Meltrain in the UK #1: Hatton-London and the Underground

[Meltrain]

Vorige week ben ik met mijn ouders en zusje een weekje in Engeland geweest. We hadden een Canal Boat gehuurd en hiermee hebben we een weekje gevaren over de kanalen ten zuiden van Birmingham en later zelfs door Birmingham zelf.
Het lag al in de bedoeling om een dagje met de trein naar Londen te gaan en oorspronkelijk zou dat op dinsdag zijn en zouden we de trein vanaf Warwick of Warwick Parkway nemen.
Op maandagavond besloten we de planning iets te veranderen en eerst een andere kant op te varen en dus pas op woensdag naar Londen te gaan. Op dinsdag hadden we echter zo veel sluizen tegen dat we Warwick niet meer konden halen. Daarom besloten we om in Hatton aan te leggen en daar de trein te nemen.
Het voor deel (voor mij) was dat ik langer in de trein kon zitten. De nadelen waren echter dat we pas later weg konden (omdat niet alle treinen in Hatton stoppen) en we al om 20:30 weer uit Londen weg moesten.
Hatton ligt aan de Chiltern Main Line, die gaat van London Marylebone naar Birmingham Snow Hill. Over deze lijn rijden treinen van Chiltern Railways en London Midland, al komen de treinen van LM niet zuidelijker van Leamington Spa (naar Londen rijden ze via een andere route ) en stoppen meestal niet in Hatton.
Op dinsdagavond was ik al vast op het station aan het kijken en foto’s maken, maar deze komen in een ander topic. :)
Hatton is een onbemand station met drie perronsporen en het ligt vlak voor de splitsing richting Stratford-Upon-Avon. Het is onbemand en heeft niet eens een kaartautomaat, Wel is eer een Permit To Travel, maar wij snapten niks van het systeem, dus besloten we maar in te stappen en gewoon tegen de conducteur te zeggen dat we van Hatton naar London Marylebone wilden.
Maar voordat onze trein kwam, ging er eerst een trein richting Birmingham SH:


Vervolgens kwam er een werktrein voorbij:


Toen kwam onze trein eraan. Dit was een Class 165/0:


Langs allerlei kleine en grotere dorpen ging het richting London. Onderweg kwam de conducteur langs en ehbben we het hem uitgelegd. Hij begreep het en wilde een kaartje voor ons uitdraaien, maar omdat wij het inclusief het vervoer in London wilden, ging dat niet en belde hij naar Marylebone om te zeggen dat wij toestemming hadden om tijdelijk zonder kaartje te reizen.
Na een reis van bijna twee uur kwamen we aan op London Marylebone. Hier maakte ik een foto van:


Toen gingen we dus op Marylebone een kaartje kopen en na heel lang overleggen en zelfs teruglopen, kwamen we uit op 16 pond per persoon voor een retour Hatton-London, met al het vervoer in de zones 1 en 2 van London. :D
Hierna liep ik naar de voorkant om daar een foto te maken:


Vervolgens liepen we met ons vieren naar het metrostation en namen de Bakerloo Line naar Baker Street. Hier scheidden onze wegen: mijn ouders en zusje gingen verder om te winkelen, terwijl ik uitstapte om de metro richting Kings Cross St. Pancrass te nemen.
Op Baker Street maakte ik deze foto van een ‘A Stock’ op de Metropolitan Line:


Nadat ik even moest rennen, kon ik zelf in deze geweldige metro gaan zitten. Toen ik net zat, zag ik ineen dat over het spoor ernaast een werkmetro kwam aanrijden. :O Omdat ik in de metro zat, kon ik hier helaas geen foto van maken, maar ik vond het wel uniek.
Na een paar stations kwam ik aan op Kings Cross St. Pancrass.
Hier liep ik door de vernieuwde stationshal van de metro en kwam ik op het volledig vernieuwde station St. Pancrass. Na even te hebben rondgekeken, liep ik naar de perrons voor de binnenlandse treinen. Vanaf dit staton rijdt voornamelijk East Midlands. Hier zette ik een Intercity 125/Class43 met Mark III op de foto:


Ernaast stond een Class 222 ‘Meridian’:


Het bovenniveau van St. Pancrass, met links een stukje Eurostar:


Op het andere perron kwam een Intercity 125 aangereden en hoewel er op bijna alle Lodense statons ingangscontrole is, kon ik toch het perron oplopen. Toen ik zag dat de cabinedeur open was, kon ik het niet laten een foto te maken:


Nog één keer de eerste IC125, Class 222 en een stukje Eurostar:


Aangezien ik er toch in de buurt was, besloot ik ook een bezoekje aan Kings Cross te brengen. Eers maakte ik nog een foto van de zijkant van St. Pancrass:


Uiteraard mocht de rode dubbeldekker niet ontbreken :


Op Kings Cross stonden er een Intercity 125 en een Intercity 225 naast elkaar:


Toen ik op een ander perron naar de voorzijde van dat perron liep (hier was dus ook geen ingangscontrole), kwam er een Class 365 van First Capital Connect binnen:


Helaas ben ik vergeten om een foto van de voorkant van een Class 91 (loc van Intercity 225) te maken, maar ik heb wel een foto, zodat je kan zien dat de achterkant van deze locs ook een cabine heeft, hoewel deze waarschijnlijk alleen bij rangeren gebruikt wordt:


Vervolgens liep ik weer naar het metrostation, waar ik dit handige bordje vond, dat mensne naar het goede station moet leiden:


Vervolgens ging ik via een tussenstop op Euston Square met de Hammersmith&City Line naar Hammersmith. Hier kon ik een 'C Stock’ op de foto zetten:


Op station Hammersmith wilde ik overstappen op de District of Piccadilly Line, maar het station voor deze twee lijnen blijkt aan de overkant van de straat te liggen. Handig hoor…
Nou ja, toen ik er eindelijk was maakte ik deze foto van een ‘1973 Stock’ op de Piccadilly Line:


Op Hammersmith wilde ik de metro naar Earl’s Court nemen. Hiervoor kon ik kiezen tussen de Piccadilly Line en de District Line. Omdat ik later al een stuk in de Piccadilly Line zou zitten, koos ik voor de District Line, ondanks dat er daarvoor al twee metro’s op de Piccadilly Line langs kwamen.
Toen de metro kwam aangereden, merkte ik geleijk dat hij was vernieuwd. De ‘D Stock’ zijn nu eindelijk in rood/blauw/wit geschilderd en ze hebben als eerste metro’s in London digitale bestemmingsaanduidingen.
Zoals gezegd stapte ik op Earl’s Court uit en hier kon ik een ‘C Stock’ en een ‘D Stock’, beide op de District Line, naast elkaar op de foto zetten:


Ook zette ik nog een ‘D Stock’ op de foto waarbij je kunt zien dat he exterieur is aangepast:


Mijn eerste plan was om nog even naar Kensington (Olympia) te gaan, maar omdat die metro pas na tien minuten zou gaan en ik op tijd bij het British Museum wilde zijn, be sloot ik om toch maar de Piccadilly Line naar Holborn te nemen. Dit keer lag het spoor van de Piccadilly Line niet aan de andere kant van het perron, zoals in Hammersmith, maar onder de grond.
In de metro merkte ik voor het eerst die dag dat het wel heel erg warm was en dat het niet zo slim was om mijn vest aan te trekken. In elk geval was het best benauwd en je zag dat alle reizigers blij waren als de metro weer even bij een station stopte, zodat er weer wat lucht bij kwam.
Uiteindelijk stapte ik op Holborn uit en daar maakte ik deze fotovan het station:


Na even zoeken vond ik de goede weg naar het British Museum. Halverwege besloot ik even naar mijn vader te bellen en toen bleek dat zij nog niet eens klaar waren.
Nou goed, ik liep toch maar door en toen ik bij het British Museum kwam, maakte ik een foto van de voorkant:


Nadat ik in de zon had gezeten, mijn ouders waren gekomen en we sandwiches hadden gegeten, gingen we het museum binnen. Dit keer bezochten we alleen het gedeelte over Egypte, omdat mijn zusje ineens gefascineerd voor het oude Egypte is.
Nadat we even hadden rondgekeken, gingen we weer weg.
We waren van plan om naar de Tower Bridge te gaan. Hiervoor moesten we naar station Tower Hill en om daar te komen wilde ik opstappen op Tottenham Court Road. We liepen echter verkeerd en kwamen uiteindelijk bij een bushalte. Hier stond een Wright van Arriva:


Toevallig zag ik dat die buslijn 19 ook langs Tottenham Court Road ging en dus namen we de volgende bus. Onderweg bleek er toch ergens een foutje te zitten, want we reden niet via Tottenham Court Road. Uiteindelijk stapten we bij Piccadilly Circus uit, waar we dan maar de Bakerloo Line naar Embankment namen om de District of Circle Line naar Tower Hill te nemen.
Uiteindelijk stapten we bij Tower Hill uit en maakt ik een foto van de Tower:


De Tower met rechts metrostation Tower Hill:


Vervolgens liepen we richting de Tower Bridge. Onderweg zag ik nog een Routemaster, maar die kreeg ik helaas niet op de foto. Wel heb ik een foto van de Tower Bridge (met een vervelende paal):


Even later ging de Tower Bridge open:


Vervolgens maakte ik van de zijkant van de Tower Bridge nog een foto:


Daarna wilden we naar de Big Ben, wat betekende dat we met de District of Circle Line naar Westminster moesten. Het werd uiteindelijk de District Line.
Eenmaal uit het station maakte ik deze foto van de London Eye:


Uitzicht over de Thames met de London Eye:


En vervolgens maakte ik een foto van datgene waarvoor we gekomen waren, namelijk de Big Ben:


Uitzicht over de Thames vanaf de andere kant:


Vanaf Westminster namen we voor één station de Jubilee Line, namelijk naar Green Park. Op Green Park bleek maar weer eens hoe ver de Jubilee Line van de andere lijnen afligt: we moesten een flink eind lopen om bij de Piccadilly Line te komen. Maar het kan altijd erger: de stations Bank en Monument zijn door een ondergrondse tunnel met elkaar verbonden en dat is nog langer lopen.
Op Green Park namen we dus de Piccadilly Line naar Piccadilly Circus om daar bij de Mac te gaan eten. We kregen een kortingsbon voor de combinatie McChicken of Big Mac+drinken, dus namen we dat allemaal maar.
Hierna stapten we weer in de metro voor het allerlaatste stukje: van Piccadilly Circus naar Marylebone. Nadat we uitgestapt waren en de reizigers weg waren, zagen we iets unieks, een leeg metroperron:


En hierna was het tijd om naar de trein te gaan. Ditmaal erd de trein gereden door een Class 168/1:


Deze treinen zitten wel een stuk beter dan de treinen van de heenweg, alleen werkte het reizigersinformatiesysteem niet. Het enige wat hij de tijdens de gehele reis toonde, was: ‘Welcome on board Chiltern Clubman’ (of iets in die richting). Best leuk, maar ik ben persoonlijk meer benieuwd naar waanneer Hatton komt.
Na een reis van opnieuw bijna twee uur, kwamen we om 22:19 aan op het station van Hatton en toen liepen we snal naar ons bootje, want we waren allemaal erg moe.

Dit is het eerste deel uit een serie van drie. Deel twee (de Severn Valley Railway) komt hopelijk zaterdag on line. Deel drie (losse foto’s) zal pas over ruim een week zijn, aangezien ik eerst naar Praag ga.
Ik heb slechts een aantaal metrofoto’s hier geplaatst. Alle metrofoto’s staan hier, met deze foto als eerste.

[mb90]

Mooi verslag en mooie foto's! Een aardige kleurenkermis daar qua treinen. De regenboog is er niets bij.

[Meltrain]

Jij hebt nog niks gezien.
Wacht maar tot deel drie verschijnt.

[Ronald]

Mooi verslag. Leuk om eens iets te zien van Londen en omgeving :pos:
Ik begreep altijd dat losse retourtjes voor de trein in Engeland gruwelijk duur zijn (vooral als je ze op het laatste moment koopt), maar 16 pond voor een reis van twee uur inclusief stadsvervoer in Londen vind ik dan wel weer meevallen.

[Meltrain]

Dat was een dubbele actie van Chiltern, namelijk alleen geldig op treinen die na 10:00 aankwamen in London en bovendien nog twee voor de prijs van één.
:D Anders zou het wel wat duurder zijn.

[Fles]

Gaaf hoor :) Weer eens wat anders dan die Belgische en Duitse troep die Fles altijd post ;)

[Vinny]

Nou ik begrijp de mensen die altijd komen met klaagzangen over het Britse OV niet zo goed: dit ziet er toch alleszinds redelijk uit. En een actietarief voor 16 pond (ongeveer 22 euro volgens mij) voor een retourtje inclusief stadsvervoer is toch ook niet verkeerd...

Mooi verslag trouwens :D

[Ronald]

Nou ik begrijp de mensen die altijd komen met klaagzangen over het Britse OV niet zo goed: dit ziet er toch alleszinds redelijk uit.

Toch zijn er ook wel andere geluiden, zo herinner ik me dit stukje wat een tijdje terug in dagblad "De Pers" heeft gestaan:

Met de trein? Veel te duur, je kunt beter een taxi nemen

De wagons zijn overvol, de treinen vaak vertraagd en de prijzen zijn astronomisch hoog. Treinreizen is in Groot-Brittannië zo duur geworden dat het loont de taxi te nemen.

Met gespannen blik tuurt Ken Ellis naar de lange rij informatieschermen. Het is voor hem even zoeken op het station van Londen Euston, want vaak komt hij hier niet. ‘Ik reis geregeld naar Londen omdat mijn moeder er woont, maar ik neem dan altijd de auto. Geloof me: het liefst zou ik altijd met de trein willen reizen, maar ik kan het me gewoon niet veroorloven.’

Vandaag is het geen familiebezoek dat hem naar de Britse hoofdstad trekt. Ellis, die het hoofd is van een middelbare school, heeft zojuist een onderwijscongres bijgewoond. De reden dat hij nu wel de trein neemt, is simpel: zijn werkgever betaalt. Zijn retourtje van Londen naar Wednesbury in Midden-Engeland kostte 80 pond (108 euro). ‘En dat kaartje heb ik twee weken van tevoren geboekt. Als ik dat niet had gedaan, had het 120 pond gekost.’

Het is een veelgehoorde klacht onder de treinreizigers op Londen Euston. Met de trein? Liever niet, de wagons zijn overvol, de treinen vaak vertraagd en de prijzen zijn astronomisch hoog. Begin dit jaar zijn de kaartjes op sommige trajecten zelfs 14,5 procent duurder geworden. Een Open Standard Return van Birmingham naar Londen (afstand: 186 kilometer) kost je nu 166 euro. In Nederland betaal je voor diezelfde afstand (Utrecht-Maastricht) 47,20 euro.

Volgens onderzoek van reisorganisatie Thomas Cook zijn de Britse treintarieven op dit moment de hoogste in Europa. Op sommige routes is de taxi het goedkopere alternatief geworden. Taxibedrijf Caste Cars vraagt voor een ‘retourtje’ Londen-Birmingham 324 euro en de taxi biedt plaats aan vier personen. Als je de taxi met zijn tweeën deelt ben je al goedkoper uit dan de trein. ‘Bovendien bieden wij een service aan die aantrekkelijker is’, zegt Barry Sollinger van Castle Cars. ‘Wij brengen de klant van deur tot deur en je bent gegarandeerd van een zitplaats. In veel volle treinen heb je die luxe niet.’

Reizigersorganisatie Passenger Focus waarschuwt dat reizen met de trein ’het voorrecht van de rijken’ dreigt te worden. ATOC, de belangenorganisatie van de treinbedrijven, bestrijdt dat. De vervoerders hebben een prijssysteem dat ook de luchtvaartmaatschappijen hanteren. Tickets zijn goedkoper als je weken van tevoren reserveert en de drukke tijden mijdt, benadrukt ATOC. Zo kan het dure retourtje van Londen naar Birmingham ineens 28 euro kosten, mits je ruim op tijd reserveert en buiten de spits reist.

‘Het klopt dat je ook goedkope tickets kunt krijgen,’ zegt onafhankelijk treindeskundige Barry Doe, ‘maar het hele prijssysteem is ondoorzichtig. Er zijn zoveel verschillende mogelijkheden dat het moeilijk is de beste deal te vinden. Bovendien zijn treinen geen vliegtuigen. De meeste passagiers weten niet weken van tevoren welke trein ze willen nemen.’

Doe heeft er een sport van gemaakt om de zwakke plekken in het systeem eruit te lichten. Zijn bizarste voorbeeld is de eersteklas open retour Londen-Manchester (afstand 300 kilometer) die 486 euro kost. Doe ontdekte dat het goedkoper was om een eersteklas retour van Londen naar Falkirk in Schotland te kopen. De afstand is weliswaar een stuk langer (670 kilometer), maar het kaartje is 18 euro goedkoper en je kunt halverwege de rit in Manchester uitstappen. ‘Dit geeft alleen maar aan dat het systeem onbegrijpelijk is’, zegt Doe.

Critici wijzen op de privatisering als bron van alle kwaad. Midden jaren negentig hield British Rail op te bestaan en het treinvervoer versplinterde. Tegenwoordig zijn er ruim twintig vervoersbedrijven actief op het Britse spoor. De roep om renationalisering is groot. Uit opiniepeilingen blijkt dat driekwart van de Britten wil dat de spoorwegen weer in handen van één staatsbedrijf komt.

Maar het is onwaarschijnlijk dat de regering de klok terugdraait. Sterker nog: de komende jaren zal de overheid zich nog verder terugtrekken. Nu financiert de regering nog de helft van de kosten van de spoorwegen, maar premier Brown wil dat terugbrengen tot 20 procent. De regering financiert nu nog de helft van alle spoorwegkosten.

Bron: De Pers, 22 april 2008

[Vinny]

De wagons zijn overvol, de treinen vaak vertraagd en de prijzen zijn astronomisch hoog. Treinreizen is in Groot-Brittannië zo duur geworden dat het loont de taxi te nemen.

Dat heb ik ook wel gemerkt bij het voorbereiden van eventuele treinreizen in GB (tot dusver is het er nog niet van gekomen, maar deze zomer ben ik wel van plan naar Engeland te gaan).

De vraag is of het reeël is of niet. Ik heb in het boekje spoorwegen 2007 gelezen dat er binnenkort een kavel wordt aanbesteed waar verwacht wordt dat de overheid geld krijgt in plaats van toelegt op de exploitatie van het OV-net. Dat zet het dure OV wel in een ander licht: in Engeland worden reeële prijzen voor het OV gevraagd

[Wubbo]

Wat me dan verbaast is dat er toch nog mensen in die trein zitten, als de kwaliteit laag is en de kosten hoog.

Overigens vind ik Engelse treinen lelijk, maar dat terzijde ;-)

[Geert]

Engeland is volgens mij alles duurder, maar treinkaartjes zijn inderdaad schrikbarend duur.
Ter vergelijk: ik heb even een reisje gepland van London naar Birmingham, een afstand die min of meer vergelijkbaar is met Utrecht - Groningen (om en de nabij 190 km).
Nederlandse kaartjes 2e klas: € 15,40 met korting en € 25,60 voor een vol tarief enkele reis.
In Engeland voor 2e klas: £17,90 (= € 22,49) voor een enkele reis met korting en beperkingen en voor een open ticket mag je £ 45,50 neerleggen (omgerekend € 57,17). Overigens maak je dan dezelfde reis maar met een veel duurder kaartje. Fijn, zo'n systeem. :?

in Engeland worden reeële prijzen voor het OV gevraagd

Je kunt je afvragen of je dat wel wilt, het OV heeft in Nederland ook een maatschappelijke functie en die verlies je zo wel. En je zit met een ticketsysteem zoals ze in GB gebruiken wel vast aan allerlei beperkingen (je moet een specifieke trein gebruiken of met een bepaalde operator reizen) tenzij je de hoofdprijs betaalt... ik word er niet bepaald gelukkig van.

Leuk verslag trouwens, meltrain! ;)