Caspar schreef:Bij veel restaurants wordt er wel iemand naar huis gestuurd als de grote drukte is afgelopen. Zo hou je natuurlijk de kosten nog wat beheersbaar.
Ik ben een tijdje "top-drukte medewerker" geweest bij een restaurant in Amsterdam; enige wat ik deed was van ongeveer 20.00 tot 21.30 uur werken. Kon ook weleens een uurtje eerder of later moeten starten, afhankelijk van de tijd dat de meeste reserveringen binnen kwamen, maar in ieder geval werkte ik nooit veel langer dan twee uur per dag.
Mijn reistijd per fiets, trein en tram was langer dan de werkdag zelf, toch heb ik die gekke korte werkdagen nooit vervelend gevonden.
Wat ik wel vervelend vond was dat ik bij noodgevallen soms zeer kort van te voren werd gebeld, of ik kon komen werken. Record was om slechts driekwartier van te voren te horen krijgen dat je nodig bent, ik moest nog eten, me omkleden en van Castricum naar Beverwijk reizen...
Ook op dezelfde dag bij twee verschillende werkgevers ingeroosterd staan beviel me niet zo goed; van 9.00 tot 17.00 uur bij het ene restaurant in Amsterdam, dan twintig minuten lopen om bij het andere restaurant in Amsterdam van 17.30 tot 0.45 uur te werken. Ik heb dat dan ook maar slechts drie keer gedaan, toen was ik het echt zat.
Bij een van die restaurants had ik soms wel heel vreemde functies, in principe was ik daar in dienst als kantoormedewerker maar heb eigenlijk elke functie weleens bij noodgevallen gehad; afwasser, kok (ik kan niet eens koken), ober, barman, assistent restaurant manager, catering-medewerker, elektricien. Op een dag werd ik als chauffeur (we bezorgden ook eten aan huis) ingeroosterd, huh? Ik heb helemaal geen autorijbewijs dacht ik. Nou ja, dan gaan we maar met de tram.
Eigenlijk was ik daardoor ook gelijk een perfect communicatiemiddel tussen elk mogelijke afdeling en de directie, problemen konden op die manier snel worden opgelost.
Maar ik geef toe dat het soms ook juist weer wat onduidelijk voor het personeel was, vooral als ik een avondje ober speelde; dan kwamen er geregeld andere bedieningsmedewerkers naar me toe of ik even iets kon annuleren op de kassa terwijl dat alleen met de kassa-sleutel van de (assistent)restaurant-manager kon.
Na verloop van tijd heb ik gewoon stiekem mijn kassa-sleutel van ober naar manager omgeprogrammeerd, op kantoor was tenslotte een van mijn functies beheer van het kassasysteem dus ik kon moeiteloos de functie van die sleutel veranderen, haha.
Er werd best wel streng opgetreden als je een kassafout maakte, moest ook echt door de (assistent)restaurant-manager in het dagverslag worden gemeld, waarop de directie eventueel actie kon ondernemen als het te vaak bij een personeelslid gebeurde. Als ik toevallig vlak bij de kassa stond en een collega hoorde zuchten van "nee he, maak ik een fout, kan ik weer naar de manager, zal wel weer gezeik worden" corrigeerde ik even pijlsnel de fout en schreef niks in het dagverslag.
Een van mijn kantoorfuncties was om eens in de zoveel tijd de kluisjes van het personeel met de loper te openen en te controleren of er niet stapels vol pennen en andere bedrijfseigendommen in werden bewaard (op kantoor moesten we echt dozen vol pennen per maand bijbestellen, die dingen bleven maar "kwijt" raken). Als een medewerker inderdaad behoorlijk in overtreding was, kreeg je een aanmerking in je personeelsdossier en een waarschuwingsbrief thuis. Doordat ik op alle afdelingen van het bedrijf werkte en dus iedereen goed kende ging ik ook een beetje afwijkend met die kluisjes-controle-functie om; bedieningsmedewerkers waarvan de inzet gewoon altijd hardstikke goed was, maar toch met hun kluisje in overtreding waren, stapte ik gewoon op af om ze mede te delen dat hun kluisje bij de laatste controle beslist niet in orde was, maar dat ik vanwege hun goede inzet het bewijs had weggemoffeld en er nooit iets van in hun personeels-dossier had genoteerd.
Het was wel een grappige tijd, maar heb er uiteindelijk niet lang gewerkt wegens het vertrek naar Luxemburg. Evengoed ben ik in die korte tijd ontzettend populair geworden onder het personeel, gek he...