Zomer 2016: Dwars door bergketens (1/2) (27 beelden)
Geplaatst: di 02 aug 2016, 10:55
Na twee edities (in 2013 en 2014) was er in 2015 geen zomers tourtje naar Duitsland, het was daar gewoon het jaar niet voor. Dit jaar keerde de traditie weer terug, wel in een flink verbeterde versie *O*
Dit jaar rijden er voor het laatst internationale nachttreinen in Nederland. Vroeger reden die vanuit Nederland naar heel Europa, vele hoofdsteden waren in ieder geval een deel van het jaar na een rit door de nacht bereikbaar: Parijs, Rome, Wenen, Stockholm en Warschau zijn ooit allemaal per nachttrein bereikbaar geweest. NS schafte haar eigen auto- en nachttreinen al zo lang geleden af, dat iemand van mijn leeftijd het niet eens kan herinneren. Ook de Duitse spoorwegen hebben er geen zin en hebben in meerdere stappen al flink in hun nachttreinen gesneden, ook die naar Nederland reden. Aankomende december volgt het slotakkoord en is het einde verhaal.
Zodoende stond ik afgelopen vrijdagavond op Amsterdam Centraal. Na wat gefröbeld te hebben met de instellingen op de site van NS International kon ik nog 30 euro van de normale prijs van een Single Deluxe Sleeper afkrijgen. Nog steeds aardig aan de prijs, maar hé, 2015 moet gecompenseerd worden. Ik had mij netjes gepositioneerd voor de positie van rijtuig 189 dat helemaal vooraan aan zitten, maar de machinist vond het bij het einde van de perronoverkapping wel mooi geweest, dus ik kon na deze foto weer teruglopen :')
En dit krijg je dan. Een relatief grote ruimte met slechts één bed (de twee anderen opgeklapt), een zitje, een volledig verduisterend rolgordijn en een privébadkamertje met eigen toilet en douche. Vooral het toilet vond ik wel erg fijn voor 's nachts.
Direct na binnenkomst kreeg ik een flesje water en een flesje wijn overhandigt.
En onder het genot van een wijntje reed de trein het land uit. Hier de IJssel bij Westervoort.
Na een rustige nacht werd ik net voor aankomst in Günzburg wakker. Na gedoucht te hebben, wat een heel rare gewaarwording is in een bewegend voertuig, kwam de conducteur langs met het ontbijt. Er was geen boter, dus kreeg iedereen maar een kuipje smeerkaas als alternatief.
Aangezien de nachttrein twee keer kopt maakt gedurende de rit (in Frankfurt am Main Hbf en Stuttgart Hbf) weet je nooit wat er de volgende ochtend voor je trein staat. Dit keer was het de eer aan deze mooie 120, hier vlak na aankomst in München Hbf. Stipt op tijd trouwens, al schijnt er gedurende de nacht nog wel het een en ander gebeurt te zijn, getuige allerlei pushberichten van NS International de volgende ochtend.
München was niet mijn eindbestemming, al binnen een uur ging ik met deze trein, een Coradia Continental, weg richting Donauwörth. Omdat de CityNightLine via Donauwörth werd omgeleid, rijd ik met deze trein volledig over lijnen waar ik nog geen drie uur geleden ook nog gereden had. Tot Augsburg is het echt doodsaai, tenzij je een liefhebber van geluidsschermen bent, want die zijn er in overvloed. Daarna wordt het gehalte geluidsschermen iets minder gelukkig. Dit treintype is absoluut niet mijn favoriet, maar gelukkig hebben ze de laatste jaren het interieur aangepast zodat er nu in ieder geval wat beenruimte is.
In Donauwörth kwam de trein afwijkend binnen op spoor 2 ipv 1. Dat leverde een cross-platform overstap op naar de volgende trein, maar die zou pas over 25 minuten komen dus in de tussentijd toch maar even het station verkend.
Een trein van het gelijke type maar dan van Agilis maakte een tussenstop op de route Regensburg - Ulm.
