Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Deeltje 1
Hoi, ik was een maand geleden op kwart wereldreis naar Toronto in Canada. Een bezienswaardigheid die je niet MAG missen als je daar bent zijn de wereldberoemde Niagarawatervallen, aan overkant van Lake Ontario op de grens met de US of A. Natuurlijk had ik thuis na het visum van Canada ook meteen dat van de Verenigde Staten aangevraagd, want als je dan toch zo dichtbij bent, dan moet je natuurlijk ook even naar 'Murica! :D Van het hostel uit werden tours georganiseerd voor $70, maar hoewel ik de precieze kosten nog niet wist, zei mijn gezonde verstand dat het met het OV veeeeeel goedkoper moest zijn. En dat was het ook.
Maandagochtend! Op naar Union Station. Even saldo bijladen op mijn Prestokaart en op naar de GO-trein voor de eerste etappe van de rit, tenminste, als het perron bekend is. De perrons zijn maar smal en krap, het is niet de bedoeling dat je daarheen gaat voor het op de schermen wordt aangegeven. Niet dat je wordt tegengehouden of zo, maar het wordt wel ontmoedigd. Er vond ook toegangscontrole plaats, of iedereen wel was ingecheckt.
Op het bord zien we de vertrektijd, de naam van de lijn, het perron (pas als dat bekend is), of het een bus of een trein is, en of je naar het perron mag of op het nummer kan wachten, en de stations waar wordt gestopt. De eindbestemming wordt niet als zodanig aangegeven, dus je moet je lijn kennen.
Sorry voor de matige foto, maar dat is dus de trein die onder luid geklengel binnenkomt. Ik reis naar Burlington op de Lakeshore West-lijn.
Onderweg wordt een opstelterrein gepasseerd waar deze GO-loc met sleep nog even mag uitslapen op deze maandagmorgen. Dat het in Nederland al dik vet in de middag is, probeer ik maar niet aan te denken. Ik ben immers nu, hier.
In alle vervoersmiddelen ziet de noodrem er zo uit. Een gele strip, gewoon open en bloot. Dat sméékt erom om aangeraakt te worden, wellicht dat daarom in metrostations om de haverklap omgeroepen wordt dat dat alleen mag als hulpdiensten nodig zijn. De boete is ook niet mals: 1000 dollar, of 660 euro!
De noodrem in mijn wagon was trouwens kapot, zo werd na elk station omgeroepen. 'If emergency services are needed or if you just feel uncomfortable about this, please move to another car where the emergency alarm ís working.'
Interieur. In reisde tegenspits, alleen op de Lakeshore-lijnen wordt ook tegenspits gereden. GO-treinen bestaan uit maar liefst twaalf bakken dubbeldeks! Ik begon een beetje te snappen hoe het hier werkt, blijkbaar is dat de benodigde capaciteit in de spitsrichting maar is er écht niemand die tegenspits reist, of in weekends. Een echte forenzentrein, maar ook alleen voor hen. Mijn trein was rustig..
In het 50 kilometer verderop gelegen Burlington stapte ik over op een dubbeldekkerbus naar Niagara Falls. En ik bedenk me serieus nu pas dat ik geen buitenkantfoto van de bus heb. Wel dit plaatje van Lake Ontario, het is de westoever want je reist er aan de westkant omheen.
Je reist over de snelweg en gaat er onderweg een paar keer af om te halteren bij een P+R. Het gaat dus lekker snel. Er zijn ook GO-treinen die doorrijden naar Niagara Falls, maar die rijden alleen in de weekends, alleen in de zomermaanden en alleen een paar keer per dag. In september alleen op vrijdag.
Hier zien we het busstation van Niagara Falls. Het is een Canadees-Amerikaanse tweelingstad aan weerszijden van de Niagara-rivier, genoemd naar de watervallen. De Canadese stad heeft 80.000 inwoners, de Amerikaanse stad heeft er 30.000. Het busstation van Canadees-Niagara Falls ligt naast het treinstation, het bakstenen gebouw op de achtergrond waar we straks nog even gaan kijken. Het ligt er een beetje sneu bij in een buitenwijk.
De Niagara-rivier is vlakbij, tijdens het half uurtje lopen dat het naar de watervallen is stuit je er al snel op. Het ligt hier in een kloof en de overkant is Amerika! Of beter gezegd, dat zijn de Verenigde Staten want als je er bent snap je natuurlijk dat Canada óók Amerika is.
Als eerste doemde de Rainbow Bridge op, de brug waarmee je de grens kunt oversteken. En daarachter de watervallen, die je al zachtjes hoort bulderen..
En dit zijn ze dan *O*
De Niagara Falls bestaan uit drie watervallen. Links de American Falls en de kleine Bride Veil Falls, waartussen het kleine Luna Island ligt. Rechts de Horseshoe Falls, die veruit de grootste van de drie is. De Canadees-Amerikaanse grens ligt in het midden van de rivier op de voorgrond, maar buigt pas bij de Horseshoe Falls af, waardoor de andere watervallen geheel in de VS liggen en het tussenliggende Goat Island dus geheel Amerikaans is.
