Fotoverslag 1: Voormalig rangeerterrein Susteren
Geplaatst: zo 09 mar 2008, 21:40
Fotoverslag voormalig rangeerterrein Susteren
13 februari 2007
Het rangeerterrein van Susteren behoorde ooit tot één van de grootste in Nederland. Met een rangeerheuvel, twintig verdeelsporen, een wagenwerkplaats, vier vaste 2200-rangeerlocomotieven en een lengte van bijna twee kilometer, waren alle ‘rangeeringrediënten’ aanwezig. Het terrein werd sinds 1990 niet meer gebruikt en is medio 2003 opgebroken. Omdat ik dagelijks met de trein langs Susteren kom, zag ik dat er ondanks de opbraak nog een aantal elementen te vinden waren die ons herinneren aan het voormalige rangeerterrein. Gewapend met mijn mobiele telefoon als fototoestel, struinde ik 13 februari 2007 over het voormalige rangeerterrein. Loop met me mee in dit fotoverslag!
Station Susteren, 13 februari 2007 omstreeks 13.30 uur.
Als we vanuit het station naar links kijken, zien we tussen de bomen de plaats waar het voormalige rangeerterrein lag. Het rechter omloopspoor heeft men laten liggen maar aan de spoorstaven was te zien dat er al jaren geen trein meer overheen gereden is.
Omdat het verboden is om over het spoor te lopen, gaan we op zoek naar een beter alternatief om op het rangeerterrein te geraken.
Foto 1: Aan de achterkant van het rangeerterrein vinden we een toegangspoort. U ziet een zandweg achter de toegangspoort die ik gevolgd ben.
Foto 2: De zandweg komt uit op een grote, open plaats. Op de achtergrond ligt het station, helaas een beetje moeilijk te zien door het donkere, regenachtige weer.
Foto 3: Vanuit de open plek loop ik een stukje richting het station. Tussen de begroeiing ziet u dat de voormalige verhoogde losplaats nog geheel intact is. Ongeveer in het midden van de foto is de houten balk, die als stootjuk op de losplaats gemonteerd is, te zien.
Foto 4: Bij de open plek loop ik de weg rechtdoor. Opvallend detail is dat deze weg geasfalteerd is en dat deze, net als de overige wegen, nog vers bereden zijn. Ik heb dan ook geen idee wie er waarom over deze wegen rijdt.
Aan de rechterkant vind ik deze restanten van een bebouwing (?). Op de witte paal leek een overblijfsel van een lamp te zitten.
Foto 5: Even verderop liggen enkele betonnen platen, gescheiden door een ijzeren rand. Ik heb geen flauw idee of dit ook resten zijn van bebouwing of dat men hier een laad- en losplaats gecreëerd heeft voor de opbraak van het rangeerterrein.
Foto 6: We lopen rechtdoor. Aan de linkerkant achter het heuveltje is de vroegere plaats van de biels nog goed te zien. Op deze foto helaas wat minder goed, maar van de bielgleuven in de grond krijgen we later nog meer te zien.
Foto 7: We lopen rechtdoor over de zandweg. Misschien vallen de resultaten van het voormalige rangeerterrein u tot nu toe nog wat tegen. Geen nood, ik kan alvast verklappen dat dit pas het begin is!
Foto 8: Wat verderop, aan de linkerkant van de weg, vond ik deze ‘ring’ in de berm. Het betreft de bovenkant van een praatpaal. Aan de houder in de ring hoort een soort ‘bel’ te zitten waarmee de rangeerder met de treindienstleider konden communiceren. De bijbehorende paal was echter spoorloos.
Foto 9: Ik vervolg mijn weg door van de zandweg naar het grindgebied te gaan. Hier hebben de voormalige aankomstsporen van het rangeerterrein gelegen. Ik loop nu ook weer wat dichter naar het huidige spoor toe. Op de achtergrond zijn de spanningsmasten goed te zien. Ook de ligging van het grind verraadt hier regelmatig de voormalige ligging van de sporen.
