De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Timon91 »

Deel 1: Enschede-Stockholm-Rovaniemi
Deel 2: Rovaniemi-Tallinn-Riga-Warszawa
Deel 3: Warszawa-Łódź-Praha-České Budějovice-Český Krumlov
Deel 4: České Budějovice-Zagreb-Beograd

Na een zeer toffe en evenzo onverwachte dag in Beograd met de vijf DB-Duitsers sta ik op het punt om weer te vertrekken uit Servië. De Duitsers gaan met een nachttrein naar Sofia, ik neem de Hellas-Express naar Thessaloniki. Dat deze trein weer rijdt is niet vanzelfsprekend. In verband met de economische crisis in Gri€k€nland gedurende de laatste jaren zijn de Griekse spoorwegen gedwongen geweest om flink te bezuinigen, bij die acties zijn onder meer alle internationale treinen opgeheven. De bekendste hiervan was wel de "Hellas-Express", de nachttrein die de ca. 700 km tussen Beograd en Thessaloniki aflegde. De tijd dat er vanuit West-Europa nog nachttreinen naar Griekenland reden is allang voorbij, maar na 2011 was er dus helemaal niets meer over. In mei van dit jaar was er gelukkig sprake van een lichte kentering, aangezien vanaf dat moment de Hellas-Express tussen Beograd en Thessaloniki alsmede de dagtrein tussen Sofia en Thessaloniki weer terugkeerden. Voor mij een reden om Griekenland eens met een bezoekje te vereren, waar ik sinds een vakantie op Kreta zo'n 10 jaar geleden niet meer geweest ben. Het Griekse vasteland is nog volledig onbekend terrein voor mij, tijd om daar eens verandering in te brengen. Daarnaast heb ik nog cash euro's nodig, zoals in de volgende delen wel aan bod zal komen.

In dit deel sluiten we het Interrailgedeelte van de reis af, wat precies 22 dagen geduurd heeft - precies de geldigheidsduur van m'n pass. Ik had als doel gesteld om in die 22 dagen naar Ankara te reizen, daar een paar dagen buffer/rust in te bouwen en vervolgens door te gaan. In dit deel reizen we vanuit Servië via Macedonië, Griekenland en Bulgarije naar Turkije, waar we met een paar dagen Ankara gaan eindigen. Het kaartje van deze etappe staat hier, die van de gehele reis tot nu toe is hier te vinden. Dit is overigens het langste deel tot nu toe, met 98 foto's, maar zo komt het wel beter uit voor het volgende deel ;) Tijd voor vertrek, veel leesplezier!

Na een fijn afscheid van de Duitsers op het station van Beograd ben ik rond half 7 in de Hellas-Express gestapt, een kwartiertje voor vertrek. De trein bestaat uit drie rijtuigen: een Servisch zitrijtuig, een Grieks zitrijtuig en een Macedonisch couchetterijtuig, in welke ik heb gereserveerd. Ik deel mijn coupé met een Zwitsers echtpaar dat net als ik naar Thessaloniki reist, en met Alex, een in Beograd woonachtige Brit die even het land uit en in moet zodat hij weer drie maanden kan blijven. Hij gaat een dagje Skopje doen en zal er morgenochtend vroeg uit moeten. Samen met Alex sta ik bij het raam op het gangpad, waar we met een biertje in de hand praten terwijl we extreem langzaam Beograd uitrollen.

1. We zijn op tijd vertrokken, bij vertrek is het al donker. Het eerste station na Beograd is Rakovica, dit is in een bocht vlak ervoor. We trappen niet af met de beste foto ;)

Afbeelding
Leaving Beograd for Thessaloniki on the “Hellas-Express” by Timon91, on Flickr

2. Rakovica dus, waar nog wel wat reuring is.

Afbeelding
Rakovica train station by Timon91, on Flickr

3. Het gangpad van het redelijk gevulde rijtuig. Twee jaar geleden ben ik van Skopje naar Sofia gegaan in eenzelfde rijtuig van de Macedonische spoorwegen, maar het is een wereld van verschil. Ik had wel gehoord dat de toestand van de Macedonische couchettes drastisch verslechterd was, maar nu heb ik het ook gezien. De lampen zijn grotendeels kapot, net als de sloten op de wc-deuren, die overigens al geruime tijd niet schoongemaakt zijn. Toiletpapier en water is er niet, de hokjes met wasbakken zijn afgesloten. Verder mist bij sommige coupeetjes het tweede slot op de deur, zijn sommige banken doorgezakt en kunnen sommige ramen niet open of juist niet dicht. De verwarming doet het sporadisch en kent daarbij alleen de stand Qatar in juli. Tenslotte zijn twee van de vier rijtuigdeuren kaduuk, maar wat dat betreft doet dit rijtuig het dus al beter dan dat van de ShittyNightLine :mrgreen:

Afbeelding
”Hellas-Express” Beograd-Thessaloniki interior by Timon91, on Flickr

4. Een station waar we niet stoppen, volgens mij Resnik.

Afbeelding
Resnik train station by Timon91, on Flickr

5. Station Palanka op 80 km buiten Beograd, wat we na zo'n 2:15 uur rijden met +15 bereiken.

Afbeelding
Palanka train station by Timon91, on Flickr

6. In Lapovo staan we een paar minuten stil, de nachttrein naar Bar die 40 minuten voor de Hellas-Express uit Beograd is vertrokken vertrekt op het moment dat wij het station binnenrijden. Die rijdt vanaf hier naar het zuidwesten naar Kraljevo, wij gaan rechtdoor op de hoofdlijn richting Niš. Ondanks de vele gebreken van het rijtuig heeft de kettingrokende provodnik wél een werkende koelkast in z'n dienstcoupé, met koud bier erin. Dus, zodra Alex en ik door onze zelf meegenomen voorraad heen zijn is er een goede bestemming gevonden voor de dinars die we nog hebben en dus proosten we vrolijk verder :D Met 40 km/h in een zwaar ontbindend rijtuig langs gezellige, licht vervallen, authentieke stationnetjes met strak geklede stationschefs boemelen, half uit het raam hangend met een blik Jelen of Skopsko: ja, dit is de Balkan! :mrgreen:

Afbeelding
Lapovo train station by Timon91, on Flickr

De Zwitsers zijn al aan het slapen, wij hebben al eerder ons bed op gemaakt zodat we ze niet meer zoveel hoeven te storen straks. Zodra wij het ook welletjes vinden gaan we ook slapen. Ik heb eigenlijk een bovenbed, maar aangezien er nog één middenbed vrij is claim ik die maar, qua lengte scheelt dat wel. Ik word vrij snel in slaap gewiegd en word de volgende ochtend ruw uit m'n slaap gewekt door een in deze regio niet onbekend "PASOSH, PASSPORT!!!!". De Servische politie in Preševo en hun Macedonische collega's in Tabanovce controleren niet streng, maar voor de nachtrust is het niet zo best. Kort erna gaat Alex eruit in Skopje, waar we voor m'n gevoel midden in de nacht aankomen. Daarna slaap ik nog een paar uur, rond half 8 vind ik het ook wel best.

7. We rijden hier lekker door, met de frisse lucht buiten is prima wakker worden. Het zonlicht is heel fel, de brede vallei ligt er mooi bij. Verrassend genoeg is de vertraging ingehaald en rijden we gewoon op tijd.

Afbeelding
Landscape in Macedonia near Gevgelija by Timon91, on Flickr

8. Mijn coupeetje, de twee Zwitsers slapen nog beneden.

Afbeelding
”Hellas-Express” Beograd-Thessaloniki interior by Timon91, on Flickr

9. Vlak voor grensdorp Gevgelija. Het rijtuig is inmiddels vrijwel uitgestorven, een Servische man die op het gangpad staat te wachten met z'n bagage - hij moet er in Gevgelija uit - legt wat uit over de omgeving en wat er veranderd is het met uiteenvallen van Joegoslavië. Interessant om naar te luisteren, hij weet er aardig wat van af! :D

Afbeelding
Landscape in Macedonia near Gevgelija by Timon91, on Flickr

10. Stipt op tijd rijden we het station van Gevgelija in, waar we ruim 40 minuten blijven staan.

Afbeelding
Entering Gevgelija train station by Timon91, on Flickr

11. Rangeerterrein bij het station. Gevgelija is het Macedonische grensstation, rangeeractiviteiten genoeg dus.

Afbeelding
Gevgelija train station by Timon91, on Flickr

12. Dat er nauwelijks personenvervoer plaatsvindt via deze spoorlijn zegt natuurlijk niks over de spoorbewegingen; er rijden redelijk wat goederentreinen hier.

