Een enkeling is het ontschoten, maar ik ben dit jaar weer op vakantie geweest in Vorarlberg, Specifieker gezegd het Montafondal
De reis begon dit jaar op Vrijdag 26 juli. We hebben al jaren louter goede ervaringen met extra hotelovernachtingen op ongeveer 60% van de route. Wij zijn van mening dat het de reis verlengt en relaxter maakt. Dat maakte de reis desondanks niet altijd voorspoediger... :X
De tweede stop op de eerste etappe werd dit jaar gemaakt bij een van de hoogste dalviaducten van Duitsland, de Moseltalbrücke bij Winningen De allerhoogste is het al enige tijd niet meer, maar daar is het uitzicht niet minder om:
Bij de onderste foto is met goed kijken de RE1 te herkennen. Deze rijdt tussen Koblenz Hbf en Trier Hbf met een koppeling tussen een FLIRT3 van DB en een KISS van de CFL. De FLIRT rijdt door naar Mannheim Hbf en de KISS naar Luxembourg.
Tot dan hebben we geen problemen gehad met opstropingen voor wegwerkzaamheden. In de buurt van Karlsruhe ging het echter los. Buiten de alledaagse ritsproblemen bij Baustellen, waren er binnen 500 meter een kop-staartbotsing en twee pechgevallen in de Baustelle te zien. -o- De aankomst in Böblingen was desondanks nog goed op tijd. Er werd snel wat eten opgezocht en uitgerust in het hotel. Ik heb tijdens het uitlaten van de hond met mijn vader nog wel een klein rondje gedaan op Hulb, het meest pittoreske bedrijvenpark van Duitsland :') , waarbij ik de volgende foto's schoot:
Ik heb bij de stoomloc naast de hypermarkt Real de groothoeklens van mijn nieuwe telefoon maar eens uitgetest.
Op Zaterdag 27 juli werd naar de uiteindelijke bestemming gereden. De rit startte bijna direct na een stevig hotelontbijt, dat halverwege bruut verstoord werd door een luid boerende Aziaat :X . De bestemming werd ondanks de nodige congestie (en Blockabfertigung) voorspoedig en iets te vroeg bereikt. Het gedeelte tussen Stuttgart en Ulm verliep grotendeels parallel aan de NBS in aanbouw tussen deze twee steden:
Wie geïnteresseerd is in de voortgang van dit miljardenproject kan op dit kanaal diverse informatieve video's en timelapses bekijken.
Zoals gezegd was het appartement nog niet vrijgegeven toen we aankwamen, dus we gingen alvast wat boodschappen halen. Dat gaat in Oostenrijk op net wat andere tijden, want de minimarkt in Gargellen kent een brede lunchpauze, zoals gebruikelijk is bij de kleinere winkels. Tijdens het wachten schoot ik de volgende foto van het uitzicht:
Nadat de boodschappen gedaan waren was het appartement al vrijgegeven en werd dus uitgepakt en uitgerust.
De volgende ochtend, Zondag 28 juli, werden we al rond 7:30 gewekt door een kleine lokale blaaskapel. Ik dacht even dat ze hun talenten in mijn droom speelden :') :
Sommigen wisten al dat wij thuis eigenlijk alle vakanties en weekjes weg bij Landal vertoeven, maar bij dezen volgt de bevestiging. :Y
Het is duidelijk te zien dat deze zondag een tamelijk natte en mistige dag was. Daarom hebben we geen uitgebreide trip gedaan, maar zijn we met de kabelbaan in Gargellen naar de Schafberg geklommen. Naast het zondagse Bergfrühstück in het bergrestaurant was het daar gezellig druk, omdat er twee groepjes volksmuzikanten optraden, die in een enkele act ook hun krachten bundelden:
Deze dag hebben we verder niet veel gedaan.
