) borrelen, samen een wildvreemd land verkennen, een week naar Lapland, het WK voetbal in de lokale kroeg volgen (al heb ik geen actieve herinnering aan de wedstrijd Nederland - Argentinië na een drankspel met Finnen 
), samen de feestdagen doorkomen en ik vergeet vast van alles. Slechts een kleine greep aan activiteiten die we samen hebben ondernomen. Zo ontstaan vriendschappen en voor je het weet vertrekken de eerste mensen weer terug naar hun thuis. Eind januari is ook voor mij de tijd aangebroken. Op een paar mensen na die ook het tweede semester blijven, ben ik één van de laatste om naar huis te gaan. De eerste nieuwe uitwisselingsstudenten voor het tweede semester stromen ook binnen. In de maand januari besteed ik, ondanks de nodige deadlines, aandacht aan de omgeving waar ik nou eigenlijk geweest ben. Welkom in de winter van Estland.
1. Het uitzicht vanuit mijn kamer, 13 hoog. Tijdstip: 15:32. Datum: 7 januari.
2. Dan toch wordt het ineens ongekend zacht voor de tijd van het jaar. De sneeuw verdwijnt binnen de kortste keren. Het is 20 januari en ik maak een wandeltocht door de straten van Tartu. Eye-catcher in deze stad is toch wel het gemeentehuis. Voor het gemeentehuis is nog een aangelegde ijsbaan om de fontein.
3. Intussen is het zover, Tartu 2024
Al bij aankomst waren ze apetrots om in 2024 culturele hoofdstad van Europa te zijn. Daarmee kunnen ze zich aansluiten in een rijtje met onder andere Amsterdam, Rotterdam, Parijs, Brugge, Madrid, Helsinki, Tallinn, en niet te vergeten Leeuwarden 
4. Wie wel in Tallinn is geweest, weet dat Tallinn slechts 0,3% van Estland is. Van de overige 99,7% die je echt zou moeten bezoeken, mag Zuid-Estland echt niet vergeten worden
Dat het zuiden van Estland een ware parel is wordt benadrukt door deze gele vierkanten van een bekende TV-zender. Op diverse plekken kan je ze vinden om vervolgens een foto te maken van een dergelijk toeristisch punt.
5. Draaien we ons om, dan zien we de rivier die door de stad stroomt. Wat ijsbrokken zwerven nog door de Emajõgi, letterlijk vertaald ‘Moederrivier’. Klassieke gebouwen wisselen zich af met moderne gebouwen.
6. Aan de overkant van de rivier bevindt zich een park, genaamd Ülejõe park. Dat laat zich dan weer vertalen naar park aan de overkant van de rivier.
7. Deze brug ligt in het verlengde van het raadhuisplein en verbindt oost en west met elkaar.
8. Ook in Tartu kennen ze woonboten. In één van de woonboten bevindt zich een café/kroeg waar ik menig aantal uren heb versleten
9. Op diverse plekken in Tartu kan je de rivier oversteken. Wel zo fijn, ondanks dat is dit wel de laatste brug, terwijl de stad zich nog een paar kilometer verder noordwaarts strekt. Wie goed kijkt ziet de nodige lichtjes op de brug. ’s Avonds altijd een prachtig gezicht, maar helaas heb ik daar geen foto van.
