Niet sneeuw maar Franse stakers hinderlijk
Geplaatst: di 07 dec 2010, 14:02
Niet sneeuw maar Franse stakers hinderlijk
Chaos in het spoorverkeer komt in Frankrijk doorgaans niet door sneeuwval of herstbladeren. Daarn zijn de treinen behoorlijk op ingesteld. Als de treinen niet rijden, komt dat door actievoerend personeel. De spoorwegen zijn vaak een van de eerste sectoren waar acties worden gevoerd.
De afgelopen daen zijn er ook in Frankrijk enorme pakken sneeuw gevallen; veel skistations zijn open, vroeger dan gebruikelijk. Die sneeuw viel deels op ongebruikelijke plekken, zoals Lyon, Bretagne en Normandië. Dan kan de treinenloop er wel hinder van ondervinden. Een interview met een financieel expert ging vorige week niet door omdat de hogesnelheidstrein waarmee hij naar het Parijse kantoor van de Volkskrant zou komen, vaststond in de buurt van Rennes.
Ook de Eurostar, die Parijs met Londen verbindt, had zwaar te lijden onder de sneeuwval. In beide richtingen vielen vorige week drie treinen uit; treinen die wel reden, liepen vertragingen op tot anderhalf uur.
Dat zijn uitzonderingen. Het netwerk van tgv's dat de Franse steden verbindt, vormt een degelijke infrastructuur. Marseille, Bordeaux, Lyon, Rennes - vanuit Parijs ben je overal in maximaal drie uur. De Franse spoorwegen (SNCF) vervoeren er jaarlijks honderd miljoen reizigers mee.
De tgv rijdt gewoonlijk met een vaart van 300 kilometer per uur. Als er, zoals de afgelopen week het geval was, veel sneeuw op en naast de rails igt, wordt de snelheid aangepakt en ontstaan vertragingen. ' Bij die hoge snelheden kan zelfs een klein stukje ijs ernstige schade toebrengen aan de ramen' , is de uitleg van de SNCF. 'Dat gebeurt vooral als twee tgv's elkaar passeren. Een reparatie kost zes uur. Daarmee wordt het aantal beschikbare rijtuigen verminderd.' Vorige week moesten op één sneeuwdag vijftig ramen worden vervangen.
De Fransen accepteren vertragingen door het weer met dezelfde lijdzaamheid waarmee ze zich stakingen en blokkades laten aanleunen. ' Il faut faire avec.' Leuk is anders, maar je moet het er maar mee doen.
Volkskrant 07-12-2010, pagina 4 en 5.
Chaos in het spoorverkeer komt in Frankrijk doorgaans niet door sneeuwval of herstbladeren. Daarn zijn de treinen behoorlijk op ingesteld. Als de treinen niet rijden, komt dat door actievoerend personeel. De spoorwegen zijn vaak een van de eerste sectoren waar acties worden gevoerd.
De afgelopen daen zijn er ook in Frankrijk enorme pakken sneeuw gevallen; veel skistations zijn open, vroeger dan gebruikelijk. Die sneeuw viel deels op ongebruikelijke plekken, zoals Lyon, Bretagne en Normandië. Dan kan de treinenloop er wel hinder van ondervinden. Een interview met een financieel expert ging vorige week niet door omdat de hogesnelheidstrein waarmee hij naar het Parijse kantoor van de Volkskrant zou komen, vaststond in de buurt van Rennes.
Ook de Eurostar, die Parijs met Londen verbindt, had zwaar te lijden onder de sneeuwval. In beide richtingen vielen vorige week drie treinen uit; treinen die wel reden, liepen vertragingen op tot anderhalf uur.
Dat zijn uitzonderingen. Het netwerk van tgv's dat de Franse steden verbindt, vormt een degelijke infrastructuur. Marseille, Bordeaux, Lyon, Rennes - vanuit Parijs ben je overal in maximaal drie uur. De Franse spoorwegen (SNCF) vervoeren er jaarlijks honderd miljoen reizigers mee.
De tgv rijdt gewoonlijk met een vaart van 300 kilometer per uur. Als er, zoals de afgelopen week het geval was, veel sneeuw op en naast de rails igt, wordt de snelheid aangepakt en ontstaan vertragingen. ' Bij die hoge snelheden kan zelfs een klein stukje ijs ernstige schade toebrengen aan de ramen' , is de uitleg van de SNCF. 'Dat gebeurt vooral als twee tgv's elkaar passeren. Een reparatie kost zes uur. Daarmee wordt het aantal beschikbare rijtuigen verminderd.' Vorige week moesten op één sneeuwdag vijftig ramen worden vervangen.
De Fransen accepteren vertragingen door het weer met dezelfde lijdzaamheid waarmee ze zich stakingen en blokkades laten aanleunen. ' Il faut faire avec.' Leuk is anders, maar je moet het er maar mee doen.
Volkskrant 07-12-2010, pagina 4 en 5.