Maandag 29 juli Begon eveneens mistig. Eerst werd een trip naar de supermarkt in Sankt Gallenkirch gedaan. We hadden zaterdag immers maar voor twee dagen ingeslagen. Voor mij zijn de boodschappen uiteraard een manier om bussen te fotograferen :D :
Ook in Oostenrijk vinden aanbestedingen plaats, zij het dat ze minder zichtbaar zijn, omdat, ook in geval van het busnet in het Montafon, meestal de zittende vervoerder wint of zelfs de enige inschrijver is. In Montafon rijdt daarom nog altijd de MBS, die tevens de Montafonerbahn en enkele waterkrachtcentrales beheert. Om aan de eisen te blijven voldoen wordt er ook zo nu en dan nieuw materieel besteld. In dit geval heeft de MBS vier stuks Setra S415LE Business aangeschaft, waarvan er twee zijn ondergebracht bij onderaannemer Wachter Busreisen.
Na de boodschappen hebben we weer de kabelbaan naar de Schafberg gepakt, waar de zon een poging deed om door de daar nog steeds hangende mist te breken:
Op Dinsdag 30 juli gingen we met de bus naar Schruns en namen we aldaar de Hochjoch Bahn:
Voor mijn part doen de nieuwe Setra's niet onder voor de ingeruilde Integro's voor wat betreft comfort. Wat wel verbeterd is is het feit dat de Setra's een automaat hebben. Het is mij twee jaar terug ooit eens opgevallen dat de ouwe Integro's handgeschakeld waren.
Boven viel gedurende een vlakke wandeling het oog op bordjes richting Silbertal, dat echter niet bereikt werd omdat het officiële pad onbegaanbaar werd en de brede karrensporen doodliepen. Daarom gingen we maar terug naar het bergstation bij Kapell. Onderwijl maakte ik de volgende foto's:
De duur van de wandeling in combinatie met een korte wachtrij voor de cabinelift omlaag maakte enige tijd wachten op station Schruns noodzakelijk, maar het feit dat we die bus misten vond ik niet erg *O* :
De NPZ's van de Montafonerbahn rijden nog onverminderd rond tussen Bludenz en Schruns en tussen Feldkirch en Buchs.
De minder oude Talenten staan op het punt vervangen te worden door de Talent 3. Ze hadden eigenlijk medio juli al moeten rijden, maar de toelating laat nog op zich wachten. Daarom is het qua verschillende bestickeringen op de oude Talenten een behoorlijk allegaartje: Een quote van Suus verklaart waarschijnlijk de reden van de vertraagde toelating.
Suus schreef:Helaas is software en Bombardier niet zo’n goede combinatie.
Ook voor de enkeldeks CityShuttles nadert zodoende waarschijnlijk het einde.
Qua Bussen is er buiten de Nieuwe Setra LE's geen nieuws te melden. Nog steeds staan er alleen bussen van Evobus (Mercedes-Benz en Setra) op de stalling van de MBS, waarvan inmiddels bijna de helft een lagevloerbus is:
Intussen is lijn 87 ook gearriveerd en rijden we met enige vertraging (waar ogenschijnlijk niemand moeite mee lijkt te hebben) omhoog naar Gargellen. Na aankomst maakte ik de volgende foto:
Woensdag 31 juli was wasdag wegens het slechte weer. We hebben verder geen uitje ondernomen en zodoende heb ik geen foto's gemaakt.
Donderdag 1 augustus was een stralende dag, en daarom zijn we naar de Silvrettasee gereden. Nog altijd is de Silvretta Hochalpenstraße een populaire bergpas onder motorrijders en toeristen:
Tijdens het zomerseizoen rijdt vanuit beide kanten van het dal een buslijn omhoog. De dienstregelingen zijn hier en hier te vinden. Ondanks de onregelmatigheid en de gaten in de dienstregeling zijn er genoeg mogelijkheden om per bus de pas te betreden of deze bussen te fotograferen, ook van grotere afstand dankzij de opvallende gele huisstijl in zowel Vorarlberg als Tirol:
Rondom het meer ligt een goed begaanbaar wandelpad, dat je in ongeveer twee uur een rondje laat wandelen. Rondom het pad zijn ook goede mogelijkheden het meer van dichterbij te bekijken en/of foto's te maken:
De watervallen die zo breed en groot zijn dat ze overbrugd worden zijn hierbij vaak het populairst om even te stoppen.
