De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [99]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [99]

Bericht door Timon91 »

Deel 1: Enschede-Stockholm-Rovaniemi
Deel 2: Rovaniemi-Tallinn-Riga-Warszawa
Deel 3: Warszawa-Łódź-Praha-České Budějovice-Český Krumlov
Deel 4: České Budějovice-Zagreb-Beograd
Deel 5: Beograd-Thessaloniki-Plovdiv-Ankara

Na vijf delen wordt het nu dan eindelijk tijd om de titel van deze reeks waarheid te laten worden: in dit deel reizen we hoofdstad naar hoofdstad, van Ankara naar Tehran, van Turkije naar Perzië. Geen stedenfoto's tussendoor, dit deel is volledig gewijd aan de fantastische reis tussen deze twee steden. De Trans-Asia Express (Transasya Ekspresi in het Turks) is de naam van deze verbinding, die één keer per week rijdt. De verbinding is in 2001 geïntroduceerd en reed oorspronkelijk vanaf İstanbul, maar vanwege de langdurige werkzaamheden in İstanbul vertrekt de trein nu vanuit Ankara. Een volledig doorgaande spoorverbinding is er niet, dus de verbinding bestaat uit drie delen: eerst met een Turkse trein van Ankara naar Tatvan, dan met een veerboot het Vanmeer over en vanuit Van met een Iraanse trein verder naar de grens en tenslotte naar Tehran. Op woensdagochtend vertrekt de Transasya vanuit Ankara, in theorie kom je dan op vrijdagavond in Tehran aan. Vanwege de lange rit en het mysterieuze, verre en onbekende karakter dat Iran voor veel mensen heeft spreekt deze trein voor velen tot de verbeelding. Op het Duitstalige DSO (Drehscheibe-Online) forum zijn bijvoorbeeld al talloze verslagen van deze rit te vinden. Bij buitenlanders is deze trein relatief populair, maar gezien het geringe aantal buitenlandse toeristen (en dan met name individuele reizigers) is het absoluut gezien vrij weinig. Een Transsiberië is het niet :lol: Verder is deze trein vooral bij Iraniërs populair, zij kunnen immers visumvrij naar Turkije reizen. De meeste reizigers naar Iran (vooral de lokale bevolking) prefereren echter de bus, die ongeveer net zo duur is maar wel twee keer zo snel. Qua afstand is het ook wel een stukje: Ankara-Tatvan is 1322 km per trein, de boot van Tatvan naar Van legt ongeveer 90 km af, vanaf Van is het nog 1075 km naar Tehran - in totaal bijna 2500 km dus. Je hebt overigens een gewoon internationaal treinkaartje voor de hele rit, de bootreis zit er ook bij in.

Iran stond bij mij al een tijdje heel hoog op de lijst van te bezoeken landen, vooral door de goede verhalen die ik erover gehoord had van mensen die er geweest zijn. Zeker toen ik vorig jaar in Ankara de trein naar "Tahran" op het bord zag staan en later op de reis in Armenië een bordje "Iran 165 km" zag begon het toch wel flink te kriebelen, al had ik nooit verwacht dat ik al zó snel een kans zou krijgen. In eerste instantie had ik helemaal geen zin om alle moeite te doen om het Iraanse visum te krijgen, omdat dat nog wel eens flink lastig kan zijn. Eigenlijk wou ik deze trip naar Noord-Irak gaan, naar Koerdistan, maar gezien de huidige situatie daar was dat natuurlijk geen optie meer. Toen ik verder ging kijken dacht ik eigenlijk van "tsja, ik kan het altijd proberen, niet geschoten is altijd mis". Het krijgen van het visum duurde even, maar achteraf gezien was het goed te doen. Later zal ik de visumprocedure nog wat verder toelichten. Na het krijgen van het visum heb ik de terugvlucht geboekt en ben toen eens verder gaan uitzoeken hoe het zat met de Transasya, reizen binnen Iran, etc. Bij een reisbureautje in Sultanahmet in İstanbul (Turista Travel, http://www.turistatravel.com/, aangeraden door Seat61) heb ik het ticket voor Ankara-Tehran gekocht. Ze reageerden supersnel, betaling en boeking waren vrijwel instant geregeld, een benedenbed krijgen was geen probleem en ook m'n andere vragen werden meteen beantwoord. Wát een topservice! Het ticket kon ik afhalen bij hun kantoortje in Sultanahmet, het lag al op me te wachten toen ik binnenkwam. Op het station kost het ticket ruim 43 euro, bij Turista Travel 55, maar dan heb je er wel een hoop zekerheid bij. Het is zeker niet het enige reisbureautje, maar ik vond het een prima keuze ;)

Van deze etappe zijn uiteraard ook weer een kaartje en een overzichtskaart van de reis tot nu toe beschikbaar.

Goed, de reis dan maar! Ik sta om 8 uur op, douche en ontbijt vervolgens in de keuken. Daar zit ook een groep van vijf Portugezen (studenten/werkenden/werkzoekenden van rond de 28-30 jaar) die ook naar Tehran gaan met de trein en ja hoor, ze blijken o.a. de andere drie plekken in mijn coupé op te vullen :mrgreen: Over toeval gesproken :lol: Zij vertrekken al richting station als ik net aan m'n ontbijt begin. Ikzelf vertrek iets voor 9 uur, anderhalf uur voor vertrek van de trein. Ik loop rustig naar de metrohalte van Kızılay, vanaf waar ik met de metro naar Ulus ga en vanaf daar naar Ankara Gari loop. Een uurtje voor vertrek ben ik op het station.

1. De stationshal, waar het redelijk rustig is.

Afbeelding
Ankara train station by Timon91, on Flickr

2. Het vertrekbord. Ook al is het een elektronisch bord, het enige wat aangepast wordt is het vertrekspoor. Treinen van 's ochtends vroeg of die vandaag helemaal niet rijden staan er dus ook op. In de laatste kolom (Günler) staat op welke dagen de desbetreffende trein rijdt. Zonder de YHT's naar İstanbul, Eskişehir en Konya zou het al helemaal een dode boel zijn zoals je kan zien. De Transasya staat er ook op, vertrek is om 10:25.

Afbeelding
Ankara train station by Timon91, on Flickr

3. Op het perron staat nog de net aangekomen "Doğu Ekspresi" uit Erzurum en Kars, die ik vorig jaar genomen heb. Hij lijkt zowaar op tijd aangekomen te zijn.

Afbeelding
”Doğu Ekspresi” from Kars and Erzurum at Ankara train station by Timon91, on Flickr

4. Perron 1 (één perronspoor) verwerkt vertrekkende YHT treinen, perron 2 (twee sporen) doet al het overige langeafstandsverkeer. Perron 3, ook met twee perronsporen, verwerkt de voorstadstreinen met de geweldige naam "Banliö treni". Achter perron 3 kun je nog de werkzaamheden zien voor het grote nieuwe hoofdstation van Ankara, wat ik meer op een cruiseschip vind lijken.

Afbeelding
Ankara train station by Timon91, on Flickr

5. Stationsbordje.

Afbeelding
Ankara train station by Timon91, on Flickr

Ik praat wat met de Portugezen, die ook al op het perron zijn. Met hen heb ik overigens aardig veel moeite om Portugees te spreken, zij verstaan mij wel maar ik hen nauwelijks, aangezien het Portugees uit Portugal heel anders klinkt (en mijns inziens ook heel erg lelijk). Zij gaan voor slechts één week naar Iran, maar hebben voor de treinreis wel bedrukte Transasya truien laten maken :lol:

6. Een half uur voor vertrek wordt de trein het station binnengesleept. Hij bestaat uit een aantal 1e klas Turkse couchetterijtuigen. Direct achter de locomotief zit een generatorwagen, verder zit er nog een restauratierijtuig in en helemaal achteraan rijdt er een Iraans bagagerijtuig mee, het enige rijtuig wat mee zal gaan op de boot.

Afbeelding
Transasya Ekspresi to Tehran at Ankara train station by Timon91, on Flickr

7. De Transasya Ekspresi dus, die ons als het goed is in ongeveer 28,5 uur naar de haven van Tatvan gaat brengen, ruim 1300 kilometer verderop.

