Z2N doet afwijkend in het Land der Ch'tis (50 foto's)
Geplaatst: di 19 aug 2014, 23:23
Bonjour tertoute! Ergens aan het begin van de zomer had NS International een actie, waarmee je voor maar negen euro een enkeltje Lille kon boeken. Ik kocht gelijk maar een retourtje, voor 18 augustus, ik zou later wel zien wat ik er mee zou doen. Een blik op de kaart van Büker.net leerde mij, een ruime maand later, dat de regio Nord-Pas-de-Calais (voor de rest van het verslag aangeduid als het Land der Ch'ti, omdat ik onderweg naar Lille iemand hoorde spreken over het Pays des Ch'tis), een paar enkelsporige dieselijntjes heeft, die verder niet echt bij het netwerk passen. Het interreseerde mij, want verder heeft de regio een uitgebreid spoorwegnet, dat tweesporig is en geëlektrificeerd is. Ik besloot dan ook om een rondje door de regio te doen, waarbij ik veel van die lijntjes kon aandoen.
Kaartje van Büker.net, de route was Lille - Valenciennes - Arras - Étaples - Calais-Frethun - Lille - Ascq - Orchies - Lille
En na het maken van een planning en het bestellen van de kaartjes stond ik voor dag en dauw aan de Alphense Eisenhouwerlaan, te wachten op lijn 370 naar Schiphol. Ik was wat vroeg, maar had gezelschap van een typisch Alphens dingetje: de kat van halte Eisenhouwerlaan. :)
Nadat mijn bus, zoals altijd, met -8 aankwam op Schiphol, had ik alle tijd om naar de La Place te gaan (wat ik overigens nooit meer ga doen, een ballentent is dat.. :6), en daarna rustig te wachten op het bankje tot mijn Thalys er was.
En nadat een licht vertraagde trein weg was kwam mijn Thalys binnen.
Het was druk in de trein, maar dat kan komen doordat deze op een redelijk forenzentijdstip in Antwerpen en Brussel is, na Brussel was het rustiger. Keurig op tijd rolde de trein om 09:52, drie en een half uur na vertrek van huis, Lille binnen, het Land der Ch'ti was bereikt! :D
Om een willekeurige reden is het TGV-station van Lille op 400 meter van het station Lille-Flandres gebouwd, waardoor je dus verplicht bent om tussen de twee stations te lopen. Misschien is daarmee wel beoogd om meer mensen in het winkelcentrum Euralille te krijgen, maar feit is wel dat er een flinke meute van Lille-Europe naar Lille-Flandres loopt als op het eerste station een TGV aangekomen is. Daar ik ook naar Lille-Flandres moest mocht ook ik gaan lopen, wat wel aangenaam was na 2 uur slapen. Lille is om 10 uur 's-ochtends gelukkig wel een rustige plek, met zon, weinig verkeer, geen bedelende zigeuners met accordeon maar wel met slapende daklozen, het blijft een grote stad.. :')
Na de wandeling van Lille Europe naar Lille Flandres stapte ik op de trein naar Valenciennes, de enige andere tramstad in het gebied.
Veertig minuten later stond ik dan in Valenciennes. :)
In deze stad wou ik boodschappen doen (met andere woorden: goed stokbrood halen), en daarom maakte ik een wandeling door het gebied rond het station. Buiten het station reden twee trams langs, zonder al te veel volk erin.
Maar verder deed Valenciennes weinig stads aan, ik heb nog meer stadgevoel in mijn eigen woonplaats. Kleine zijstraatjes die niet zouden misstaan in een Belgisch dorp waren op nog geen meter van de trambaan te zien, het enige dat herinnerde aan de grootte van de plaats waren de zwervers, eentje sliep er zittend met een kapotte vodkafles naast hem.. :N
En nadat ik nog langs dit toepasselijke café liep...
...ging ik terug naar het station, om een TGV te pakken naar Arras. Mijn trein ging pas over 45 minuten, dus ik had nog even. Vlak na mijn aankomst kwam deze sneltrein uit Jeumont naar Lille voorbij:
Ook kwam er een goederentrein voorbij, met aardige machiniste! :Y
Op spoor A stonden drie treinstellen klaar als trein naar Lille, twee als stoptrein via Douai, en een als stoptrein over de directe lijn. Door deze twee treinen waren er op 25 minuten drie treinen naar de hoofdstad van het Land der Ch'ti vertrokken, de volgende ging pas over 35 minuten: goed verdeeld dus. :X
Daarna ging het met een TGV richting Parijs naar Arras, alwaar ik op de eerste dieseltrein van de dag zou stappen. In Arras, dat 50 minuten verderop ligt, stond direct na aankomst de sneltrein naar Hazebrouck klaar.
