Deel 2: Burgas-Ankara
Deel 3: via Erzurum naar Batumi
Deel 4: het verste punt - Vank!
Deel 5: Artsakh, Tatev & Yerevan
Deel zes, het laatste deel van deze reeks. In dit deel bezoeken we Georgië. Eerder waren we al kort in het westen geweest (Batumi), de laatste vijf dagen bezochten we het oosten. Vanuit Yerevan gingen we terug naar het noorden, via Tbilisi naar de Kakheti (კახეთი) regio in het noordoosten van het land. Deze regio staat bekend om de goede wijnen die er vandaan komen. Tenslotte reisden we terug naar de hoofdstad Tbilisi, waar we de laatste dagen besteed hebben en vanuit waar we nog per trein en mashrutka een dagtrip naar Gori gemaakt hebben.
Dit laatste deel bevat 85 foto's en is daarmee het langste deel, dus het is wel weer wat scrollwerk ;)
We beginnen dit deel nog in Yerevan, Armenië. Vanaf hier wilden we naar Telavi reizen, in de Kakheti-regio in het noordoosten van Georgië. Naar mijn weten zijn er geen directe bussen, maar met een overstap in Tbilisi is het goed te doen. Vanuit Yerevan kun je op verschillende manieren naar Tbilisi reizen, per trein is verreweg het meest comfortabel. Helaas gaat er maar één trein per dag en dat is tevens de trein die door rijdt naar Batumi (Makhindjauri). Het nadeel van deze trein is dat deze Tbilisi planmatig pas om middernacht bereikt, wat niet heel fijn is, vooral niet als je dan nog door wilt reizen. Naast de trein rijden er ook mashrutka's naar Tbilisi, deze vertrekken 's ochtends. Het zijn er echter maar een paar en ze zitten snel vol. Toch kozen wij voor deze optie, omdat we op deze manier toch nog enigszins betaalbaar in Tbilisi konden komen. Een taxi is al een stuk duurder. Dit hield wel in dat we vroeg weg moesten en maar moesten hopen dat er nog plek was in de mashrutka. De eerste zou om half 8 's ochtends vertrekken, de eerstvolgende pas een paar uur later. Drie kwartier voor vertrek waren we aanwezig, toen was er al aardig wat volk. Het bleek uiteindelijk dat de chauffeur de helft van de plekken al bij voorbaat verkocht had en dat er één reiziger teveel was. Er werd ergens een houten krukje vandaan gevist en zodoende kon toch iedereen mee. Uiteindelijk vertrokken we pas tegen half 9. De rit naar Tbilisi was hobbelig en lang. De wegen zijn erg slecht en de mashrutka is heel krap. Ook zitten de ramen vrij laag ten opzichte van de stoelen, zodat je eigenlijk niet naar buiten kon kijken. Qua afzien was dit de ergste busrit van de hele vakantie, maar we hebben het overleefd. Onderweg ben je vooral bezig met jezelf vasthouden als het busje weer veel te hard door een kuil rijdt en met hopen dat er niemand wagenziek wordt. De grens werd bereikt na zo'n 3,5 uur hobbelen, met één korte stop onderweg. De controles werden aan beide kanten soepel afgewerkt, alleen aan de Georgische kant kreeg ik wat vragen over "een verdacht object" wat ze gevonden hadden bij de x-ray controle (batterijen
). Vanaf daar was het nog zo'n 1,5 uur rijden naar het busstation van Tbilisi, maar dat was wel een stuk fijner aangezien de wegen in Georgië een stuk beter zijn dan in Armenië. Samen met iemand die we in de bus ontmoet hadden werden we met een taxi naar metrostation Isani gebracht, die werd betaald door een Georgische vriend van onze medereiziger. Gastvrijheid en behulpzaam, het gaf ons een welkom gevoel! Vanaf metrostation Isani vertrekken er gedeelde taxi's naar Telavi, wat op zo'n twee uur rijden ligt.1. De gedeelde taxi's die staan te wachten op reizigers. De derde auto was onze taxi, we moesten nog even wachten op twee andere klanten.
