Roemenië- Hoorn, deel 1
Geplaatst: di 22 mar 2011, 19:57
Roemenië- Hoorn, deel 1
Tijd voor een grote rondreis! Dat was wat er sinds een jaartje in mijn gedachte rondging. Omdat ik gecharmeerd ben van Roemenië en het daar allemaal goed betaalbaar is, heb ik besloten dat ik daar naartoe wilde gaan.
Heen vliegen vanaf Dortmund naar Cluj Napoca, en terug met de trein en dan maar zien hoe lang ik er over doe en waar ik verder ga overnachten. Alleen het eerste hotel en het vliegticket waren van te voren geboekt.
Zo gezegd zo gedaan.
De fotos:
Uitzicht vanaf het balkon van mijn hotel in Cluj Napoca. Beneden zie je tussen de huizen door het rangeer terrein van de spoorwegen. Behalve een hoop treingeluiden ook een hoop honden geblaf, dus lekker de ramen dichtgedaan.
Tram in Cluj Napoca. Cluj is een grote studentenstad, met volgens de taxichauffeur wel 100.000 studenten. Dat leek me een beetje overdreven. Maar feit is wel dat het er bruist, er zijn veel café's en restaurants. Zeker voor Roemeense begrippen waar de het aantal restaurants in een stad ter grote van Zwolle soms op 1 hand te tellen zijn.
In dat kleine hokje zit de hele dag iemand kaartjes voor de tram te verkopen. Ik ken mensen die vanwege hun omvang er niet eens in zouden passen zonder dat het huisje uit zijn voegen kraakt.
Trams, bussen en trolly bussen vind je in Cluj.
Leestaand gedeelte van het stationsgebouw.
Drie oude en drie gerenoveerde dubbeldeksrijtuigen voor Accellerat 1932 naar Iasi wat 459 km hier vandaan ligt.
De oude rijtuigen gaan gelukkig niet het hele stuk mee. De gemoderniseerde rijtuigen hebben airco, een heel nieuw interieur en deuren die zelfs vanzelf dichtgaan zoals een SLT!
Nog even de ramen lappen.
Rangeer machinist in actie.
Vertrouwd foto standpunt, dit keer alleen zonder vrouw met boodschappentas.
Mijn trein gereed voor vertrek richting Bucuresti Nord.
Treinaawijzer met ''mijn'' trein erop. Trein personeel loopt er trouwens zeer verzorgd bij in Roemenië, keurige costuurms.
De oude dubbeldekkers. De deuren kunnen volgens mij niet eens dicht...
Interieur van mijn Accellerat (iets wat tussen stoptrein en sneltrein in zit) richtig Bucuresti Nord.
De opstelling komt me bekend voor. In deze rijtuigen alleen wel airco. In de trein was een sticker geplakt dat het rijtuig in 2010 was gerenoveerd.
Een drietalig bordje.
Op veel plekken in Roemenië wordt er aan de infrastructuur gewerkt, zoals hier een spoorbrug. Het schiet alleen niet zo op, want er was maar 1 iemand met een schep een beetje aan het graven. Ondertussen sta je dan wel een minuut of 10 ergens te wachten op de tegentrein. Dit is wel in de dienstregeling ingebouwd, dus er ontstaat geen vertraging. Alleen duurt het allemaal tergend lang soms.
Station Orastie, hier had ik over moeten stappen omdat ik naar Deva wilde reizen. Echter ik keek op de landkaart en dacht dat de trein ook zou gaan stoppen in Simeria wat ongeveer 25 kilometer verderop lag, en daar dan overstappen.
Helaas, Simeria was zo ongeveer de enige plaats waar deze trein een snelheid van 120 kilometer per uur haalde.
Toen de jongen van het restauratie rijtuig met koffie en snacks langs wandelde keek hij me al heel bezorgd aan en vroeg of ik niet vergeten was uit te stappen, dat ik nu toch echt verkeerd ging.
Eerste stopstation was Calan, waar dit immense leegstaande fabrieksterrein zich bevindt. Je kan je afvragen wat al die mensen nu doen, die hier gewerkt hebben.
