Treinen door Indonesië (58 foto's)
Geplaatst: zo 18 nov 2012, 10:45
Even een inleiding
Het is inmiddels meer dan 2 maanden geleden dat ik naar Indonesië vertrok om daar de as van mijn vader uit te strooien, mijn opa na 19 jaar weer te zien en om vakantie te vieren met m'n vriend en m'n moeder. Het duurde eventjes voordat ik een topic maakte, omdat ik op de eerste plaats pas vorige week internet had in m'n nieuwe appartement, en op de tweede plaats gewoonweg geen tijd had. In totaal hadden mijn vriend, mijn ma en ik samen bijna 3000 foto's gemaakt, waarvan slechts een heeeeeeel klein deel besteed aan OV.
OV in Indonesië... wat is dat?
Heel kort door de bocht gezegd: over land bestaat ov niet of nauwelijks, dus je bent er dan al gauw klaar mee. Alleen in Jakarta heb je wat (twijfelachtig) ov. Je hebt er wel busbanen, maar die zijn er lang niet overal. Bussen zijn soms moeilijk te herkennen (behalve de hoge bussen, want die komen langs een metershoge busplatform), want je ziet verder haast het onderscheid tussen privé en openbaar vervoer niet. Als toerist heb je sowieso niks te zoeken in Jakarta, daar wordt alleen handel gedreven en gewerkt (tot zekere hoogte). De toerist moet uitwijken naar plaatsen als Bandung en Yogyakarta wat betreft Java. Lokale reismogelijkheden bestaan uit de fietstaxi (becak), normale taxi, of een busje (met chauffeur) huren. Dit laatste is meestal vrij goedkoop, maar omdat je al gauw HEEL VEEL kleine bedragen uitgeeft, heb je er niet erg in dat je na 3 weken bijna 500 Euro hebt uitgegeven. Prijzen zijn bijvoorbeeld 40 euro voor 8 uur met chauffeur en incl. benzine, maar exclusief tol (en daar heb je er heel veel van), parkeergeld etc. Over de trein straks meer.
39074km in 21 dagen
Goed, ik breek het even in wat kleine stukken nu allemaal. Ik ben op 9 september vertrokken naar Hong Kong, en vanuit daar naar Jakarta gereisd. We zijn per trein naar Yogyakarta gegaan, en daarna per trein naar Surabaya. Overgevlogen naar Bali en daar een week vertoefd. Daarna zijn we via Darwin naar Brisbane gegaan en we zijn vanaf Coolangatta Airport naar Kuala Lumpur, Jakarta, Hong Kong en Amsterdam teruggevlogen. Het had allemaal zo zijn redenen, maar ja, dan kom je wel aan de minimaal 39000km.
Beeldkwaliteits issues
Ik heb hier in dit verslagje een kleine 50 plaatjes geselecteerd, allemaal even resized naar 640x360 zodat het wat sneller laadt allemaal. We hebben 5 verschillende camera's gebruikt, waarvan de beste camera, een Nikon D5100, bijna altijd in gebruik was door mijn vriend, die verder OV niet echt fijn vindt. Ik was dus aangewezen op mijn kleine, huis-tuin-en-keuken fototoestellen die zowat uit elkaar vallen. Heb niet echt goeie sluitersnelheid, en het komt soms wat korrelig over, zeker de foto's die genomen zijn met m'n telefoon. In elk geval: de foto's zijn daarom wat minder fraai dan dat je mocht hopen, excuses.
Daar gaan we dan
1. Allereerst een overzichtje van hoe de reis nou precies verliep. Zie hieronder:
De reis was dus: Amsterdam > Hong Kong > Jakarta > Yogyakarta > Surabaya > Bali (Ubud) > Darwin > Brisbane > Gold Coast > Kuala Lumpur > Jakarta > Hong Kong > Amsterdam. Het was dat mijn moeder nog een week in Jakarta zou blijven bij terugkomst uit Australië, en ik nog afscheid van mijn opa wilde nemen, anders had ik allang mijn ticket Jakarta-Hong Kong omgeboekt naar Brisbane-Hong Kong.
