Op 11 mei gaat de wekker al vroeg en bij het checken van mijn verbinding ben ik eigenlijk teleurgesteld dat er geen verstoringen zijn. Want, ik moet dus echt mijn bed uitkomen
. Uiteindelijk moet ik me (weer) haasten voor de trein, maar ik haal op Apeldoorn Osseveld de Sprinter van 6.23 uur naar Deventer. Ik krijg gelijk controle, waarbij een blik op mijn digitale kaartje volstaat. Vervolgens zijn in de intercity richting Arnhem twee van drie toiletten buiten gebruik, geen beste score. Ook regent het onderweg, hopelijk geen opmaat voor later vandaag.Op Arnhem Centraal haal ik bij de Backwerk een cappuccino en croissantje, maar met € 3,95 is er geen sprake van Duitse prijzen. Daarna reis ik met de RE 19 Duitsland in. Onderweg worden er nieuwe Duitse stakingen aangekondigd, gelukkig heb ik daar vandaag geen last van. We staan langer stil bij Wesel Feldmark en Dinslaken, waardoor ik met +12 op Duisburg Hbf aankom. Dit geeft in principe een zeer krappe overstap. Echter, de aansluitende IC richting Andernach is ook vertraagd. Eigenlijk wil ik op het station nog iets te eten kopen, maar ik neem toch het risico niet om deze intercity te missen. Gelukkig heb ik zelf nog wat proviand bij me.
De rit naar Andernach leg ik af in een IC2. Het is bij het instappen redelijk druk, maar ik slaag erin om onderin een raamplaats te vinden. Op Köln Hbf stroomt de trein leeg en ga ik boven in de rijrichting links zitten, want dat geeft het beste uitzicht op de Rijn. Het is prima vertoeven zo!
Stationsgebouw Andernach
In Andernach staat er dan een bezoek aan Geysir Andernach op het programma, de hoogste koudwatergeiser ter wereld. Een kaartje kost 18 euro en omvat een bezoek aan het museum, een boottocht en uiteraard het bekijken van de geiser. Om het proces achter de uitbarsting te kunnen begrijpen, neemt het museum je mee naar het binnenste van de aarde. De expositie is niet heel groot, maar zeker interessant. Het begint allemaal met CO2 dat diep in de aarde vrijkomt vanuit het magma. Het koolstofdioxide baant zich een weg naar boven en wordt door het grondwater opgenomen. De geiserbron vult zich hiermee en uiteindelijk volgt er een uitbarsting. Daarbij komen vanzelfsprekend diverse tussenstappen kijken. Helemaal natuurlijk is het niet, want er is in 2001 een diepe put voor geboord. De processen in de aarde, samenhangend met de vulkanische activiteit hier, zijn uiteraard wel puur natuur.
De boottocht voert naar de Namedyer Werth, waar zich de geiser bevindt. Op het schip is catering aanwezig, waarvan goed gebruik wordt gemaakt en ik kan mijn medepassagiers geen ongelijk geven. Mijn bestelling, koffie met Käsekuchen, smaakt namelijk goed. Ook de prijs is redelijk, ik ben minder dan 6 euro kwijt. Na aankomst op de Namedyer Werth barst de geiser al vrij snel uit. Het is een spectaculair gezicht in elk geval! Vervolgens brengt het schip me weer terug naar Andernach.
Kaffee und Käsekuchen op het schip
Uitzicht vanaf het water I, gekeken richting Leutesdorf
Uitzicht vanaf het water II
Uitzicht vanaf het water III
Uitzicht vanaf het water IV, met rechts Schloss Marienburg
Uitbarsting van de koudwatergeiser
Het schip dat mij naar de Namedyer Werth heeft gebracht en ook weer terug gaat brengen naar Andernach
Uitzicht op Andernach vanaf het water. Links zijn de Runde Turm en de Mariendom te zien, rechts loopt de Bundesstraße 9
Mijn volgende stop ga ik maken in Brohl, waar vanaf station Andernach slechts een keer per uur een RB heen rijdt. Ik verlaat het schip om 14.36 uur en de trein gaat al om 14.45 uur. Aangezien het nog een stukje lopen is van de aanlegsteiger naar het station, wordt dit dus spannend. Daarbij wil ik ook nog even een lunch kopen, want in Brohl is er geen supermarkt. In principe is dit gedoemd te mislukken en nog voordat ik bij het station ben, is het al kwart voor drie. Eenmaal in het stationsgebouw moet ik dan bovendien nog wat te eten halen. Maar ik heb geluk: de trein is iets vertraagd en met een sprintje haal ik deze toch, inclusief lunch. Werkt de vertraging eens in mijn voordeel
. Het ritje naar Brohl in een Desiro ML duurt 7 minuten. Opvallend is dat bij de halteafroep het gedeelte met "nächster Halt" slaapverwekkend traag wordt uitgesproken.Als je liefhebber bent van ouderwetse stations, dan zit je op station Brohl goed. Het heeft nog oude bordjes, een laag perron (langs spoor 1), een vervallen stationsgebouw en een bezet Stellwerk.
