Deel 2: Blumenau-Foz do Iguaçu-Buenos Aires
In het vorige deel zijn we net in Buenos Aires aangekomen, één van de zuidelijkste hoofdsteden ter wereld en het op één na grootste stedelijke gebied van Zuid-Amerika (na São Paulo). Bijna 14 miljoen mensen wonen in Groot Buenos Aires, ruim een derde van de gehele bevolking van Argentinië. In dit deel bezoeken we deze fascinerende, verrassende en bovenal gigantische stad, daarna reizen we naar het noorden om uiteindelijk 1900 km verderop te eindigen in Tupiza, Bolivia. Een kaartje van deze etappe staat hier, de gehele reis staat hier. Na dit deel zal er waarschijnlijk nog één deel volgen, waarin Bolivia bezocht wordt.
Goed, Buenos Aires. Direct na aankomst ben ik met Duncan, de Amerikaan uit de bus uit Paraguay, naar mijn hostel gegaan, voor hem blijken ze gelukkig ook nog plek te hebben. Inchecken kunnen we nog niet, maar de bagage kunnen we gelukkig wel kwijt. In Buenos Aires wil ik een paar dagen doorbrengen, exact hoeveel weet ik nog niet. De foto's van Buenos Aires (78 stuks) staan hier, een selectie van 22 foto's staat in dit verslag.
Het eerste wat we moeten doen is geld regelen, want Argentijnse Peso's hebben we allebei nog niet. Nu kun je gewoon Peso's krijgen door te pinnen bij de bank of geld wisselen bij een wisselkantoor, maar dan is er één probleem: je wordt genaaid. Als je kijkt naar het verloop van de koers van de Peso van de laatste twee jaar, dan zie je dat zeker in het eind van 2013 en begin van 2014 de Peso heel hard in waarde gedaald is. De officiële koers is de laatste maanden redelijk constant, ca. 8 ARS voor 1 USD, maar dankzij die inflatie is het vertrouwen tot een dieptepunt gedaald en floreert de zwarte markt enorm. Op de zwarte markt geldt de "Blue Dollar" koers, en die is stukken realistischer. Met Duncan neem ik de metro naar Avenida Florida, de Kalverstraat van Buenos Aires, waar ongeveer elke twee meter wel een "mannetje" staat die om zich heen kijkt en - geheel onopvallend - steeds zachtjes "cambio, cambio, cambio" roept. Wisselen op de zwarte markt is dan wel illegaal, iedereen doet het en niemand doet er moeilijk over. Zelfs de politieagenten op Avenida Florida doen er niks tegen. We shoppen wat rond bij verschillende "mannetjes", op zoek naar de beste koers. Wat de koers is hangt vooral af van hoeveel je wilt wisselen en hoe groot je bankbiljetten zijn: hoe meer, hoe beter en hoe groter, hoe beter. Na een paar keer vragen hebben we een redelijke koers gevonden (10,7 ARS voor 1 USD) en gaan we met een "mannetje" mee. In een verlaten winkelcentrum dalen we naar de kelder en na een paar onfrisse hoeken komen we bij het "wisselkantoor": een dikke Argentijn aan een gammel houten tafeltje met wat bankbiljetten, geflankeerd door twee bewakers van het formaat van mijn Amerikaanse reisgenoot. Het wisselen gaat prima, de Peso's die we mee krijgen zijn echt en in een mum van tijd staan we weer buiten. Welkom in Argentinië
Daar wordt het land opeens 30-35% goedkoper van! Voor kleine bedragen is het verschil klein, maar als je 150 Dollar wisselt is het verschil natuurlijk aanzienlijk. Met een pak Peso's - niemand vertrouwt op grote bankbiljetten dus het grootste bankbiljet is dat van 100 Peso's, iets minder dan 10 Dollar - gaan we richting het trein/busstation Retiro, aan de noordkant van het centrum. Duncan gaat na Buenos Aires naar het zuiden, ik ga naar het noorden. Mijn plan is om met de nachttrein, die in theorie twee keer per week rijdt, naar San Miguel de Tucumán te gaan, 26 uur verderop. Op het schitterende station Retiro, waar het helaas verboden is om foto's te maken, heb ik het loket gauw gevonden. Dat er een rij staat is een goed teken, maar al gauw blijkt dat de rij wel heel snel gaat voor Zuid-Amerikaanse begrippen. Als ik aan de beurt ben blijkt waarom: zodra ik in m'n beste Portañol heb uitgelegd wat ik wil blaft de loketmedewerker, die echt op springen staat, dat " ER TOT AUGUSTUS VERDOMME GEEN TREINEN RIJDEN NAAR TUCUMÁN". Oké, dat was dus het geschreeuw wat er steeds uit het kantoortje kwam zodra er mensen naar binnen gingen. Net zo snel als m'n rijgenoten sta ik weer buiten, helaas zonder treinkaartje. Een briefje op de deur zou wonderen doen, maar daar heeft nog niemand aan gedacht, uiteraard.