Afbeelding
Transasya Ekspresi to Tehran at Ankara train station by Timon91, on Flickr

8. Alcohol is in Iran verboden, in Turkije nog niet. Tot Tatvan kun je ook nog alcohol krijgen in het restauratierijtuig, de voorraad staat hier. Dankzij de verconservatyfte regering kost een blik bier in de supermarkt inmiddels bijna 2 euro, in de trein nog meer. Efes is op z'n zachtst gezegd niet m'n favoriete biertje, maar Efes Xtra is nog wel binnen te houden.

Afbeelding
Transasya Ekspresi to Tehran at Ankara train station by Timon91, on Flickr

9. Een coupeetje, eenzelfde als ik vorig jaar naar Erzurum had vanaf hier.

Afbeelding
Transasya Ekspresi interior in Ankara by Timon91, on Flickr

10. Het gangpad.

Afbeelding
Transasya Ekspresi interior in Ankara by Timon91, on Flickr

Op tijd rollen we Ankara uit, het is gezellig in de coupé met de Portugezen. Er hangt een opgewonden sfeer onder de paar buitenlanders, die allemaal bij elkaar gestopt lijken te zijn. Naast mij en de Portugezen blijken er nog drie Zwitsers en een Braziliaanse te zijn. Later op de reis, in Kayseri, wordt het buitenlandse gezelschap gecompleteerd met een Italiaan, een Kroaat en een Australisch stel, maar veel is het in totaal dus niet.

11. Langzaam stampen we Ankara uit, hier nog wat voorsteden. M'n oude camera, waar ik vorig jaar de winnende foto mee gemaakt heb en waar ik deze reis aan te danken heb, paste nog mooi door de klapraampjes, m'n nieuwe camera is daar helaas te groot voor.

Afbeelding
Leaving Ankara on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

12. Past net niet dus ;) Achteraan zie je het Iraanse bagagerijtuig rijden.

Afbeelding
Leaving Ankara on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

13. Langzaam wordt het landschap steeds mooier, de bergen komen steeds dichterbij.

Afbeelding
Landscape near Ankara seen from the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

14. Prachtig! Jammer dat de ramen niet echt open kunnen, dan had ik nog veel mooiere foto's kunnen maken.

Afbeelding
Anatolia seen from the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

15. Matig fotootje in een bocht, met achteraan wederom het Iraanse rijtuig.

Afbeelding
Anatolia seen from the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

We verhuizen al gauw naar het restauratierijtuig voor de lunch, bovendien zitten de stoelen daar prettiger dan in de coupeetjes. Ik lunch met soep, ik heb nog een half brood bij me wat ik van het ontbijt heb overgehouden. De Portugezen gaan voor "chicken shish", één van de weinige dingen van de menukaart die wél aanwezig is. De conversatie met de olijke ober gaat ongeveer zo: "What do you want?" - "What do you have?" - "Chicken shish!" - "Okay, what is it?" - "It's good!" :lol:

16. Een kunstboeketje completeert het tafelgoed.

Afbeelding
Plastic flowers in the TCDD restaurant by Timon91, on Flickr

17. Atatürk zie je overal in Turkije terug, ook achter de bar in het restauratierijtuig. Bij de huidige regering is hij ondanks z'n bijna mythische status niet heel populair, hij heeft de seculiere staat Turkije opgericht. De strikte scheiding van religie en staat is langzaam maar zeker verdwenen onder Erdoğan, die overigens steeds raardere trekjes gaat vertonen. De nieuwe megaluchthaven van İstanbul, die momenteel gebouwd wordt en straks de grootste ter wereld moet worden, moet bijvoorbeeld naar Erdoğan vernoemd gaan worden, aldus Erdoğan. Genoeg woorden vuilgemaakt aan die halve, we gaan door ;)

Afbeelding
Turkish restaurant car on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

18. Het landschap is prachtig, ook de herfstkleuren mogen er wezen hier :)

Afbeelding
Anatolia seen from the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

De middag breng ik grotendeels in het restauratierijtuig door, samen met de Portugezen en met de drie oudere Zwitsers, die zich er ook verschanst hebben. Ze spreken alleen Duits en gaan ook voor maar één week naar Iran. Het zijn heel vriendelijke mensen en we praten veel onderweg.

19. Ik breng ook nog wat tijd door in de coupé. Lezend, schrijvend, naar muziek luisterend, van het landschap genietend en "genietend" van m'n laatste biertje (Efesbocht, ze hadden nog maar één blik Efes Xtra bij de supermarkt) voor de komende tijd ;)

Afbeelding
Last beer on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

20. De zon gaat vroeg onder hier, dit is om kwart over 5 's middags.

Afbeelding
Sunset on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

21. De eerste stop na Ankara is pas in Kayseri, waar de trein flink volloopt. Kayseri bereiken we om kwart voor 6 met een half uur vertraging, wat redelijk normaal is hier.

Afbeelding
Transasya Ekspresi at Kayseri train station by Timon91, on Flickr

Het is een flinke chaos bij het instappen, aangezien zowat iedereen op de verkeerde plek instapt. Je hebt namelijk twee reserveringen voor de rit naar Tehran: één voor Ankara-Tatvan en één voor Van-Tehran. De laatste boeit weinig, je krijgt in Van toch een andere plek toegewezen (straks meer daarover), maar de eerste is wel degelijk van belang. Maar liefst drie keer beweert er iemand in onze coupé een reservering te hebben, drie keer moet degene zich chagrijnig naar drie rijtuigen verderop wurmen door de overvolle gangpaden omdat ze de verkeerde reservering voor hun neus hebben.

22. Aan de andere kant van de trein staat nog een trein, die zo te zien uit conferentierijtuigen bestaat.

Afbeelding
Special train at Kayseri train station by Timon91, on Flickr

23. Met een wel heel bijzonder koersbordje :D Ik ben toch wel benieuwd wanneer en voor welke gelegenheid dit ding gereden heeft :P

Afbeelding
Special train at Kayseri train station by Timon91, on Flickr

Kayseri verlaten we met +40, daarna is het tijd voor het avondeten. Ik ontmoet Domagoj, de eerder genoemde Kroaat, die in Kayseri is ingestapt en ook naar Tehran gaat. Van het menu is zoals ik al zei weinig meer te krijgen ("Do you have chicken beef?" - "No, chicken beef finish!" - "Ok, do you have lamb shish?" - "No, lamb shish finish!" - "Ok, do you have anything besides chicken shish?" - "No, but chicken shish good!" - "Ok, two chicken shish please!"). Het menu van vorig jaar klopt trouwens nog wel, maar er is alleen dus alleen chicken shish te krijgen :lol: Domagoj en ik "genieten" van de matige chicken shish en praten verder veel 's avonds, voor we het weten zijn we in Sivas.

24. Sivas bereiken we met +20, we hebben bijna 11 uur gedaan over 600 km vanaf Ankara. Qua reistijd wel een contrast met de YHT van Ankara naar het westen :lol: Het regent hier pijpenstelen, maar daar hebben we in de trein geen last van :) De geplande stop in Sivas van 40 minuten wordt ingekort en we vertrekken zowaar op tijd, dat heb ik nog nooit meegemaakt in Turkije :D

Afbeelding
Transasya Ekspresi at Sivas train station by Timon91, on Flickr

Rond half 11 gaan we terug naar onze coupeetjes en is het bedtijd. De eerste dag in de Transasya zit erop, morgen gaan we het verre oosten van Turkije te zien krijgen! :)

Ik word even wakker als we in Elazığ staan, waar we verbazingwekkend genoeg nog immer op tijd rijden. Om 8 uur ontwaak ik definitief (het wordt ook vroeg licht hier) en sta ik op. We tuffen lekker langzaam door het schitterende landschap van Oost-Anatolië, het doet me heel erg veel aan de rit met de Doğu Ekspresi van vorig jaar denken. Het weer is net als gisteren prachtig.