En op het stationsplein stond nog een eenzame stadsbus. Achter mij stond trouwens een hoempapa-band bij een bijeenkomst van een fietsclub. De rij geparkeerde fietsen op spoor 1 werd gedurende de 25 minuten steeds langer en langer. Toen ook nog de trein naar Nürnberg naar spoor 1 werd gewijzigd begon ik al te vrezen dat die enorme berg fietsen allemaal in de trein getakeld moesten worden, maar dat viel gelukkig mee.
De eerdergenoemde trein naar Nürnberg. Het was om 10 uur 's ochtends al 28 graden, dus toen ik deze Dosto's zonder airco aan zag komen was ik enigszins gefrustreerd...
... maar helemaal achteraan hing een ouderwetse N-wagen *O* Dat werd een uur lang lekker reizen met de haren wapperend in de wind.
Hier de trein bij vertrek in Roth. Een beetje vreemde combinatie is het wel, maar mij hoor je niet klagen.
Op spoor 1 aldaar een trein naar Hilpoltstein. Daar is blijkbaar nog geen elektriciteit, dus die mogen het doen met deze Desiro.
Op spoor 91 stond de trein waarvoor ik in Roth was uitgestapt. Een ouderwetse S-Bahn met X-wagens en een duwende 143 richting Nürnberg. Spoor 91 is overigens rechtdoor van spoor 1. Ernaast ligt ook nog een spoor 90. Duitsers en spoornummers, het blijft lastig.
De X-wagens waren van binnen wel opgefrist, maar de originele zitjes stonden er nog altijd in. En die zitten voor geen meter helaas.
Voor aankomst in Nürnberg Hbf nog een korte blik op het naastgelegen DB-museum. In Nürnberg zit de hoofdvestiging van het museum. In Koblenz en Halle (Saale) zitten nog twee filialen.
In Nürnberg ging ik na een lunchpauze verder richting Neuhaus an der Pegnitz. De route gaat vanaf Nürnberg door het landschappelijk erg aantrekkelijke dal van de Pegnitz.
Hier de trein na aankomst in Neuhaus an der Pegnitz. Het station is volledig gemoderniseerd en heeft iets wat ik nog niet eerder heb gezien, een Videoreisezentrum. Je neemt daar plaats achter een webcam en kan via een videoverbinding praten met een medewerker die elders zit. Ze helpt onder andere met de bediening van de kaartautomaat die naast de webcam staat.
Vanuit Neuhaus ging het verder met de RE richting Bayreuth, gereden met 612-dieselstellen waarvan de kantelbakinstallatie zowaar werkt. Het voorste deel van de trein gaat via Bayreuth naar Hof en het achterste deel naar het Tsjechische Cheb. Dat mag je overigens achterhalen van de vertrekstaat want beeldschermen met vertrekinformatie waren er niet. Heel leuk is dat de trein vervolgens uit drie delen bestaat, want waar gaat het middelste deel dan heen? (Antwoord volgde in Pegnitz, waar de trein gesplitst werd: Hof).
Enigszins misselijk kwam ik aan in Bayreuth. Achteruit rijden in een kantelbaktrein en ondertussen ook nog een pretzel eten is geen goed idee. Veel tijd om bij te komen had ik niet, want de volgende trein zou al na een paar minuten vertrekken. Aangekomen op het vertrekperron stond er op een ander spoor een Regioshuttle met een identiteitscrisis. De trein maakt reclame voor de nieuwe spoorverbinding Hof - Cheb die sinds december 2015 geopend is en wordt gereden door de Oberpfalzbahn, maar de trein heeft ook Agilis-kleuren en Agilis op de bestemmingsfilm staan.
