paolie schreef:Eigenlijk laten jouw foto's van de Overtoom perfect zien waarom je zo'n systeem juist NIET zou willen hebben.
Nu ik het commentaar van jullie allen zo nalees is het misschien goed om even aan te halen waarom ik zo gedreven ben in het promoten van deze H-Bahn.
Veel steden denken na over beter OV. Men zoekt de oplossing vaak in grotere of langere bussen of een uitbreiding van bestaande systemen. En ziet daarmee iets over het hoofd.
Al in de jaren zeventig is er een fraai systeem bedacht én uitgetest dat prima in staat was voor een modale provinciestad het OV te verzorgen. Het systeem maakte gebruik van kleine 8-persoons voertuigen. Hangend aan een rails zochten zij zélf de kortste weg over een netwerk van sporen naar de bestemming. Ze stuurden zelf, in de baan zaten geen bewegende onderdelen.
Omdat zij ónder de baan hingen hadden zij ook geen last van sneeuw en omdat er in de baan geen bewegende onderdelen zaten was het systeem ook minder storingsgevoelig. Omdat ze zelf hun richting bepaalden en geen wissels nodig hadden konden ze kort op elkaar rijden: 20 voertuigen per minuut was heel goed mogelijk. Dat betekent 20x8x60 = 9600 passagiers per spoor per rijrichting!
Het systeem was volledig geautomatiseerd. Het kon bediend worden door een paar operators en het werkte helemaal ‘on demand’: als iemand vervoer nodig had was het er, en als niemand het nodig had was het er niet. Geen lege bussen en tóch om drie uur ’s nachts vervoer. Als er véél vervoer nodig was kon dat ook: tot dus wel 9600 passagiers per uur. En altijd zonder overstappen in één keer door naar je eindbestemming.
In- en uitstappen gebeurde op een zijspoor, zodat doorgaand verkeer ongestoord kon passeren. Op die manier konden stationnetjes in een buitenwijk piepklein zijn en overstapstations naar treinen en intercities groot.
Het systeem werkte, maar had te kampen met kinderziektes. De besluitvormers hadden er geen vertrouwen in en het experiment werd stopgezet. De techniek was er gewoon nog niet helemaal klaar voor.
We zijn nu 40 jaar verder. De techniek heeft zich enorm ontwikkeld: betere materialen, betere computers, betere ontwerpers. Maar op één of andere manier zijn we het slimme systeem uit de jaren zeventig vergeten. We denken nu dat véél vervoer alleen maar kan met grote, zware machines. De aanleg daarvan is duur, groot en inflexibel. Terwijl de aanleg van een systeem met 8 persoons-voertuigjes veel makkelijker gaat: vergelijk het viaduct voor een tram van 60 ton eens met een geleiderails die alleen maar voertuigjes van 2,5 ton hoeft te geleiden. Dat is toch veel goedkoper, makkelijker en sneller?
In H-bahn zie ik iets van dat oude systeem terug. De H-bahn in Dortmund en Düsseldorf maakt nog gebruik van voertuigen van 12 ton voor 45 personen. De H-Bahn die ik voor ogen heb maakt gebruik van heel véél voertuigjes van 2,5 ton die zelf kunnen sturen. Volgens het in de jaren zeventig bedachte principe. Zodat ze hun passagiers weer op een zijspoor kunnen laten uitstappen. En ze elkaar kunnen passeren en niet op elkaar hoeven te wachten.
Met piepkleine stationnetjes waar het kan en grote, lange perrons waar het nodig is. Als je nieuwsgierig bent waar ik het over heb: kijk dan eens naar dit filmpje en negeer de jaren zeventig muziek en het typische jaren zeventig ontwerp:
http://www.youtube.com/watch?v=ERdF0FK-2io