Omdat ik halverwege december 2022 een 3-maanden Interrailpas had geactiveerd, is het jaar begonnen met flink wat reisjes.
Week 1
Het nieuwe jaar begon ik gewoon in Nederland, maar ik ging al vrij snel op pad voor een reisje van 5 nachten, waarin ik Praag en Dresden zou bezoeken. Hoewel ik veel met het OV gereisd heb is het qua foto’s meegevallen, maar deze foto van het kabeltreintje bij Petrin in Praag vind ik erg leuk, het lijkt meer alsof je een of andere Zwitserse berg op gaat dan dat je middenin een grote stad bent.
Na 3 nachten in Praag was het tijd om met de Berliner naar Dresden te gaan. Hier heb ik als dagtochtje de Bastei bezocht. Middenin de winter was het vrij rustig, en kon je hier prima wandelen. Ook de glühwein in het restaurant ging er goed in.
Hierna ging ik weer naar huis, waar ik niet al te lang zou blijven.
Week 2
Een paar dagen later was het alweer tijd voor het volgende reisje, naar een land waar ik nog nooit geweest was: Ierland. Dublin is een beetje berucht om het gigantische aantal goedkope vluchten ernaartoe van prijsvechter Ryanair, dus een retourtje voor 28 euro was zo gevonden. Nederland had wel net een fors hogere vliegtax ingevoerd voor vertrekkende passagiers, dus het vertrek ging wel vanaf Brussel Zaventem. Vanaf Breda gelukkig prima te doen.
Meteen na aankomst in Dublin zijn we met de DART-trein naar de zuidelijke voorsteden gegaan. In Killiney zijn we de gelijkgenaamde heuvel opgeklommen, welk een leuk uitzicht geeft over de zee en het spoor erlangs. Hier is een DART-trein onderweg naar Bray, ten zuiden van Dublin.
Hoewel het plan was om deze reis vooral in en rond de steden te blijven, zeiden alle blogs en folders dat de Giants Causeway een van de highlights van Noord-Ierland was. Op het laatste moment zijn we er toch maar heengegaan. Entree is gratis omdat het een nationaal park is, maar je moet dan wel even goed zoeken naar de ingang. Je wordt namelijk een bezoekerscentrum ingeleid die wel geld kost. Verder is het een mooie ruige plek met flinke basaltformaties. Zeker een aanrader in de winter, wanneer er weinig mensen zijn geeft het een heerlijk desolaat gevoel.
Week 3
Na een paar dagen in Noord-Ierland was het tijd om de republiek Ierland zelf eens te verkennen. Ik heb weinig spannende OV-foto’s gemaakt, maar deze DART-trein in Dublin Connolly vind ik erg leuk. Britse en Ierse stations hebben allebei een typisch sfeertje. Alle stations zijn aardig uniek van elkaar wat ze naar mijn mening erg leuk maakt. Ook de miniscule treintjes op hele brede sporen zijn vrij uniek voor Ierland.
Vlak voordat we weer naar huis gingen met een middagvlucht naar Eindhoven, gingen we nog naar het kustplaatsje Howth. Als het eindpunt van een DART-lijn rond Dublin heeft dit een frequente treindienst, waardoor we ’s ochtends niet hoefden te haasten. De kliffen rond Howth zijn een populair wandelgebied, maar om 08:00 op een doordeweekse dag in Januari valt het qua bezoekers heel erg mee, terwijl de zon erg mooi was. Het voelt altijd zo raar om ’s ochtends nog in de vakantiesfeer te zitten, ergens ver weg van huis, terwijl je ’s avonds alweer in je eigen bed slaapt.
Week 4
Deze week was niet heel spannend. Mijn vriendin ging weer terug naar Zwitserland, en ik ging mee. Omdat we allebei een 3-maanden interrailpas geactiveerd hadden konden we dit in twee dagen opsplitsen, met een overnachting ergens halverwege. Dit werd Epernay. Epernay is een klein plaatsje van 22.000 mensen. In Frankrijk is dat ruim genoeg om een gemeentelijk vervoersbedrijf te hebben met een eigen stadsdienst, het liefst nog met een hip klinkende maar betekenisloze naam. In Epernay heet het bedrijf Mouvéo. Hun website is ook zo heerlijk kneuterig. https://www.mouveobus.fr/lignes-bus
Nadat de Zwitser weer veilig thuis was, ben ik de dag erna weer per ICE104 naar Nederland gereisd. De dag erna zat ik weer in het vliegtuig, en wel naar Cyprus. In het laagseizoen kost een vliegvakantie ook geen drol. 50 euro retourvlucht, 200 euro voor een appartement voor een week en 80 euro voor een week rondcrossen in een huurauto. Mijn moeder was ook enthousiast, en dus gingen we Cyprus eens verkennen. Middenin januari met 20 graden aan het strand staan tussen de krijtrotsen, heerlijk.
Week 5
Week vijf begon op Cyprus. Iets dat me opviel op Cyprus is de hoge hoeveelheid Japanse producten die werd geimporteerd. Van de blikjes koffie tot tweedehands auto’s aan toe. Ook dit busje dat rondrijdt op het door de Turken bezette Noord-Cyprus is zo’n geimporteerd geval. Deze heb ik nog nooit ergens in Europa gezien.
Wat deze week het meeste indruk op mij gemaakt heeft is de hoofdstad Lefkosia. Cyprus is door een UN-bufferzone doormidden gespleten, en die zone gaat ook dwars door de hoofdstad. Zo loop je door een bruisende winkelstraat, en zo zie je opeens de verlaten panden omgeven door prikkeldraad.
Week 6
Het is inmiddels begin februari, tijd voor de grootste reis van het jaar. Het plan is om een maand door Scandinavië te touren, op jacht naar het noorderlicht. Voordat we dat gaan doen hangen we nog wat rond in Zuid-Noorwegen. De spoorlijn van Oslo naar Stavanger is niet zo bekend als de Bergensbanen naar Bergen, maar hij is bijna net zo mooi. Helaas is het geen ‘hidden gem’, want in Noorwegen zijn de langeafstandstreinen weinig frequent en daardoor bomvol. Gelukkig had ik een raamplaats.