Afbeelding
Gevgelija train station by Timon91, on Flickr

13. Na de snelle Macedonische paspoortcontrole kan ik even de trein uit, op het perron maak ik een praatje met de Duitssprekende stationschef. Foto's maken is geen probleem gelukkig, hier het spoor richting Griekenland.

Afbeelding
Gevgelija train station by Timon91, on Flickr

14. De lokwissel vindt hier plaats en is snel gebeurd, hier de trein in vol ornaat en inmiddels voorzien van een Griekse machine.

Afbeelding
”Hellas-Express” Beograd-Thessaloniki at Gevgelija train station by Timon91, on Flickr

15. Op tijd rijden we Gevgelija uit, op weg naar de EU ;) Achteraan is het Griekse zitrijtuig goed zichtbaar.

Afbeelding
”Hellas-Express” Beograd-Thessaloniki leaving Gevgelija train station by Timon91, on Flickr

16. Een opgedroogde rivier net buiten Gevgelija. Ik dacht eerst dat dit de echte grens was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Dit is gewoon nog Macedonië ;)

Afbeelding
Macedonian-Greek border area near Gevgelija by Timon91, on Flickr

17. Griekenland, we rijden grensstation Idomeni (Ειδομένη) in. Hier een ietwat verroest bord wat bij het inrijden van het station tussen de sporen staat.

Afbeelding
Entering Idomeni train station in the “Hellas-Express” Beograd-Thessaloniki by Timon91, on Flickr

18. Station Idomeni. Er is een perron bij het stationsgebouw en een eilandperron, redelijk overkill voor die ene passagierstrein per dag.

Afbeelding
Entering Idomeni train station in the “Hellas-Express” Beograd-Thessaloniki by Timon91, on Flickr

19. Het stationsgebouw. Ook hier staan we een tijdje stil, volgens de dienstregeling 35 minuten. Op dit punt zitten er nog vier mensen in het rijtuig, er is slechts één andere reiziger naast de Zwitsers en mij. De Zwitserse dame haalt in het stationsgebouw koffie voor ons drieën, de grenscontrole laat op zich wachten. Merk verder het blauwe bordje linksonder op, waar o.a. "Makedonia" op staat, de naam van de regio waar we ons in bevinden. Dat het land Macedonië officieel "Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië" heet is aan de Grieken te danken, die de naam Macedonië vetoën. Slechts een deel van de regio Macedonië omvat het land Macedonië, de grootste stad van de regio Macedonië is Thessaloniki. Dat er in het land Macedonië gedaan wordt alsof dat hét Macedonië is steekt de Grieken nogal en is ook momenteel nogal een issue. In Thessaloniki zou ik hier later nog meer over horen, als je een Griek chagrijnig wil krijgen moet je hierover beginnen ;) In Idomeni is er verder niet zoveel van te merken, wat wél opvalt is dat de trein bewaakt wordt door vier politieagenten.

Afbeelding
Idomeni train station by Timon91, on Flickr

Waarom blijkt al snel, het perron bij het stationsgebouw stroomt steeds voller. Het blijkt om een groep van zo'n 50 vluchtelingen uit Syrië te gaan, die in Albanië aan het Europese vasteland zijn gekomen, daarna illegaal Macedonië zijn ingegaan (de Albanees-Griekse grens is nogal onherbergzaam en wordt zeer streng bewaakt) en hier vervolgens de EU in willen. Vlak voor vertrek komt de grenspolitie langs en kort daarna wordt de trein echt door de groep bestormd, er is één agent die een stapel papieren heeft. In een chaotische situatie krijgen de Syriërs één voor één een papiertje en mogen daarna de trein in, in het Griekse zitrijtuig.

20. Door deze situatie, die er vrij wanhopig en treurig uitziet, vertrekken we met 10 minuten vertraging uit Idomeni. Eerst door een mooi stukje langs een rivier en door een bos, daarna vlakt het uit. Veel heuvels zijn er niet meer zichtbaar, verder rijden we hier flink door. Een hostel heb ik nog niet, maar via een paar smsjes met forumgebruiker Accelerat van het WOR forum kom ik aan een telefoonnummer van een volgens hem redelijk hostel, die na een kort telefoontje bevestigen dat ze vanavond nog plek hebben. Mooi, is dat ook geregeld ;)

Afbeelding
Landscape between Idomeni and Thessaloniki by Timon91, on Flickr

21. Het resultaat van gisteravond.

Afbeelding
Fun in the “Hellas-Express” Beograd-Thessaloniki by Timon91, on Flickr

22. Thessaloniki wordt iets voor half 12 met ruim 10 minuten vertraging bereikt, wat me heel erg meevalt. Het blijft de Balkan, ik was toch van minstens twee uur vertraging uitgegaan. De klok is bij Gevgelija/Idomeni overigens een uurtje vooruit gegaan.

Afbeelding
”Hellas-Express” Beograd-Thessaloniki at Thessaloniki train station by Timon91, on Flickr

Ik haal bij de balie een mooie handgeschreven CIV-reservering voor de trein naar Sofia van overmorgen (is verplicht) en begeef me dan richting hostel, wat ik zonder problemen vind. Het ligt op 15 minuten lopen, maar wel heuvelopwaarts. In de hostel kan ik nog niet inchecken, maar ik kan wel bij de receptie zitten. Als welkomstdrankje krijg ik een heerlijke frappuccino, waar Thessaloniki bekend om staat. Ik praat wat met de eigenaar over Thessaloniki en Griekenland en kan na een klein uurtje dan toch inchecken. Ik installeer me rustig en kan na lang wachten op de boiler een douche nemen. Ik heb twee nachten hier en weet niet echt wat ik van Thessaloniki moet verwachten, ik doe het rustig aan. Na een ruim uurtje chillen ga ik maar eens een wandeltje maken. De 42 foto's van Thessaloniki zijn in dit album te vinden, in het verslag zijn er 13 daarvan opgenomen.

23. Het centrum van Thessaloniki bestaat redelijk duidelijk uit twee delen: op de steile berghelling ligt de hoge stad (Ano Poli), welke op de werelderfgoedlijst staat, en in het iets minder steile deel aan de kust ligt de lage stad, welke bij een gigantische brand in 1917 vrijwel volledig verwoest is. Mijn hostel ligt in Ano Poli, wat vooral bestaat uit kleine, smalle en steile straatjes, maar waar desondanks genoeg auto's doorheen scheuren. Ano Poli is heerlijk om doorheen te dwalen, het is lang niet zo'n chaos als de lage stad en bovendien heb je vaak mooie uitzichten tussendoor, zoals hier.

Afbeelding
View towards the sea from Ano Poli, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

24. Een deel van de oude stadsmuur staat nog, in de noordoosthoek is er een toren waar je op kunt. Echter, Griekse kantooruren zijn wel wat anders dan de onze. Mij is verteld dat de toren om 3 uur dicht gaat, maar in de praktijk houdt dat in dat iedereen om half 3 wel vertrokken is. Helaas, maar gelukkig is het uitzicht vanaf de ingang ook niet slecht :)

Afbeelding
View over Thessaloniki from Ano Poli by Timon91, on Flickr

De middag breng ik in Ano Poli door, ik lunch in een gezellig klein restaurantje en langzaamaan ga ik de stedelijke chaos van Thessaloniki wel waarderen :) Ik spreek geen woord Grieks, maar ik kan dankzij m'n studie wel alle bordjes lezen. Een technische opleiding voegt wat talen betreft weinig toe, maar Grieks is daarop eigenlijk de enige uitzondering :mrgreen: Wel zo fijn, woorden pik je daardoor ook veel sneller op. Tijdens de lunch probeer ik verder uit te vogelen wat ik allemaal nog moet doen voordat ik naar Iran ga, in Griekenland is eigenlijk het voornaamste dat ik euro's moet pinnen. Naar Iran moet je al je geld cash meenemen (met dank aan de sancties van de VS), pinnen kun je er niet. Euro's of dollars zijn beide prima, dus de euro's kunnen hier mooi geregeld worden.

Na een biertje met wat mensen in de hostel vertrek ik 's avonds alleen richting centrum, er wordt een zogenaamde Free Walking Tour gegeven in het lage gedeelte van de stad. FTW's zijn een bekend principe in veel steden, de gidsen verdienen wat bij met de fooien die ze krijgen. Meestal doe ik geen wandeltours, maar omdat ik eigenlijk helemaal niets weet van Thessaloniki en ook geen reisgids heb leek het me hier wel leuk. Naast mij zijn er nog drie Tsjechische dames (een docente en twee studentes) uit Ostrava uit dezelfde hostel die op een of ander door de EU gesponsord reisje zijn (Youth in Action) die mee gaan. Het is een hele leuke tour, de gids vertelt veel onderweg.

