In deel 1 was ik geëindigd in Hunedoara, een stad met een mooi kasteel maar vooral veel industrie, zoals hoogovens.
Vanuit hier ben ik met een taxi naar Deva gegaan, wat eigenlijk best betaalbaar bleek. Het kilometer tarief ligt zo rond de 40 cent. Zo schoot het tenminste een beetje op, want de eerst volgende trein kwam pas over een paar uur toen ik op het station kwam om verder te reizen. De taxi was een oude Dacia, die met 110 kilometer per uur over een twee baans weg vol gaten en hobbels reed. Die gaten waren soms wel halve meter diep en een of 2 vierkante meter groot. Af en toe werden we nog ingehaald en bijna van de weg afgedrukt door een dikke Mercedes. In het verkeer geldt soms het recht van de sterkste in dit soort landen.
Uitzicht vanaf balkon van hotelkamer in Deva, waar het langzaam begon te betrekken en een stevige onweersbui los barste, en dat in maart.
Station Deva, met straandhonden. Een zo'n hond was op sterven na dood, en piepte alleen nog maar wat. Zodra ie op probeerde te staan zakte de hond meteen weer door zijn poten. Best een heel naar gezicht.
Weer zo'n voormalig Duitse bus.
Even een kerk ertussen door. Volgens mij is dit een nieuwbouw pand. In Nederland zie je niet meer dat er nog christelijke kerken worden gebouwd. Op de voorgrond een bescheiden monument voor de gebeurtenissen in 1989.
Toen ik na het uitchecken van het hotel weer naar het station wandelde om verder te reizen, bleek dat er een staking was van de spoorwegen. Ik hoorde het aan het loket waar men zei dat het tot 11uur zou duren. Een paar reizigers zeiden dat het waarschijnlijk om 9uur alweer zou gaan rijden.
Toen ik op een bankje wat ben gaan lezen om te tijd te doden, kwam er een meid naar me toe of ze me wat mocht vragen voor de lokale krant in verband met een reportage over de spoorstaking. Dat resulteerde in dit stukje:
De journaliste moest natuurlijk ook even op de foto.
Desiro als trein Deva- Targu Mures
Nachttrein Wenen- Bucuresti staat hier ook te wachten tot de staking is afgelopen. Mooi opgeknapte loc voor de trein.
Roemenen hebben wel smaak voor wat mooi kan zijn sinds Ceaocescu er niet meer is, alleen ontbreekt het denk ik aan geld om alles aan te pakken.
Een stoptrein.
Ik vind dit wel een stoere locomotief.
Een wegroestende werktrein.
Om 8u50 was de staking al afgelopen en vertrok als eerste de nachttrein weer.
Ik had de trein naar Arad die als nachttrein afkomstig was uit Constanta aan de Zwarte zee. Deze trein kwam met 100 minuten vertraging aan.
Paar stations onderweg:
Ik vind het altijd leuk om te zien hoe doe stationsopzichters(?) altijd keurig staan te poseren op hun netjes aangeharkte en schoon geveegde perron voor de voorbij rijdende treinen. Ook viel me op dat ieder station wel twee wc's heeft. Een dames en heren exemplaar. En dat terwijl er op een hoop van dit soort kleine stations volgens mij niet eens iedere dag iemand naar een van die wc's gaat. Zelfs de geplaatste eco-toiletten hier zijn dubbel uitgevoerd voor man en vrouw.
Wat spoorwerkers onderweg:
Die vrouw op de foto stond als een kenau te rammen met haar houweel terwijl die man met bolle buik maar een beetje stond uit te puffen. Een paar kilometer verderop was ook zo'n groepje, alleen die lagen te slapen in het ballast. Zal wel soort siësta zijn.
Oude Duitse railbusjes. Volgens mij is de bijnaam 'Verkeltaxen' o.i.d.?
Een voormalig Frans treinstel in Arad, althans dat denk ik.
Zelfde treinstel, maar dan vanaf het punt waar ook mijn forum-plaatje 3 jaar geleden is gemaakt.
Tram in Arad.
De tramhalte voor het station in Arad is sinds de drie jaar dat ik er eerder was geweest totaal vernieuwd. Ook de bovenleiding etc is helemaal nieuw zo te zien.
Vanuit Arad met de IC naar Budapest gegaan, en het viel me op zodra ik Roemenië uitreed het weer meteen omsloeg en ontzettend druilerig werd. Bij vertrek uit Arad was de vertraging 105 minuten. Bij aankomst in Budapest nog ''maar'' 65 minuten. Door de snellere loc wissel en snelle douane was er aardig wat ingelopen. De douane vindt het wel nodig om in ieder rijtuig in de wcs de plafondplaten los te halen om te kijken of er wat boven zit verstopt.
Het Hongaarse deel van het traject is vanaf de grens tot aan de stad Szolnok helemaal gemoderniseerd. Met het treurige weer, en het eindeloze grijze vlakke landschap van Hongarije heeft het traject tot aan Budapest wat deprimerends.
Wat me verder op viel in Hongarije is dat er om de X aantal kilometer er een bordje staat dat de tractie moet worden uitgeschakeld van de trein. Alsof er om de 10 kilometer een spanningsluis is of iets dergelijks. Heeft iemand enig idee waarom dat is? Er was in geen geval een beweegbare brug te bekennen.
Station Budapest Keleti
Uitzicht vanaf mijn hotelkamer aldaar.
Railjet 62 naar Salzburg klaar voor vertrek.
Omdat ik zag dat de tweede klas aardig vol gereserveerd was heb ik gevraagd wat een overgang naar de 1e klas kost bij de conducteur. Dat was 12 euro voor 178 kilometer. Dat had ik er wel voor over. Heerlijk rust en ruime stoelen:
Ik vind de Railjet een prachtige trein, waar alles aan klopt. Beenruimte, reisinformatie, service aan boord, interieur etc.
Zou uitermate geschikt zijn voor onze HSL met max. snelheid van 230kmu.
Reisinformatie aan boord, je kan prima zien welke aansluitingen moeilijk worden bij vertraging.
Overigens kwam de snelheid in Hongarije nooit boven de 158km/u Alleen tussen St Polten en Linz in Oostenrijk werd 200km/u gereden.
Wien West, hier maakt de trein kop.
Het Oostenrijkse gedeelte koste de overgang van 2e naar 1e klas overigens maar 14,10€ voor een stuk van 265 kilometer. De conducteur schreef me een overgang met 50% korting uit. In Wenen liep de 1e klas helemaal vol met toeristen, vooral Amerikaanse. Na het rondje van de conducteur bleven er van de 30 reizigers er nog 10 over, de rest werd naar de 2e klas gestuurd.
Laatste stad die ik aandeed was Passau, dit is het stationsgebouw:
Vanuit de badkamer had ik prachtig uitzicht over de dom van Passau en vanuit de hotelkamer zelf uitzicht over de Donau, waar zojuist een schip met auto's langs vaart. Tsja de olieblikslaaf moet ook voorzien worden.
De aanwijzer met de ICE die ik zou gaan nemen tot Würzburg Hbf. Links een Oostenrijkse trein.
Oostenrijke loc.
Inzoom op de Oostenrijkse loc. Hier gaat dus onze staatssteun heen.
De ene na de andere goederen trein denderd door Passau heen...
En tot slot mijn ICE naar Würzburg Hbf.
Ik had ook via Frankfurt kunnen reizen, maar de ICE naar Amsterdam vertrekt op een ongunstig moment, namelijk 5 minuten voor aankomst van de ICE uit Wenen, Neurenberg en Würzburg. Daarom ben ik via Kassel en Hannover gereden. De ICE kwam stil te staan op de HSL in een tunnel. Op een gegeven moment voelde ik gewoon in mijn hele lichaam druk verschil, en zag je de wanden van de trein een stukje in elkaar gedrukt worden. Een seconde of 10 later raasde er een ICE met 280 km/u ons langs. Het zou me niets verbazen als je met een SLT hier had gestaan, dan er wat ruiten naar binnen waren gedrukt en gesneuveld door de enorme druk die zo'n trein oplevert als ie de tunnelbuis in knalt. Daarna stukje links over de HSL en vervolgens met bijna 10 minuten vetraging in Hannover aangekomen. Met een beetje hollen haalde ik nog de IC naar Hilversum om daar naar Hoorn over te stappen. Vlak voor Hannover belde mijn vader me nog op, dat het in Noord Duitsland bij de Waddenzee mooi weer was... Eventjes had ik het overwogen om door de reizen naar het Noorden voor nog twee dagen, maar ben toch afgehaakt.
Zo, hoop dat het een duidelijk verslag is geworden.
Tot slot nog even enkele treinkaartjes die ik heb gebruikt:
Route kaart volgt nog!
(Let op rechts in beeld)