Jakarta
Eerst even een algemene indruk van Jakarta. Jakarta is dus de metropool van Indonesië en dat is in één woord: CHAOS. Je doet gerust een uur over een hemelsbrede afstand van 5km. Dat komt meestal doordat de rijrichtingen fysiek van elkaar gescheiden zijn op de doorgaande wegen. In Indonesië rijdt men links, dus dat betekent dat als je ergens rechtsaf wilt slaan, je vaak eerst 2 km rechtdoor moet rijden, dan maar ergens moet zien te keren, en dan weer 2 km terug om daar af te slaan. Meestal sta je zowel in de ene als de andere richting in de file. Overigens is dat ook in de grotere plaatsen/steden hetzelfde, alleen in Jakarta is het het ergste.
Typerend aan Indonesië is dat er langs de wegen van ALLES gestald staat. Van mobiele eettentjes tot complete scooterbendes. De brommer/scooter is nu eenmaal het snelste vervoersmiddel omdat je overal tussendoor kan. En vaak geldt dat er niet één persoon op de scooter is, maar soms 4, of soms komt er nog een berg bagage achterop -- EN VOOROP! -- bij. Regels? Die zijn er niet, en TOCH gebeuren er niet veel ongelukken. Ik weet dat ze in Spanje behoorlijk als maniakken rijden, maar in Indonesië is het nog erger, maar toch heeft geen enkele auto een deuk! Ik denk dat daarom busvervoer al vrij problematisch kan zijn.
Waarom bouwen ze geen metro denk je dan? Tja, het blijkt dat Indonesiërs niet van tunnels graven houden, om nog maar te zwijgen van de bodemgesteldheid daar... Nogmaals, taxi's zijn je beste keuze... als je niet een busje hebt gehuurd althans. Tolwegen zijn er overal. Je betaalt weliswaar weinig (tussen de 2000 en 7500 Rp, dus ongeveer 20 tot 70 cent), maar voor de Indo daar is dat best wel veel als je bedenkt dat je dit elke dag meerdere malen moet uitgeven en aan het begin en einde van de tolweg sta je toch wel weer vast. Wat wel "fijn" is: bijna elke stoplicht heeft een teller hoe lang er een rood (of groen) licht staat. Soms sta je dus 99 seconden voor het rode licht, en dan is het maar 20 seconden groen. Leuk voor de aanzwellende files.
Over het algemeen zijn de staat van de wegen oké. Niet super goed, maar oké. Problematisch in Indonesië is altijd het onderhoud. DIngen bouwen doen ze wel, maar onderhouden gebeurt zelden, wat vrij jammer is. Voetpaden zijn er nauwelijks, en normaal fietsen is niet te doen.
2. Tolweg
3. Bebording op de wegen
4. Einde van de tolweg (er staat dat je niet vergeet je gordels te gebruiken)
5. Wat lokaal verkeer
6. Nog meer verkeer
7. Verhoogd busplatform in de rijbaanscheiding
8. Nu wat dichterbij
9. Een ov bus die even langs kwam. Althans, denk ik. Je ziet het echt zo slecht!
Met de trein van Jakarta naar Yogyakarta
Met de trein gaan door Indonesië is een hele belevenis. Zoals deadlock me ooit al vertelde moet je niet al te veel voorstellen ervan. Weliswaar heeft de Kereta Api (kereta = trein) een gloednieuwe website, toch is echt kaartjes bestellen wat lastiger (kan gelukkig met m'n basis Bahasa uit de voeten, maar zelfs dan is het soms nog verwarrend). Ik ging met wat familie naar station Gambir, het hoofdstation van Jakarta, gelegen in het midden van de stad, in een beetje donker hol. We gingen alvast treinkaartjes kopen voor de reis Jakarta-Yogyakarta en Yogyakarta-Surabaya.
10. Station Gambir
Het is niet zoals hier dat je in één minuut je kaartje uit de automaat koopt. Wat je moet doen is eerst een kaartje invullen met je complete ID gegevens (bedenk me nu dat ik dat ding nog moet inscannen en dat doe ik later nog wel). Je mag namelijk niet het perron op als je geen kaartje hebt, wat op jouw naam staat. Dan sta je een half uur in de rij en dan moet je vertellen welke treinen je van plan bent te nemen. Die had je overigens ook uit deze lijst van treinen kunnen pakken:
11. Lijst van treinen.. euh...orde?
Afijn, een half uur later kom je er vervolgens achter dat je naam verkeerd is gespeld, en dus sta je weer een half uur in de rij. Het was zo'n situatie die ook is voorgeschreven in 'Reizen door moeilijke landen' die ik ooit van Wubbo/Geert/Tsov had gehad :'). De beste verwachting: geen verwachting hebben :'). Ook leuk: ik werd door een Amerikaanse toerist aangesproken over wat hij moest doen. Hij dacht dat ik een local was, maar hij had er zo zijn twijfels over :') (net als bijna elke andere Indo gedurende de hele reis... kreeg wel de mensen om me heen).
