Zo gezegd, zo gedaan.
Een reis vanaf Nîmes naar Clermont- Ferrand via een adembenemend traject door Frankrijk.
De reis start in Nîmes:
Vanuit Marseille komen 3 rijtuigen en een ronkende dieselloc het station van Nîmes binnen, omdat de loc richting Montpellier staat, en de trein de andere kant op zal gaan vertrekken, is er enige verwarring bij ons. Aangezien de trein al 10 minuten voor vertrek binnen komt gereden, en er een rangeermachinist op het perron klaar staat aan het andere uiteinde van de trein, dachten wij dat de loc nog zou gaan omrijden.
Niets was minder waar; op vertrektijd was de loc nog niet omgereden en stond de rangeer machinist op het voorste balkon van de trein door de schuifdeuren naar voren te kijken met een portofoon, en vertrok deze trein. De loc aan de achterzijde van de trein duwde de de trein ongeveer 5 kilometer over de hoofdbaan tot voorbij een splitsing in Nîmes. Nauwkeurig werd er door de portofoon doorgegeven tot waar de machinist achterop de trein moest doorrijden.
Eenmaal tot stilstand gekomen vertrok de trein vanaf het rangeer terrein nu de ''goede'' kant op, richting Alès en Clermont Ferrand.
De Conducteur van de trein kwam even later bij ons en vroeg: Willen jullie eens een stukje met de machinist meerijden?
Zo gezegd, zo gedaan. Vanaf Alès in Gard naar Clermont Ferrand:
Het traject is erg bergachtig, en kent de meeste spoortunnels van Frankrijk, namelijk meer dan 125.
http://fr.wikipedia.org/wiki/Viaduc_de_Chamborigaud
Zoals al eerder langs kwam in de fotoquiz.
Schattig stationsbordje.
Tunnels, tunnels en nog eens tunnels.
Hier moet even een minuut of 5 gewacht worden op de tegentrein naar Nîmes, die enkele minuten vertraging heeft. De machinist vertelt dat de reizigers hier aanzienlijk minder gehaast zijn dan in grote steden als Montpellier of Marseille, hier is men blij als de trein die 2x per dag rijdt, überhaupt enigszins op tijd vertrekt, en is 5 minuten vertraging op een dag nog verwaarloosbaar...
In ieder geval een mooie gelegenheid voor de machinist om een sigaret te roken, de machinist wordt tijdens de 5,5uur durende rit niet afgelost, dus moet ie het zonder pauze stellen.
Binnenkant van de 40 jaar oude diesel loc. De machine maakte veel geluid en de dodeman leek wel een tikkende tijdbom.
Dat ding bleef maar hard tikken als een kookwekker. Viel me op als je tractie gaf, de loc er enige secondes over deed om dat te verwerken. Het was voor de machinist echt een kwestie van luisteren, voelen en zien wat de loc deed op dit bergachtige traject. Maar daar kan Dexter misschien meer over vertellen?
Langs de Georges de l'Allier.
Station met vergane glorie.
Wederom de Allier.
Nu zit er 1u en 20 minuten tot het volgende station. De machinist vertelt dat een collega van hem afgelopen jaar 10 kilometer moest lopen voordat ie bereik had met zijn mobiele telefoon. Er is hier geen systeem als GSM-R en ook normale mobiele telefoons hebben op veel stukken geen bereik. Ook is er geen beveiliging (als iets van ATB) op dit traject aanwezig,
Georges de l'Allier
Toen werd het langzaam donker...
Dit deel van het traject moest er enkel maar geremd worden, om te zorgen dat de trein niet boven de 40 en 60 km/u van de baanvaksnelheid uit zou komen. Doordat er tientallen kilometers heuvel-af werd gereden was tractie geven niet nodig. Af en toe keek de machinist uit zijn cabine raam of de remmen geen rook produceerden. Mooi moment voor hem zelf om wel rook te produceren
Clermont Ferrand, eindpunt.
Was een prachtige rit!