25. Dit soort werk dus. De spoorlijn volgt het rivierdal en er zitten veel tunnels in de lijn.

Afbeelding
Landscape in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

26. Voor het ontbijt gaan we naar het restauratierijtuig: "One omelette with bread please" - "No, no omelette, omelette finish" - "Okay, what do you have for breakfast?" - "Breakfast!"- "Okay, one breakfast please!". En dan krijg je dit :) Het is lekker en vult goed.

Afbeelding
Breakfast on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

27. Ik blijf in het restauratierijtuig hangen met Domagoj en de Portugezen, we praten af en toe wat en staren vooral veel uit het raam. Heerlijk om niks te hoeven :) In Turna stoppen we kort om een goederentrein te kruisen, officieel maakt de Transasya tussen Ankara en Tatvan slechts vijf stops.

Afbeelding
Turna train station by Timon91, on Flickr

28. Bergen, rivieren, een beetje vegetatie en af en toe een klein dorpje: je bent echt in een behoorlijk ander gebied dan rond Ankara hier :lol:

Afbeelding
Landscape in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

29. Helemaal niets is er ook niet, er wordt veel met waterkracht gedaan hier en we passeren meerdere stuwdammen. Hier wordt er een gebouwd.

Afbeelding
New hydrodam in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

30. In Kale moeten we weer even wachten om een goederentrein te kruisen, vanaf hier rijdt er ook beveiliging mee op de trein. Het zal wel iets met de Koerden te maken hebben, waar de Turkse overheid niet zulke goede vriendjes mee zijn.

Afbeelding
Kale train station by Timon91, on Flickr

31. Het blijft mooi :) We volgen deze rivier, de Murat Nehri (ook wel bekend als de Oostelijke Eufraat) voor een lange tijd.

Afbeelding
Landscape in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

32. Vlak voor Muş vlakt het dal wat uit en neemt de bewoning wat toe. Veel velden met pre-döner hier.

Afbeelding
Landscape in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

33. Muş, de laatste stop voor Tatvan, bereiken we met +10 om half 1 's middags.

Afbeelding
Muş train station by Timon91, on Flickr

34. De trein aan het perron in Muş. Per week rijden er per richting zes passagierstreinen hier. Eenmaal de Transaya, tweemaal de Van Gölü Ekspresi (Ankara-Tatvan) en driemaal een gewone trein van Elazığ naar Tatvan, allemaal op verschillende dagen.

Afbeelding
Transasya Ekspresi at Muş train station by Timon91, on Flickr

35. Naar achteren gekeken in Muş.

Afbeelding
Transasya Ekspresi at Muş train station by Timon91, on Flickr

36. Muş verlaten we met +25, we hebben er iets langer stilgestaan dan de bedoeling was. Vanaf Muş is het nog ruim 2 uur voor de laatste 95 kilometer naar Tatvan. We kruipen wat omhoog tegen de berghelling en het uitzicht wordt adembenemend.

Afbeelding
Landscape in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

Op het perron heb ik kennisgemaakt met Carol, de eerder genoemde Braziliaanse. Samen met haar lunchen Domagoj en ik in het restauratierijtuig - bestaande uit chicken shish - en praten we wat om te tijd te doden.

37. De deur van het restauratierijtuig kan open, dus dan moeten er ook even wat fotootjes genomen worden ;)

Afbeelding
Landscape in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

38. Naar achteren gekeken, richting het heiige dal.

Afbeelding
Landscape in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

39. Er is zelfs nog wat herfstig bos hier.

Afbeelding
Landscape in Eastern Turkey by Timon91, on Flickr

40. Vlak voor Tatvan passeren we nog een aantal loze tunnels. Er is dan alleen een tunnel gebouwd in het verder redelijk vlakke land, zonder dat ze ergens doorheen gaan. Waarom? Geen idee. Wellicht dat de berg nog gebouwd moet worden? In Turkije weet je het nooit :lol:

Afbeelding
Odd tunnel near Tatvan by Timon91, on Flickr

41. Vlak voor Tatvan is er weer wat meer reuring, in de verte zijn er ook al besneeuwde toppen zichtbaar.

Afbeelding
Entering Tatvan on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

42. Tatvan ligt aan de westoever van het Vanmeer, het grootste meer van Turkije (ca. 3,5 keer het IJsselmeer). Het Vanmeer komt pas vlak voor Tatvan in zicht, maar het ziet er prachtig uit. De bergen op de achtergrond zijn o.a. de reden dat er geen doorgaande spoorverbinding is naar Van, de grootste stad aan de andere kant van het meer.

Afbeelding
Entering Tatvan on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

43. Een wat verouderd rijtuig vlakbij het station van Tatvan.

Afbeelding
Old railway car near Tatvan by Timon91, on Flickr

44. Tatvan bereiken we om kwart over drie.

Afbeelding
Tatvan train station by Timon91, on Flickr

45. De andere kant op gekeken. Vanaf hier gaan we via een kleine zijlijn naar de haven. In plaats van de lok laten omlopen rijden we gewoon langzaam achteruit, dat is in de haven ook handiger.

Afbeelding
Tatvan train station by Timon91, on Flickr

46. Het perron aan de andere kant van de trein, met mijn rijtuig vooraan.

Afbeelding
Tatvan train station by Timon91, on Flickr

47. In 10 minuten dalen we via een bochtige spoorlijn door Tatvan naar de haven, naar station Tatvan İskele wat uiteindelijk met +40 bereikt wordt. Hier het station Tatvan İskele, aan de oever van het Vanmeer. Hier nemen we na 29 uur en 20 minuten afscheid van de Turkse trein.

Afbeelding
Tatvan İskele train station by Timon91, on Flickr

48. De andere kant op gekeken, de mast die recht boven de trein uitsteekt is van de boot die ons naar Van gaat brengen.

Afbeelding
Tatvan İskele train station by Timon91, on Flickr

49. Bij het opgaan van de boot. In totaal schat ik dat er iets van 200 mensen meereizen met de Transasya, vrijwel allemaal Iraniërs.

Afbeelding
Boat to Van at Tatvan İskele train station by Timon91, on Flickr

Ja, je ziet het goed: ik heb wat gezichten onherkenbaar gemaakt. Normaal gesproken doe ik dit niet, maar vanaf dit punt zal ik het wel doen. De reden: aangezien Iran nog steeds een theocratische dictatuur en de regering streng het internet controleert kunnen Iraniërs die herkenbaar in beeld op internet staan problemen krijgen. Het klinkt een wellicht een beetje overbodig, zo vaak worden mijn foto's nou ook niet bekeken, maar better be safe than sorry. Ik heb geen zin om eventueel mensen in de problemen te brengen en zoveel werk is het onherkenbaar maken van gezichten nou ook weer niet ;) Overigens, als iemand een meer subtiele wijze kan aanraden om dit te doen dan een zwart vlakje over het gezicht plaatsen in Paint.NET: alle tips zijn welkom ;)

Op de boot zoeken Carol, Domagoj en ik een plekje in de grote open zitruimte die zich direct boven het voertuigenplatform bevindt. Gezien de drukte daar heb ik er geen foto's gemaakt, het is ook niet zo'n bijzondere ruimte. We laten onze rugzakken daar staan en gaan weer naar buiten om een kijkje te nemen.

50. Met zo'n boot gaan we naar Van, alleen dan iets minder verroest.

Afbeelding
Boats at Tatvan İskele train station by Timon91, on Flickr

51. Zicht op Tatvan, om 4 uur 's middags. Het wordt heel vroeg donker hier, gezien de oostelijke ligging. Je zit hier qua oosterlengte een paar honderd kilometer ten oosten van Moskva, maar waar Moskva twee uur voor loopt op ons, loopt Turkije slechts één uur voor.

Afbeelding
View on Tatvan by Timon91, on Flickr

52. Tatvan İskele, de trein is alweer terug gesleept naar het station van Tatvan. Morgenochtend vroeg komt de boot terug met de reizigers uit Iran en zal de trein terugrijden naar Ankara. De "kruising" tussen de heen- en teruggaande Transasya's vindt plaats in de haven van Van.

Afbeelding
Tatvan İskele train station by Timon91, on Flickr

53. Op het dek, het is trouwens best fris hier. Zeker nu de zon aan het ondergaan is daalt de temperatuur snel, je zit ook aardig hoog hier (het Vanmeer ligt op 1640 meter).

