Zomer

[Tochjo]

Voor zover ik zie zijn ze nu op, dus wat nabestellen betreft kun je ook de vul-maar-in krijgen 0:)

De kaartjes waren inderdaad vanaf 13 juli na te bestellen, maar volgens mij dezelfde avond al was die voorraad op.

[Milco]

Een leuk, goed verhaal en interessant om te lezen! Van mij mogen wel vaker zulke verhalen gepost worden, dus ga vooral door hiermee! :pos:

[waldo79]

Het gaat op postcodegebied omdat het anders wel erg druk zou worden met een meereiskaartje of overgangsbewijs voor heel Nederland

Gaat de NS er ook vanuit dat je met een bepaalde postcode bij een bepaald station in gaat stappen. Ik heb de neiging te variëren tussen verschillende opstapplaatsen al naar gelang mijn reisdoel

[Hageneis]

Volgens NS webcare wordt het willekeurig verstuurd. Maar ik ben een keuzereiziger. Zonder meereiskaartje wordt het dus de auto. Vreemde marketing bij NS.

[waldo79]

Bij mij ligt dat iets anders, dankzij mijn Weekend Vrij maak ik nu uitstapjes die ik anders in het geheel niet zou maken. Morgen reis ik, bij uitzondering doordeweeks, naar Rotterdam omdat er wegwerkzaamheden zijn en het met de auto niet goedkoper zou zijn

[nvdw]

Mooi verhaal Mikos. Laat ik er als buschauffeur (en dus ook parttime 'conducteur') een paar anekdotes bij doen. Ik ben van nature geen assertief mens maar dit vak, en ook het jouwe, is elke dag weer een oefening om dat wel te zijn. Omdat het gewoon nodig is.

***

Tot voor kort was het in onze bussen niet mogelijk om in te checken met de Kruidvat OV Dagkaart. Dat was op zich geen probleem, de reizigers waren evengoed van harte welkom, maar voor een buschauffeur ontbreekt dan simpelweg de mogelijkheid om te controleren of de kaart niet eerder is gebruikt. Daarom duwde ik er altijd een stempel op.

In Leerdam stapt een man in die mij zo'n Dagkaart overhandigt, hij wil er namelijk een stempel op. Blijkbaar was hij al bekend met de methode, en ergens herken ik de man ook - in elk geval, er gaat al een alarmbelletje rinkelen. Iets klopt niet aan de kaart. Er zit een vage rode veeg op - stempelinkt? Ik pak de kaart en houd hem even tegen het licht. Ja hoor, er komt een doordruk van een busstempel tevoorschijn, misschien is het zelfs de mijne wel. "Deze kaart is al gebruikt", zeg ik, en ik leg hem terug op de betaaltafel.

De man doet zenuwachtig alsof ik achterlijk ben, en tikt op het kaartje, stempelen alstublieft. "Nee, deze kaart heeft u al eens gebruikt." De man trekt vervolgens zijn portemonnee en haalt daar een nieuw exemplaar uit. Als hij aanstalten maakt om de oude kaart weer in zijn poeplap op te bergen verlies ik mijn geduld. Die schuift hij een volgende keer weer bij een ander onder de neus. Dacht het niet. "Die mag u hier in de prullenbak gooien." Weer doet hij alsof ik stom ben, stempel de andere kaart alstublieft meneer. "Eerst die andere kaart weggooien, dan stempel ik deze. U probeert me te bedonderen en dat doet u niet nog een keer." Blijkbaar is de ernst (of de ergernis?) inmiddels van mijn gezicht te lezen, want de boodschap komt nu wel binnen. Gedwee gooit hij het oude kaartje in de vuilemmer. Beloofd is beloofd, dus ik stempel zijn nieuwe kaart. Sorry, sorry, mompelt hij nog, alsof ik zijn moedertje ben dat hem op heterdaad met zijn hand in de snoeppot heeft betrapt.

Nou, dat zag ik nu ook weer niet aankomen. Wat eerst woede was, is nu wat ik achteraf maar 'het berouw van de boze juf' noem: ik voel me een beetje lullig, nu die man als een dood vogeltje naar zijn stoel schuifelt omdat hij ten overstaan van tien, vijftien andere mensen terecht is gewezen. Maar gelukkig zijn er altijd collega's waarmee je dit soort gebeurtenissen kunt relativeren. "Joh", zegt er een. "Je bent nog aardig geweest. Zoveel geduld had ik niet gehad."

Een paar weken later stapt de man wederom bij me in. Hij zegt netjes goedemiddag, checkt in met een gewone chipkaart en gunt me zelfs nog een glimlach. Het kan dus wel...

***

Ik sta in Gorinchem met de 387 naar Utrecht als er een man instapt met wat waarschijnlijk zijn dochtertje is. Hij houdt van die NS-wegwerpkaarten voor de lezer, die spontaan in luid protest uitbarst. Nog maar een keer, weer niets. Ik heb even stiekem meegelezen met wat er op de kaart staat geprint. Volgens mij zijn het gewone treinkaartjes. "Kan ik hier niet inchecken dan?", is de man mij voor. Zou ik de kaartjes mogen zien, vraag ik, en het is een dagretourtje Hardinxveld-Utrecht Maliebaan met een Meereiskaartje voor dochterlief.