Mijn OV-foto deze week is het station van Lillehammer, waarin ook ons hotel in was gevestigd. Hier kwamen we aan met een streekbus uit Gjøvik, om de volgende ochtend weer verder te gaan richting Åndalsnes.
Week 7
Ook in Bodø zat onze overnachtingsplaats in het stationsgebouw. ’s Avonds laat werd er hier nog flink gerangeerd. De dagtrein waar wij mee zijn aangekomen rijdt terug als de nachttrein terug naar Trondheim. Daarvoor moet de locomotief omlopen en een slaapwagon aankoppelen. De Di 4-locomotieven zijn mooi om te zien, maar niet erg betrouwbaar: De dagtrein op de dag voordat wij naar Bodø gingen had niet gereden, en de twee weken nadat wij hem namen zou hij ook niet rijden. Er reed een TVV-bus, maar 12 uur non-stop in een touringcar zitten word je ook niet vrolijk vcan.
Na het retourtje van Trondheim naar Bodø was het tijd om Zweden in te gaan. Onderweg hebben we nog overnacht in Mo I Rana, een denk ik weinig populaire plek onder Interrailers.
De verbinding Trondheim – Storlien – Östersund is 2x per dag te doen met een korte overstap op station Storlien, maar wij besloten om hier een nachtje te blijven zodat we niet grote trajecten in het donker af zouden leggen. Storlien is een dorpje van krap 200 inwoners, wat weinig luchtvervuiling betekende. Zo hebben we ’s nachts anderhalf uur buiten gestaan in de hoop om het noorderlicht te zien. Het is hier gelukt, maar het was niet heel fel.
Week 8
Na twee weken buiten de grote steden wegblijven zaten we opeens middenin Stockholm. Deze stad kende ik eigenlijk totaal niet, maar het is snel een van mijn favoriete plaatsen geworden. In de winter is het ook een praktische stad om te bezoeken: Als het buiten donker wordt kan je gewoon de metrotunnels induiken om de vele prachtig vormgegeven stations te bewonderen. Hier rijdt een oude metro op de blauwe lijn bij station Solna Centrum, mijn favoriete station.
Deze week speel ik een beetje vals, want de andere foto is ook uit een trein genomen: Dit is nachttrein 93 iets na vertrek uit Narvik. Om Zweden in te komen moet de trein vanaf zeeniveau flink klimmen, wat grotendeels langs de randen van het Ofotfjord gebeurd. Ik kreeg ruzie met de conducteur omdat ik bij -9C uit het raam hing, maar dat was het meer dan waard. Wat een prachtige route.
We hebben nog twee nachten doorgebracht in Gällivare, waarna we weer richting het zuiden afreisden. Het noorderlicht viel elke keer een beetje tegen, maar op de nacht dat we de nachttrein terug naar het zuiden namen was het opeens bijzonder fel. De Kp-index was 7 op een schaal van 9 en we zaten op de perfecte latitude. Samen met twee Duitse toeristen hebben we alle TL-lampen in het gangpad van onze slaapwagon eruit geschroefd ( :’) ) en vervolgens een uur lang uit het raam gehangen bij zware sneeuw. Het was bijzonder pijnlijk maar het ontzettend waard. Met 120km/h uit een rijdende trein foto’s met een lange sluitertijd nemen is bijzonder moeilijk, maar het moge duidelijk zijn: Het noorderlicht was vannacht megafel, en ik heb een van de meest memorabele avonden van mijn leven gehad.
Week 9
Deze week begon in dezelfde nachttrein als de foto hierboven: In de nightjet slaap ik altijd bagger, maar in deze trein heb ik gewoon 8 uur vaste slaap gehad, voordat we met een kleine vertraging station Stockholm C binnenrolden. Maar zelfs al slaap ik er vaak slecht, er gaat niks boven een nachttrein als het om slaapplaatsen gaat. Wat een geweldige manier van reizen.
Deze week was verder niet heel spannend: Na het spektakel in de poolcirkel waren de eerste 3 dagen de grote terugreis. Vanaf Stockholm hebben we een omweg gemaakt via Kalmar, om vervolgens met een overnachting daar en in Malmö naar huis terug te reizen.
Ondanks dat het niet zo spectaculair is als het noorderlicht en de Malmbanan, is Zuid-Zweden ook een erg prettige plek om doorheen te reizen. Het spoor slingert langs vele meertjes en dorpjes, waardoor de bossen nooit eentonig worden. De Krösatågen is niet erg snel, maar ach.
Over het Duitse deel van de terugreis zullen we het verder maar niet hebben.
Week 10
Inmiddels is het begin maart, de laatste maand dat ik nog veel vrij zou hebben voordat ik weer terug naar school zou gaan. Er is nog één grote reis gemaakt, en dat allemaal door een tweetje van Suus. Zij meldde dat de Pajarespas tussen Gijon en Leon dit jaar zou sluiten wanneer de basistunnel gereed zou komen. Ik had nog nooit van deze pas gehoord maar dat maaktte niet uit, tijd om die kant op te gaan! De Fransen hadden wel een staking van twee dagen aangekondigd maar ach, dan reizen we gewoon de dag erna toch? Wist ik veel dat die staking ruim een maand zou gaan duren. Uiteindelijk viel het gelukkig mee met hoeveel last ik ervan had.
Een leuke verrassing waren de Feve-lijntjes in Noord-Spanje. Deze lijntjes zijn allemaal zo traag als wat, maar qua uitzicht zijn ze erg leuk.
En hier is dan het uitzicht van bijna bovenop de Pajarespas. Moeilijk op de foto te krijgen, maar het was een erg mooie route. Bedankt voor de tip Suus!
We zouden nog een paar dagen in Leon verblijven. Leon is een verrassend leuk stadje wat niet heel toeristisch is.
Week 11
Vanaf Leon is er nog een Feve-lijn die ook al een tijd bedreigd wordt: De 8 uur durende rit via het binnenland naar Bilbao. Op een klein stukje van het traject na waren wij de enige reizigers in de trein, maar tegenwoordig lijken er zelfs meer treinen te rijden tot op zijn minst Guardo. Van 1 naar 2 treinen per dag is toch een verdubbeling!
