Dit eerste deel is letterlijk there and back again, aangezien ik mijn vakantie voortijdig af moest breken. Toch hoop ik dat het jullie kan vermaken; beschouw het maar als voorproefje op de overige delen van dit verslag. Voor de overzichtelijkheid heb ik uiteraard een kaartje, speciaal voor dit eerste deel van het verslag. De oranje pinnetjes zijn overnachtingsplaatsen en de gele pinnetjes zijn overstapstations.
Dag 1: Reis naar Slowakije
We schrijven zaterdagavond 3 augustus 2019, en ik ben net teruggekomen uit Groot-Brittannië. Ik zet onmiddellijk mijn wandelschoenen te drogen, die nog nat zijn van de wandeling op Skye, en dompel mij spoedig in een diepe slaap. Terwijl ik niet on the Continent was, zijn mijn ouders teruggekomen van een korte vakantie en ook weer vertrokken richting Slowakije met een tussenstop in Praha: ik heb het huis dus alleen. Maar de boiler - die prima functioneerde toen ik vertrok - heeft het in de tussentijd begeven. De wasmachine verwarmt het koude water zelf, maar de douche is en blijft koud. -o-
Lang leve de strakke planning: op maandag reis ik mijn ouders achterna; om wat tijd in te halen zonder tussenstop in Praha, maar met een lange reis rechtstreeks naar Slowakije. En dus heb ik een drukke zondag, want ik ben laat opgestaan en moet de was doen. Wasmachine draaien, was ophangen, andere kleur was, enzovoorts. Daar komt nog bij dat ik eigenlijk een t-shirt mee wil nemen dat in Nijmegen ligt - waar ik bovendien wél warm kan douchen - en dus vormt zich een plan om even een retourtje Nijmegen te doen: ik heb toch een DalVrij-abonnement. Maar doordat ik die verdraaide was moet ophangen, heb ik pas om half acht 's avonds de trein. :') Om half tien ben ik in Nijmegen, om half elf stap ik na een warme douche de trein weer in, om half één ben ik op het station in Maastricht, dan fiets ik naar huis, haal ik de was naar binnen en ga ik mijn koffer inpakken. Gepland vertrek: de bus van 5:56 uur naar het station, om de trein van 6:19 uur naar Aachen te halen. :')
Enfin, om 5 uur 's ochtends sta ik alweer was te vouwen (die natuurlijk weer klam geworden was toen ik thuiskwam, en deels gewoon nog niet droog was), waarna ik nog moet afwassen. In de koelkast kom ik een restje oude pasta van mijn ouders tegen dat ik maar weggooi voordat het gaat schimmelen - met het onvoorziene gevolg dat ik nog een kommetje moet afwassen en de vuilniszak naar buiten moet brengen - en ik ben absoluut niet op tijd klaar om die bus naar het station te kunnen halen. Gelukkig heb ik een alternatief, the old fashioned way: de halte van lijn 350 naar Aachen ligt op loopafstand en dan heb ik genoeg aan de bus van 6:17 uur. Goed overigens dat ik er net op tijd achterkwam dat de dienstregeling vervroegd is, want vroeger vertrok hij om 6:25.
Met een enorm slaaptekort en 20 minuten vertraging sluit ik het huis goed af en spoed ik mij naar de bus.1. En zodoende kan ik na deze lange inleiding de bus in de tegenrichting op de foto zetten. Gelukkig is het comfort op deze lijn flink verbeterd sinds de Veoliatijd. Als ik dan moet betalen, dan toch liever voor iets fatsoenlijks. Want in tegenstelling tot de trein is mijn DalVrij hier niet geldig.
2. Een klein uur later komen we aan op station Aachen Hbf, waar ik bijna een half uur heb voordat mijn ICE naar Frankfurt vertrekt. Ik ga dus even bij de bakker in het station zitten met een broodje schnitzel en een heiße Schokolade (de koffie is er namelijk niet te zuipen
). Want misschien hadden jullie het al geraden: aan ontbijten was ik niet toegekomen. Nadat ik wat op krachten gekomen ben, kan de trein die ik had willen hebben nog even op de foto.
