Het vorige deel waarin ik voor kerstmarkten naar Nürnberg en Thüringen toe ging is hier te vinden.
Breek de lucht, raak de grens, open de tijd en vind de mens.
Deventer (Alied van der Meer)
Welkom bij weer een nieuwe longscroll in het nieuwe jaar dat al het tweede kwartaal heeft bereikt. De lente is net aan begonnen. Tijd om, net als vorig jaar, terug te blikken op de afgelopen winter. Deze post bevat tochtjes die ik gemaakt heb in januari en dat is op zichzelf al genoeg om er zo’n honderd foto’s van kwijt te kunnen met een kleine lading aan begeleidende tekst.
Ik reis zelden tot niet meer in de zomer. Het is me te druk, de prijzen worden vaak te sterk opgedreven door de drukte, treinreizen wordt onaantrekkelijker gemaakt door verplichte reserveringen door de drukte, de treinen zitten voller door de drukte en ik kan niet tegen heet (drukkend) weer, waarbij alles heter wordt door drukte. In de zomer ben ik dus druk druk druk bezig met van alles behalve reizen. Ouders met kinderen kunnen weinig of niet anders, da’s nu eenmaal hoe zomervakanties werken en dan hoef ik me ook niet per se te gaan proppen in hun plannen. Ik zit in de zomer liever met de ventilator tegen m'n smoel, maar goed, daar gaat deze post niet over en ik wil jullie niet al bang maken voor de HEL die ons te wachten staat.
Het nadeel van reizen in januari is toch dat er nog niks bloeit, maar ergens is dat ook een voordeel, want ik heb om het allemaal nog erger te maken altijd erg last van hooikoorts… Desondanks kun je ook mooie landschappen aantreffen in de winter en met een beetje geluk heb je zelfs sneeuw en dat heb ik in januari gelukkig een paar keer kunnen zien.
In deze post neem ik je in drie hoofdstukken mee naar onder meer
Givet, 
Monschau en 
Chimay.De Vinger van Givet
Intussen is deze plek wel bekend bij mij. Ik ben intussen al zo’n vier of vijf keer geweest in Givet en ik blijf het een buitengewoon aantrekkelijke, mooie uithoek vinden. De Maas die rustig stroomt door het grote dal. Ik wil er langs de Maas gaan wandelen, van station naar station. Ik heb zulke wandelingen eerder gemaakt hier en dit keer is het plan om te wandelen van Givet naar Vireux-Molhain.
1. Ik vertrek morgenvroeg op 13 januari om op tijd in Dinant te zijn om de ‘ongeveer’ eens per twee uur rijdende bus naar Givet te halen. In Dinant vinden nog altijd verbouwingen plaats op het station. Er wordt een spoorbrug aangelegd en ik denk dat op den duur de perrons ook verlegd gaan worden. Ikzelf vind zo'n brug hier eigenlijk betuttelend, want waarom zou je een brug helemaal op gaan klimmen terwijl je - zoals nu - ook gewoon redelijk gelijkvloers het spoor over kunt steken en je zo sneller bij de bus kan zijn? In Nederland is het normaal dat de sporen oversteken verboden is, maar hier ervaar ik de komst van zo'n brug als een straf voor de reiziger. Dan heb ik nog liever een tunnel of zo, zoals bij Athus. Minder treden, iets van een dak… Ik weet niet wat ze met het stationsgebouw van plan zijn.
2. De trein is op tijd en dus is daar gelukkig de bus nog. Ik weet niet of de bus wacht op de trein bij vertraging, maar iets zegt me dat die bus niet al te lang blijft wachten. Ik moest wel even een beetje doorstappen, vandaar de wat gehaast ogende foto.
3. We passeren de bekende Rocher Bayard.
4. Givet is bereikt! Bewolkt, zoals wel vaker, maar ja, het is een druilerige dag in de winter, met grote hoeveelheden neerslag de afgelopen dagen, dus wat verwacht je? Ik ben uitgestapt aan de Place de la Republique en vanaf hier wandel ik naar het centrum. Onderweg naar het centrum wacht ik de bus terug naar Dinant op en wonder boven wonder heb ik 2 uit 2 bij een leesbare lijnfilm. Dat lukt vaker niet dan wel!