Trein na aankomst op station Brohl
Hausbahnsteig en stationsgebouw Brohl, in de uitbouw bevindt zich het Stellwerk
Stationsbordje Brohl
Een trein naar Mainz Hbf op station Brohl
Stationsgebouw Brohl
De Brohltalbahn heeft vlakbij een eigen station, gelegen aan meterspoor.
Sporen en materieel van de Brohltalbahn bij station Brohl B.E.
Mijn plan is om vanuit Brohl, een Ortsteil van Brohl-Lützing, de Himmelsleiterweg te lopen. Dit is een wandeling van ruim 13 kilometer met 350 hoogtemeters (zowel omhoog als omlaag). In eerste instantie twijfel ik nog hierover, maar uiteindelijk begin ik maar gewoon. Al vrij snel moet ik over een smal paadje een stevig stuk klimmen, de daadwerkelijke 'Himmelsleiter'. Deze route naar de Lützinger Höhe is aardig begroeid en het loopt niet bepaald comfortabel. Gelukkig is het geen kortebroekenweer, anders was ik echt not amused. Eenmaal boven zijn de uitzichten echter goed, dus het is de moeite waard geweest. Op een bankje even verderop eet ik mijn (late) lunch en geniet van het zicht op Brohl en de Rijn. Af en toe dendert een trein over de Rheinstrecke, een heerlijk totaalplaatje zo! Het moge duidelijk zijn dat de aanvankelijke twijfel intussen weg is.
Plein in het centrum van Brohl
Uitzicht nadat ik boven ben aangekomen I
Uitzicht nadat ik boven ben aangekomen II
Uitzicht richting Brohl en de Rijn
Helaas moet de tocht op een bepaald moment weer vervolgd worden
. Onderweg zie ik meerdere roofvogels, een fraai gezicht dat altijd wel wat heeft. Het vervolg brengt me door de groeve bij Niederlützingen, waar vulkanisch materiaal werd gewonnen van de Leilenkopf. Deze vulkaan is vermoedelijk in twee fases actief geweest, te weten circa 400.000 en 220.000 jaar geleden. Hierna gaat via Niederlützingen zelf verder naar diverse uitzichtspunten.
Uitzicht onderweg, links in de verte is het Siebengebirge te zien
Groeve bij Niederlützingen
Kirche St. Lambertus in Niederlützingen
Uitzicht richting Oberlützingen
Uitzicht bij het Aussichtspunkt Steinbergskopf I
Uitzicht bij het Aussichtspunkt Steinbergskopf II, linksachter is de Vinxtbachtalbrücke (onderdeel van de A61) te zien
Al met al heb ik de, vorig jaar vergeten, zonnebrand niet nodig vandaag. De tweede helft van de wandeling miezert het wat, maar het mag de pret allemaal niet drukken. Sterker nog: dit weer heeft ook wel iets sfeervols. Bij een uitzichtspunt op Burg Rheineck wordt het echter echt regenachtig en de camera gaat hierna in de tas.
Uitzicht tijdens de tweede helft van de wandeling I
Uitzicht tijdens de tweede helft van de wandeling II
Uitzicht tijdens de tweede helft van de wandeling III, gekeken richting Brohl en de Rijn
Uitzicht tijdens de tweede helft van de wandeling IV, gekeken richting Burg Rheineck
Er staat dan nog een fikse afdaling op het programma, die niet heel relaxed blijkt. Daarbij helpt het niet mee dat het vochtig is en op een bepaald moment de weg versperd wordt door een boom. Maar goed, ik kom veilig beneden. Helaas begint de vertrektijd van de trein richting Koblenz rap te naderen en ik besluit het laatste stuk langs de Rijn wat af te snijden. Desondanks kom ik alsnog iets na de oorspronkelijke vertrektijd aan op station Brohl. Gelukkig had ik al gezien dat de RB vertraagd is en wederom ben ik hier erg blij mee!
