingen te voeren.