Een pluspunt van Givet is dat de perceptie van het autoverkeer veel rustiger is dan in Dinant. In de binnenstad van Dinant heb je hoofdzakelijk maar eenrichtingsverkeer en er zijn veel te veel auto’s. Het is er veel te druk en dat maakt dat ik de stad eigenlijk helemaal niet prettig vind om in rond te lopen. Givet is in tegenstelling tot Dinant niet gepropt in een dal, tegen de rotsen aan. Givet ligt in een vlak open deel en de bouw is veel opener en ruimer ingericht, dus ergens is het lastig vergelijken. Givet heeft weer als nadeel dat het in Frankrijk ligt en dat daarom de winkels vaker gesloten zijn dan open en dat er eigenlijk geen sfeer buiten is.
5. Ik ga bijna direct na aankomst al wandelen naar het eerste tussenstation op de route: Aubrives. Voordat ik echt serieus ga stappen eet ik een broodje kip met andalousesaus en nip ik er een espresso bij. Bij de espresso krijg ik er nog een klein lokaal gemaakt chocolaatje bij. Op de foto moeilijk te zien, maar het is echt blauw. Het is eigenlijk een soort koekje met een laag van witte chocola die de kleur heeft gekregen van de kleuren die de rotsen hebben van de plaatselijke mijnbouw (les pierres bleues).
6. Hup, lopen, langs de plaatselijke haan die de nationale trots moet voorstellen.
7. De wandelroute langs het spoor is eigenlijk geeneens een goede wandelroute. Er is een weg, een vangrail en een hoop dor gewas, met de Maas die er langs stroomt. Aan de andere kant van de Maas is een prettigere, rustigere route, die bedoeld is voor fietsers. Het is een beton- of asfaltstrook, maar ja, dan zie je weer niks van de treinen…
8. Voici: een trein. Het is niet makkelijk om treinen hier goed te klikken, met het spoor dat hoger ligt, struiken en enkele hekken. Hier aan de Porte de France moet je er dus die onaantrekkelijke weg bij nemen, maar goed…
9. Het zal je niet lukken om de Maas met je boot af te varen zonder een sluis tegen te komen. Je zal hier geen containerschepen aantreffen, want deze rivier is volgebouwd met zulke sluizen en je komt je er niet door met je enorme schip. Er zijn een aantal sluizen bijgebouwd die de meanders afsnijden, zoals deze. Daarbij moet er wat hoogte overwonnen worden en daar zijn sluizen als deze nu precies goed voor.
10, 11. Ook moeten de ‘shortcuts’ de heuvels overwinnen en daar hebben ze tunnels voor bedacht. Je kunt met je plezierjachtje op een paar plekken langs deze rivier je door deze tunnels manouvreren om je zo een hoop vaartijd te besparen, maar ook om niet langs de plaatselijke kerncentrale van Chooz te hoeven komen. Ik weet eigenlijk niet of dat ook überhaupt mag.
12. Het heeft veel geregend, waardoor er veel onder water is komen te staan en laat het daarna nou net ook nog eens streng vriezen. Onderlopen en bevriezen zijn wel perfecte omstandigheden voor een veldje met boerenkool. Mijn hemel wat ruikt dit heerlijk. Precies verse boerenkool. Le chou frisé, gelé. Je las het overigens goed: hier staat een kerncentrale en je ziet ‘m in de achtergrond al liggen.
13. Het dorpje Chooz, waar de kerncentrale staat, is een rustig dorpje waar je niet met het OV komen kunt. Het is een slaperig dorp met een aantal beeldschermen die mededelingen en lokale reclame en voorzieningen weergeven, zoals je ze eigenlijk bijna overal in Franse gemeenten aantreft met een beetje geld.
