Het rijbewijs halen | Busverhalen #1
Geplaatst: za 08 feb 2020, 21:56
Afgelopen zomer ben ik begonnen om mijn busrijbewijs te halen. De mogelijkheid deed zich voor om bij Qbuzz in Utrecht als student te gaan werken waarbij ik direct bij Qbuzz in dienst wordt genomen en zij mijn rijbewijs volledig betalen. Nu was het voor mij als klein kind altijd al een droom geweest om ooit op een dag op de bus te gaan rijden. Dit was de kans! En zo geschiedde...
Het halen van het rijbewijs
Nadat ik was aangenomen begint het circus. Je wordt uitgenodigd voor een psychologische test. Daarvoor moest ik naar Rotterdam. Tegenover het centrale station aan de Weena stond een statig gebouw waarin de test werd afgenomen. Na een hele middag op gekleurde knoppen te drukken en een half uur naar een vierkantje te hebben gestaard was ik goedgekeurd. Vervolgens mocht ik bij de medische keuring langs. Daar werd onder andere gekeken naar je ogen. Laat het nou net een snikhete dag zijn met veel pollen in de lucht waardoor ik flink moest knipperen en wrijven. Maar ook dat was prima. Tot slot krijg je een eerste voorproefje bij de rijtest. Voor het eerst met de bus de weg op. Na een korte uitleg verlaten we meteen het terrein van de rijschool in Nieuwegein en mag ik de eerste bochtjes maken. In mijn middelbare schooltijd heb ik veel gespeeld in het spelletje OMSI. Een beetje inzicht van hoe je bochten moet maken zat er daardoor al wel in, maar om nu ook echt met zo'n grote bus te rijden was toch erg spannend. De instructeur zag dat het goed was en met een advies voor 30 lesuren mocht ik aan mijn theorie-examen beginnen!
Voor het rijbewijs D moet je 3 theorie-examens doen. Het examen Verkeer en Techniek en het examen Administratie is voor het rijbewijs, en voor de code 95 moet je nog een examen over de administratie doen maar dan met verschillende cases. Voor de examens moest ik een week lang elke avond naar Nieuwegein voor de theorielessen. De bedoeling was dat ik de week er op de 3 examens in Utrecht zou afleggen. Maar het CBR zit daar natuurlijk tussen. Op de één of andere manier was er bij hun wat fout gegaan waardoor ik niet ingepland stond. Zodoende mocht ik voor de administratie naar Leeuwarden, voor de cases naar Haarlem en verkeer en techniek naar Utrecht. Alles gelukkig in 1 keer gehaald waardoor ik halverwege september klaar was om met de praktijklessen te beginnen.
Er zat alleen één ding in de weg. De gezondheidsverklaring van het CBR... Na het halen van al mijn theorie-examens ben ik het CBR maar eens gaan bellen. De mevrouw aan de andere kant van de telefoon vertelde mij rustig dat men 28 weken had om de aanvraag te bekijken en vervolgens nog eens 28 weken om een eventueel gezondheidsonderzoek te beoordelen. Ze hadden dus tot de zomer van 2020 de tijd voor het zaakje. Nu kon ik het daar bij laten maar daar kan ik niet tegen, en het toeval wou dat de Tweede Kamer die week een debat hield over het CBR. Ik ben daar heen gegaan en heb mijn verhaal met een aantal Kamerleden gedeeld. Een kamerlid van de SP bracht het in het debat in als vraag aan de minister van Infrastructuur en aangezien ik de enige jonge persoon op de tribune was keek ze me ook nog eens aan om er echt wat aan te gaan doen. Twee weken later was het geregeld. Zo moeilijk is het dus niet. Maar ik denk dat als ik niks had gedaan ik nu nog zat te wachten. Echt een vreselijke organisatie dat CBR :X