Na wat foto's te hebben gemaakt vond ik het tijd om naar de overkant te gaan, naar Amerika! Op het Canadese landhoofd van de Rainbow Bridge liep ik door een gebouwtje waar je voetgangers-tol moet betalen, na vier kwartjes te hebben ingeworpen kun je door de tourniquet. Vanaf de brug dit uitzicht..
Met volgepakte boten wordt tot in de nevel van de Horseshoe Falls gevaren. In Canada krijg je een roze poncho, in de VS een blauwe.
In het midden van de brug, op de grens, hangt een bordje waarmee je een selfie kunt maken, zoals ondergetekende natuurlijk heeft gedaan.
Maar ho: je kunt natuurlijk niet zomaar de VS in. Aan de overkant weer een douanekantoor, waar je in een hal moet wachten tot je naar binnen mag. Een rij balies met een officer, waar je je paspoort moet laten zien, vertellen wie je bent, met wie je bent, wat je komt doen, waar je verblijft, hoe lang je in de VS blijft, hmm hmm hmmm 'ik kijk even heel kritisch interessant je paspoort door', en dan moet je 6 Amerikaanse dollar betalen, á contant of met creditcard. Ze accepteren geen Canadese dollars, en mijn bankpas kon ook niet. Ik zag in Canada wel wisselkantoren, ik bood aan of ik anders terug zou gaan om te wisselen? Als ik dit had geweten had ik dat al wel gedaan, maar dat wordt nergens aangegeven als je in Canada de brug op gaat..
Of ik maar even wilde gaan zitten. De officer liep weg en kwam met een minuutje of twee weer terug. 'We laten het zitten voor vandaag buddy. Ik heb even overlegd met de leidinggevende, he's not a bad guy, en omdat je uit een bevriend land komt en maar een middagje blijft mag je nu zonder fee doorlopen.'
Hier zien we de American Falls vanaf Goat Island. Om je romantische beeld van de Niagara Falls te verpesten: vooral aan de Canadese kant is het helemaal uitgemolken met een half pretpark en casino's, zoals je kunt zien.
Hier sta ik op Luna Island en zien we de Bride Veil Falls naar beneden. Daaronder de Cave of the Winds, waar je gewapend met poncho eerst door een grot loopt en dan onder de waterval. Kostte US$20, heb het laten zitten, achteraf wel een beetje spijt van.
Aan deze kant word je niet nat, maar er spuit wel een enorme hoeveelheid nevel op.
Het is prachtig en je kunt er echt bij wegdromen. Maar verwacht niet het achtste wereldwonder, vooral niet omdat het zo uitgemolken is. Verder met de verneukerij: een enorm souvenirswinkeltje annex eettent annex kledingwinkel annex weet ik veel. Loopt geen hond rond.
De Amerikaanse kant van Niagara Falls komt op mij over als een spookstad. Dat enorme souvenirswinkeltje, en er staat nog een enorm casino, maar het is verder eigenlijk hartstikke dood. Tijd om weer naar Canada te gaan! Je loopt langs het douanekantoor door een éénrichtings-draaihek weer de brug op. Aan de overkant zit slechts één beambte in het kantoor die iedereen naar binnen wuift en zonder al te veel vragen mag je gratis door. Meteen een cultuurshock met brallend amusement.
Ik kon verderop in een rustigere zaak wel een hapje eten scoren, het was immers etenstijd. Liep al etend naar het busstation, waar ik de uurlijks rijdende bus naar Burlington zag wegrijden. Ik had de rit van 19:17 uur gepland en dacht een uurtje eerder te kunnen, maar was even vergeten dat de bus een uur eerder ook een paar minuten eerder gaat, om 18:12. Precies de tijd dat ik kwam aanlopen. Gaf me wel de tijd om foto's te maken. Eerst op het treinstation Niagara Falls. Grensstation, hier stopt buiten de seizoens-GO-trein vanuit Toronto alleen de éénmaal dagelijks verkerende intercity van Toronto naar New York.
De trein naar Toronto was een half uur eerder vertrokken. Nu was het hier doods..
Ik kreeg een nogal ernstig Nieuwerschans-gevoel hier. Wat heeft een mens in godsnaam te zoeken in dit grensdorpje?
Hey, daar ligt de brug over de rivier. Is dat dáár al het Amerikaanse station?...
Jap. En er ligt zelfs nóg een brug! De rechterbrug is van een opgeheven en in de stad ook opgebroken spoorlijn. Hekken moeten voorkomen dat de grens illegaal wordt overgestoken. De linkerbrug ziet dus nog die ene intercity per dag eroverheen rijden. Eronder rijdt autoverkeer, maar alleen als die een speciale pas hebben.
In de bus ging ik natuurlijk bovenaan-voorin zitten.
In Burlington een kwartiertje overstap van GO-bus op GO-trein. Op het station zag ik dit bordje, Z2N kom er maar in over de schrijfwijze van plate-forme. Is dit echt Frans?
Terug in Toronto..
Voor de rest van het verslag weer geen samenhangend verhaal, maar vooral losse OV-matige foto's die ik tijdens het rondcrossen heb gemaakt.
Dinsdag ging ik een eindje wandelen door de vallei van de Don-rivier. Daarvoor ging ik per GO-trein van Union naar het noorden van de stad, onderweg weer pauzerende treinen passerend.