Goed, de trein speelt een meer prominentere plaats in de samenleving. Net als eigenlijk vele niet-Europese landen is het railnetwerk tweeledig. Je hebt interlokale verbindingen van de ene kant van het eiland naar de andere kant, die een stuk of 3-4x per dag gaan, en voor de rest heb je alleen wat forenzenverbindingen. De interlokale verbindingen zijn strikt op naam gereserveerde kaartjes. Het spoor op Java heeft een andere spoorbreedte, namelijk 1067mm. Verder gaat de trein van Jakarta naar Surabaya toch met zo'n 100km/h, en valt het allemaal nog mee... maar wat je allemaal tegenkomt is verder heel apart. Grote delen zijn overigens dubbelspoor en geëlektrificeerd aangelegd!
Wat kiekjes van station Gambir:
12. We lopen hier een stationsmannetje achterna:
13. Gambir heeft dus een dubbel eilandplatform:
14. En wachten dan maar. Let op dat alle treinen hier namen hebben, en die staan dus aangegeven op het bord
15. Een bordje ergens ver weg:
16. Voorbij rijdende forenzentrein richting het zuiden. Hier moet je dus echt in- of uitspringen als het voorbij gaat, vandaar dat de deuren permanent open staan. Soms is er geen verlichting. Deze was dan vrij leeg, maar heb ze ook een keer uitpuilend gezien!
17. Nog een forenzentrein, nu richting het noorden:
18. Onze trein was gelukkig wat beter:
Onze trein (Kereta Api Bima) vertrok om 17:00 vanaf Stasiun Gambir naar Surabaya, alhoewel we in Yogyakarta eruit gaan. De reis is een 8.5 uur durende rit en ongeveer 515 km en vertrekt in Zuidoostelijke richting Semarang, Cirebon en Purwokerto. De rit is vrij comfortabel, maar toch is 8.5 uur op je reet zitten op den duur saai. Naar buiten kijken duurt maar een uur, omdat het vanaf 18:00 toch pikdonker is. Verder zijn er kakkerlakjes aan boord, maar die komen alleen tevoorschijn tijdens een stationnement. Houdt dus je spullen in de gaten!
19. De rit, opgenomen met m'n GPS
20. Interieur:
Ik zag overigens later pas dat de trein uit twee delen bestond. Vooraan de economy class, wat overeenkomt met vis-à-vis opstelling à la plan V in serie 900 (grijs dus, met beetje gelige wanden), achteraan de executive (eksekutif).
De Eksekutif klasse bestaat uit coach opstelling. Je bagage dien je in de lockers boven je te plaatsen. Er is verder permanent railcatering en politie aanwezig in de trein. Televisieschermen zijn er aan de uiteinden van de bakken, waar films en karaokemuziek op gedraaid werd.
21. Wat fijn is: elke plaats heeft een stopcontact (en daarom kon ik dus dik 8.5 uur m'n GPS op m'n telefoon aanhouden)!
22. Bij elke stoel heb je een boekje (die je niet mee mag nemen) van waar naar waar alle treinen gaan, en hoe lang ze er over doen
23. Voor een kleine 3 euro had ik een warme maaltijd (ha vlees en aardappelen, die had ik al lang niet meer op!)
24. Zoals gebruikelijk in landen rondom de Evenaar is het rond 18:00 ineens pikdonker en koelt het heel gauw af. Dus krijg je een dekentje:
25. Wat betreft sanitair moet je behoorlijk aanpassen. Een hurktoilet dus:
Let op de slang links, dat is dus om je mee af te spoelen. Toiletpapier wordt niet vaak gebruikt in Indonesië. Ik ben zelf met beide opgegroeid (let daar maar eens op als je bij een Indo op bezoek bent, veel Indo's hebben een lege fles bij de wc staan, zodat ze die met water kunnen vullen om na toiletpapiergebruik alles met water af te spoelen; dit is net zoiets, alleen dan met slang, wat eigenlijk veel fijner is).
