Fles in de JoeKee (48 foto's)
Geplaatst: ma 17 dec 2012, 21:52
Zoals gebruikelijk is er plotseling aan het eind van het jaar nog wat behoefte aan een gaaf tripje. Deze keer besloot ik een vriend van me te gaan opzoeken in London. Niet met de EuroStar maar met de boot. Vrijdagavond heen, maandagochtend terug. Ik had al een aantal dingetjes van tevoren uitgezocht die ik wilde doen, dus vol verwachting vertrok ik vrijdagmiddag 14 december in de stromende regen vanaf Deventer voor een ritje naar een station waar ik sinds 2006 al niet meer geweest was:
Snel inschepen en de boot op natuurlijk! *O*
Keurige hut voor mezelf alleen, inclusief douche en toilet natuurlijk, erg fijn altijd :)
Voor afvaart nog even de bar in, waar Legofles zich al snel uitstekend vermaakte op de rand van een pint Murphy's Irish Red.
Zaterdag voor dag en dauw de boot af in Harwich, paspoortcontrole en toen kon het feest beginnen.
Eerst een stukje naar het oostelijke eindpunt van de Mayflower Line: Harwich Town, waar de trein 2 minuten stil staat voordat hij weer terug rijdt. De Blaue Stunde is duidelijk aangebroken, het belooft een prachtige dag te worden.
De eerste overstap is in Manningtree, 15 km naar het westen. De trein naar Colchester, Chelmsford en London komt er al aan. Rechts op een achterafspoortje de trein waarmee ik aankwam uit Harwich.
De locomotief van de trein, aangekomen in London Liverpool Street.
Om te beginnen bij de Starbucks een enorme emmer koffie gescoord, hadden we samen wel genoeg aan, Legofles en ik :D
Daarvandaan met de metro de stad in natuurlijk.
Het eerste wat je ziet is een rode dubbeldekker. En nog één. En nog een paar. Enfin, het fotograferen van die dingen leer je vrij gauw af :D
Wel grappig om te zien dat de NS ook hier zijn neus in steekt.
Met bus 87 zijn we naar Clapham gereden, waar het eerst tijd was voor een fatsoenlijke hap.
Daarna, en na een stevig stuk bergop lopen, bereikten we het monument voor de Clapham Junction Rail Crash. Dat was één van de punten die ik graag wilde zien.
De sporen richting station Clapham Junction, het drukste station van Europa en misschien wel van de wereld. In de spits komen hier 180 treinen per uur langs, waarvan er 117 stoppen. Vrij ongebruikelijk om deze foto te maken zonder een trein erop dus :)
Een lokale trein op station Clapham Junction.
Daarna gingen we weer de metro in via een lange roltrap.
Gauw inchecken bij mijn hotel, beetje uitrusten en daarna de stad in voor een hapje en een drankje.
In de middag kwamen we nog een interessant puntje tegen: de New Bus for London. Dit is een nieuw model dubbeldekker waarvan er nog niet zo veel rondrijden. Ze zijn duidelijk gebouwd met de oude Routemaster in gedachten. Zo hebben ze een open-air platform aan de achterkant waar je desnoods bij een stoplicht gewoon letterlijk op de bus kunt springen. In strijd met ongeveer elk veiligheidsvoorschrift wat je kunt verzinnen, maar hey, het is Engeland: Traditie is belangrijk.
De NB4L in Essex Road eerder op de middag.
's Avonds na het eten hadden we er ook eentje terug naar het hotel. Het interieur.
Het hop-on-hop-off-platform.
En de bus vervolgt zijn weg in de nacht.
De volgende ochtend, zondag 16 december. Na een korte nacht ging om 7 uur de wekker. Snel gedoucht, ontbeten (nou ja een croissantje met jam weggeschoffeld, geen Full English Breakfast) en de baan op. Met een bus en drie metro's stond ik nog voor half negen op London Marylebone. Hier het ticket office.
Je kunt er ook je schoenen laten poetsen voor 5 pond.
Aankondiging van de metro. Hoe dit precies zit weet ik niet, maar op de hele lijn gaat het goed behalve tussen twee stations, en dat komt door een gebrek aan personeel. Bijzonder.