De trein bestaat uit rijtuigen in 50 shades of green…
Ja
En daar hebben we dan eindelijk een vet lelijke bus, zoals alle bussen hier dat zijn! *bus*
En de schoolbussen zijn ook in Canada dus écht van die South-Park-achtige dingen! *bus*
Aan het eind van de wandeling kwam ik op metrostation Leslie, aan de korte metrolijn 4 in het noorden van de stad, dat slechts vijf stations telt. Het is geopend in 2002 en zou nog eens verlengd moeten worden, maar de stad is er nog niet over uit hoe.
Leslie is het voorlaatste station van lijn 4, dus reisde ik door naar het oostelijke eindpunt Don Mills, en daarna naar het westelijke eindpunt Sheppard-Yonge, waarmee ik het complete metronet van Toronto nu al bereden had. Sheppard-Yonge is het overstapstation naar lijn 1 en is alvast uitgerust met een eilandperron, mocht het hier ooit nog druk worden en de lijn worden doorgetrokken dan kan de Spaanse methode worden toegepast. Nu is alleen het zuidelijke zijperron in gebruik.
De metro van Toronto kent nog een spookstation: station Bay heeft twee niveaus. Het bovenste niveau is in gebruik als doorgangsstation op lijn 2, het onderste niveau is slechts een half jaar in gebruik geweest na de opening in 1966. Waar de sporen na het bovenste niveau doorgaan naar St. George, buigen ze na het onderste niveau af naar station Museum aan lijn 1. Slechts een half jaar heeft er naast de lijnen 1 en 2 nog een derde lijn bestaan die als een krul door de stad ging, en dus vanuit het noorden via Bloor-Yonge, Union, Museum en wéér Bloor-Yonge naar het oosten ging. Op alle overstapstations, zeker op Bay, leidde dit echter tot onduidelijkheid en slechte passagiersspreiding door mensen die op de trap gingen wachten of de eerste trein van het bovenste of het onderste perron ging. Die derde lijn werd dus al heel snel opgeheven, maar nog steeds hangen er op sommige stations richtingaanwijzers, en is dit spoor nog in gebruik voor dienstritten of sporadische omleidingen. Het onderste niveau van station Bay is momenteel nog wel in gebruik als filmset. De TTC heeft zelfs voorzetwandjes liggen om dit station om te toveren tot een typisch New Yorks metrostation! Zoals in het vorige deel al door gebruikers werd benoemd wordt Toronto vaak als stand-in gebruikt voor New York om films op te nemen.
Hier gezien vanaf Bloor-Yonge aan lijn 2 naar het westen zien we de sporen in het midden afbuigen naar het onderste niveau van Bay. Als je op lijn 2 naar Bay toe reist en voorin zit, kun je zelfs een glimp van het station zien, waar gewoon nog licht brandt alsof het in gebruik is!
Op het bovenste niveau van Bay zijn de trapportalen naar beneden dichtgemetseld.
Hier zien we trouwens ook een typisch Amerikaans metrogebruik. De treinen worden door twee personen bemand. De bestuurder rijdt alleen, achterin zit nog een treinbegeleider die de deuren bedient. Op het station hangt hij uit het raam om te kijken of alles goed gaat. Bij elke aankomst op een station moet hij een bord in de vorm van een groene driehoek (hier op de pilaar) aanwijzen om te laten zien dat hij oplet. In New York gebeurt iets vergelijkbaars, daar hebben ze eens een leuk grapje mee uitgehaald.
Zo zien trouwens de informatieschermen eruit.
Tram op lijn 510 Spadina naar Union.
En een CLRV daar vlakbij als lijn 506.
Interieur van een CLRV.
Toronto Rocket-metro op station Davisville.
In het centrum staat een heuse puppy-fontein! Kijk maar goed..
Straatbeeld op King Street, op de laatste dag. Rechts zien we een rolstoelhelling, de tram stopt op straat. In de tram wordt bij elke halte omgeroepen 'please look right for traffic when exiting', een knipperend stopbord achterop de tram moet verkeer doen stoppen maar je weet maar nooit.
Union Station. De schittering links is weerkaatsing van zonlicht van een wolkenkrabber er tegenover.
Na nog een ommetje in de stad was het tijd om weer richting de luchthaven te gaan. Natuurlijk voorin de metro naar Kipling.
Dag Canada! Het werd snel donker boven Lake Ontario..
En na een korte nacht doorvliegen werd in het ochtendgloren de Nederlandse kust bereikt.
Weer terug op vaderlandsche bodem. Nog even met de trein naar huis, waar ik tegen 11 uur aankwam. Na hooguit een uurtje slaap in het vliegtuig werd het thuis nog even bijslapen. Het was een geweldige vakantie! :D
Wij danken U weer voor de aandacht :)
Hoi, ik was een maand geleden op kwart wereldreis naar Toronto in Canada. Een bezienswaardigheid die je niet MAG missen als je daar bent zijn de wereldberoemde Niagarawatervallen, aan overkant van Lake Ontario op de grens met de US of A. Natuurlijk had ik thuis na het visum van Canada ook meteen dat van de Verenigde Staten aangevraagd, want als je dan toch zo dichtbij bent, dan moet je natuurlijk ook even naar 'Murica! :D Van het hostel uit werden tours georganiseerd voor $70, maar hoewel ik de precieze kosten nog niet wist, zei mijn gezonde verstand dat het met het OV veeeeeel goedkoper moest zijn. En dat was het ook.