3. + 4. Ik heb tegen een aangenaam tarief een SuperSparpreis Aachen-Senica kunnen bemachtigen, en omdat het maar 10 euro duurder was (en reserveringen inbegrepen waren) reis ik eerste klas. Het begin van de reis is zoals heel vaak ICE 11 naar Frankfurt. Nu drink ik wel koffie: de koffie in de ICE is flink verbeterd en tegenwoordig zowaar soort van drinkbaar. In Frankfurt tref ik een leuke verrassing, als op het spoor waar mijn volgende trein binnen moet komen eerst een Intercity met een Rheingoldloc voor komt rijden. :D
5. + 6. Het tweede deel van de reis is even gebruikelijk als het eerste: ICE 529 naar Nürnberg. Wederom een ICE 3 en weinig noemenswaardigs te vermelden.
7. Op station Nürnberg stap ik over op ICE 91 naar Wien, dat was alweer een hele tijd geleden. Ik heb een half uur overstaptijd en breng dus eerst een bezoekje aan mijn favoriete slager (in de oosthal, vlak bij de uitgang) voor een Leberkäsebrötchen mit Senf, het is onderhand immers twaalf uur. Ik heb geluk, want ik tref de oudere meneer (en die snijdt dikkere plakken dan de vrouwen
). Daarna loop ik even naar buiten voor een foto van het stationsgebouw.
8. Sandwichbedrijf is niet alleen aan de Intercity Direct voorbehouden, maar met slechts drie rijtuigen vind ik het wel een komisch gezicht.
9. In ICE 91 waren nog maar weinig plaatsen vrij en dus heb ik een reservering in een vierzitter die met wandjes is afgescheiden van de rest van het rijtuig (maar niet met een deur). Een soort halve coupé dus, een eigenaardigheid van ICE T. De overige drie stoelen worden bezet door drie Duitse senioren, die gezellig aan het Yahtzeeën zijn en zo typisch Duits zijn als maar kan. Ik vind het geheel wel grappig, maar heb weinig trek om mee te dobbelen. Met tegenzin werk ik nog wat aan mijn scriptie. Na een lange rit bereik ik tegen kwart voor vijf Wien Hbf. Het is altijd wat met die trein naar Wien: of de airco doet het te goed en het wordt er ijskoud, of de airco doet het te slecht en het wordt er bloedheet. In dit geval was het het laatste, dus ik ben blij dat we er zijn.
10. De trein richting Bratislava staat al klaar: deze wordt gereden met Oostenrijkse CityShuttle-rijtuigen en één Slowaaks rijtuig. Tip: het Slowaakse rijtuig zit fijner, maar zoals je ziet kunnen van de oude Oostenrijkse rijtuigen de ramen open. Overigens reed de trein op dit tijdstip niet verder dan Devínska Nová Ves, een euvel dat per 15 december 2019 is verholpen want voortaan rijdt hij gewoon door naar Bratislava.
11. t/m 14. Maar deze trein neem ik niet, want ik moet voor de verandering niet naar Bratislava toe. Ik zou hem wel kunnen nemen, en dan overstappen in Devínska Nová Ves en Kúty, maar als ik via Tsjechië reis ben ik even snel en hoef ik niet met alleen maar stoptreinen te reizen. Eerst met de Railjet naar Břeclav: een voor mij nieuw stuk spoor, en ook een Tsjechische Railjet is een primeur voor mij. (De loc aan de achterkant heeft wel Oostenrijkse kleuren.) De 50 minuten tot Břeclav zijn precies genoeg tijd om een lichte maaltijd vanuit het restauratierijtuig te laten aanrukken en vanaf Wien geldt het Happy Hour, wat een leuke marketingtruc is om te zeggen dat in Tsjechië Tsjechische prijzen gelden en in Oostenrijk Oostenrijkse prijzen. Binnen Tsjechië is het namelijk altijd Happy Hour, op iedere trein die naar Duitsland of Oostenrijk gaat met een restauratierijtuig, en dat Happy Hour geldt altijd ook maar tot of vanaf een grensstation. Voor iedere trein zijn er precieze tijdstippen voor vastgesteld (tot op de minuut nauwkeurig) met de vermelding dat bij vertraging het Happy Hour evenveel minuten opschuift als dat de trein vertraagd is. :')
15. In Břeclav heb ik 50 minuten overstaptijd op de Eurocity naar Kúty, een ritje van slechts 12 minuten. Een paar minuten na aankomst van de Railjet gaat er ook een stoptrein, maar dan zou ik een uur in Kúty moeten wachten. Hoewel ik het station daar geweldig vind om wat verloren tijd in de zon door te brengen, is een uur in de avond me wat te veel van het goede en in het plaatsje zelf is he-le-maal niets. Ze hebben wel een dorpsomroep: een systeem met speakers dat in het dorp hangt waar dan af en toe "nieuws" uit schalt.