Station Calan, je ziet het al, dit is niet echt een plek waar je kan verwachten dat er een bus, taxi of trein terug op je staat te wachten. Dat bleek inderdaad ook niet zo te zijn. Ik was gaan vragen aan een jongen met auto of hij wist of er een taxi bedrijfje in de buurt is. Hij vroeg waar ik heen wilde en ik zei Hunedoara. Wat ongeveer 15 kilometer westelijk ligt van Calan. Toen zei hij, stap maar in ik breng je wel eventjes. Onderweg nog even wat gebabbeld en hij stond erop dat ik hem geen geld gaf voor de benzine. Wel tof dat het allemaal zo makkelijk gaat in Roemenië, je moet alleen niet te verlegen zijn.
Oja voor ik het vergeet, dit is de wc van station Calan:
Na een ritje kwam ik dus in Hunedoara aan:
Mooi groot station waar zes treinen per dag vertrekken...
...Zo getuigt deze vetrekstaat:
Volgens mij hangt het blad er al een paar jaar, en wordt er ieder jaar een velletje papier over de ingangsdatum geplakt en geknipt. Ook wordt er wel eens wat met typ-ex bijgewerkt.
Muurschildering die wel afkomstig moet zijn uit de communistische tijd. Met eronder de loketten die gewoon bemenst waren.
Straathond die voor pampus ligt de hele middag.
Zou: Ma Ol Cherso de Roemeense versie zijn van O O Cherso? Deze voormalig Duitse bussen rijden in de hele regio, vaak nog met een Duitse bestemming op de display en Duitse reclame op de bussen zelf. Overigens was de temperatuur buiten al opgelopen tot 23 graden, er liepen volop mensen met korte broeken rond. En dat terwijl er her en der ook nog hopen met sneeuw lagen. Volgens mijn vriendelijke lift vroor het de vorige week nog tot -15 's nachts. Het kan dus erg wisselen in Oost Europa deze tijd van het jaar.
Dit was de laatste foto van deel 1, deel 2 zal spoedig volgen!
Tijd voor een grote rondreis! Dat was wat er sinds een jaartje in mijn gedachte rondging. Omdat ik gecharmeerd ben van Roemenië en het daar allemaal goed betaalbaar is, heb ik besloten dat ik daar naartoe wilde gaan.
Heen vliegen vanaf Dortmund naar Cluj Napoca, en terug met de trein en dan maar zien hoe lang ik er over doe en waar ik verder ga overnachten. Alleen het eerste hotel en het vliegticket waren van te voren geboekt.
Zo gezegd zo gedaan.
De fotos:
Uitzicht vanaf het balkon van mijn hotel in Cluj Napoca. Beneden zie je tussen de huizen door het rangeer terrein van de spoorwegen. Behalve een hoop treingeluiden ook een hoop honden geblaf, dus lekker de ramen dichtgedaan.
Tram in Cluj Napoca. Cluj is een grote studentenstad, met volgens de taxichauffeur wel 100.000 studenten. Dat leek me een beetje overdreven. Maar feit is wel dat het er bruist, er zijn veel café's en restaurants. Zeker voor Roemeense begrippen waar de het aantal restaurants in een stad ter grote van Zwolle soms op 1 hand te tellen zijn.
In dat kleine hokje zit de hele dag iemand kaartjes voor de tram te verkopen. Ik ken mensen die vanwege hun omvang er niet eens in zouden passen zonder dat het huisje uit zijn voegen kraakt.
Trams, bussen en trolly bussen vind je in Cluj.
Leestaand gedeelte van het stationsgebouw.
Drie oude en drie gerenoveerde dubbeldeksrijtuigen voor Accellerat 1932 naar Iasi wat 459 km hier vandaan ligt.
De oude rijtuigen gaan gelukkig niet het hele stuk mee. De gemoderniseerde rijtuigen hebben airco, een heel nieuw interieur en deuren die zelfs vanzelf dichtgaan zoals een SLT!
Nog even de ramen lappen.
