Vinny schreef:Tja, dan kun je je de filosofische vraag stellen of het "zo erg" is dat er heel veel geld moet worden uitgegeven om het bijna onmogelijke helemaal onmogelijk te maken.
Onrealistische opmerking. Het is namelijk helemaal niet bekend hoeveel het kost.
Meestal wordt er met de 20/80 regel gewerkt: Als je met 20% van het bedrag 80% van de problemen kunt oplossen moet je het doen, voor de overige 20% van de problemen moet je de investeringen verachtvoudigen om het op te lossen. Kosten/Batenanalyse: Laatste traptrede: Niet zinnig.
Waar wordt er met die regel gewerkt? Niet bij ons. Bij ons gaan ze uit van 99,99/0,01 namelijk. En die 0,01 is dan nog 's nachts ook. En dat is dan natuurlijk 99,99 beschikbaarheid. Dat realiseren we voor heel weinig geld door onze middelen slim in te zetten.
Voor veiligheid wordt er vaak een heel andere afweging gemaakt. Het beste voorbeeld is de Bush doctrine in de strijd tegen het terrorisme. 98% van het budget wordt uitgegeven om de laatste 2% extra veiligheid te waarborgen (van 98% kans op geen slachtoffers als gevolg van terrorisme in een bepaald jaar tot bijna 100%).
Onvergelijkbaar. Als was het alleen maar omdat ze bijvoorbeeld meer levens zouden kunnen redden door het geld wat aan terrorismebestrijding uit te geven aan gezondheidszorg en onderwijs uit te geven.
Mijn stelling: Zelfs al zou een groot deel van Nederland twee weken zonder treinverkeer komen te zitten, het is hooguit niet leuk voor de reizigers, maar ook geen ramp. Als je naar Frankrijk en Belgie kijkt: Daar is ieder jaar opgeteld twee weken geen treinverkeer als gevolg van stakingen en die landen bestaan ook nog steeds en zijn mensen niet minder gelukkig. Maar uiteindelijk is het een risicoafweging die men in de politiek moet maken, naast de redundancy die nu wordt uitgevoerd - het OCCR is namelijk nog niet volledig operationeel. Wanneer dat wel gereed is dan zal de kans op langdurige uitval nog verder beperkt worden. Ik heb op het andere forum wel percentages voorbij zien komen (maar ik weet ze niet uit mijn hoofd).
De economische schade van twee weken geen treinen naar Utrecht is minimaal enkele miljarden. Bedenk goed dat iedere procent meer auto's een tiental procenten meer file's zal betekenen.
Ik blijf er bij: uiteindelijk is het een judgement call. Hoe ver wil je gaan?
Zo ver als mogelijk is. Het is namelijk geen onrealistisch doel. En hier kan ik gelijk je vergelijking met Bush pakken; In tegenstelling tot wat de strijd tegen terrorisme behelst is dit namelijk zeer zeker haalbaar.
Los daarvan: het incident zelf moet gewoon grondig onderzocht worden door een onafhankelijke instantie, en daar zullen ook wel de nodige verbeterpunten uitrollen, en wellicht zijn er mensen stom bezig geweest (heb je altijd met rampen) en die kun je dan aanspreken. De mens is een lerende diersoort, en van fouten leer je veel meer dan van theoretische modelleringen in laboratoria. De theorie en de praktijk zijn namelijk (open deur) helemaal niet hetzelfde...
Bullshit. Van theoretische rampscenario's kan je ongelofelijk veel leren. En dan is dit nog niet eens een rampscenario maar gewoon een simpele brand.