14. Een kerncentrale moet natuurlijk een toeristische fotoplek hebben, want het zijn toffe dingen, nietwaar?
15. Ik loop verder, langs de meander van de Maas die de trein en dat gekke watertunneltje afgestoken hebben. Onderweg kom ik de gevolgen tegen van de grote hoeveelheid regen en de vrieskou: je zal nu moetren schaatsen om aan je voordeur te komen.
16. Dat schaatsen zal ik ook moeten doen, want de enige route die ik kan volgen naar Aubrives is ondergelopen, zo waarschuwt dit bord me al.
17. Dit is maar een fractie van de weg, maar je ziet al misschien: die hele weg heeft ondergestaan en dat water is bevroren, waardoor de hele weg een gladde toestand is geworden. De waterstand van de Maas is nog altijd hoog. Ik heb weinig foto’s gemaakt van de bevroren weg omdat ik te druk bezig was niet op m’n muil te gaan.
18. Eenmaal in Aubrives heb ik dit beeld gemaakt van plaatselijke witte kunstwerken. Ze staan hier in dit dorp eigenlijk overal langs de rivier, maar wat ik ervan moet vinden?
19. De zon gaat stilaan onder en ik mag nog even wachten op de trein terug naar Givet. Als ik nu verder zou lopen zou ik halverwege in het donker zijn en da’s wat minder praktisch. Ook had ik voor vandaag wel weer genoeg gestapt…
20. Tegen de tijd dat de treinen hier stoppen is het blauwe uur begonnen en heb ik problemen om een ticket te kopen voor de trein. Er zijn hier langs de meeste haltepunten tussen Givet en Charleville-Mézières geen kaartautomaten, maar met de SNCF Connect app kun je alsnog een ticketje laten genereren. Ik dacht dat je die kon ophalen in je e-mail, maar daar kon ik precies niet bij omdat de client in kwestie een storing had, waardoor die dacht dat alle wachtwoorden die ik invoer niet klopten. Uiteindelijk bleek ik die e-mail geeneens nodig te hebben, maar tegelijk had ik dat hele ticket ook geeneens nodig omdat er toch geen controle kwam. Sterker nog, ik heb geen conducteur gezien. De dag erna overigens ook niet.
21, 22. Ik ben nog niet eerder in Givet geweest, zo laat op de dag. Zo voelt een stadje als deze toch wat gek aan…
23. Ergens toch wel wat spannend, zo in het donker door zo’n nauw straatje.
24. Als je vanaf het station naar het centrum toe loopt kom je bijna onvermijdelijk een grote open parkeerplaats tegen. Aan de overkant daarvan is een snackbarretje dat nog open was en daar heb ik een klein hapje gehaald. Heel bevredigend is het niet, maar ach, wat verwacht je bij zoiets als friet. Verderop in het centrum heb je er nog een zitten en daar leek nog wat meer leven te zijn. Misschien probeer ik het daar de volgende keer eens.
25. Onderweg vanaf het station naar het centrum kom je vlak voor de parkeerplaats een café tegen en daar ben ik eens binnengegaan om met de locals aan het bier te gaan. Ik vergeet vaak dat men in het noorden van Frankrijk niet van de wijn is zoals het cliché met dit land gaat, maar dat men van het bier is… vooral deze streek, want zowel in het noorden, oosten en westen heb je immers het buurland België… da’s die vinger.
26. Kroegkat. Zo blijf je je eigen kater altijd voor, als je tenminste besluit om je helemaal zat te tanken.
27. Een dag later spreek ik af met het hotel waar ik verblijf dat ik een kwartiertje vroeger ontbijt dan de rest, omdat de vroegere begintijd van het ontbijt op zondag eigenlijk niet helemaal lekker valt met de vertrektijd van de eens per twee uur rijdende trein. Ik kan me ondanks een lichte tijdsdruk nog wel een gedegen ontbijt laten smaken.
28. Dat andere blauwe uur. Niet die van ‘o jee, schiet op, de duisternis achtervolgt je!’ maar die van ‘nog even geduld, zometeen is het weer licht’.