In december kon ik beginnen met de praktijklessen. Het busrijden is in het begin best spannend en ik wist ook nog niet echt waar ik moest kijken in m'n spiegels en op de weg. Maar na een uur of 10 gaat dat wel weg en begin ik er echt lol in te krijgen. Ik kreeg de bus steeds meer onder controle en de instructeur stuurde mij steeds smallere straatjes in. Na 4 weken, vlak voor kerst was het moment daar. Ik maakte kennis met de op het oog vriendelijke man van het CBR. We namen alle documenten door bij de rijschool en hij vroeg nog een paar vragen. Daar wist ik het antwoord op, maar de examinator vond het leuk om vervolgens door te vragen tot ik het niet meer wist. Vervolgens liepen we naar de bus waar ik wat moeite had met de tachograaf en hij ook nog specifieke dingen vroeg over de techniek waar ik het antwoord zo niet op wist. Niet helemaal op m'n gemak verlieten we de rijschool en bij de eerste de beste halte moest ik halteren. Dit is één van de bijzondere manoeuvres die je moet doen voor het busrijbewijs. Mij is geleerd om hem iets van de stoep af te houden om slijtage aan de banden te voorkomen. Maar daar was de CBR examinator het niet mee eens. We verlieten de halte en reden een parkeerterrein op. Daar moest ik een precisiestop maken. Wat inhoudt dat je achteruit moet rijden en binnen een meter van een bepaald punt met de achterkant moet stoppen. Dit ging prima. We rijden weer door en komen bij een stoplicht aan. In mijn hoofd heb ik de fouten al geteld en krijg ik de indruk dat deze examinator erg strikt is in alles. Vlak voor mij springt het stoplicht op oranje, precies op het moment dat ik dacht dat ik niet meer kan stoppen. Met de indruk van de examinator in het achterhoofd besluit ik in een split second om te gaan remmen. Liever ik dan dat hij ingrijpt. Vrij hard en lomp zet ik de bus voor de stopstreep stil met naast mij de examinator vastgeklampt aan de stang voor hem op het puntje van zijn stoel. Oeps, dus toch echt te hard geremd. De examinator laat duidelijk merken dat dit echt niet de bedoeling was en met een heel naar gevoel rijd ik weer verder. Bij Westraven wil de examinator de snelweg op richting Arnhem. Bij de kruising voor de stoplichten naar de snelweg merk ik dat ik verkeerd voorgesorteerd sta. Weer zakt de moed in mijn schoenen. Gelukkig stonden er niet veel auto's naast me en kon ik het netjes oplossen. Maar in mijn hoofd was het weer een fout. Na een rondje Lunetten gingen we terug naar de rijschool. Ik moest zelf de bus wegzetten terwijl de examinator al naar binnen ging. Ik dacht dit is foute boel. Langzaam loop ik naar binnen toe het hokje in. De examinator kijkt mij aan en vraagt of ik altijd zo hard rem voor oranje. Ik vertel dat het door de spanning kwam. Dat had hij al door en hij feliciteerde mij met het halen van het examen. De overige zaken waren geen fouten voor de beste man. Ik was nog nooit zo opgelucht.
Krap
Ik mag beginnen op de DMG lijnen die vanuit Utrecht rijden. 4 Lijnen die allemaal niet zo ingewikkeld zijn. Mijn favoriet is lijn 90. Deze lijn loopt van Utrecht naar Gelkenes en loopt grotendeels over de Lekdijk. De dorpjes op de dijk zijn niet echt gemaakt voor een grote 13 meter bus. Vooral in Nieuwpoort is het smal. Over het kortverkeer melden we altijd dat we het stadje in rijden zodat eventuele collega's weten dat ze op dat moment niet hetzelfde moeten doen. Je kunt elkaar daar namelijk echt niet passeren. Voor vrachtverkeer is het niet toegestaan om door Nieuwpoort te rijden om diezelfde reden. Toen ik eenmaal in het dorp was kwam ik ondanks het verbod toch een vrachtwagen tegen. Deze stond fietsen de lossen bij de lokale fietsenwinkel. Ik paste door over het stoepje te rijden maar net langs de vrachtwagen. Alleen stond op het stoepje ook een paaltje en m'n mentor schatte de kans maar klein dat we er langs konden. De chauffeur van de vrachtwagen kwam in de tussentijd ook even kijken en begeleidde me door op het paaltje te letten. Als het niet past dan kan ik altijd nog achteruit. Zeker nu ik m'n mentor bij me heb.
