Zo zien de halteborden eruit. Van boven naar beneden een bushalte, trolleybushalte en tramhalte. Eigenlijk nog redelijk informatief. In ieder geval de lijnen die er stoppen, de eerste en laatste rit, en ofwel de vertrektijden (zoals bij de bushalte) ofwel de frequentie (zoals bij de andere twee).
Ze hebben ook best moderne Westerse bussen in St. Petersburg
Het ingangsgebouw van metrostation Plosjad Vosstania (Площадь Восстания), geopend op 15 november 1955 als onderdeel van de eerste metrolijn in het toenmalige Leningrad, dus nog met extravagante Stalinistische architectuur.
Wat in Kronstadt dus gewoon een lijnbus was, is hier een marjsroetka's. Buiten dat dit oncomfortabele hokken zijn die door de stad scheuren, hebben ze nog een nadeel: marsjroetka's mogen hun eigen prijs bepalen en de lokale variant van de OVC geldt er niet.
OV is, voor onze begrippen, spotgoedkoop. Een metromuntje (zjeton, жетон) kost 27 roebel (~68 cent), dit muntje opent de tourniquets. In de sovjettijd kon dat met een muntje van 5 kopeken, maar na het uiteenvallen de Sovjetunie maakte de roebel zo'n vrije val dat ze in plaats daarvan deze muntjes hebben ingevoerd, aangezien je daarvan gemakkelijk de prijs kon verhogen zonder steeds die tourniquets te verbouwen. Op het dieptepunt van de crisis in Rusland (1997) koste een zjeton 1500 roebel!
Een kaartje voor de tram/bus/trolleybus kost 23 roebel (~57 cent). De kaartjes worden verkocht door lopende conducteurs en hiermee kun je niet overstappen. Een marsjroetka-rit kost tussen de 30 en 35 roebel (75-85 cent).
Het Finlandstation (Финляндский вокзал). Hier kwam Lenin aan uit zijn verbanning tijdens de Russische revolutie. Sindsdien heet dit plein Leninplein (Площадь Ленина) en heeft meneer hier een standbeeld.
Tramhalte bij het station. Rechtsboven de achterlichten zie je een lamp met een plaatje van een uitstappend mannetje. Deze lamp gaat branden wanneer de tram z'n deuren opent. De meeste haltes hebben geen perrons, maar liggen gewoon midden op straat. De lamp geeft dus aan dat er mensen in en uit gaan stappen en automobilisten dienen hiervoor te stoppen. Ondanks de beroerde rijstijl van de gemiddelde Russische automobilist, gebeurt dit toch 9 van de 10 keer.
Groot spandoek voor de viering van 9 mei (День Победы, Overwinningsdag; de overwinning van het Rode Leger op Nazi-Duitsland) boven de ingang van metrostation Vladimirskaja (Владимирская).
Пассажиравтотранс (Passazjiravtotrans) 7653 rijdt langs de tuin van het Catharinapaleis (Екатеринский дворец), op de achtergrond zichtbaar. Dit was het zomerverblijf van de Russische tsaren. Het stadje, net buiten Petersburg, waar dit ligt, heette destijds Tsarskoje selo (Царское село, Tsarendorp). Dat vonden de Sovjets niet zo'n toffe naam, dus noemden ze het Детское село (Detskoje selo, Kinderdorp), maar al snel werd de naam wederom gewijzigd naar Poesjkin (Пушкин), naar de bekendste nazaat van dit stadje, de dichter en schrijver Aleksandr Poesjkin.
Bus in Poesjkin
Twee bussen rijden langs het Moskoustation (Московский вокзал).
Paradoxaal genoeg zijn er meestal vrije trambanen in de buitenwijken, waar weinig verkeersproblemen zijn, en mag de tram in de binnenstad, zoals hier op de Toetsjkovbrug in de file aansluiten. Op de achtergrond overigens het station van voetbalclub Zenit Sint-Petersburg.
Tram nabij het eindpunt (en trein- en metrostation) Staraja Derevnja (Старая деревня), letterlijk Oud Dorp. Ooit dus een dorpje buiten de stad, nu een (voor Petersburgse begrippen) niet zo heel verre buitenwijk.