25. Veel foto's maak ik niet, het is immers al donker en ik vind het interessanter om naar de gids te luisteren. Slechts één plaatje maak ik, hier op Platia Aristotelous, het hoofdplein in het lage gedeelte van de stad.

Afbeelding
Platia Aristotelous, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

Overigens zijn FWT's in Thessaloniki verboden, de gids heeft al een aantal keer een probleem gehad met de politie hierdoor. Die komen we nu gelukkig niet tegen, we sluiten de tour af op een terrasje waar we aardig wat rakomelo wegwerken, die prima smaakt en totaal niet duur is. Samen met de Tsjechische dames eet ik wat op de terugweg naar de hostel, in de hostel drinken we samen nog een biertje. Zij gaan morgen door naar een of ander eiland en moeten er vroeg uit, ik kan uitslapen. Om half 12 lig ik op bed na een mooie dag.

De volgende dag ga ik het lage gedeelte van de stad maar eens bij daglicht verkennen, rond half 11 vertrek ik bij de hostel.

26. Typisch straatbeeld in de lage stad, hier op Agiou Dimitrou.

Afbeelding
Agiou Dimitrou, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

27. De Agia Sofia - niet alleen in İstanbul, ook hier.

Afbeelding
Agia Sofia, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

28. Overal in het centrum kom je opgravingen tegen, meestal omringd door de standaardgebouwen die je hier tegenkomt.

Afbeelding
Old ruins, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

29. Rotunda, één van de vele oeroude Byzantijnse kerken in Thessaloniki. Deze koepelkerk is bijna net zo oud als het Pantheon in Roma.

Afbeelding
Rotunda, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

30. De witte toren, een 16e-eeuws geval aan het waterfront. Links zie je boten liggen die rondvaarten maken door de haven. De gids van de FWT gisteren waarschuwde om vooral niet mee te gaan daarop. Het is dan wel gratis, maar je wordt heel hard gepusht om vooral veel drankjes te kopen aan boord, die natuurlijk zeer stevig aan de prijs zijn zodat je alsnog vrij veel geld kwijt bent. Het heeft inderdaad een aardig hoog "special price for you my friend"-gehalte hier. Met enige moeite kom ik van twee Jamaicanen af die me naar een of ander feest willen lokken, langs de waterkant loop ik verder.

Afbeelding
Seafront, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

31. Het waterfront, niet heel bijzonder verder. Het water is dankzij de haven redelijk smerig, de weg langs de kust is vooral erg druk met verkeer. Gelukkig is er nog wel een brede stoep, zodat het niet heel onprettig lopen is hier :) Het zonnetje doet het ook hier goed trouwens, overdag is het een graadje of 25 8-)

Afbeelding
Seafront, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

32. Terwijl ik hier rondhang vliegen er een aantal keer een groep straaljagers over, gevolgd door een regeringsvliegtuig wat geëscorteerd wordt door vier andere straaljagers. Ze komen niet één keer langs, maar wel vijf keer. Ik heb geen idee waar het voor is, maar het is wel indrukwekkend. Ondanks de hoge snelheid lukt het wel om de straaljagers een keer te platen :)

Afbeelding
Fighter jets over Thessaloniki by Timon91, on Flickr

33. 's Middags besluit ik om toch nog maar een poging te wagen bij de toren in de stadsmuur, ditmaal heb ik meer geluk. Toeristische attracties in Thessaloniki zijn overigens vaak gratis, ook hier hoef ik geen entree te betalen :) Het uitzicht mag er wezen!

Afbeelding
View over Thessaloniki by Timon91, on Flickr

34. Nog maar een keer dan. De stedelijke chaos van Thessaloniki is wel indrukwekkend om te zien vanaf hier :) Er wonen overigens ongeveer één miljoen mensen, vijf keer zo weinig als in Athina. Thessaloniki is de eerste tweede stad van het land die ik dit deel bezoek ;)

Afbeelding
View over Thessaloniki by Timon91, on Flickr

35. Uitzicht op de stad vanuit de haven, ook de witte toren is nog te zien rechts. Thessaloniki is relatief gezien niet zo toeristisch, al met al een prima stad voor een paar dagen :)

Afbeelding
Seafront, Thessaloniki by Timon91, on Flickr

De namiddag en avond breng ik door in de hostel, waar ik onder andere Adam tref, een Aussie die net als ik naar Iran gaat. Hij moet z'n visum nog regelen, maar we hebben genoeg om over te praten en wat informatie uit te wisselen. Hij is de eerste die ik tref die ook die kant op gaat. Samen met nog twee anderen gaan we naar een leuk restaurantje in Ano Poli, een minuut of 10 lopen vanaf de hostel. De moussaka smaakt er prima :) In de hostel kom ik er verder nog achter dat Simon, een Britse kamergenoot, morgen ook met de trein naar Sofia gaat. Sterker nog, hij heeft een reservering voor de stoel tegenover die van mij. Toeval, laten we maar zeggen :D Hij heeft z'n reservering ongeveer een half uur voor mij gemaakt en aangezien de reserveringen hier heerlijk ouderwets gaan (handgeschreven, de gereserveerde stoelen worden afgevinkt in een map) is het natuurlijk niet geheel onlogisch. We spreken af om samen naar het station te lopen, aangezien we toch tot Sofia samen zullen reizen.

Ik word 's ochtends wakker van de regen die op het raam slaat. Kutzooi, maar voor een reisdag wederom niet slecht. Het is bovendien een graad of 15 kouder dan gisteren. Samen met Simon lopen we in alle vroegte richting station, de trein naar Sofia vertrekt al om 06:55. Iets voor half 7 zijn we op het station, waar we wat ontbijt en een broodnodige kop koffie halen.

36. De trein staat al klaar, het is de trein naar Alexandroupoli, helemaal in het noordoosten. De achterste twee rijtuigen rijden naar Sofia en worden in Strimon afgekoppeld. Vanaf Thessaloniki is er nog een redelijke treindienst naar Athina (6 IC's per dag waarvan één 's nachts), Flórina (3 IC's) en Alexandroupoli (sneltrein en IC), wat lokaal verkeer en dus de recentelijk heringevoerde treinen naar Beograd en Sofia.

Afbeelding
Train to Sofia and Alexandroupoli at Thessaloniki train station by Timon91, on Flickr

37. Een coupeetje, prima stoelen voor de rit naar Sofia. De ramen kunnen niet open, maar gezien het weer is dat niet zo'n punt.

Afbeelding
Train Thessaloniki-Sofia interior by Timon91, on Flickr

38. We vertrekken op tijd, het blijft regenen. Tot ziens Thessaloniki, je hebt me positief verrast! :D De snelheid zit er in het begin nog goed in, daarna gaat het wat langzamer. Simon en ik praten veel onderweg, het coupeetje blijft verder leeg. Na twee uur bereiken we het station van Strimonochori, waar wij afgekoppeld worden en naar het noorden afbuigen. In de verte zie je al de locomotief staan die ons naar de Bulgaarse grens gaat brengen, slechts 14 kilometer verderop. Inmiddels is het weer droog, maar nog wel flink dreigend.

Afbeelding
Strimonochori train station by Timon91, on Flickr

39. Na een korte stop rijdt de trein naar Alexandroupoli verder, wij wachten hier even. Dit is vlak voor vertrek van het deel naar Alexandroupoli, links het stationsgebouw van Strimonochori.

Afbeelding
Strimonochori train station by Timon91, on Flickr

40. In een smal dal rijden we langzaam naast de snelweg richting Bulgarije, in het Griekse grensstation Promachonas slaan we de geplande stop over. In Kulata, net over de grens, vindt er weer een lokwissel plaats en worden de paspoorten gecontroleerd. Zo Schengen is Bulgarije dus nog niet. Hier station Kulata, waar er vier Bulgaarse rijtuigen worden aangekoppeld voor het stuk naar Sofia, je kan ze op de achtergrond nog net zien.

Afbeelding
Kulata train station by Timon91, on Flickr

41. Het stationsgebouw van Kulata.

Afbeelding
Kulata train station by Timon91, on Flickr

De grenspolitie laat lang op zich wachten, bovendien gaat het weer regenen. Er moeten schijnbaar een paar passen gestempeld worden, want de politie gaat met een paar paspoorten het stationsgebouw in. Daarna breekt de hel los buiten en gaat het bovendien keihard onweren, wat pas na 45 minuten stopt. De politie heeft het niet zo op regen en komt pas na de bui tevoorschijn met de passen, hetgeen betekent dat we met een half uur vertraging Kulata verlaten.....

De rit naar Sofia verloopt verder rustig, het weer blijft slecht. De omgeving is wel mooi, de 210 km van de grens naar Sofia leggen we in zo'n 3,5 uur af, we bereiken de Bulgaarse hoofdstad met 45 minuten vertraging. Simon blijft hier een paar dagen, ik ga meteen door naar Plovdiv. Ik laat Simon zien waar de metro zit waarmee hij bij z'n hostel komt, ik haal in de stationshal wat te eten. Ondanks de slechte staat van het Bulgaarse spoorwegnet is er nog wel een redelijke dienst met de tweede stad van het land, Plovdiv. Grofweg elke 1-2 uur gaat er wel een trein heen, ik moet een klein uurtje wachten op de volgende. Station Sofia wordt momenteel trouwens flink verbouwd, ik kan moeilijk ontkennen dat het erg nodig is. Wie weet is er nog wat hoop voor de toekomst, momenteel is het vooral een puinhoop.

42. Het perron aan het stationsgebouw. Het hele deel achter de blauwe hekken (ook binnen) wordt momenteel verbouwd. Links staat de trein uit Thessaloniki en Kulata nog.

Afbeelding
Sofia train station by Timon91, on Flickr

43. De andere kant op gekeken. Let ook op de trein die op de achtergrond nog net zichtbaar is, half verscholen achter de pilaren van de perronoverkapping. Dat is een hele sleep gloednieuwe slaaprijtuigen die ik vorig jaar ook al een paar keer gespot heb. De rijtuigen zijn van Turkse makelij en rijden naar alle uithoeken van Bulgarije. Helaas mogen ze het land nog niet uit, dus voor internationaal verkeer kunnen ze nog niet ingezet worden.

Afbeelding
Sofia train station by Timon91, on Flickr

44. Nog een sleep rijtuigen, aan het volgende perron de trein die over een ruim half uur terug zal rijden naar Griekenland.

Afbeelding
Sofia train station by Timon91, on Flickr

45. Mijn volgende trein, de "Plovdiv-Express". Dit is een volledige 1e-klasse trein, dus daar moet ik een upgrade voor kopen. Deze kost gelukkig maar anderhalve euro, maar je moet het wel even weten.

Afbeelding
Train to Plovdiv at Sofia train station by Timon91, on Flickr

46. De "Plovdiv-Ekspres" dus.

Afbeelding
”Plovdiv-Express” at Sofia train station by Timon91, on Flickr

47. Het gangpad van het rijtuig.

Afbeelding
”Plovdiv-Express” Sofia-Plovdiv interior by Timon91, on Flickr

48. En de ruime coupeetjes. De stoelen zijn erg laag maar wel zacht, je kan het er prima een paar uur op uithouden :)

Afbeelding
”Plovdiv-Express” Sofia-Plovdiv interior by Timon91, on Flickr

49. Niet alleen het stationsgebouw wordt verbouwd, ook de perrons worden momenteel aangepakt. Het lijkt meer op oorlogsgebied nu, maar hopelijk wordt het wel een verbetering.

Afbeelding
Sofia train station by Timon91, on Flickr

Langzaam loopt de trein vol, bij vertrek zitten we met z'n vijven in het coupeetje. We vertrekken op tijd en rijden door niet het mooiste stuk Sofia de stad uit. Bulgarije ziet er in het algemeen erg vervallen uit, met name buiten de stadscentra. Fabrieken liggen er vaak in deplorabele staat bij, net als de spoorwegen. Het stuk tussen Sofia en Plovdiv wordt wel flink aangepakt nu, tussen Septemvri en Plovdiv wordt het momenteel herbouwd. De bergpas vlak voor Septemvri is goed mistig door de vele wolken, maar aan de andere kant is het in ieder geval droog.

50. Station Pazardzhik, waar vorig jaar ook al verbouwd werd. Veel mensen stappen uit hier.

Afbeelding
Pazardzhik train station by Timon91, on Flickr

51. Het brede dal, niet ver voor Plovdiv.

Afbeelding
Landscape near Plovdiv by Timon91, on Flickr

52. Na 2 uur en 48 minuten arriveren we op tijd op station Пловдив, hier de trein op het station van Plovdiv.

Afbeelding
”Plovdiv-Express” from Sofia at Plovdiv train station by Timon91, on Flickr

Ook in Plovdiv blijf ik twee nachten, tot nu toe ben ik er alleen doorheen gereden. Bulgarije ben ik al een aantal keer geweest, maar ondanks de mooie natuur trekt het me niet echt. De Bulgaren zijn in mijn beleving ook niet de vriendelijkste mensen, een beetje de Fransen van de Balkan. Met name in Sofia heb ik geen goede ervaringen met ze. Plovdiv is wat kleiner en hopelijk ook wat gemoedelijker, evenals Thessaloniki is het de tweede stad van het land. Met enige moeite vind ik de bushalte vanaf waar ik een bus naar het centrum kan nemen. De hostel vind ik zonder moeite, het is een prachtig hostel (eigenlijk een B&B) en omdat de dorm die ik geboekt hebt vanavond vol zit krijg ik een eigen kamer. Boven is er een mooie woonkamer waar ik het grootste deel van de avond doorbreng. Tussendoor haal ik in het centrum nog een heerlijke döner (djoener) bij Alex Дюнер, die ook bij de lokale jeugd erg populair is. In de woonkamer van de hostel tref ik Kaaren, een Nieuw-Zeelandse dame, die alleen op reis is. Al gauw komen we op Iran, waar we veel over praten. Een leuke bijkomstigheid is dat ze een week lang met Adam (uit de hostel in Thessaloniki) door Macedonië gereisd heeft, wat is de wereld toch klein :lol: Om een uur of 11 vind ik het mooi geweest en duik ik m'n bed in. Ik slaap prima en na een heerlijke douche en een prima ontbijt ga ik rond half 11 de stad in. Mooi weer is het niet, maar het is wel droog. In Plovdiv heb ik de hele dag vandaag, ik moet alleen nog even vervoer regelen voor morgen. De 39 foto's van Plovdiv zijn hier te vinden, een selectie van 11 foto's staat hier:

53. Ook Plovdiv heeft een duidelijk in tweeën gedeeld centrum. Op een heuvel ligt Oud Plovdiv, met dit soort straatjes. Ook mijn hostel ligt hier. Lager ligt het wat meer gepolijste centrum, wat ook de moeite waard is. Qua historie heeft Bulgarije overigens veel te bieden, de historie van Plovdiv gaat meer dan 6000 (!) jaar terug en daarmee is het één van de oudste steden ter wereld.

Afbeelding
Old Plovdiv by Timon91, on Flickr

54. Katten, ik moet het er toch even over hebben. Zowel Thessaloniki als Plovdiv zitten vol met katten, sommige zwaar verwaarloosd, andere beestjes zien er mooi uit. Katten op straat zijn lang niet zo irritant als honden, ik vond het over het algemeen niet hinderlijk. Dit exemplaar blijft mij zo lang stokstijf aanstaren dat ik er wel een foto van moet nemen ;)

Afbeelding
Cat in Old Plovdiv by Timon91, on Flickr

55. Ulitsa "Knyaz Alexander I" is de hoofdstraat in het lager gelegen centrum. Het is een lange voetgangerstraat die van het Tsentralenplein naar het noorden loopt, tot aan de brug over de Maritsa-rivier.

Afbeelding
Ulitsa Knyaz Alexander I, Plovdiv by Timon91, on Flickr

56. Het ietwat vervallen Tsentralenplein, met een heel erg overgedimensioneerd postkantoor uit de communistische tijd. Plovdiv wordt in 2019 de Europese hoofdstad van Cultuur, een mooi staaltje subsidieverkwisting. De industrie aan de rand van de stad verkeert in deplorabele staat en kan hard investeringen gebruiken, maar het park wat links van mij ligt heeft wél gratis wifi! Eigenlijk is het te treurig om grappig te zijn :roll:

Afbeelding
Ploshchad Tsentralen, Plovdiv by Timon91, on Flickr

Morgen ga ik richting Turkije, bij het station vraag ik hoe het momenteel zit met de Balkan-Express (Sofia-İstanbul), aangezien er nogal wat werkzaamheden zijn in zowel Bulgarije als Turkije. Van de vriendelijke dame bij het internationale loket krijg ik een briefje met daarop een reisschema, op het moment van reizen (eind oktober) kwam het erop neer dat je van Plovdiv naar Yabalkovo met de trein gaat, vanaf daar met een bus naar Kapıkule (grensplaats aan de Turkse kant), vervolgens met een trein naar Çerkezköy en tenslotte met een andere bus naar İstanbul. In de praktijk komt het erop neer dat de TCDD geen zin heeft om voor die paar reizigers een trein te laten rijden dus dat je van Kapıkule tot İstanbul in een TCDD-bus zit. Verder gaat het morgen heel erg slecht weer worden, dus ik besluit om maar gewoon met de bus te gaan. Niet gratis, zoals de trein, maar wel een heel stuk makkelijker en comfortabeler. Bij het kantoortje van Metroturizm haal ik een ticket voor de bus van 11 uur, daarna ga ik terug de stad in.

57. Plovdiv staat bekend als de stad van zeven heuvels, waarvan er inmiddels één is afgegraven. De hoogste is Bunardzhika-heuvel, waar ik via Bulevar Rusky heen loop. Het is een stevige klim, maar omdat het vrij fris is is het geen onprettige klim. Bovenop de heuvel staat het Alyosha monument van een Sovjetsoldaat, die uitkijkt over de stad.

Afbeelding
Aliosha monument, Bunardzhika, Plovdiv by Timon91, on Flickr

58. Uitzicht over Phillippopolis, zoals de stad in het Grieks bekend staat. De naam "Plovdiv" is hier van afgeleid.

Afbeelding
View over Plovdiv from Bunardzhika by Timon91, on Flickr

Op de heuvel kom ik een Brits stel uit m'n hostel tegen, die ook m'n kamergenoten blijken te zijn (ik ben inmiddels verhuisd naar de vierpersoonsdorm), we praten wat en ze blijken morgen met dezelfde bus naar İstanbul te gaan, leuk! :) Ze vertellen ook dat er een FWT is om 2 uur 's middags, wellicht dat dat ook iets voor mij is.

59. Uitzicht vanaf een andere heuvel, rechts de Bunardzhika-heuvel.

Afbeelding
View over Plovdiv from Bunardzhika by Timon91, on Flickr

60. Plakkaat op een torentje op deze heuvel. Of het nou Hebreeuws, Arabisch of Perzisch is durf ik ook niet te zeggen :P

Afbeelding
Danov halm, Plovdiv by Timon91, on Flickr

61. Beetje gare voetgangersbrug met een hoop winkeltjes over de Maritsa-rivier, aan het einde van ulitsa Knyaz Alexander I. Aan de overkant haal ik wat lunch. De mensen hier zijn overigens nog steeds vrij nors, maar al stukken vriendelijker dan in Sofia. Bulgarije stijgt toch weer wat in m'n aanzien ;)

Afbeelding
Bridge over the Maritsa river, Plovdiv by Timon91, on Flickr

62. 's Middags ga ik toch maar mee met de FWT, gids Boris vertelt veel over de stad en met name ook over de geschiedenis. Kaaren - die overigens het laatste bed op de dorm bezet - is er ook bij. Op de zijkant van de heuvel van foto's 59 en 60 zijn er door een straatartiest portretten geschilderd van bekende Bulgaren. In eerste instantie illegaal, maar gezien de populariteit ervan zijn ze inmiddels wél legaal.

Afbeelding
Streetart in Plovdiv by Timon91, on Flickr

63. Op de heuvel van Oud Plovdiv is er een jaar of 30-40 geleden bij bouwwerkzaamheden een compleet Romeins theater gevonden. Godzijdank hebben de communisten het uitgegraven en bewaard en niet gesloopt. Inmiddels is het deels gerestaureerd en wordt het in de zomermaanden weer als theater gebruikt :) Onder de heuvel loopt trouwens een tunnel van een drukke weg, die gaat ook precies onder het theater door.

Afbeelding
Roman theater, Plovdiv by Timon91, on Flickr
Laatst gewijzigd door Timon91 op zo 14 dec 2014, 20:47, 1 keer totaal gewijzigd.
Mijn Flickr account.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Timon91 »

64. Uitzicht vanaf de burcht, ook op de heuvel van Oud Plovdiv. Hier eindigt de tour, die al met al toch bijna 3 uur geduurd heeft.

Afbeelding
View over Plovdiv from the Old Plovdiv fortress by Timon91, on Flickr

Terug in de hostel rust ik wat uit en praat wat met het Britse stel, samen doen we wat boodschappen bij de Billa in ulitsa Knyaz Alexander I. Ook wissel ik vast wat leva's voor lira's, tegen een redelijk goede koers. De avond breng ik in de woonkamer door met Kaaren, die me ook wat bijpraat over couchsurfing, wat ik in Iran wil gaan proberen (er zijn eigenlijk geen hostels in Iran). Samen gaan we de stad in 's avonds voor een Djoener bij Alex, in de hostel drinken we nog wat. Mijn laatste avond in Bulgarije betekent meteen de laatste avond fatsoenlijk bier voordat ik naar Efesstan ga. Rond elven duik ik m'n bed in, buiten is het inmiddels hard gaan regenen.

Ook de volgende ochtend regent het als de ziekte, ik ontbijt met het Britse stel. Na afscheid genomen te hebben van Kaaren gaan we met een taxi naar het busstation, waar we snel aankomen. De bus naar İstanbul komt uit Sofia en arriveert met 40 minuten vertraging. Om kwart voor 12 vertrekken we dan eindelijk, in de stromende regen.

65. De luxe bus van Metroturizm, het grootste busbedrijf van Turkije. Drie stoelen in de breedte en gratis koffie, thee en water. Een toilet is er helaas niet, dus ik houd me wel in met koffie en thee :mrgreen:

Afbeelding
Bus Sofia-Plovdiv-İstanbul interior by Timon91, on Flickr

66. Door een overstroming moeten we met een omweg Plovdiv uit, ook onderweg komen we veel van dit soort overstromingen tegen.

Afbeelding
Flooding in Bulgaria by Timon91, on Flickr

Bij Haskovo maken we een stop, hier kunnen we ook nog even toiletteren. Onderweg naar de Turkse grens wordt het steeds rustiger op de weg, vrachtverkeer is er ook niet (het is zaterdag). Onderweg vang ik nog een paar keer een glimp op van de spoorlijn Dimitrovgrad-Svilengrad-Turkije, die nu verbouwd wordt. Ze zijn wel aan het werk, maar veel verschil is er nog niet zichtbaar. Ook van elektrificatie heb ik nog weinig sporen gezien, behalve op het stuk Svilengrad-grens. Bij Harmanli rijden we de nieuwe snelweg richting Turkije op, waar echt nauwelijks verkeer is. De grens bij Kapitan Andreevo bereiken we op zo'n 2,5 uur na het verlaten van Plovdiv. We moeten er allemaal uit aan de Bulgaarse kant en één voor één langs de paspoortcontrole. Aan de andere kant moeten we wachten tot iedereen er doorheen is, pas daarna komt de bus. Het is ijskoud, maar wel droog inmiddels. En er is zowaar gratis wifi :lol:

67. Aan de Turkse kant stoppen we bij een gigantische taxfree mall, waar we ook even naar de wc kunnen en wat inkopen kunnen doen. Hier een stiekem plaatje van de bus, op de achtergrond het Turkse grensstation.

Afbeelding
Bus Sofia-İstanbul at the Bulgarian-Turkish border by Timon91, on Flickr

De procedure aan de Turkse kant is hetzelfde: iedereen de bus uit en één voor één langs het hokje. Nu moet je echter je paspoort afgeven (met je zelf uitgeprinte elektronische visum, aan de landsgrenzen kun je geen visum meer kopen) en daarna met al je bagage langs een douanehokje, waar het ook gescand wordt met een flinke X-ray machine. In de bus krijgen we de paspoorten weer terug. Het scheelt dat het niet zo druk is, we zijn er redelijk snel doorheen. Bij het verlaten van het grenscomplex zie ik ook het treinstation van Kapıkule, waar de grenscontrole plaatsvindt als je met de trein gaat. Van Kapıkule ligt er een snelweg voor de rest van de rit, dus die gaat vrij snel. Vanaf Edirne, een grote stad niet ver van de grens, is het nog zo'n 230 km tot het busstation van İstanbul. Het stedelijk geweld van İstanbul begint al als er nog "İstanbul 60" op de borden staat, het is niet voor niets één van de grootste steden ter wereld. Het officiële inwonertal van İstanbul is momenteel ruim 14 miljoen, waarmee het de vijfde stad ter wereld is. Onofficieel wonen er echter 17-20 miljoen mensen en de stad groeit als kool, met name aan de Aziatische kant. Door wat files vlakbij het centrum komen we iets na zessen aan op het busstation Bayrampaşa, een gigantisch gedrocht met een paar duizend touringcars. Het is godzijdank wat drukker dan vorig jaar, toen werden we direct buiten de bus belaagd door een stuk of 10 Turken die keihard "Ankara, Ankara!" schreeuwden. Sowieso zat het toen helemaal vol met "friends", waar we nu minder last van hebben. Bij een Kiosk halen we alledrie een İstanbulkart, een OV-chipkaart voor het OV in de stad. Een los ritje met de metro, tram of boot kost inmiddels 4 lira (in 2012 nog 2), met een İstanbulkart is het een stuk minder zodat die na een paar ritjes al de investering van 7 lira waard is. Met de metro gaan we naar station Aksaray, waar ik afscheid neem van de Britten. Met de tram ga ik eerst naar Sultanahmet, waar ik bij een reisbureautje m'n treinkaartje naar Iran ophaal (meer daarover in het volgende deel). Daarna loop ik naar Sirkeci, waar ik een reservering wil halen voor de trein naar Ankara morgen. Het contrast met het relatief zeer rustige Plovdiv kan bijna niet groter, wat een drukte. Op Sirkeci blijkt helaas dat alleen de trein van 07:30 nog plaats heeft, dus het wordt een vroegertje :( Met de tram en de kabeltram begeef ik me naar het Taksimplein, waar ik afgesproken heb met een vriend van mij die hier woont. Ik dump m'n spullen in z'n appartement en we praten veel bij. Het is fijn om een adresje te hebben waar ik voor één nachtje kan pitten, het scheelt weer een hostel zoeken.