Afbeelding
Boat Tatvan-Van by Timon91, on Flickr

54. Naar voren gekeken in de kleine haven van Tatvan. Om half 5 vertrekken we, 45 minuten na aankomst van de trein in Tatvan İskele.

Afbeelding
Lake Van seen from the boat Tatvan-Van by Timon91, on Flickr

Het is snel donker, buiten is er dan weinig meer te zien en is het bovendien stervenskoud. Op een beeldbuis met een wel erg geel scherm wordt er een Iraanse film vertoond met ondertiteling in het Turks, na de film is het tijd voor muziek. Ik lees en schrijf verder wat en praat wat met Carol, die al bijna een jaar op reis is en na Iran via België en Nederland terug zal gaan naar Brazilië. Verder slaap ik nog wat, bij het barretje in de zitruimte halen we een vaag broodje als avondeten. Veel is er niet te krijgen, alleen wat snacks en wat drinken. Vanaf hier is het overigens ook schluss met alcohol, op de boot wordt het niet verkocht en in de Iraanse trein (uiteraard) ook niet. Één van de Zwitsers lukt het om wat Iraanse rials te wisselen bij het barretje, maar daar hebben ze helaas te weinig van om nog een keer te wisselen. Na een uurtje wenkt de barman mij echter, hij heeft weer wat rials. Ik wissel 20 euro tegen een redelijke koers, het is in ieder geval fijn om wat te hebben. Ondertussen wordt het gezellig in de zitruimte, een licht verstandelijk gehandicapte Iraanse jongen gaat lekker los op de Iraanse muziek. Heel de boot klapt mee en danst af en toe ook mee. De tocht naar Van wordt er weer wat korter door.

Om 9 uur komen we na 4,5 uur varen aan in de haven van Van, waar al snel blijkt dat er nog geen trein staat. Die had een uur geleden moeten aankomen maar is flink te laat. Iemand zegt dat de trein over 2 uur komt, iemand anders dat het nog wel 6 uur gaat duren. We kunnen in ieder geval op de boot blijven voorlopig, waar het warm is en waar de muziek nog steeds flink doorknalt - ook al begint dat laatste inmiddels wel lichtelijk irritant te worden.

55. Ik neem beneden een kijkje met één van de Portugezen. Hier het Iraanse bagagerijtuig op de boot.

Afbeelding
Iranian luggage car on the boat Tatvan-Van by Timon91, on Flickr

56. Een matige foto van station Van İskele, vrijwel identiek aan Tatvan İskele. Er is nog weinig gaande hier.

Afbeelding
Van İskele train station by Timon91, on Flickr

Na een uur wachten op de boot begint iedereen zich opeens naar buiten te haasten, waar we schijnbaar moeten wachten in een wachtruimte van het stationsgebouwtje. De trein is er nog niet. In het gebouwtje wurmt iedereen zich naar een balie met wat medewerkers van Raja (Iraanse spoorwegen), die de plekken toewijzen in de Iraanse trein. Ik ga met mijn kaartje en de kaartjes van Domagoj en Carol naar de balie, waar ik ga enige moeite de kaartjes terugkrijg met een sticker die de plek toont in de Iraanse trein. De oorspronkelijke reservering Van-Tehran zal er vooral om gaan dat je het couchettesupplement betaalt, niet om de plek zelf dus. Dat er mannen en vrouwen bij elkaar liggen is schijnbaar ook geen probleem, dat had ik niet verwacht. Ook in de Turkse trein was dat geen probleem, maar dat zal wel zijn omdat het officieel een internationale trein is. Op binnenlandse diensten in Turkije zijn de couchettes strikt gescheiden.

57. Om kwart over 11 komt de trein dan opdagen, met een vertraging van ruim drie uur. We kunnen er nog niet meteen in, eerst moet er nog schoongemaakt worden. De reizigers die uit de trein komen kunnen direct door de boot op. Schijnbaar waren er problemen met Koerdische demonstraties in Van en kon de trein daar het station niet uit. De lok is op het station van Van al omgelopen, zodat die hier niet aan de bootzijde zit (i.v.m. het bagagerijtuig). De trein hoeft in Van ook niet meer van richting te veranderen zoals dat in Tatvan wel het geval was.

Afbeelding
Van İskele train station by Timon91, on Flickr

58. Gekeken richting boot. Met die stoom ziet het er wel spooky uit zo :lol: Het zal wel iets met de verwarming te maken hebben.

Afbeelding
Van İskele train station by Timon91, on Flickr

59. Iets na half 12 kunnen we na een hoop ticket- en paspoortcontroles de trein in, hier het gangpad van mijn rijtuig. De kaartjes zijn al afgegeven aan de Iraanse provodniks.

Afbeelding
Transasya Ekspresi interior at Van by Timon91, on Flickr

60. Vanwege de hernieuwde plaatsreserveringen deel ik nu m'n coupé met Domagoj en Carol, wat wel zo gezellig is. De vierde persoon in de coupé is Paolo, een Italiaan die een beetje Engels spreekt en straks na een paar dagen Tehran verder zal reizen naar Nepal. Er ligt water klaar en kort nadat we ons geïnstalleerd hebben wordt er thee gebracht. De televisie kan aan, maar laat de hele tijd "no service" zien.

Afbeelding
Transasya Ekspresi interior at Van by Timon91, on Flickr

De nauwelijks Engels sprekende Raja provodniks komen vragen of we nog wat willen eten:
- "You want dinner?"
- "Yes please! What do you have for dinner?"
- "Chicken!"
- "Okay, can we all have chicken please?"
- "Okay, two ten minut!"

(....vijf minuten later....)

Deur gaat open, provodnik komt tevoorschijn: "chicken finish, no dinner!". Jammer maar helaas, dan maar geen eten. We vertrekken rond middernacht uit Van İskele, na 10 minuten stoppen we voor een kwartiertje op het hoofdstation van Van en klimmen daarna verder de bergen in. Van verlaten we met +150, we gaan gauw slapen aangezien we er over een paar uur alweer uit moeten.

Om kwart over 3 bonst de provodnik ons wakker: "Turkey finish, control passport!". We zijn in Kapıköy aangekomen, een gaar gehucht op ruim 2000 meter hoogte. Inmiddels hebben we ook nog een uurtje extra vertraging, de 117 km vanuit de haven van Van hebben bijna 3,5 uur geduurd. In Kapıköy moeten we allemaal de trein uit voor de paspoortcontrole, zoals altijd aan de landsgrenzen van Turkije. Overigens is grenspunt Kapıköy(Gr) de enige spoorgrensovergang van Turkije die momenteel gebruikt wordt voor personenvervoer. De Balkan/Bosphor van Turkije naar Bulgarije is zoals ik in het vorige deel beschreef vanaf Yabalkovo al vervangen door een treinvervangende bus, naar Griekenland, Syrië, Irak en Armenië rijden geen treinen meer en naar Georgië en Azerbeidzjan ligt geen spoor (naar de eerste is overigens wel een spoorlijn in aanbouw). Over het ijskoude perron haasten we ons naar het kantoortje, waar we in de rij plaatsnemen. Er zijn twee loketjes, na een paar minuten gaan ze open. De controle is niet zo streng, m'n paspoort is snel gestempeld. Door de ijzige kou hoest ik m'n longen er bijna uit, ik ben weer verkouden geworden. Aangezien ik als een van de eersten een stempeltje heb gehad en de trein is afgesloten gaat het nog wel even duren en dus besluit ik om een rondje te gaan lopen in het station.
Mijn Flickr account.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Timon91 »

61. Ik loop een zaaltje in en kom een pooltafel tegen :lol: Er staat ook nog een tafeltennistafel en er zijn zelfs batjes en biljartkeus aanwezig, alleen geen pingpongballen en biljartballen. Jammer :mrgreen:

Afbeelding
Pool table at Kapıköy train station by Timon91, on Flickr

62. Kapıköy dus, schitterend oord. Rechts zie je het douanekantoortje wat nog vol staat met mensen. Het is de enige ruimte hier waar het enigszins is uit te houden qua temperatuur, buiten vriest het een graad of 5.