Foto 10: Hier is duidelijk de ligging van een voormalig spoor in het grind te zien. Overal liggen er resten van biels, schroeven en moeren. Ook de berkenboompjes laten regelmatig zien waar er sporen gelegen hebben.
Foto 11: Detailopname. Als u goed kijkt ziet u een oude moer liggen. Het andere ronde ding is een slijpschijf. Het zou kunnen dat deze gebruikt is voor het doorslijpen van de spoorstaven, maar gezien de grootte van de schijf lijkt me dat onwaarschijnlijk. Ik trof op meerdere plaatsen gestort vuil aan en daar zou deze schijf ook goed een voorbeeld van kunnen zijn.
Foto 12: Even verderop zien we aan de rechterkant de zijingang van het rangeerterrein. In tegenstelling tot de poort aan het begin van het terrein, staat deze wagenwijd open. Ik heb gezien dat dit gedeelte gebruikt wordt als uitlaatterrein voor honden.
Foto 13: Vlak na de zijingang tref ik grote roosters aan. Er blijkt een soort tunnel te lopen, dwars onder het rangeerterrein door. Om de zoveel meter zit er daarom een ventilatierooster.
Foto 14: Ik loop weer verder rechtdoor en ben aangekomen bij de berg die u links op de foto ziet. Dit is de voormalige rangeerheuvel, voor zover we hier kunnen spreken van voormalig. De heuvel ligt er immers nog volledig, alleen het heuvelspoor is weggehaald. Tijd om te gaan bergbeklimmen. Gaat u mee?
Foto 15: De rangeerheuvel frontaal gezien, vanaf de voet van de berg. De strook tussen de bomen laat ons zien waar het heuvelspoor gelopen heeft.
Foto 16: De rangeerheuvel is verstevigd met een betonnen rand. Deze ziet u rechts op de foto.
Foto 17: Deze biel is blijven liggen. Aan uitsparing is goed te zien waar de spoorstaaf bevestigd was. Deze foto is op het hoogste punt van de rangeerheuvel genomen. Tot dit punt werden de wagons dus geduwd, waarna de zwaartekracht de rest deed.
Graag was ik de heuvel aan de andere kant weer afgelopen, maar deze was zodanig begroeid dat dit vrijwel onmogelijk was.
Foto 18: Vanuit het hoogste punt van de rangeerheuvel kijken we in de richting van de verdeelsporen. De wagons gingen dus vanuit hier woesj! de wijde wereld in …uhm… richting de verdeelsporen. U ziet ook de achtergebleven biel van de vorige foto liggen.
Foto 19: Wanneer ik de rangeerheuvel weer afgelopen ben, vind ik beneden aan de linkerkant een deel stootjuk met een stuk spoor in de bosjes. De houten balk is eraf gevallen en ligt links op de foto. Dit was niet de voormalige plaats van dit juk, dus hij moet hier neergezet zijn.
Foto 20: Uit de grond komt een kabel. Dit heb ik overigens op meerdere plaatsen gezien. Het zou kunnen dat op deze plaatsen seinen hebben gestaan. In ieder geval zagen de kabels er nog vrij nieuw uit.
Foto 21: Het grootste gebied van het terrein. Hier hebben de verdeelsporen gelegen. Welgeteld moeten dat er om en nabij de twintig zijn geweest. Wederom verraden gleuven in de grond en de plaats van berkenboompjes de voormalige ligging van de sporen. Moeilijk op de foto te zien, is het wisselstopblok.
Foto 22: Opnieuw kabels waarvan ik opnieuw absoluut niet weet waarvan ze zijn. Misschien dat aan de kleurencombinaties van de draden te achterhalen valt of dit aansluitdraden van seinen zijn geweest.