29, 30. Voordat mijn trein vertrekken zou is er al twee uur terug een trein vertrokken, maar hoeveel mensen díé trein genomen zouden hebben? Hier zaten in elk geval wel een paar vroege zielen in de trein…
31. Een papieren kaartje… Ik vind de treinen hier eigenlijk ontzettend duur. Een ritje Givet - Aubrives duurt maar zo’n vijf minuten en daar betaal je al 3,10 euro voor. Iets vergelijkbaars zou in Nederland 2,60 kosten of zo. Ook zou je voor een rit (binnen dezelfde regio Grand Est) tussen Châlons-en-Champagne en Givet (een rit van zo’n twee uur en drie kwartier) bij SNCF al 39,80 kosten terwijl je in Nederland altijd maar maximaal 29,40 kwijt bent, al duurt die rit in Nederland bij elkaar vijf uur. Het is een belachelijk groot prijsverschil, maar dan heb je wél dat je opeens een route in Frankrijk te pakken hebt met een zekere takt (gecadanceerde dienstregeling) tussen Charleville-Mézières en Givet, wat in de rest van Frankrijk ongezien is. Nu die bussen van de TEC nog eens aansluiten op die treinen en dan zou het hek helemaal van de dam zijn. Met je Europese eenwording.
32. De zon komt boven de heuvels uit.
33. Het is ochtend, dus de plaatselijke friterie is nog dicht. Ik vind die dingen ergens een soort van treurnis uitstralen, maar toch, het is mijns inziens een stuk erfgoed in dit deel van de wereld.
34. Ik volg wederom niet braaf de spoorlijn, maar loop wat om. Dit keer loop ik langs het dorpje Hierges. Hier heb je een aardig kneuterig centrumpje met ruïnes van een kasteel die uitkijkt over het oord…
35. De route naar Vireux-Molhain is verder niet zo spannend eigenlijk. Je ziet onderweg vooral dat bijna het hele tracé hier dubbelsporig is aangelegd.
36. Welkom in het noorden van Frankrijk, zeg maar.
37. Veel meer beeldbepalend gaat het niet worden met deze foto, denk ik.
38. Ik heb de plaatselijke heuvel beklommen en je kunt het treinstation in de verte al zien liggen, herkenbaar aan de brug over de sporen.
39. Om er te komen steken we het spoor casual over. Daardoor kan iedereen deze hekjes openen. Je moet hier wel goed uitkijken, want dat verhaal met ‘er kan nog een trein aankomen’ is hier in het bijzonder waar: ondanks dat de treinen eens in de twee uur rijden, kruisen ze elkaar precies hier, in een zeldzame verschijning van nulsymmetrie…
Ik dacht eraan om nu al terug te gaan naar Dinant, maar ik bedacht me eigenlijk wat laat dat op zondag er een gat in de busdienstregeling zit van drie uur. De treinen rijden wel om de twee uur, maar de bus doet dat niet… de trein komt aan om 10:40, maar de bus is dan al weg om 10:31. Vroegere bussen zijn er ook niet. Er zit hoe dan ook niks anders op dan wachten op de bus van 13:31.
40. Zondagsrust op het station van Vireux-Molhain.
41. Een kleine, kleurrijke verzameling aan TER-kaartjes begint te ontstaan.
42. De eeuwige AGC. Vroeger had je van die X 4300ers, X 4400ers op deze route, maar da’s allang vervlogen tijd…
43, 44. Ik heb de trein maar genomen naar Fépin. Met de sneeuw en de kou wil de oude kern nog wel wat sfeervolle beelden leveren…
45 - 47. Zo loop ik weer langs de Maas, naar - dit keer - het vorige station.
48. Haybes. Zo een beetje alles is vernieuwd hier, maar uit luiheid wordt hier gewoon dienstregeling over dienstregeling over dienstregeling geplakt in de abri.
49. De overstap van bijna een uur in Givet is klassiek en de chauffeur op deze lijn 154a heeft in Givet altijd de kans voor het grijpen om een uiltje te knappen op de parkeerplaats.