Ook een goede aanrader voor als je mooie plekken wilt om te bezoeken: Filmlocaties van fantasyseries. Game of Thrones schijnt wat gefilmt te hebben rond Bilbao, in Gaztelugatxeko Doniene wel te verstaan. Gratis te bezoeken, maar in het hoogseizoen heb je een reservering nodig. In maart gelukkig niet, want dat het hele reserveringssysteem bestond kwam ik in de bus die kant op pas achter.
Na een paar dagen in Bilbao was de 3-maanden Interrailpas helaas verlopen, en ook had ik nog maar een ruime week tot ik weer terug naar school zou gaan.
Week 12
Deze week is er weinig gebeurd, het enige wat ik bezocht heb is Eupen. Was dat echt de moeite waard? Neuh, maar nu hoef ik er niet meer over na te denken. De bus vanaf Aachen is afzetterij trouwens, want dit ritje van een half uur kostte me €6.50.
Op de terugweg ging ik via Roosendaal naar huis, en dat betekent maar een ding: Raamhangen! In Nederland kan het bijna nergens meer, maar op de stoptrein van Antwerpen naar Roosendaal kan je elk uur nog met je haren in de wind de grens over. Heerlijk.
Week 13
De eerste week dat ik weer naar school moest, en we beginnen meteen met een stage van 14 weken. De eerste week ben ik daarom niet het land uit geweest, wat meteen de langste periode zonder grenspassages van het jaar zou worden. Daarom blijft het voor deze week bij een vrachttreintje dat door mijn dorp passeerde.
Ook was het eindelijk weer beter weer, wat betekent dat het weer prettig was om ’s avonds buiten te zijn. Een brug in Den Bosch is inmiddeld omgedoopt tot “de bierbrug” in mijn vriendengroep. Het lijkt me duidelijk waarom.
Week 14
De laatste trein. Het blijft iets magisch hebben vind ik. 1 keer per dag is mijn sprinterstationnetje gezegend met een heuse intercity-trein, die meteen ook de laatste verbinding van de dag is: Om 11 voor half 2 ’s nachts stopt de IC van Amsterdam naar Roosendaal op alle tussengelegen stations na Dordrecht. Meestal heb ik in deze trein een wagon voor mezelf alleen nadat de trein in Rotterdam leegstroomt.
Dat deze trein uit Amsterdam komt is al een tegenvaller. Vroeger had je treinserie 12600. Dit waren enkele intercity-treinen tussen Vlissingen en Lelystad/Groningen. De 12680 stopte dan ook op lage Zwaluwe rond 1 uur ’s nachts. Zo heeft 16-jarige ik nog een keer met een vriend de hele rit van Leeuwarden naar Lage Zwaluwe uitgezeten, gewapend met een Burger King menu van 5 euro, flesjes AH huismerk cola en een Kruidvat dagkaartje. Mooie tijden.
In dienstregeling 2024 is de intercity helaas verdwenen en stoppen er weer alleen sprinters in de avond op Lage Zwaluwe. De laatste trein stopt nu wel om 01:36 ipv om 01:19, maar de magie is er toch af.
Terwijl ik door mijn foto’s van 2023 zat te kijken vroeg ik me af hoe lang het zou duren na het begin van mijn stage tot ik weer naar het buitenland durfde te gaan. Na anderhalve week was het echter al Pasen, dus lang hoefde ik niet te wachten: Het paasweekend ging ik naar Lausanne, helaas wel per auto. In Lausanne hebben we nog wel wat aan urbex gedaan: Vroeger ging er een kabeltreintje van het centrum naar uitzichtpunt/park Sauvabelin. Deze is inmiddels verdwenen, maar het tracé is nog goed zichtbaar, incl stationsgebouwtje en tunnel. Hier is van boven te zien hoe dit tracé dwars door een rots heen gehakt is.
Week 15
Na al die reisjes met mijn vriendin wilde mijn moeder ook wel weer ergens heen, dus het werd tijd voor een weekendje Lille. Deze stad kenden we allebei vooral als plek waar je heel goedkoop wijn kan kopen in de supermarkt, maar het centrum scheen ook erg mooi te zijn. Met een 10-rittenkaart voor de NMBS en wat goedkope grenskaartjes sta je voor een schijntje in Lille in Brabant, en hotels kosten er ook erg weinig. Het enige dure dit weekend was de thee van de McDonald’s, die maar liefst 2.40 kostte.
Lille heeft een mooi centrum wat hier misschien wel bekend is, maar ook het stadshuis met belfort vond ik erg mooi om te zien.
Week 16
Deze week ben ik niet naar het buitenland geweest, maar het was wel de week van iets anders spannends: De eerste ICNG in reizigersdienst! Ik ben niet zo gek geweest om middenin de nacht naar Amsterdam af te reizen, maar de eerste rit vanaf Rotterdam kon ik prima in mijn schema passen, ik hoefde er alleen een half uur eerder voor mijn bed uit. Het was een prima ritje, en voordat ik op kantoor stond was ik al op foto’s gespot door mijn stagebegeleider.
Wat is een goede hangplek als je allemaal reis-nerds bent? Het panoramadek van Schiphol natuurlijk. Gewapend met wat drinken en een maaltijdsalade per persoon kan je hier prima een avondje vullen. Aanrader.
Week 17
Ik moest voor een overleg in Maastricht zijn. Omdat ik er toch was ben ik meteen even de grens overgedoken (Lijn 78 tussen Maastricht en Liège is een aanrader, dat vond ik een onverwacht prachtige route). Station Liège-Guillemins is als deel van een kunstproject versierd met allemaal felle kleuren, wat ik erg mooi vind staan als de zon er een beetje op schijnt.
Ook in het weekend was ik weer in België, maar dan met de auto. Waar ik station Liège-Guillemins zo mooi vind, is er een plek in België die ik heel lelijk vind: de kust. Ik stond ergens voor een stoplicht te wachten en keek achterom naar deze gigantische rij flats. Hoe kan je je kustlijn zo verpesten.