Foto 23: Ik sta bovenop een voormalig spoor waarvan de ligging goed te zien is. Tevens ziet u veel jonge boompjes die er in de loop der jaren voor zullen gaan zorgen dat de sporen van dit rangeerterrein steeds verder uitgewist worden. Langzaam maar zeker zal de vroegere functie van dit terrein steeds minder goed zichtbaar worden. Toch ben ik ervan overtuigd dat we over vijftig jaar nog steeds elementen van een rangeerterrein (zoals de ondergrond) kunnen herkennen. We gaan snel verder!
Foto 24: Ik heb toch even goed moeten kijken voordat ik wist wat deze paal is geweest. In eerste instantie dacht ik zelf aan een tankplaat voor diesellocomotieven. Navraag wees echter uit dat het een paal moet zijn geweest voor het testen van de remmen van de voor vertrek opgestelde treinen.
Foto 25: Een paar meter na de voormalige tankplaat tref ik hectometerpaaltje aan. Opvallend is de staat van het bordje, het ziet er gloednieuw uit. Honderd meter verderop tref ik eveneens paal nummer 30.2 aan. De betonnen palen van het hekwerk markeren de grens van het rangeerterrein.
Foto 26: Het einde van het rangeerterrein is in zicht. De verdeelsporen kwamen hier weer langzaam bij elkaar en het terrein wordt hier ook smaller. U ziet dat we weer dichter bij het normale spoor komen, eigenlijk te dicht. Ik heb er daarom voor gekozen om hier ook niet verder te lopen want dan ga ik me in verboden gebied bevinden. Toch wilde ik nog het laatste gedeelte van het rangeerterrein zien: het voormalige terugsteekspoor. Ik ben dus door een gat in het hekwerk gekropen en heb via de weg mijn route vervolgd.
Nog een apart verschijnsel: precies in het midden van de foto ziet u een ingegraven duobak (kliko). Ik zag dat op meerdere plaatsen. Ik heb niet gekeken wat erin zat, maar de functie is me in ieder geval niet duidelijk.
Foto 27: De plaats waar het voormalige terugsteekspoor heeft gelegen, parallel aan de Rijksweg-Zuid. Het bord geheel links op de foto waarschuwt automobilisten voor de aankomende overweg.
Foto 28: Ik ben vrijwel de over hele lengte van het terugsteekspoor gelopen, maar behalve het grind als ondergrond kon ik hier weinig restanten van terugvinden. Uitzondering was deze ingegraven spoorstaaf. Wellicht bedoeld als hectometerpaaltje? Een nummer kon ik er echter niet op vinden.
Hiermee zijn we aan het einde gekomen van deze fototocht over het voormalige rangeerterrein te Susteren. Zoals u gezien heeft, is er op dit moment nog genoeg terug te vinden van het ooit zo grote rangeerterrein. De tijd en de natuur zullen echter in de loop der jaren deze sporen steeds meer uitvegen. Ondanks het feit dat ik helaas niet meer zelf over het nog onopgebroken rangeerterrein heb kunnen lopen, vond ik dit toch een bijzondere tocht.
Via een aantal fotosites heb ik al een aantal foto’s van het voormalige terrein gevonden, ik vermoed dat er echter nog veel meer foto’s zijn en daar houd ik me dan ook voor aanbevolen. Ook over de reden en het tijdstip van opbraak zou ik graag meer weten. Ik vermoed namelijk dat er meer achter zit dan alleen maar veroudering en in ongebruik geraakt spoor. Ik meen namelijk eens ooit gelezen te hebben dat gemeente en omwonenden bang waren voor reactivering waarbij de kans bestond dat er met giftige stoffen gerangeerd zou gaan worden.
Plaats van de genomen foto’s:
Onderstaande afbeelding van het sporenplan geeft globaal de plaatsen aan vanwaar ik de bovenstaande foto’s genomen heb. De getallen geven dus ook mijn looproute weer. Het grijs gearceerde deel geeft het gedeelte van het emplacement aan dat opgebroken is.