Maandagochtend! Op naar Union Station. Even saldo bijladen op mijn Prestokaart en op naar de GO-trein voor de eerste etappe van de rit, tenminste, als het perron bekend is. De perrons zijn maar smal en krap, het is niet de bedoeling dat je daarheen gaat voor het op de schermen wordt aangegeven. Niet dat je wordt tegengehouden of zo, maar het wordt wel ontmoedigd. Er vond ook toegangscontrole plaats, of iedereen wel was ingecheckt.
Op het bord zien we de vertrektijd, de naam van de lijn, het perron (pas als dat bekend is), of het een bus of een trein is, en of je naar het perron mag of op het nummer kan wachten, en de stations waar wordt gestopt. De eindbestemming wordt niet als zodanig aangegeven, dus je moet je lijn kennen.
Sorry voor de matige foto, maar dat is dus de trein die onder luid geklengel binnenkomt. Ik reis naar Burlington op de Lakeshore West-lijn.
Onderweg wordt een opstelterrein gepasseerd waar deze GO-loc met sleep nog even mag uitslapen op deze maandagmorgen. Dat het in Nederland al dik vet in de middag is, probeer ik maar niet aan te denken. Ik ben immers nu, hier.
In alle vervoersmiddelen ziet de noodrem er zo uit. Een gele strip, gewoon open en bloot. Dat sméékt erom om aangeraakt te worden, wellicht dat daarom in metrostations om de haverklap omgeroepen wordt dat dat alleen mag als hulpdiensten nodig zijn. De boete is ook niet mals: 1000 dollar, of 660 euro!
De noodrem in mijn wagon was trouwens kapot, zo werd na elk station omgeroepen. 'If emergency services are needed or if you just feel uncomfortable about this, please move to another car where the emergency alarm ís working.'
Interieur. In reisde tegenspits, alleen op de Lakeshore-lijnen wordt ook tegenspits gereden. GO-treinen bestaan uit maar liefst twaalf bakken dubbeldeks! Ik begon een beetje te snappen hoe het hier werkt, blijkbaar is dat de benodigde capaciteit in de spitsrichting maar is er écht niemand die tegenspits reist, of in weekends. Een echte forenzentrein, maar ook alleen voor hen. Mijn trein was rustig..
In het 50 kilometer verderop gelegen Burlington stapte ik over op een dubbeldekkerbus naar Niagara Falls. En ik bedenk me serieus nu pas dat ik geen buitenkantfoto van de bus heb. Wel dit plaatje van Lake Ontario, het is de westoever want je reist er aan de westkant omheen.
Je reist over de snelweg en gaat er onderweg een paar keer af om te halteren bij een P+R. Het gaat dus lekker snel. Er zijn ook GO-treinen die doorrijden naar Niagara Falls, maar die rijden alleen in de weekends, alleen in de zomermaanden en alleen een paar keer per dag. In september alleen op vrijdag.
Hier zien we het busstation van Niagara Falls. Het is een Canadees-Amerikaanse tweelingstad aan weerszijden van de Niagara-rivier, genoemd naar de watervallen. De Canadese stad heeft 80.000 inwoners, de Amerikaanse stad heeft er 30.000. Het busstation van Canadees-Niagara Falls ligt naast het treinstation, het bakstenen gebouw op de achtergrond waar we straks nog even gaan kijken. Het ligt er een beetje sneu bij in een buitenwijk.
De Niagara-rivier is vlakbij, tijdens het half uurtje lopen dat het naar de watervallen is stuit je er al snel op. Het ligt hier in een kloof en de overkant is Amerika! Of beter gezegd, dat zijn de Verenigde Staten want als je er bent snap je natuurlijk dat Canada óók Amerika is.
Als eerste doemde de Rainbow Bridge op, de brug waarmee je de grens kunt oversteken. En daarachter de watervallen, die je al zachtjes hoort bulderen..
En dit zijn ze dan *O*
De Niagara Falls bestaan uit drie watervallen. Links de American Falls en de kleine Bride Veil Falls, waartussen het kleine Luna Island ligt. Rechts de Horseshoe Falls, die veruit de grootste van de drie is. De Canadees-Amerikaanse grens ligt in het midden van de rivier op de voorgrond, maar buigt pas bij de Horseshoe Falls af, waardoor de andere watervallen geheel in de VS liggen en het tussenliggende Goat Island dus geheel Amerikaans is.
Na wat foto's te hebben gemaakt vond ik het tijd om naar de overkant te gaan, naar Amerika! Op het Canadese landhoofd van de Rainbow Bridge liep ik door een gebouwtje waar je voetgangers-tol moet betalen, na vier kwartjes te hebben ingeworpen kun je door de tourniquet. Vanaf de brug dit uitzicht..
Met volgepakte boten wordt tot in de nevel van de Horseshoe Falls gevaren. In Canada krijg je een roze poncho, in de VS een blauwe.
In het midden van de brug, op de grens, hangt een bordje waarmee je een selfie kunt maken, zoals ondergetekende natuurlijk heeft gedaan.