Shared taxi's near Isani, Tbilisi by Timon91, on Flickr
2. We hadden dit keer een Mercedes die in redelijk goede staat verkeerde, dus er werd hard gereden (130-140 waar dat kon). Laten we het erop houden dat we geen ongeluk gehad hebben
Onderweg moesten we nog een paar keer stoppen omdat een klein meisje, die op schoot zat bij haar moeder, wagenziek werd door de testosteronische rijstijl en de bochtige wegen - dit tot grote ergernis van de chauffeur. In Telavi werden we bij het hostel afgezet, hier het straatje van de hostel. Een gedeelde taxi is trouwens maar een fractie duurder dan een mashrutka en een stuk comfortabeler. Daarnaast gaat de rit ook een stuk sneller, omdat de mashrutka een langere route neemt. Bij de hostel werden we door de eigenaresse verwelkomt met een flink glas huisgemaakte wijn.Street in Telavi by Timon91, on Flickr
3. De Kakheti-regio is relatief toeristisch, wat zich in Telavi uit in de deels opgeknapte straatjes. Ook het kasteel wordt opgeknapt.
Telavi by Timon91, on Flickr
4. Uitzicht. Telavi ligt relatief hoog in het Kakheti-dal, waardoor je een mooi uitzicht over het dal hebt. De wolken aan de overkant van het dal verhullen de Hoge Kaukasus, die de grens vormt met Rusland (Dagestan/Tsjetsjenië).
Telavi by Timon91, on Flickr
5. Nogmaals het kasteel.
Telavi by Timon91, on Flickr
6. Toeristische bewegwijzering.
Touristic sign in Telavi by Timon91, on Flickr
7. Naast de opgeknapte meuk zijn er gelukkig nog genoeg oudere straatjes te vinden.
Old street in Telavi by Timon91, on Flickr
8. De rivier door het stadje liet wel een Sovjetverleden zien: afgebrokkeld beton, roestige pijpleidingen met afgebladderd isolatiemateriaal en veel afval.
River in Telavi by Timon91, on Flickr
9. Kruispunt in Telavi. Heel groot is het niet, er wonen ruim 20.000 mensen. Wel is het de hoofdstad van Kakheti.
Intersection in Telavi by Timon91, on Flickr
De eigenaresse van de hostel (guesthouse) kan heel goed koken, voor 5 Lari (€2,40) per persoon konden we dineren in het hostel. Het was veel, lekker en gezellig, zeer de moeite waard! Uiteraard kregen we bij het eten wat huisgemaakte wijn.
10. 's Avonds zijn we nog een biertje gaan drinken met Matt, een Australiër uit onze hostel. In een park aan de rand van het stadje ligt een cafetaria met dakterras, vanaf waar we een schitterend uitzicht hadden op de Hoge Kaukasus.
View of the High Caucasus from Telavi by Timon91, on Flickr
11. Naar het oosten gekeken.
View of the High Caucasus from Telavi by Timon91, on Flickr
12. Langzaam gaat de zon onder. Het uitzicht op de bergen werd steeds mooier en steeds meer wolken trokken weg. Helaas heb ik niet een hele goede camera voor dit soort toepassingen, dus foto's daarvan kon ik helaas niet maken. Aan de andere kant is het niet heel erg, niet alles hoeft vastgelegd te worden en met een camera tot de beschikking heb ik daar vaak wel een neiging toe.
Sunset, Telavi by Timon91, on Flickr
13. Nachtfoto in Telavi.
Telavi at night by Timon91, on Flickr
Met Matt heb ik nog een paar uur gepraat in de tuin van de hostel, uiteraard onder het genot van een flesje Kakhetische wijn. Mijn reisgenoot was erg moe en ging vroeg naar bed. De volgende dag stond er voor ons een wijntour op het programma. Er wordt heel veel wijn gemaakt in deze regio, dus dit is een goede plek om daar iets over te leren en te proeven. We zijn beiden meer liefhebbers van bier dan van wijn, maar dat maakte het voor ons wel zo leuk om hier eens te kijken. Bovendien konden we op deze manier de belofte (om de Georgische wijn eens te gaan testen) die we twee jaar geleden in de nachttrein Kiev-Donetsk aan Sergey deden (zie de intro van deel 1) inlossen.
