`Wel altijd alleen, maar daardoor ook nooit ruzie`

[Daniel]

`Wel altijd alleen, maar daardoor ook nooit ruzie`
Hielke Hoekstra gehuldigd als langst zittende treinmachinist: 45 jaar op de bok

ARJEN BAKKER

Leeuwarden - Leve de concurrentie op het spoor! Als de Nederlandse Spoorwegen nog alle lijnen in handen hadden gehad, dan was machinist Hielke Hoekstra (63) uit Menaldum, vast na veertig dienstjaren met pensioen gestuurd. Nu had hij een mooi drukmiddel als de baas weer eens voorzichtig over afzwaaien begon: ,,Als ik weg moet, dan begin ik morgen bij Arriva!”

Schaterlach. Nee, Hoekstra heeft nooit écht serieus overwogen bij de concurrent aan de slag te gaan, daarvoor is hij veel te veel NS’er. Hij heeft geelblauw bloed, hij is ,,een spoorman, niet iemand die bij het spoor werkt”.

Moet ook wel: anders had hij gisteren nooit zijn 45-jarig jubileum als machinist kunnen vieren. Hij is voor zover bekend de enige die dat ooit gepresteerd heeft, reden voor de NS en de collega’s hem eens stevig in het zonnetje te zetten: een hele dag op stap voor Hoekstra en zijn vrouw Willemijn. Met de trein uiteraard.

Dat er iets speciaals zou gebeuren, was Hoekstra wel duidelijk: ,,Ik kreeg om half negen vanochtend telefoon van de directeur persoonlijk, en daardoor wist ik dat ze het niet vergeten waren. Dus toen heb ik voor vandaag maar speciaal een nieuw uniform aangetrokken.”

Hij laat zich de aandacht vrolijk aanleunen, hoewel hij zich tegenover de aanwezige conducteurs uitgebreid verontschuldigt: ,,Jullie zeggen altijd ‘machinisten werken niet, die zitten’. Nou, dan ben ik
de langst zittende machinist. Is ook wel een feestje waard, toch?”

Het begon allemaal toen Hielke als zeventienjarige eens naar een bokswedstrijd in Dokkum was geweest. Het sneeuwde nogal die avond, dus busmaatschappij NOF had besloten niet de hele route terug naar Leeuwarden te rijden, maar de passagiers in Veenwouden op de trein te zetten. ,,Toen zat ik voor het eerst van mijn leven in de trein, en ik was verkocht. Ik had geleerd voor automonteur, maar ik kwam thuis en zei: ‘Heit, ik wol masinist wurde’.”

Dat vond heit maar niks - ,,altijd in het weekend werken en zo” - maar Hielke zette door. ,,Met zeventienenhalf was ik leerling in de werkplaats in Amsterdam.” Na een onderbreking voor militaire dienst en een interne opleiding tot machinist kon Hoekstra meteen op de minimumleeftijd van 21 beëdigd worden, zodat hij op de bok kon.

Hij is er nooit meer af geweest. Waarom zou hij? ,,Ik zou echt geen mooiere baan kunnen bedenken. Je zit prinsheerlijk voorop, wel altijd alleen, maar daardoor heb je ook nooit ruzie. Als je die verhalen hoort over kantoorpolitiek, brrr. Daar heb ik nooit last van. Op tijd bij je trein zijn en er netjes bijlopen, dan hoor je de bazen niet.”

Maar wordt het niet saai dan? Hoekstra heeft in al die jaren zeker vier miljoen kilometer gespoord, met in elk geval elke dag het stuk Zwolle-Leeuwarden om weer thuis te komen ... ,,Daar moet je toch op uitgekeken raken?”, maakt hij lachend de vraag af. ,,Nou nee dus. Het is elke dag weer anders. De natuur, de beestjes, het verkeer, nieuwbouw langs het spoor. Of de zonsopgang bij Grou, daar kan ik wel honderdduizend keer van genieten, dat verveelt nooit!”

Na mei volgend jaar is het echter wel afgelopen. In november gaat hij uit vaste dienst, daarna volgt nog een freelance-contract van een half jaar, maar daarna kunnen de NS hem - zoals het er nu voorstaat - niks meer bieden. ,,En ik kan het spoor niet missen, dat voel ik! Dus dan begin ik daarna alsnog maar bij Arriva”, grapt hij.

Waarschijnlijker is dat hij als vrijwillig machinist aan de slag gaat bij de stoomtrein Sneek-Stavoren, die tegen die tijd moet gaan rijden. ,,Daar staat hij al ingeschreven”, zegt mevrouw Hoekstra. ,,Ik heb de hoop al lang opgegeven dat hij ooit nog gezellig naast mij op de bank komt.”

Bron: Friesch Dagblad

[Meltrain]

Leuk. :D
Jammer dat hij dan niet zijn 50-jarige jubileum kan vieren. :( Maar uiteraard is ook dit al uniek.

[Vinny]

,Ik heb de hoop al lang opgegeven dat hij ooit nog gezellig naast mij op de bank komt.”

Cabinekaart verstrekken en dan wordt het gezellig samen op de bok