13 februari 2007
Het rangeerterrein van Susteren behoorde ooit tot één van de grootste in Nederland. Met een rangeerheuvel, twintig verdeelsporen, een wagenwerkplaats, vier vaste 2200-rangeerlocomotieven en een lengte van bijna twee kilometer, waren alle ‘rangeeringrediënten’ aanwezig. Het terrein werd sinds 1990 niet meer gebruikt en is medio 2003 opgebroken. Omdat ik dagelijks met de trein langs Susteren kom, zag ik dat er ondanks de opbraak nog een aantal elementen te vinden waren die ons herinneren aan het voormalige rangeerterrein. Gewapend met mijn mobiele telefoon als fototoestel, struinde ik 13 februari 2007 over het voormalige rangeerterrein. Loop met me mee in dit fotoverslag!
Station Susteren, 13 februari 2007 omstreeks 13.30 uur.
Als we vanuit het station naar links kijken, zien we tussen de bomen de plaats waar het voormalige rangeerterrein lag. Het rechter omloopspoor heeft men laten liggen maar aan de spoorstaven was te zien dat er al jaren geen trein meer overheen gereden is.
Omdat het verboden is om over het spoor te lopen, gaan we op zoek naar een beter alternatief om op het rangeerterrein te geraken.
Foto 1: Aan de achterkant van het rangeerterrein vinden we een toegangspoort. U ziet een zandweg achter de toegangspoort die ik gevolgd ben.
Foto 2: De zandweg komt uit op een grote, open plaats. Op de achtergrond ligt het station, helaas een beetje moeilijk te zien door het donkere, regenachtige weer.
Foto 3: Vanuit de open plek loop ik een stukje richting het station. Tussen de begroeiing ziet u dat de voormalige verhoogde losplaats nog geheel intact is. Ongeveer in het midden van de foto is de houten balk, die als stootjuk op de losplaats gemonteerd is, te zien.
Foto 4: Bij de open plek loop ik de weg rechtdoor. Opvallend detail is dat deze weg geasfalteerd is en dat deze, net als de overige wegen, nog vers bereden zijn. Ik heb dan ook geen idee wie er waarom over deze wegen rijdt.
Aan de rechterkant vind ik deze restanten van een bebouwing (?). Op de witte paal leek een overblijfsel van een lamp te zitten.
Foto 5: Even verderop liggen enkele betonnen platen, gescheiden door een ijzeren rand. Ik heb geen flauw idee of dit ook resten zijn van bebouwing of dat men hier een laad- en losplaats gecreëerd heeft voor de opbraak van het rangeerterrein.
Foto 6: We lopen rechtdoor. Aan de linkerkant achter het heuveltje is de vroegere plaats van de biels nog goed te zien. Op deze foto helaas wat minder goed, maar van de bielgleuven in de grond krijgen we later nog meer te zien.
Foto 7: We lopen rechtdoor over de zandweg. Misschien vallen de resultaten van het voormalige rangeerterrein u tot nu toe nog wat tegen. Geen nood, ik kan alvast verklappen dat dit pas het begin is!
Foto 8: Wat verderop, aan de linkerkant van de weg, vond ik deze ‘ring’ in de berm. Het betreft de bovenkant van een praatpaal. Aan de houder in de ring hoort een soort ‘bel’ te zitten waarmee de rangeerder met de treindienstleider konden communiceren. De bijbehorende paal was echter spoorloos.
Foto 9: Ik vervolg mijn weg door van de zandweg naar het grindgebied te gaan. Hier hebben de voormalige aankomstsporen van het rangeerterrein gelegen. Ik loop nu ook weer wat dichter naar het huidige spoor toe. Op de achtergrond zijn de spanningsmasten goed te zien. Ook de ligging van het grind verraadt hier regelmatig de voormalige ligging van de sporen.