Maar ho: je kunt natuurlijk niet zomaar de VS in. Aan de overkant weer een douanekantoor, waar je in een hal moet wachten tot je naar binnen mag. Een rij balies met een officer, waar je je paspoort moet laten zien, vertellen wie je bent, met wie je bent, wat je komt doen, waar je verblijft, hoe lang je in de VS blijft, hmm hmm hmmm 'ik kijk even heel kritisch interessant je paspoort door', en dan moet je 6 Amerikaanse dollar betalen, á contant of met creditcard. Ze accepteren geen Canadese dollars, en mijn bankpas kon ook niet. Ik zag in Canada wel wisselkantoren, ik bood aan of ik anders terug zou gaan om te wisselen? Als ik dit had geweten had ik dat al wel gedaan, maar dat wordt nergens aangegeven als je in Canada de brug op gaat..
Of ik maar even wilde gaan zitten. De officer liep weg en kwam met een minuutje of twee weer terug. 'We laten het zitten voor vandaag buddy. Ik heb even overlegd met de leidinggevende, he's not a bad guy, en omdat je uit een bevriend land komt en maar een middagje blijft mag je nu zonder fee doorlopen.'
Hier zien we de American Falls vanaf Goat Island. Om je romantische beeld van de Niagara Falls te verpesten: vooral aan de Canadese kant is het helemaal uitgemolken met een half pretpark en casino's, zoals je kunt zien.
Hier sta ik op Luna Island en zien we de Bride Veil Falls naar beneden. Daaronder de Cave of the Winds, waar je gewapend met poncho eerst door een grot loopt en dan onder de waterval. Kostte US$20, heb het laten zitten, achteraf wel een beetje spijt van.
Aan deze kant word je niet nat, maar er spuit wel een enorme hoeveelheid nevel op.
Het is prachtig en je kunt er echt bij wegdromen. Maar verwacht niet het achtste wereldwonder, vooral niet omdat het zo uitgemolken is. Verder met de verneukerij: een enorm souvenirswinkeltje annex eettent annex kledingwinkel annex weet ik veel. Loopt geen hond rond.
De Amerikaanse kant van Niagara Falls komt op mij over als een spookstad. Dat enorme souvenirswinkeltje, en er staat nog een enorm casino, maar het is verder eigenlijk hartstikke dood. Tijd om weer naar Canada te gaan! Je loopt langs het douanekantoor door een éénrichtings-draaihek weer de brug op. Aan de overkant zit slechts één beambte in het kantoor die iedereen naar binnen wuift en zonder al te veel vragen mag je gratis door. Meteen een cultuurshock met brallend amusement.
Ik kon verderop in een rustigere zaak wel een hapje eten scoren, het was immers etenstijd. Liep al etend naar het busstation, waar ik de uurlijks rijdende bus naar Burlington zag wegrijden. Ik had de rit van 19:17 uur gepland en dacht een uurtje eerder te kunnen, maar was even vergeten dat de bus een uur eerder ook een paar minuten eerder gaat, om 18:12. Precies de tijd dat ik kwam aanlopen. Gaf me wel de tijd om foto's te maken. Eerst op het treinstation Niagara Falls. Grensstation, hier stopt buiten de seizoens-GO-trein vanuit Toronto alleen de éénmaal dagelijks verkerende intercity van Toronto naar New York.
De trein naar Toronto was een half uur eerder vertrokken. Nu was het hier doods..
Ik kreeg een nogal ernstig Nieuwerschans-gevoel hier. Wat heeft een mens in godsnaam te zoeken in dit grensdorpje?
Hey, daar ligt de brug over de rivier. Is dat dáár al het Amerikaanse station?...
Jap. En er ligt zelfs nóg een brug! De rechterbrug is van een opgeheven en in de stad ook opgebroken spoorlijn. Hekken moeten voorkomen dat de grens illegaal wordt overgestoken. De linkerbrug ziet dus nog die ene intercity per dag eroverheen rijden. Eronder rijdt autoverkeer, maar alleen als die een speciale pas hebben.
In de bus ging ik natuurlijk bovenaan-voorin zitten.
In Burlington een kwartiertje overstap van GO-bus op GO-trein. Op het station zag ik dit bordje, Z2N kom er maar in over de schrijfwijze van plate-forme. Is dit echt Frans?
Terug in Toronto..
Voor de rest van het verslag weer geen samenhangend verhaal, maar vooral losse OV-matige foto's die ik tijdens het rondcrossen heb gemaakt.
Dinsdag ging ik een eindje wandelen door de vallei van de Don-rivier. Daarvoor ging ik per GO-trein van Union naar het noorden van de stad, onderweg weer pauzerende treinen passerend.
De trein bestaat uit rijtuigen in 50 shades of green…
Ja
En daar hebben we dan eindelijk een vet lelijke bus, zoals alle bussen hier dat zijn! *bus*
En de schoolbussen zijn ook in Canada dus écht van die South-Park-achtige dingen! *bus*
Aan het eind van de wandeling kwam ik op metrostation Leslie, aan de korte metrolijn 4 in het noorden van de stad, dat slechts vijf stations telt. Het is geopend in 2002 en zou nog eens verlengd moeten worden, maar de stad is er nog niet over uit hoe.
