Nostalgie ten top: klassieke beveiliging en een prachtig landschap!
Zaterdag 26 juli 2008 ben ik samen met mijn vader met de trein op reis geweest in Duitsland. Hij had ooit eens iets over de Ahrtalbahn gelezen en wilde deze graag eens bereizen. Natuurlijk ben ik niet vies van treinreizen en ging ik dan ook graag mee. Twee jaar geleden hebben we al de Ruhrtalbahn bereisd, ook een zeer mooi traject.
Voor de financiële kant heeft Duitsland een geweldige actie, waarop je als Nederlander meteen jaloers wordt. Met een 'Schönes Wochenende Ticket' kun je één dag in het weekend heel Duitsland door met 5 personen voor slechts 35 euro! :D Daar kan geen Zomer- of Herfsttour tegenop!
Dan de lijn. De Ahrtalbahn is een 29 kilometer lange spoorlijn, die voor de helft dubbelsporig is en niet-geëlektrificeerd. Talenttreinstellen maken er de dienst uit. Deze lijn voert door een prachtige heuvelachtig landschap, vlak langs bergen en door tunnels. Vaak zijn de spoorbogen enorm krap, wat een enorm gepiep en gekraak van de treinstellen oplevert.
Deze mooie spoorlijn hebben we deze dag eens nader onder de loep genomen.
Vlodrop ligt dichtbij de Duitse grens en dus ook bij het Duitse stationnetje Dalheim. Dit station kende ik nog van driekwart jaar geleden, toen ik er al foto's maakte van mijn spoorzoektocht over de IJzeren Rijn.
Dit station was ons opstappunt. Uit de enige aanwezige kaartautomaat werd, met enige moeite omdat de pinpas niet geaccepteerd werd, een Schönes Wochenende Ticket gehaald en vervolgens was het wachten op de trein.
Ondertussen moest natuurlijk het inrijdsein van de verlaten IJzeren Rijn nog een keer op de foto gezet worden:
Na een kwartiertje kwam een klein boemeltreintje aangereden.
Na snel ombouwen van het stel door de machnist werd koers gezet richting Rheydt Hbf.
Aangekomen in Rheydt Hbf was het wachten op de trein naar Köln Hbf. Voordat die kwam, arriveerde eerst nog de trein naar Aachen.
De trein naar Aachen op de CTA. En ja, die zijn vrijwel in de gehele regio al digitaal, in tegenstelling tot Nederland. Enkel in Bonn trof ik nog analoge CTA's aan. Overigens waren deze bakken ook voorzien van koeling, onderaan zaten twee roostertjes en als je goed luisterde, hoorde je ventilatortjes draaien.
Na een flinke reis kwamen we aan in Köln. Een erg mooi station, dat me een beetje aan Amsterdam Centraal deed denken:
Ook wordt er nog even reclame gemaakt voor 'Echt Kölnisch Wasser'.
Vanuit Köln werd de trein naar Remagen gepakt, alwaar de Ahrtalbahn begint. Vanaf hier is het treinen door een prachtige omgeving! Eerst werd gereisd naar het eindpunt Ahrbrück. Hier bleek echter niet zoveel te doen, dus besloten we gelijk weer terug te gaan naar Altenahr.
Van het stationsnaambordje werd even een foto gemaakt, met op de achtergrond mooie heuvels. Inmiddels was het ook flink zonnig weer geworden, wat zorgde voor prachtige uitzichten!
Na even rondgelopen te hebben in Altenahr prefereerde mijn vader eigenlijk een terrasje. Ik gaf echter de voorkeur aan een ander station langs deze lijn, omdat daar veel klassieke beveiliging te zien was.
Ik won. Er werd dus de eerstvolgende trein gepakt, die hier in Altenahr aan komt rijden.
Uitgestapt werd in Kreuzberg (Ahr). Hier was het namelijk te doen, zo had ik op de heenweg reeds gezien!
Klassieke seinpalen in een prachtige omgeving, wat wil je nog meer! De Miljoenenlijn komt in de buurt, maar omdat dit een reguliere treindienst is, is dit eigenlijk nog mooier! :D
Prachtig, die armseinen! :D
Op de heenweg zag ik bij een aantal stations lang deze lijn een seinhuis. Uiteraard in gebruik voor het bedienen van de klassieke beveiliging. Ik had het dus gemunt op het seinhuis dat aanwezig is in Kreuzberg. Tijd voor een nadere verkenning!
Het seinhuis als een voorgebouwtje van het stationsgebouw. Alle seinhuizen, Stellwerke beter gezegd, hebben in Duitsland een afkorting. De eerste letter staat voor de plaats, de tweede voor de functie van het seinhuis. Op grote emplacementen zijn vaak wel twee of drie seinhuizen aanwezig, die ieder een aparte functie vervullen. 'Kf' staat in dit geval voor 'Kreuzberg Fahrdienstleiter'.
Na even door de raam naar binnen te hebben getuurd, ging dit open en vroeg de seinhuiswachter 'Kann ich dir vielleicht helfen?'. Ja, dat kon hij, ik zou namelijk erg graag eens binnen willen kijken! Nu kwam het goed uit dat ik tijdens mijn vakantiebaan alweer twee weken veel Duits gesproken had, dus ik zat er weer helemaal in. Enfin, het was geen enkel probleem en ik mocht gerust binnenkomen!
Ook mocht ik zoveel foto's maken als ik wilde. Hier zien we de hendels om de seinen en wissels te bedienen. Pure nostalgie, geweldig! :D
Ook hier weer een mooi stukje techniek!
Dit leek wel een soort overeenkomst of contract te zijn, waarbij de seinhuiswachter ermee akkoord gaat dat hij verantwoordelijk is voor ongelukken die ontstaan zijn door verkeerde bediening van de seinen en wissels.
Let ook op de tekst 'Steigern Sie Ihre Schnelligkeit nicht auf Kosten der Sicherheit'.
De seinhuiswachter vond het blijkbaar erg leuk dat iemand kwam kijken, want hij vertelde honderduit over zijn werk. Zo kwamen er wel eens vaker Nederlanders of Belgen kijken, omdat deze beveiliging hier en in België niet meer gebruikt wordt.
Zo hing er een foto op van station Kreuzberg eind jaren '70:
Te zien is een groot emplacement met zelfs een locomotiefloods. Grotendeels verleden tijd. Hoewel er bij dit station wel nog een emplacment ligt, is het nu beperkt tot een spoor of 3. Deze worden wel nog gebruikt. Na het einde van de dienst kwamen er een drietal Talenttreinstellen te Kreuzberg te staan, die 's morgens voor aanvang dienst weer vertrokken om tijdig om de bestemmingen te kunnen zijn. Dat was eigenlijk ook de enige keer dat er gerangeerd werd op het emplacement. Zo door de dag was het enkel een kwestie van een paar routinehandelingen uitvoeren (voor- en hoofdseinen voor beide richtingen op veilig zetten en de machnisten telefonisch inlichten dat er een rijweg ingesteld was).
Overigens dateerde in dit seinhuis het nieuwste systeem, een klein kastje voor de overwegen, uit 1980. De rest van het materiaal stamde nog van na de oorlog. En dat alles in 2008 nog volledig operationeel in reguliere treindienst, prachtig toch! :D
Normaal staat een seinhuis op een sokkel, waardoor je een goed overzicht hebt over het emplacement. Langs deze lijn was de beveiliging dermate beperkt dat dat niet hoeft. Bovenstaande foto laat dan ook zien dat vanuit het seinhuis de hoofdseinen prima te zien zijn.
Helaas moest ik alweer snel afscheid nemen van het seinhuis en de -wachter, omdat we de volgende trein alweer terug moesten hebben, wilden we nog tijdig in Dalheim arriveren (laatste trein kwam daar helaas om 19.59 uur alweer aan) en nog even tijd hebben voor nog een derde plaatsje te bezoeken.
Wel werd er snel nog een 'Sperrsignal' op de foto gezet:
Ook is op deze foto nogmaals de mooie omgeving te zien en het leuke stationsgebouw met het seinhuisje ervoor.
Oh, en denk niet dat ze aan het spoor aan het werken zijn hier, volgens de seinhuiswachter lagen deze materialen hier al jaren.
Een laatste foto vanuit Kreuzberg:
De binnenrijdende Talent werd even vereeuwigd met het stationsnaambordje.
Op de terugweg vanuit de trein: een van de vele wijnranken tegen de bergen op. Een prachtig gezicht! Ieder plekje werd hier benut voor het plaatsen van druivenstruiken. Op één station langs deze lijn stonden zelfs midden op het eilandperron nog enkele planten!
Ten slotte werd er nog uitgestapt in Ahrweiler Markt, wat het meest toeristische plaatsje langs deze lijn bleek te zijn. Een erg gezellig stadje, waar alsnog een terrasje werd gepikt.
Op deze foto, genomen vanuit het viaduct over het spoor, blijkt dat dit station vele uitstappers kent. Let ook nog een keer op de prachtige omgeving! :D
Na afloop van een verkenning van Ahrweiler werd weer koers gezet richting Dalheim. Zonder vertraging, maar wel in de stromende regen, arriveerden we daar rond acht uur. Een leuk dagje! Ik heb genoten van de klassieke beveiliging en de mooie omgeving. Daarnaast heb ik mijn hart op kunnen halen wat betreft 'Rostende Schienen', oftewel verlaten spoor. Ik heb mijn lijstje alweer aan kunnen vullen met ideeën voor spoorzoektochten in Duitsland.
Dit jaar geen vakantie voor mij, maar zo'n dagje laat je toch even beleven hoe een mooie buitenlandbestemming voelt! Zeker een aanrader! :D
Meer informatie over de Ahrtalbahn.