Oh, en er zijn 4000 inwoners. Dat zegt genoeg denk ik. :') Voor de Slowaakse dubbeldekker hoef ik het ook niet te doen, want daar heb ik al eens ingezeten. En ik zou er nog voor moeten rennen ook. Op de foto de bewuste stoptrein naar Bratislava, die er vrij snel vandoor gaat.
16. + 17. In Břeclav ben ik nog nooit geweest en dus loop ik even een rondje door het centrum. Naast het station zit een kroeg, maar daar zit zo'n raar volk dat ik dat geen goed alternatief vind, los van dat ik niet in mijn eentje bier wil gaan zitten drinken, dat doe ik straks na de reis wel gezellig samen met de rest. Aan een beetje beweging heb ik wel behoefte, ondanks dat het warm en drukkend is en dat ik mijn koffer mee moet slepen. Het is een gruwelijk oninteressant plaatsje, met allemaal hangjongeren en hangouderen die me met vreemde ogen aankijken. Met mijn ratelende koffer ben ik inderdaad ook wel een vreemde eend in de bijt. Het interessantste zijn de paar bussen die ik onderweg tegenkom. Waar ik ook alleen maar foto's van gemaakt heb om dit verslag nog van een beetje afwisseling te voorzien.
18. t/m 20. Nog een paar sfeerfoto's van de omgeving. Oostblokflats, een slechte slogan, dat dekt de lading wel zo'n beetje. Het hele stadje ziet er zelfs iets té opgeknapt uit. Netjes in de verf, zoals de rechterzijkant van de flat, alleen zijn ze de mensen en de sfeer vergeten. :X
21. Van een afstandje zie ik de - hoe zal ik het zeggen - interessant vormgegeven kerk van de Heilige Václav, maar ik loop niet helemaal tot daar. Dat betekent dat ik het hart van het centrum nog niet bereikt heb, maar ik heb niet het idee dat ik er veel aan mis. Dus ik loop een stukje langs de rivier, de Thaya, en steek die iets verderop weer over om terug naar het station te lopen.
22. t/m 24. Voor de liefhebbers nog een paar bussen.
25. t/m 27. Totale rust aan de Thaya.
28. + 29. Op de terugweg naar het station kom ik nog twee kerkjes tegen. De kerkklok op de eerste foto loopt ofwel een minuut of 40 achter, of hij doet het helemaal niet.
30. + 31. Het station wordt verbouwd, en dus moet je er omheen lopen. Van de achterkant kun je een provisorische ruimte met loketten bereiken. De stationsomgeving wordt er tijdens de verbouwing in ieder geval niet aantrekkelijker van.
32. t/m 37. Het busstation ligt pal naast het station, dus ik dood mijn tijd nog wat met fotograferen. Wat nog niet zo gemakkelijk is, met die overdaad aan palen overal.
38. t/m 40. Ik spendeer ook nog wat tijd aan het bestuderen van de ingenieuze BIKE TOWER.
Het is een prachtig systeem waarbij je je fiets in een lift zet die hem vervolgens wegbrengt en parkeert. Wil je je fiets ophalen, dan betaal je en brengt de lift hem netjes voor je terug. Zo'n tijdrovend systeem zou op Nederlandse stations nooit werken, maar hier blijkbaar wel. Je betaalt 5 kronen (ongeveer 20 cent) per 24 uur en 300 kronen (12 euro) als je je bonnetje kwijtraakt en je kunt je fiets (tenzij anders afgesproken) maximaal 30 dagen aaneengesloten stallen. Met een In Karta (soort BahnCard) zijn de eerste 24 uur zelfs gratis.
