Dit keer zijn we 5 dagen per vliegtuig naar de Roemeense hoofdstad Boekarest gegaan, om van daaruit diverse uitstapjes te maken in de regio. In dit reisverslag laten we een van die trips zien, namelijk naar de grensstad Giurgiu aan de Donau en naar Ruse, wat net aan de overkant van de Donau in Bulgarije ligt.
De treindienst tussen Roemenië en Bulgarije is erg summier; er rijden slechts 2 dagelijkse treinen de grens over op dit traject.
Dit is de door ons afgelegde route:
Heenweg: Bucuresti Basarab (een station op loopafstand van Gara de Nord)- Videle, Videle- Giurgiu. Giurgiu (taxi)- Ruse.
We hebben dus de rode lijn afgereden. De afstand is iets meer dan 120 kilometer op deze manier.
Er is een (aanzienlijk) snellere route, maar helaas is die sinds een paar jaar nier meer in gebruik doordat er een viaduct is beschadigd. Op de kaart heb ik daar een groot zwart kruis door gezet, omdat er geen treinverkeer is tot nader herstel.
Roemeense vlag in Bucuresti.
Trein 9303 in Videle
Dit is een stoptrein die bestaat uit gemoderniseerde dubbeldeksrijtuigen. De trein was afgeladen vol, maar we konden nog 2 zitplaatsen vinden voor ons. Vrouwen lagen te slapen, mannen stonden op de balkons bij de deuropeningen.
De stops op de stations waren zeer kort, soms werd er amper langer dan 10 seconde stil gestaan en dan kwam de trein weer in beweging.
Mij viel op dat er ergens op een tussenstation een goederentrein tussen ons aankomstspoor en de uitgang van het station stil stond. De reizigers uit onze trein baanden zich een weg onder de buffers van de goederentrein door richting de uitgang.
Eigenlijk moet ik hier nog eens terugkomen voor een geluidsfragment van de omroep installatie. Een mooie intro-gong die zeer hard stond, waardoor de boxen waarschijnlijk enige jaren geleden eens doorgeblazen zijn. Dat gekraak en geruis had ook wel weer wat!
Ook dit markante gevaarte stond opgesteld in Videle.
In Videle stapten we over op deze comfortabele Desiro. Trein 9343
Deze Desiro is comfortabel ingericht, met een 2+1 opstelling in de breedte van de trein, een eerste klas comfort dus.
Zoals allicht te zien valt aan deze twee foto's, is dat alle stations langs deze lijn nagenoeg identiek zijn. Er staat telkens op de zelfde plaats een boom, en ook de gebouwen zijn min of meer dezelfde.
Bij aankomst in Giurgiu staat nog een Desiro op het station te nietsen.
Giurgiu is een kopstation. De treinen naar Bulgarije takken nabij Giurgiu Nord van de lijn naar Giurgiu (centrum) af.
Stationshal met geopend loket in Giurgiu.
Remise in Giurgiu, echt veel activiteit is hier niet meer te bespeuren.
Remise.
De stad Giurgiu heeft ongeveer 70.000 inwoners, maar geen mooi oud centrum, je bent er zo uitgekeken.
Aangezien er maar twee treinen per dag naar Bulgarije gaan, en de eerstvolgende pas over uren zou vertrekken, besloten we een taxi te nemen. Busverbindingen zijn er ook alleen maar naar Bucuresti vanaf hier.
De taxi nam een voor ons onnavolgbare route over immense lege parkeerterreinen vlakbij de douane, paar wegen achter wat lege hallen langs etc, zodat je echt afvraagt waar je heen gaat. Maar het kwam allemaal goed, we reden keurig langs de Roemeense douane, de tolpoortjes voor de brug, en vervolgens langs de Bulgaarse douane. Paspoort controle is hier nog niet afgeschaft, dus zonder paspoort de grens over lukt niet.
De brug over de Donau tussen Giurgiu en Ruse is de enige burg over de rivier van het ongeveer 300 km lange grensstuk tussen deze twee landen. Er is een nieuwe brug in aanbouw, maar die hebben we niet gezien. Een gewone tweebaansweg met een enkelspoor eronder voor de treinen gaf op dit moment geen oponthoud, sterker nog het was er bijzonder rustig.
En dat voor de enige noemenswaardige grensverbinding.
Donau in Ruse (BG) met aan de overkant Roemenië.
In de stad kan je een paar kilometer langs de kade van de Donau wandelen, maar erg spectaculair is dat niet, want dit is constant het uitzicht.
Tevens loopt aan de andere kant van de kade parallel een enkelspoor:
Stationsgebouw wat er op het oog verlaten uit ziet?
Voor een verlaten station staat het nog wel strak in de lak... Het spoor zag er nog bereden uit in ieder geval.
Monument in Ruse.
Centrum van Ruse.