Week 18
Deze week ben ik weer in recordtijd naar Zwitserland op en neer gegaan, met mijn standaardroute Köln – SFS – Mannheim – Basel – Bern – Lausanne. Deze neem ik inmiddels zo vaak dat ik er eigenlijk geen foto’s meer neem. Lausanne zelf gaat daarentegen nooit vervelen. Hier rijdt een dubbelgelede HESS op lijn 9 over de Grand-pont voor de kathedraal langs.
Ook aan het Lac Léman is het goed vertoeven. Hier komt een stoomradarschip van de CGN in Lausanne-Ouchy aan, met op de achtergrond de Alpen van Wallis.
Week 19
Soms zit je een beetje rond te klikken op internet en heb je opeens een plan zo perfect dat je het niet niet uit kan voeren. Ouigo had veel goedkope kaartjes beschikbaar, Ryanair vloeg voor 15 euro op zondagmiddag terug naar Charleroi en de regio Occitanie had net een nieuw toeristenticket geintroduceerd met onbeperkt treinen voor 10 euro per dag. Samen met forumgenoot Jelle en iemand anders was het zo opeens tijd voor een spontaan reisje naar Frankrijk. Het waren vijf intense dagen, maar wat een geweldige trip. Zo stonden we na een TGV-rit van 5 uur door heel Frankrijk heen opeens in Collioure, een prachtig dorpje aan de Franse mediterrane kust.
De goedkope toeristenkaart voor treinen in Occitanie omvat ook een hele speciale TER-trein: de Train Jaune, een smalspoortreintje dat door de Pyreneeën slingert met een waardeloze frequentie. Het uitzicht maakte veel goed. In het midden van de trein was een helemaal open treinwagon. Ik heb met veel plezier toegekeken hoe de mensen daarin opeens wegdoken toen er gigantische hagelstenen uit de lucht vielen rondom Llivia.
Een zeer geslaagd reisje dus, met als klein nadeel dat onze terugvlucht vanaf vliegveld Rodez ging. Dat vliegveld blijkt geen enkele OV-verbinding met de rest van de wereld te hebben, wat betekende dat we 15km moesten wandelen. :’)
Week 20
Ook deze week ging ik weer naar Zwitserland in het weekend, en ook dit keer heb ik amper foto’s genomen. Daarom blijft het deze week bij een rijtje OV-voertuigen op station Palezieux.
Wat ik dit weekend wel heb gedaan is Annecy bezocht. Een prachtig stadje, maar zelfs in mei kan je hier over de hoofden lopen.
Week 21
Deze week was het weer tijd voor een stom plan. De ICE was deze week omgeleid via Den Bosch en reed daardoor op andere tijden. Dit betekende dat het mogelijk was om een route ICE – IC Berlijn – IC Berlijn – ICE te doen, van Den Bosch via Amsterdam naar Hengelo en weer terug. Voorwaarde was wel dat alles enigszins op tijd reed. Wonder boven wonder deed dat het ook, en zo hebben we de hele dag in de bordbistro doorgebracht. Een van de vele dagen dit jaar dat ik met mijn kop uit het raam heb gehangen in de IC Berlijn. Het had nog leuker geweest als ze gewoon Erdingerglazen hadden.
Week 22
Ik dacht dat het Frankrijkplan van mei intens was, maar deze week was het tijd voor een nog veel stommer plan: Lufthansa heeft op enkele dagen in het voorjaar hun 747-400 ingezet op vluchten van Frankfurt naar Mallorca, terwijl ze die kist normaal alleen maar naar bestemmingen ver weg sturen. Tijd voor een spontaan reisje, want een reisje met zo’n vliegtuig stond nog op mijn bucketlist en ze zijn tegenwoordig best zeldzaam.
Mallorca was ook nog verrassend leuk, de toeristentrein naar Sollér kan ik aanraden, ondanks het prijskaartje.
Wanneer je terugreis bijzonder is, is het een stuk minder erg om naar huis te gaan. Ik ben dus teruggevlogen met een Boeing 747 van Mallorca naar Frankfurt. Door een storm hebben we nog een uur aan de gate gestaan tot we mochten vertrekken, maar dat was geen straf als je een bed hebt in de business class. Het kostte slechts 90 euro meer en dat betekende dat ik in het bovendek kon zitten, prima deal dus. Dan kan ook weer van de bucketlist.
Wat een machtig gezicht om twee van die enorme motoren aan de vleugel te zien hangen uit het raam.
Week 23
Week 23 was een relatief rustig weekje na de dure grap van het vorige weekeinde. Voor een bijeenkomst was ik in het openluchtmuseum. Ondanks dat ik halverwege de dag ziek naar huis moest, was het wel een verrassend mooie plek.
Aan het einde van de week was het weer tijd voor een biertreinrun naar Hengelo en terug, maar we zijn ook nog even naar Gronau geweest. Hier rijdt elk half uur een stoptrein van Enschede de grens over.
Week 24
Het plan dit weekend was een roadtripje door de Ardennen met twee vrienden. Er zou ook een amerikaan meekomen die deze maand voor zijn werk in Duitsland was. Omdat we allemaal hetzelfde soort nerd zijn was het plan om allerlei rare dingen af te rijden. Zo zijn we bij de dagbouwmijnen geweest in Hambach, maar ook in het typisch Duitse Monschau en het verlaten station van Montzen. Ook het bijzonder knullige hoogste punt van België bij het Signal de Botrange kon natuurlijk niet ontbreken.
Week 25
In deze week waren er flinke werkzaamheden rondom Rotterdam wat voor wat bijzondere treinen zorgden: Er reden treinen via de Bokitoboog! Omdat Rotterdam ook gewoon een hele leuke stad is was het tijd om die kant op te gaan.
Ook heb ik nog even rondgelopen bij het oude station Hofplein. Het is er een beetje een bende, maar er groeit inmiddels van alles op het oude spoorviaduct. Hopelijk kunnen we binnenkort over het hele viaduct wandelen.
Week 26
Een project wat ik dit jaar heb volbracht, is 100% van de spoorlijne in Hauts de France berijden. Dit is een beetje begonnen als uit de hand gelopen grap, maar is daadwerkelijk heel erg leuk geweest. Ik heb veel plekken bezocht die ik anders niet zou bezoeken en veel meegemaakt.
