Maargoed, tijd voor de reis... Een zakelijk reisje dit keer want om een driedaags seminar bij te wonen voor m'n werk reisde ik helemaal naar het uiterste zuidoosten van Duitsland af. En zo zat ik dus aan het eind van de maandagochtend reeds op Schiphol. Had nog overwogen de trein te pakken, maar een reis van 8 uur met ergens middenin de ochtendspits in het Ruhrgebiet een overstap van slechts 7 minuten klonk nou ook niet heel aantrekkelijk.
Dan maar vliegen dus, ook niet helemaal optimaal in zo'n krap en klein toestelletje (deze om precies te zijn). Uiteraard had ik het voor elkaar gekregen om precies een stoel onder de brandblussers en verbandtrommels te kiezen, dus na de bagage elders in de rekken te hebben geplaatst kon ik me alsnog in een stoel wurmen. Een uurtje later mocht dat in omgekeerde richting weer gebeuren in München, waar we ergens midden op het platform mochten uitstappen dus volgde nog een busritje naar de terminal zelf. Na enig zoeken vond ik vervolgens ook de chauffeur die me verder zou vervoeren want tja, m'n bestemming lag nog ruim 100 km en anderhalf uur rijden verder naar het oosten. Al die krappe vervoermiddelen gehad hebbende werd het na het inchecken en de bagage naar m'n hotelkamer brengen dus maar even tijd om de benen te strekken.
Daarvoor was ook wel een mooie gelegenheid, want vlak naast het hotel lag dit...
...of te wel de Burg zu Burghausen, opgenomen in het Guiness Book of Records als het langste kasteel ter wereld met een lengte van ruim een kilometer. Het kasteel, waarvan de oudste delen al van voor het jaar 1025 stammen, diende oorspronkelijk als verblijfplaats voor diverse hertogen van Beieren en was ook van grote militaire betekenis. Burghausen was ten tijde van de bouw van het kasteel een zeer welvarende plaats, wat mede te danken was aan de zoutwinning in de Alpen. Door de toenmalige hertog van Beieren was bepaald dat het gewonnen zout niet direct per paard en wagen verder landinwaarts vervoerd werd maar eerst een bepaalde afstand per boot over de rivier, die daaraan zijn naam Salzach ontleent, getransporteerd moest worden. In Burghausen werd het zout overgeladen, wat aanzienlijke belastinginkomsten opleverde.
Na dit stukje geschiedenis gaan we het kasteel in, om precies te zijn in het Fünfter Vorhof wat het nieuwste deel is en tussen 1400 en 1700 werd gebouwd...
Een stuk verder doorlopend kom je vervolgens op het Vierter Vorhof uit waar zich een vrouwengevangenis en de Hedwigskapel bevinden...
Dit Vierter Vorhof bevat echter ook een uitzichtpunt, vanaf waar een mooi uitzicht op de Altstadt bestaat. Zichtbaar op de foto is ook de rivier Salzach, die hier de grens met Oostenrijk vormt. Door de steile hellingen ligt aan de Oostenrijkse kant van de grens echter slechts een zeer klein plaatsje...
De andere kant op gekeken is de Salzach mooi te zien en als je goed kijkt net boven de boomtoppen uit ook nog de Neustadt van Burghausen…
Op het Dritter Vorhof bevindt zich een voormalige foltertoren links naast de poort op de foto...
Vervolgens ging het verder richting Zweiter Vorhof...
Het Zweiter Vorhof is doordat de bergrug waar het kasteel op ligt ter plaatse vrij smal is veel minder bebouwd, maar beschikt wel over een drietal zogenoemde Pfefferbüchsen: kleine geschuts- en afweertorentjes...
De Georgstor biedt vervolgens toegang tot het Erster Vorhof...
Ook is er daarvandaan weer een mooi zicht op de Altstadt…
En uiteindelijk, een flinke wandeling verder, kom je dan bij de Hauptburg uit...
Na de Hauptburg houdt het kasteel overigens nog niet volledig op. Er loopt daarna nog een gang over de Wohrsee, een meer dat ontstaan is uit een afgesneden slinger in de Salzach, naar de Pulverturm aan de overkant van het water. Het buskruit werd immers logischerwijs niet in het kasteel zelf opgeslagen...
Nu de benen weer een beetje gestrekt waren begon ik toch wel trek te krijgen, dus ging het terug richting hotel voor het avondeten. Nadat een schnitzel in het hotelrestaurant verorbert was liep ik nog even de Altstadt in. Toch wel een heel fraai stadje met de typisch voor de regio kleurrijk gepleisterde gebouwen...
Het is bijna niet voor te stellen, maar de In den Grüben was vroeger de hoofdstraat door Burghausen heen...
Tegenwoordig loopt de hoofdstraat echter langs de Salzach in combinatie met een waterkering, want bij veel smeltende sneeuw in de Alpen kan die rivier nogal hoog komen te staan. Deze nieuwe hoofdstraat verlaat links het beeld richting de rivier...
Ikzelf moest echter weer terug omhoog om bij het hotel te komen, dat waren heel veel traptreden...
...gevolgd door vals plat...
Hoewel het op Google Maps niet terug te vinden is door aanwezigheid van bushaltes op de kaart beschikt Burghausen overigens ook over een kleine stadsdienst. Die reed die maandagavond echter niet meer (op donderdag t/m zaterdag in de brede zomerperiode rijdt echter lijn 750 in plaats van lijn 1 het trajectdeel tot de Altstadt)…
Verkehrsbetrieb Brodschelm Aö B 509 - Burghausen, Stadtplatz
Dat zijn overigens verre van de enige bussen in de omgeving van Burghausen, want Wacker Chemie AG exploiteert als een van de grootste werkgevers in de omgeving ook nog een eigen lijnennet van maarliefst 65 buslijnen om de werknemers naar hun werkplek te vervoeren.
En tot slot nog een tweetal plaatjes met het zicht op het kasteel vanuit Oostenrijk...
En daarmee komt dit reisverslagje ook weer aan zijn eind, hopelijk viel het een beetje in de smaak.
).