Ook kwam de sneltrein Rouen - Lille voorbij, deze trein heeft het grootste deel van zijn reis erop zitten, maar zal nog zeker een ruim half uur onderweg zijn.
Het vertrekperron van mijn trein richting Étaples - Le Touquet werd aangekondigd, dus kon ik deze gaan halen.
De hierop volgende rit was anders dan de ritten ervoor. De hybridetrein reed langs desolate stations, en raakte al na drie stops alle reizigers kwijt, op mij na dan. De grootste halte (qua sporen) langs de lijn is Saint-Pol-sur-Ternoise, waar treinen elkaar kruisen. Op het perron stonden maar twee reizigers, en die gingen met de tegentrein mee, die nutteloos met twee treinstellen reed. Tijdens de zeven minuten durende stop kregen alle medewerkers op het station (twee machinisten, twee conducteurs en een stationschef) alle tijd om handen te schudden en bij te praten. Praten is sowiezo is waar de medewerkers van de SNCF goed in zijn, de conducteur van mijn trein zat eigenlijk non-stop bij de machinist om te beppen, alleen bij de stations moest er gesleuteld worden, ook al waren de deuren niet open gegaan. Op de tocht van de deur naar de cabine kwam de conducteur wel twee keer langs de enige reiziger, ik kreeg daarom uitzichttips mee voor het eerstvolgende stuk bij ieder station. Misschien lag het aan de tas, een tas van de SBB die ik ooit cadeau heb gekregen omdat ik een reiziger had geholpen.
Het uitzicht was aardig gevarieerd voor de relatief korte afstand van 100 kilometer, je gaat van hoogland naar de kust, en komt dus door valleien en langs beken, en dat alles op een sukkeldrafje dat schommelt tussen de 60 en de 100. Een aardig lijntje, al met al. :Y
Na een rit van bijna twee uur kwam ik aan in Étaples, een kustplaats. Het gebouw ademde historie, het zal waarschijnlijk in een ver verleden een badplaats zijn geweest voor Britten die 's-middags niet in de schaduw van de Kentse Falaisekusten willen zitten, de wegbewijzering was in ieder geval tweetalig.
Bij het stempelen van mijn treinkaartje werd een trein opgeroepen die niet op het vertrekbord stond, de trein bleek uit Amiens te komen en hier te eindigen.
Even later kwam mijn trein naar Lille binnen, een TGV naar Parijs die tot Lille opengesteld is voor TER-reizigers met toeslag, en gereden door een ex-Eurostar stel.
De hierop volgende rit was voor een rit in de tegenspitsrichting aardig druk, vanaf Calais waren alle 18 rijtuigen nodig.
Terug in Lille dook ik, tijdens de traditionele wandeling tussen Lille-Europe en Lille-Flandres, het winkelcentrum Euralille in, om even een verse pastamaaltijd te scoren. Nadat ik ook een winnende kraskaart haalde bij een Tabac, kon ik met een goed gevoel en een gevulde maag weer verder. :)
Op Lille-Flandres stond het nieuwste van het nieuwste klaar: een ex-vrachtloc op kop van ruim twintig jaar oude dubbeldeksrijtuigen. Het was ondertussen spits, en de trein zat vlak voor vertrek dan ook aardig vol.
Wat niet vol zat was de trein naar Tournai (België), die ik nam tot Ascq. De trein werd gereden met het 700'ste AGC-treinstel en het laatste uit de serie. De trein is Hybride, omdat in Tournai 3000 Volt op de bovenleiding staat en de trein daar niet mee overweg kan.
Na een kort ritje kwam ik uit in wat het einde van de wereld leek: een leeg perron (op een treinspotter na dan), een lege stationshal, stilte...
Na het afstempelen schrok ik: de trein naar Orchies, mijn volgende trein, was inderdaad de compleet uitgestorven trein die hier tussen de bosjes stond. Het onkruid stond hier zo hoog, dat het bij een geopende deur naar binnen leunde.