1. Één stiekem plaatje dan van Retiro. Na een hele boze blik van een bewaker stop ik gauw m'n camera weer weg
Retiro train station, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
De volgende stap is het busstation, een paar honderd meter verderop. Duncan en ik shoppen afzonderlijk wat rond bij de vele kantoortjes naar bustijden en tickets, een half uurtje later vervolgen we onze weg. We eten een broodje bij het treinstation en besluiten dan om terug te lopen naar de hostel.
2. Het plein voor het treinstation met op de voorgrond de Torre de los Ingleses (Toren van de Engelsen).
Torre de los Ingleses, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
Rustig lopen we terug via Avenida Florida. Aangezien het een erg drukke straat is en er ook nog wel wat vaag volk rondloopt maak ik hier geen foto's. In de hostel checken we in, we liggen in dezelfde kamer, die we ook nog met Ryan (Amerikaan) en Arne (Duitser) delen. Toffe lui allemaal! 's Avonds eet ik met Duncan en Ryan een hele prima steak in een restaurant in de buurt. Steak bereiden kunnen ze hier wel! De avond brengen we drinkende door in de hostel, om half 3 lig ik op bed.
Inmiddels heb ik ook besloten wat ik ga doen: aangezien de bus naar Salta (1400 km) een heel stuk duurder is dan de bus naar de Boliviaanse grens bij La Quiaca (1800 km) besluit ik om het noordwesten van Argentinië over te slaan zodat ik nog anderhalve week heb in Bolivia, waar ik zeker de laatste dagen hele goede verhalen over heb gehoord. Het is een lange busrit (29 uur), maar de prijs is niet slecht (500 Peso's) en ik heb zo een hoop meer tijd voor Bolivia. 's Ochtends koop ik bij Balut Turismo m'n buskaartje, daarna ga ik snel de stad in.
3. Het is helaas bewolkt, maar alsnog wel aangenaam. Niet ver van het busstation is er een militaire ceremonie gaande.
Monumento del Libertador José de San Martín, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
4. Plaza de Mayo, waar ook het regeringsgebouw aan ligt.
Plaza de Mayo, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
5. Zoals je op de vorige foto wellicht al gezien hebt staat er een podium op het plein. Want, zo blijkt, er wordt vandaag gedemonstreerd. Maar goed, demonstraties zijn dagelijkse kost hier. De demonstratie van vandaag is tegen "La pobreza, la inflación y la inseguridad", ofwel: je hebt nauwelijks geld, het geld wat je nog hebt is niks meer waard en dan probeert ook nog iemand het van je te jatten. De gemiddelde Argentijn heeft het dan ook niet makkelijk. Op dit moment is het nog rustig op het plein, op gigantisch harde muziek na.