14. We hadden de chauffeur geregeld via de hostel, het was de buurman. Wel vertrokken we drie kwartier later omdat de kat vast zat in de wc, maar we hadden toch tijd zat. De kat heeft het overigens ternauwernood overleeft. Hier zijn we op weg richting noordoosten, richting Kvareli.
On the road in Kakheti by Timon91, on Flickr
15. In Kvareli bezochten we een wijnfabriek, ook konden we hier al wat proeven. Eerlijk is eerlijk, de wijn smaakte erg goed!
Kvareli winery, Kakheti by Timon91, on Flickr
16. De fabriek. Het is overigens wel een apart gevoel om je te realiseren dat dit hemelsbreed slechts ruim 10 km van Dagestan af is. Volgens de chauffeur - die redelijk goed Engels sprak - zat de grens tegenwoordig wel vrij goed dicht.
Kvareli winery, Kakheti by Timon91, on Flickr
17. Vlakbij ligt er een gigantische wijnkelder. Deze is oorspronkelijk gebouwd als nucleaire schuilkelder in de Koude Oorlog, maar toen de Georgiërs er achter kwamen dat de omstandigheden hier altijd constant zijn en ideaal zijn voor de opslag van wijn werd er ook maar wijn opgeslagen. Het gangenstelsel is in totaal 8 km lang, waarvan er een heel klein deel open is voor publiek. Ook hier konden we de wijn proeven.
Wine cellar, Kakheti by Timon91, on Flickr
18. Onze auto voor de dag: een 40 jaar oude Wolga met ruim een miljoen km op de teller :D
40 year old Wolga by Timon91, on Flickr
19. Op een paar km van Kvareli ligt Negresi, een oud klooster. Vanaf hier heb je en prachtig uitzicht over het dal. Je mag hier niet zelf heen rijden, maar eens in de zoveel tijd rijdt er een mashrutka over de steile weg heen en weer.
View from Negresi, Kakheti by Timon91, on Flickr
20. Het uitzicht naar het westen.
View from Negresi, Kakheti by Timon91, on Flickr
21. Met een deel van het klooster erbij.
View from Negresi, Kakheti by Timon91, on Flickr
22. Het klooster.
Negresi, Kakheti by Timon91, on Flickr
23. De mashrutka. Merk op dat Georgische kentekens drie letters en drie cijfers bevatten, maar anders dan in Nederland zitten er wel gewoon klinkers in de kentekens. We hebben genoeg lettercombinaties gezien die in Nederland niet door de beugel zouden kunnen ;)
Negresi, Kakheti by Timon91, on Flickr
24. Terug richting Telavi ligt Gremi, de oude hoofdstad van Kakheti.
Gremi, Kakheti by Timon91, on Flickr
25. Zicht vanaf Gremi. De weg beneden is onderdeel van de historische Zijderoute, vandaar dat de hoofdstad van Kakheti ook hier lag.
View from Gremi, Kakheti by Timon91, on Flickr
26. Blik naar het zuidwesten, richting Telavi. Er was slecht weer op komst.
View from Gremi, Kakheti by Timon91, on Flickr
27. Beneden liggen nog de ruïnes van andere gebouwen. Er staat hier ook nog een bazaar waar handelaren langs de Zijderoute handel konden drijven.
Bazar, Gremi, Kakheti by Timon91, on Flickr
28. Het laatste wijngoed wat we bezocht hebben was bij mensen thuis in Tsinandali, op enkele kilometers van Telavi. Ook hier konden we flink wijn proeven en Georgische hapjes eten.
Winery in Tsinandali, Kakheti by Timon91, on Flickr
29. Tenslotte hebben we nog het Chavchavadze museum bezocht in Tsinandali.
Chavchavadze museum, Tsinandali, Kakheti by Timon91, on Flickr
30. Na een lange dag waren we vlak voor het eten weer terug in Telavi, een stukje meer aangeschoten dan dat we vertrokken ;) Het eten was wederom heerlijk, 's avonds klaarde het op en hebben we weer een biertje gedronken op het dakterras. Hier Telavi, 's avonds.