Afbeelding
Kapıköy train station by Timon91, on Flickr

63. Het perron van Kapıköy, kijkend richting Özalp en Van. Links staat er nog een goederentrein. Hoeveel er hier de grens over gaat weet ik niet, maar gezien de beperkte capaciteit zal het wel niet heel veel zijn - de spoorferry is nogal een obstakel natuurlijk. Sowieso is de lijn naar Iran pas in de jaren 70 gebouwd.

Afbeelding
Kapıköy train station by Timon91, on Flickr

64. De stomende Transasya staat een stuk verderop. Het bordje op de voorgrond vertelt in het Turks, Farsi en Engels waar de paspoortcontrole is. Naast de Transasya is er nog een tweede passagierstrein hier: één keer per week rijdt er een trein van Van naar Tabriz. De vroegere treinen van Tehran naar Syrië die door Turkije reden en ook van de Van-pont gebruik maakten zijn vanwege de oorlog in Syrië opgeheven.

Afbeelding
Transasya Ekspresi at Kapıköy train station by Timon91, on Flickr

Ik ga weer naar binnen, na 45 minuten kunnen we weer de trein in. Aangezien we er als het goed is voorlopig niet meer uit hoeven gaan we weer slapen, het is immers toch een uur of 4 's nachts.

65. Na een paar uur word ik weer wakker, inmiddels is het licht buiten. In theorie duurt de stop in Kapıköy 90 minuten, in de praktijk (veel) langer. Hier wat gebouwtjes nabij het station van Kapıköy om 6 uur 's ochtends.

Afbeelding
Kapıköy train station by Timon91, on Flickr

Na een stop van bijna drie uur in Kapıköy vertrekken we dan eindelijk, op naar "The Islamic Republic of Iran"! Samen met Paolo, die het andere benedenbed heeft, kijk ik nieuwsgierig uit het raam, de rit naar het Iraanse grensstation Razi duurt maar een paar minuten. Behalve prikkeldraad en wat wachttorens is er niet veel te zien buiten, een grenspaaltje, lijntje of bordje missen we.

66. Een gloednieuwe draaischijf, de eerste foto vanuit Iran :lol: Vanaf hier moeten vrouwen bedekt over straat (hoofddoek is verplicht), mogen heren geen korte broek meer aan, is alcohol verboden, zijn er duizenden websites geblokkeerd, etc, etc, etc..... maar van dit alles is hier nog weinig te merken :P

Afbeelding
Turntable near Razi by Timon91, on Flickr

Iets na half 8 - de klok is inmiddels anderhalf uur vooruit gegaan - bereiken we Razi. Volgens de provodnik komt de grenspolitie hier langs en hoeven we er niet uit. Inderdaad komt er na een kwartiertje een politieagent onze paspoorten ophalen. Daarna val ik weer in slaap, een klein uurtje later komt dezelfde vriendelijke agent de paspoorten gestempeld teruggeven. Ik slaap daarna niet meer, maar ik lig wel heerlijk dus met een muziekje en wat dutten is de tijd prima door te komen. Dan komt de provodnik langs met de mededeling dat we er alsnog uit moeten, dus we kleden ons snel om en gaan dan het stationsgebouwtje in. In het verrassend grote en goed uitgeruste gebouw kunnen we naar het toilet en ons wat opfrissen. Normale wc's en wc-papier zijn een rariteit in Iran, het station van Razi is niet anders. Verder moeten we wachten in de centrale hal, waarom is niet duidelijk. Voor 5.000 rial haal ik een kop thee bij een kiosk, voor m'n keel wel zo prettig. Voor een eerste aankoop in rials ook geen slechte, iedereen drinkt hier de hele dag door thee :lol: Daarna wordt duidelijk dat we hier langs de douane moeten, dus we moeten weer de trein in om onze bagage op te halen. Het wachten duurt lang, de douanecontrole gaat tergend traag. Als de buitenlanders aan de beurt zijn wordt de rugzak van één van de Portugezen opengemaakt, daarna vinden ze het wel best. Zonder controle kunnen we allemaal langslopen en de trein in, vaag gedoe. Pas om kwart voor 11 zijn we weer in de trein, waar het ontbijt inmiddels is klaargezet.

67. Dit soort brood kom je in heel Iran tegen. Vers best prima, maar het droogt snel uit. Nu lijkt het al meer op krantenpapier, gebracht in vellen van 100 bij 30 centimeter. Belegd met kaas en honing is het nog wel te doen, sowieso sterf ik van de honger.

Afbeelding
Breakfast on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

68. Het geld in Iran is een verhaal apart. Dankzij nogal wat inflatie de laatste jaren is de Rial bijna niets meer waard. Waar je in 2012 nog 11.000 rial kreeg voor een euro is dat inmiddels 41.000. Bedragen zijn dus soms net telefoonnummers hier :lol: Het geld is onderverdeeld in biljetten van 500.000, 100.000, 50.000, 20.000, 10.000 en 5.000. Kleiner bestaat ook nog wel, maar die zie je in de praktijk nauwelijks terug. Niemand gebruikt in de spreektaal ook "rial", alles gaat in zogenaamde "tomans". 10 rial staat gelijk aan 1 toman, wat vlak na de Islamitische Revolutie wellicht heel logisch was, maar nu niet meer. Prijskaartjes zijn ook vaak in tomans, het is wel even wennen. Als je aan iemand vraagt hoeveel iets kost en diegene zegt bijvoorbeeld "7", dan weet je dat hij 7000 toman bedoelt, ofwel 70000 rial - iets minder dan 2 euro. Snap je het nog? ;) In het verslag zal ik het bij rials houden, maar in Iran is het het handigste om zo snel mogelijk in tomans te denken, aangezien iedereen dat dus doet. Hier het geld wat ik op de boot al gewisseld heb. Met uitzondering van het biljet van een half miljoen wat pas recentelijk is ingevoerd, is elk biljet voorzien van een portret van Imam Khomeini, de geestelijk leider achter de revolutie.

Afbeelding
Iranian money by Timon91, on Flickr

69. Een stiekem fotootje van de Iraanse vlag op het perron van Razi.

Afbeelding
Iranian flag, Razi by Timon91, on Flickr

Fotograferen is hier waarschijnlijk streng verboden, zoals op zoveel plekken in Iran. In het begin ben ik er sowieso heel voorzichtig mee geweest omdat het me nog niet duidelijk was hoe strikt het wordt nageleefd, maar toen me het later duidelijk werd dat het wel meevalt ben ik wel wat vrijer geworden met foto's maken. Officieel is het ook verboden om foto's over Iran te publiceren, omdat dat gezien kan worden als "illegale journalistiek", aldus het officiële reisadvies van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken:
U mag geen ervaringen en/of foto’s over Iran publiceren. Bijvoorbeeld op een webblog. Dit kan namelijk worden gezien als het werken als journalist zonder vergunning. Dit leidde in het verleden al tot arrestaties van onschuldige reizigers.
Dit verslag zal dus officieel ook wel niet mogen, maar ja, ik ben nu toch het land al uit.

70. Om kwart voor 12 vertrekken we dan eindelijk uit Razi, met +550 - ruim 9 uur vertraging dus. Hier het prachtige landschap in deze zeer bergachtige hoek van het land. De ramen zijn overigens vrij smerig, foto's maken gaat lastig.

Afbeelding
Landscape between Razi and Salmas by Timon91, on Flickr

71. Zie hier. Erg jammer dat de ramen ook niet open kunnen, het landschap is adembenemend mooi.

Afbeelding
Landscape between Razi and Salmas by Timon91, on Flickr

72. In Iran is niet alleen het alfabet anders, de cijfers zijn dat ook. Iran gebruikt de Perzische cijfers, maar die zijn gelukkig niet al te moeilijk om te leren. De cijfers op de bankbiljetten zijn aan één zijde ook in de voor ons bekende cijfers weergegeven, wat de boel in het begin wel een stuk makkelijker maakt.

