Na een kort ritje op de fiets kwam ik aan op station Duivendrecht, dat in het donker mooier is dan overdag.
De trein staat al op het bord.
Na mij verwonderd te hebben over het feit dat de Doner Company al zo vroeg op zondagochtend open was en er daadwerkelijk mensen een kapsalon naar binnen aan het werken waren hiervan toch geprofiteerd door een vers gemalen Latte te halen. De belofte dat je na een minuut weer buiten staat met je bestelling op de gevel werd niet gehaald, omdat de medewerker zeer intensief naar de kassa bleek na de koffie aangetipt te hebben. Maar ach, kniesoor die daar op dit tijdstip naar maalt, de trein moest nog komen. Probeer echter niet bij jouw lokale vestiging van Doner Company koffie te halen, zover ik weet is dat een uniek aanbod op station Duivendrecht
De treinrit naar Enschede verliep niet helemaal probleemloos, een fietser bij Barneveld zorgde voor wat amok, maar in Almelo was de vertraging er al helemaal uitgereden. De trein was heerlijk rustig en omdat de conducteur helemaal mee ging tot Enschede slechts eenmaal controle gehad. Tegen de tijd dat de brug bij Deventer werd overgestoken was het licht. In de tijd had ik zat tijd om wat achterstallige afleveringen van Ekdoms Podcast te beluisteren en delen van de zaterdagkrant te lezen.
Hier de trein na aankomst in Enschede. Van spoor 1 naar spoor 1
In Enschede stapte ik over op de RB51 Westmünsterland-Bahn richting Dortmund. Deze verbinding met Duitsland is mijn minst favoriete omdat de trein door het enkelspoor veel lange haltes heeft. De trein uit Dortmund naar Enschede doet dit een kwartier sneller dan andersom.
Maar er was zo wel gelegenheid voor een foto in Gronau, waar de trein zo'n 12 minuten stilstaat en de machinist zijn infraroodpistool als een estafettestokje overdraagt aan de volgende trein naar Enschede. In de trein was het rustig. Met zes man vertrokken we uit Enschede, in Glanerbrug gingen er twee uit. In Gronau verliet een iemand de trein en kwamen er twee bij en in Ahaus stapte zelfs niemand in of uit. Bij de tegentrein hadden alle in- en uitstappers een fiets mee. In Legden veranderde alles. Als ik richting Dortmund ga komt hier altijd een groep druktemakers in de trein en met twintig ouderen die in dampende en stampende sferen verkeerden was de rustige sfeer in de trein meteen verdwenen. Het geluid van een kippenhok overstemde gelukkig wel het treingeruis, wat vrij veel is in de Talent.
In Coesfeld stapte ik over op RB45 Der Coesfelder naar Dorsten. In het weekend rijdt die trein, een van NordWestBahn, slechts eens in de twee uur. Het station van Coesfeld is na jarenlange verbouwing eindelijk af, voor Duitse begrippen een wonder. Bijna alle resten van het roemrijke verleden, toen nog veel meer spoorlijnen in Coesfeld kwamen dan tegenwoordig, zijn verdwenen. Alleen de opvallende spoornummering is er nog een herinnering aan.
In Coesfeld stond ook nog de Talent met handjesopdruk ten gelegenheid van de treinverbinding tussen Enschede en Gronau, hier samen op de foto met de trein waar ik net uit kwam. Deze trein reed precies op de lijn die daar niet komt, de RB63 Baumberge-Bahn.
Vlak na het uitrijden van Coesfeld zette ik nog een seinhuis op de gevoelige plaat, daarmee was dit het eerste nieuwe bordje van de dag. *O*
Het eerste station na Coesfeld is Maria Veen. In het stationsgebouwtje zit nog altijd een seinwachter die de wissels en klassieke armsignalen bediend. De sanering van de lijnen rondom Coesfeld, waar een groot nieuw elektronisch seinhuis staat, gaat duidelijk niet erg snel. Na Maria Veen wordt het landschap heuvelachtig. Het volgende station, Reken, is enkelsporig maar heeft toch een seinhuis en een groot stationsgebouw, tegenwoordig functionerend als restaurant. In Lembeck miste ik nog het blauwe bordje dat ik nu na een korte stop zonder reizigersbewegingen op de foto kon zetten. Ook heb ik nog even gezwaaid naar de seinwachter in het in nergensland liggende stationsgebouwtje.