Misschien wel de rustigste rit uit mijn leven volgde. Geen reizigers, geen conducteur, alleen een motor die bromde. Vredig wel, hetgeen ook wel geholpen werd doordat Simone haar halteafroep niet deed en de trein niet op tempo kwam. :)
Na een rit met, op een rare toerist na, welgeteld nul passagiers werd, 40 minuten na vertrek uit Ascq, Orchies bereikt. Alhier miste ik planmatig de overstap (één minuut om van perron te wisselen en mijn kaartje af te stempelen), ik had hier daarom 31 minuten. Ik maakte maar even een praatje met de machinist van mijn vorige trein, die mij vertelde dat er normaal gesproken niemand in zit, en dat hij schrok van de drukte.. (Of in zijn woorden: Le buzz de fou!)
Tijdens het wachten reed er een trein langs, aldus Simone van de ingeblikte stationsoproep richting Valenciennes.
Afstempelen bleek overigens schier onmogelijk: de enige stempelautomaat bleek fan te zijn van plastic zakken, ik zou dus maar moeten reizen zonder, wat normaal gesproken 25 euro boete betekent...
Nadat er een trein naar Hirson halte hield...
Kwam na 31 minuten de trein die mijn terug naar Lille zou brengen aan.
In Lille was de spits voorbij, om kwart voor acht was het rustig in het hoofdstation. Twee Hybride ACG-treinstellen van TER Picardie stonden te wachten tot vertrek richting Amiens
Met nog een uurtje te gaan tot het vertrek terug naar Nederland ging ik Euralille weer in, het helpt wel dat de accijnzen hier veel lager zijn op een flink aantal producten. :Y
Met een gevulde boodschappentas (die gratis bij de gratis SBB-tas zat :') ) liep ik naar Lille-Europe, alwaar de Thalys richting Amsterdam als volgende trein op de borden stond.
Het perron werd even later aangekondigd, eenmaal bij de trein bleken trein en perron leeg te zijn.
Na vertrek bleek de trein erg rustig, zo rustig zelfs dat de bar pas na Brussel open ging, toen er meer volk in de trein zat. Na twee uur en twintig minuten was ik op Schiphol, waar ik (maar) 45 minuten hoefte te wachten op lijn 370 terug naar Alphen. Ik hád in theorie over Gouda kunnen reizen en eerder thuis kunnen zijn, maarja, de bus koste me dankzij een Arriva Zomeractie maar één euro per rit. :pos: Het wachten was prima te doen, zeker toen ik in gesprek raakte met bekenden die ook met de bus moesten.
En na een half uurtje kwam ik weer aan op de Eisenhouwerlaan, alwaar de kat van de halte Eisenhouwerlaan nog steeds rustig zat te zitten bij de fietsenstalling. :')
Op- en/of aanmerkingen worden gewaardeerd! :)
Kaartje van Büker.net, de route was Lille - Valenciennes - Arras - Étaples - Calais-Frethun - Lille - Ascq - Orchies - Lille
En na het maken van een planning en het bestellen van de kaartjes stond ik voor dag en dauw aan de Alphense Eisenhouwerlaan, te wachten op lijn 370 naar Schiphol. Ik was wat vroeg, maar had gezelschap van een typisch Alphens dingetje: de kat van halte Eisenhouwerlaan. :)
Nadat mijn bus, zoals altijd, met -8 aankwam op Schiphol, had ik alle tijd om naar de La Place te gaan (wat ik overigens nooit meer ga doen, een ballentent is dat.. :6), en daarna rustig te wachten op het bankje tot mijn Thalys er was.
En nadat een licht vertraagde trein weg was kwam mijn Thalys binnen.
Het was druk in de trein, maar dat kan komen doordat deze op een redelijk forenzentijdstip in Antwerpen en Brussel is, na Brussel was het rustiger. Keurig op tijd rolde de trein om 09:52, drie en een half uur na vertrek van huis, Lille binnen, het Land der Ch'ti was bereikt! :D
Om een willekeurige reden is het TGV-station van Lille op 400 meter van het station Lille-Flandres gebouwd, waardoor je dus verplicht bent om tussen de twee stations te lopen. Misschien is daarmee wel beoogd om meer mensen in het winkelcentrum Euralille te krijgen, maar feit is wel dat er een flinke meute van Lille-Europe naar Lille-Flandres loopt als op het eerste station een TGV aangekomen is. Daar ik ook naar Lille-Flandres moest mocht ook ik gaan lopen, wat wel aangenaam was na 2 uur slapen. Lille is om 10 uur 's-ochtends gelukkig wel een rustige plek, met zon, weinig verkeer, geen bedelende zigeuners met accordeon maar wel met slapende daklozen, het blijft een grote stad.. :')
Na de wandeling van Lille Europe naar Lille Flandres stapte ik op de trein naar Valenciennes, de enige andere tramstad in het gebied.
Veertig minuten later stond ik dan in Valenciennes. :)
In deze stad wou ik boodschappen doen (met andere woorden: goed stokbrood halen), en daarom maakte ik een wandeling door het gebied rond het station. Buiten het station reden twee trams langs, zonder al te veel volk erin.
Maar verder deed Valenciennes weinig stads aan, ik heb nog meer stadgevoel in mijn eigen woonplaats. Kleine zijstraatjes die niet zouden misstaan in een Belgisch dorp waren op nog geen meter van de trambaan te zien, het enige dat herinnerde aan de grootte van de plaats waren de zwervers, eentje sliep er zittend met een kapotte vodkafles naast hem.. :N
En nadat ik nog langs dit toepasselijke café liep...
...ging ik terug naar het station, om een TGV te pakken naar Arras. Mijn trein ging pas over 45 minuten, dus ik had nog even. Vlak na mijn aankomst kwam deze sneltrein uit Jeumont naar Lille voorbij:
Ook kwam er een goederentrein voorbij, met aardige machiniste! :Y
Op spoor A stonden drie treinstellen klaar als trein naar Lille, twee als stoptrein via Douai, en een als stoptrein over de directe lijn. Door deze twee treinen waren er op 25 minuten drie treinen naar de hoofdstad van het Land der Ch'ti vertrokken, de volgende ging pas over 35 minuten: goed verdeeld dus. :X
Daarna ging het met een TGV richting Parijs naar Arras, alwaar ik op de eerste dieseltrein van de dag zou stappen. In Arras, dat 50 minuten verderop ligt, stond direct na aankomst de sneltrein naar Hazebrouck klaar.
Ook kwam de sneltrein Rouen - Lille voorbij, deze trein heeft het grootste deel van zijn reis erop zitten, maar zal nog zeker een ruim half uur onderweg zijn.
Het vertrekperron van mijn trein richting Étaples - Le Touquet werd aangekondigd, dus kon ik deze gaan halen.
De hierop volgende rit was anders dan de ritten ervoor. De hybridetrein reed langs desolate stations, en raakte al na drie stops alle reizigers kwijt, op mij na dan. De grootste halte (qua sporen) langs de lijn is Saint-Pol-sur-Ternoise, waar treinen elkaar kruisen. Op het perron stonden maar twee reizigers, en die gingen met de tegentrein mee, die nutteloos met twee treinstellen reed. Tijdens de zeven minuten durende stop kregen alle medewerkers op het station (twee machinisten, twee conducteurs en een stationschef) alle tijd om handen te schudden en bij te praten. Praten is sowiezo is waar de medewerkers van de SNCF goed in zijn, de conducteur van mijn trein zat eigenlijk non-stop bij de machinist om te beppen, alleen bij de stations moest er gesleuteld worden, ook al waren de deuren niet open gegaan. Op de tocht van de deur naar de cabine kwam de conducteur wel twee keer langs de enige reiziger, ik kreeg daarom uitzichttips mee voor het eerstvolgende stuk bij ieder station. Misschien lag het aan de tas, een tas van de SBB die ik ooit cadeau heb gekregen omdat ik een reiziger had geholpen.
Het uitzicht was aardig gevarieerd voor de relatief korte afstand van 100 kilometer, je gaat van hoogland naar de kust, en komt dus door valleien en langs beken, en dat alles op een sukkeldrafje dat schommelt tussen de 60 en de 100. Een aardig lijntje, al met al. :Y
Na een rit van bijna twee uur kwam ik aan in Étaples, een kustplaats. Het gebouw ademde historie, het zal waarschijnlijk in een ver verleden een badplaats zijn geweest voor Britten die 's-middags niet in de schaduw van de Kentse Falaisekusten willen zitten, de wegbewijzering was in ieder geval tweetalig.
Bij het stempelen van mijn treinkaartje werd een trein opgeroepen die niet op het vertrekbord stond, de trein bleek uit Amiens te komen en hier te eindigen.
Even later kwam mijn trein naar Lille binnen, een TGV naar Parijs die tot Lille opengesteld is voor TER-reizigers met toeslag, en gereden door een ex-Eurostar stel.
De hierop volgende rit was voor een rit in de tegenspitsrichting aardig druk, vanaf Calais waren alle 18 rijtuigen nodig.
Terug in Lille dook ik, tijdens de traditionele wandeling tussen Lille-Europe en Lille-Flandres, het winkelcentrum Euralille in, om even een verse pastamaaltijd te scoren. Nadat ik ook een winnende kraskaart haalde bij een Tabac, kon ik met een goed gevoel en een gevulde maag weer verder. :)
Op Lille-Flandres stond het nieuwste van het nieuwste klaar: een ex-vrachtloc op kop van ruim twintig jaar oude dubbeldeksrijtuigen. Het was ondertussen spits, en de trein zat vlak voor vertrek dan ook aardig vol.
Wat niet vol zat was de trein naar Tournai (België), die ik nam tot Ascq. De trein werd gereden met het 700'ste AGC-treinstel en het laatste uit de serie. De trein is Hybride, omdat in Tournai 3000 Volt op de bovenleiding staat en de trein daar niet mee overweg kan.
Na een kort ritje kwam ik uit in wat het einde van de wereld leek: een leeg perron (op een treinspotter na dan), een lege stationshal, stilte...
Na het afstempelen schrok ik: de trein naar Orchies, mijn volgende trein, was inderdaad de compleet uitgestorven trein die hier tussen de bosjes stond. Het onkruid stond hier zo hoog, dat het bij een geopende deur naar binnen leunde.
Misschien wel de rustigste rit uit mijn leven volgde. Geen reizigers, geen conducteur, alleen een motor die bromde. Vredig wel, hetgeen ook wel geholpen werd doordat Simone haar halteafroep niet deed en de trein niet op tempo kwam. :)
De rit voerde langs rustige dorpjes en verlaten stations. Van tijd tot tijd waren stations niet veel meer dan moestuintjes met een stationsbordje, zelfs de houders van de vertrekstaten hadden mos erop. :X
Na een rit met, op een rare toerist na, welgeteld nul passagiers werd, 40 minuten na vertrek uit Ascq, Orchies bereikt. Alhier miste ik planmatig de overstap (één minuut om van perron te wisselen en mijn kaartje af te stempelen), ik had hier daarom 31 minuten. Ik maakte maar even een praatje met de machinist van mijn vorige trein, die mij vertelde dat er normaal gesproken niemand in zit, en dat hij schrok van de drukte.. (Of in zijn woorden: Le buzz de fou!)
Tijdens het wachten reed er een trein langs, aldus Simone van de ingeblikte stationsoproep richting Valenciennes.
Afstempelen bleek overigens schier onmogelijk: de enige stempelautomaat bleek fan te zijn van plastic zakken, ik zou dus maar moeten reizen zonder, wat normaal gesproken 25 euro boete betekent...
Nadat er een trein naar Hirson halte hield...
Kwam na 31 minuten de trein die mijn terug naar Lille zou brengen aan.
In Lille was de spits voorbij, om kwart voor acht was het rustig in het hoofdstation. Twee Hybride ACG-treinstellen van TER Picardie stonden te wachten tot vertrek richting Amiens
Met nog een uurtje te gaan tot het vertrek terug naar Nederland ging ik Euralille weer in, het helpt wel dat de accijnzen hier veel lager zijn op een flink aantal producten. :Y
Met een gevulde boodschappentas (die gratis bij de gratis SBB-tas zat :') ) liep ik naar Lille-Europe, alwaar de Thalys richting Amsterdam als volgende trein op de borden stond.
Het perron werd even later aangekondigd, eenmaal bij de trein bleken trein en perron leeg te zijn.
Na vertrek bleek de trein erg rustig, zo rustig zelfs dat de bar pas na Brussel open ging, toen er meer volk in de trein zat. Na twee uur en twintig minuten was ik op Schiphol, waar ik (maar) 45 minuten hoefte te wachten op lijn 370 terug naar Alphen. Ik hád in theorie over Gouda kunnen reizen en eerder thuis kunnen zijn, maarja, de bus koste me dankzij een Arriva Zomeractie maar één euro per rit. :pos: Het wachten was prima te doen, zeker toen ik in gesprek raakte met bekenden die ook met de bus moesten.
En na een half uurtje kwam ik weer aan op de Eisenhouwerlaan, alwaar de kat van de halte Eisenhouwerlaan nog steeds rustig zat te zitten bij de fietsenstalling. :')
Op- en/of aanmerkingen worden gewaardeerd! :)