41. Het interessantste wat er gebeurt is wel deze pracht van een loc, die met een stoptreintje binnenkomt en vervolgens gaat omlopen. :D
42. Zoals op wel meer plaatsen in deze landen wordt het vertrekspoor pas zeer kort van tevoren bekendgemaakt, in dit geval minder dan 10 minuten voor vertrek. En dan is het ook nog eens het verste spoor. :') Gelukkig ben ik niet van een lift afhankelijk. In de ruimte met provisorische loketten werden ook al een paar Amerikanen heel nerveus, maar de lokettisten zeiden onvriendelijk dat ze het ook niet wisten en dat ze de borden maar in de gaten moesten houden. Ik weet niet hoor, maar dit moet toch beter kunnen.
43. Hè hè, eindelijk, wat kunnen 50 minuten lang duren... Ik ga maar eens mijn gereserveerde stoel in de eerste klas opzoeken. Niet dat dat nodig is natuurlijk, maar de reservering was toch gratis. Ik vraag me af of er ooit eerder al iemand in de eerste klas gereserveerd heeft op het traject Břeclav-Kúty.
De eerste klas zit helemaal achterin en straks in Kúty moet ik dat hele stuk weer teruglopen. Bij vertraging zou ik dus gewoon voorin in de tweede klas zijn gaan zitten, maar de trein is keurig op tijd en dus heb ik straks 22 minuten overstaptijd. Dan kan ik net zo goed nog wat lopen straks. Merk ook op dat de machinist zwaait, vermoedelijk naar zijn collega's iets verder op het perron, maar voor het verhaal is het natuurlijk beter als ik zeg dat hij naar mij zwaait. (A) 
44. Na enkele minuten bereik ik mijn achtste land in drie dagen tijd, volledig per trein.
Welkom op station Kúty. Ik was heel benieuwd of mijn rijtuig aan het "perron" zou passen, en dat blijkt zowaar het geval.
45. Zie hier waarom je met weinig tijd niet achteraan moet gaan zitten.
Oh, en, gelijkvloerse instap met fietsen? Hoeft niet toch? 
46. Lange deur en korte deur.
47. Er zijn hier vijf sporen, en behalve op het vijfde spoor wordt er altijd links of rechts van deze overgang gehalteerd, die de toegang tot de overige perrons vormt. De Eurocity halteert dus altijd vóór de overgang. Komend uit Praha is dat links (en eigenlijk altijd op spoor 2), en naar Praha is dat rechts (en eigenlijk altijd op spoor 3). Het is dus heel normaal om voor de locomotief even naar je aansluiting over te steken, totdat de stationschef daar een einde aan maakt en de Eurocity laat vertrekken. Je hoeft ook niet bang te zijn dat je aansluiting in de tussentijd vertrekt, want ook daar moet de stationschef opdracht toe geven. Links zie je nog net een sluitsein van het kleine treintje dat ook al op foto 45 stond en dat naar Skalica rijdt.
48. Verdere overstapmogelijkheden: de stoptrein naar Bratislava (op de foto rechts) en de stoptrein naar Trnava (op de foto links).
49. Ik neem zelf de trein naar Trnava, die dus al gereedstaat op spoor 4 rechts. Wat ook wel leuk is om te weten: de vertreksporen worden aangegeven met de toevoeging "links" (vľavo) of "rechts" (vpravo). "L" staat dan voor links en "P" voor rechts, dus dit is spoor 4P. Maar er staat nergens ook maar enig bordje met een spoornummer of een uitleg, dus je moet het maar net weten. En in het geval van de Eurocity bijvoorbeeld wordt geen enkele toevoeging gegeven, maar wordt in de praktijk dus ook maar een half perron gebruikt.
50. + 51. Ook deze trein doet niet aan een makkelijke instap. Met een koffer sjouw je je dus een ongeluk, want die grindperrons zijn er nou ook niet bepaald geschikt voor. :X Dit tegelperron is dan weer iets prettiger met een koffer.