Foto 10: Hier is duidelijk de ligging van een voormalig spoor in het grind te zien. Overal liggen er resten van biels, schroeven en moeren. Ook de berkenboompjes laten regelmatig zien waar er sporen gelegen hebben.
Foto 11: Detailopname. Als u goed kijkt ziet u een oude moer liggen. Het andere ronde ding is een slijpschijf. Het zou kunnen dat deze gebruikt is voor het doorslijpen van de spoorstaven, maar gezien de grootte van de schijf lijkt me dat onwaarschijnlijk. Ik trof op meerdere plaatsen gestort vuil aan en daar zou deze schijf ook goed een voorbeeld van kunnen zijn.
Foto 12: Even verderop zien we aan de rechterkant de zijingang van het rangeerterrein. In tegenstelling tot de poort aan het begin van het terrein, staat deze wagenwijd open. Ik heb gezien dat dit gedeelte gebruikt wordt als uitlaatterrein voor honden.
Foto 13: Vlak na de zijingang tref ik grote roosters aan. Er blijkt een soort tunnel te lopen, dwars onder het rangeerterrein door. Om de zoveel meter zit er daarom een ventilatierooster.
Foto 14: Ik loop weer verder rechtdoor en ben aangekomen bij de berg die u links op de foto ziet. Dit is de voormalige rangeerheuvel, voor zover we hier kunnen spreken van voormalig. De heuvel ligt er immers nog volledig, alleen het heuvelspoor is weggehaald. Tijd om te gaan bergbeklimmen. Gaat u mee?
Foto 15: De rangeerheuvel frontaal gezien, vanaf de voet van de berg. De strook tussen de bomen laat ons zien waar het heuvelspoor gelopen heeft.
Foto 16: De rangeerheuvel is verstevigd met een betonnen rand. Deze ziet u rechts op de foto.
Foto 17: Deze biel is blijven liggen. Aan uitsparing is goed te zien waar de spoorstaaf bevestigd was. Deze foto is op het hoogste punt van de rangeerheuvel genomen. Tot dit punt werden de wagons dus geduwd, waarna de zwaartekracht de rest deed.
Graag was ik de heuvel aan de andere kant weer afgelopen, maar deze was zodanig begroeid dat dit vrijwel onmogelijk was.
Foto 18: Vanuit het hoogste punt van de rangeerheuvel kijken we in de richting van de verdeelsporen. De wagons gingen dus vanuit hier woesj! de wijde wereld in …uhm… richting de verdeelsporen. U ziet ook de achtergebleven biel van de vorige foto liggen.
Foto 19: Wanneer ik de rangeerheuvel weer afgelopen ben, vind ik beneden aan de linkerkant een deel stootjuk met een stuk spoor in de bosjes. De houten balk is eraf gevallen en ligt links op de foto. Dit was niet de voormalige plaats van dit juk, dus hij moet hier neergezet zijn.
Foto 20: Uit de grond komt een kabel. Dit heb ik overigens op meerdere plaatsen gezien. Het zou kunnen dat op deze plaatsen seinen hebben gestaan. In ieder geval zagen de kabels er nog vrij nieuw uit.
Foto 21: Het grootste gebied van het terrein. Hier hebben de verdeelsporen gelegen. Welgeteld moeten dat er om en nabij de twintig zijn geweest. Wederom verraden gleuven in de grond en de plaats van berkenboompjes de voormalige ligging van de sporen. Moeilijk op de foto te zien, is het wisselstopblok.
Foto 22: Opnieuw kabels waarvan ik opnieuw absoluut niet weet waarvan ze zijn. Misschien dat aan de kleurencombinaties van de draden te achterhalen valt of dit aansluitdraden van seinen zijn geweest.