Leslie is het voorlaatste station van lijn 4, dus reisde ik door naar het oostelijke eindpunt Don Mills, en daarna naar het westelijke eindpunt Sheppard-Yonge, waarmee ik het complete metronet van Toronto nu al bereden had. Sheppard-Yonge is het overstapstation naar lijn 1 en is alvast uitgerust met een eilandperron, mocht het hier ooit nog druk worden en de lijn worden doorgetrokken dan kan de Spaanse methode worden toegepast. Nu is alleen het zuidelijke zijperron in gebruik.
De metro van Toronto kent nog een spookstation: station Bay heeft twee niveaus. Het bovenste niveau is in gebruik als doorgangsstation op lijn 2, het onderste niveau is slechts een half jaar in gebruik geweest na de opening in 1966. Waar de sporen na het bovenste niveau doorgaan naar St. George, buigen ze na het onderste niveau af naar station Museum aan lijn 1. Slechts een half jaar heeft er naast de lijnen 1 en 2 nog een derde lijn bestaan die als een krul door de stad ging, en dus vanuit het noorden via Bloor-Yonge, Union, Museum en wéér Bloor-Yonge naar het oosten ging. Op alle overstapstations, zeker op Bay, leidde dit echter tot onduidelijkheid en slechte passagiersspreiding door mensen die op de trap gingen wachten of de eerste trein van het bovenste of het onderste perron ging. Die derde lijn werd dus al heel snel opgeheven, maar nog steeds hangen er op sommige stations richtingaanwijzers, en is dit spoor nog in gebruik voor dienstritten of sporadische omleidingen. Het onderste niveau van station Bay is momenteel nog wel in gebruik als filmset. De TTC heeft zelfs voorzetwandjes liggen om dit station om te toveren tot een typisch New Yorks metrostation! Zoals in het vorige deel al door gebruikers werd benoemd wordt Toronto vaak als stand-in gebruikt voor New York om films op te nemen.
Hier gezien vanaf Bloor-Yonge aan lijn 2 naar het westen zien we de sporen in het midden afbuigen naar het onderste niveau van Bay. Als je op lijn 2 naar Bay toe reist en voorin zit, kun je zelfs een glimp van het station zien, waar gewoon nog licht brandt alsof het in gebruik is!
Op het bovenste niveau van Bay zijn de trapportalen naar beneden dichtgemetseld.
Hier zien we trouwens ook een typisch Amerikaans metrogebruik. De treinen worden door twee personen bemand. De bestuurder rijdt alleen, achterin zit nog een treinbegeleider die de deuren bedient. Op het station hangt hij uit het raam om te kijken of alles goed gaat. Bij elke aankomst op een station moet hij een bord in de vorm van een groene driehoek (hier op de pilaar) aanwijzen om te laten zien dat hij oplet. In New York gebeurt iets vergelijkbaars, daar hebben ze eens een leuk grapje mee uitgehaald.
Zo zien trouwens de informatieschermen eruit.
Tram op lijn 510 Spadina naar Union.
En een CLRV daar vlakbij als lijn 506.
Interieur van een CLRV.
Toronto Rocket-metro op station Davisville.
In het centrum staat een heuse puppy-fontein! Kijk maar goed..
Straatbeeld op King Street, op de laatste dag. Rechts zien we een rolstoelhelling, de tram stopt op straat. In de tram wordt bij elke halte omgeroepen 'please look right for traffic when exiting', een knipperend stopbord achterop de tram moet verkeer doen stoppen maar je weet maar nooit.
Union Station. De schittering links is weerkaatsing van zonlicht van een wolkenkrabber er tegenover.
Na nog een ommetje in de stad was het tijd om weer richting de luchthaven te gaan. Natuurlijk voorin de metro naar Kipling.
Dag Canada! Het werd snel donker boven Lake Ontario..
En na een korte nacht doorvliegen werd in het ochtendgloren de Nederlandse kust bereikt.
Weer terug op vaderlandsche bodem. Nog even met de trein naar huis, waar ik tegen 11 uur aankwam. Na hooguit een uurtje slaap in het vliegtuig werd het thuis nog even bijslapen. Het was een geweldige vakantie! :D
Wij danken U weer voor de aandacht :)
Ik doe ook maar wat
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Erg mooi verslag zeg!
Het blijft me ook weer verbazen hoe groot alles daar is.
Het blijft me ook weer verbazen hoe groot alles daar is.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Prachtig verslag weer! :)
Canadees Frans zit vol met anglisismes, in spelling, vocabulaire en zelfs in grammatica. Het is niet voor niets dat het volkslied Oh, Canada is.Ardan schreef: In Burlington een kwartiertje overstap van GO-bus op GO-trein. Op het station zag ik dit bordje, Z2N kom er maar in over de schrijfwijze van plate-forme. Is dit echt Frans?
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Mooi deel 2!
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Dankjewel Z2N :) Ook het Engels in Canada heeft zo zijn eigen dingetjes en is niet precies hetzelfde als het Amerikaans Engels.
Zal trouwens nog even de tickets laten zien. Elk metrostation heeft een rij chipkaartpoortjes en een loket. Het poortje pal aan het loket staat open en daardoor kunnen mensen die op andere manieren betalen, bijvoorbeeld cash, of met een van te voren gekocht 'token', dat is een muntje dat geldig is voor een rit. Je mag één overstap maken maar dan moet je wel een overstapkaartje vragen. Met je TTC dagkaart én weekkaart moet je ook langs het loket lopen en het laten zien aan de medewerker, de weekkaart is géén chipkaart ondanks dat wel zo'n mooi pasje is.