Stationsklok op station Brohl
Passerende goederentrein op station Brohl
De trein komt uiteindelijk met zo'n 10 minuten vertraging binnen. Na een geslaagde gevarieerde wandeling met heerlijke uitzichten, kan ik nu even lekker zitten. Bij station Weißenthurm moeten we een ICE voorlaten en zo loopt de vertraging verder op tot ongeveer een kwartier. Op station Koblenz Stadtmitte stap ik uit. Daarvandaan ga ik naar mijn vertrouwde Imbiss en bestel daar de evenzo vertrouwde Currywurst mit Pommes. Natuurlijk mag ook een Bitburger niet ontbreken.
Trein richting Koblenz Stadtmitte op station Brohl
Trein na aankomst op station Koblenz Stadtmitte
Door de vertraging en de eetpauze ga ik op Koblenz Hbf de geplande aansluiting richting Trier Hbf niet meer halen. Normaal gesproken zou ik dan die van een uur later nemen. Dat is nu echter niet mogelijk, want het stuk naar Kobern-Gondorf wordt dan verbust vanwege werkzaamheden. Het alternatief was om heel gehaast te eten, maar haasten had ik al genoeg gedaan vandaag
. Ik doe het dus lekker relaxed aan, Schienenersatzverkehr (SEV) is immers ook niet het einde van de wereld. Op weg naar het station maak ik nog een stop bij de Mac in het centrum voor een McSundae. Meestal haal ik bij de Mac op Koblenz Hbf een koud dessert en eet het dan in de trein op, maar dat gaat 'm deze keer niet worden.Aangekomen bij het Hauptbahnhof is het SEV niet heel duidelijk aangegeven. Gelukkig staat op een A4'tje in de stationshal dat de treinvervangende bussen vanaf perron H gaan, anders had ik wel even lopen zoeken. Bij het busstation zelf kan ik vervolgens geen enkele markering ontdekken, maar ik vind zonder problemen mijn bus. Midden in het busstation, op een onopvallende plek.
De bus zelf is erg rustig en volgt op weg naar Kobern-Gondorf praktisch de Moselstrecke. Ik rijd nu nog dichter langs de Moezel dan met de trein
. Bij aankomst hebben ze duidelijk niet hun best gedaan voor een warme ontvangst, want de stationshal ziet er verloederd uit en ruikt naar urine. Dat verbaast me voor een toeristisch gebied toch best wel, eigenlijk. Op spoor 1 komt op een bepaald moment een SÜWEX-FLIRT binnen, terwijl mijn trein zou moeten vertrekken van spoor 2. Later wordt omgeroepen dat de RE vanaf spoor 1 vertrekt, dus ik mag de trappen weer af en op.
Stationshal Kobern-Gondorf
Hausbahnsteig en stationsgebouw Kobern-Gondorf
Geheel in lijn met andere Duitse treinen vandaag vertrekt ook deze vertraagd, namelijk met +5. Kort voor Trier Hbf passeren we de werkplaats onderlangs, dwars door allerlei opgesteld materieel. Ik kan me niet herinneren zo eerder te hebben gereden. De vertraging hebben we niet meer goedgemaakt en met +5 kom ik om 22.45 uur aan op Trier Hbf. Hier eindigt mijn treinreis en word ik opgehaald.
Het was weer een geslaagde dag! Eigenlijk toch een beetje onverwachts, want de weersvoorspellingen waren een stuk minder zonnig dan vorig jaar. De bewolking en de neerslag waren tijdens de wandeling echter niet hinderlijk (oké, op het laatste stuk na dan). Zoals geschreven, het had wel wat sfeervols. Ook mag het Untere Mittelrheintal er zeker zijn, niet alleen het gebied ten zuiden van Koblenz is interessant. Daarnaast is de combinatie van iets bezoeken en een wandeling me weer erg goed bevallen, dat was alweer een tijdje terug. De koudwatergeiser in Andernach kan ik in elk geval aanraden, zeker als je enigszins natuurwetenschappelijk geïnteresseerd bent. Verder waren mijn stops nu wat eerder dan afgelopen oktober, toch net even fijner. Daarentegen was het tijdsschema vrij strak, waardoor het soms een beetje stressig was. Een alternatief was er echter niet echt. In elk geval werkten de vertragingen vandaag vaak in mijn voordeel
.Mogelijk koop ik de volgende keer wel een Deutschlandticket in plaats van een Sparpreis. Dan ben je namelijk flexibel en kan je de plannen last minute nog aanpassen aan het weer. En je kan er langer plezier van hebben, uiteraard. Al moet ik zeggen dat het stuk van Duisburg naar Andernach met de intercity ook wel lekker opschoot... Bovendien was de reis binnen Nederland nu inbegrepen bij de Super Sparpreis. Keuzes, keuzes, keuzes...