Rangeer machinist in actie.
Vertrouwd foto standpunt, dit keer alleen zonder vrouw met boodschappentas.
Mijn trein gereed voor vertrek richting Bucuresti Nord.
Treinaawijzer met ''mijn'' trein erop. Trein personeel loopt er trouwens zeer verzorgd bij in Roemenië, keurige costuurms.
De oude dubbeldekkers. De deuren kunnen volgens mij niet eens dicht...
Interieur van mijn Accellerat (iets wat tussen stoptrein en sneltrein in zit) richtig Bucuresti Nord.
De opstelling komt me bekend voor. In deze rijtuigen alleen wel airco. In de trein was een sticker geplakt dat het rijtuig in 2010 was gerenoveerd.
Een drietalig bordje.
Op veel plekken in Roemenië wordt er aan de infrastructuur gewerkt, zoals hier een spoorbrug. Het schiet alleen niet zo op, want er was maar 1 iemand met een schep een beetje aan het graven. Ondertussen sta je dan wel een minuut of 10 ergens te wachten op de tegentrein. Dit is wel in de dienstregeling ingebouwd, dus er ontstaat geen vertraging. Alleen duurt het allemaal tergend lang soms.
Station Orastie, hier had ik over moeten stappen omdat ik naar Deva wilde reizen. Echter ik keek op de landkaart en dacht dat de trein ook zou gaan stoppen in Simeria wat ongeveer 25 kilometer verderop lag, en daar dan overstappen.
Helaas, Simeria was zo ongeveer de enige plaats waar deze trein een snelheid van 120 kilometer per uur haalde.
Toen de jongen van het restauratie rijtuig met koffie en snacks langs wandelde keek hij me al heel bezorgd aan en vroeg of ik niet vergeten was uit te stappen, dat ik nu toch echt verkeerd ging.
Eerste stopstation was Calan, waar dit immense leegstaande fabrieksterrein zich bevindt. Je kan je afvragen wat al die mensen nu doen, die hier gewerkt hebben.
Station Calan, je ziet het al, dit is niet echt een plek waar je kan verwachten dat er een bus, taxi of trein terug op je staat te wachten. Dat bleek inderdaad ook niet zo te zijn. Ik was gaan vragen aan een jongen met auto of hij wist of er een taxi bedrijfje in de buurt is. Hij vroeg waar ik heen wilde en ik zei Hunedoara. Wat ongeveer 15 kilometer westelijk ligt van Calan. Toen zei hij, stap maar in ik breng je wel eventjes. Onderweg nog even wat gebabbeld en hij stond erop dat ik hem geen geld gaf voor de benzine. Wel tof dat het allemaal zo makkelijk gaat in Roemenië, je moet alleen niet te verlegen zijn.
Oja voor ik het vergeet, dit is de wc van station Calan:
Na een ritje kwam ik dus in Hunedoara aan:
Mooi groot station waar zes treinen per dag vertrekken...
...Zo getuigt deze vetrekstaat:
Volgens mij hangt het blad er al een paar jaar, en wordt er ieder jaar een velletje papier over de ingangsdatum geplakt en geknipt. Ook wordt er wel eens wat met typ-ex bijgewerkt.
Muurschildering die wel afkomstig moet zijn uit de communistische tijd. Met eronder de loketten die gewoon bemenst waren.
Straathond die voor pampus ligt de hele middag.
Zou: Ma Ol Cherso de Roemeense versie zijn van O O Cherso? Deze voormalig Duitse bussen rijden in de hele regio, vaak nog met een Duitse bestemming op de display en Duitse reclame op de bussen zelf. Overigens was de temperatuur buiten al opgelopen tot 23 graden, er liepen volop mensen met korte broeken rond. En dat terwijl er her en der ook nog hopen met sneeuw lagen. Volgens mijn vriendelijke lift vroor het de vorige week nog tot -15 's nachts. Het kan dus erg wisselen in Oost Europa deze tijd van het jaar.
Dit was de laatste foto van deel 1, deel 2 zal spoedig volgen!
)
)