Ruse is een grote industriestad, met een verrassend mooi oud centrum. Je vindt hier veel pastelkleurige gebouwen, een leuk voetgangersgebied met winkels, restaurantjes en mooi park.
Een aanrader voor een dagtrip, of misschien ook wel om te overnachten. Er is in ieder geval genoeg te zien.
Of te drinken...
Of toch liever een kopje koffie?
Iets wat aan communistische tijden doet denken.
Trolleybus in Ruse.
Ruse is een stad met ongeveer 180.000 inwoners, met buitenwijken die zich over enkele kilometers uitstrekken langs brede vierbaanswegen. Over die wegen rijden dikwijls trolleybussen van en naar het centrum.
Stadsbus.
Als je hier eens heen gaat; lijn 11 rijdt vanaf het centrum naar het Centraal Station, maar dat wisten wij op dit moment nog niet.
Wij dachten; die trolley's gaan er vast ook wel naartoe, laten we daar eens instappen, de juiste richting hadden we in ieder geval al gevonden. Maar waar zou je een kaartje kunnen kopen?
In de trolley bus, een ex-Italiaanse.
Kaartjes kopen doe je hier bij een conducteur die door de bus heen wandelt met kaartjes voor 1LEV (0,5€) De conducteur was in ons geval een vrouw met zwarte jas, ze valt hier ook niet op tussen de rest van de reizigers. Wij des te meer...
Na een paar haltes ging de bus onder het spoor door, en nog weer onder wat andere viaducten door en reed ie omhoog de stad uit. Dat ging dus niet goed!
Wij bij de eerstvolgende halte eruit en wat voorbijgangers aangeklampt voor hulp, hoe komen we bij het station?
Zie dat maar eens duidelijk te maken als je geen Bulgaars spreekt, en zelfs niet weet hoe je station schrijft met het schrift wat daar in gebruik is.
Ook al kom je er niet uit, mensen proberen je zeker te helpen daar, een mevrouw heeft zich ruim 5 minuten over ons ontfermd en vond het echt zeer spijtig dat we er niet goed uitkwamen. Dan maar een taxi.
Dat ging goed... En was niet eens duur, in de auto hoorde ik nog een hitje uit de jaren 90 door de boxjes, altijd leuk.
Nummer in de taxi in Ruse
Toen ik zei: Hé 2-4 Family! Begon de taxi chauffeur heftig te knikken en grijnzen alsof ik de nieuwste nr 1 hit van Bulgarije wist te benoemen.
Bij aankomst op het station stond daar ineens een bekend busje:
Imposante voorgevel van het station.
Stationshal.
Onze trein naar Bucuresti Nord is zojuist binnen gekomen. De Bulgaarse loc en een aantal rijtuigen moeten op dit moment nog worden afgerangeerd. Reizigers naar Roemenië worden 15 minuten voor vertrek geacht zich te melden in de trein vanwege de douane formaliteiten.
Drie doorgaande rijtuigen van onze trein, Trein 460
Met een doorgaand rijtuig uit:
Aan de andere kant van het station komt de tegentrein zojuist aan met enkele minuten vertraging.
Deze loc moet omrijden en voor onze trein worden geplaatst. Ook de douane zal eerst deze trein doorzoeken, en zich daarna melden bij onze trein.
Omrijden van de loc.
De dieselloc wordt voor onze trein geplaatst. Op het perron staat de conducteur met een gele vlag te wapperen bij het binnenrijden van de loc. (klein te zien, rechts in beeld)
Nadat de douane uitgebreid te tijd neemt om de trein door te gaan, kunnen we dan met een goed half uur vertrekken.
Langs uitgestrekte industrie,
De poortjes voor de tolbrug,
De douane voor het wegverkeer,
Over de Donau,
Roemenië weer in.
Ook hier weer douane die voor oponthoud zorgt.
Vanuit het Turkse rijtuig worden allerhande etenswaren het perron opgekieperd vanuit de ramen, waar de lokale zwerfhondjes gretig op af kwamen.
Langzaam gaat de trein omhoog uit het dal, en zie je in de verte nog Bulgarije liggen.
Waarna het landschap vrij eentonig wordt.
Filmpje; klikken
Plotseling slaat het weer nogal drastisch om. Hier rijden we vanuit een stralende zon een heftige onweersbui tegemoet.
Helaas is het een filmpje zonder geluid.
Trein 460 is zojuist in Bucuresti Nord aangekomen, in een knetterende onweer- en hoosbui.
Nieuwe brug over het spoor voor weg en tramverkeer nabij Bucuresti Nord, in volgende deel zal ik er meer foto's van plaatsen.
Stationsplein met regenboog.
Zo dat was het weer voor deel 1.
Zodanig zelfs dat ik voor gebruik eigenhandig de boel eens goed heb doorgespoeld met behulp van de halve petfles die daar stond.