Eerder op de dag had ik Agilis al gezien in Donauwörth. Nu wordt het tijd om er zelf een ritje mee te maken, in dit geval met een Regioshuttle richting Bad Rodach. Het zal nooit mijn favoriete type trein worden, maar het was goed uit te houden in deze trein. Agilis krijgt ook bonuspunten omdat ze zelfs bij Bedarfshaltes waar niet gestopt zal worden de uitstaprichting omroepen *O*
Ik stapte uit in Hochstadt-Marktzeuln voor de RB naar Saalfeld. Met mij stapten nog vier oudere mannen uit die vroegen of ik wist van welk spoor de trein naar Saalfeld zou gaan. Nadat ik het had gezegd vroegen ze hoe ik dat wist (er hing een vertrekstaat in de abri...) en voor ik het wist was ik aan de praat geraakt met deze mannen, die evenals ik met de trein naar Saalfeld gingen. Ze hadden al behoorlijk wat flessen Saalfelder op en vroegen zich af wat een jongedame uit Rotterdam in deze uithoek van Duitsland deed. Nadat ik vertelde dat ik de stationsbordjes fotografeerde moest ik ook zelf op de foto met een stationsbordje, er volgde een bloemstukje vermaakt tot broche wat ik maar op mijn tas heb vastgepind en ik kreeg boterhammen met Thüringerworst aangereikt. Ze waren ook nog lovend over de nieuwe Nederlandse treinen in Saalfeld (Abellio rijdt daar) en ze waren helemaal onder de indruk van de OV-Chipkaart. Het bordjes fotograferen schoot er door al dit gedoe soms well een beetje bij in, maar ik geloof dat alle geopende stations wel gelukt zijn
De rit naar Saalfeld was in een Talent 2 van DB. Langzaam begin ik dit type trein wel te waarderen. Ze beginnen ook langzaam onvermijdelijk te worden trouwens.
Hier de trein na aankomst in Saalfeld. De vier mannen staan op de achtergrond nog wat na te praten. Aan beide kanten van het beeld staan Regioshuttles van de Erfurter Bahn, een grote regionale vervoerder in het zuiden van Thüringen en het noorden van Bayern.
Zoals eerder gezegd geeft ook Abellio hier acte de presente met de SE15. Deze trein rijdt via Jena, de Erfurter Bahn rijdt vanaf hier ook naar Leipzig maar via Gera, dat duurt 14 minuten langer. Naast de trein de shuttles van de EB naar Erfurt, mijn laatste trein van de dag.
Erfurt Hauptbahnhof. Hier kap ik het reisverslag af, deel twee met nog een bergketen die overwonnen gaat worden volgt spoedig *O*
Dit jaar rijden er voor het laatst internationale nachttreinen in Nederland. Vroeger reden die vanuit Nederland naar heel Europa, vele hoofdsteden waren in ieder geval een deel van het jaar na een rit door de nacht bereikbaar: Parijs, Rome, Wenen, Stockholm en Warschau zijn ooit allemaal per nachttrein bereikbaar geweest. NS schafte haar eigen auto- en nachttreinen al zo lang geleden af, dat iemand van mijn leeftijd het niet eens kan herinneren. Ook de Duitse spoorwegen hebben er geen zin en hebben in meerdere stappen al flink in hun nachttreinen gesneden, ook die naar Nederland reden. Aankomende december volgt het slotakkoord en is het einde verhaal.
Zodoende stond ik afgelopen vrijdagavond op Amsterdam Centraal. Na wat gefröbeld te hebben met de instellingen op de site van NS International kon ik nog 30 euro van de normale prijs van een Single Deluxe Sleeper afkrijgen. Nog steeds aardig aan de prijs, maar hé, 2015 moet gecompenseerd worden. Ik had mij netjes gepositioneerd voor de positie van rijtuig 189 dat helemaal vooraan aan zitten, maar de machinist vond het bij het einde van de perronoverkapping wel mooi geweest, dus ik kon na deze foto weer teruglopen :')
En dit krijg je dan. Een relatief grote ruimte met slechts één bed (de twee anderen opgeklapt), een zitje, een volledig verduisterend rolgordijn en een privébadkamertje met eigen toilet en douche. Vooral het toilet vond ik wel erg fijn voor 's nachts.
Direct na binnenkomst kreeg ik een flesje water en een flesje wijn overhandigt.
En onder het genot van een wijntje reed de trein het land uit. Hier de IJssel bij Westervoort.
Na een rustige nacht werd ik net voor aankomst in Günzburg wakker. Na gedoucht te hebben, wat een heel rare gewaarwording is in een bewegend voertuig, kwam de conducteur langs met het ontbijt. Er was geen boter, dus kreeg iedereen maar een kuipje smeerkaas als alternatief.
Aangezien de nachttrein twee keer kopt maakt gedurende de rit (in Frankfurt am Main Hbf en Stuttgart Hbf) weet je nooit wat er de volgende ochtend voor je trein staat. Dit keer was het de eer aan deze mooie 120, hier vlak na aankomst in München Hbf. Stipt op tijd trouwens, al schijnt er gedurende de nacht nog wel het een en ander gebeurt te zijn, getuige allerlei pushberichten van NS International de volgende ochtend.
München was niet mijn eindbestemming, al binnen een uur ging ik met deze trein, een Coradia Continental, weg richting Donauwörth. Omdat de CityNightLine via Donauwörth werd omgeleid, rijd ik met deze trein volledig over lijnen waar ik nog geen drie uur geleden ook nog gereden had. Tot Augsburg is het echt doodsaai, tenzij je een liefhebber van geluidsschermen bent, want die zijn er in overvloed. Daarna wordt het gehalte geluidsschermen iets minder gelukkig. Dit treintype is absoluut niet mijn favoriet, maar gelukkig hebben ze de laatste jaren het interieur aangepast zodat er nu in ieder geval wat beenruimte is.
In Donauwörth kwam de trein afwijkend binnen op spoor 2 ipv 1. Dat leverde een cross-platform overstap op naar de volgende trein, maar die zou pas over 25 minuten komen dus in de tussentijd toch maar even het station verkend.
Een trein van het gelijke type maar dan van Agilis maakte een tussenstop op de route Regensburg - Ulm.
En op het stationsplein stond nog een eenzame stadsbus. Achter mij stond trouwens een hoempapa-band bij een bijeenkomst van een fietsclub. De rij geparkeerde fietsen op spoor 1 werd gedurende de 25 minuten steeds langer en langer. Toen ook nog de trein naar Nürnberg naar spoor 1 werd gewijzigd begon ik al te vrezen dat die enorme berg fietsen allemaal in de trein getakeld moesten worden, maar dat viel gelukkig mee.
De eerdergenoemde trein naar Nürnberg. Het was om 10 uur 's ochtends al 28 graden, dus toen ik deze Dosto's zonder airco aan zag komen was ik enigszins gefrustreerd...
... maar helemaal achteraan hing een ouderwetse N-wagen *O* Dat werd een uur lang lekker reizen met de haren wapperend in de wind.
Hier de trein bij vertrek in Roth. Een beetje vreemde combinatie is het wel, maar mij hoor je niet klagen.
Op spoor 1 aldaar een trein naar Hilpoltstein. Daar is blijkbaar nog geen elektriciteit, dus die mogen het doen met deze Desiro.
Op spoor 91 stond de trein waarvoor ik in Roth was uitgestapt. Een ouderwetse S-Bahn met X-wagens en een duwende 143 richting Nürnberg. Spoor 91 is overigens rechtdoor van spoor 1. Ernaast ligt ook nog een spoor 90. Duitsers en spoornummers, het blijft lastig.
De X-wagens waren van binnen wel opgefrist, maar de originele zitjes stonden er nog altijd in. En die zitten voor geen meter helaas.
Voor aankomst in Nürnberg Hbf nog een korte blik op het naastgelegen DB-museum. In Nürnberg zit de hoofdvestiging van het museum. In Koblenz en Halle (Saale) zitten nog twee filialen.
In Nürnberg ging ik na een lunchpauze verder richting Neuhaus an der Pegnitz. De route gaat vanaf Nürnberg door het landschappelijk erg aantrekkelijke dal van de Pegnitz.
Hier de trein na aankomst in Neuhaus an der Pegnitz. Het station is volledig gemoderniseerd en heeft iets wat ik nog niet eerder heb gezien, een Videoreisezentrum. Je neemt daar plaats achter een webcam en kan via een videoverbinding praten met een medewerker die elders zit. Ze helpt onder andere met de bediening van de kaartautomaat die naast de webcam staat.