52. Dit is de trein waar ik me het hele jaar op kan verheugen: ik vind de rijtuigen echt fantastisch. Ze zijn recent gemoderniseerd, wat zoveel betekent als dat de banken zijn vervangen. Ergens vind ik dat jammer, maar ergens ook wel weer geweldig omdat het ten eerste banken gebleven zijn en omdat het ten tweede betekent dat deze rijtuigen nog wel even blijven rijden. :D
53. Ik heb alle tijd om foto's te blijven maken, want voorlopig vertrekken we nog niet: we wachten nog op de vertraagde stoptrein uit Bratislava (die verder rijdt naar Břeclav). Verderop aan hetzelfde perron is de trein uit Skalica aangekomen. Ja, dat is een ander stel dan het stel dat straks de rit terug zal verzorgen. :X
54. Daar is de boosdoener, met een kwartier vertraging. De dubbeldekker zal wel weer defect geweest zijn, want er zit weer eens een loc voor de stuurstand. Dat heb ik nu al best vaak gezien, en zó vaak kom ik nou ook weer niet in Slowakije. :') Al snel kunnen we vertrekken met een paar minuutjes vertraging.
55. t/m 57. De enige airco in deze trein bestaat uit deze klapraampjes, die niet het meest geschikt zijn voor foto's, maar beter dan gesloten ramen. De uitgang op station Senica is aan de achterkant, dus waarom ben ik dan helemaal naar voren gelopen?. Nou, ik wil al jaren "station" Kuklov eens op de foto krijgen, maar dat bestaat uit niet meer dan een hokje naast een spoorwegovergang en een paar stoeptegels. Bovendien staat de loc naast dat hokje, dus je móét wel voorin zitten voor een foto door die rare klapraampjes. Groot is mijn verbazing als er een stationsnaambord geplaatst blijkt te zijn. :D (Ik hoef jullie natuurlijk niet te vertellen dat deze rijtuigen géén omroepinstallatie kennen en dat je dus goed in de gaten moet houden waar je bent.)
De conductrice kijkt heel verwonderd naar mijn DB Online Ticket van Aachen naar Senica (Wat is dit? Kun je hiermee ook in deze trein reizen? *Kijkt met een blik van het-zal-wel*
) en geeft me nog even een standje dat ik in Kúty uit de deuropening keek toen we al gingen vertrekken, want ze moest en zou het laatste woord hebben. Nou lette ik goed op, maar ze had wel 100% gelijk. Die deuren gaan ontzettend snel en hard dicht en ze piepen niet van tevoren, toch wel wat anders dan een deur van een VIRM. :X (En mede een reden om in plaatsen als Kuklov waar niemand uitstapt geen foto's vanuit deuropeningen te gaan maken.) Dus dat onthoud ik voor de volgende keer: zodra de aansluiting stilstaat, ga ik lekker zitten. Om 20:00 uur kom ik na een lange reis aan op station Senica, waar ik met de auto word opgehaald voor de resterende 15 kilometer.Dag 3: Weer terug naar huis
Diezelfde avond nog komt er bericht van het overlijden van mijn oma (niet geheel onverwacht, maar toch sneller dan gedacht) en dus is dit uitstapje slechts van korte duur. Op dinsdag blijven we in Slowakije, maar op woensdagmiddag reis ik met mijn ouders naar Praha en op donderdag terug naar Nederland. Op zaterdag is de begrafenis.
58. Station Senica is een oninspirerend grijs gebouw, dat zo'n 3 kilometer verwijderd is van het centrum van het oninspirerende grijze stadje. Vroeger lagen de perrons recht voor het stationsgebouw, met een soortgelijke constructie als in Kúty, maar bij de modernisatie in 2013 zijn de perrons een stukje opgeschoven. En dus is er nu één breed perron (spoor 1) en één smal perron (spoor 2). De spoorlijn is grotendeels enkelsporig en in Senica kruisen de treinen elkaar iedere twee uur (in de spits ieder uur). Ik heb beide sporen al in beide richtingen gebruikt zien worden, maar meestal stopt de trein Kúty-Trnava op spoor 1 en de trein Trnava-Kúty op spoor 2. Volgens mij wisselen ze het om als de tweede trein onverhoopt een klein beetje eerder is (maar de andere trein er ook al aankomt), zodat de mensen op het overpad niet van de sokken gereden worden door de aankomende trein uit Kúty (en zodat er ook geen opstopping op perron 2 ontstaat, want daar is dus geen ruimte voor). Uiteraard moet de trein naar Kúty dan wel alsnog wachten totdat het hele in- en uitstapproces op spoor 2 is afgehandeld voordat hij verder kan.