10 & 11. Suppilinn (letterlijke vertaling: Soepdorp) was een van mijn favoriete buurten. De overheersing door de Zweden is hier duidelijk merkbaar in de lokale architectuur, wat resulteerde in vele houten huizen. De straten zijn vernoemd naar ingrediënten, je kan hier dus wonen aan Aardappel nummer zoveel
12. Een dag later is het weer een prachtige strakblauwe dag. Ik kan mij nog herinneren hoe ik hier een paar maanden terug door de bladeren heen liep. Wat vliegt de tijd
13. Iets wat ik altijd fascinerend vind is hoe gestructureerd en opgeruimd Nederland is. Maar vergelijken met Nederland vind ik vaak nog leuker. Onderstaand beeld kan ik mij niet voorstellen in ons kikkerlandje: dit ware woud aan hoogspanningsmasten
De een iets functioneler dan de andere 
14. Lopen we iets verder door, komen we uitgerekend net een trein tegen uit Tallinn met eindbestemming Tartu
Een week later en al mijn deadlines zijn verstreken. Nog twee dagen en dan ga ik naar huis. Ik wilde nog één keer naar Tallinn voordat ik naar huis zou gaan (niet wetende dat ik er van de zomer weer zou zijn). Eén van m’n vrienden was die dag ervoor al naar Tallinn gegaan en bleef daar een nachtje. Ik was echter in Tartu gebleven voor een avondje uit. Na om half 3 thuis te zijn gekomen was het een korte nacht voordat ik de trein alweer moest pakken.
15. En zo stond ik om half 9 op het perron voor de trein naar Tallinn, hier links in beeld. De andere trein is de ochtendtrein die net is aangekomen uit Koidula. En wie goed kijkt ziet nog een derde trein, dat is de trein naar Valga.
16. Aankomst in Tallinn. Vroeger waren dit de sporen voor internationale treinen naar Rusland, maar om bekende redenen rijden die niet meer. Mijn trein staat links en zal straks terugkeren naar Narva. Op het rechterspoor staat een elektrische soortgenoot, die als stoptrein naar Aegviidu zal sporen.
Tallinn is de enige stad in Estland met een tramnetwerk. Het is een vrij overzichtelijk tramnetwerk met 4 lijnen. Wat betreft materieel wordt er vooral gereden met Tatra’s.
17. Tallinna Linnatranspordi Tatra KT4TM passeert tussen haltes Linnahall en Põhja puiestee als lijn 1 naar Kopli.
18. Naast Tatra’s heeft TLT ook een aantal trams van CAF, de Urbos AXL. Stel 517 halteert hier te Tallinna Ülikool.
Aangezien het niet de eerste keer is dat ik in Tallinn ben, mijd ik het toeristische centrum. Mocht je van ware toeristenvallen houden, dan kan ik het je van harte aanraden om daar een keer uit eten te gaan (of een kop koffie te drinken als je het nog een beetje betaalbaar wilt houden).
19. De skyline van de oude stad.
20. Langzaamaan loop ik naar de kust. Vanaf een uitkijkplatform doe ik een poging tot het maken van een panorama, hoewel Lightroom er wat moeite mee heeft. Tallinn ligt zoals je kan zien aan een baai.
Heel vaag op de vorige foto is het al te zien, het herdenkingsmonument voor alle slachtoffers van het communistische regime tussen 1940 en 1991. Estland verloor 20% van zijn populatie, waarvan 75000 mensen werden vermoord, gevangengenomen, gedeporteerd of simpelweg ‘verdwenen’ waren.
21. Het eerste deel bestaat uit deze twee muren. Op deze muren staan de 75000 namen van zij die het regime niet hebben overleefd. Op iedere tegel op ooghoogte staan 50 namen. Het monument is ook bedoeld voor hen die verdwenen zijn, maar hun namen staan niet op de muur.
22. Het tweede deel van het monument. Op de muur een zwerm bijen, die ondanks alles wat er is gebeurd bijeen blijven. Dit alles geïnspireerd op een gedicht van Juhan Liiv. De 22000 bijen op de muur symboliseren de slachtoffers.
23. Close-up van de honingbijen.
De Esten vieren ook de vrijheid. Het belangrijkste plein in de stad is Vabaduse Väljak (Vreiheidsplein)
24. Aan de westkant van het plein staat de overwinningskolom, een 23 meter hoog bouwwerk. De kolom staat symbool voor de onafhankelijkheidsoorlog tussen 1918 en 1920.