Foto 23: Ik sta bovenop een voormalig spoor waarvan de ligging goed te zien is. Tevens ziet u veel jonge boompjes die er in de loop der jaren voor zullen gaan zorgen dat de sporen van dit rangeerterrein steeds verder uitgewist worden. Langzaam maar zeker zal de vroegere functie van dit terrein steeds minder goed zichtbaar worden. Toch ben ik ervan overtuigd dat we over vijftig jaar nog steeds elementen van een rangeerterrein (zoals de ondergrond) kunnen herkennen. We gaan snel verder!
Foto 24: Ik heb toch even goed moeten kijken voordat ik wist wat deze paal is geweest. In eerste instantie dacht ik zelf aan een tankplaat voor diesellocomotieven. Navraag wees echter uit dat het een paal moet zijn geweest voor het testen van de remmen van de voor vertrek opgestelde treinen.
Foto 25: Een paar meter na de voormalige tankplaat tref ik hectometerpaaltje aan. Opvallend is de staat van het bordje, het ziet er gloednieuw uit. Honderd meter verderop tref ik eveneens paal nummer 30.2 aan. De betonnen palen van het hekwerk markeren de grens van het rangeerterrein.
Foto 26: Het einde van het rangeerterrein is in zicht. De verdeelsporen kwamen hier weer langzaam bij elkaar en het terrein wordt hier ook smaller. U ziet dat we weer dichter bij het normale spoor komen, eigenlijk te dicht. Ik heb er daarom voor gekozen om hier ook niet verder te lopen want dan ga ik me in verboden gebied bevinden. Toch wilde ik nog het laatste gedeelte van het rangeerterrein zien: het voormalige terugsteekspoor. Ik ben dus door een gat in het hekwerk gekropen en heb via de weg mijn route vervolgd.
Nog een apart verschijnsel: precies in het midden van de foto ziet u een ingegraven duobak (kliko). Ik zag dat op meerdere plaatsen. Ik heb niet gekeken wat erin zat, maar de functie is me in ieder geval niet duidelijk.
Foto 27: De plaats waar het voormalige terugsteekspoor heeft gelegen, parallel aan de Rijksweg-Zuid. Het bord geheel links op de foto waarschuwt automobilisten voor de aankomende overweg.
Foto 28: Ik ben vrijwel de over hele lengte van het terugsteekspoor gelopen, maar behalve het grind als ondergrond kon ik hier weinig restanten van terugvinden. Uitzondering was deze ingegraven spoorstaaf. Wellicht bedoeld als hectometerpaaltje? Een nummer kon ik er echter niet op vinden.
Hiermee zijn we aan het einde gekomen van deze fototocht over het voormalige rangeerterrein te Susteren. Zoals u gezien heeft, is er op dit moment nog genoeg terug te vinden van het ooit zo grote rangeerterrein. De tijd en de natuur zullen echter in de loop der jaren deze sporen steeds meer uitvegen. Ondanks het feit dat ik helaas niet meer zelf over het nog onopgebroken rangeerterrein heb kunnen lopen, vond ik dit toch een bijzondere tocht.
Via een aantal fotosites heb ik al een aantal foto’s van het voormalige terrein gevonden, ik vermoed dat er echter nog veel meer foto’s zijn en daar houd ik me dan ook voor aanbevolen. Ook over de reden en het tijdstip van opbraak zou ik graag meer weten. Ik vermoed namelijk dat er meer achter zit dan alleen maar veroudering en in ongebruik geraakt spoor. Ik meen namelijk eens ooit gelezen te hebben dat gemeente en omwonenden bang waren voor reactivering waarbij de kans bestond dat er met giftige stoffen gerangeerd zou gaan worden.
Plaats van de genomen foto’s:
Onderstaande afbeelding van het sporenplan geeft globaal de plaatsen aan vanwaar ik de bovenstaande foto’s genomen heb. De getallen geven dus ook mijn looproute weer. Het grijs gearceerde deel geeft het gedeelte van het emplacement aan dat opgebroken is.