In de bus moet je inchecken als je met PRESTO reist, of anders je ticket laten zien. In de tram mag je bij iedere deur instappen en hoef je niks te laten zien. Maar op eindpunten bij een metrostation ligt de halte binnen het 'betaalde gebied' en betreed je het station via een aparte ingang waar je vanaf de straat niet mag komen. Daar wordt zo nu en dan gecontroleerd of alle reizigers die uit een tram of bus komen wel een geldig ticket hebben of waren ingecheckt.
Zal trouwens nog even de tickets laten zien. Elk metrostation heeft een rij chipkaartpoortjes en een loket. Het poortje pal aan het loket staat open en daardoor kunnen mensen die op andere manieren betalen, bijvoorbeeld cash, of met een van te voren gekocht 'token', dat is een muntje dat geldig is voor een rit. Je mag één overstap maken maar dan moet je wel een overstapkaartje vragen. Met je TTC dagkaart én weekkaart moet je ook langs het loket lopen en het laten zien aan de medewerker, de weekkaart is géén chipkaart ondanks dat wel zo'n mooi pasje is.
In de bus moet je inchecken als je met PRESTO reist, of anders je ticket laten zien. In de tram mag je bij iedere deur instappen en hoef je niks te laten zien. Maar op eindpunten bij een metrostation ligt de halte binnen het 'betaalde gebied' en betreed je het station via een aparte ingang waar je vanaf de straat niet mag komen. Daar wordt zo nu en dan gecontroleerd of alle reizigers die uit een tram of bus komen wel een geldig ticket hebben of waren ingecheckt.
Ik doe ook maar wat
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Een leuk verslag weer :pos: :pos:
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Mooi verslag en ook herkenbaar. Twee jaar geleden ook een dagtocht naar de watervallen gemaakt vanuit Toronto. Op dezelfde manier met de trein en bus van GO-transit. Ik vond de omgeving van het treinstation in Niagara Falls nogal een pauperbuurt. Wat een wereld van verschil als je na een lange wandeling ineens in het toeristencircus terecht komt.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Leuk verslag! Een onbekende omgeving voor mij, gaaf om daar eens wat van te zien! :D
Net als op luchthavens moet je aan de landsgrenzen ook gewoon ESTA (wat technisch gezien geen visum is, maar een visa waiver) hebben om de VS in te reizen? Ik dacht dat er nog mogelijkheden waren om op het oude I-94 formulier de landsgrens over te steken, maar wellicht dat dat inmiddels niet meer kan. Voor mij is het überhaupt niet van toepassing, ik mag fijn enkel nog op een volledig visum naar binnen. Die procedure - die je in totaal een dag vrij nemen plus zo'n €200 kost - heb ik al doorlopen, maar kan ik je van harte afraden :Y
Net als op luchthavens moet je aan de landsgrenzen ook gewoon ESTA (wat technisch gezien geen visum is, maar een visa waiver) hebben om de VS in te reizen? Ik dacht dat er nog mogelijkheden waren om op het oude I-94 formulier de landsgrens over te steken, maar wellicht dat dat inmiddels niet meer kan. Voor mij is het überhaupt niet van toepassing, ik mag fijn enkel nog op een volledig visum naar binnen. Die procedure - die je in totaal een dag vrij nemen plus zo'n €200 kost - heb ik al doorlopen, maar kan ik je van harte afraden :Y
Mijn Flickr account.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Hoezo heb jij ineens een visum nodig? Komt dat door je reisverleden, of zak je op enkele van de vragen van de ESTA? :o
-
- OVNL-beheerder
- Berichten: 8689
- Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
- Locatie: Almere
- Contacteer:
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Weer een geweldig verslag! :D
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.
Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 20-04-2024 --> 127 foto's!
Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 20-04-2024 --> 127 foto's!
Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Beide goed ;) Ik zak op één vraag, en die gaat over reisverleden (Iran vinden ze niet zo tof) :XZ2N schreef:Hoezo heb jij ineens een visum nodig? Komt dat door je reisverleden, of zak je op enkele van de vragen van de ESTA? :o
Mijn Flickr account.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Ehm, Logisch, ofzo. :X
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Als je je ESTA invult moet je na je gegevens, de namen van je ouders en wat en waar je werkt nog aanvullende vragen beantwoorden over strafbare feiten in het verleden, of je bepaalde ziektes hebt, en of je na 2011 in één van de zeven landen bent geweest die de VS als onwenselijk hebben bestempeld (Iran, Irak, Syrië, Somalië, en nog een paar). Beantwoord je één vraag met ja, dan kom je niet in aanmerking voor een ESTA.
Ik heb me er niet helemaal op ingelezen, want niet van toepassing, maar Canada is soepeler dan de VS. Voor Canada hoef je inderdaad alleen een ETA te hebben als je via een luchthaven binnenkomt, voor de VS is het dacht ik sowieso nodig, ook al stap je er alleen maar over. In Canada worden je ook minder vragen gesteld en krijg je niet eens een stempel in je paspoort.
Ik heb me er niet helemaal op ingelezen, want niet van toepassing, maar Canada is soepeler dan de VS. Voor Canada hoef je inderdaad alleen een ETA te hebben als je via een luchthaven binnenkomt, voor de VS is het dacht ik sowieso nodig, ook al stap je er alleen maar over. In Canada worden je ook minder vragen gesteld en krijg je niet eens een stempel in je paspoort.
Ik doe ook maar wat
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Fraai verslag van een fraaie reis!
Je hebt overigens geen ESTA nodig als via land naar de VS gaat, mits je de nationaliteit hebt van een land dat onder het Visa Waiver Program valt. Nederland doet daar aan mee. Bij aankomst in de VS krijg je een I-94W formulier dat 6 dollar kost. Je mag daarmee tot 90 dagen in de VS verblijven, of tot een eerdere datum zoals aangegeven op het formulier. Ardan had dit strikt genomen niet hoeven doen, omdat hij al een ESTA had. Een ESTA is namelijk een soort van vooringevulde I-94W.
Je hebt overigens geen ESTA nodig als via land naar de VS gaat, mits je de nationaliteit hebt van een land dat onder het Visa Waiver Program valt. Nederland doet daar aan mee. Bij aankomst in de VS krijg je een I-94W formulier dat 6 dollar kost. Je mag daarmee tot 90 dagen in de VS verblijven, of tot een eerdere datum zoals aangegeven op het formulier. Ardan had dit strikt genomen niet hoeven doen, omdat hij al een ESTA had. Een ESTA is namelijk een soort van vooringevulde I-94W.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Maar geldt dit ook als je geen ESTA had kunnen krijgen? Het lijkt me sterk dat ik niet zomaar het land in mag met het vliegtuig, maar dat ik de landsgrens wel gewoon kan oversteken zonder iets extra's te hoeven doen.PHS schreef: Je hebt overigens geen ESTA nodig als via land naar de VS gaat, mits je de nationaliteit hebt van een land dat onder het Visa Waiver Program valt. Nederland doet daar aan mee. Bij aankomst in de VS krijg je een I-94W formulier dat 6 dollar kost.
Mijn Flickr account.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Bij het I-94W formulier hoort een vraag of je in bepaalde landen waaronder ook Iran bent geweest. Ik vermoed zo dat je de VS niet binnengeraakt als je daar 'ja' op antwoordt. Ook al kom je uit een Visa Waiver Program land, de grensbewaking mag je gewoon en zonder opgaaf van redenen wegsturen. Het grappige is dat dit niet kan bij een visum: het afwijzen of intrekken van een visum moet altijd gemotiveerd worden, ook omdat er in sommige gevallen beroep ingesteld kan worden.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Duidelijk, alleen als je je visum krijgt wordt er nog wel duidelijk genoemd dat dit geen zekerheid geeft dat je het land binnenkomt. Als een officer je om wat voor reden dan ook niet wil binnenlaten dan kan dat..... is mij tenminste verteld. De kans is niet heel groot natuurlijk.
Overigens vraag ik me af hoe het zit als je op vakantie gaat naar Iran, daarna een visum voor de VS aanvraagt en krijgt (wat geldig is voor 10 jaar) en daarna weer een paar keer op vakantie gaat naar een "ongewenst" land. Maar goed, dit drijft een beetje OT, er is zelfs een apart forum voor waar ik ten tijde van m'n visumaanvraag ook wel wat rondgekeken heb
Overigens vraag ik me af hoe het zit als je op vakantie gaat naar Iran, daarna een visum voor de VS aanvraagt en krijgt (wat geldig is voor 10 jaar) en daarna weer een paar keer op vakantie gaat naar een "ongewenst" land. Maar goed, dit drijft een beetje OT, er is zelfs een apart forum voor waar ik ten tijde van m'n visumaanvraag ook wel wat rondgekeken heb
Mijn Flickr account.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Als Nederlander hoef je je inderdaad niet zo'n zorgen te maken dat je visum wordt geannuleerd of ingetrokken. Natuurlijk kan je pech hebben aan de grens, maar dan gaat het veelal over 'immigrant intent', oftewel het langer willen blijven dan toegestaan is. Je reis naar Iran heeft daar weinig mee te maken.
Wat betreft je tweede vraag: als de Amerikanen het niet te weten komen, is er niets aan de hand. Als ze het wel te weten komen, heb je waarschijnlijk iets uit te leggen of wordt je visum geannuleerd of ingetrokken. Maar de kans dat ze het te weten komen is volgens mij niet heel groot: je hoeft bij aankomst een declaration form in te vullen, en daar wordt niet gevraagd naar of je in Iran of dergelijke bent geweest. Dat geldt ook voor het I-94 formulier dat bij aankomst wordt aangemaakt.
Wat betreft je tweede vraag: als de Amerikanen het niet te weten komen, is er niets aan de hand. Als ze het wel te weten komen, heb je waarschijnlijk iets uit te leggen of wordt je visum geannuleerd of ingetrokken. Maar de kans dat ze het te weten komen is volgens mij niet heel groot: je hoeft bij aankomst een declaration form in te vullen, en daar wordt niet gevraagd naar of je in Iran of dergelijke bent geweest. Dat geldt ook voor het I-94 formulier dat bij aankomst wordt aangemaakt.
Re: Ardan on Tour #38: O Canada! [deel 2, 49f]
Mooi verslag. :pos:
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 80 gasten