68. Uitzicht vanaf het dakterras richting de straat, vlakbij het Taksimplein.

Afbeelding
Taksim by night, İstanbul by Timon91, on Flickr

Bij een Palestijnse falafelzaak eten we wat, thuis zoek ik nog wat dingen uit voor de komende dagen en boek een hostel in Ankara. Om half 1 nemen we afscheid en gaan we naar bed, ik hoef hem morgenochtend gelukkig niet wakker te maken.....

.....want om kwart voor 5 gaat m'n wekker alweer. De wintertijd is ingegaan dus ik kan een uurtje langer slapen, maar desondanks blijft het flink vroeg. Ik pak m'n spullen en verlaat om 5 uur het appartement. Het is een lange reis naar station İstanbul Pendik, waar de treinen naar Ankara vertrekken. Ik hoop van harte dat ik de trein van half 8 ga halen, anders zal ik alsnog met de bus moeten. Ik moet nu eerst 4 km lopen naar station Sirkeci. Eerst naar het Taksimplein, daarna via een met dronken uitgaanspubliek vergeven İstiklal Caddesi (één van de drukste voetgangersstraten ter wereld) naar Galata, over de Galatabrug en dan via Eminönü het laatste stukje naar Sirkeci. Bij Galata wordt het wat rustiger, dan is het lopen nog best plezant.

69. Na 50 minuten lopen bereik station Sirkeci. Sinds een jaartje is de Marmaraytunnel open, de metrotunnel die Europa met Azië verbindt. Momenteel is er maar een kort stukje van de lijn open, maar wel het belangrijkste: de tunnel onder de Bosporus. Van Sirkeci naar Üsküdar duurt nu nog maar 4 minuten met de metro in plaats van 20 minuten met de boot. De boot is wel leuker, maar voor de forens is de metro wel fijner ;) Hier de ingang van Marmaraystation Sirkeci.

Afbeelding
İstanbul Sirkeci Marmaray metro station by Timon91, on Flickr

70. Na vier hele lange roltrappen ben ik beneden, hier het verlaten perron. Het is overigens verboden om hier te fotograferen, maar er is op dit tijdstip nog niemand.

Afbeelding
İstanbul Sirkeci Marmaray metro station by Timon91, on Flickr

Iets na zessen komt de eerste metro opdagen, die mij naar Ayrılıkçeşme brengt aan de Aziatische kant. Op station Ayrılıkçeşme haal ik met een klein beetje doorlopen de overstap naar de M4, de enige andere echte metrolijn aan de Aziatische kant. Voor de overzichtelijkheid staat hier een kaartje van het metronetwerk, zodat je een beetje een idee krijgt ;) Vanaf Ayrılıkçeşme is het ongeveer een half uur tot het eindstation Kartal, wat ik iets voor zevenen bereik. Vanaf hier neem ik een taxi naar Pendik, wat niet ver meer is. Pendik bereik ik iets na zevenen, dus de trein is gehaald! De haastige en vermoeiende tocht van Taksim naar Pendik was wel de meest onprettige onderneming tot dusver deze reis, maar de opluchting is groot. De check-in gaat snel, de beeldschone stewardessen (je kan het bijna geen conductrices meer noemen) zijn zeer vriendelijk en behulpzaam. Dit is duidelijk het paradepaardje van de TCDD.

71. Station Pendik dus, voorlopig het eindpunt van de treinen uit Ankara. Een paar jaar lang hebben er helemaal geen treinen gereden van İstanbul naar Ankara, vanwege de werkzaamheden aan het Marmarayproject. De hogesnelheidstreinen vanuit Ankara eindigden allemaal in Eskişehir, ongeveer halverwege. Echter, vanwege de verkiezingen eerder dit jaar MOESTEN en ZOUDEN er hogesnelheidstreinen vanaf İstanbul gaan rijden, Erdoğan wilde graag herkozen worden (wat helaas ook gebeurd is).

Afbeelding
İstanbul Pendik train station by Timon91, on Flickr

72. De Yüksek Hızlı Tren (YHT), wat letterlijk gewoon "Hoge Snelheid Trein" betekent, staat klaar voor vertrek naar Ankara. Momenteel rijden er zo'n 7 treinen per dag van Pendik naar Ankara, ze doen er iets minder dan 4 uur over. Straks, als de hele lijn af is, moeten ze er vanaf hartje İstanbul zo'n 3 uur over doen. Best strak, want het is meer dan 500 kilometer.

Afbeelding
YHT to Ankara at İstanbul Pendik train station by Timon91, on Flickr

73. Gekeken naar het westen, het spoor eindigt hier voorlopig, er wordt nog volop gebouwd.

Afbeelding
İstanbul Pendik train station by Timon91, on Flickr

74. We vertrekken op tijd, ik zit aan het raam. Naast mij zit een voetbalfan uit Oost-Turkije die in İstanbul woont en in Ankara een wedstrijd van z'n team gaan bezoeken. We boemelen langzaam İstanbul uit, de eerste stop is in İzmit.

Afbeelding
İzmit train station by Timon91, on Flickr

75. Je kan duidelijk merken dat de lijn snel is afgebouwd voor de verkiezingen, we gebruiken op veel stukken nog de oude lijn en slechts sporadisch rijden we 250 km/h. De omgeving is wel mooi, veel heuvels, dalen en rivieren.

Afbeelding
YHT İstanbul Pendik-Ankara interior by Timon91, on Flickr

76. Na ruim 2,5 uur wordt Eskişehir bereikt.

Afbeelding
Eskişehir train station by Timon91, on Flickr

77. Op het andere perron komt er net een YHT uit Ankara richting Pendik aangereden.

Afbeelding
YHT to İstanbul Pendik at Eskişehir train station by Timon91, on Flickr

78. Hierna gaat het gas vol open, de 270 km van Eskişehir naar Ankara gaan in slechts 77 minuten. De oude lijn van Ankara naar Eskişehir loopt vaak direct naast de hogesnelheidslijn, onderweg halen we een goederentrein in.

Afbeelding
Cargo train between Eskişehir and Ankara by Timon91, on Flickr

79. Het landschap is flink veranderd. De dalen zijn hier veel breder en bovendien is het landschap een stuk kaler. Welkom in Anatolië!

Afbeelding
Landscape between Eskişehir and Ankara by Timon91, on Flickr

80. Ankara bereiken we op tijd, het is nog een lange rit de stad in, want ook Ankara is geen kleine stad. Met zo'n 5 miljoen inwoners is het een stuk kleiner dan İstanbul, maar het is nog steeds wel aardig wat natuurlijk ;)

Afbeelding
Entering Ankara by train by Timon91, on Flickr

81. Het interieur, vlak na aankomst in Ankara.

Afbeelding
YHT İstanbul Pendik-Ankara interior by Timon91, on Flickr

82. De trein aan het perron na aankomst in Ankara. Het perron links is afgeschermd, daar vertrekken alle YHT treinen en is de security. Voor aankomst maakt het niet zoveel uit, dus we komen aan op perron 2.

Afbeelding
YHT from İstanbul Pendik at Ankara train station by Timon91, on Flickr

Vanaf hier wil ik met de metro naar m'n hostel, maar vanwege de verbouwing van station Ankara (er wordt een gigantisch nieuw station gebouwd direct ernaast) is de tunnel tegenwoordig afgesloten en kun je metrostation Maltepe niet meer bereiken. Ik vraag het aan iemand en die raadt aan om met de bus te gaan, maar daar heb ik een Ankarakart voor nodig en die is in het station uiteraard nergens te krijgen. Gelukkig is metrostation Ulus ook niet ver, hij en z'n vrouw lopen zelfs mee. Ze spreken nauwelijks Engels, maar blijken een paar jaar in Portugal gewoond te hebben. Ze spreken Portugees en dat maakt de boel een stuk makkelijker :) Met één overstapje in Kızılay reis ik naar metrostation Kolej, vanaf waar ik m'n hostel zo gevonden heb aangezien ik daar vorig jaar zomer ook al geslapen heb. Sinds vorig jaar is het aantal metrolijnen in Ankara trouwens verdubbeld, inmiddels zijn er vier lijnen in gebruik en ook dit netwerk wordt net als in İstanbul flink uitgebreid. De hostel is redelijk gevuld, ik deel m'n kamer met drie Iraniërs, een Somaliër en een Turk, maar iedereen spreekt maar weinig Engels. De Iraniërs zijn wel heel erg vriendelijk, ondanks het weinige Engels dat ze spreken gaan we wel vrijwel meteen samen soep eten voor de lunch aan de overkant van de straat. Kan ik ook mooi vast wat woordjes Farsi oefenen :)

Ik blijf drie nachten in Ankara, als een soort van rustpunt en om nog wat laatste dingen voor te bereiden voor Iran. Qua toerisme heeft de stad niet zoveel te bieden, toeristen zijn er ook nauwelijks. De meeste sights heb ik vorig jaar al gezien, maar ik vond de atmosfeer in de stad zooooooooveel chiller dan in İstanbul (geen friends), dus een paar dagen rustig aan doen hier zal vast wel bevallen :) Na de soep spendeer ik een uurtje in een internetcafé voor wat uitzoekwerk, via het immer drukke Kızılayplein loop ik terug naar de hostel. 's Avonds drink ik wat biertjes met de Iraniërs, een Irakees genaamd Ahmed (die niet drinkt) en Bora, een Litouwse Turk. De Iraniërs drinken stevig, nu het nog mag. De meeste mensen zijn hier tijdelijk voor werk, studie of voor een visumaanvraag, ik ben een van de weinige toeristen. Rond middernacht ga ik naar bed.

Ik slaap rustig uit, douche en ontbijt in de hostel en ga er dan op uit. Ik heb nog wel wat sightseeing gedaan in Ankara, de foto's (35 stuks) staan op Flickr, een aantal staan er hier.

83. Het mausoleum van Atatürk (Anıtkabir) is de grootste toeristische attractie van de stad, het trekt vooral veel Turkse toeristen. Hier de zogenaamde "Leeuwenweg", waar je langzaam moet lopen omdat je anders op je bek gaat aangezien ze expres de afstand tussen de stenen wat groter gemaakt hebben. Zodoende kun je er niet te snel overheen lopen en moet je er je tijd voor nemen. In Nederland zou zoiets door regelgeving waarschijnlijk wel niet mogen :lol:

Afbeelding
Anıtkabir, Ankara by Timon91, on Flickr

84. Het mausoleum zelf. Er is vandaag een school op bezoek, dus er lopen heel veel kinderen rond. De sfeer is opgewekt en de kinderen zijn vriendelijk en zeer goed gemanierd :) Atatürk is overigens in Thessaloniki geboren, dus we hebben hem in dit deel van wieg tot graf gevolgd :P

Afbeelding
Anıtkabir, Ankara by Timon91, on Flickr

85. Tegenover het mausoleum ligt İsmet İnönü begraven, Atatürk's rechterhand en opvolger.

Afbeelding
Anıtkabir, Ankara by Timon91, on Flickr

86. Om maar even bij de politiek te blijven: zoals ik al zei is die Erdoğan begin dit jaar herkozen en het is eigenlijk schrijnend om te zien hoe langzamerhand de teugels steeds strakker worden aangetrokken door hemzelf en alle conservatieve zakken om hem heen. Naast de waarschijnlijk welbekende maatregelen en uitspraken die hier ook wel op het nieuws geweest zijn (Twitterverbod, Youtubeblokkeringen, vrouwen zouden minder moeten lachen, etc.) gaat het in sommige gevallen ook echt achteruit. Dit is een sprekend voorbeeld hiervan. Elk café wat alcohol schenkt heeft vaak buiten een bord hangen met de naam van het bier op de tap erop, in Turkije is dat in de praktijk vrijwel altijd Efes. Echter, de naam van het biermerk mag sinds dit jaar niet meer getoond worden. Een bord blijft dan gewoon leeg en blauw, zodat iedereen wel weet dat er eigenlijk "Efes" hoort te staan, of de naam is met zwarte tape afgeplakt. Er zijn talloze maatregelen te bedenken die reeds zijn doorgevoerd, maar dit is op straat wel de duidelijkst merkbare in Erdoğanistan.

Afbeelding
Conservatism, Ankara by Timon91, on Flickr

's Middags spendeer ik wederom wat tijd in het internetcafé, haal nog $200 bij een wisselkantoor (waar de man voor mij doodleuk $10.000 wisselt :shock:) en lees ik wat in het hostel. 's Avonds eet ik döner bij een tentje op straat genaamd Dürümcü Baba met Ahmed z'n broer. Met de Iraniërs drink ik nog wat biertjes, om 11 uur lig ik op bed.

87. De volgende dag ga ik naar het andere punt wat je in Ankara gezien moet hebben: het fort (Ankara Kalesi). Het uitzicht is fenomenaal, de wijk er omheen is een vrij oude en arme stadswijk.

Afbeelding
Ankara Kalesi by Timon91, on Flickr

88. Waarvan akte. Waar İstanbul gebouwd is op veel heuveltjes en je nergens echt de stad in één keer kan zien, kan dat hier wel. De vallei waar Ankara in ligt is heel breed dus je krijgt vanaf hier een goed overzicht van de stad. Ankara is overigens de derde tweede stad van een land dit deel, dus daar komt de titel vandaan ;)

Afbeelding
View from Ankara Kalesi by Timon91, on Flickr

89. De muur van het fort, beetje opletten dat je niet te dicht langs de rand loopt :lol:

Afbeelding
View from Ankara Kalesi by Timon91, on Flickr

90. De andere kant op gekeken. Ik tref hier nog een Amerikaans/Zuid-Afrikaanse filmcrew die wat overzichtsbeelden van de stad nodig heeft. Daarvoor zijn ze hier wel op de goede plek :lol:

Afbeelding
View from Ankara Kalesi by Timon91, on Flickr

91. Het uitzicht richting Anıtkabir en het station. Anıtkabir is nog wel goed te onderscheiden. Het is lekker weer, een graadje of 15-20 en een beetje bewolkt. Ondanks dat Ankara geen pareltje is vind ik de stad toch wat ondergewaardeerd. De atmosfeer op straat en de vriendelijkheid van de mensen zijn natuurlijk moeilijk te visualiseren, maar ik vind Ankara daardoor gewoonweg een fijnere stad dan İstanbul. Natuurlijk, İstanbul is vele malen mooier en heeft veel meer te bieden aan de toerist, maar daar word je zeker als herkenbare buitenlander om de haverklap lastiggevallen door de immer fantastische friends. Als in Ankara iemand een praatje met je begint is men vaak gewoon oprecht geïnteresseerd waar je vandaan komt en wat je in Ankara komt doen. Het is wat dat betreft jammer dat er hier nauwelijks Engels of Duits gesproken wordt, ik baal af en toe wel dat ik maar een paar woorden Turks ken.

Afbeelding
View from Ankara Kalesi by Timon91, on Flickr

92. De enige andere toerist hier :lol:

Afbeelding
View from Ankara Kalesi by Timon91, on Flickr

93. Het enige licht toeristische wijkje in Ankara, bij Ankara Kalesi.

Afbeelding
Ankara Kalesi by Timon91, on Flickr

94. In 1997 won het Museum van Anatolische Beschavingen de prijs voor het "Beste museum van Europa" (terwijl het niet eens in Europa ligt, maar goed), daar zijn ze nog steeds trots op :) Het is een mooi museum, er wonen al duizenden jaren mensen hier en ze hebben ze verschillende volkeren die hier gewoond hebben mooi weergegeven :)

Afbeelding
Museum of Anatolian Civilizations, Ankara by Timon91, on Flickr

95. Een slapende kassamedewerker :lol:

Afbeelding
Museum of Anatolian Civilizations, Ankara by Timon91, on Flickr

96. Er zit nog een klein luchtvaartmuseumpje naast het station, waar ik een kijkje wil nemen. Het is niet zo groot en er staan maar een paar kleine vliegtuigen, maar als technische student is het natuurlijk altijd de moeite waard ;) Hier het station, rechts ligt na een paar honderd meter het museumpje.