Links voor was het paaltje zelfs voor m'n mentor niet meer te zien die naast me stond. Ik stuurde voorzichtig terug naar rechts en wist de 13 meter lange Iveco er precies doorheen te sturen. Aan beide kanten met minimale speling. Ik kan je vertellen dat dat heel erg lekker voelt als dat soort dingen lukken. Dan zit je er toch niet voor niks.
Alleen
Na 4 dagen begeleid te zijn door de mentor was het tijd voor mijn eerste dienst alleen. Tijdens de ritten samen heb ik mij eigenlijk op geen moment zenuwachtig gevoeld. Ik ging ook vol goed moed naar de stalling. Nadat ik alleen de bus had gepakt en de poort uit reed begon ik zenuwachtig te worden. Helemaal niemand die nog even een oogje in het zeil houdt. Ik sta er helemaal alleen voor. De eerste rit die ik reed was op lijn 388. Een rit van 1 uur en 37 minuten. Op het station van Utrecht begroet ik wat ongemakkelijk de passagiers die instappen. Niemand met lastige vragen gelukkig en op tijd vertrek ik met klamme handjes naar Rotterdam. Ik probeer wat rust te vinden in de muziek die uit de radio komt maar de klamme handjes bleven. Zonder problemen kwam ik iets na 17 uur op tijd in Rotterdam aan. Na een kwartier pauze mocht ik terug. Door de afsluiting van de N3 is het erg druk op de A15. Ik heb een kwartier stil gestaan wat resulteerde in 10 minuten vertraging. Gelukkig had de dienstregeling daar al rekening mee gehouden en kwam ik toch op tijd aan in Utrecht. De eerste rit zat er op en alles op de bus zat er nog aan. Op die dienst mocht ik nog een keer naar Rotterdam. Tijdens die rit namen de klamme handjes af en had ik het ook steeds meer naar mijn zin. Om 22 uur mocht ik nog een keer naar Gorinchem op en neer en bijna 9 uur na het begin van de dienst kwam ik weer terug op de garage. De eerste dienst zat er op! De jongen die als klein kind vol bewondering keek naar hoe de buschauffeur zo'n groot voertuig reed zit nu zelf op die plek. En ik moet zeggen dat het mij enorm bevalt. Dit smaakt naar meer!
Tot zo ver dit eerste inkijkje op de bus. Ik ga proberen de verhalen die ik mee maak te verzamelen en zo af en toe hier te plaatsen!
Tot de volgende keer *bus*
Het halen van het rijbewijs
Nadat ik was aangenomen begint het circus. Je wordt uitgenodigd voor een psychologische test. Daarvoor moest ik naar Rotterdam. Tegenover het centrale station aan de Weena stond een statig gebouw waarin de test werd afgenomen. Na een hele middag op gekleurde knoppen te drukken en een half uur naar een vierkantje te hebben gestaard was ik goedgekeurd. Vervolgens mocht ik bij de medische keuring langs. Daar werd onder andere gekeken naar je ogen. Laat het nou net een snikhete dag zijn met veel pollen in de lucht waardoor ik flink moest knipperen en wrijven. Maar ook dat was prima. Tot slot krijg je een eerste voorproefje bij de rijtest. Voor het eerst met de bus de weg op. Na een korte uitleg verlaten we meteen het terrein van de rijschool in Nieuwegein en mag ik de eerste bochtjes maken. In mijn middelbare schooltijd heb ik veel gespeeld in het spelletje OMSI. Een beetje inzicht van hoe je bochten moet maken zat er daardoor al wel in, maar om nu ook echt met zo'n grote bus te rijden was toch erg spannend. De instructeur zag dat het goed was en met een advies voor 30 lesuren mocht ik aan mijn theorie-examen beginnen!
Voor het rijbewijs D moet je 3 theorie-examens doen. Het examen Verkeer en Techniek en het examen Administratie is voor het rijbewijs, en voor de code 95 moet je nog een examen over de administratie doen maar dan met verschillende cases. Voor de examens moest ik een week lang elke avond naar Nieuwegein voor de theorielessen. De bedoeling was dat ik de week er op de 3 examens in Utrecht zou afleggen. Maar het CBR zit daar natuurlijk tussen. Op de één of andere manier was er bij hun wat fout gegaan waardoor ik niet ingepland stond. Zodoende mocht ik voor de administratie naar Leeuwarden, voor de cases naar Haarlem en verkeer en techniek naar Utrecht. Alles gelukkig in 1 keer gehaald waardoor ik halverwege september klaar was om met de praktijklessen te beginnen.