26. Deurvergrendeling is niet zo modern:
Even wat plaatjes naar buiten in de betrekkelijk korte tijd dat dat mogelijk was. Te zien is dat je eerst een uur lang door ellende heen rijdt. Je moet je ogen eigenlijk sluiten daarvoor, maar als je de mensen ziet, dan zie je eigenlijk dat de mensen best gelukkig zijn. Ze hebben niks (alhoewel iedereen een brommer en mobiel heeft - Damn de dekking is echt goed, op 2.5km hoogte of ergens in de bush bush heb ik nog beter bereik dan op de Veluwe of Dordrecht Stadspolders!), maar men is gelukkig. Wat je niet kent, kan je ook niet missen denk ik.
27. Een uitzicht vanuit de trein:
28. 1067mm spoorbreedte:
29. Fikkies stoken naast het spoor in de sloppenwijken
30. Of gezellig naast het spoor zitten
31. Over een beek
32. Haltering te Purwokerto
33. Aankomst in Yogyakarta
In Yogyakarta zagen we eigenlijk de eerste blanke man (afgezien van de Amerikaanse toerist eerder) :').
34. Nogmaals onze trein te Yogyakarta
35. Och, de deuren gaan gewoon aan beide kanten open hoor!
Yogyakarta
Yogyakarta is eigenlijk de culturele hoofdstad van Indonesië. Als je op Java bent is een bezoekje hier haast een must. Je treft ook veel meer toeristen aan hier. De structuur en infra is ook hier hetzelfde als Jakarta, alleen dan veel meer relaxter. Om die reden rijden er veel meer fietstaxi's (becaks) rond, die je voor een habbekrats in een radius van 3-5 km overal naar toe brengen.
Ook hier hebben we een busje gehuurd met chauffeur die ons naar een aantal plaatsen bracht. Leukste was dat ik hier helemaal als local opging, en dus overal korting kreeg. Zo betaalde ik maar omgerekend 5 euro voor de Borobudur, en moest m'n (blanke) vriend 20 USD betalen . Enfin, even wat niet-ov gerelateerde kiekjes
36. Een becak (spreek uit: beh-tjak):
37. Waar je ook komt, de brommer is heilig (net als de telefoon overigens)
38. Het Indonesië wat je kent uit de schoolboeken
39. Nabij de Borobudur
40. Uitzicht vanaf de Borobudur
41. Naast de vulkaan Merapi die paar jaar geleden was uitgebarsten. Ook hier geldt: de scooter KAN alles
42. De Prambanan bij zonsondergang
Op naar Surabaya
Na een dag of twee gingen we verder met de trein naar Surabaya. Dit is een 4.5 uur durende rit over ruim 300km (helaas ging m'n GPS na 40km aan), en eveneens met 100km/h. De trein was bijna hetzelfde als een paar dagen eerder, maar zag er qua interieur net wat anders uit.
43. Yogyakarta - station Tugu:
44. Het interieur
45. Ook hier weer stopcontacten :)
46. De rijstvelden waar je langs rijdt
47. Spoorlopers op het station - ach wat maakt het allemaal ook uit!
48. We denderen een station voorbij...
49. Jammer van het bekraste raam...
50. Haltering ergens in de avond... onze loc zag er overigens net zo uit
51. Aankomst in...
52. Het station van Surabaya doet ouderwets overkomen (net toen ik deze foto maken liep er GIGA kakkerlak voor m'n voeten, waar ik toch wel even van schrok)
53. De zijkant van onze trein. De trein zelf zou worden weggerangeerd binnen een minuut of tien (overigens stapte we aan de verkeerde kant uit, was wat verwarring van al het personeel en de reizigers waar ze naar toe moesten)
54. Tja, nummertjesspotten... hoe dan?!
Tot zover de OV-gerelateerde plaatjes in Indonesië. Dit heeft er mee te maken dat we hierna constant met een gehuurd busje en/of taxi zijn weggeweest. In Australië heb ik twee jaar geleden al een keer een verslag van geplaatst (en Wubbo en Geert eerder in februari/maart), en daar is bijster niet veel veranderd, en ik heb ook niet zo veel foto's daar van gemaakt.
Als afsluiting nog wat kiekjes in Surabaya (en een op Bali)
55. De zon in Surabaya
56. Zonsopgang bij de Mt. Bromo, 150 km ten zuiden van Surabaya
57. Idem
58. De zon vult zich in de krater van de Mt. Bromo. Overigens is de vulkaan 1-2 dagen na ons vertrek uitgebarsten.
59. Lovina Beach, Noord-Bali
Tot zover mijn verslag. Jammer dat m'n plaatjes niet zo goed gelukt zijn, maar het was ook nogal een rushy en emotionele vakantie voor mij :').
