Met de zomervakantie van 2020 in het zicht toch maar een verslag geplaatst van de zomervakantie van 2019. Oorspronkelijk was het niet de bedoeling om te gaan. Ik ben aan het solliciteren en wil niet dat een geboekte vakantie een carriereswitch in de weg staat. Echter het begint toch te kriebelen om een paar daagjes tussenuit te gaan. Ik loop met mijn gezin op de kermis van Best en vertel dit aan mijn vrouw. ZIj wil ook wel even tussenuit. Tussen de attracties door vind ik op booking.com een huisje aan de rand van Dresden. De kritieken zijn goed en de prijs ook. Waarom ook niet. Terwijl mijn dochters in een attractie zitten snel geboekt. Het liefst zouden we per trein gaan maar de prijs is te hoog. Dan maar de auto.
We vertrekken op 12 augustus.
Na een vlot 1e deel verlaten we bij Unna de autobahn. We hebben ontzettende trek in koffie en gaan op zoek naar een bakker.
Het smaakte prima en gaan verder. De meiden vallen in slaap en voor Nordhausen wordt de jongste als laatste wakker. We gaan wat boodschappen doen en nemen een picknick. Dan kunnen de meiden nog wat rennen. Met Maps een geschikte locatie gezocht en gevonden:
Daarna snel verder. De meiden beginnen het autorijden wat beu te worden. Maar ik moet wel nog tanken. Alleen is het langs de autobahn wat duurder en de eerstvolgende pomp is wat ver weg. Dan maar naar een dorp. We komen in Leisnig en geen tankstation te vinden. Het werkt ook niet mee dat het halve dorp is opgebroken. We vragen nog of er iets zit aan een dorpsbewoner. Die is er maar door de opbrekingen ver omrijden. Dat gaat niet want ik kan nog volgens de meter nog 25 kilometer rijden. Dan maar richting Dresden. De omgeving is schitterend maar ik krijg toch wat stress omdat de meter gestopt is met het geven van een schatting hoever je nog kan. Het megatrage Duitse internet werkt ook niet in ons voordeel. Ik zie me al met een jerrycan wandelen naar een tankstation. Uiteindelijk heeft ze een pomp in Döbeln gevonden, alleen aan de andere kant van het dorpje. We rijden er naar toe en zowaar we hebben het gehaald. Opgelucht tank ik de wagen vol. Ik wist niet sat je zoveel in een keer kon tanken. Snel door naar Dresden.
Het huisje bevindt zich in het stadsdeel Lockwitz. Het huisje is prima.
Omdat de meiden zich onderweg keurig hebben gedragen gaan we naar de McDonalds. Dat wordt met gejuich ontvangen. Ikzelf vind daar niet zoveel aan.
13 augustus 2019:
We hebben vandaag als uitje het Hygiënemuseum gepland. We gaan per OV naar toe. Alleen verkopen de chauffeurs op de bus geen dagkaarten. We lopen naar het Kaufpark. Daar kopen we de kaarten en lopen we naar de tram. Het is een mooi net bedrijf. Helaas rijden de Tatra's niet meer.
Het hygiënemuseum is wat ver van de tramhalte verwijderd. Maar dat geeft niet. De meiden vermaken zich wel met het straatmeubilair.
Voordat we het museum betreden eerst nog wat drinken. We gaan naar de koffiecorner van het Hygiënemuseum en toen gebeurde er niks.
Wij wachten en wachten maar niemand die een bestelling kwam op nemen. Wel bij anderen maar kennelijk zijn we er niet. We raken wat ontstemd. Er zijn nog andere leuke musea en stel het DDR-museum voor. We verlaten het hygiënemuseum zonder het bezocht te hebben. Eerst koffie. BBij een bakker gastvrij ontvangen en lekker smikkelen.
Dat smaakte meer dan uitstekend en we lopen naar de juiste tramhalte. Onderweg wat trams op de foto gezet en wat andere gebouwen.