Er zat alleen één ding in de weg. De gezondheidsverklaring van het CBR... Na het halen van al mijn theorie-examens ben ik het CBR maar eens gaan bellen. De mevrouw aan de andere kant van de telefoon vertelde mij rustig dat men 28 weken had om de aanvraag te bekijken en vervolgens nog eens 28 weken om een eventueel gezondheidsonderzoek te beoordelen. Ze hadden dus tot de zomer van 2020 de tijd voor het zaakje. Nu kon ik het daar bij laten maar daar kan ik niet tegen, en het toeval wou dat de Tweede Kamer die week een debat hield over het CBR. Ik ben daar heen gegaan en heb mijn verhaal met een aantal Kamerleden gedeeld. Een kamerlid van de SP bracht het in het debat in als vraag aan de minister van Infrastructuur en aangezien ik de enige jonge persoon op de tribune was keek ze me ook nog eens aan om er echt wat aan te gaan doen. Twee weken later was het geregeld. Zo moeilijk is het dus niet. Maar ik denk dat als ik niks had gedaan ik nu nog zat te wachten. Echt een vreselijke organisatie dat CBR :X
In december kon ik beginnen met de praktijklessen. Het busrijden is in het begin best spannend en ik wist ook nog niet echt waar ik moest kijken in m'n spiegels en op de weg. Maar na een uur of 10 gaat dat wel weg en begin ik er echt lol in te krijgen. Ik kreeg de bus steeds meer onder controle en de instructeur stuurde mij steeds smallere straatjes in. Na 4 weken, vlak voor kerst was het moment daar. Ik maakte kennis met de op het oog vriendelijke man van het CBR. We namen alle documenten door bij de rijschool en hij vroeg nog een paar vragen. Daar wist ik het antwoord op, maar de examinator vond het leuk om vervolgens door te vragen tot ik het niet meer wist. Vervolgens liepen we naar de bus waar ik wat moeite had met de tachograaf en hij ook nog specifieke dingen vroeg over de techniek waar ik het antwoord zo niet op wist. Niet helemaal op m'n gemak verlieten we de rijschool en bij de eerste de beste halte moest ik halteren. Dit is één van de bijzondere manoeuvres die je moet doen voor het busrijbewijs. Mij is geleerd om hem iets van de stoep af te houden om slijtage aan de banden te voorkomen. Maar daar was de CBR examinator het niet mee eens. We verlieten de halte en reden een parkeerterrein op. Daar moest ik een precisiestop maken. Wat inhoudt dat je achteruit moet rijden en binnen een meter van een bepaald punt met de achterkant moet stoppen. Dit ging prima. We rijden weer door en komen bij een stoplicht aan. In mijn hoofd heb ik de fouten al geteld en krijg ik de indruk dat deze examinator erg strikt is in alles. Vlak voor mij springt het stoplicht op oranje, precies op het moment dat ik dacht dat ik niet meer kan stoppen. Met de indruk van de examinator in het achterhoofd besluit ik in een split second om te gaan remmen. Liever ik dan dat hij ingrijpt. Vrij hard en lomp zet ik de bus voor de stopstreep stil met naast mij de examinator vastgeklampt aan de stang voor hem op het puntje van zijn stoel. Oeps, dus toch echt te hard geremd. De examinator laat duidelijk merken dat dit echt niet de bedoeling was en met een heel naar gevoel rijd ik weer verder. Bij Westraven wil de examinator de snelweg op richting Arnhem. Bij de kruising voor de stoplichten naar de snelweg merk ik dat ik verkeerd voorgesorteerd sta. Weer zakt de moed in mijn schoenen. Gelukkig stonden er niet veel auto's naast me en kon ik het netjes oplossen. Maar in mijn hoofd was het weer een fout. Na een rondje Lunetten gingen we terug naar de rijschool. Ik moest zelf de bus wegzetten terwijl de examinator al naar binnen ging. Ik dacht dit is foute boel. Langzaam loop ik naar binnen toe het hokje in. De examinator kijkt mij aan en vraagt of ik altijd zo hard rem voor oranje. Ik vertel dat het door de spanning kwam. Dat had hij al door en hij feliciteerde mij met het halen van het examen. De overige zaken waren geen fouten voor de beste man. Ik was nog nooit zo opgelucht.