Het is inmiddels meer dan 2 maanden geleden dat ik naar Indonesië vertrok om daar de as van mijn vader uit te strooien, mijn opa na 19 jaar weer te zien en om vakantie te vieren met m'n vriend en m'n moeder. Het duurde eventjes voordat ik een topic maakte, omdat ik op de eerste plaats pas vorige week internet had in m'n nieuwe appartement, en op de tweede plaats gewoonweg geen tijd had. In totaal hadden mijn vriend, mijn ma en ik samen bijna 3000 foto's gemaakt, waarvan slechts een heeeeeeel klein deel besteed aan OV.
OV in Indonesië... wat is dat?
Heel kort door de bocht gezegd: over land bestaat ov niet of nauwelijks, dus je bent er dan al gauw klaar mee. Alleen in Jakarta heb je wat (twijfelachtig) ov. Je hebt er wel busbanen, maar die zijn er lang niet overal. Bussen zijn soms moeilijk te herkennen (behalve de hoge bussen, want die komen langs een metershoge busplatform), want je ziet verder haast het onderscheid tussen privé en openbaar vervoer niet. Als toerist heb je sowieso niks te zoeken in Jakarta, daar wordt alleen handel gedreven en gewerkt (tot zekere hoogte). De toerist moet uitwijken naar plaatsen als Bandung en Yogyakarta wat betreft Java. Lokale reismogelijkheden bestaan uit de fietstaxi (becak), normale taxi, of een busje (met chauffeur) huren. Dit laatste is meestal vrij goedkoop, maar omdat je al gauw HEEL VEEL kleine bedragen uitgeeft, heb je er niet erg in dat je na 3 weken bijna 500 Euro hebt uitgegeven. Prijzen zijn bijvoorbeeld 40 euro voor 8 uur met chauffeur en incl. benzine, maar exclusief tol (en daar heb je er heel veel van), parkeergeld etc. Over de trein straks meer.
39074km in 21 dagen
Goed, ik breek het even in wat kleine stukken nu allemaal. Ik ben op 9 september vertrokken naar Hong Kong, en vanuit daar naar Jakarta gereisd. We zijn per trein naar Yogyakarta gegaan, en daarna per trein naar Surabaya. Overgevlogen naar Bali en daar een week vertoefd. Daarna zijn we via Darwin naar Brisbane gegaan en we zijn vanaf Coolangatta Airport naar Kuala Lumpur, Jakarta, Hong Kong en Amsterdam teruggevlogen. Het had allemaal zo zijn redenen, maar ja, dan kom je wel aan de minimaal 39000km.
Beeldkwaliteits issues
Ik heb hier in dit verslagje een kleine 50 plaatjes geselecteerd, allemaal even resized naar 640x360 zodat het wat sneller laadt allemaal. We hebben 5 verschillende camera's gebruikt, waarvan de beste camera, een Nikon D5100, bijna altijd in gebruik was door mijn vriend, die verder OV niet echt fijn vindt. Ik was dus aangewezen op mijn kleine, huis-tuin-en-keuken fototoestellen die zowat uit elkaar vallen. Heb niet echt goeie sluitersnelheid, en het komt soms wat korrelig over, zeker de foto's die genomen zijn met m'n telefoon. In elk geval: de foto's zijn daarom wat minder fraai dan dat je mocht hopen, excuses.
Daar gaan we dan
1. Allereerst een overzichtje van hoe de reis nou precies verliep. Zie hieronder:
De reis was dus: Amsterdam > Hong Kong > Jakarta > Yogyakarta > Surabaya > Bali (Ubud) > Darwin > Brisbane > Gold Coast > Kuala Lumpur > Jakarta > Hong Kong > Amsterdam. Het was dat mijn moeder nog een week in Jakarta zou blijven bij terugkomst uit Australië, en ik nog afscheid van mijn opa wilde nemen, anders had ik allang mijn ticket Jakarta-Hong Kong omgeboekt naar Brisbane-Hong Kong.
Jakarta
Eerst even een algemene indruk van Jakarta. Jakarta is dus de metropool van Indonesië en dat is in één woord: CHAOS. Je doet gerust een uur over een hemelsbrede afstand van 5km. Dat komt meestal doordat de rijrichtingen fysiek van elkaar gescheiden zijn op de doorgaande wegen. In Indonesië rijdt men links, dus dat betekent dat als je ergens rechtsaf wilt slaan, je vaak eerst 2 km rechtdoor moet rijden, dan maar ergens moet zien te keren, en dan weer 2 km terug om daar af te slaan. Meestal sta je zowel in de ene als de andere richting in de file. Overigens is dat ook in de grotere plaatsen/steden hetzelfde, alleen in Jakarta is het het ergste.
Typerend aan Indonesië is dat er langs de wegen van ALLES gestald staat. Van mobiele eettentjes tot complete scooterbendes. De brommer/scooter is nu eenmaal het snelste vervoersmiddel omdat je overal tussendoor kan. En vaak geldt dat er niet één persoon op de scooter is, maar soms 4, of soms komt er nog een berg bagage achterop -- EN VOOROP! -- bij. Regels? Die zijn er niet, en TOCH gebeuren er niet veel ongelukken. Ik weet dat ze in Spanje behoorlijk als maniakken rijden, maar in Indonesië is het nog erger, maar toch heeft geen enkele auto een deuk! Ik denk dat daarom busvervoer al vrij problematisch kan zijn.
Waarom bouwen ze geen metro denk je dan? Tja, het blijkt dat Indonesiërs niet van tunnels graven houden, om nog maar te zwijgen van de bodemgesteldheid daar... Nogmaals, taxi's zijn je beste keuze... als je niet een busje hebt gehuurd althans. Tolwegen zijn er overal. Je betaalt weliswaar weinig (tussen de 2000 en 7500 Rp, dus ongeveer 20 tot 70 cent), maar voor de Indo daar is dat best wel veel als je bedenkt dat je dit elke dag meerdere malen moet uitgeven en aan het begin en einde van de tolweg sta je toch wel weer vast. Wat wel "fijn" is: bijna elke stoplicht heeft een teller hoe lang er een rood (of groen) licht staat. Soms sta je dus 99 seconden voor het rode licht, en dan is het maar 20 seconden groen. Leuk voor de aanzwellende files.
Over het algemeen zijn de staat van de wegen oké. Niet super goed, maar oké. Problematisch in Indonesië is altijd het onderhoud. DIngen bouwen doen ze wel, maar onderhouden gebeurt zelden, wat vrij jammer is. Voetpaden zijn er nauwelijks, en normaal fietsen is niet te doen.
2. Tolweg
3. Bebording op de wegen
4. Einde van de tolweg (er staat dat je niet vergeet je gordels te gebruiken)
5. Wat lokaal verkeer
6. Nog meer verkeer
7. Verhoogd busplatform in de rijbaanscheiding
8. Nu wat dichterbij
9. Een ov bus die even langs kwam. Althans, denk ik. Je ziet het echt zo slecht!
Met de trein van Jakarta naar Yogyakarta
Met de trein gaan door Indonesië is een hele belevenis. Zoals deadlock me ooit al vertelde moet je niet al te veel voorstellen ervan. Weliswaar heeft de Kereta Api (kereta = trein) een gloednieuwe website, toch is echt kaartjes bestellen wat lastiger (kan gelukkig met m'n basis Bahasa uit de voeten, maar zelfs dan is het soms nog verwarrend). Ik ging met wat familie naar station Gambir, het hoofdstation van Jakarta, gelegen in het midden van de stad, in een beetje donker hol. We gingen alvast treinkaartjes kopen voor de reis Jakarta-Yogyakarta en Yogyakarta-Surabaya.
10. Station Gambir
Het is niet zoals hier dat je in één minuut je kaartje uit de automaat koopt. Wat je moet doen is eerst een kaartje invullen met je complete ID gegevens (bedenk me nu dat ik dat ding nog moet inscannen en dat doe ik later nog wel). Je mag namelijk niet het perron op als je geen kaartje hebt, wat op jouw naam staat. Dan sta je een half uur in de rij en dan moet je vertellen welke treinen je van plan bent te nemen. Die had je overigens ook uit deze lijst van treinen kunnen pakken:
11. Lijst van treinen.. euh...orde?
Afijn, een half uur later kom je er vervolgens achter dat je naam verkeerd is gespeld, en dus sta je weer een half uur in de rij. Het was zo'n situatie die ook is voorgeschreven in 'Reizen door moeilijke landen' die ik ooit van Wubbo/Geert/Tsov had gehad :'). De beste verwachting: geen verwachting hebben :'). Ook leuk: ik werd door een Amerikaanse toerist aangesproken over wat hij moest doen. Hij dacht dat ik een local was, maar hij had er zo zijn twijfels over :') (net als bijna elke andere Indo gedurende de hele reis... kreeg wel de mensen om me heen).