25. Aan de oostkant van het plein de Jaani Kirik (St Jans kerk).
26. Tot slot nog een eerbetoon aan de lokale meeuwenpopulatie. Schuw zijn ze allesbehalve.
De laatste dag besteed ik in goed gezelschap met mijn huisgenoten. Ik besluit nog één keer te koken voor een groepje en we wisselen nog één keer leuke momenten uit. De rest is geschiedenis. Tot ooit?
Dertig januari 2023. De wekker gaat vroeg en om half 9 stap ik op de bus naar het centrale busstation, om aldaar de langeafstandsbus naar Riga te nemen. M’n kop staat totaal niet naar het maken van foto’s, nog los van het feit dat ik handen tekort kom. In de bus zie ik nog één keer de stad waar ik het afgelopen half jaar een geweldig hoofdstuk van mijn leven heb mogen schrijven. Het is tijd voor een moment van bezinning. Al naar buiten starend lijkt de tijd tergend traag te gaan. Eigenlijk vind ik het helemaal niet leuk om terug te gaan, maar anderzijds, de rest is ook al vertrokken. Een fijn vooruitzicht daarentegen is dat ik nog dezelfde avond mijn vader tegen zal komen
Hij is afgereisd naar Vilnius, om vervolgens samen de reis naar huis af te maken. Na een krappe 4 uur reistijd komt de bus aan in Riga. 27. In Riga heb ik een overstap van bus, en dus kijk ik even op het station rond. Zo passeert allereerst dit ER2-treinstel als ledig materieel.
28. En komt er een ander DR1-treinstel binnen uit Jelgava. Eindbestemming Riga bereikt.
29. De treinstellen staan nagenoeg perfect voor deze mooie vergelijking. Sommige treinstellen hebben tijdens de revisie een andere kopvorm gekregen, andere weer niet. Zoek de verschillen.
30. Nog éénmaal het treinstel dat uit Jelgava kwam.
31. In Riga is ook een tramnetwerk. Naast Skoda wagens rijden er ook Tatra T3-stellen rond. Bij het hoofdstation passeert stel 35076 en een onbekende bijwagen als lijn 7 naar Kengarags.
In Riga is men duidelijk bezig met het Rail Baltica project. Het station wordt flink verbouwd. Daardoor is het als onbekende toerist eventjes zoeken naar de weg. Na wat rondslenteren over de markt is het alweer tijd om door te reizen naar Vilnius. Ondanks dat het maar een rit is van nog geen 5 uur, voelt het als een lange rit. Vast en zeker omdat het al vroeg donker wordt. In Vilnius is het intussen uiteraard donker bij aankomst, en voor het eerst in maanden tijd zie ik mijn vader weer.
De volgende dag hebben we een vrije dag in Vilnius. De avond van te voren zoeken we op Tripadvisor naar wat plekken die ons aanspreken om die vervolgens te voet te bezoeken.
32. De vorige keer in Vilnius vielen mij de Skoda trolleybussen op. Die wilde ik nog een keer op de foto hebben.
33. We lopen door naar The Green House. Dit is geen kas, maar een museum over de holocaust vanuit Litouws perspectief. Mocht je geen probleem hebben met veel lezen, dan kan je hier zeker een uur spenderen. Ondanks dat het er van buiten niet zo groot uit ziet, is hier een schat aan informatie te vinden.
Na ongeveer anderhalf uur gespendeerd te hebben in het museum gaan we door naar de Drie Kruizen Heuvel.
34. Onderweg passeren we de kathedraal van Vilnius. Opvallend aan deze kathedraal is dat de klokkentoren vrij staat van de kathedraal.
35. Een deel van het uitzicht vanaf de Drie Kruizen Heuvel.
36. Een panorama kan natuurlijk niet ontbreken.
37. En de reden waarom de heuvel zo heet.
Onderweg naar de volgende bezienswaardigheid lopen pa en ik langs de rivier de Vilnia. Langs de rivier zijn een aantal paden die we nemen. Terwijl mijn schoeisel redelijk om kon gaan met de sneeuw, glijdt mijn pa continue weg en moet ik mijn best doen om te zorgen dat hij niet in de rivier beland
38. De rivier.
In Vilnius bevind zich nog een republiek. De republiek Užupis. Užupis betekent ‘aan de andere kant van de rivier’, waar kennen we dat van?