Een van de mooiste plekjes naar mijn mening is de spoorlijn tussen Etaples en Calais via Boulogne-sur-Mer. Je rijdt met je goedkope TER-kaartje in een dubbeldeks TGV door de glooiende heuvels op een zonnige zondagmiddag terwijl je naar een rustig muziektje lijkt. Morgenochtend zit je weer op kantoor, maar dat lijkt nu nog heel ver weg. Het leven is goed.
Week 27
Ook deze week zat ik weer in Hauts de France, maar dan aan de andere kant van de provincie. Met twee reisgenoten zijn we via Luxemburg en Longwy naar Charleville-Mézières gegaan. Deze stad ligt niet aan zee, maar dat weerhoudt ze er niet van om gewoon een eigen strandje te bouwen aan het marktplein. In de trein hiernaartoe hadden we het erover hoe de jongens van youtubeshow Jet Lag The Game hier in godsnaam terecht zijn gekomen. Het toeval wilde dat ze er vandaag gewoon weer waren, en ik kwam ze tegen om half 7 in de ochtend op het stationsplein. Ik kon het ze dus gewoon zelf vragen, en het antwoord was “Because it is in the middle of the arbitrary endpoints that we chose”. Tja, die had ik moeten zien aankomen.
Een €1-zomerTERtrein bracht me helemaal van Calais naar Laon, vanaf waar ik met een kaartje van een tientje naar Parijs ging. Het was weer een geslaagde reisdag waarin ik veel lijntjes op mijn Hauts de France-kaart kon afstrepen, waaronder een 1x/week gebruikte boog en een goederenlijn die Lille vermijdt en alleen door een zomertrein gebruikt wordt.
Week 28
Een week niet naar het buitenland gegaan is een week niet geleefd, en forumgebruiker teun had bijna geen studenten-ov meer. Daarom gingen we deze week met bus 350 over de Afsluitdijk, en daarna door naar Leer. We zijn nog even gestopt op station Zuidbroek. Sinds de 15 meter hoge Michael Jackson op de parkeerplaats van de McDonald’s in Best is weggehaald, is het hoogste standbeeld deze 9 meter hoge Lenin op een bedrijventerrein in Zuidbroek. :’)
Naar Leer rijden nog altijd geen treinen, dus we moesten met deze TVV-bus terug naar Groningen. Het was goed druk en er was net van tevoren nog een Erdinger naar binnen gegaan, dus ik heb heerlijk liggen dutten achterin deze touringcar.
Week 29
Tijd voor de grote zomervakantie! Los van mijn eigen reizen ga ik ook nog gewoon met mijn ouders mee op zomervakantie voor een 2 weken durende roadtrip. Nadat we in 2022 naar Tallinn op en neer zijn gereden en dat erg goed beviel, zijn we in 2023 weer oostwaards getrokken.
Ondanks dat we dus vooral in de auto hebben gezeten is er ook genoeg gebruik gemaakt van het OV, want ik ga niet moeilijk lopen doen met parkeren in stadscentra. We beginnen met dit schattig kleine trammetje in Olomouc, oost-Tsjechië.
Van Tsjëchie gingen we naar Slowakije, waar je voor 20 euro met een kabelbaan de Hoge Tatra in kan. Vergeleken met wat je in Zwitserland voor zoiets moet aftikken is dat een schijntje.
Week 30
Tijdens week 30 bereikten we het oostelijkste punt van onze roadtrip: Lviv! De Russen hadden al laten zien dat we in het westen echt niet bang hoeften te zijn voor dat leger van ze, en alle mediaaandacht maakte ons wel nieuwsgierig naar het land. Conclusie: Lviv is een prachtige stad waar je maar niet uitgekeken raakt, met een heel actief leven op straat en een hele aardige bevolking. Ze waren denk ik blij om toeristen te zien. De souvenirwinkeltjes zoals je die in elke stad vindt waren dan ook gewoon nog open, en ik hoorde daar zelfs nog wat Engels. Ik ga graag nog een keer terug naar Oekraïne, wat een prachtland.
Natuurlijk kon ik het ook niet laten om even op het station van Lviv te gaan kijken. Hier staat een brute dubbele locomotief klaar met een reizigerstrein naar Kyiv en Dnipro. Dit soort dubbele locomotieven ken ik verder alleen van de LKAB in Noord-Zweden.
Week 31
Niet lang na thuiskomst uit Oekraïne zat ik alweer in de trein naar het zuiden. Samen met een reisgenoot zijn we via allerlei TER-treinen naar Dijon afgezakt. Nieuw voor mij was de grensovergang bij Quievrain: Door 500 meter te lopen vanaf het NMBS-station kan je met een Franse stadsbus verder reizen naar Valenciennes. Een verrassend vlotte route naar Amiens en Parijs als de TER-tijden meewerken. Hier komt een stadsbus net aangereden bij halte Frontière.
Nieuw voor mij was de route van Frasne via Pontarlier naar Neuchâtel (CH). Deze spoorlijn slingert door de Jura. Het heeft niet de wow-factor van de Alpen, maar het is toch een erg mooie route.
Week 32
Na de TER-avonturen van de vorige week ben ik bijna de hele week in Zwitserland gebleven. Ik heb een paar spoorlijntjes rond Bern afgestreept en ben verder gewoon in Lausanne gebleven, wat ook zeker geen straf is in de zomer. Hier rijdt een trein van metrolijn m2 op het onderste niveau van de dubbeldeksbrug bij metrohalte Bessières.
Aan het einde van de week ging ik weer naar Nederland terug. Het hoogtepunt van de terugreis zit eigenlijk altijd bij het begin: De eerste 10 minuten van Lausanne richting Bern bestaan uit een lange klim door de Lavaux-wijnbouw langs het Lac Léman, waar je een prachtig uitzicht hebt op de Alpen en de Rhônevallei in de verte.
Week 33
Deze week ben ik met mijn moeder een weekendje naar Luxemburg geweest, met dezelfde 10-rittenkaart als het weekendje Lille van eerder. Die kaart hebben we alleen maar gebruikt om België te doorkruisen om op andere plekken te komen. :’) Luxemburg blijft een van mijn favoriete steden. Het is niet heel groot, maar het centrum en de vallei blijven prachtige plekken om rond te hangen naar mijn mening. Ook de spoorbruggen zijn natuurlijk erg leuk. Hier komt een serie 2000 trein voorbij, onderweg naar Luxemburg Gare Centrale. Op de achtergrond komt er nog een vliegtuig voorbij. Luxemburg Findel is een belangrijk vliegveld voor vrachtvluchten, dus het is een komen en gaan van grote vliegtuigen boven het centrum van Luxemburg. Heerlijk om naar te kijken.