Krap
Ik mag beginnen op de DMG lijnen die vanuit Utrecht rijden. 4 Lijnen die allemaal niet zo ingewikkeld zijn. Mijn favoriet is lijn 90. Deze lijn loopt van Utrecht naar Gelkenes en loopt grotendeels over de Lekdijk. De dorpjes op de dijk zijn niet echt gemaakt voor een grote 13 meter bus. Vooral in Nieuwpoort is het smal. Over het kortverkeer melden we altijd dat we het stadje in rijden zodat eventuele collega's weten dat ze op dat moment niet hetzelfde moeten doen. Je kunt elkaar daar namelijk echt niet passeren. Voor vrachtverkeer is het niet toegestaan om door Nieuwpoort te rijden om diezelfde reden. Toen ik eenmaal in het dorp was kwam ik ondanks het verbod toch een vrachtwagen tegen. Deze stond fietsen de lossen bij de lokale fietsenwinkel. Ik paste door over het stoepje te rijden maar net langs de vrachtwagen. Alleen stond op het stoepje ook een paaltje en m'n mentor schatte de kans maar klein dat we er langs konden. De chauffeur van de vrachtwagen kwam in de tussentijd ook even kijken en begeleidde me door op het paaltje te letten. Als het niet past dan kan ik altijd nog achteruit. Zeker nu ik m'n mentor bij me heb.
Links voor was het paaltje zelfs voor m'n mentor niet meer te zien die naast me stond. Ik stuurde voorzichtig terug naar rechts en wist de 13 meter lange Iveco er precies doorheen te sturen. Aan beide kanten met minimale speling. Ik kan je vertellen dat dat heel erg lekker voelt als dat soort dingen lukken. Dan zit je er toch niet voor niks.
Alleen
Na 4 dagen begeleid te zijn door de mentor was het tijd voor mijn eerste dienst alleen. Tijdens de ritten samen heb ik mij eigenlijk op geen moment zenuwachtig gevoeld. Ik ging ook vol goed moed naar de stalling. Nadat ik alleen de bus had gepakt en de poort uit reed begon ik zenuwachtig te worden. Helemaal niemand die nog even een oogje in het zeil houdt. Ik sta er helemaal alleen voor. De eerste rit die ik reed was op lijn 388. Een rit van 1 uur en 37 minuten. Op het station van Utrecht begroet ik wat ongemakkelijk de passagiers die instappen. Niemand met lastige vragen gelukkig en op tijd vertrek ik met klamme handjes naar Rotterdam. Ik probeer wat rust te vinden in de muziek die uit de radio komt maar de klamme handjes bleven. Zonder problemen kwam ik iets na 17 uur op tijd in Rotterdam aan. Na een kwartier pauze mocht ik terug. Door de afsluiting van de N3 is het erg druk op de A15. Ik heb een kwartier stil gestaan wat resulteerde in 10 minuten vertraging. Gelukkig had de dienstregeling daar al rekening mee gehouden en kwam ik toch op tijd aan in Utrecht. De eerste rit zat er op en alles op de bus zat er nog aan. Op die dienst mocht ik nog een keer naar Rotterdam. Tijdens die rit namen de klamme handjes af en had ik het ook steeds meer naar mijn zin. Om 22 uur mocht ik nog een keer naar Gorinchem op en neer en bijna 9 uur na het begin van de dienst kwam ik weer terug op de garage. De eerste dienst zat er op! De jongen die als klein kind vol bewondering keek naar hoe de buschauffeur zo'n groot voertuig reed zit nu zelf op die plek. En ik moet zeggen dat het mij enorm bevalt. Dit smaakt naar meer!
Tot zo ver dit eerste inkijkje op de bus. Ik ga proberen de verhalen die ik mee maak te verzamelen en zo af en toe hier te plaatsen!
Tot de volgende keer *bus*