Goed, de trein speelt een meer prominentere plaats in de samenleving. Net als eigenlijk vele niet-Europese landen is het railnetwerk tweeledig. Je hebt interlokale verbindingen van de ene kant van het eiland naar de andere kant, die een stuk of 3-4x per dag gaan, en voor de rest heb je alleen wat forenzenverbindingen. De interlokale verbindingen zijn strikt op naam gereserveerde kaartjes. Het spoor op Java heeft een andere spoorbreedte, namelijk 1067mm. Verder gaat de trein van Jakarta naar Surabaya toch met zo'n 100km/h, en valt het allemaal nog mee... maar wat je allemaal tegenkomt is verder heel apart. Grote delen zijn overigens dubbelspoor en geëlektrificeerd aangelegd!
Wat kiekjes van station Gambir:
12. We lopen hier een stationsmannetje achterna:
13. Gambir heeft dus een dubbel eilandplatform:
14. En wachten dan maar. Let op dat alle treinen hier namen hebben, en die staan dus aangegeven op het bord
15. Een bordje ergens ver weg:
16. Voorbij rijdende forenzentrein richting het zuiden. Hier moet je dus echt in- of uitspringen als het voorbij gaat, vandaar dat de deuren permanent open staan. Soms is er geen verlichting. Deze was dan vrij leeg, maar heb ze ook een keer uitpuilend gezien!
17. Nog een forenzentrein, nu richting het noorden:
18. Onze trein was gelukkig wat beter:
Onze trein (Kereta Api Bima) vertrok om 17:00 vanaf Stasiun Gambir naar Surabaya, alhoewel we in Yogyakarta eruit gaan. De reis is een 8.5 uur durende rit en ongeveer 515 km en vertrekt in Zuidoostelijke richting Semarang, Cirebon en Purwokerto. De rit is vrij comfortabel, maar toch is 8.5 uur op je reet zitten op den duur saai. Naar buiten kijken duurt maar een uur, omdat het vanaf 18:00 toch pikdonker is. Verder zijn er kakkerlakjes aan boord, maar die komen alleen tevoorschijn tijdens een stationnement. Houdt dus je spullen in de gaten!
19. De rit, opgenomen met m'n GPS
20. Interieur:
Ik zag overigens later pas dat de trein uit twee delen bestond. Vooraan de economy class, wat overeenkomt met vis-à-vis opstelling à la plan V in serie 900 (grijs dus, met beetje gelige wanden), achteraan de executive (eksekutif).
De Eksekutif klasse bestaat uit coach opstelling. Je bagage dien je in de lockers boven je te plaatsen. Er is verder permanent railcatering en politie aanwezig in de trein. Televisieschermen zijn er aan de uiteinden van de bakken, waar films en karaokemuziek op gedraaid werd.
21. Wat fijn is: elke plaats heeft een stopcontact (en daarom kon ik dus dik 8.5 uur m'n GPS op m'n telefoon aanhouden)!
22. Bij elke stoel heb je een boekje (die je niet mee mag nemen) van waar naar waar alle treinen gaan, en hoe lang ze er over doen
23. Voor een kleine 3 euro had ik een warme maaltijd (ha vlees en aardappelen, die had ik al lang niet meer op!)
24. Zoals gebruikelijk in landen rondom de Evenaar is het rond 18:00 ineens pikdonker en koelt het heel gauw af. Dus krijg je een dekentje:
25. Wat betreft sanitair moet je behoorlijk aanpassen. Een hurktoilet dus:
Let op de slang links, dat is dus om je mee af te spoelen. Toiletpapier wordt niet vaak gebruikt in Indonesië. Ik ben zelf met beide opgegroeid (let daar maar eens op als je bij een Indo op bezoek bent, veel Indo's hebben een lege fles bij de wc staan, zodat ze die met water kunnen vullen om na toiletpapiergebruik alles met water af te spoelen; dit is net zoiets, alleen dan met slang, wat eigenlijk veel fijner is).