59. + 60. Vandaag rond 14:00 uur gaat alles zoals gepland: eerst komt de trein van Kúty naar Trnava binnen op spoor 1. (Overigens met een lichte vertraging, maar de kruising is geregeld met +5, dat is gewoon volgens planning.
) Overigens bevat deze trein wat modernere rijtuigen, zoals je ze ook in de treinen Wien-Bratislava vindt; blijkbaar is dat voor deze trein structureel, want een paar weken later zag ik het op hetzelfde tijdstip weer.
61. Nadat iedereen is in- en uitgestapt blijft de trein nog even aan het perron staan, want de tegentrein is uiteraard vertraagd.
62. Kruising :D
63. De perikelen van een fotograaf: goed vooruitdenken, want er hoeft maar één iemand je voor te zijn en die staat pontificaal in beeld. En snel afdrukken, want als je stil gaat staan op het perronnetje (met koffer) houd je iedereen op.
64. Tot mijn grote vreugde spot ik een nog niet gemoderniseerd rijtuig en omdat ik voorop loop, mag ik kiezen. Tot groot ongenoegen van mijn ouders, maar met niet-gemoderniseerde rijtuigen mag je geen concessies doen, want de volgende keer dat je komt zijn ze gemoderniseerd.
65. Twee tussenstops die ik op de heenreis nog niet getoond had: Šajdíkove Humence ...
66. ... en Borský Mikuláš.
67. Het mooiste station aan de route en tevens een bedevaartsoord, Šaštín-Stráže, heb ik dan nog niet gehad, maar ik zit niet op de juiste plek in de trein voor een foto. Maar ik heb er genoeg, dus dat komt nog wel eens in een ander verslag. Kedeng kedeng zegt de trein, en na een klein half uurtje ben ik weer in Kúty. Behalve de trein naar Skalica staat er ook een Tsjechisch treintje naar Břeclav klaar: alleen in de spits wordt deze dienst verzorgd door Slowaakse dubbeldekkers van/naar Bratislava, daarbuiten rijden kleine blauwe Tsjechische treintjes. Omdat we iets te laat zijn, gaat dat treintje er ook vrijwel onmiddellijk vandoor, nadat een paar reizigers zijn overgestapt.
68. Station Kúty in actie. De aansluitende stoptrein naar Bratislava op spoor 3P staat ook op het punt van vertrek, twee conducteurs hebben een laatste onderonsje en de stationschef wil tot actie overgaan. Het groene rijtuig op spoor 5 is overigens het niet-gemoderniseerde rijtuig waar we zojuist uit zijn gekomen. :D
69. De trein naar Břeclav blaast wat motordampen uit en vertrekt.
70. Hier het bord met vertrektijden; de Os (Osobný vlak: personentrein oftewel stoptrein) naar Břeclav van 14:35 is dus net weg en staat er niet meer op. Onze trein had eigenlijk om 14:30 aan moeten komen, maar dat is dus 14:43 of zo geworden; vandaar dat de trein naar Skalica van 14:37 en die naar Bratislava van 14:38 er nog staan. De Eurocity naar Praha hoort om 14:49 uur te vertrekken, maar is ook 20 minuten vertraagd - zoals gebruikelijk -, dus we hebben alle tijd. Rode streepjes betekenen overigens niet dat de trein vertraagd is, maar dat het een trein van hogere kwaliteit betreft. Hoewel dat voor die REx onzin is, dat is dus zo'n Slowaakse dubbeldekker. De trein naar Trnava heeft normaal een uur om de loc om te lopen, vandaag dus zo'n drie kwartier.
71. Terwijl de loc al aan het omlopen is, is de trein naar Skalica de laatste die moet vertrekken. (Hoewel hij dus eerder had moeten vertrekken dan die naar Bratislava, maar die rijdt op de hoofdlijn en heeft dus voorrang gekregen in het vertraagde vertrekproces.) Toevallig zie ik nu aan de graffiti dat het dezelfde trein is die er op de heenreis ook stond. Zodra deze weg is, gaat ook de loc van de trein op spoor 1P omlopen (die wel als stoptrein uit Bratislava zal zijn gekomen; zie foto 68).