Afbeelding
Ankara Gar train station by Timon91, on Flickr

97. In het station zit ook nog een klein museum, met onder andere Atatürk's rijtuig erbij. Helaas is het gesloten voor de middagpauze, ik heb ook geen zin om een half uur te wachten. Volgende keer dan maar! ;)

Afbeelding
Ankara train station by Timon91, on Flickr

98. Op de vorige foto is hij al te zien, maar er staat een YHT klaar voor vertrek richting Eskişehir. Hier ingezoomd op de trein, de foto heb ik genomen boven de afschermingswand.

Afbeelding
YHT to Eskişehir at Ankara train station by Timon91, on Flickr

Met de bus ga ik terug naar Kızılay, bij het internetcafé zoek ik wat laatste dingen op. De rest van de middag breng ik door in de hostel, verder doe ik nog wat inkopen voor de lange treinreis die komen gaat. 's Avonds eet ik net als gisteren döner bij Dürümcü Baba, ditmaal alleen. De vriendelijke ober komt erbij zitten voor een praatje, de Ayran en de thee zijn "on the house" (thee is vrijwel altijd gratis bij dit soort tentjes). 's Avonds drink ik nog wat met de Iraniërs, Bora en Ahmed, om 11 uur duik ik m'n bed in voor de laatste nacht Ankara. Morgen gaat de reis verder, dan pakken we de draad weer op. Het is aardig wat leeswerk geweest alweer, maar zo komt het wel mooi uit en kan ik de reis van Ankara naar Tehran in één deel beschrijven ;) Wederom bedankt voor het meelezen en laat maar weten wat jullie ervan vonden! :D
Mijn Flickr account.
Etienne
Donateur
Berichten: 7940
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Etienne »

Wederom een prachtig verslag (herhaling) *O*
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39168
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Daniel »

Prachtig verslag weer :pos:
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Milco
OVNL-beheerder
Berichten: 8661
Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Milco »

Geweldig verslag weer zeg! *O*
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.

Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 27-03-2024

Youtube:
https://www.youtube.com/ovinalmere1
Laatste update: 10-09-2023

Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Gebruikersavatar
AppleMoose
Berichten: 6030
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 22:21
Locatie: Skogen

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door AppleMoose »

Mooie reis weer :)
Vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt.
marcel.nl
Berichten: 641
Lid geworden op: do 06 feb 2014, 13:59

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door marcel.nl »

Ik zie uit naar meer :mrgreen:
Obus
Berichten: 1111
Lid geworden op: ma 31 mar 2014, 13:14

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Obus »

Sjezus, wat een fantastische reis :pos: :pos: :pos:
De mortuis nil nisi bene
waldo79
Berichten: 7625
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door waldo79 »

Niks aan toe te voegen :lol:
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5817
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door isadora »

Goed om te zien, waar Europa zijn goeie geld zoal aan verknoeit. En je krijgt bij het lezen van dit verhaal toch ook echt dat "één-Europa-gevoel", jullie ook?
Stukje snelweg van nergens naar niets hier, trendy lantaarntjes daar, gratis wifi, maar concrete stappen....nee.

En inderdaad, die Erdogan is er eentje, om rekening mee te houden. Jammer, dat we hem zo massaal blijven sponsoren. Maar dat allemaal (ook een stukje frustratie mijnerzijds) terzijde gelaten, Timon wederom een heerlijk verhaal.

Aangezien mijn gezondheid dit soort reizen niet meer toelaat, is het heerlijk in jouw verslagen weg te dromen. Ik geniet er echt steeds met volle teugen van, de verhalen kunnen me niet lang genoeg zijn. :pos:
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Karl
Berichten: 4136
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 21:06

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Karl »

Ben er 'eindelijk' doorheen, was de moeite waard. Tof verslag. Kijk uit naar de rest. :Y
Het is een spectrum.
deadlock
Berichten: 9305
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 12:29
Locatie: Zwolle
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door deadlock »

Timon wtf gozer, alweer zo gigantisch genieten, dankje! :D Ik heb met mijn huisgenoot gelijk plannen gemaakt (y)
Maar daar hoor je de hoge heren in Den Haag niet over!!!11!!!
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Timon91 »

Bedankt iedereen! :D
isadora schreef:Goed om te zien, waar Europa zijn goeie geld zoal aan verknoeit. En je krijgt bij het lezen van dit verhaal toch ook echt dat "één-Europa-gevoel", jullie ook?
Stukje snelweg van nergens naar niets hier, trendy lantaarntjes daar, gratis wifi, maar concrete stappen....nee.
De indruk die ik krijg is dat de EU niet een duidelijk beleid heeft waar de prioriteiten liggen; daar is de organisatie te log en te groot voor (geworden). Elk land probeert zoveel mogelijk geld binnen te halen vanuit de EU, zonder dat het duidelijk is of het ook echt iets gaat opleveren. Dat Youth in Action project van die Tsjechische dames in Thessaloniki is ook zoiets. Ze gingen naar een of ander eiland om daar een week lang te werken aan een "project", waarvan ze zelf eigenlijk nauwelijks wisten waar het over ging of wat er überhaupt het van doel was. Dit alles samen met groepjes jongeren uit heel Europa, op kosten van de EU. Mijns inziens zou het doel van die subsidies moeten zijn om substantiële investeringen te doen in bijvoorbeeld de werkgelegenheid die de samenwerking tussen EU-landen bevorderen. Een park uitrusten met wifi voor de Europese Hoofdstad van Cultuur in 2019 slaat natuurlijk nergens op als er nog geen twee kilometer verderop een fabriek z'n laatste adem uitblaast vanwege een gebrek aan innovatie, geld en mogelijkheden :(
Mijn Flickr account.
Gebruikersavatar
Cookie
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 1671
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 17:06

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Cookie »

Intussen de tijd gehad om het verslag te lezen, wederom erg boeiend! :pos:
Gebruikersavatar
Zugführer
OVNL-beheerder
Berichten: 3407
Lid geworden op: di 04 dec 2012, 22:52
Locatie: Helmond-Noord

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Zugführer »

Ik heb er ook even over gedaan, maar deel 4 en 5 zijn inmiddels uit. Bedankt weer voor de heerlijke verslagen :)
deadlock
Berichten: 9305
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 12:29
Locatie: Zwolle
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door deadlock »

Zeg trouwens eens eerlijk, welke talen spreek jij en hoe goed?
Maar daar hoor je de hoge heren in Den Haag niet over!!!11!!!
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Timon91 »

Nederlands (uiteraard), Engels (vloeiend), Duits (redelijk goed) en Braziliaans Portugees (kan een goed gesprek voeren). Dankzij die laatste kan ik langzaam gesproken Spaans redelijk verstaan, spreken kan ik dan weer niet (alleen "Portañol" :lol:). Verder heb ik vorig jaar voor de reis naar de Kaukasus mezelf middels een audiocursus wat gesproken Russisch aangeleerd, maar dat is inmiddels wel weer wat weggezakt, ik gebruik het verder nooit. Het Cyrillische alfabet kan ik wel prima lezen, evenals het Griekse - al is dat laatste alleen dankzij m'n studie, ik ken geen woord Grieks :lol: M'n Frans van de middelbare school zit nog dieper weggestopt, dat gaat echt heel moeizaam en beperkt zich praktisch gezien tot lezen. In een paar andere talen ken ik ook wel een wisselend aantal woorden en soms een paar zinnetjes, afhankelijk van hoe lang ik er geweest ben en hoeveel ik opgepikt. Ik ben de laatste jaren bijvoorbeeld redelijk vaak in Polen geweest, dus inmiddels ken ik wel aardig wat losse woorden en een paar kleine zinnetjes in het Pools.
Mijn Flickr account.
deadlock
Berichten: 9305
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 12:29
Locatie: Zwolle
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door deadlock »

Indrukwekkend hoor (y)
Maar daar hoor je de hoge heren in Den Haag niet over!!!11!!!
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21335
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Meltrain »

Wederom een erg mooi verslag. :pos: :D
Heb je toevallig in Istanbul ook foto's gemaakt van de (schattige) tram(metje)s? :)

En de topictitel is zeker omdat je driemaal in de tweede stad van het land geweest bent? (Alleen wat zie je in Turkije als de tweede stad: Istanbul of Ankara?)
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (5): Driemaal de tweede [98]

Bericht door Timon91 »

Helaas, de trammetjes in İstanbul heb ik niet op de foto gezet, maar ik ben er dit keer ook maar kort geweest ;)

De topictitel klopt inderdaad, ik heb het in het verslag ook wel ergens genoemd. Het is een beetje vergezocht, maar ik was redelijk inspiratieloos :P In Turkije noem ik de tweede stad Ankara, ook al is het de hoofdstad. İstanbul is ruim drie keer zo groot en is de hub van het land, dus toch wel de belangrijkste stad van Turkije ;)
Mijn Flickr account.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten