Van 13 t/m 20 september zat ondergetekende vakantie te vieren in Lissabon *O* Eerste keer met het vluigtieg, eerste keer zo ver weg, het was superspannend en supervet!
Op 13 september om 13:40 zou het vliegtuig vertrekken. 11:30 was ik op Schiphol, uiteraard treinvertraging ingecalculeerd maar was niet nodig, en ik had ook geen flauw idee wat ik op Schiphol achter de balies kon verwachten. Maar het wees zich allemaal vanzelf, ik was al ingecheckt en had geen ruimbagage dus vlot door de beveiliging en daarna een enorm eind lopen naar de gate. Op vertrektijd mochten we instappen want iemand kon zijn stoel niet uit. Ik had een mooi plaatje aan het raam (uiteraard! Eerste keer vliegen dus blij dat ik dat kon regelen!). Gezonde spanning, verder niet nadenken wat er mis kan gaan. Stukje taxiën, snelheid maken en omhoog! Rondje over Osdorp en dan verder richting het zonnige zuiden.
Ik gok dat ik zo'n beetje recht over Rotterdam Nesselande ben gevlogen
(al vijf minuten na de vorige foto, dat gaat snel!!)Al vrij snel in Frankrijk begon het helaas bewolkt te worden. Niks gezien van Frankrijk, de Golf van Biskaje, pas ergens boven Spanje of misschien al Portugal trok het weer open. Bij het zakken kon ik ineens de dingen herkennen die ik vanaf de satellietbeelden ken, weer een rondje draaien en vanuit zuidelijke richting over Lissabon gevlogen en geland.
Hatsee! Vliegtuig uit, met een bus naar de terminal, uitgang zoeken, en na een welverdiend sigaretje naar de metro. Van de acht kaartautomaten deed de helft het niet dus een half uur in de rij gestaan. Gelukkig had ik me al redelijk verdiept in het tariefsysteem en hingen er grote borden die ik tijdens het in de rij staan op mijn gemakje kon lezen en ik kocht voor het gemak gewoon een enkele rit van 1,40. In Lissabon wordt ook een OV-Chipkaart gebruikt, dus dat was allemaal niet zo vreemd voor mij.
Metrostation Aeroporto ligt aan het eind van de rode lijn (Linha Vermelha) en is geopend in 2012.
Even een railkaart voor de oriëntatie :) Hier staan de metrolijnen en de voorstadsspoorlijnen op.
Ik besloot de linha Vermelha helemaal af te rijden naar São Sebastião, om daar over te stappen op de linha Azul (blauwe lijn) naar station Restauradores (dat spreek je uit zoals je het schrijft, met klemtoon op 'au' en de 'e' ingeslikt). Mijn pensionnetje lag hier vlak bij, met dit als uitzicht, op de Rua das Portas de Santo Antão, een straatje bomvol restaurantjes en souvenirwinkeltjes:
Daarna nog even tijd voor een wandeling naar het Praça do Comércio.
Daar heb je een mooi uitzicht over de rivier de Taag. De rivier is hier zo'n tien kilometer breed en er zijn verschillende veerdiensten naar plaatsen aan de overkant, die beginnen bij Terreiro do Paço en Cais do Sodré.
Voordat de Taag in de Atlantische Oceaan uitmondt perst het zich door een twee kilometer brede geul die wordt overspannen door de Ponte 25 de Abril, het broertje van de beroemde Golden Gate Bridge en slechts ietsje kleiner. Oorspronkelijk was het alleen een verkeersbrug, geopend in 1966 en toen nog de Salazarbrug geheten naar de toenmalige dictator. Na de vreedzame Anjerrevolutie in 1974 is de brug omgenoemd naar de datum waarop die revolutie plaatsvond, 25 april. In 1999 is hangend onder de brug een spoorlijn gebouwd. Ernaast staat aan de overkant het enorme standbeeld Cristo Rei, het op vijf na grootste Christusbeeld ter wereld en dik 100 meter hoog.
Een kijkje op station Cais do Sodré, één van de drie hoofd-kopstations nabij het stadscentrum, de andere zijn Rossio en Santa Apolónia. Vanuit hier vertrekken voorstadstreinen langs de kust naar Cascais.
En toen werd het donker en heb ik geen foto's meer gemaakt :)
De volgende dag, de 14e, was mijn verjaardag *O* 27 alweer..
Ik liep mijn hotel uit op jacht naar een ontbijt. Ik zat op slechts twee minuten van het Praça Dom Pedro IV, dat beter bekend staat onder de naam Rossio (uitspraak Rússio).