Terwijl ‘we’ (ik ben niet de enige reiziger) op de bus wachten, komt er een kerel op me af. Het is een type van hier ver vandaan en hij laat een blaadje zien waarop te zien is dat hij naar Offenburg wil. Hoe hij daar komt? Oef, ik heb hier heel veel vragen bij, maar soms moet je gewoon niet te veel vragen en gewoon Maps en daarna DB Navigator openen. Een Franse vrouw die ook op de bus wacht mengt zich in het gesprek en zij zegt dat ze eerder al heeft geprobeerd uit te leggen dat 'ie naar Reims toe moet, maar de kerel in kwestie spreekt blijkbaar Duits, dus… nou ja, ik begin nog zoiets met ‘Je kunt via Dinant, Luxemburg, Trier en Karlsruhe naar Offenburg, maar je schrijft hier op je blaadje al dat je via Champagne-Ardenne wilt.’ en zonder te vragen of ‘ie een ticket en/of een reservering voor de TGV heeft, wens ik hem veel succes op de trein naar Charleville-Mézières.
50. Op tijd wordt de chauffeur wakker van zijn tukje en zo vertrekken we op tijd.
51. Ik maak na de busrit naar Dinant onderweg naar huis nog één tussenstop in Namur. Ik ben hier al een tijdje niet geweest en ik weet nog dat ook dit geen verkeerd stadje is…
52. Deze heb ik nog niet in het echt gezien: de kabelbaan. Die is er al sinds 2021, maar ja… je TEC-reisproducten zijn er niet op geldig en omdat ik nog een ‘beetje’ op tijd thuis wil zijn sla ik een ritje voor vandaag over.
53. Kleine bonus: onderweg terug naar het treinstation begint het plots te sneeuwen, maar flink ook. Gezonde vlokken sneeuw, niet van die natte grafbende waar niemand vrolijk van wordt.
Monschau in de sneeuw
Ik zag niet lang na terugkomst op Twitter zaliger een post voorbij komen van iemand die tegen die tijd in Monschau was en voorwaar: er was ook sneeuw gevallen en dat lag er nog! Ik heb Monschau nog niet gezien in de sneeuw en het moest er echt eens van komen, vond ik. Zodoende toog ik het weekend na ‘Givet’, maar naar de Euregio.
54. In Maastricht was de sneeuw ook nog aanwezig.
55. Vorig jaar was ik ook al in de Euregio met de sneeuw. Toen bezocht ik Eijsden en de Voerstreek. Nu zou ik het land van Herve eens wat nader bekijken. Het beginpunt zou dit keer Visé zijn.
56. Als je de drukte van de auto’s en de wat grauwe sfeer even vergeet kan zelfs het centrum van Visé nog wel wat hebben ergens…
57, 58. Ik heb een wandelroute uitgestippeld die niet begint in Visé, maar in Dalhem, nog een stukje verder heuvel op, het dal uit. Daarvoor neem ik gemakshalve bus 67. De kaartlezers deden raar, dus heu, een gratis ritje over de kronkelende weg.
59. Bijzonder aan Dalhem is dit hier: een oude spoortunnel die niet al te lang geleden is geconverteerd naar fietstunnel. Het druppelt non-stop in de tunnel, maar ik juich dit soort initiatieven toe!
60, 61. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier moet verwachten, maar ergens is het kleine centrum van Dalhem niet al te verkeerd. Veel te beleven valt er niet, maar om er doorheen te komen is het geen straf.
62. Meer van dit volgt. Een asfaltstrook en een met sneeuw bezaaid landschap met bomen en struiken die nauwgezet zo zijn aangelegd.