Iets anders wat we bezocht hebben dit weekend was Schengen. Dit kleine dorpje bij het drielandenpunt van Luxemburg, Duitsland en Frankrijk is bekend van het Verdrag van Schengen, waardoor we in Europa open grenzen hebben. Er staat hier een monument en er is een klein museum/infocentrumpje. Zeker de moeite waard om eens heen te gaan.
Week 34
Deze week heb ik weer in Zwitserland doorgebracht. Terwijl het in NL een redelijke warme zomer was, was het in Zwitserland echt ondraaglijk heet. In het dal zijn temperaturen van 38 graden gemeten, en dus gingen wij het hogerop zoeken. Vanaf Lausanne is de makkelijkste plek om dat doen de Col du Grand St Bernard, een 2469m hoge bergpas op de grens met Italië. Ook hierboven was de temperatuur nog 24C, een stuk prettiger dus. We zijn vanaf de top van de berg nog een stuk omhoog geklommen voor het uitzicht. Prima te doen, want de locals deden het op slippers. Hier is een bus van lijn 12.210 te zien op de pashoogte, waar de buschauffeur hun pauze heeft.
Ook de rest van de week hebben we het hogerop gezocht. Een onbekend plekje in Zwitserland is de Route de L’Hongrin. Deze weg gaat over een militair terrain, maar is op weekenden in de zomer vrij toegankelijk. Een deel van de weg gaat door een smalle enkelbaans tunnel die slechts een kwartier per richting per uur open is, waardoor je je bezoekje goed moet plannen. Het uitzicht was het echter meer dan waard.
Week 35
Wil je het gevoel hebben dat je je vrije tijd maximaal benut hebt? Neem de nachttrein direct naar je werkplek! Als je nou vanuit Basel komt heb je nog redelijke kans dat dat ding op tijd is ook, en er is geen betere manier om wakker te worden dan een half uur met je kop uit het raam te hangen. Hier rijdt NJ402 Den Bosch binnen vanuit het zuiden op een mooie zomerochtend.
Ook aan het einde van de week ging ik er weer vandoor, want het was tijd om nog wat spoorlijnen voor Hauts de France af te strepen. Ik had echter ook met iemand die ik in de ICE had ontmoet twee weken terug in Gent afgesproken. Hoewel Gent dicht bij huis is, was ik er nog nooit geweest. Wat een mooie stad!
Week 36
Ik had deze zomer zonder een concreet plan een 15 dagen in 2 maanden interrailpas gekocht, en die is toch zonder moeite opgekomen. Een van de ideeën was om een dagje Duitsland te doen, maar dan wel met een plan dat met een Deutschlandticket niet zou kunnen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Het werdt raamhangend de Rheinstrecke over. Met een halve liter Erdinger in de hand in de bistro zitten met je kop uit het raam, heerlijk. Een week nadat ik dit deed werd deze IC vervangen door een ICE, dus ik had het goed getimed. Hier rijden we iets voor Koblenz over de linker Rheinstrecke.
Het weekend heb ik besteed aan een van de stommere ideeën dit jaar: Total Loss festival in Best. Dat was recht onder de aanvliegroute van Eindhoven Airport, dus ik heb me prima vermaakt, zelfs al was het bier 6 euro per stuk.
Week 37
Deze week was het tijd om de laatste restjes van Hauts de France af te strepen. Een van de lijnen die ik nog moest was Le Tréport – Beauvais. Le Tréport is een zielig vissersdorpje dat duidelijk betere tijden gehad heeft, maar van boven heb je een mooi overzicht over de krijtrotsen.
Ik had het mooi gepland, het laatste traject wat ik nog moest was van St Quentin naar Aulnoye-Aymeries en daar trof ik deze oude Corail-treinen. Wat een afgeleefde maar toch heerlijke treinen zijn dat zeg. Inmiddels zijn ze volgens mij weg, ik ga ze missen.
Week 38
Ik kijk heel vaak naar kaarten, en soms blijft er dan een plek in je hoofd hangen. Een van die plekken is Beets, een dorpje waar 2x per dag een buurtbus komt en verder niks. Wie zou er van zo’n buurtbus gebruik maken? Geen idee, dus het werd tijd om eens op locatie te gaan kijken. Het antwoord: Niemand, maar de chauffeur was een hele aardige vent en we hebben het hele uur tot Purmerend volgepraat over verre reizen en de polders hier in de streek.
Op de foto komt het busje net aangereden bij het eindpunt in Beets.
Op de zaterdag moest ik weer naar Amsterdam voor een concert. Mijn studentenov is alleen door de week geldig, dus ik had een plan om een paar euro te besparen en tegelijkertijd iets nieuws te proberen: De flixbus van Rotterdam naar Amsterdam. Kost €3.99 en is met een uur rijtijd amper langzamer. Het nadeel is alleen dat je op Sloterdijk gedropt wordt, maar daar moest ik toch in de buurt zijn. Wat een troosteloos oord is Sloterdijk toch, zelfs deze gigantische regenboog kan het niet redden.
Week 39
Deze week had ik weer een lang weekend door weinig colleges, dus het was tijd om de interrailpas op te maken aan een land waar ik maar niet genoeg van kan krijgen: Noorwegen. Vanaf Charleroi kan je voor 20 euro naar Stockholm vliegen en vanaf daar sta je zo in Oslo. We hebben 3 volle dagen in Noorwegen gehad en daar maximaal gebruik van gemaakt.
Door capaciteitsproblemen heeft Vy enkele couchetterijtuigen ingekocht. Dit zijn standaard UIC-X rijtuigen en dat betekent dat het raam in de WC open kan. Het is niet ideaal, maar beter dan niks: Raamhangen in Noorwegen!