Ondanks het vrij heldere weer en de nieuwe telefoon is het me niet gelukt om de kapel er nog mooier op te krijgen dan drie jaar geleden.
Vrijdag 2 augustus hebben we een voor ons nieuwe set kabelbanen gedaan, de Grasjoch en Hochalpila Bahn. Deze banen waren voorheen alleen 's winters open. Met de zomeropening in de weekends wordt vooral gemikt op hikers. Wij hebben zelf niet uitgebreid gewandeld op de top:
Op de Grasjoch Bahn hebben de gondels een neutraal tot lichtblauw folie op de ruiten. De Hochalpila Bahn heeft oranje folie op de ruiten. Dit geeft een apart visueel effect bij het uitstappen en is leuk om foto's mee te maken:
Boven op 2340 meter was het uitzicht als volgt:
Beneden werden nog boodschappen gehaald en wederom bussen geplaat:
Zoals je ziet rijdt de MBS tijdens het zomerseizoen op de drukste tijden met twee bussen achter elkaar op lijn 85. Waarom er niet voor een halfuursdienst gekozen is moet zeer waarschijnlijk gezocht worden in beperkingen op de Silvretta Hochalpenstraße met zijn 32 hairpins.
Zaterdag 3 augustus zijn we weer in Sankt Gallenkirch uitgekomen om de Garfrescha Bahn nogmaals te doen, omdat we het durpje boven in 2017 zo geinig vonden. Nu heb ik een uitgebreider overzicht van het buurtschap:
Vanaf de toegangsweg maakte ik een meter of 200 lager deze foto van het Montafon richting Gaschurn:
Op zondag 4 augustus was het stralend weer, waarbij wij de Lünerseebahn als passend uitstapje achtten. Naar aanleiding van ervaringen van twee jaar terug was unaniem besloten om de auto in het dal te parkeren (in het dorpje Brand) en de laatste zes kilometer over de smalle weg per bus af te leggen. Lijn 81 is met de Montafon-Brandnertal-Card immers ook gratis. De bus liet door de extreme drukte in combinatie met een summiere en krappe dienstregeling lang op zich wachten. Tijdens het wachten fotografeerde ik ook hier een nieuwe Setra S415LE Business:
Met bijna 20 minuten vertraging kwam een afgeladen hogevloerbus aan bij de bushalte. Wie goed kijkt ziet dat de passagiers bijna op schoot bij elkaar en de chauffeur zitten. Godzijdank stapten er bij de Palüdbahn nog mensen uit:
In de bus raakten we in gesprek met drie andere Nederlanders uit Rosmalen die een week in Gargellen zaten en daarna doorgingen naar Grindelwald. Zij verklaarden direct de vertraging. De bus was de hele rit al vol en moest daarom telkens lang stoppen bij de haltes onderweg. (@Jasper073, Als je deze mensen denkt te kennen, stuur me een PB)
Eenmaal boven bleek het een goede zet om de auto in het dal te parkeren. Mensen die het weggetje wel per auto durfden te rijden stonden tot 300-400 meter voor de Lünerseebahn geparkeerd. Nadat wij, het halve gezin uit Rosmalen incluis, na een lange rij omhoog gingen in een overvolle cabinelift, was deze drukte als sneeuw voor de zon verdwenen. De Lünersee is net als de Silvrettasee een stuwmeer, waaromheen ook een wandelpad loopt. Vanaf het pad zijn genoeg geweldige locaties voor foto's, ondanks een kruisende stroomleiding op het steile gedeelte van het pad:Jasper073 schreef:Lokquote
Dit keer hebben we het steilere zigzaggedeelte wél aangedurfd en daarom hebben we het rondje van twee uur compleet gemaakt.