63. Ik heb er eigenlijk wel weer genoeg van en ik neem de in mijn ogen bijzondere buslijn 139 naar Aubel. Deze buslijn rijdt op de dag van de wandeling ’s zaterdag maar drie keer per dag en deze rit van 12 uur is de eerste, gevolgd door een rit na drie uur en eentje na vijf uur! Dat is op zich niet bijzonder, maar wat de 139 dan wel bijzonder maakt is de route: deze rijdt als Waalse bus met reguliere haltes door de Voerstreek heen. Op dat moment een week geleden is de reguliere buslijn 39b van De Lijn in zijn geheel afgeschaft voor de eeuwigheid en vervangen door een nutteloze lijn 399 die uitsluitend doordeweeks maar een paar keer per dag rijdt in plaats van de gebruikelijke om het uur. Er is op zaterdag dus geen enkele bus meer van De Lijn die de Voerstreek aandoet, maar wél dus eentje van de TEC. In tegenstelling tot 39b hoef je bij 139 niks te reserveren of af te spreken bij de chauffeur: 139 komt weliswaar niet langs oorden als Teuven of Moelingen, maar er kómt op deze manier tenminste nog een bus door dit ‘vergeten’ stuk Vlaanderen zeg. Gek genoeg is met al die hernoemingen en nieuwe vervoersplannen wel één ding consistent gebleven: het getal 39. Of het nu 39b, 139 of 399 is…
64. Eigenlijk schandalig hoe zo’n toeristisch potentieel interessant stuk Vlaanderen plots onbereikbaar wordt gemaakt. De bushaltes van De Lijn staan er overal nog, maar ’s weekends zullen ze geen bussen van De Lijn tegenkomen.
65. Onderweg naar Aubel verschijnt er een boeiend uitzicht over Wallonië, richting Aubel, Verviers…
66. In Aubel (Place de la Victoire, het busstation zeg maar) stap je redelijk soepel over op de uurlijkse bus 738 naar Verviers, die via Battice rijdt.
67. In Verviers is het plan om de trein te nemen in Eupen om daar de ’s weekends rijdende bus 385 te pakken naar Monschau, maar ik heb geen geluk: de trein naar Eupen rijdt met zo veel vertraging dat de aansluiting op bus 385 naar de getver gaat en ik gedoemd ben om twee uur in Eupen te wachten.
68, 69. Welja. Heb ik tijd om het nieuwe Bushof van Eupen eens wat van dichterbij te bekijken. Het lelijke ‘hok’ is nu gesloopt en er is nu een ogenschijnlijk volslagen onlogisch eiland gemaakt met wat perronnetjes eromheen. In elk geval een stuk minder shabby dan voorheen.
70. Nog altijd stopt ‘onze’ buslijn hier: de 396 naar Vaals.
71. Een uurtje of twee later is daar dan de volgende bus 385. Het begint al een beetje te schemeren helaas.
72. Toch krijg ik een prachtig wit en goed zichtbaar Monschau voorgeschoteld.
73. Het is geen kerst meer en al helemaal geen adventsperiode, ook al wil de tekst op het glas anders doen vermoeden, maar hé, er is sneeuw en dus is er een kraam met Glühwein met Schuss!
74 - 78. Zo met schemering heeft Monschau in de sneeuw eigenlijk nog wel wat meer sfeer. Je zou bijna denken: boek er een kamer met je geliefde, eet overprijsde Flammkuchen en geniet van de sneeuw, het kabbelende water van de Laufenbach en de prachtige Fachwerkhäuser.
Nadien werd het tijd om met de uurlijks rijdende snelbus 66 naar Aachen te gaan rijden. Deze gaat naar het Bushof waarbij die het Hauptbahnhof overslaat, maar omdat de Arriva-trein naar Heerlen en Maastricht vanaf het Hauptbahnhof gaat, zal je onderweg moeten overstappen in Roetgen Post op snelbus 63. De overstap ziet er eng uit met 1 minuut, maar in de praktijk meen ik dat de bussen wel de aansluiting verzekeren. Als je dan toch blijft zitten omdat de bus stampensvol zit vol na-kersttoeristen, kun je je geluk wagen aan Aachen Rothe Erde, waar je eventueel een vertraagde RE 1 of RE 9 kunt nemen of de RB 20.