Daarna stopte de trein op Wulfrath. Dit station was mijn eerste target voor vandaag, het was het enige station op deze lijn dat ik nog niet had. Het stationsgebouw straalde weinig gezelligheid uit, maar ik moest er niet zijn, dus het kon mij weinig deren. Na Wulfrath ging het nog verder naar Hervest-Dorsten, waar de lijn naar Borken erbij komt. De twee lijnen kruisen ten noorden van het station ongelijkvloers, na een overbodig viaduct over een opgeheven spoorlijn, de oude Hamburg-Venloer Bahn van Venlo via Münster naar Hamburg kwam de trein aan op het station, waar alleen de curieuze spoornummering en het gigantische gebouw aan de glorietijd doet herinneren. De Hamburg-Venloer Bahn had meerdere ongelijkvloerse kruisingstations, ook Osnabrück Hbf, Dülken en in Menzelen was of is er een dergelijk station.
De trein is aangekomen in Dorsten, een groot eilandstation waar allerlei treinen tegelijk komen voor een overstap. Het heeft een wat curieuze spoornummering met twee sporen 1 en twee sporen 2, die met windrichtingen worden aangeduid.
In Dorsten nam ik de RB43 Emschertal-Bahn naar Dortmund. Ook deze lijn rijdt op zondag slechts eens in de twee uur, maar met een mooie overstap van tien minuten is dat geen probleem. De ingezette trein is een beetje een vreemde eend in de bijt, het is een van de albino's die hier rijden na het crashen van meerdere Lint-treinstellen op de lijn naar Kleve enkele jaren geleden. Normaal rijden hier Linten.
Deze lijn kan gerust geschaard worden onder de curiositeiten. Het is een behoorlijke trage lijn (van Dorsten naar Dortmund is met een overstap vaak sneller dan met de rechtstreekse trein), en eigenlijk zijn het twee lijnen die met een lange stop in Wanne-Eickel Hbf aan elkaar zijn verbonden. Vlakbij station Gelsenkirchen-Buer Süd kruist de lijn ook nog eens gelijkvloers met een tramlijn van de Bogestra. De rit verloopt verder rustig, van elk station kan ik foto's maken, ook van het enige station dat ik nog niet had, Dortmund-Lütgendortmund Nord. Tussen de verschillende stations van Dortmund rijd je vaak door onbebouwde gebieden, wat maar weer eens bevestigd dat Dortmund meer een grote samenklontering is van dorpen.
Aangekomen in Dortmund.
Na het halen van de lunch heb ik even een kort rondje gemaakt op het station. Ik vind het altijd opvallend hoe vervallen dit station is, het wordt echter wel geschaard onder de 20 belangrijkste stations van Duitsland.
Op de S1 richting Düsseldorf had ik ook nog twee stations van Dortmund niet. Deze twee stations liggen in een lange tunnel, altijd lastig. Ik neem daarom de S1 en stap uit bij station Dortmund-Dorstfeld Süd. Na het bordje op de foto te zetten wandel ik naar station Dortmund Universität. De afstand is slechts een kilometer, omdat de S-Bahn in het weekend elk half uur rijdt, heb ik tijd zat om deze korte wandeling te maken.
Na Dorstfeld-Süd aan de zuidkant verlaten te hebben, loop ik het pad af omhoog naar de straat. Daar steek ik over naar een fiets- en voetbrug over de snelweg om direct op het universiteitsterrein te belanden. Een wegwijzer maakt nog eens duidelijk dat er heel wat stations in Dortmund zijn.