De summiere dienstregeling laat op dit soort drukke dagen nog steeds onnodig gaten van anderhalf tot twee uur vallen (een drietal extra ritten staan niet in de dienstregeling), waardoor ook de bus terug vrij druk was. de terugrit heb ik met enig strategisch positioneren naast de chauffeur redelijk goed kunnen filmen.
Beneden heb ik, nadat bijna de helft van de passagiers uitstapte, de ouwe Citaro nog gefotografeerd:
Zoals jullie misschien wel begrijpen kreeg de chauffeur regelmatig vragen over waar de bus heen ging, want onder verreweg de meeste toeristen is de naam Tschengla totaal onbekend. Het schijnt een bushalte in Bürserberg te zijn. :')
De dag erop, Maandag 5 augustus, hebben we wederom het OV gebruikt. Dit keer gingen we per bus en trein naar Feldkirch. Nog steeds is de summiere dienstregeling van lijn 87 niet geheel ideaal omdat je op sommige tijden volgens dienstregeling een aansluiting van -1 minuut hebt, of omdat er op zondag simpelweg geen aansluitende trein is. Vanuit de trein is er op de bus wel altijd een aansluiting op de tijden dat de bus rijdt.
Ondanks het dan late vertrek uit Gargellen is er nog genoeg tijd om de stad te verkennen. De bus staat je meestal al op te wachten in Gargellen, als er een treinaansluiting mogelijk is door een tamelijk lange pauze:
Helaas is de chauffeur dan meestal nergens te bekennen tot enkele minuten voor vertrektijd. Tijdens het wachten raakte ik aan de praat met een Australiër die ondanks 62 jaar Down Under nog redelijk Duits sprak. Hij vond dat de bergen in 50 jaar een stuk groener zijn geworden.
Bij de halte Gargellen Zentrum stapten de mensen uit Rosmalen ook weer in, en we hebben uiteraard weer de hele reis kunnen kletsen met ze.
Opvallend in Schruns was dat de trein nog niet klaarstond aan het perron, maar naast de remise. Op de foto is dit al wel gedaan, ongeveer twee minuten na aankomst van onze bus:
Onderweg kreeg onze S4 twee minuutjes vertraging, waardoor de aansluiting op de REX in Bludenz een Usain-Bolt-aansluiting werd (Dank aan SLToilet voor deze term :pos: ).
Eenmaal met de REX in Feldkirch aangekomen zijn we via een andere route dan normaal de stad in gelopen. Daardoor heb ik weer andere plaatjes dan twee jaar terug:
Ook in de stad zelf zijn we langs nog niet eerder verkende straatjes en pleinen gekuierd:
Bij de busplaatjes heb ik deze keer geen VDL Citea zitten, maar ik heb er wel een gezien. Een greep uit de fotocollectie die is geschoten in het centrum en bij het station. Ik las laatst in het Dienstregelingentopic voor Brabant dat een stadsdienst in steden kleiner dan 50.000 inwoners niet rendabel waren. De steden in Vorarlberg bewijzen het tegendeel, al spelen ze wel vals door het lagere fietsbezit in Oostenrijk:
Tussen het station Feldkirch en Liechtenstein rijdt LIEmobil ook nog met buslijnen 11 en 14. Daardoor is het Liechtensteinse buswagenpark ook in Feldkirch te fotograferen:
Ziehier hoe groot het allegaartje aan bestickeringen van andere deelstaten is :') . Ik heb diverse Talenten uit Tirol en zelfs Salzburg gezien:
Uiteindelijk kwam een dubbele Talent aangereden als S1 naar Bludenz, waar het voorste deel na een kwartier stilstand doorrijdt als S4 naar Schruns. In dat kwartier stilstand wordt het achterste stel afgekoppeld en het voorste treinstel wordt schoongemaakt.