Protests at Plaza de Mayo, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
6. Ik haak in bij een wandeltour van de hostel, die schijnbaar heel goed is. We gaan ook naar een museumpje over Eva Perón, de First Lady van Argentinië tussen 1946 en 1952. Het was een dame met veel invloed die heel geliefd was bij het volk. De oude man die ons rondleidt heeft haar toentertijd ook gezien en kan er gepassioneerd over vertellen. Veel oudere Argentijnen denken nog met weemoed terug aan deze tijd.
Eva Perón portrait, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
7. Een tango demonstratie, leuk om te zien, zelf ga ik er als houterige Nederlander maar niet aan beginnen
Ondanks dat de tango en Argentinië vaak in één adem genoemd worden hebben veel Argentijnen er eigenlijk maar weinig mee (en zeg nou zelf, loop je zelf nog wel eens op klompen rond?)
Tango in Buenos Aires by Timon91, on Flickr
8. San Telmo, mooi buurtje. Zoals je waarschijnlijk al gemerkt hebt ziet Buenos Aires er verschrikkelijk Europees uit. Ik voelde me ook best vreemd toen ik voor het eerst in het centrum liep: herfstweer met bomen die hun bladeren verliezen, Europese architectuur. Wel even schrikken na een paar maanden Brazilië
San Telmo, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
9. Plaza de Mayo, nu een heel stuk drukker. Nadat er een paar stukken zwaar vuurwerk zijn afgegaan en de oproerpolitie wederom charges uitvoert vind ik het ook tijd om maar eens heel snel op te donderen hier
Protests at Plaza de Mayo, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
10. Even verderop, op Plaza de la República, zijn er nog meer protesten. Deze demonstrant vraagt of ik een foto van hem wil maken, hij vertelt nog een beetje over de problemen die het land momenteel heeft. Ik heb z'n gezicht maar even onherkenbaar gemaakt, ik vond het een sympathieke kerel.
Protester at Plaza de la República, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
11. De obelisk op Plaza de la República.
Obelisk, Plaza de la República, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
Na een toffe dag ga ik met Ryan, Duncan en Lucy (nog een Amerikaanse) eten bij een luxe, maar betaalbaar buffetrestaurant in Puerto Madero, het opgeknapte havendistrict. Wederom sluiten we de avond af in de hostel, ditmaal lig ik om 1 uur in bed. De volgende dag is m'n laatste dag in Buenos Aires, maar aangezien m'n bus pas om 1 uur 's nachts vertrekt heb ik nog de hele dag. Dat is maar goed ook, er is namelijk heel veel te zien.
12. Te voet vertrek ik naar La Boca, een wat armere wijk in het zuidoosten van het centrum. Onderweg kom ik deze hondenuitlater tegen. Argentijnen houden van honden, vaak zie je gespierde mannen een stuk of 10-15 honden tegelijk uitlaten. Dit is echter de enige keer dat ik een uitlater ook duidelijk op de foto kreeg
Hondenpoep ligt er helaas ook genoeg, maar het was niet zo erg als er in reisgids beschreven stond 
Dog walker, Chacabuco, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
13. La Bombonera, het stadion van de voetbalclub waar Diego Maradona internationaal bekend werd: Boca Juniors. Ik doe een tour in het stadion, het stadion komt veel ruiger op mij over dan stadions die ik eerder bezocht heb. Ook voelt het heel klein aan, terwijl er toch 57.400 toeschouwers in passen.
Estadio Alberto J. Armando, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
14. Vanaf de staantribune achter één van de doelen. Veel oude voetbalclubs in Argentinië hebben trouwens net als Boca Juniors een Engelse naam, omdat het de Engelsen waren die hier het voetbal geïntroduceerd hebben.
Estadio Alberto J. Armando, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
15. Toch nog een treinenfoto nabij station Constitución, aan de zuidkant van het centrum. Vanaf hier zijn er nog een aantal treindiensten richting het zuiden, maar hoe ver ze precies doorrijden is redelijk onduidelijk. Personenvervoer per trein is de laatste decennia steeds verder verwaarloosd en steeds verder ingekort. Er rijden nog wel regelmatig een aantal regionale treinen om Buenos Aires, maar qua langeafstandsvervoer is het vrij weinig.