Hoe het ook zij: 20 minuten voor vertrek mocht ik het perron op, waar twee dieseltreinen klaar stonden, een Class 168 en een Class 165. De linkse, 4 bakken sterk, bracht mij in 2 uur naar Birmingham Moor Street, waar ze ontzettend mooie bordjes hebben :)
Hier nog een Class 168 van Chiltern Railways in de zon op Birmingham Moor Street.
Niet lang daarna kwam er een Class 172 van London Midland aan voor de rit naar Stourbridge Junction.
Stourbridge Junction is het beginpunt van (naar men zegt) de kortste operationele nevenlijn ter wereld (hoewel ik in Friedrichshafen nog wel iets korters weet trouwens). Hier zien we de Stourbridge Town Branch Line naar links afbuigen, op het perron van Stourbridge Junction.
Maar wat vooral bijzonder is, is het materieel wat hier rijdt: De Parry People Mover. Een uniek, speciaal gebouwd ehm. DING :D wat rijdt op propaangas en wat heel economisch rijdt omdat er gebruik gemaakt wordt van een groot vliegwiel wat energie opslaat voor later hergebruik. Anyway: Meet British Rail Class 139 :D
De Trein op het eindpunt van de lijn, het 13 meter lager (en 1300 meter verderop) gelegen Stourbridge Town.
Het interieur van de trein. Ik zat hier dus met mijn rug tegen de achteroplopende cabine geplakt.
Een ritje over de hele lijn, op en neer:
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=tmJNJZC-sWo[/youtube]
Wat een geweldig ding is dat _O_
Anyway, daarna ging het zonder veel omhaal terug naar huis, via Birmingham, London (was ik al geweest) naar Manningtree. De trein naar Harwich reed niet, er was een vervangende busdienst. Maar die ging pas over bijna een uur. Gelukkig hebben ze daar op het perron gewoon een stationsbuffet. Ideaal natuurlijk.
Het stationsbuffet sponsort zelfs de plantjes op het station :D
Uiteindelijk komt de vervangende bus opdagen. Een nogal gedateerd model met dito interieur.
Anyway, snel de boot op.
De resterende uren van de avond werden beheerst door Legofles.
En uiteindelijk, vanochtend vroeg in Hoek van Holland.
Enjoy! :)
Snel inschepen en de boot op natuurlijk! *O*
Keurige hut voor mezelf alleen, inclusief douche en toilet natuurlijk, erg fijn altijd :)
Voor afvaart nog even de bar in, waar Legofles zich al snel uitstekend vermaakte op de rand van een pint Murphy's Irish Red.
Zaterdag voor dag en dauw de boot af in Harwich, paspoortcontrole en toen kon het feest beginnen.
Eerst een stukje naar het oostelijke eindpunt van de Mayflower Line: Harwich Town, waar de trein 2 minuten stil staat voordat hij weer terug rijdt. De Blaue Stunde is duidelijk aangebroken, het belooft een prachtige dag te worden.
De eerste overstap is in Manningtree, 15 km naar het westen. De trein naar Colchester, Chelmsford en London komt er al aan. Rechts op een achterafspoortje de trein waarmee ik aankwam uit Harwich.
De locomotief van de trein, aangekomen in London Liverpool Street.
Om te beginnen bij de Starbucks een enorme emmer koffie gescoord, hadden we samen wel genoeg aan, Legofles en ik :D
Daarvandaan met de metro de stad in natuurlijk.
Het eerste wat je ziet is een rode dubbeldekker. En nog één. En nog een paar. Enfin, het fotograferen van die dingen leer je vrij gauw af :D
Wel grappig om te zien dat de NS ook hier zijn neus in steekt.
Met bus 87 zijn we naar Clapham gereden, waar het eerst tijd was voor een fatsoenlijke hap.
Daarna, en na een stevig stuk bergop lopen, bereikten we het monument voor de Clapham Junction Rail Crash. Dat was één van de punten die ik graag wilde zien.