Vanuit Neuhaus ging het verder met de RE richting Bayreuth, gereden met 612-dieselstellen waarvan de kantelbakinstallatie zowaar werkt. Het voorste deel van de trein gaat via Bayreuth naar Hof en het achterste deel naar het Tsjechische Cheb. Dat mag je overigens achterhalen van de vertrekstaat want beeldschermen met vertrekinformatie waren er niet. Heel leuk is dat de trein vervolgens uit drie delen bestaat, want waar gaat het middelste deel dan heen? (Antwoord volgde in Pegnitz, waar de trein gesplitst werd: Hof).
Enigszins misselijk kwam ik aan in Bayreuth. Achteruit rijden in een kantelbaktrein en ondertussen ook nog een pretzel eten is geen goed idee. Veel tijd om bij te komen had ik niet, want de volgende trein zou al na een paar minuten vertrekken. Aangekomen op het vertrekperron stond er op een ander spoor een Regioshuttle met een identiteitscrisis. De trein maakt reclame voor de nieuwe spoorverbinding Hof - Cheb die sinds december 2015 geopend is en wordt gereden door de Oberpfalzbahn, maar de trein heeft ook Agilis-kleuren en Agilis op de bestemmingsfilm staan.
Eerder op de dag had ik Agilis al gezien in Donauwörth. Nu wordt het tijd om er zelf een ritje mee te maken, in dit geval met een Regioshuttle richting Bad Rodach. Het zal nooit mijn favoriete type trein worden, maar het was goed uit te houden in deze trein. Agilis krijgt ook bonuspunten omdat ze zelfs bij Bedarfshaltes waar niet gestopt zal worden de uitstaprichting omroepen *O*
Ik stapte uit in Hochstadt-Marktzeuln voor de RB naar Saalfeld. Met mij stapten nog vier oudere mannen uit die vroegen of ik wist van welk spoor de trein naar Saalfeld zou gaan. Nadat ik het had gezegd vroegen ze hoe ik dat wist (er hing een vertrekstaat in de abri...) en voor ik het wist was ik aan de praat geraakt met deze mannen, die evenals ik met de trein naar Saalfeld gingen. Ze hadden al behoorlijk wat flessen Saalfelder op en vroegen zich af wat een jongedame uit Rotterdam in deze uithoek van Duitsland deed. Nadat ik vertelde dat ik de stationsbordjes fotografeerde moest ik ook zelf op de foto met een stationsbordje, er volgde een bloemstukje vermaakt tot broche wat ik maar op mijn tas heb vastgepind en ik kreeg boterhammen met Thüringerworst aangereikt. Ze waren ook nog lovend over de nieuwe Nederlandse treinen in Saalfeld (Abellio rijdt daar) en ze waren helemaal onder de indruk van de OV-Chipkaart. Het bordjes fotograferen schoot er door al dit gedoe soms well een beetje bij in, maar ik geloof dat alle geopende stations wel gelukt zijn
De rit naar Saalfeld was in een Talent 2 van DB. Langzaam begin ik dit type trein wel te waarderen. Ze beginnen ook langzaam onvermijdelijk te worden trouwens.
Hier de trein na aankomst in Saalfeld. De vier mannen staan op de achtergrond nog wat na te praten. Aan beide kanten van het beeld staan Regioshuttles van de Erfurter Bahn, een grote regionale vervoerder in het zuiden van Thüringen en het noorden van Bayern.
Zoals eerder gezegd geeft ook Abellio hier acte de presente met de SE15. Deze trein rijdt via Jena, de Erfurter Bahn rijdt vanaf hier ook naar Leipzig maar via Gera, dat duurt 14 minuten langer. Naast de trein de shuttles van de EB naar Erfurt, mijn laatste trein van de dag.
Erfurt Hauptbahnhof. Hier kap ik het reisverslag af, deel twee met nog een bergketen die overwonnen gaat worden volgt spoedig *O*