Estación Constitución, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
Hierna kom ik in een extreem gare buurt terecht, ik voel me totaal niet veilig en loop heel snel door; station Constitución bereik ik gelukkig zonder problemen. Met de metro ga ik naar het noorden, naar de wijk Recoleta.
16. In deze wijk ligt de begraafplaats La Recoleta, waar veel belangrijke en invloedrijke personen (waaronder Eva Perón) begraven liggen. Volgens CNN is dit een van de 10 mooiste begraafplaatsen ter wereld. Zwerfkatten zijn er overigens ook te vinden
La Recoleta, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
17. Je kan eindeloos dwalen door dit soort straatjes.
La Recoleta, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
18. Ook is het er erg rustig, maar het stedelijk geweld is altijd dichtbij.
La Recoleta, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
19. Na La Recoleta loop ik met een flinke omweg door de wijk Palermo terug naar de metro. Buenos Aires kenmerkt zich door de extreem brede en drukke hoofdstraten. Qua drukte valt deze nog mee, maar Avenida del Libertador geeft de situatie wel goed weer.
Avenida del Libertador, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
20. Plaza del Congreso, met het beroemde en schitterende congresgebouw. Hier waan ik me echt wel heel erg in Europa
Plaza del Congreso, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
21. De demonstraties gaan ondertussen gewoon door, op Avenida 9 de Julio zijn ditmaal werkloze Bolivianen aan het demonstreren.
Protests at Plaza de la República, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
In de buurt van de hostel eet ik rond een uur of 9 een bord friet met sla en vlees. Gezien de prijs dacht ik dat het niet zoveel zou zijn, maar de hoeveelheid vlees is aanzienlijk, met moeite krijg ik het op. De sfeer die er in het eettentje hangt komt heel authentiek en licht nostalgisch op mij over. In een hoekje tikt een oudere man met een golfpet stiekem toch heel snel glaasjes wijn weg, in het tafeltje naast mij zitten twee dronken heren van middelbare leeftijd die voetbalspelers op tv uitschelden, achter de bar staat een enorme Argentijn die een grote homp vlees in stukken hakt en de heren redelijk vaak van nieuwe drankjes voorziet. Ik drink geen bier vanavond, het Argentijnse Quilmes is nog smakelozer dan het gemiddelde Braziliaanse bocht. Na m'n tas te hebben ingepakt en afscheid te hebben genomen van Duncan en Ryan vertrek ik om half 12 uit de hostel. De metro's rijden maar tot kwart voor 10, dus ik neem een taxi naar het busstation. Onderweg praat ik veel met de zowaar vriendelijke taxichauffeur, hij vertelt ook nog veel over de stad tijdens de rit van 20 minuten naar busstation Retiro. Ik geef niet vaak fooitjes aan taxichauffeurs, maar deze is daarop een uitzondering :)
Retiro om middernacht is niet bepaald de place-to-be: zwervers, ongure lui, honden, heel veel bewaking en slapende reizigers met veel bagage. Een half uurtje voor vertrek wordt mijn bus klaargezet en kan ik instappen. Ik heb een plaats voorin gereserveerd, zodat ik morgen ook nog wat uitzicht heb.
22. Een slechte foto vanuit de bus, een kwartiertje voor vertrek.
Terminal de omnibus Retiro, Buenos Aires by Timon91, on Flickr
De plek naast mij blijft gelukkig leeg, aan de andere kant van het gangpad zitten Luciana, een jongedame van mijn leeftijd van inheemse afkomst (daarover later meer) en een Boliviaanse man genaamd Marco ("als in Marco van Basten!"). 's Nachts slaap ik redelijk goed, om half 9 ontwaak ik en ga ik maar weer gewoon zitten. Dit is overigens de langste busrit van de vakantie, ruim 1800 km. Planmatig komen we morgenochtend om 6 uur aan in de Argentijnse grensplaats La Quiaca. Landschappelijk gezien is alleen het laatste deel van de rit interessant, als we de Andes in klimmen - La Quiaca ligt op 3500 meter hoogte.
23. Het landschap van vandaag is dat echter niet, maar om de eindeloze, eindeloze, eindeloze pampa's eens te zien heeft ook wel wat. Op het moment van wakker worden hebben we er al zo'n 400 km op zitten en zijn we de derde stad van het land, Rosario, al gepasseerd. Het meest interessante uitzicht zijn de afstandsbordjes. Bij het wakker worden zie ik het bordje "Santiago del Estero 634", wat de rest van de dag langzaam maar zeker zal aftellen tot we Santiago del Estero ook daadwerkelijk bereiken.
Pampa, RN-34, Argentina by Timon91, on Flickr
24. In Rafaela, 500 km buiten Buenos Aires, stoppen we voor ontbijt. De kop koffie en de twee croissantjes kan ik wel gebruiken. Luciana gaat bij mij aan tafel zitten, maar praten gaat maar moeizaam. Mijn Portañol begrijpt ze niet zo goed, ik haar rappe Spaans evenmin. Hier de bus tijdens de stop op het busstation in Rafaela.
Balut bus in Rafaela by Timon91, on Flickr
25. Het verder vrijwel lege busstation. Rafaela ligt in de gigantische vlakte en ligt nog laag, de eerste 1100 km stijgen we maar 200 meter. De steden langs Route 34, de route die we tot Santiago del Estero zullen volgen, zijn allemaal erg klein. Het platteland van Argentinië is sowieso erg dun bevolkt.
Terminal de omnibus, Rafaela by Timon91, on Flickr
26. Pampa, pampa en nog eens pampa. Na het ontbijt is Luciana naast mij gaan zitten en begint een hoop vragen te stellen, gelukkig is Marco er ook nog en samen praten we wat, verder lees ik veel en luister wat muziek.
Pampa, RN-34, Argentina by Timon91, on Flickr
27. Onderweg betrekt het weer een beetje en begint het wat te regenen. Vooral motregen, geen zware buien. Verkeer is er wel, maar niet heel veel. Het meeste kunnen we probleemloos inhalen
Pampa, RN-34, Argentina by Timon91, on Flickr
28. 800 km buiten Buenos Aires lunchen we in Pinto, een klein gat langs de route. De kip en aardappelpuree smaken goed, ik lunch samen met Luciana en Marco. Ik ben heel blij dat Marco er ook nog is, Luciana begint steeds aanhankelijker te worden. Hier het schitterende tankstation bij het wegrestaurant in Pinto.
Pinto, Argentina by Timon91, on Flickr
29. De bus past er maar net onder
Pinto, Argentina by Timon91, on Flickr
30. Om half 6 's middags arriveren we dan eindelijk in Santiago del Estero. Er stappen een paar mensen in, verder moeten er vooral heel veel pakketjes mee. We hebben nu ongeveer een uur vertraging, dus dat valt nog alleszins mee. Santiago del Estero heeft trouwens een mooi nieuw busstation. Een lang viaduct, speciaal voor bussen, loopt van de hoofdweg naar het busstation. Helaas schiet het totaal niet op, aangezien het ding vol met hobbels ligt
Intussen krijg ik al een paar uur lang steeds duidelijkere hints van Luciana dat ze me wel ziet zitten. Dat de interesse niet wederzijds is en dat ik op dat moment al een vriendin had doet er voor haar niet toe.
Terminal de omnibus, Santiago del Estero by Timon91, on Flickr
31. En we draaien weer de hoofdweg op, de volgende grote stad is San Miguel de Tucumán, 160 km verderop. Inmiddels wordt het al langzaam donker, ik ben benieuwd hoe lang ik Luciana nog moet uitstaan, het is behoorlijk vervelend aan het worden. De bus zit vrij vol, ergens anders zitten is ook geen optie, maar gelukkig is Marco er ook nog.
On the road to Tucumán by Timon91, on Flickr
32. Schitterend dit! Inmiddels is het ook al wat heuvelachtiger aan het worden. San Miguel de Tucumán ligt tegen de bergen aan, op 450 meter hoogte. Tegen Luciana heb ik nu al een paar keer gezegd dat ik echt helemaal geen interesse heb, maar dat richt niks uit. Doen alsof ik diep slaap lijkt gelukkig wel te helpen, het sporadische gepluk aan m'n arm is al een stuk beter te doorstaan dan haar verzoeken aanhoren - die verzoeken zal ik hier maar niet herhalen
On the road to Tucumán by Timon91, on Flickr
Na een stop in San Miguel de Tucumán is het nog 330 km naar San Salvador de Jujuy, de laatste grote stad voor we echt de Andes in gaan. Godzijdank gaat Luciana er halverwege uit, bij een klein busstation vanaf waar ze kan overstappen op een bus naar Salta, waar ze heen moet. Marco moet er hard om lachen, ik ben vooral opgelucht dat ik niet een nacht naast Luciana hoef te slapen
San Salvador de Jujuy (230.000 inwoners) bereiken we rond middernacht, hier stoppen we bij een depot van Balut om te tanken. San Salvador de Jujuy ligt op 1250 meter, maar hierna gaan we pas echt hard stijgen. Inmiddels zijn we ruim 1500 km buiten Buenos Aires, we moeten nog een kleine 300 km tot La Quiaca.Ik slaap redelijk, van het vele stijgen merk ik weinig. In 160 km stijgen we 2500 meter naar ruim 3700 meter hoogte, daarna dalen we heel langzaam over de hoogvlakte tot 3500 meter tot La Quiaca. Ik vind het jammer dat we dit stuk 's nachts doen, maar aan de andere kant kwam dit wel verreweg het handigste uit. Helaas heeft de hoogte wel een ander nadeel: de temperatuur. De verwarming in de bus doet het uiteraard niet, het ijs staat aan de binnenkant van de ramen. Uiteraard liggen vrijwel al m'n kleren achterin de bus, dus daar kan ik niet bij. Gelukkig heeft Marco nog een jas over die ik over me heen kan leggen, verder is het vooral kou lijden. Om 7 uur 's ochtends komen we na 30 uur aan in de meest noordelijke stad van Argentinië: het gare oord wat La Quiaca heet. Voor je referentie: vanaf hier is het 4500 km rijden naar Ushuaia, de meest zuidelijke stad van Argentinië
In La Quiaca is het buiten nog veel kouder, beneden in de bus ligt de temperatuur ook ver onder nul dus ik ben blij dat ik boven zat Zodra ik m'n rugzak heb trek ik op de drukke wc gauw m'n pyjamabroek, een paar extra sokken en een hoop extra t-shirts aan tegen de kou. Op het busstation ontmoet ik Florian, een Oostenrijkse Duitser die ook op weg is naar Bolivia. We besluiten om samen naar de grens te lopen.33. La Quiaca, 's ochtends vroeg. We kunnen niet wachten tot de zon opkomt, gezien de temperatuur.
La Quiaca by night by Timon91, on Flickr
34. Bij de grens zijn er veel backpackers, we raken aan de praat met een groepje van 4 dames: een Braziliaanse, twee Nederlandse en een Duitse. De grens zelf is een eitje, hier de grensbrug met aan de overkant Bolivia!