Afbeelding
Persian numbers on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

73. Stationnetje onderweg, waar we niet stoppen. De eenzame stationschef, die ik bewust buiten de foto gehouden heb, is de enige op het perron. De spoorlijn is in redelijk goede conditie, er is recentelijk ook wel wat vernieuwd, veel bochtige stukken langs de berghelling zijn verkort door een nieuwe tunnel of door een stuk berg op te blazen.

Afbeelding
Train station between Razi and Salmas by Timon91, on Flickr

74. Het grotendeels kale landschap gezien door het smerige raam.

Afbeelding
Landscape between Razi and Salmas by Timon91, on Flickr

De eerste stop na Razi is Salmas. Elk station(netje) is bemand en voorzien van tweetalige bordjes voor het toilet en de gebedsruimte. Buiten loop ik een rondje over het perron, we lijken hier wat langer te stoppen. Behalve de stationschef zijn er aardig wat politieagenten op het perron te vinden, maar de sfeer is gemoedelijk. De vriendelijke stationschef heet me welkom in de regio West-Azerbeidzjan en vertelt wat over de regio, voor zover z'n Engels dat toelaat. De mensen hier zijn Azeri's, maar liefst 16% van de bevolking van Iran is Azeri, in Iran wonen ook meer Azeri's dan in Azerbeidzjan. Bij Iraniërs worden ze vaak gegeneraliseerd als "Turken", omdat hun taal aardig op het Turks lijkt en ze dichtbij Turkije wonen. Het schijnt ook dat de Amerikanen ooit geprobeerd hebben wat nationalistische Azerische gevoelens te stimuleren in deze regio om het land te destabiliseren, maar dat het alleen averechts gewerkt heeft. De Azeri's waren al goed geïntegreerd in Iran, nu is dat nog veel meer.

75. Stiekem plaatje in Salmas.

Afbeelding
Salmas train station by Timon91, on Flickr

Na een stop van 20 minuten verlaten we Salmas, vanaf hier vlakt het verder uit. We rijden aan de noordzijde langs het Urmiameer, een groot zoutmeer in het noordwesten van het land, maar doordat het meer aardig veel kleiner is dan het ooit geweest is zien we er weinig van.

76. Het landschap: veel kale vlaktes.

Afbeelding
Plains near Tabriz by Timon91, on Flickr

77. Gekeken richting het meer. Hier en daar is er nog wel wat vegetatie.

Afbeelding
View towards Lake Urmia near Tabriz by Timon91, on Flickr

78. Wat een contrast met de bergen van een paar uur geleden!

Afbeelding
Landscape near Tabriz by Timon91, on Flickr

79. Het coupeetje, ik had er nog geen foto van gemaakt verder ;)

Afbeelding
Transasya Ekspresi interior by Timon91, on Flickr

80. Ook deze trein is uitgerust met een restauratierijtuig. Eten hebben ze nog niet, we krijgen onze lunch pas zodra het restauratierijtuig is bevoorraad, wat in Tabriz zal gebeuren. Ik spendeer aardig wat tijd hier met Carol, Domagoj, Paolo en de drie Zwitsers, met wie ik leuke gesprekken heb. Het is een lekker kitscherig rijtuig, het deed me wat dat betreft wel denken aan de Wit-Russische restauratierijtuigen :lol:

Afbeelding
Iranian restaurant car on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

81. Het restauratierijtuig dus, waar het niet druk is. Rechts zit het Australische stel. Behalve drinken en chips hebben ze nu nog niks dus.

Afbeelding
Iranian restaurant car by Timon91, on Flickr

82. In de verte lijkt toch wel iets van water te zijn.

Afbeelding
View towards Lake Urmia near Tabriz by Timon91, on Flickr

83. De trein is ook uitgerust met fantastische Iraanse hurktoiletten, maar gelukkig is er in één toilethokje een hulpstuk aanwezig :lol:

Afbeelding
Toilet on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

84. Tabriz, de eerste grote stad in Iran en met 1,6 miljoen inwoners de zesde stad van het land, bereiken we om half 4 's middags. Tevens is het de grootste Azerische stad van Iran. De stad schijnt best de moeite waard te zijn om te bezoeken, ik heb er nu voor gekozen om andere plekken te bezoeken. We zijn nu 24 uur onderweg vanaf Tatvan, hetgeen inhoudt dat we in die 24 uur maar liefst 430 km hebben afgelegd.....

Afbeelding
Tabriz train station by Timon91, on Flickr

85. Voor vertrek heb ik overal gelezen dat het in Iran nadrukkelijk verboden is om te fotograferen op treinstations, maar zodra ik met camera de trein uit stap is er geen politieagent die er iets van zegt. Ik grijp m'n kans en schiet aardig wat foto's. Hier naar achteren gekeken, richting het noorden. Tabriz heeft een groot station, wij staan op het hoofdperron.

Afbeelding
Transasya Ekspesi at Tabriz train station by Timon91, on Flickr

86. In tegenstelling tot de Turkse trein staat hier wél Ankara-Tehran op de trein. De bordjes zijn overigens magneetbordjes die alleen tijdens stops worden bevestigd.

Afbeelding
Transasya Ekspesi at Tabriz train station by Timon91, on Flickr

87. Het bagagerijtuig. Zoals je kan zien is het spoor geëlektrificeerd hier, een zeldzaamheid in Iran. Op een klein stukje spoor bij Tehran na is alleen het stuk Tabriz-Jolfa-Naxçıvan (de Azerbeidzjaanse enclave tussen Armenië, Turkije en Iran) geëlektrificeerd. In theorie zou je prima doorgaande treinen tussen Iran en Armenië (en Georgië-Rusland) kunnen laten rijden, zoals vroeger in de Sovjettijd, maar huidige grenssluitingen en politieke spanningen maken dat onmogelijk. Iran heeft overigens normaalspoor, maar bij Jolfa ligt er een omspoorinstallatie.

Afbeelding
Transasya Ekspesi at Tabriz train station by Timon91, on Flickr

88. Naar voren gekeken. Het dak van het stationsgebouw is ook duidelijk herkenbaar.

Afbeelding
Transasya Ekspesi at Tabriz train station by Timon91, on Flickr

89. Foto's van treinen en station Tabriz op het stationsgebouw.

Afbeelding
Tabriz train station by Timon91, on Flickr

90. Iraanse treintjes :) Uiterst rechts, heel in de verte, kun je nog net de achterkanten zien van wat ex-DB rijtuigen (volgens mij n-wagens), die je veel ziet in Iran. In een vervolgdeel heb ik ze nog wat beter op de foto staan.

Afbeelding
Tabriz train station by Timon91, on Flickr

91. De Transasya aan het perron in Tabriz.

Afbeelding
Tabriz train station by Timon91, on Flickr

Er klinkt een fluitje, we worden weer de trein in gesommeerd. We vertrekken echter nog niet, waarom het dan moet is me ook niet duidelijk. Na een kwartiertje komt de provodnik langs met een beschreven servetje en de mededeling dat we ons over 10 minuten kunnen melden in de restauratie voor de lunch, die we bij inlevering van het servetje zullen ontvangen. Op het moment dat we ons naar de restauratie begeven bevinden we ons nog altijd in Tabriz. Er is overigens wifi op het station hier. Weliswaar langzaam, maar wel snel genoeg om uit te vinden dat Gmail en Whatsapp in ieder geval niet geblokkeerd zijn.

92. Oorspronkelijk zou de stop in Tabriz bijna twee uur moeten duren, maar na een uurtje vinden ze het wel best en vertrekken we. We hebben dan nog maar 8 uur vertraging. Net buiten het station zie ik deze rijtuigen staan. Het lijkt op een Russisch rijtuig (net als de trein op foto 89), wellicht dat deze ooit zijn ingezet voor de trein Moskva-Tehran?

Afbeelding
Trains near Tabriz by Timon91, on Flickr

93. De lunch, zonder verrassing bestaande uit een strook chicken :lol: In Iran eten ze bergen rijst, zoals hier ook te zien is. Het ziet er basic uit, maar is erg lekker - stukken beter dan in de TCDD restauratie gisteren :) De berg rijst kan ik na een dag met weinig eten goed gebruiken. De rijst en kip worden geserveerd met een klontje boter, krant (zie foto 67), een schijf limoen en een bakje yoghurt. We sluiten af met, hoe kan het ook anders, thee.

