Zaterdag 9 februari stond een dagje Duitsland op de planning. Het doel was om de Wuppertaler “Schwebebahn” (zweeftrein) eens van dichtbij te gaan bekijken. Ook stond een ritje over de Müngstener Brücke (de hoogste spoorbrug van Duitsland) op het programma.
Onderstaand de afgelegde route:
De (rustige) IC vertrekt om 8.10 uit Amersfoort in de richting van Enschede, waar de trein precies op tijd aankwam.
De koploper in Enschede:
Na een stukje omlopen (via de overweg) naar het “Duitse” perron kwam de Talent van de Prignitzer Eisenbahn mooi op tijd aangereden.
Talent van de Prignitzer Eisenbahn:
Precies op tijd vertrekken we in de richting Dortmund, met ruim twee uur boemelen voor de boeg. De Talents zijn mooie en stille treinen, alleen zijn de stoelen wat krap (vooral voor een rit van ruim twee uur).
Na een minuut of tien wordt het eerste Duitse station bereikt (Gronau), waar we meteen bijna een kwartier stilstaan. Dit klopt trouwens wel volgens de dienstregeling (zo krijg je die twee uur naar Dortmund wel vol…).
Na deze stop gaat het verder door een vrij leeg (maar wel mooi) landschap in de richting van Dortmund. Het valt op dat er nog volop armseinen langs de baan staan. Volgens mij wordt dit baanvak daar nog steeds mee beveiligd.
Via onder andere Coesfeld, Dülmen (waar de spoorbaan Essen – Münster wordt gekruisd), Lüdinghausen en Lünen wordt uiteindelijk Dortmund Hbf bereikt.
Vanaf Dortmund was het de bedoeling de RegionalExpress richting Wuppertal te nemen. Omdat de overstaptijd maar 2 minuten is, had ik hier een uur speling ingebouwd. Echter de aansluitende trein was nog prima te halen (alleen geen tijd meer voor foto’s in Dortmund…).
Dus snel overgestapt op de RE4 (Wupper-Express) met eindbestemming Aachen. Via een mooie route langs de rivier waaraan het Ruhrgebied zijn naam te danken heeft, gaat het richting Wuppertal. Opvallend is dat bij de belangrijke stations (zoals Hagen Hbf) alle aansluitingen inclusief vertreksporen omgeroepen worden. Ook worden er meerdere malen verontschuldigingen gemaakt voor de opgelopen vertraging van 5 minuten.
Via Hagen, Ennepetal en Schwelm (volgens een bordje op 214m boven de zeespiegel, ongemerkt klim je toch een heel eind) wordt Wuppertal-Oberbarmen bereikt, het beginpunt (of eindpunt) van de Schwebebahn.
Foto van de RE4 op Wuppertal-Oberbarmen:
De Schwebebahn ligt direct naast het station:
De Schwebebahn-stations liggen allemaal (vanzelfsprekend) behoorlijk hoog. Na een flinke klim wordt het station bereikt:
Een voor vertrek gereedstaande trein:
Een mooi uitzicht op de vertrekkende en binnenkomende zweeftreinen vanaf station Oberbarmen:
Na wat foto’s maar eens ingestapt voor een ritje. De Schwebebahn gaat van het oosten van Wuppertal (Oberbarmen) naar het westen van de stad (Vohwinkel). Wuppertal is een langgerekte stad langs het riviertje de Wupper, welke uit verschillende stadsdelen bestaat.
Het ritje naar het andere eindpunt (Vohwinkel) duurt precies een half uur en er wordt gestopt op een twintigtal stations. Op deze zaterdagmiddag wordt er iedere 5 minuten gereden. Dit is ook wel nodig, want alle voertuigen zitten behoorlijk vol.
Voor het grootste deel volgt het traject het riviertje de Wupper, zoals op bovenstaande foto’s te zien is. Het laatste deel van het traject gaat echter door een winkelstraat. Ook het eindstation Vohwinkel ligt in deze straat.
De constructie is nogal prominent aanwezig in het straatbeeld.
Vervolgens weer teruggereisd naar Wuppertal Hbf, welke precies halverwege het traject ligt.
Met nog wat plaatjes:
En een tweetal filmpjes:
http://s267.photobucket.com/albums/ii29 ... 7_conv.flv
http://s267.photobucket.com/albums/ii29 ... 4_conv.flv
Al met al een bijzondere ervaring die zweefbaan, wat volgens mij functioneert als behoorlijk goed en snel openbaar vervoer (vergelijkbaar met een metro).
Genoeg gezweefd nu, na nog even rondgekeken te hebben op Wuppertal Hbf ingestapt in de RegionalBahn richting Remscheid / Solingen (RB47 “Der Müngstener”).
Eerst nog een foto van een ICE naar Berlijn:
Omdat de treinaanwijzers niet werkten, (“bitte Lautsprecherdurchsagen beachten” stond erop) was het even zoeken naar de juiste trein, maar dit was dan de dieseltrein die als RegionalBahn 47 naar Remscheid en Solingen rijdt:
Het dieseltreintje vertrekt precies op tijd uit Wuppertal. De trein is een beetje te vergelijken met een wadloper, alleen zien ze er van binnen een stuk mooier uit.
Na Wuppertal-Oberbarmen wordt er begonnen aan de klim naar Remscheid. De trein rijdt met een gangetje van ongeveer 60 km/u de lange helling op. Dit heeft toch een beetje het idee van een bergspoorlijn, met mooie vergezichten en af en toe een tunnel.
Na een kwartiertje wordt Remscheid bereikt. Dat het hier behoorlijk hoog is, blijkt wel aan de sneeuwresten die hier nog te zien zijn.
Na Remscheid ligt de Müngstener Brücke, de hoogste spoorbrug van Duitsland. De hoogte boven het dal waarin de Wupper stroomt is 107m. Vanzelfsprekend geeft dit een erg mooi uitzicht.
Via Solingen-Mitte wordt vervolgens Solingen Hbf (het vroegere Solingen-Ohligs) bereikt.
Solingen Hbf:
Hier wordt aansluiting geboden op de S-bahn naar Düsseldorf:
De “S7”, met als eindbestemming de luchthaven van Düsseldorf, rijdt in een klein half uurtje naar Düsseldorf Hbf. Na nog even rondgekeken te hebben in het “winkelcentrum” van Düsseldorf Hbf (wat zijn die Duitse stations groot…) om 16.45 ingestapt in de behoorlijk drukke “Maas-Wupper-express” naar Venlo (het valt op dat bijna alle regionale treinen hier van die mooie namen hebben).
Via Mönchengladbach komen we vervolgens mooi op tijd aan in Venlo, waar het inmiddels donker geworden is. De terugreis verloopt vervolgens via Eindhoven en Utrecht terug naar Amersfoort.
Tenslotte nog een aantal weblinks:
http://www.prignitzer-eisenbahn.de Prignitzer Eisenbahn (treindienst Enschede-Dortmund)
http://www.schwebebahn.de/ Alles over de Wuppertaler Schwebebahn
http://www.muengstener-bruecke.de De Müngstener Brücke
Dat lag aan een totaal incourante lijn en is totaal verloederd en verpauperd. Toch heette het nog tot een jaar of anderhalf geleden Solingen Hbf 