Na een ontbijtje, een 24-uurskaartje op mijn Viva Viagem-OV-Chipkaart zetten, een metroritje naar Cais do Sodré en een wandelingetje werd het tijd voor mijn eerste tramritje. Lissabon heeft op dit moment nog slechts 5 tramlijnen (12, 15, 18, 25 en 28) na bezuinigingen en metrobouw. Lijn 15 wordt met moderne trams uitgevoerd, de andere lijnen met oude tweeassers uit de jaren 1930. Omdat de lijnen door zulke krappe straatjes en bochten en grote hellingen gaan kúnnen er ook geen normale trams op. Sterker nog, alle trams zijn behalve met een pantograaf ook met een trolleystang-met-wieltje uitgerust omdat de pantograaf anders tegen de balkons aan zou knallen, kun je nagaan hoe krap het is.
Ik reed met lijn 25 naar het eindpunt Prazères. De dienstregeling is van het niveau 'kijk maar'.
Eindpunt Prazères ligt bij een gigantische begraafplaats. Er ligt een enkelsporige keerlus, en in het spoortje dat het rondje volmaakt past precíés één trammetje dat hier dan altijd één dienst pauze kan hebben.
Hier rijdt een trammetje door de lus..
Dit is behalve het westelijke eindpunt van lijn 25 ook het eindpunt van de 28, een erg geliefde tramlijn onder toeristen en ik ben daarom ook expres hier ingestapt om nog een zitplaats te kunnen bemachtigen. Na de wijken Estrela, Chiado en Baixa kom je in Alfama, een schilderachtige volksbuurt met krappe straatjes en grote hellingen.
Ik ben meegegaan tot het eindpunt Graça (deze tram reed niet verder naar het echte eindpunt Martim Moniz), en hier komt deze tram weer terugrijden, naar beneden over de Rua da Voz do Operário.
Tramliften is een vrij populaire bezigheid..
En hier nog een trammetje op de Rua São Tomé.
Hier is een uitzichtpunt (een miradouro in het Portugees).
Wat rondgestruind door de wijk, trappetje op, hellinkje af, het is er heerlijk ronddwalen.
De Graça-kerk bezocht, en de kathedraal.
De gele trams zijn voor tramlijnen die al heel toeristisch zijn, maar ook gewoon 'normale' tramlijnen zijn. Met rode en groene trammetjes worden nog eens speciale toeristenroutes gereden.
De metro van Lissabon heeft vier lijnen die worden aangeduid met de kleuren blauw (Linha Azul), geel (Linha Amarela), groen (Linha Verde) en rood (Linha Vermelha). De treinen komen uit 1990-1999 in een paar deelseries die erg op elkaar lijken maar toch onderlinge verschillen hebben zoals motor, kleur interieur en wel-of-niet doorloopbaar. Een enkele trein bestaat uit drie wagens, en over het algemeen wordt er met twee gekoppelde treinen gereden, behalve 's avonds, en op de linha Verde wegens werkzaamheden op station Areeiro dat een ingekort perron heeft. Fatsoenlijke metrofoto's maken is vrij lastig omdat treinen altijd helemaal naar het eind van het perron doorrijden. Stations zien er over het algemeen erg netjes en schoon uit. Eilandperrons bestaan niet, tunnels zijn altijd geboord en er wordt links gereden. Door de hellingen, krappe bochten en redelijk korte stationsafstand wordt er nergens harder dan 45 km/h gereden.
De dienstregeling van de metro. 'We beginnen om 6:30 en kappen ermee om 1:00, je redt je verder wel he?
Op treinstation Roma-Areeiro kwam ineens dit groene ding voorbij waar ik nog snel een slechte foto van kon maken. Op de achtergrond een voorstadstrein van Fertagus, het enige private vervoersbedrijf van Portugal. Fertagus rijdt elke 10 tot 20 minuten tussen Roma-Areeiro en Coina, en elk uur door naar Setúbal.
Alle andere treinen worden gereden door CP (Comboios de Portugal). CP Lisboa verzorgt acht voorstadstreindiensten in de stadsregio (comboios suburbano), voornamelijk met dit stoere materieel dat we hier zien op station Lisboa Oriente, een oversized nieuw station aan de oostkant van de stad waar een compleet nieuw bruisend stadsdeel uit de grond is gestampt voor de Expo in 1998.
Interieur.
Dit gheyle ding was er ook :) 'Alfa Pendular' stond erop.
Van gheylheid en glim en blink naar vervallen Eisenbahnromantik twee kilometer verderop op station Braço de Prata..
En onderweg naar Lisboa Santa Apolónia zag ik vanuit de trein nog dit Spaanse ding..
En op het station nog dit geval. Nee, ik heb nog geen moeite gedaan op te zoeken wat alles voor materieel is
Station Lisboa Santa Apolónia Van hieruit vertrekken de intercity's naar het noorden en Spanje. Het is echt typisch zo'n kopstation zoals je dat in deze hoek van Europa verwacht.
En toen was het tijd voor bier
En voeder
En toen gebeurden er weer andere dingen :) De rest vertel ik nog wel in het volgende deel, Wij danken U voor de aandacht :)