Afbeelding
Lunch on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

94. De auto's in Iran zal ik nog wel een keer op terugkomen, maar hier alvast een voorproefje ;) Dit geval rijdt een paar minuten lang exact naast ons, best geestig :)

Afbeelding
Iranian car near Tabriz by Timon91, on Flickr

95. Vanaf Tabriz volgen we de oostelijke oever van het Urmiameer, wat er bij zonsondergang mooi uitziet. We praten aardig wat met z'n vieren in het restauratierijtuig, om half 7 gaan we terug naar de coupé, waar we verder praten.

Afbeelding
Sunset near Tabriz by Timon91, on Flickr

96. Nog maar een keer de coupé dan. Rechts zie je een doosje tissues liggen, wat we ook een keer spontaan van de provodnik toegeworpen kregen. Waarom? Geen idee, gewoon random :lol:

Afbeelding
Transasya Ekspresi interior by Timon91, on Flickr

97. Station Maragheh, waar we 's avonds een stop maken.

Afbeelding
Maragheh train station by Timon91, on Flickr

98. Van de provodnik krijgen we eerst een "Bingo-Box", die gevuld is met een pakje sap en wat zoete meuk. Daarna komt hij nog een keer random langs, opent de deur, geeft ons zonder iets te zeggen allemaal een blikje tonijn, sluit de deur en vertrekt weer. Toen dat gebeurde bleven we elkaar een paar seconden lang sprakeloos aanstaren, waarna we in hard lachen uitbarstten. Juistem :lol: Het bleek uiteindelijk een goede voorbode te zijn voor de rest van het verblijf in Iran, waar je op elk uur van de dag wel iets willekeurig raars meemaakt. Het blikje tonijn heb ik uiteindelijk de hele reis meegenomen en het later in een maaltijd hier thuis verwerkt :lol: Het hele "chicken, finish!"-principe is gedurende de hele reis in Iran een goede bron geweest voor hilariteit :lol:

Afbeelding
Gifts on the Transasya Ekspresi by Timon91, on Flickr

De geplande aankomsttijd in Tehran is niet eenduidig te vinden. Veel websites zeggen 20:15 of 20:20, op het treinkaartje staat 18:45, maar ik vermoed dat dat de Turkse tijd van aankomst is. Ik houd steeds maar 20:20 aan, maar gezien de vertraging maakt dat eigenlijk toch geen zak uit. Dat we zoveel vertraging hebben betekent ook dat we nog een derde nacht in de trein doorbrengen en we hopen stiekem op nog een paar uur extra vertraging zodat we in ieder geval op een normaal tijdstip in Tehran aankomen. Vanaf Tabriz is het nog 736 km naar Tehran, die in theorie in 12 uur afgelegd worden. We vrezen in ieder geval dat we midden in de nacht weer wakker gemaakt worden, dus om kwart voor 10 gaan we slapen.

Helaas lopen we geen verdere vertraging op, om half 4 komt de provodnik ons wakker maken: "Tehran two ten minut, Transasya finish!". We kleden ons om, pakken onze tassen in en gaan een laatste keer naar de wc. Uiteindelijk blijken we er nog lang niet te zijn, want om kwart voor 5 's ochtends rollen we Tehran in, met +505. De kaartjes krijgen we niet terug helaas, alleen het omslaghoesje, het Engels van de provodnik is te slecht om uit te leggen waarom. Erg jammer, het was een mooi souvenir geweest :(

99. Het aankomstperron in Tehran. Na een reis van 64 uur en 50 minuten vanuit Ankara is het nu dan echt Transasya finish! :D

Afbeelding
Transasya Ekspresi at Tehran train station by Timon91, on Flickr

Het treinstation van Tehran heeft twee terminals, we komen aan in de gloednieuwe internationale terminal. Er is zelfs een bagageband aanwezig waar de bagage uit het bagagerijtuig op gedeponeerd wordt, net als op het vliegveld. Buiten is het even zoeken naar de hoofdstraat, de internationale terminal ligt wat verscholen. Hier nemen we afscheid van Paolo en de Zwitsers, die naar hetzelfde (iets duurdere) hotel gaan. Ik heb via de mail gereserveerd bij een goedkoop hotel, genaamd "Mashhad hotel", waar er twee van zijn: een hele dure en beroemde en een minder bekende maar wel goedkope :lol: Domagoj heeft niks geregeld, Carol heeft een couchsurfinghost gevonden, maar daar kun je op dit tijdstip niet aankloppen natuurlijk. Met z'n drieën onderhandelen we met een taxichauffeur die ons voor 150.000 rial wel wil brengen. Tehran is 's nachts een uitgestorven stad, nachtleven is er niet. Qua verkeer scheelt het wel, want zoals in het volgende deel wel zal blijken is het echt een gigantische verkeerschaos. Onderweg heb ik gelukkig op tijd door dat we de verkeerde kant op rijden, de taxichauffeur is redelijk gepikeerd als ik hem erop wijs dat hij naar het verkeerde Mashhad hotel rijdt. Ik heb hem nog wel het adres in Farsi laten zien, maar dat heeft hij niet goed begrepen dus. Iets na vijven bereiken we het goede hotel, waar we kunnen inchecken en een kamer kunnen delen. Dat we met een gemengd gezelschap zijn maakt de kerel die ons incheckt niet uit, die wil alleen maar zo snel mogelijk weer slapen :lol: Wij ook, dus na m'n tanden gepoetst te hebben duik ik m'n bed in, voor de rest van de nacht.

Tot zover dit deel, het was weer een heel verhaal. Bedankt voor het lezen :D De reis met de Transasya Ekspresi maken was echt een droom die voor mij uitkwam, bovendien overtrof het de verwachtingen die ik ervan had. Ik hoop dat ik het enigszins heb kunnen overbrengen aan jullie :) Ik zal in de komende delen de rest van de reis door Iran beschrijven en daar ook wat meer laten vertellen over de praktische zaken omtrent het reizen naar/in Iran. Voor nu houd ik het weer voor gezien, laat maar weten wat je ervan vond! Reacties zijn uiteraard altijd welkom en wederom bedankt voor het meelezen. En om het maar even passend af te sluiten: "Finish!" :D
Laatst gewijzigd door Timon91 op wo 07 jan 2015, 12:07, 2 keer totaal gewijzigd.
Mijn Flickr account.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39115
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Daniel »

Prachtig wederom! :pos:
Timon91 schreef: Veel velden met pre-döner hier.
:lol:
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Milco
OVNL-beheerder
Berichten: 8602
Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Milco »

Ja, om die opmerking moest ik ook erg lachen inderdaad. _O-

Weer een geweldig verslag met leuk verhaal om te lezen en respect dat je zulke lange treinreizen maakt hoor! :Y :pos:
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.

Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 27-03-2024

Youtube:
https://www.youtube.com/ovinalmere1
Laatste update: 10-09-2023

Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Etienne
Donateur
Berichten: 7909
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Etienne »

En het gaat maar door met die reisverslagen, prachtig *O* *O*
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5812
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door isadora »

Genieten hoor, en wat hebben ze in Iran mooie brede perrons.
En geen gekalk/graffiti op de treinen!