View of the High Caucasus from Telavi by Timon91, on Flickr
31. Wel veel bewolking.
View of the High Caucasus from Telavi by Timon91, on Flickr
Toch kwam er vanuit het oosten weer regen aan, naar de hostel zijn we terug gerend. Het heeft de halve nacht geonweerd, met veel bliksem en regen. Van Telavi en van de dagtrip in Kakheti heb ik nog meer foto's geupload, maar die ga ik niet allemaal hier posten omdat het anders wel erg veel wordt. Voor alle foto's van Telavi (29 stuks), klik hier, voor de foto's van de dagtrip in Kakheti (42 stuks), zie hier voor de desbetreffende sets op Flickr.
De volgende ochtend bracht een gedeelde taxi ons terug Tbilisi. De chauffeur sloeg een kruisje voordat hij ging rijden, dus we vreesden het ergste. Gelukkig viel het mee. Hij was weliswaar suïcidaal, maniakaal en roekeloos, maar het was niets vergeleken bij de chauffeur die we op de heenweg hadden. De taxi bracht ons terug naar metrostation Isani in Tbilisi, vanaf waar we met de metro naar ons laatste hostel van de vakantie reisden.
32. De Asatiani straat, in het centrum van Tbilisi.
Asatiani street, Tbilisi by Timon91, on Flickr
33. In het centrum van Tbilisi. Tbilisi is wel vrij toeristisch, je ziet hier vooral veel Russen.
Metekhi, Tbilisi by Timon91, on Flickr
34. Ook is er een kabelbaantje naar het kasteel op de heuvel.
Cable car towards Narikala, Tbilisi by Timon91, on Flickr
35. Voor het OV in Tbilisi is er ook een OV-chipkaart, welke 2 Lari kost. Dit kun je weer terugkrijgen als je het bonnetje bewaart, maar ik vond het wel een leuk souvenirtje ;) Een metroritje of een busritje kost 0,50 Lari (~25 eurocent), een ritje met de mashrutka - waar je dus ook met deze pas kunt betalen - kost 0,70 Lari. Ook voor de kabelbaan kun je de kaart gebruiken, deze kostte als ik het me goed herinner 1 Lari.
Cable car towards Narikala, Tbilisi by Timon91, on Flickr
36. Uitzicht op de Vrijheidsbrug over de Mtkvari river.
View from cable car, Tbilisi by Timon91, on Flickr
37. Één van de gondels.
Cable car towards Narikala, Tbilisi by Timon91, on Flickr
38. Het uitzicht vanaf boven, met links het standbeeld van Moeder Georgië (ter vervanging van een beeld van Stalin) en rechts een tv-toren.
View from Narikala, Tbilisi by Timon91, on Flickr
39. De andere kant op gekeken. Links de kerk die je ook op foto 33 ziet.
View from Narikala, Tbilisi by Timon91, on Flickr
40. De Koze Afkhazi straat, de meest toeristische straat van het centrum. Souvenirwinkeltjes, wisselkantoren, restaurantjes, je kent het wel ;)
Kote Afkhazi street, Tbilisi by Timon91, on Flickr
41. Rustaveli Avenue, kijkend naar het Vrijheidsplein. Rechts ligt de bij dit plein bijbehorende metrohalte.
View towards Republic square, Tbilisi by Timon91, on Flickr
42. Ook is er nog een kabeltreintje, waar je weer een andere chipkaart voor nodig hebt. Dit kabeltreintje loopt naar een park op de berg bij de tv-toren die je op foto 38 ziet staan, een stuk hoger dus. Hier ligt ook een pretpark in, met deze chipkaart betaal je ook voor de attracties.