72. t/m 75. Ondertussen loop ik even het station uit om een paar foto's van de voorkant te maken, dat schiet er namelijk altijd bij in. Terwijl ik dat doe komt er ook net een bus aan, timing.
76. Ik loop terug om het stationsgebouw heen en tref twee locloze treinen aan; het omlopen is nog in volle gang.
77. De trein op spoor 1P heeft inmiddels zijn loc weer terug. Dit station is overigens bijzonder geschikt voor flauwe woordgrapjes. :')
78. Kúty betekent trouwens "Hoeken", als in "de hoeken van een kamer", niet als in "de hoeken van een driehoek". Ook onze trein uit Trnava krijgt zijn loc terug.
79. Om het af te leren: nog één keer het groene rijtuig in volle glorie.
80. En zo zie je hoe lang 20 minuten kunnen duren... Ik had het net al over de perikelen van een fotograaf: je ziet wat het effect is als er toch nog iemand voorpiept. Gelukkig is dat op deze foto nog best goed uitgepakt. Instappen in de Eurocity is hier altijd een hectisch gedoe, omdat de eerste klas en het restauratierijtuig voorin zitten (en de hele terugreis reizen we tweede klas). Vlak na de omroep komt de trein al binnenrijden, een paar rijtuigen lopen duurt wel even, de stop is maar kort, de instap hoog en het allerergste: uitstappende mensen lopen gruwelijk in de weg. En in de zomer zit de trein altijd bomvol, want Budapest-Praha is een populaire route. Vaak moet je nog iemand wegjagen van je gereserveerde plek ook, die vervolgens zijn koffer niet meeneemt zodat je de jouwe nergens kwijt kunt. :X Op naar Praha dus!
Tegen zessen zijn we in Praha en de volgende ochtend reizen we alweer door naar Nederland. Tijd voor toeristische bezigheden is er niet, dus ik hoop dat jullie nog niet moegestreden zijn en een paar laatste foto's met treinen aankunnen, voor het staartje van dit deel van het verslag.
Dag 4: Weer terug naar huis (vervolg)
81. Op station Praha-Smíchov wachten we twee uur eerder dan gebruikelijk op onze trein, maar eerst komt de S7 naar Řevnice ...
82. ... terwijl ondertussen op het andere perron de Alex uit München binnenkomt. (Ja, op dit tijdstip al. :X )
83. De trein naar Řevnice dus; de loc zit aan de achterkant.
84. Alex heeft zowaar moderne grijze rijtuigen meegestuurd. Meer Alex in een ander deel van dit verslag.
85. t/m 87. Aan de overzijde van het perron komt een RegioNova als S6 uit Beroun binnen. Deze rijdt ook zo weer terug.
88. Op het andere perron komt ook een S7 de andere kant op binnen. Deze heeft ook twee dubbeldeksrijtuigen bij zich die me erg doen denken aan de rijtuigen die julsteren mee had op reis naar Hel (vanaf foto 20). Meer over deze rijtuigen, inclusief interieur, in een ander deel van dit verslag.
89. Waarom staan we nu zo vroeg al op het perron? We hadden last-minute kaartjes nodig en de verbinding via Cheb was goedkoop. Maar jullie herinneren jullie wellicht nog dat er een trein met kalksteen was ontspoord. (Zie ook hier.) Dat was een week eerder, dus waren ze de rommel nog aan het opruimen en zouden we met treinvervangend vervoer te maken krijgen. En dus moeten we een trein eerder naar Cheb hebben, twee uur eerder dan anders. Geen Pendolino dus dit keer, maar een gewone getrokken trein.
90. t/m 92. In Planá u Mariánských Lázní moeten we er allemaal uit en overstappen op de bus. Het tunneltje van het station is daar niet bepaald op berekend, dus het duurt even, gelukkig wordt er niet gedrongen... Overigens zie ik hier voor het eerst een blauwe (gemoderniseerde?) RegioNova.