"Meneer, dit zijn treinkaartjes. Daar kunt u niet mee de bus in", zeg ik met oplopende verbazing. "Ja, volgens de reisplanner moest ik hier met de bus mee." Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Hier staat iemand die blakend van onwetendheid ervan overtuigd is dat hij alles correct heeft gedaan. En die waarschijnlijk voor het laatst in een trein of bus zat toen hij zo oud was als zijn pakweg achtjarige dochter. Alles valt nu samen: de man probeert me niet te belazeren (dat was meteen al duidelijk), hij heeft gewoon geen idee. Ik heb net een middeleeuwer verteld dat de aarde toch echt niet plat is.

Het verhaal is op zich logisch: de man heeft via 9292 een reisadvies opgevraagd. Wie vanuit Hardinxveld naar Utrecht wil, is inderdaad sneller en goedkoper uit met een overstap in Gorinchem dan met een overstap in Geldermalsen, en overstappen op het museumboemeltje moet je sowieso. Maar 9292 vertelt je natuurlijk niet wat de gevolgen zijn als je alleen op losse kaartjes reist. "U bent dus net uit de trein naar Geldermalsen gestapt", is mijn retorische vraag. Ja dat klopt. Maar ja, ik sta hier toch, kan ik dan geen kaartje bij u kopen. "Meneer, dan bent u € 6,50 extra kwijt terwijl u al voor een reis met de trein hebt betaald. Is het dan niet gewoon beter om de volgende trein naar Geldermalsen te nemen en daar op de trein naar Utrecht te stappen?"

Beteuterd pakt hij toch zijn portemonnee. Ja, wat moet ik hier nu mee? Toch maar meenemen? Zijn dochtertje staat al die tijd in de deuropening naast papa, die nu hopeloos staat te klunzen terwijl zij verwacht dat hij alles goed heeft gedaan. Maar de man geeft het antwoord zelf al. "Ik kan hier niet pinnen zeker? Ja, dan gaan we gewoon wachten op de trein." Het is ook geen schande: een halfuurtje zelfveroorzaakte vertraging, en de dag is nog vroeg. Ik wens ze dan toch nog een goede reis en een leuke dag toe. Maar de volgende keer pakt hij waarschijnlijk de auto.

[fogeltje]

In Nederland betaalt de enige reiziger gewoon zijn normale prijs voor de reis en de ander komt een beetje slijmen of hij mee mag reizen en als je nee zegt of geld vraagt probeert hij het gewoon bij de volgende. De echte brutaaltjes beginnen ook nog in de eerste klas...

Ach, ik heb daar geen moeite mee, volgens mij hebben drie keer mensen met mij met korting meegereisd nadat ze mij op het perron hadden aangesproken. De kosten voor mezelf had ik toch al ingecalculeerd en mij doet het geen pijn als iemand met mij meereist (of met korting omdat ik een VDU heb of met een samenreiskaart). Zolang ze maar niet tijdens de reis tegen mij gaan lullen als ik daar geen behoefte aan heb.

Ik heb ook eens gezien dat iemand zijn kaartje toont aan de conducteur en dan zegt "ik reis met die ene helemaal links achterin mee, die heeft een kortingsabonnement." :')

In Brabant wisselen dagkaarten ook vaker van hand, vooral in Grave bij het AZC. De ene lichting stapt uit de bus en geeft de kaartjes aan de club die buiten staat te wachten (let wel, iedereen die zijn kaartje afgeeft stapt ook wel uit, het is niet zo dat ze instappen en bij de achterdeur hun kaartje aan iemand buiten geven en zelf plaats nemen).

Ik zelf heb in Helmond wel eens een treindagkaart en fietsdagkaart ontvangen van iemand die mij met fiets naar de automaat zag lopen. Hij had ze niet meer nodig, zijn dagtrip zat erop. Vond ik best attent.

[Mikos]

Ik ben van nature geen assertief mens maar dit vak, en ook het jouwe, is elke dag weer een oefening om dat wel te zijn. Omdat het gewoon nodig is.

Je leert ze kennen. Laat ik nou toevallig gisteravond diezelfde meneer tegenkomen die ik in mijn verhaal afgelopen week tegen kwam, die me toen nog een grote mond gaf nadat ik hem een kaartje uitschreef, omdat ik het vermoeden had dat zijn verhaal niet klopte. Drie keer raden of dat hij gisteren wel een kaartje had... Maar deze keer werkte hij gewoon mee.

[fogeltje]

Je leert als reiziger ook snel kennen bij welke conducteur (of buschauffeur) je het echt niet hoeft te proberen. In de tijd dat ik vaak op dezelfde tijd de 21 naar Eindhoven pakte, stapte er in Lieshout om half 9 altijd dezelfde man in die om een dalurendagkaartje vroeg. Dat kaartje is pas geldig vanaf 9 uur maar altijd speelde hij op dom en kreeg er soms ook een. Als het niet lukte, dan had hij altijd al de strippenkaart paraat in de hand in zijn jaszak (want natuurlijk wist hij het wel). Maar bij bepaalde chauffeurs probeerde hij het niet eens.

Het mooie was dat hij een van die chauffeurs ooit in de zomervakantie tegenkwam en het toen niet probeerde terwijl toen het dalurendagkaartje juist wel geldig was voor 9 uur :')

[Stéphane]

Boeiende verhalen :pos: