Op dinsdag 29 juli was het zover. Toen ging ik met de trein naar grensstation Cerbère aan de Spaanse grens. Die reis ging via Perpignan en omdat ik daar in totaal meer dan een uur was heb ik dat ook erbij genoemd. Er viel genoeg te zien. :)
Voor deze reis was het dit keer niet nodig om de wekker te zetten. De eerste 2 treinen vond ik veel te vroeg (om 6:39 en 7:46 uur), maar de 3e trein naar Perpignan ging een heel stuk later, namelijk pas om 12:15 uur. Dat is natuurlijk een betere tijd. En aangezien de treinen hier niet zo vaak rijden, moest ik die trein wel nemen. De volgende ging pas weer om 13:51 uur.
Nadat ik nu wel (in tegenstelling tot de Train Jaune) een kaartje kon kopen met het jongerentarief kon ik dus voor 20 euro heen en weer naar Cerbere. En dat voor een afstand van 90 km. Dit zijn die kaartjes die in een fleurige envelop zaten. Boven de heenreis en beneden de terugreis:
Ik was er vroeg bij en zo ging ik dus om 11:45 uur alvast naar de perrons. Mijn trein stond al klaar:
Omdat ik nog een half uur had kon ik nog wat foto's maken van de mooie omgeving. Zoals bijvoorbeeld een deel van mijn trein met erboven Fort Liberia:
En de rotsen die rechts van het station te zien zijn in de bergen:
Rond 12 uur ben ik dan de trein ingegaan. Deze trein was overigens vanaf 2 perrons toegankelijk. Dat zie je niet zo vaak. Het was lekker rustig, dus zo kon ik de vierzitter op de foto zetten waar ik op zat. Veel andere opties waren er niet. Het zat niet slecht, maar ook niet super:
Boven de ramen waren nog oude reserveringsplaatjes te zien. Te vergelijken met de plaatjes bij de zitplekken in de Thalys. Het is hier niet echt goed te zien, maar het zit net onder het bagagerek:
Om exact 12:15 uur (en weer geen seconde later) vertrok de trein naar Perpignan. Net als bij de Train Jaune zijn er op deze lijn stations waar alleen gestopt wordt als dat nodig is. Op deze lijn zijn het er 3. Dit zijn Ria, Marquixanes en St. Feliu-d' Avall.
Het eerste station aan de lijn is direct Ria. Wat ik niet verwachtte, gebeurde toch: er werd gestopt. Er was namelijk 1 instapper. Zo kon ik wel gelijk het stationsnaambordje vastleggen:
Hierna ging het verder naar Prades. Een wat groter en voor de verandering verzorgd uitziend station waar altijd (en terecht) gestopt wordt. Prades is ook het belangrijkste stadje van deze omgeving. Dat wil niet zeggen dat er echt veel mensen wonen, want er wonen er maar 5800. Het zijn er wel meer bijvoorbeeld Villefranche, want daar wonen er maarliefst 238.
Maar goed, de trein ging weer verder. Een niet echt bijzondere rit door een gebied wat steeds minder heuvelig wordt.
Ook komt de trein langs Marquixanes. Een mooie naam voor dat dorp en tijdens de heenreis kon ik hier toevallig de trein waar ik nu in zat op de foto zetten:
Daarna gaat de trein rustig verder. Vlak voor Perpignan gaat het ineens een stuk langzamer en gaat het langs het toekomstige trace van de TGV naar Spanje. Ook komt er hierdoor gelijk een extra opstelterrein. Het langzaam rijden is blijkbaar ingepland, want zonder vertraging kwam ik in het zonnige Perpignan. De hoofdstad van het departement Pyrenees-Orientales (met nummer 66 op de auto's). Direct viel mijn oog op de 2 TGV Duplex'en die aan elkaar gekoppeld stonden om zo te vertrekken naar Paris Gare du Lyon. De trein kon er door de lengte niet helemaal op, maar wel de koppen:
En het display van de trein:
De TGV's met rechts ervan mijn treintje:
Toen was het tijd voor de mooie overkapping:
Eronder vind ik hem persoonlijk mooier, alleen is het dan gelijk een heel stuk warmer en dus minder lekker:
Daarom wilde ik even gaan kijken buiten het station. Het stationsgebouw wilde ik toen ook op de foto zetten, maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Voor het station stonden zeker 4 gewapende militairen
, dus ik heb de gok maar niet gewaagd. Je weet nooit of ze moeilijk gaan doen en mijn Frans is niet al te best. Daarom ben ik maar rustig gaan wachten op mijn trein naar Cerbere. Dat werd een mooie getrokken trein, met zelfs een Corail rijtuig net achter de loc. Ik ben een rijtuig erachter gaan zitten, omdat ik nooit zo'n fan ben van hokjes en nu zeker niet in een gebied waar ik als toerist rondloop. In mijn rijtuig zaten overigens erg lekkere stoelen. Wel was de ruimte bij de vierzitter niet zo ruim:
Nu begreep ik ook waarom die als enige nog vrij was, maar beter een zitplaats dan geen zitplaats. Zo zag overigens de rest eruit. De lampjes boven de schuifdeur zijn voor de WC, net als in een VIRM:
Na een erg mooie rit langs de zee (op de terugweg volgen er foto's, want ik zat nu aan de andere kant) kwam ik op tijd in Cerbere. Het laatste Franse station dus, maar nog niet de eindbestemming voor de trein. Die ging nog een stukje door naar het Spaanse Portbou. Naar de andere kant van de berg dus. Het is dat de trein terug te laat terug gaat, anders was ik daarheen gegaan.
Maar goed, ik was dus nu wel in Cerbere:
Doordat er ineens zeker 15 agenten naar het perron kwamen ben ik hier maar niet verder gegaan met fotograferen en ben ik naar een volgend perron gegaan. Zo kon ik nog steeds mijn trein op de foto zetten, maar de zon stond er nu niet helemaal goed voor:
Achter de loc hing dus een Corail-rijtuig. Niet een van de mooiste. Er zaten al genoeg krassen en vlekken op:
Aan de zijkant van het station stonden ook nog 2 locs:
Net als Perpignan heeft ook Cerbere een overkapping. Hij lijkt nog vrij veel op die van Perpignan ook:
Ook hier vond ik het onder de overkapping mooier:
Toen was het hoog tijd om een kijkje te nemen buiten het station, want ik wist dat hier genoeg te zien was. En dat was ook zo, want buiten aangekomen loop je bijna tegen deze 2 locs aan (beetje overdreven uiteraard
). Er zit alleen een hek tussen:
Een stukje verderop was door datzelfde hek nog veel meer moois te zien. Een heel opstelterrein vol
:
Toen kwam dit leuke werktreintje ervoor langs:
Erachter stond nog een leuk rangeerlocje:
Een stukje dichterbij stond het grotere werk. Deze loc van de Fret:
En deze stond een stukje rechts ervan. Later zou blijken dat dit de loc wordt voor de terugreis:
Toen zag ik dat ik de 2 locs van de vorige 2 foto's ook nog samen op de foto kon zetten:
En als laatste foto vanaf deze locatie de 2 locs die ik al zag toen ik het station uit kwam, maar nu vanaf een andere kant:
Naast dit opstelterrein is het dorp ook leuk om te zien. Daarom ging ik daar maar snel naartoe. Onderweg kon ik nog wel dit overzichtsplaatje maken van het station:
Nadat ik het spoor overstak zag ik dat ik alleen via een mooie trap naar het dorp beneden kon gaan. Het spoor ligt namelijk een stuk hoger dan het grootste deel van het dorp. Dit was de mooie trap met ik denk ongeveer 50 lange treden:
Na de trap zag ik wel datgene wat ik graag zie: De Middellandse Zee.
:
En palmbomen. Zomerser kan het bijna niet :) :
Dit vind ik vooral mooi aan Cerbere. Het ligt op een heuvel en in een baai en daardoor lijkt het een beetje op Monaco, vind ik:
Zoals ik al zei loopt het spoor hier een stuk hoger dan de rest van het dorp. Dat is een stukje van de kust af in een straatje goed te zien:
Boven loopt dus het spoor.
Na even rustig zitten bij de zee was het na een klein uurtje weer langzaam tijd om terug te gaan. Dit keer stak niet via een overweg het spoor over, maar via een loopbrug wat een stukje verder ligt:
Vanaf die brug had ik een mooi uitzicht op het spoor richting Perpignan. Het gebouw rechts is een hotel, maar ik heb zo'n vermoeden dat het niet meer gebruikt wordt...:
Aan de andere kant was nu mooi het station te zien. Linksonder is de verkeersleiding te zien:
Na nog een stukje lopen kwam ik dus weer terug op het station:
Rechts stond nog een autotrein:
Toen zag ik dat ik nog geen foto van het stationsnaambordje had. Dat kwam er daarom toch maar even. Zo snel zal ik hier niet meer komen, namelijk:
En een bordje met de zee erachter:
Vanuit het Spaanse Portbou kwamen ineens dezelfde rijtuigen aangereden als de heenreis. Wel een raar gezicht om rijtuigen te zien rijden zonder loc of stuurstandrijtuig ervoor:
De rijtuigen kwamen dus uit de tunnel die hier in de verte te zien is:
Ik besloot om weer in hetzelfde rijtuig te zitten. Dat is dus deze:
Ik had nu alle ruimte van de wereld, want het was erg rustig. Nu had ik dus een tweezitter, zoals deze:
Bepaald niet slecht dus.
De trein vertrok om 15:45 uur weer exact op tijd en omdat ik nu wel aan de zeekant zat kon ik nu wel wat foto's maken van het mooie uitzicht, zoals hier bij Banyuls-sur-Mer...:
...en hier bij Argeles-sur-Mer. De laatste plek waar ik vanuit de trein de zee zal zien:
Na een aantal minuten kwam ik in Elne. Hier stonden 2 sterk verwaarloosde rijtuigen. Deze is de achterste van de 2:
En toen kwam ik dus weer in Perpignan. Nu stond de zon goed voor een foto van het stationsnaambordje met een palmboom:
Niet veel later kwam de ID-TGV vanuit Paris Gare du Lyon binnen. Eigenlijk een gewone TGV, alleen kun je deze alleen via internet reserveren. Hij werd gereden door 2 TGV-Duplex'en:
Toen werd het even perronwisselen geblazen. Mijn trein naar Villefranche had +20 door problemen met het opstarten van de trein (als ik het goed begreep) en werd daarom gespoorwijzigd. Op dat andere spoor (spoor 3) stond deze loc met wat rijtuigen:
Vanaf dit perron waren wel de uitbreidingswerkzaamheden aan het station goed te zien:
Toen werd er omgeroepen dat we naar vak S op spoor 3 moesten gaan. Ik begreep het eerst niet, maar toen iedereen voor mijn trein daarheen ging begreep ik het wel.
Hier zag ik mooi een loc aankomen die daarna gelijk weer wegging. Toevallig is op de foto te zien dat hij net overschakelt van front- naar sluitseinen:
Uiteindelijk kwam de goede omroep toen de echte trein binnenkwam. Deze kwam op spoor 2, dus ging ik weer naar spoor 2. Waar ik dus in het begin al stond. :?
Maar goed, om 17:20 uur vertrok ik dus met +20 terug naar Villefranche. Eigenlijk net als de heenreis een rit zonder bijzonderheden. Wel had ik nu een voordeel, de zon scheen lekker in mijn gezicht. Hierdoor heb ik wel wat delen van de rit gemist.
Zo kwam er dus om 18:20 uur een einde aan deze mooie treindag. De taxi (mijn ouders ) stond al klaar en zo was ik om 18:30 uur weer terug op de camping en kon ik gaan eten. 