In Schruns is het dan nog ongeveer 40 minuten wachten op de bus naar Gargellen. Wie dat niet wil kan de REX van een half uur later uit Bludenz nemen Dan maar weer nieuwe busfoto's:
In lijn 87 stapten wij en... het halve gezin uit Rosmalen . We waren dusdanig gezellig aan het praten dat we net op tijd waren met het indrukken van de stopknop bij Gargellen Zentrum :o . Hier splitsten onze wegen en deden wij wat boodschappen. Omdat de bus direct terugkeert werd daar nog even op gewacht op een plekje met een mooi zicht op het kerkje:
Dinsdag 6 augustus was er de hele dag regen en Gewitter voorspeld. We zijn in het appartement gebleven en hebben gezellig spelletjes gedaan.
Woensdag 7 augustus beloofde 's ochtends beter weer, en dus zijn we kort in het dorpje Schruns geweest met de bus. Kort, want het dorpje is eigenlijk zo bekeken, en het begon al eerder stevig te regenen dan de weerdiensten voorspelden. Er was om half twaalf nog geen echte regen gevallen, maar boven deze NPZ is de aankomende bui al wel te zien:
Om even te schuilen werd de kerk bekeken:
Helaas was het gat in de dienstregeling voor ons net te lang. In de plensregen werd daarom vrij gauw overgestoken naar het station. Ik heb wegens de regen weinig foto's gemaakt:
Donderdag 8 augustus zijn we, waarschijnlijk voor de laatste keer, naar de Bewegungsberg Golm gegaan. Hier hebben we een 'op kinderen gericht' wandelpad gelopen. Nadat we een stuk konden afsnijden werd het geitenpad een asfaltstraat:
We hadden van het weekend al gelezen dat er donderdagavond een 'Heimatabend' zou plaatsvinden bij het restaurant. Omdat ons appartement tegenover het restaurant zat, zaten we eersterangs vanaf het balkon.
Een Heimatabend bestaat altijd uit (meestal lokale) volksmuziek en volksdans. Een groot deel van de dans betrof Wals, 'Schuhplattler' en dijenkletsen:
We hadden vorige week zondag al kennis gemaakt met koeienbellen als muziekinstrument bij de Schafberghüsli. Nu werden ze weer ingezet door deze groep:
Wie raadt op welk muziekstuk deze dans wordt gedanst krijgt een virtueel koekje :
De laatste act, die de zilverindustrie in het Silbertal uitbeeldde, was letterlijk vuurwerk:
Op vrijdag 9 augustus gingen we nog een laatste keer naar de Schafberg, omdat we de hoogvlakte nog niet gezien hadden zonder mist:
We waren precies terug op het moment dat bus 87 arriveerde:
Na dit laatste uitje werd ingepakt voor zaterdag 10 augustus, De eerste etappe van de terugreis. Deze etappe was de etappe met voor ons de meeste files ooit. Vooral Kreuz Memmingen was een crime om voorbij te komen door een zeer hardnekkige Baustelle. Daarna betrof het vooral de nodige pechgevallen en spookfiles door het zenuwachtige Duitse remgedrag :X . Een fotoreeks in Böblingen bij het station werd zo snel gecanceld, maar bij een tweede rondje Hulb zagen we een trein rijden aan het eind van de straat. Dat wekte nieuwsgierigheid op, maar helaas waren de struiken eigenlijk hoog genoeg om een lang statief te gebruiken. Desondanks hadden de hoge struiken voor de trein wel wat:
Zondag 11 augustus was het tijd voor de tweede etappe naar Dordrecht. Deze kon bijna geheel filevrij worden afgelegd. De reis is weer geslaagd!