Wat zich een stuk beter leent voor foto’s maken zonder dat er glas tussen zit is een boot. Tussen Bergen en Flåm kan je met een veerboot die vooral op toeristen gericht is varen, wat een rit van 5 uur is. Ondanks de doelgroep telt deze boot als normaal OV, wat betekent dat je als student 50% korting krijgt. Hier is Undredal, een dorpje aan een zijtak van het gigantische Sognefjord.
Week 40
Ook buiten de standaard toeristentrekpleisters is Noorwegen een mooi land met een erg prettige sfeer. Het is alleen jammer dat de Noorse keuken zo tegenvalt.
Vanaf Oslo hebben we twee dagtripjes gemaakt. Eerst zijn we in Fredriksstad geweest. Dit stadje heeft een mooi bewaard oud centrum, en ook varen er deze kleine veerbootjes welke je gratis kan gebruiken.
Op de dinsdag was het alweer tijd om naar huis te gaan, maar onze vlucht zou pas rond 19:00 vertrekken. Dat gaf ons genoeg tijd om Tønsberg te bezoeken, een ander mooi stadje wat aan de andere kant van het Oslofjord ligt. In dit kleine dorpje vind je in het lokale museum ’s werelds grootste blauwe vinvisskelet, die had ik niet verwacht!
Week 41
Een ruime week na de Noorwegentrip was het tijd voor de laatste grote reis van het jaar, en dat zou een hele bijzondere worden. Geinspireerd door de verslagen van forumgenoot Polaroyd7 en door toevallige goedkope vluchten was het tijd om naar Canada te gaan! We zijn in anderhalve week van Halifax via Quebec City en Ottawa naar Montreal gereisd, en het was prachtig. VIA Rail was wel even wennen, want wat een puinzooi is dat als je Europese treinen gewend bent. Hier staat onze trein (de Ocean) op station Moncton.
Het hoogtepunt deze reis was wel Québec. Québec-Ville is een stad die bekend staat om zijn Europese uiterlijk. In tegenstelling tot in Europa zelf zijn ze daar hier heel zuinig op: Quebec is een perfect onderhouden stad. Hier zie je het Château Frontenac, een gigantisch hotel dat ooit door de spoorwegen gebouwd is.
Week 42
Québec-Ville was erg mooi, maar we hadden alles toch sneller gezien dan we dachten. Daarom hebben we een dag een auto gehuurd om de natuur ten noorden van de stad eens te verkennen. We wilden eerst met de Train de Charlevoix mee, maar de tarieven daarvan waren toch wel heel erg hoog. Wel kwamen we het treintje nog tegen bij La Malbaie. Het is een gerenoveerde Duitse BR628. Voor Canada heel bijzonder, maar die kan ik ook dichter bij huis bezoeken voor veel minder geld.
Daarna zijn we een nationaal park ingereden. Ik dacht dat Zwitserland of Noorwegen desolaat waren, maar de schaal hier is nog veel groter. Wat een prachtige herfstkleuren ook, die zouden in Europa pas een paar weken later verschijnen.
Week 43
Het voordeel van dat de reis tot een dinsdag duurde is dat ik ook deze week nog aan Canada kan wijden.
Onze vlucht naar huis zou pas aan het einde van de middag gaan, dus de ochtend hebben we nog besteed aan een uitzichtpunt in Montréal. Het Parc du Mont-Royal ligt op een heuvel middenin de stad, wat aan alle kanten een mooi uitzicht geeft. Er waren veel hardlopers op pad die de berg beklommen hadden, maar wij hebben gewoon de bus gepakt.
Ook dit keer had ik een bijzonder vliegtuig uitgezocht voor de vlucht naar huis: Maatschappij Edelweiss vliegt nog met enkele Airbus A340-300s, een type dat inmiddels best zeldzaam is. Deze heeft echter een nieuw interieur, dus hopelijk gaat hij nog wat jaartjes mee.
Week 44
Terug in Europa bleef ik nog even in Canadese sferen, want onderweg van Zwitserland terug naar Nederland was het tijd voor bezoekje aan de Frittenwerk.
Aan het einde van deze week ben ik met enkele vrienden naar België gegaan voor een dagtripje. In Genk viel me op dat deze antieke VanHool AG300’s nog gewoon rond rijden, ik had verwacht dat die al wel verdwenen zouden zijn gezien de vele nieuwe bussen die er bij De Lijn nu rondrijden.
Week 45
Deze week was de laatste week dat de vliegroute Maastricht – London Stansted zou bestaan, dus deze ging ik maar eens doen. Op zaterdagavond ben ik naar Stansted gevlogen, heb daar een bus naar Bishops Stortford gepakt en daar heb ik wat kerstinkopen gedaan.
Een hotel was te duur, dus ik heb vervolgens de hele nacht in het OV besteed met mijn interrail voordat mijn terugvlucht vertrok om 06:50. Deze ging naar Szczecin in west-Polen, wat een miniscuul vliegveldje heeft. Dit vliegveld heeft een treinstation met een stuk of 6 treinen per dag in een onmogelijke dienstregeling, maar toevallig ging er net een trein naar Szczecin vlak nadat mijn vlucht aankwam. Vanaf daar ben ik via Berlijn weer naar huis gereisd per trein.
Hier komt het treintje van Polregio aan op station Port Lotniczy Szczecin Goleniów, bij het vliegveld.
Week 46
Deze week was het plan om met de treinvervangende helicopters in Braunwald te reizen, maar helaas was het weer te slecht en hebben de helicopters het hele weekend niet gevlogen. Jammer, maar helaas. Gelukkig is er een makkelijk oplossing voor slecht weer in Zwitserland: Gewoon hoger de berg op gaan, dan kom je vaak vanzelf boven de wolken terecht. Gecombineerd met het plan om ooit alle Zwitserse spoorlijnen te doen was het tijd voor het spoorlijntje naar Arosa, wat eigenlijk de enige lijn is die je niet als dagtrip vanuit Lausanne kan doen.
Ondanks dat het originele plan niet door kon gaan heb ik zo toch nog een geslaagd weekend gehad in oost-Zwitserland.