De republiek heeft een eigen vlag, president, grondwet en een leger (van 12 man ). De onafhankelijkheidsdag en tevens nationale feestdag laat zich raden: 1 april 39. We verlaten de rivier en bestijgen een vrij lange gladde trap. Zodoende lopen we Užupis binnen via dit klein steegje.
40. Het centrale plein van Užupis. Het standbeeld van de engel symboliseert de artistieke vrijheid van deze hippe wijk.
41. Voor de eigen grondwet hoef je geen boek op te snorren, je kan gewoon naar buiten lopen
Een Nederlandse vertaling is aanwezig. 
42. We verlaten de wijk weer via een brug over de rivier.
43. We vervolgen onze weg te voet door Vilnius, ditmaal onderweg naar het spoorwegmuseum. Eerst komen we nog langs de Hemelvaartskerk.
44. Ook komen we de spoorlijn naar het noordoosten en oosten tegen. Het broertje van de CityElefant, de EJ 575, nadert eindbestemming Vilnius vanuit grensplaats Kena.
Intussen zijn we bijna bij het station. Zoals ik al benoemde wilden we naar het spoorwegmuseum. Het museum is opgedeeld in twee stukken, maar gezien wij vooral geïnteresseerd zijn in het rollend materieel gaan we naar de zuidzijde van het station. We hadden geen idee of je voor dit deel ook een entreeticket nodig had, dus we zijn maar braaf naar het station gegaan en zodoende ook nog even de expositie binnen bekeken (na het betalen van entree natuurlijk). Voor het geld hoef je het in elk geval niet te laten. De expositie binnen was weinig bijzonder, al kon je wel in een cabine plaatsnemen en een simulatieritje rijden van het hoofdstation naar het vliegveld. Mijn Litouws was echter te brak om dit te kunnen begrijpen en ik bak er ook helemaal niks van
45 & 46. We trotseren weer de kou om de buiten expositie te bekijken. Twee plaatjes van wat materieel wat er te vinden is.
47. Het station van Vilnius heeft een voetgangersbrug vanwaar je mooi foto’s kan maken van het treinverkeer. Soms is het er rustig met alleen dit DR1A-treinstel.
48. En soms staat er wat meer. Van links naar rechts een EJ 575-treinstel naar Kaunas, een Pesa 620M-treinstel naar Jašiūnai en tot slot een 630M naar Trakai.
Het is intussen 4 uur geweest en langzaamaan keren we terug naar ons hotel. We eten wat in het historische centrum en na het eten keren we terug naar het hotel.
49. Bij het raadhuis van Vilnius maak ik nog een foto. Bij gebrek aan statief plaatste ik m’n camera op een plantenbak.
Eenmaal terug in de hotelkamer begint de volgende uitdaging. We hebben namelijk nog geen plan vanaf Warschau
Daarnaast moeten we ook weer onze spullen inpakken. Op de derde dag van mijn thuisreis is het tijd om uit Vilnius te vertrekken. Op de heenweg naar Estland in augustus 2022 was er nog geen fatsoenlijke verbinding tussen Polen en Litouwen. Alleen in het weekend reed er een trein tussen Bialystok en Kaunas. Inmiddels was deze er wel!
LTG Link en PKP InterCity bieden sinds december 2022 een verbinding tussen Vilnius en Krakow aan. Er is 1 overstap nodig vanwege de verschillende spoorbreedtes in Mockava, maar daarover later meer. Voor 25 euro heb je een kaartje Vilnius – Warszawa. Groot voordeel ten opzichte van de vorige verbinding is dat deze trein dagelijks rijdt. Het boemeltje reed alleen in het weekend. 50. We beginnen in Vilnius, waar dit Pesa-treinstel klaarstaat om ons naar Mockava te brengen. Het treinstel is, zoals ik had verwacht, aardig vol. Reserveringen waren toentertijd vaak een paar dagen vooraf niet meer te verkrijgen.