De sporen richting station Clapham Junction, het drukste station van Europa en misschien wel van de wereld. In de spits komen hier 180 treinen per uur langs, waarvan er 117 stoppen. Vrij ongebruikelijk om deze foto te maken zonder een trein erop dus :)
Een lokale trein op station Clapham Junction.
Daarna gingen we weer de metro in via een lange roltrap.
Gauw inchecken bij mijn hotel, beetje uitrusten en daarna de stad in voor een hapje en een drankje.
In de middag kwamen we nog een interessant puntje tegen: de New Bus for London. Dit is een nieuw model dubbeldekker waarvan er nog niet zo veel rondrijden. Ze zijn duidelijk gebouwd met de oude Routemaster in gedachten. Zo hebben ze een open-air platform aan de achterkant waar je desnoods bij een stoplicht gewoon letterlijk op de bus kunt springen. In strijd met ongeveer elk veiligheidsvoorschrift wat je kunt verzinnen, maar hey, het is Engeland: Traditie is belangrijk.
De NB4L in Essex Road eerder op de middag.
's Avonds na het eten hadden we er ook eentje terug naar het hotel. Het interieur.
Het hop-on-hop-off-platform.
En de bus vervolgt zijn weg in de nacht.
De volgende ochtend, zondag 16 december. Na een korte nacht ging om 7 uur de wekker. Snel gedoucht, ontbeten (nou ja een croissantje met jam weggeschoffeld, geen Full English Breakfast) en de baan op. Met een bus en drie metro's stond ik nog voor half negen op London Marylebone. Hier het ticket office.
Je kunt er ook je schoenen laten poetsen voor 5 pond.
Aankondiging van de metro. Hoe dit precies zit weet ik niet, maar op de hele lijn gaat het goed behalve tussen twee stations, en dat komt door een gebrek aan personeel. Bijzonder.
Hoe het ook zij: 20 minuten voor vertrek mocht ik het perron op, waar twee dieseltreinen klaar stonden, een Class 168 en een Class 165. De linkse, 4 bakken sterk, bracht mij in 2 uur naar Birmingham Moor Street, waar ze ontzettend mooie bordjes hebben :)
Hier nog een Class 168 van Chiltern Railways in de zon op Birmingham Moor Street.
Niet lang daarna kwam er een Class 172 van London Midland aan voor de rit naar Stourbridge Junction.
Stourbridge Junction is het beginpunt van (naar men zegt) de kortste operationele nevenlijn ter wereld (hoewel ik in Friedrichshafen nog wel iets korters weet trouwens). Hier zien we de Stourbridge Town Branch Line naar links afbuigen, op het perron van Stourbridge Junction.
Maar wat vooral bijzonder is, is het materieel wat hier rijdt: De Parry People Mover. Een uniek, speciaal gebouwd ehm. DING :D wat rijdt op propaangas en wat heel economisch rijdt omdat er gebruik gemaakt wordt van een groot vliegwiel wat energie opslaat voor later hergebruik. Anyway: Meet British Rail Class 139 :D
De Trein op het eindpunt van de lijn, het 13 meter lager (en 1300 meter verderop) gelegen Stourbridge Town.
Het interieur van de trein. Ik zat hier dus met mijn rug tegen de achteroplopende cabine geplakt.
Een ritje over de hele lijn, op en neer:
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=tmJNJZC-sWo[/youtube]
Wat een geweldig ding is dat _O_
Anyway, daarna ging het zonder veel omhaal terug naar huis, via Birmingham, London (was ik al geweest) naar Manningtree. De trein naar Harwich reed niet, er was een vervangende busdienst. Maar die ging pas over bijna een uur. Gelukkig hebben ze daar op het perron gewoon een stationsbuffet. Ideaal natuurlijk.
Het stationsbuffet sponsort zelfs de plantjes op het station :D
Uiteindelijk komt de vervangende bus opdagen. Een nogal gedateerd model met dito interieur.
Anyway, snel de boot op.
De resterende uren van de avond werden beheerst door Legofles.
En uiteindelijk, vanochtend vroeg in Hoek van Holland.
Enjoy! :)