Bridge to Bolivia, La Quiaca/Villazón by Timon91, on Flickr
De Boliviaanse grensplaats heet Villazón, vanaf daar was het mijn plan om naar Uyuni te gaan en vanaf daar een tour over de wereldberoemde zoutvlaktes te doen. Van zowel Florian als van de dames hoor ik echter dat ik beter naar Tupiza kan gaan, vanaf waar de tours beter en langer zijn en wat vanaf hier vele malen beter te bereiken is dan Uyuni. Oké, ik heb toch niks geboekt verder! Vanaf Villazón gaat er vier keer per week een trein naar Tupiza, Uyuni en Oruro, maar die vertrekt pas 's middags en als ik ook nog de tour over de zoutvlaktes moet regelen kan ik daar beter niet op wachten. Bovendien weet ik niet of de trein vandaag rijdt en of die überhaupt rijdt, aangezien er diverse berichten op internet te vinden waren waarin stond dat de trein niet zou rijden tussen Villazón en Tupiza. We stoppen een taxibusje en spreken een prijs af om ons zessen naar Tupiza te brengen. Er is echter nog één probleempje: geld. Er zitten een paar pinautomaten in Villazón, maar of ze ook daadwerkelijk werken valt nog te bezien. Na een paar keer proberen hebben we beet.
35. De lege straten van Villazón in het ochtendlicht.
Villazón, Bolivia by Timon91, on Flickr
36. Pinnen in Bolivia
Dit is trouwens nog aardig wat geld, aangezien er een gerucht ging dat er in Tupiza geen pinautomaat zat pinnen we allemaal maar wat extra. 
Money in Bolivia by Timon91, on Flickr
37. En we gaan op weg! Tupiza ligt zo'n 100 km verderop. Met de bus of trein is dat drie uur, met de taxi één
Hier de hoogvlakte, net buiten Villazón.
Landscape near Villazón, Bolivia by Timon91, on Flickr
38. Een heel ander landschap dan de dag ervoor, kun je wel zeggen.
Landscape between Villazón and Tupiza, Bolivia by Timon91, on Flickr
39. De bergen. Langzaam dalen we naar 2800 meter, vervolgens stijgen we tot 2960 meter, de hoogte waarop Tupiza ligt.
Landscape between Villazón and Tupiza, Bolivia by Timon91, on Flickr
Aangekomen in Tupiza blijkt het hotel/hostel waar de groep dames in zit al vol zit voor vanavond, ook het hotel van Florian, 50 meter verderop, zit al vol. Gelukkig zit er aan de overkant van de straat nog een ander "hostal" wat nog wel plek heeft. Vermoedelijk hebben ze ook geen internet om boekingen over te maken, de receptioniste zit in een kaal kamertje met een schriftje voor haar neus
De kamers zien er echter prima uit, voor maar liefst 45 Bolivianos (€4,50) heb ik een eigen kamer met een gedeelde badkamer. Na een welkome douche zoek ik Florian op, we besluiten om samen een tour naar de bergen en de zoutvlaktes te boeken. Het reisbureautje in Florians hotel schijnt wel goed te zijn, dus we vragen daar naar de mogelijkheden. Vanuit Tupiza gaan er elke dag zo'n 20-30 jeeps van verschillende operators de bergen in voor een tour van 4 dagen door de bergen en naar de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld. De tours vanuit Uyuni zijn een stuk minder uitgebreid, duren 3 dagen maar zijn wel een stuk goedkoper. De tours vanuit Tupiza eindigen ook allemaal in Uyuni, wat wel zo makkelijk is als je op doorreis bent. Een uurtje later is alles geregeld, alle belangrijke dingen die volgens internetreviews mis kunnen gaan hebben we nagelopen en dat lijkt wel in orde te zijn. Het is nu half 1 's middags (de tijd is een uur terug gegaan bij het passeren van de grens), ik heb nu nog de rest van de dag om wat uit te rusten, inkopen te doen voor de komende 4 dagen, Tupiza te verkennen en niet onbelangrijk, te wennen aan de hoogte. Voor deze reis was ik nooit boven de 2900 meter geweest, de laatste keer boven de 2000 meter was vorig jaar in Armenië. Tupiza is verder nog een best leuk stadje, ik loop wat rond, stuur een mailtje naar huis vanuit een internetcafé en doe vooral rustig aan. De 22 foto's van Tupiza staan hier, op Flickr, een selectie van 13 foto's staat hier:
40. Een typisch straatje in Tupiza. Groot is het niet, Tupiza heeft ongeveer 21.000 inwoners. Tevens is het een van de laagst gelegen steden van de Altiplano (daarover meer in het volgende deel).
Tupiza by Timon91, on Flickr
41. Zoals ik al zei kun je ook met de trein naar Tupiza, de spoorlijn loopt dwars door het stadje heen.
Railway in Tupiza by Timon91, on Flickr
42. Richting station gekeken.
Railway in Tupiza by Timon91, on Flickr
43. De rivier staat erg laag momenteel, het is droogseizoen.
Rio Tupiza in Tupiza by Timon91, on Flickr
44. Het lieflijke, verlaten stationnetje.
Tupiza train station by Timon91, on Flickr
45. De andere kant op gekeken.
Tupiza train station by Timon91, on Flickr
46. Een mooi overzichtje van de dienstregeling en de tarieven. Er zijn twee treinen, de Wara Wara en de Expreso del Sur, die beide twee keer per week rijden.
Tupiza train station by Timon91, on Flickr
47. Een mooi pleintje in het centrum, Plaza de la Independencia.
Plaza de la Independencia, Tupiza by Timon91, on Flickr
48. Je kan ook een klein stukje naar boven lopen, naar een uitzichtpunt. Voor mij een goede oefening, ik ben buiten adem als ik boven ben terwijl het toch echt geen hele lange klim is.
Viewing platform, Tupiza by Timon91, on Flickr
49. Uitzicht over Tupiza. Bij veel foto's is de hoek rechtsonder onscherp. Hoe dat komt weet ik niet, het zou het begin van het einde kunnen zijn van m'n camera :(
View over Tupiza by Timon91, on Flickr
50. Gran Hostal, mijn hotel/hostel.
Gran Hostal, Tupiza by Timon91, on Flickr
51. Aan het eind van de middag loop ik nog een keer met Florian naar boven, voor de zonsondergang zijn we helaas net te laat.
View over Tupiza by Timon91, on Flickr
Met Florian eet ik in een restaurantje in het centrum, de avond bestaat vooral uit m'n tas herpakken zodat ik makkelijk bij alle dingen kan die ik tijdens de tour nodig ga hebben. Gedurende de dag heb ik nog wat proviand gekocht voor onderweg, maar behalve extra snacks voor onderweg en wat extra water hoef je niks mee te nemen, alles wordt verzorgd. Ik ben nog aardig moe van de lange reis, om 10 uur lig ik op bed en val als een blok in slaap.
Om half 7 gaat m'n wekker, ik heb prima geslapen. Gelukkig is m'n bed warm, het is stervenskoud verder. Niemand hier heeft verwarming, dus het kan flink afkoelen 's nachts. Na een korte douche pak ik m'n tas en ontbijt in het koude keukentje, wat de zoon van de eigenaresse voor me heeft klaargezet. Oploskoffie gaat wel even wennen worden na drie maanden fantastische koffie in Brazilië, maar op dit moment ben ik met elke warme drank blij
52. Het uitzicht vanuit m'n kamer op de vroege ochtend, nu is het spullen meenemen en gaan!
Early morning in Tupiza by Timon91, on Flickr
Hier breek ik het af, in het volgende deel gaan we de bergen in en de zoutvlakte op. Ik denk dat dat tevens het laatste deel wordt, maar dat weet ik nog niet 100% zeker. Dit was het weer voor nu, hopelijk vonden jullie het wat! Laat maar weten wat jullie ervan vonden, reacties zijn altijd welkom ;)