Eenmaal op het universiteitsterrein vind ik de ingang van het station snel. Daar is ook een station van de H-Bahn te vinden. Maar deze is doordat het weekend en het vakantie buiten gebruik. Er is toch bijna niemand om te vervoeren. Van het nut van het systeem, met vrij magere frequenties, ben ik ook nog niet overtuigd.
Na een klein tijdje wachten ga ik met de S1 verder richting Bochum Hbf. Ik wil namelijk ook nog een paar, voor mij nieuwe, stations op de foto zetten. Omdat de overstap in Bochum op de RB46 Gluckauf-Bahn richting Gelsenkirchen bijna 20 minuten is, en ik van Bochum West weet dat het aan de buitenkant nog een mooie letterdecoratie heeft, besluit ik met de metro naar Bochum Rathaus te gaan en vanaf daar naar Bochum West te lopen.
Hoewel Bochum niet eens zo heel groot is (iets groter dan Utrecht), heeft het een behoorlijk complex ondergronds spoornetwerk. Dat begint al op het Hauptbahnhof.
Ook Bochum Rathaus is een gigantisch stationcomplex. Diep en grootschalig opgezet. In het nieuwste gedeelte staat de lift schuin en loopt er nog een tramtunnel dwars door de gigantische hal.
Bij Bochum West valt vanaf het station op dat er in de drukke straatweg nog steeds tramrails liggen. Het traject is al enkele jaren geleden vervangen door een tunneltraject, zodat alle trams in het centrum van Bochum nu ondergronds rijden. De noordzijde van Bochum West komt direct uit in de lokale rosse buurt. Foto's in die wijken worden nooit zo gewaardeerd, dus die heb ik maar niet gemaakt.
De rit met de Lint van Abellio verliep rustig. Het was een schone trein en de trein reed op tijd. Eventjes na Bochum-Riemke boog de trein af richting Wanne-Eickel Hbf. Aan het spoor dat rechtdoor ging lag echter een perron voorzien van lantaarnpalen. Daarna zag ik ook een trap vanaf een viaduct en zelfs een stationsbordje, als ik mij niet vergis Herne-Rotbrücken. Dat station is niet op de spoorkaart te vinden, ben benieuwd wat daar vroeger reed. Even overwoog ik mijn planning om te gooien en het station te bezoeken, maar door een gebrek aan een plattegrond vond ik dat toch geen goed idee.
Vanaf Wanne-Eickel nam ik daarom de RB42 naar Haltern am See. Het plan was de drie tussengelegen stations nog met daglicht op de foto te zetten, maar de trein was propvol en het werd daardoor geen succes. Voor die drie stations moet ik dus nog eens terug, al was het maar voor de extra's.
Ik had expres een half uur in Haltern gepland omdat daar een verwarmde stationshal is, en naar het blijkt nog steeds een bakker. In maart hing er een briefje dat de bakker ging sluiten, maar de lokale bakker bleek nu dus vervangen door een filiaal van Kamps. Ik had geen zin om mogelijk zo'n drie kwartier door te brengen op Dülken, al bleek daar achteraf een Stube te zijn op het station.
Het station van Dülken is best bijzonder, het is een soort kruisingstation, maar niet op de manier zoals we kennen van bijvoorbeeld Duivendrecht. De stations liggen eigenlijk vlak naast elkaar in een hoek, met een grote loopbrug ertussen. De stationshal is niet te bereiken vanaf de loopbrug, waarom weet niemand.
De rit van Dülken naar Enschede, toch nog een rit van 70 minuten, verliep zonder opvallendheden. In Coesfeld werd het achterste treinstel achtergelaten, waarna de rit naar Enschede net zoals 's ochtends weer met een losse Talent werd gereden. Vanaf Enschede ging het met de intercity weer naar Duivendrecht, alwaar ik om 20:10 uit de trein stapte.
Dat was 'm dan! Tot de volgende keer :)
)!