Chimay drinken in Chimay
Deze post begint alweer redelijk lang te worden, maar ik voeg er nog een tocht aan toe. Ik had aan het einde van januari nog één doel: Chimay drinken in Chimay. Na de succesvolle delen van Evian drinken in Evian, prosecco drinken in Prosecco en ‘birra’ drinken in Birra, werd het tijd om het trucje te herhalen in Chimay met het gelijknamige bier aldaar.
79. Ik ben eerst met een stel ongewilde hindernissen op vrijdagavond naar Charleroi getogen, om daar aan te komen op een tijdstip waarop er geen treinen meer vertrekken en de stationshal al afgesloten is voor het publiek. Er was een aanrijding ter hoogte van Nivelles en de intercity uit Amsterdam was weer eens flink vertraagd. Ik ben al blij dat ik niet met de laatste S1 van de dag om half twee pas aankom in Charleroi.
Het stationsplein hier is veranderd. De bouwput is geminimaliseerd en het is nu veel opener geworden. Het grote slachtoffer is de natuur, want het gras en de bomen die stonden langs de tramrails zijn allemaal verdwenen. Er is wel een toeristennaambord verschenen die slechts ‘CHARLEROI’ laat zien. Geeneens “I
Charleroi” of zo, want zoals iemand ergens anders al schreef: "niemand houdt van Charleroi".Ik ga niet direct vanuit Charleroi naar Chimay, wat perfect mogelijk is met bus 109a, maar ik ga er naartoe vanuit Noord-Frankrijk, dus precies vanuit de andere richting.
Ik heb aardig wat tijd over voordat de trein naar Maubeuge vertrekt en om de tijd te doden loop ik naar het vage stationnetje van Charleroi-Ouest en ga ik maar naar wat trams kijken, tussen het vele zwerfafval.
80 - 82. Impressies van Charleroi-Ouest.
83. Een vernieuwd joekel van een tram komt langs.
84. Een tijd later sta ik in Maubeuge. Ik weet intussen al niet meer hoe vaak ik hier geweest ben. Als je het tot hier gemaakt hebt en deze zin hebt opgemerkt: dank voor het lezen!
85. Hier stap ik over op een TER tot aan Aulnoye-Aymeries. De trein in dienst is zo’n spiegelzaal-dubbeldekker met een paars 3+2 stoelopstelling.
86. In Aulnoye-Aymeries komt mijn trein keurig naast mijn aansluitende trein aan. Ik ga met de trein rechts naar Avesnes-sur-Helpe, waarna deze verder rijdt naar Charleville-Mézières.
87. Het was verleidelijk om te blijven zitten tot aan Charleville-Mézières aangezien deze trein maar eens per dag rijdt en de route na Hirson niet vaak bereden wordt, maar ik wilde toch echt in Avesnes eruit om dit oord te verkennen. Het zal iets voor volgend jaar worden, als ik uit de richting Bouzonville kom of zo.
88. Net als bij foto 87 is de huisstijl van de vroegere Region Nord-Pas de Calais nog altijd niet uitgeroeid en niemand lijkt er verder problemen mee te hebben.
89. Het stationsgebouwtje is vrij gemiddeld voor een stationsgebouw, maar het is er wel een dat een kind zou tekenen, denk ik.
90. 91. Ik heb niks verwacht van Avesnes-sur-Helpe en ik moet zeggen dat het me eigenlijk heel erg meevalt. Het oogt Vlaams, het is er niet zo vlak, er is een restant te zien van de vroegere citadel en ik heb zelfs punten die ik op de kaart heb gezet moeten negeren om mijn planning niet naar de getver te helpen.
92. Ik wist niet dat dit oord er zo ‘tolerabel’ uitzag, maar dat was niet de reden waarom ik hier naartoe was gekomen. Wat de reden dan wel was? Moules frites eten. Not gonna lie. Ik zocht ernaar, ik kwam dit tegen, ik wilde er meteen naartoe.
93. Na een smikkelpartij was het tijd om naar Hirson verder te rijden. Niet om hier verder op de bus te stappen naar Laon of zo, maar wel om er even eens geweest te zijn.