51. In Mockava krijgen we te horen dat de trein van PKP wat te laat is. In de praktijk viel dat best mee, want enkele minuten nadat wij Mockava binnenreden, kwam PKP SU160-010 het station van Mockava binnen. Het is wellicht moeilijk te zien, maar links is normaalspoor, rechts Russisch breedspoor.
52. Hier beide treinen naast elkaar. Het Litouws treinstel vertrok niet veel later.
53. De locomotief van de PKP-trein was intussen omgelopen.
54. Het kleine station van Mockava ziet verder alleen maar goederentreinen. Het stationsgebouw stelt dan ook niet zo veel voor, zeker voor een grensstation.
Tot zover het avontuur in Mockava, Litouwen en dus de Baltics. Zo rouwig als ik eerst was, zo blij ben ik eigenlijk ook weer dat thuis steeds dichterbij komt. De Litouwse douane komt nog een kijkje nemen naar mijn paspoort, maar vanzelfsprekend is daar niks mis mee. In Trakiszki zie ik nog wel de Poolse douane op het perron klaarstaan, maar gedurende de reis heb ik hen niet meer gezien.
55. Niet veel later komen we aan in Suwalki. Hier moet de locomotief omlopen, dus stap ik uit om een aantal foto’s te nemen. Allereerst het stationsgebouw, duidelijk een verschil ten opzichte van Mockava.
56. De locomotief bij het omlopen in Suwalki.
57. En de locomotief weer bij het aankoppelen.
Terwijl ik dit hele tafereel vastleg, is het voor de rest tijd om te roken. En driemaal raden wat niet mag op dit station. Juist, roken
Toch wagen wat mensen zich er aan terwijl de politie ook gewoon op het perron staat. Wat er daarna gebeurde laat zich wel raden, de kassa van de Poolse staatskas rinkelde waar ik bij stond We dwalen verder door het bosrijke, heuvelachtige Noordoost-Poolse landschap, terwijl het weer donker wordt. Onderweg stoppen we nog op een aantal stations, de eerste grote stad is Bialystok.
58. In Bialystok is het loc-wissel tijd. In de plaats van een SU160, komt er nu een EP07 voorop.
Tegen 21:00 komen we aan in het hotel in Warszawa. Tijd om snel te gaan slapen, want de volgende reisdag beloofd een leuke te worden.
Zowel mijn vader als ik wilden niet (weer) via Poznan en Berlijn terug naar huis. Bij aankomst in Vilnius heb ik nog flink lopen puzzelen over de terugweg. Er zijn grofweg twee opties die voor de hand liggen wil je de grensovergang bij Frankfurt(Oder) mijden. Of via Görlitz/Zgorzelec, of via Szczecin. Via Szczecin viel al vrij snel af vanwege werkzaamheden en het feit dat je dan alsnog via Berlijn reist, maar via Görlitz was ook geen succes. Toen bedacht ik mij dat er nog een mogelijkheid was, namelijk via Świnoujście. Zodoende hadden we via PKP Intercity voor omgerekend nog geen 30 euro (voor ons beide!) vrij last-minute een ritje per TLK van Warszawa Gdanska naar Świnoujście, via Szczecin Dąbie. Dat betekende wel op tijd opstaan, want om 08:16 vertrok TLK 28100 vanaf Warszawa Gdanska.
59. Het uitzicht was onderweg bijzonder inspiratieloos.
60. In Pila volgde een locwissel. Vanaf hier zouden we al boemelend verder reizen naar Szczecin. Onze elektrische locomotief werd ingeruild voor een SU4210.
Na Pila dieselen we lekker verder door de bossen, de kleine dorpjes en het platteland. In een winderig Szczecin Dąbie stappen we over op TLK 28102, om vervolgens een uurtje later in Świnoujście aan te komen.