Wel handig dat als er onderweg een omleiding is dat dit op de bestemmingsaanduiding wordt weergegeven. Dit had ik nog niet elders gezien.
Onderweg nog overstappen. Vklakbij station Neustadt. Lijn 48 is een tijdelijke lijn vanwege de omleidingen
De tram mag blijkbaar ook linksaf.
Te station Neustadt kopen we nog een Sinterklaascadeautje voor de jongste: een prachtige uilenkalender. Ze is helemaal gek van uilen. Goed inpakken. Ze mag niks zien.
Fraaie bus van de firma Stülpner. Wat het "plusje" bij het lijnnummer geen idee. Misschien een routevariant.
Het museum zit in een winkelcentrum. Het is echt leuk om met een gezin naar toe te gaan. Wel vind ik dat de DDR vrolijker wordt weergegeven dan dat het daadwerkelijk was.
Er hingen wat kleren om te passen en dan mocht je plaatsnemen in de huiskamer.
Ook mochten er wat uniformen gepast worden:
Ik denk niet dat dit voor veel mensen in de DDR was weggelegd:
Ook was er een afdeling met DDR-porno. Ik zal de foto hier maar niet plaatsen maar Nena (mijn jongste dochter) is er nog steeds niet mee eens dat ik er een foto van gemaakt heb.
Wel kan ik zonder problemen de andere kant van de ruimte van de DDR-filmindustrie laten zien:
Naar de kapper:
Ik heb wat hoofdpijn gekregen. Het is enorm benauwd die dag maar zowel ik als mijn vrouw hebben geen paracetamol bij. Ik ren de de drogist in het winkelcentrum in maar kan het niet vinden. Gevraagd en ze verkopen het niet. Ik moet naar de apotheek. Deze is gelukkig niet ver. Daar aangekomen is het verkrijgen van paracetamol niet eenvoudig. Gevraagd wordt of het voor mezelf is, mijn leeftijd (ik was toen 47 dus wat maakt dat nu uit), mijn gewicht (valt die 90 kilogram van mij niet te schatten), wat ik mankeer, of ik allergisch ben, ik bekend ben met de neveneffecten die ik verplicht moet aanhoren. Waar je in nederland gewoon een doosje bij Lidl uit het rek trek is dit dus andere koek. Ik deel dat de beste man mee en hij is compleet verbaasd en dat dat gewoon niet moet kunnen. Wanneer ik hem vertel wat je allemaal gewoon kunt kopen zonder gezeur wordt hij bij. na compleet gek.
De 2 dames hebben inmiddels een klimboom gevonden midden in de stad:
Ik neem de paracetamol met een slok water in (en ik leef nog steeds). Vlakbij het museum zijn de markthallen en die willen we graag zien. Maar er is veel politie op straat. Geen idee waarvoor maar het wordt snel duidelijk. Er is een demonstratie voor een beter leefmilieu in de stad.
Zoals gezegd het was erg warm en dit koelt prima:
De markthallen vallen wat tegen. Het is niet zo groot. Ook is er veel dicht.
In de avond eten we in het huisje. Ik wil nog wat treinenfoto's maken en pak de auto en rijd richting Pirna. Het stationsgebouw van Pirna.
Het busstation (de garage bevindt zich achter het busstation):
Serie 143 wordt langzaam wat schaarser.
Goederentreinen blijven leuk:
Ook wat lokaal spul:
In de hal hangen nog wat schilderijen van de stad Pirna:
Het zijlijntje naar Sebnitz heeft een vervangbus. Deze vertrekt van het busstation en ik wil de bus wel zien. De bus staat klaar met reizigers buiten. Kennelijk wil de voordeur niet opoen want de chauffeur staat er aan te trekken, rukken en nog meer te trekken maar hij wilt niet. Ik kijk dit schouwspel aan en loop om de bus heen. Ik zie dat het raampje openstaat en zeg dat de middendeur wel open kan en ik leun wat door eht raampje en druk op de knop. Taahdaah! Met wat vertraging kunnen ze dan weg.
De volgende keer ga ik verder met de volgende dag.