94. Ik stap hier over op een trein terug om uit te kunnen stappen aan een halte waar de trein naar Hirson niet stopte: Anor. De trein staat een beetje gênant stil op het perron, waarbij die de enige aangegeven plek waar je het spoor mag oversteken blokkeert.
95. Het stationsgebouw is wat aparter dan dat van Avesnes, met een blauw, asymmetrisch gebouw, maar goh.
De bedoeling is dat ik op deze zaterdag ga wandelen van Anor naar een dorpje in België met de naam Momignies, van waaruit ik een late TEC-bus van lijn 156a kan nemen naar Chimay. Die bus rijdt tenminste op een zaterdag en deze is werkbaar voor mij vanuit Noord-Frankrijk, dus tja…
96, 97. Het Noord-Franse dorpsleven. Een Carrefour met verloederde gevel en een belachelijk uitziende friterie. Ik krijg hier eigenlijk spontaan herinneringen aan Groot-Brittannië.
98. Een uur of twee verder heb ik een route gevolgd met een klein stukje onderharde weg, een vijver en een bos en ik heb Momignies op tijd bereikt. Ik had de wandeling wat langer ingeschat, dus kon ik zelfs nog een kriekje kunnen drinken voordat de bus kwam. De bus kwam gelukkig inderdaad en na een lange tocht vol omwegen om iedere dorpskern in deze hoek aan te kunnen doen kwamen we op tijd aan op het eindpunt van lijn 156a: Chimay Gare. Vanaf hier rijdt deze bus verder als bus 109a naar Charleroi en dan kun je blijven zitten.
99. Ik hoef niet helemaal tot Charleroi gelukkig, want ik overnacht in Chimay, zodat ik in rust een slok kan nemen van het lokale brouwsel.
100 - 102. De volgende ochtend ga ik dan maar eens Chimay verkennen. Not bad!
103. Na een korte verkenning op deze zondagochtend waarop niet veel te beleven valt, is het tijd om het oord te verlaten en om de heldentocht naar Charleroi te maken. Ik vind bus 109a ergens een heldenbus, want ik ken niet veel bussen die doordeweeks al een bus hebben rijden die vertrekt om kwart voor vier in de fokking nacht! Het busstation van waaruit deze bus vertrekt was zoals zo vaker met eindpunten van buslijnen die eindigen op ‘a’ een treinstation en dit gebouw is hier suggereert al dat het een stationsgebouw was.
104. Bij metrohalte De Cartier stap ik uit om nog in het vervolg van de geldigheid van mijn Horizon een ritje te maken met de tram. Ik noem het wel koppig een tram, maar ja, premetro, metro, tram… die treintjes zien eruit als een nugget, ok?
105. Charleroi-Sud never dies.
106. Over spoken gesproken: de spookmetrohaltes worden zowaar aangepakt op het moment…
107. Ik besluit voor het restant van zondag nog een stukje te lopen vanaf Villers-la-Ville, waar de ruïne van een groot voormalig abdijcomplex staat.
108. Het wordt al snel een onverharde wandeling en met regen van de afgelopen tijd is dit geen plek om je schoeisel schoon te houden.
109, 110. Ik stap weer op de trein in Faux en ik wilde eigenlijk in Ottignies eruit om van daaruit naar Brussel te sporen, maar de bovenleiding was naar de getver ter hoogte van Mechelen, dus besloot ik door te rijden met de S20 naar Wavre en daar over te stappen op een trein naar Leuven. Daar kom ik erachter dat het station een alleraardigst gethematiseerde perrontunnel heeft…
111. Tijdje terug: door een omleiding werden we eens via Roosendaal gestuurd.
Niet al te lang na deze tocht zou ik weer in het vliegtuig zitten naar verdere oorden. Daar schrijf ik op een dag ook nog wel eens over, maar daar ontbreekt me op het moment nog enige zin voor. Ik moet al het materiaal nog sorteren en wie me op X volgt heeft ongeveer het meerendeel al kunnen meekrijgen, maar zo'n nieuwe post zal dan vooral gaan over kleine, belangrijke details waar berichten op X te kort voor te zijn.