61. In Świnoujście moesten we nog overstappen op de (gratis) veerpont. Ik heb nog een dappere poging gedaan om een foto te maken, maar meer dan dit kon ik er vanaf een varend pontje niet van maken.
Świnoujście… ’s Zomers vast een prachtige plek, ’s winters eerder een plek waar je niet dood gevonden wil worden
Via Booking had ik een hotel geboekt, maar bij aankomst blijkt het hotel in verbouwing te zijn. Gelukkig stond er op een A4’tje aangegeven dat alle gasten terecht konden in één of ander Spa hotel een paar straten verderop Niks voor mij, noch m’n pa, maar we doen het er maar mee.62. ’s Avonds maken we nog een wandeling over het strand, waar ik een interessant fenomeen kon vastleggen.
De volgende dag gaan we weer verder. Het is intussen de laatste reisdag, dus dat betekent kilometers maken. We staan dan ook vroeg op. Na het ontbijt in een of andere steriele ruimte met kil personeel pakken we snel onze spullen. De eerste kilometers leggen we te voet af door de prutsneeuw om vervolgens in het prachtige station van Świnoujście Centrum met de Usedommer Baderbahn naar Züssow te sporen.
Onderweg worden we gecontroleerd door de conductrice, die hartstikke aardig is, maar wel de uitstraling van een pittige tante heeft als je je zaakjes niet op orde hebt. Laat nou net twee stoelen verderop iemand zitten met een ongeldig ticket
Gratis sensatie! Uiteraard wordt deze persoon zonder pardon de trein uitgebonjourd We komen op tijd aan in Züssow. Hier stappen we over op het trein vervangend vervoer, tussen Züssow en Stralsund is namelijk maar één spoor beschikbaar. 63. Het treinstel dat ons naar Züssow heeft gebracht, over een dik half uur keert het terug naar Świnoujście.
Aangezien er wel een Regional Express rijdt tussen Greifswald en Stralsund, rijdt de bus naar Greifswald. Na een kleine tour door het prachtige Greifswald met de bus, komen we aan op het station. In Greifswald is een ruime overstap op de Regionalbahn, dus bij het nabijgelegen winkelcentrum haal ik wat proviand bij de supermarkt en bakker. Ik heb in Oost-Duitsland altijd het idee dat de mensen vele malen vriendelijker zijn, werd ook dit keer weer bevestigd. In de supermarkt werd ik spontaan voorgelaten door iemand met een volle boodschappenkar. En bij de bakker waren de speciale dieetwensen geen probleem. Na een kort babbeltje over wat een Nederlander in de winter in Greifswald doet (zo perfect Duits blijk ik dan toch weer niet te spreken
) ga ik weer terug naar het station. 64. Intussen staat de RE7 klaar voor vertrek met een Talent-stel.
65. In Stralsund volgt een korte overstap op InterCity 2213, maar er is nog wel tijd voor een enkele foto, zo ook van deze wat verbleekte BR 185 van DB Cargo.
66. En het apparaat dat ons van Greifswald naar Stralsund Hbf heeft gebracht.
Er is voldoende belangstelling voor InterCity 2213. Met name de hoeveelheid militairen die (aannemelijk) een weekendje verlof hebben valt op. Onderweg maakt de trein twee keer kop, namelijk in Rostock en Hamburg.
65. In Hamburg spring ik even snel uit de trein om wat foto’s te maken. Onder de kap staat nog deze Baureihe 112 met sleep dubbeldeksrijtuigen te wachten op wat komen gaat.
66. En tot slot het trekpaard tussen Rostock en Hamburg. Vijf minuten later is het weer het duwpaard, luisterend naar het nummer 101 101. Ik stap snel weer in, want in een razend tempo had men kop gemaakt.