26. Deurvergrendeling is niet zo modern:
Even wat plaatjes naar buiten in de betrekkelijk korte tijd dat dat mogelijk was. Te zien is dat je eerst een uur lang door ellende heen rijdt. Je moet je ogen eigenlijk sluiten daarvoor, maar als je de mensen ziet, dan zie je eigenlijk dat de mensen best gelukkig zijn. Ze hebben niks (alhoewel iedereen een brommer en mobiel heeft - Damn de dekking is echt goed, op 2.5km hoogte of ergens in de bush bush heb ik nog beter bereik dan op de Veluwe of Dordrecht Stadspolders!), maar men is gelukkig. Wat je niet kent, kan je ook niet missen denk ik.
27. Een uitzicht vanuit de trein:
28. 1067mm spoorbreedte:
29. Fikkies stoken naast het spoor in de sloppenwijken
30. Of gezellig naast het spoor zitten
31. Over een beek
32. Haltering te Purwokerto
33. Aankomst in Yogyakarta
In Yogyakarta zagen we eigenlijk de eerste blanke man (afgezien van de Amerikaanse toerist eerder) :').
34. Nogmaals onze trein te Yogyakarta
35. Och, de deuren gaan gewoon aan beide kanten open hoor!
Yogyakarta
Yogyakarta is eigenlijk de culturele hoofdstad van Indonesië. Als je op Java bent is een bezoekje hier haast een must. Je treft ook veel meer toeristen aan hier. De structuur en infra is ook hier hetzelfde als Jakarta, alleen dan veel meer relaxter. Om die reden rijden er veel meer fietstaxi's (becaks) rond, die je voor een habbekrats in een radius van 3-5 km overal naar toe brengen.
Ook hier hebben we een busje gehuurd met chauffeur die ons naar een aantal plaatsen bracht. Leukste was dat ik hier helemaal als local opging, en dus overal korting kreeg. Zo betaalde ik maar omgerekend 5 euro voor de Borobudur, en moest m'n (blanke) vriend 20 USD betalen . Enfin, even wat niet-ov gerelateerde kiekjes
36. Een becak (spreek uit: beh-tjak):
37. Waar je ook komt, de brommer is heilig (net als de telefoon overigens)
38. Het Indonesië wat je kent uit de schoolboeken
39. Nabij de Borobudur
40. Uitzicht vanaf de Borobudur
41. Naast de vulkaan Merapi die paar jaar geleden was uitgebarsten. Ook hier geldt: de scooter KAN alles
42. De Prambanan bij zonsondergang
Op naar Surabaya
Na een dag of twee gingen we verder met de trein naar Surabaya. Dit is een 4.5 uur durende rit over ruim 300km (helaas ging m'n GPS na 40km aan), en eveneens met 100km/h. De trein was bijna hetzelfde als een paar dagen eerder, maar zag er qua interieur net wat anders uit.
43. Yogyakarta - station Tugu:
44. Het interieur
45. Ook hier weer stopcontacten :)
46. De rijstvelden waar je langs rijdt
47. Spoorlopers op het station - ach wat maakt het allemaal ook uit!
48. We denderen een station voorbij...
49. Jammer van het bekraste raam...
50. Haltering ergens in de avond... onze loc zag er overigens net zo uit
51. Aankomst in...
52. Het station van Surabaya doet ouderwets overkomen (net toen ik deze foto maken liep er GIGA kakkerlak voor m'n voeten, waar ik toch wel even van schrok)
53. De zijkant van onze trein. De trein zelf zou worden weggerangeerd binnen een minuut of tien (overigens stapte we aan de verkeerde kant uit, was wat verwarring van al het personeel en de reizigers waar ze naar toe moesten)
54. Tja, nummertjesspotten... hoe dan?!
Tot zover de OV-gerelateerde plaatjes in Indonesië. Dit heeft er mee te maken dat we hierna constant met een gehuurd busje en/of taxi zijn weggeweest. In Australië heb ik twee jaar geleden al een keer een verslag van geplaatst (en Wubbo en Geert eerder in februari/maart), en daar is bijster niet veel veranderd, en ik heb ook niet zo veel foto's daar van gemaakt.
Als afsluiting nog wat kiekjes in Surabaya (en een op Bali)
55. De zon in Surabaya
56. Zonsopgang bij de Mt. Bromo, 150 km ten zuiden van Surabaya
57. Idem
58. De zon vult zich in de krater van de Mt. Bromo. Overigens is de vulkaan 1-2 dagen na ons vertrek uitgebarsten.
59. Lovina Beach, Noord-Bali
Tot zover mijn verslag. Jammer dat m'n plaatjes niet zo goed gelukt zijn, maar het was ook nogal een rushy en emotionele vakantie voor mij :').