93. Eén bus (die op de foto hierboven) is een touringcar, geschikt voor grote bagage, en voor de rest staat er een allegaartje van streekbussen klaar. Daar kunnen we onze koffers gewoon bij ons houden, dus stappen wij in deze blauwwitte bus in. Het vervoer is overigens goed georganiseerd. Men ziet erop toe dat iedereen in een bus terecht kan en pas nadat iedereen is ingestapt vertrekken alle bussen tegelijk in een rijtje.
94. t/m 96. Na een rit die niet zo lang had hoeven duren als men niet op drie (!) verschillende plaatsen tegelijkertijd aan de drukke provinciale weg gewerkt had, waardoor er steeds op een lang stuk maar één weghelft om en om voor beide richtingen gebruikt werd, komen we dan aan in Mariánské Lázně, inmiddels met zo'n drie kwartier vertraging. Hier nog de andere bussen die meereden, het waren er dus in totaal vier.
97. + 98. Onze trein staat gewoon nog klaar en vertrekt pas met +50. Er zaten een paar reizigers in die daar waren ingestapt en helemaal niet doorhadden wat er aan de hand was; die zaten dus al 50 minuten in die trein. :') Waar in Nederland dus alle treinen op de seconde vertrekken bij werkzaamheden en vertragingen, wachten hier de treinen de vervangende bussen af, en in Slowakije wachten ze dus de vertraagde aansluiting vaak af. Wat een verademing is dat, en wat scheelt het in stress onderweg. (Op echt drukke trajecten werkt het natuurlijk anders.)
99. Mocht je trouwens ooit de kinderbioscoop zoeken in de Tsjechische trein (om er zover mogelijk vandaan te gaan zitten bijvoorbeeld
), let dan hierop! :)
100. t/m 102. In Cheb of all places (wat een griebusbende :X) hebben we ruim een uur te doden. Nou wilde ik altijd al eens het centrum in, maar dat is een kwartier bergaf lopen (terugweg bergop) en het is twee tegen één. Dan maar het station weer in en toch maar iets eten bij de restauratie. Je waant je 60 jaar terug in de tijd, op een niet-positieve manier, en het is géén aanrader. Gelukkig zijn we er niet ziek van geworden, maar daar is dan ook wel alles mee gezegd. :X
103. In Cheb wordt afgestapt van de nummering per perron (1, 2, 3), maar gaat men (nu de modernisatie van de perrons is afgerond) per spoor nummeren: 1 t/m 8. Zie het plaatje voor hoe het in elkaar zit, misschien handig om te weten!
104. Op het nieuwe "spoor 2" (wat dus eigenlijk spoor 3 is) staat het martelwerktuig van de Deutsche Bahn al klaar voor de rit naar Nürnberg.
105. En nadat aan de overzijde van het perron de sneltrein uit Praha (via Most) is binnengekomen, vertrekken we met een kleine vertraging.
106. De rest van de reis is weer Duitsland, en dus sluit ik deze foto af met de ICE waarmee we onze reis voortzetten in Nürnberg. Via Frankfurt en Aachen en met bus 350 komen we veilig thuis.
Tot zover het eerste deel van het verslag. De twee dagen erna zijn heel hectisch, met een hoop gereis weer, en daarna neem ik drie dagen om bij te komen. Mijn ouders blijven in Nederland, maar ik heb half augustus nog over en besluit weer terug naar Praha en Slowakije te gaan. En zo gebeurde het dat ik - na deze terugreis op donderdag - op woensdag weer in de trein naar Praha zat voor een nieuwe poging. Meer daarover in het tweede deel van dit verslag. :)
Dit verslag was een beetje behelpen, aangezien ik vooral OV-foto's gemaakt heb en nauwelijks toeristische foto's. Ik hoop dat het toch nog interessant was. En haak vooral niet af: hoewel ook het tweede deel niet bijster veel toeristische foto's zal bevatten, staan er wel enige curiositeiten op de planning, waaronder een normaal niet gebruikt grensspoorlijntje en oude trams. Verder staat voor een deel in deze reeks in ieder geval nog mijn recentste reisje naar Praha van februari 2020 op de planning, en in 2019 heb ik nóg twee keer Bratislava en Praha bezocht (in april en in oktober); mogelijk kan ik daar een vierde deel van breien.
Tot zover voor nu, bedankt voor het lezen en op- en aanmerkingen zijn welkom! :D