Week 47
Inmiddels heb ik op school een aardige reputatie opgebouwd als iemand die altijd in het vliegtuig zit (En dat terwijl ik een aviation-opleiding doe dit jaar…), en deze week had hier veruit het ergste voorbeeld van. Ik had maandagmiddag pas een college en in het weekend hiervoor zat ik in Zwitserland. De nightjet zat helaas al vol, dus dan blijft Easyjet over. Zo vloog ik ’s ochtends naar Amsterdam en ben ik vanaf het vliegveld direct doorgegaan naar mijn college, waar ik ondanks de anderhalf uur vertraging van Easyjet gewoon op tijd was.
Dit is ook de week van GLOW, het lichtfestival in Eindhoven. Dit stond al wat jaartjes op mijn bucketlijst en deze week had ik eindelijk door dat het gaande was voordat het afgelopen was. Zo ben ik met wat vrienden op de vrijdagavond naar Eindhoven gegaan. Het was erg druk, maar zeker de moeite waard.
Week 48
Het begin van deze week stond in het teken van een schoolexcursie naar Hamburg. Voor mij was dit een goed excuus om eindelijk eens een Deutschlandticket te nemen en wat lijntjes in Schleswig-Holstein af te strepen. Ook ben ik natuurlijk in het mooie Lübeck geweest, waar een kerstmarkt bezig was.
Mijn plan was om langer in Noord-Duitsland te blijven, maar toen zag ik opeens een tweet voorbij komen: De Bordbistro-rijtuigen zouden vanaf 30 november een voor een uit dienst gaan, en dit was dus de laatste dag dat elke trein er nog een zou hebben. De vriendengroep werd opgetrommeld en we hebben de hele dag in de bistro gezeten: Amsterdam – Hengelo – Hilversum – Hengelo – Amsterdam. Een waardig afscheid van deze geweldige rijtuigen.
Week 49
Door het Hamburgtripje had ik deze maand een Deutschlandticket, en dat betekent dat ik elke vrij middag richting Duitsland ging om wat lijntjes in NRW af te strepen. Dat bleek een behoorlijk stressvolle ervaring met alle megavertragingen daar, maar goed, het ticket was al betaald.
Zo stond ik op een druilerige middag opeens op Düsseldorf-Bilk, waar een bijzonder gezellige kerstmarkt bezig was. :’)
Creatief met Google Flights zijn levert me vaak leuke reisjes op, en dit keer was mijn moeder ook weer te porren. De keuze dit keer was Pisa Airport, waar je voor 15 euro heen kon vliegen vanaf Eindhoven, en vanaf daar voor 15 euro naar Charleroi kon vliegen in een lang weekendje. Zaterdag heen, dinsdagochtend terug, woensdagochtend 09:00 weer college, kan gewoon.
Pisa zelf is weinig aan, als je even een rondje om de toren hebt gelopen heb je alles wel gezien. In de buurt is wel heel veel te doen. Onze keuze was gevallen op Cinque Terre, vijf dorpjes aan de kust die per spoor met elkaar zijn verbonden. Hier zien we een Frecciabianca-trein onderweg naar La Spezia en verder, die via een viaduct door Monterosso rijdt.
Week 50
Ook de maandag waren we in Cinque Terre, want we wilden allevijf de dorpjes zien. Manarola was denk ik mijn favoriete, met de vele gekleurde huisjes tegen de kliffen opgebouwd. Wat me vooral opviel was hoe gigantisch het verschil tussen hoogseizoen en laagseizoen is in deze streek. Het was echt heel erg rustig.
Op de terugweg van Charleroi naar huis dreigden we om een overstap van 50 minuten te hebben op Antwerpen Centraal, maar de NMBS leek iets verkeerd gedaan te hebben: De stoptrein vanuit Puurs is per ongeluk naar de bovenste sporen gestuurd, waardoor deze opeens moest omkeren om de weg naar Roosendaal te vervolgen. Jammer voor de mensen onderweg, maar ideaal voor ons want dit scheelde ons bijna een uur op de lange terugreis van Charleroi naar huis, die toch altijd tegenvalt.
Week 51
Week 51, de laatste week voor kerst. Overdag had ik gewoon colleges, maar mentaal was iedereen eigenlijk al op kerstvakantie. Ook omdat deze week de kerstborrels waren. Voor de zekerheid ben ik maar (met forumgenoot Teun achterop) naar Wagenberg gefietst zodat ik niet om 19u de laatste bus naar huis hoef te halen.
Op lijn 123 kwam ik een nieuw in Nederland rijdende Weense bus tegen, als vervanging van de ex-Veolia gelede MAN-bussen die inmiddels te oud waren geworden voor deze concessie. Leuk om te zien hoe er nog Wiener Linien op alle stoelen staat binnen.
Na de kerstborrel donderdag was ik vrijdag alweer vroeg op, want ik ging voor de feestdagen naar Zwitserland. Zondag 24 december is kerstavond, wat in de Duitstalige gebieden veel belangrijker is dan 1e kerstdag zelf. Een goed excuus voor een OV-rondje dus, want het is op zo’n dag veel rustiger in de treinen dan anders. Een kabeltreintje dat in Interrail zit is de S26 naar Walzenhausen AR, welke met een jaren-50 treintje rijdt. Van boven heb je een mooi uitzicht over de Bodensee.
Week 52
Die rare week tussen kerst en oud en nieuw waarin je niet weet welke dag het is, wat moet je dan eigenlijk?
Ik heb deze week eigenlijk bijzonder weinig gedaan, behalve dat ik vanaf het station van Lausanne een flink stuk bergop ben gelopen in een poging om de kerstdinerkilo’s weer kwijt te raken. Van boven heb je een mooi uitzicht op vuilverbrandingsinstallatie Tritel.
Ook kwam ik nog een bus tegen op lijn 2, maar ik heb verder niet met het OV gereisd deze week dus hier blijft het bij voor deze week.
Al met al heb ik een geweldig reisjaar gehad waarin ik bijna elke week wel een avontuur beleefd heb. Ik denk niet dat ik het in 2024 zal overtreffen, maar ik zal zeker mijn best gaan doen om het op zijn minst te evenaren. Dank jullie wel voor het lezen!
)
Een goed reisjaar gewenst!
Leuke insteek in elk geval, ben benieuwd naar dit jaar 