Funicular, Tbilisi by Timon91, on Flickr
43. Mooi uitzicht hier.
View from Mtatsminda, Tbilisi by Timon91, on Flickr
44. Het station van Tbilisi, gezien vanaf deze heuvel.
View from Mtatsminda, Tbilisi by Timon91, on Flickr
45. Blik richting het oosten.
View from Mtatsminda, Tbilisi by Timon91, on Flickr
46. En richting het noorden.
View from Mtatsminda, Tbilisi by Timon91, on Flickr
47. De tv-toren boven. Niet mooi, maar wel iconisch. 's Avonds is deze verlicht met veel gekleurde lichtjes, als je last van epilepsie hebt zou ik er niet naar kijken
Tv-tower, Mtatsminda, Tbilisi by Timon91, on Flickr
48. Een achtbaan in het pretpark. Het ritje was best leuk!
Roller coaster, Mtatsminda, Tbilisi by Timon91, on Flickr
49. Net als Yerevan heeft ook Tbilisi een metronetwerk. Dit netwerk bestaat uit twee lijnen die elkaar kruisen bij het treinstation. De metro is al een stuk drukker en beter verzorgd dan die in Yerevan. Ook zijn de bordjes in het Georgisch en in het Engels, de goed verstaanbare omroep is ook tweetalig.
Metro in Tbilisi by Timon91, on Flickr
Vanuit Tbilisi hebben we een dagtrip gemaakt naar het 75 km westelijker gelegen Gori. Deze stad is wereldwijd vooral bekend als de geboorteplaats van Jozef Stalin, in Nederland is het meer bekend als de plek waar in 2008 de journalist Stan Storimans om het leven kwam tijdens een Russisch bombardement. Dit bombardement was onderdeel van de oorlog in Zuid-Ossetië, wat hier slechts enkele kilometers vanaf ligt.
50. Per dag gaan er een paar treinen richting Gori, zowel stoptreinen als sneltreinen. De stoptrein was voor ons geen optie, omdat die veel te vroeg vertrok. Om zowel 8:20 als 8:50 gaan er sneltreinen richting het westen. De trein van 8:50 richting Zugdidi en Kutaisi zat al vol, maar in de trein van 8:20 richting Poti was nog wel plek. We vonden het kaartje wel vrij prijzig gezien de staat van de treinen die we tot dusver gezien hadden, maar goed. Uiteindelijk bleek het een nieuwe trein te zijn, die eruitziet als een hogesnelheidstrein, wat wel weer verklaarde dat het kaartje relatief duur was! Wat de maximumsnelheid van deze trein is weet ik niet, maar in Georgië kan hij in ieder geval niet heel hard rijden. De rit naar Gori met deze trein duurt ongeveer een uur.
Train to Poti at Tbilisi train station by Timon91, on Flickr
51. Het was inmiddels aardig bewolkt en ook een stuk koeler dan eerst. De bewolking was wel jammer voor de foto's.
Train to Gori at Tbilisi train station by Timon91, on Flickr
52. De trein zat goed vol, dus binnen heb ik geen foto's gemaakt. Aangezien het een brede trein is (Georgië heeft uiteraard Russisch breedspoor) staan de stoelen in een 3+2 opstelling. Over Gori hadden we inmiddels weinig goeds gehoord: het zou een grauwe sovjetstad zijn met een voorliefde voor de massamoordenaar Stalin, aangezien hij toch het enige is wat het stadje ooit voortgebracht heeft. In Gori waren we de enige die uitstapten op het grauwe station, dus we hadden al een voorgevoel. Hier de trein op het perron in Gori.
Train to Poti at Gori train station by Timon91, on Flickr
53. De andere kant op gekeken, naar de voorkant van de trein.
Train to Poti at Gori train station by Timon91, on Flickr
54. Stalin staat nog trots in de wachtruimte van het station, welke helaas afgesloten was.
Stalin statue, Gori train station by Timon91, on Flickr
55. Ook stond er nog een overvolle elektricha klaar voor vertrek richting het oosten.
Elektricha at Gori train station by Timon91, on Flickr
56. De andere kant op gekeken. Er waren wat spoorwerkers bezig met het spoor. Nadat ik deze foto nam, nam ik nog een foto van de elektricha. Toen kwam er een politieagent op ons af en die eiste dat ik de foto verwijderde. Hij wou zien dat ik de foto verwijderde, wat ik maar deed. Gelukkig zag hij niet dat ik nog meer foto's had genomen op het station, anders had ik die waarschijnlijk allemaal moeten verwijderen.
Gori train station by Timon91, on Flickr
57. De Mtkvari river stroomt ook door Gori. Links het spoor richting het westen, in de verte is een spoorbrug te zien die op de lijn naar Tskhinvali ligt, de hoofdstad van Zuid-Ossetië. Door het nog steeds niet opgeloste conflict met dit gebied wordt deze lijn momenteel niet gebruikt. Het is een raar idee dat Tskhinvali maar 20 km verderop ligt.
Mtkvari river, Gori by Timon91, on Flickr
58. Gori is vermoedelijk de enige plek op aarde waar ze nog trots zijn op Stalin. Vanaf het station loop je via Stalin avenue naar Stalin square, waar het Stalin museum aan ligt - het hoofddoel van ons tripje naar Gori.
Stalin avenue, Gori by Timon91, on Flickr
59. Het Stalinplein. Rechts stond tot drie jaar geleden nog een 17 meter hoog standbeeld van Stalin, maar dat is inmiddels weggehaald. Ik hoorde wel dat ze het waarschijnlijk weer terug gaan plaatsen, maar dat is nog niet zeker.
Stalin square, Gori by Timon91, on Flickr
60. Het museum. Het kleine gebouwtje ervoor is gebouwd om het huisje waar Stalin is opgegroeid, het gebouw er achter is het museum zelf. Het feit dat Stalin één van de grootste massamoordenaars is uit de 20e eeuw is voor veel mensen een reden om het museum te mijden. Wij vonden het geen reden om het museum te mijden, ik was eerlijk gezegd wel benieuwd hoeveel van Stalin's gruweldaden er verzwegen zouden worden (aardig wat, zo bleek).
Stalin museum, Gori by Timon91, on Flickr
61. Stalin's privérijtuig. Door alle bescherming weegt het gevaarte maar liefst 68 ton.
Stalin's railway car, Gori by Timon91, on Flickr
62. Standbeeld van Stalin buiten het museum.
Stalin museum, Gori by Timon91, on Flickr
63. Samen met twee Belgen deden we een Engelse tour, met een jonge gids die redelijk Engels sprak, maar wel een fast-forward knopje had ingeslikt. Vragen stellen ging wel, kritische vragen ging ze zowaar ook op in, maar we moesten onze aandacht er goed bij houden om haar bij te houden. Bij de tour zat ook een bezoek aan Stalin's privérijtuig. Hier het gangpad. Binnen was foto's maken helaas vrij lastig.
Stalin's railway car, Gori by Timon91, on Flickr
64. De andere "grote" toeristische attractie van Gori is het kasteel, vanaf waar je een mooi uitzicht hebt op de omgeving.
Gori Castle, Gori by Timon91, on Flickr
65. Uitzicht richting stadion, vaag nieuw gebouw, markt en busstation.
View from Gori Castle, Gori by Timon91, on Flickr
66. Het uitzicht richting Zuid-Ossetië.
View from Gori Castle, Gori by Timon91, on Flickr
67. Boven was het vrij saai verder. In het hokje zaten twee bewakers zich stierlijk te vervelen.
Gori Castle, Gori by Timon91, on Flickr
Na een tijdje vonden we het mooi geweest en zijn we richting het busstation gelopen. Ook in Gori heb ik nog wat meer foto's gemaakt dan hier staan, de hele set (33 foto's) staat op Flickr. Treinen gingen er niet meer tot aan de avond, dus dan maar met de mashrutka terug. Na iemand gevraagd te hebben hadden we de mashrutka naar Tbilisi zo gevonden, waar nog twee plekken in vrij waren. Het was stampvol binnen, we zaten met 24 man in het busje, maar toch kon iedereen zitten. De snelweg richting Tbilisi is van prima kwaliteit en er kon goed doorgereden worden, al moet er soms wel afgeremd worden voor koeien op de weg. De grens met Zuid-Ossetië ligt op sommige plekken maar op een paar honderd meter van de weg af, heel bizar. Vluchtelingenkampen hebben we helaas ook gezien onderweg. In Tbilisi werden we weer bij een grote markt afgezet, maar na enig zoeken bleek er wel een metrostation te zitten waarmee we terug konden naar ons hostel.
68. De volgende dag, onze laatste dag hier. Net buiten Tbilisi, aan de weg richting Kakheti, zit een grote bazaar, genaamd de Lilo mall. Na enig zoeken en rondvragen hadden we de mashrutka gevonden die hierheen reed. De bazaar is gigantisch, zie hier. Je kon werkelijk alles kopen, van nette pakken tot crocs, nep Mona Lisa's en autobumpers. Hier hebben we bijna twee uur rondgelopen en onze ogen uitgekeken. Het is grotendeels overdekt, wat gezien de lichte regen wel zo fijn was.
Lilo mall, Tbilisi by Timon91, on Flickr
69. Terug gingen we ook met de mashrutka, hier een fotootje van binnen. Binnen de stad rijden genummerde, relatief nieuwe, gele mashrutka's, hier kun je ook met de Tbilisische OV-chipkaart betalen.
Inside a mashrutka, Tbilisi by Timon91, on Flickr
70. Vanuit de mashrutka. Die gele bussen die je daar ziet rijden ook veel rond in de stad.
Lilo mall, Tbilisi by Timon91, on Flickr
71. De Mtkvari gezien vanaf de Vrijheidsbrug. Hier hebben we even geschuild, het ging even wat harder regenen.
Mtkvari river, Tbilisi by Timon91, on Flickr
72. Het gebouw van het Georgische parlement aan Rustaveli avenue. Het duurde even voordat het lukte om een foto te maken zonder langsrazend verkeer erop.
Georgian Parliament, Tbilisi by Timon91, on Flickr
73. Om onze laatste uurtjes te doden besloten we om naar de dierentuin te gaan. Met de bus waren we er met 20 minuten. Het ligt in een dal, toen we erheen liepen konden we al naar binnen kijken.
Tbilisi zoo by Timon91, on Flickr
74. Beren, heel veel beren waren er. In het eerste berenverblijf wat we zagen waren de beren druk bezig met de liefde bedrijven; deze twee waren net klaar. In totaal waren er zeker vijf verblijven met dezelfde soort beren.
Tbilisi zoo by Timon91, on Flickr
75. Heel florissant is de dierentuin niet, maar de meeste dieren zagen er wel oké uit.
Tbilisi zoo by Timon91, on Flickr
76. Struisvogel mugshot
Tbilisi zoo by Timon91, on Flickr
77. Heel pittoresk is de omgeving niet.
Tbilisi zoo by Timon91, on Flickr
78. Een oudere brug over de Mtkvari. Hier stonk het naar zeik en waren er een paar zwervers een zuipfeestje aan het houden. Geen plek om lang te blijven.
Bridge crossing the Mtkvari river, Tbilisi by Timon91, on Flickr
79. In Georgië hebben ze ook de Reichstag nagebouwd.....
Tbilisi by Timon91, on Flickr
80. De voorkant van station Tbilisi 's avonds.
Tbilisi train station by Timon91, on Flickr
81. Bus 37 rijdt naar het vliegveld. Zoals ik in deel 1 al vermeldde ging de terugreis per vliegtuig. Aangezien Tbilisi voor vrijwel alle maatschappijen niet de meest belangrijke bestemming is en iedereen die erheen moet toch wel gaat, vliegen de meeste maatschappijen 's nachts op Tbilisi. Overdag zijn er maar een paar vluchten, veruit de meeste van Georgian Airways. Helaas is het vervoer naar het vliegveld 's nachts niet zo best geregeld: er zijn dan namelijk alleen taxi's. Overdag rijdt stadsbus 37 elk half uur naar het vliegveld. Verder ligt er een nieuw treinstation bij het vliegveld, maar daar rijden maar twee treinen per dag heen. Ons vliegtuig vertrok om 04:40, dus een hostel nemen heeft dan sowieso geen zin. We hebben maar één van de laatste bussen naar het vliegveld genomen en daar gewacht. Bus 37 dus, vlak voor vertrek.
Bus stop, Tbilisi train station by Timon91, on Flickr
Voor alle foto's van Tbilisi (67 stuks), zie hier.
82. Het vliegveld is niet zo heel groot en heeft alleen een paar kiosken, souvenirwinkeltjes, een Burger King en een dure cafetaria. We waren lang niet de enige wachtenden. Onze laatste Lari's hebben we maar opgemaakt aan een ijsje en een snoepreep, aangezien de biertjes bij omgerekend €4,50 begonnen :(
Tbilisi airport by Timon91, on Flickr
83. Aardig wat vluchten 's nachts. Onze vlucht stond er ook al op (04:40). Wij vlogen met Air Pegasus via Istanbul. 's Nachts gingen er maar liefst drie vluchten naar Istanbul, twee van Turkish Airlines en één van Air Pegasus. Op het vliegveld kwamen we nog twee Polen tegen die op onze slaapzaal lagen in Batumi, en nog een Fransman die ook in de B&B in Goris zat. Overigens hadden we ze overdag ook al in Tbilisi zelf gezien, wat wel leuk was. Flink toeval in ieder geval! Verder hebben we nog veel gelezen en gepuzzeld, een praatje gemaakt met een Serviër die de hele wereld over reisde op z'n 86e en ons vermaakt met de zeer strenge incheckprocedure van de Air Israel vlucht richting Tel Aviv (vertrek 02:35). Om 2 uur konden ook wij gaan inchecken.
Tbilisi airport by Timon91, on Flickr
84. Air Pegasus is een lowcostmaatschappij, maar je hebt wel een vaste plek en je mag één stuk ruimbagage gratis meenemen. Toen we gingen inchecken zag de vrouw van Pegasus ons aan komen lopen en zei al meteen tegen ons - beide ruim 1,90 meter lang - "I'm sure that you'd like to have seats in the emergency exit row". Dat lieten we ons geen twee keer zeggen, voor beide vluchten kregen we stoelen bij de nooduitgangen. Extra beenruimte is altijd mooi meegenomen :) Na het inchecken gingen we de trap op, langs de grenscontrole en toen maar weer wachten. Vlak voor het instappen door de security bij de gate, daarna het vliegtuig in. Tijdens het wachten bij de gate zat er nog een Nederlander naast ons die ook op weg was naar huis. Hier hebben we in zowel Tbilisi als tijdens de stop in Istanbul nog leuk mee gepraat :)
Tbilisi airport by Timon91, on Flickr
85. De vlucht naar Istanbul verliep rustig, maar echt geslapen heb ik niet. De aankomst in Istanbul was schitterend. Pegasus vliegt op Sabiha Gökçen (SAW), aan de Aziatische kant van de stad. Vlak voor de landing hadden we een schitterend uitzicht over vrijwel de hele stad, prachtig om te zien in de opkomende zon! In Istanbul moesten we nog 4,5 uur wachten op de vlucht naar Amsterdam. Hier het vliegtuig wat ons naar Amsterdam bracht.
Sabiha Gökçen International Airport, Istanbul by Timon91, on Flickr
De vlucht naar Amsterdam vertrok op tijd, het was alleen jammer dat ik een hyperactieve sirene achter me had zitten, in de vorm van een krijsend jongetje van ongeveer vier jaar oud die regelmatig trappen uitdeelde aan diverse rugleuningen. Zoals je begrijpt, ook nu ging slapen niet echt. Met zo'n kind achter ons leek de vlucht opeens drie keer zo lang te duren. Helaas boekten ook de ouders weinig succes in het bedaren van het kind, ondanks diverse pogingen. Jammer, maar accepteren. De vlucht was in ieder geval op tijd. Op Schiphol waren we snel langs de immigratie, de rugzakken kwamen na een minuutje over 20 ook opdagen. Om kwart voor twee liepen we aankomsthal 3 in, waar onze ouders stonden te wachten. Het was weer een topvakantie!
Tot zover dit verslag, dit was het laatste deel. Na ruim 400 foto's met beschrijving hebben jullie ook wel weer genoeg te lezen gehad
Mocht je nog foto's terug willen zien van deze reis, alle foto's staan in één collection op Flickr, zie hier. Hopelijk vonden jullie ook de slotserie wat, reacties zijn altijd welkom!
*O*