Met DB ging het weer vanouds erg goed. Na Hamburg begon het gesodemieter
Onderweg worden we ter hoogte van Diepholz rechts ingehaald door een Flixtrain (ik dacht dat DB Fernverkehr en DB Netze onder één hoedje speelden? ). In Osnabrück ‘Technische Untersuchung am Zug’ en uiteraard lopen we na Münster niks meer in. De RE19 was nokjevol en ik was duidelijk niet de enige met m’n hele hebben en houden. Daarnaast is de combinatie van twee grote honden en kinderen met speelgoed geen goede om tot rust te komen Ondanks dat we met +22 uit Duisburg vertrokken, eindigen we in Arnhem met slechts 14 minuten vertraging. We kozen ervoor om eerst wat te eten op het station en de trein van een half uur later terug naar huis te nemen. De laatste 10 minuten met de Nederlandse Spoorwegen zijn weinig spannend, het is 21:11 als ik weer voet zet in Ede. Een ander Ede, want het station is intussen verbouwd. 
Zo, ik ben weer terug in het kikkerlandje. De volgende dag pak ik m’n spullen uit. Een berg kleren, en als souvenir: een aantal flessen cider, een paar flessen Koskenkorva Salmiakki, wat kitscherige koelkastmageneten, een aantal stenen olieschalie en ik vergeet vast wel iets
De realiteit begint weer in te werken, want een week later staat er een hertentamen voor de deur. Wat was het leven toch makkelijk in Estland… 
Er is nog een leuke vergelijking die ik graag met jullie wil maken. Namelijk: de kosten. Op de heenweg heb ik zoals ik toen heb beschreven gebruik gemaakt van een Interrail ticket. Dat was een 2 maanden ticket wat ik ook nog voor andere reisjes heb gebruikt. De kosten van dat ticket waren in elk geval 274 euro. Daarnaast moest ik toen nog betalen voor de bus van Warszawa naar Kaunas en van Vilnius naar Riga. Deze kostten €18,50 en €13,30. Tot slot nog de bus in Tartu van het station naar mijn kamer: €1,50. Totaal aan transport: €307,30 (minus de kosten die ik heb op papier heb gemaakt voor mijn andere Interrail-reisdagen). Als je een Interrail ticket koopt voor 4 dagen, dan ben je iets goedkoper uit €245,30.
Dan de terugweg. Ik reken voor het gemak weer de prijs per persoon. Voor de bus van mijn kamer naar het busstation maakte ik gebruik van de stadsbus. Aangezien ik inwoner van de stad was destijds, had ik een abonnement waardoor de kosten verwaarloosbaar zijn. Dan, de bus van Tartu naar Vilnius via Riga: €24,-. De trein van Vilnius naar Warszawa kostte €25,- zoals ik reeds eerder omschreef. Dan de TLK-treinen bij PKP: €14,70. Tot slot het avontuurtje door Noord-Duitsland. Voor het stuk Świnoujście – Stralsund maakten pa en ik gebruik van het Insel & Me(e)hr dagkaartje: €12,50 p.p.. Tot slot het Fernverkehrsticket Stralsund – Ede-Wageningen inclusief reservering voor IC2213: €98,40. Het splitsen van deze reis was de enige optie aangezien DB geen kaartjes Świnoujście Centrum – Ede-Wageningen wilde verkopen. Alles bij elkaar opgeteld: €174,60. Kleine kanttekening die ik hierbij moet plaatsen is dat ik ten tijde slechts 22 lentes jong ben en dus bij Luxexpress 26% korting krijg, maar die kanttekening kan je ook plaatsen bij de eerste vergelijking.
Zo, dat was het! Intussen ben ik weer gewend aan de Nederlandse omgeving (dat mag ook wel na ruim een jaar
). Toch heb ik tekenen van heimwee vertoond in het afgelopen jaar. Zo ben ik toch nog 2 keer weer teruggegaan, en staat komende zomer weer iets op de planning… Dus wie weet over een half jaar weer een fotoverslag uit deze contreien Bedankt voor het lezen, fijne Pasen en alvast fijne onafhankelijkheidsdag van Užupis!
