Er staat "1975" op, maar wellicht dat dat enkel op het betonnen deel slaat. Er ligt maar één stel sporen overheen. Terug in de stad is zeker ruimte voor meer spoor op deze brug, maar het ligt er niet:
En hier kruist één en ander een weg:
Ik had al eerder geschreven dat er tientallen 1700 en 1800 locs op de opstelsporen bij Mt roest staan te verzamelen, maar nieteens al te veel grafitti. Blijkbaar hebben de artiesten het hier bij een oude fabriek of pakhuis te druk om de NS echt het leven zuur te maken. Er was er vlak hierneest zelfs één bezich toen ik langskwam:
Dan hier station Maastricht, voor wie het nog niet eerder gezien heeft:
Van binnen:
Hier heb ik de audiorondleiding van Prorail gedaan, wat zeker de moeite was. Je hebt hier een klein uurtje voor nodig. Hier kan je de tamelijk unieke overkapping met betonnen pijlers goed zien:
Eén kleine tip: als je op zoek gaat naar post T, die uitgebreid genoemd wordt in de rondleiding, dan moet je aan het eind van spoor 4b zijn en niet 4a zoals in de rondleiding genoemd. Dit is dus een treindienstleiders-"toren" van waaruit met hendels de wissels e.d. bediend werden:
Terug richting het stationsgebouw komen we buitenlands bezoek tegen:
Buiten bij het busstation ook:
De bussen van De Lijn rijden ook gewoon over de Markt.
Volgende dag besloten naar het drielandenpunt te fietsen. Spoiler: het is niet echt de moeite (ik reed de grenssteen in eerste instantie straal voorbij), tenzij je lichaamsbeweging nodig hebt, want al die heuvels op (Maastricht ligt op ca 100 m, het drielandenpunt op ruim 300) is afzien en de wegen lopen ook bepaald niet handig de goede kant uit. Maar toen ik hier bij station Sog aankwam wist ik dat allemaal nog niet:
Als je goed kijkt kan je zien dat er zowel links als rechts van het stationsgebouw spoor ligt: Schin op Geul is een zogenaamd vorkstation, genesteld in de vork waar een spoorlijn zich splitst. In dit geval is dat de lijn van Maastricht naar Heerlen (bereden door Veolia) en de ex-miljoenenlijn, die ooit Maastricht met Aken verbond, maar nu alleen voor museumritten gebruikt wordt. Hiervan kwam ik overal affiches tegen. Drie keer raden welk deel dit is:
De andere kant op kijkend is te zien dat deze ongeëlectrificeerde lijn even 10 meter enkelspoors wordt in de vork... Handig!
Vele uren en heuvels later kom ik dan aan bij het station vanaf waar ik me weer in de richting van de bewoonde wereld begeef. Ik nomineer het hier voor een hoge plaats op de lijst van lelijkste stations van het land, maar jullie mogen raden welk station het is:
Vervolgens enige tijd later in Eindhoven, waar ik net wel of net niet mijn aansluiting richting Tilburg gemist heb, maar het werd nogal laat dus ik stopte sowieso om wat te eten en om wat foto's te maken:
Opvallend: er komen zeer regelmatig vrachttreinen langs en Eindhoven heeft geen gewone liften, alleen een vrachtlift waarmee je wel mee naar beneden mag als je het een NS'er lief vraagt. (Ik reisde met fiets + bagage.) Er staat ook een filmpje over station Eindhoven op eerder genoemde site van Prorail.
Onder het motto "beter één trein onder je kont dan tien die zeker vast wel misschien hun aansluiting niet gaan missen" heb ik niet op de door de reisplanner geadviseerde trein van 20.34 naar Tilburg met 2 minuten overstap naar Roosendaal en 5 naar Rilland-Bath gewacht, maar de stoptrein naar Tilburg West van 20.04 u genomen. Die gaf een mooie cross-platform aansluiting naar Roosendaal alwaar ik dan een overstap van 35 minuten had.
Fast forward een paar dagen, waar ik op de fiets van Rilland naar 't westen toer. Ik bespaar jullie een foto van station Rilland-Bath, dit is wat je standaard op het platteland tegenkomt, je weet wel, zoiets waar ze in 't buitenland nieteens een metro laten stoppen. Volgende station is Krabbendijke, wat in elk geval nog een (leegstaand) stationsgebouw heeft (Rilland-Bath niet):
Daarna Kruiningen-Yerseke:
Dit is het enige van de stations die ik bezocht heb met een inhaalspoor, terwijl dit een intercitystop is, in tegenstelling tot de anderen. Het valt trouwens op dat Kruiningen-Yerseke ver van de genoemde dorpen ligt, al gauw anderhalve kilometer van Kruiningen en nog verder van Yerseke. Ik zie na het verdwijnen van het veer dus ook de toegevoegde waarde van dit station niet echt.
Vervolgens een spoorbrug over een kanaal waarvan ik zo snel de naam niet kan vinden:
Er rijden hier zowaar nog bussen, maar de bushokjes zijn maar berekend op één persoon:
Dan zijn we in Bielzinge en station Kapelle-Bielzinge, wat bijna net zo'n stationsgebouw heeft als Krabbedijke:
Het is trouwens onvoorstelbaar hoeveel spoorwegovergangen hier zijn. Er staat een huis waar er één tien meter voor en één tien meter erna is. Ook zie je regelmatig coupures waar het spoor een dijk(je) doorklieft:
(Uiteindelijk kon ik van een reiziger zijn telefoon even lenen en mijn vader bellen, zodat hij me toch kwam ophalen.)