Ben erg benieuwd naar je ervaringen in Iran.
Volgens mij zijn het heel open en gastvrije mensen.
En van de mooiste vrouwen op aarde, lopen er velen in Iran rond. :pos:
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Obus
Berichten: 1111
Lid geworden op: ma 31 mar 2014, 13:14

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Obus »

Prachtig reisverslag :pos: :pos: :pos:
Timon91 schreef:Ik praat wat met de Portugezen, die ook al op het perron zijn. Met hen heb ik overigens aardig veel moeite om Portugees te spreken, zij verstaan mij wel maar ik hen nauwelijks, aangezien het Portugees uit Portugal heel anders klinkt (en mijns inziens ook heel erg lelijk).
Ik kan Portugees Portugees nog wel een beetje kan begrijpen, maar het Braziliaanse Portugees vind ik echt onverstaanbaar. En of het lelijk is: alles is beter dan het Nederlands.
Timon91 schreef:De vroegere treinen van Tehran naar Syrië die door Turkije reden en ook van de Van-pont gebruik maakten zijn vanwege de oorlog in Syrië opgeheven.
Er is helemaal geen oorlog in Syrië, er zijn daar gewoon een aantal terroristen die de eeuwige grote leider, Bashar Al-Assad, willen omverwerpen!
Timon91 schreef:Voor een eerste aankoop in rials ook geen slechte, iedereen drinkt hier de hele dag door thee
Met al die bergen rijst en vele koppen thee merk je goed hoe diep je al in Azië zit.
Timon91 schreef:Fotograferen is hier waarschijnlijk streng verboden, zoals op zoveel plekken in Iran. In het begin ben ik er sowieso heel voorzichtig mee geweest omdat het me nog niet duidelijk was hoe strikt het wordt nageleefd, maar toen me het later duidelijk werd dat het wel meevalt ben ik wel wat vrijer geworden met foto's maken. Officieel is het ook verboden om foto's over Iran te publiceren, omdat dat gezien kan worden als "illegale journalistiek", aldus het officiële reisadvies van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken:
Ik hoop toch niet dat je in de problemen bent geraakt. Men schijnt in Iran wat problemen met de rechtstaat te hebben en aan touw hebben ze geen gebrek.
Timon91 schreef:De mensen hier zijn Azeri's, maar liefst 16% van de bevolking van Iran is Azeri, in Iran wonen ook meer Azeri's dan in Azerbeidzjan. Bij Iraniërs worden ze vaak gegeneraliseerd als "Turken", omdat hun taal aardig op het Turks lijkt en ze dichtbij Turkije wonen. Het schijnt ook dat de Amerikanen ooit geprobeerd hebben wat nationalistische Azerische gevoelens te stimuleren in deze regio om het land te destabiliseren, maar dat het alleen averechts gewerkt heeft. De Azeri's waren al goed geïntegreerd in Iran, nu is dat nog veel meer.
Dat laatste schijnt niet helemaal te kloppen: de mix tussen Iraniërs en Turken is, zeker sinds de betrekkingen tussen de twee landen aanzienlijk bekoeld zijn, niet een van de makkelijkste. Naar verluidt zijn er veel "Revolutionaire Gardes" hier gelegerd, ook omdat er nogal wat Koerden wonen.
Timon91 schreef:Dat we met een gemengd gezelschap zijn maakt de kerel die ons incheckt niet uit, die wil alleen maar zo snel mogelijk weer slapen
Als de zedenpolitie (die daar op straat veelvuldig patrouilleert) daar maar niet achterkomt...


En verder hoop ik dat je vooral genoten hebt van je chicken shish, de pre-döner en het kale landschap. :D
De mortuis nil nisi bene
julsteren
Berichten: 2361
Lid geworden op: di 11 dec 2012, 21:28
Locatie: Borne (Overijssel)

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door julsteren »

Episch!
Levenstip: probeer niet je schoenen te verliezen in het drijfzand rond station Kloster Marienthal.
waldo79
Berichten: 7603
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door waldo79 »

Magistraal :pos:
Gebruikersavatar
Hainje
Berichten: 12803
Lid geworden op: za 31 aug 2013, 14:40
Locatie: Tilburg

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Hainje »

Weer een heerlijk verhaal! :3

Overigens, als je Photoshop hebt dan kun je foto's ook eenvoudig blurren. Dat werkt heel goed. Gewoon via een torrentje binnen hengelen.
🍉
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5812
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door isadora »

Met GIMP kun je het zelfs legaal gratis doen. ;)
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Gebruikersavatar
AppleMoose
Berichten: 6027
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 22:21
Locatie: Skogen

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door AppleMoose »

Wederom een heel mooi verslag! :pos:
Vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Timon91 »

Thanks iedereen voor de fijne reacties! :D
Obus schreef: Ik kan Portugees Portugees nog wel een beetje kan begrijpen, maar het Braziliaanse Portugees vind ik echt onverstaanbaar. En of het lelijk is: alles is beter dan het Nederlands.
Het is net wat je gewend bent :) En ja, alles is beter dan Nederlands :')
Obus schreef: Ik hoop toch niet dat je in de problemen bent geraakt. Men schijnt in Iran wat problemen met de rechtstaat te hebben en aan touw hebben ze geen gebrek.
Ik zal er nog wel op terugkomen, maar ik heb geen problemen gehad. Overal waar het discutabel was heb ik het gevraagd, meestal mocht het dan wel. Een groot deel van deze foto's mocht waarschijnlijk niet, maar zijn wel onder toeziend oog van spoorwegpersoneel en/of politieagenten gemaakt. Als het écht zo erg niet zou mogen dan hadden ze er vast wel wat van gezegd. Sowieso kom je er als buitenlander makkelijker vanaf, de politie wist hooguit al je foto's als je de domme toerist uithangt. Al helemaal als je er buitenlands uitziet (zoals ik).
Obus schreef: Dat laatste schijnt niet helemaal te kloppen: de mix tussen Iraniërs en Turken is, zeker sinds de betrekkingen tussen de twee landen aanzienlijk bekoeld zijn, niet een van de makkelijkste. Naar verluidt zijn er veel "Revolutionaire Gardes" hier gelegerd, ook omdat er nogal wat Koerden wonen.
Voor zover ik weet zijn vooral de Koerden een probleem, de Azeri's niet. Zoals ik al zei worden de Azeri's vaak Turken genoemd, maar hebben ze niks met Turkije te maken verder.
Obus schreef: Als de zedenpolitie (die daar op straat veelvuldig patrouilleert) daar maar niet achterkomt...
Nul problemen gehad met ze, je mag als buitenlander sowieso meer dan als Iraniër. Ik heb het idee dat er momenteel al een hoop meer mogelijk is dan voorheen, toen Ahmedinnejad er nog zat.
Hainje schreef:Overigens, als je Photoshop hebt dan kun je foto's ook eenvoudig blurren. Dat werkt heel goed. Gewoon via een torrentje binnen hengelen.
Ik gebruik Lightroom, dat vind ik al uitgebreid genoeg :P Ik weet niet of het daarin ook mogelijk is, maar ik zal de opties even bekijken ;)
Mijn Flickr account.
deadlock
Berichten: 9305
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 12:29
Locatie: Zwolle
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door deadlock »

Nederlands is een prachtige taal :evil:
Maar daar hoor je de hoge heren in Den Haag niet over!!!11!!!
Gebruikersavatar
AppleMoose
Berichten: 6027
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 22:21
Locatie: Skogen

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door AppleMoose »

Absoluut. Al vind ik het Zweeds ook mooi :)
Vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Timon91 »

Kwestie van smaak ;)

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: zoals je ziet zijn er een aantal foto's van het Iraanse deel van de reis verwijderd. Over het precieze hoe en wat zal ik hier in het openbaar niet op ingaan, maar houd het maar op de lange arm van de overheid. Ik had verwacht dat foto's maken en publiceren in Iran erg moeilijk zou zijn en dat het publiceren in Nederland vervolgens geen probleem zou zijn, echter is het precies andersom. Foto's maken in Iran, ook op stations en van andere "staatsgevoelige en -geheime" objecten is meestal geen probleem, het op internet plaatsen na terugkomst in Nederland klaarblijkelijk wel. Eventuele inhoudelijke vragen hierover zal ik hier niet beantwoorden, via een pb kun je het altijd proberen.

Dit betekent ook dat het vervolg van deze reeks flink afgeslankt gaat worden, foto's van de reizen die ik binnen Iran gemaakt heb zal ik alleen in beperkte vorm kunnen plaatsen. Echter, ik ben nog wel van plan de reeks af te maken. Het aantal foto's wat direct aan OV gerelateerd is zal dus vrijwel nihil zijn, laat het aub weten als dat nog een probleem is.
Laatst gewijzigd door Timon91 op do 25 dec 2014, 08:41, 1 keer totaal gewijzigd.
Mijn Flickr account.
Thom91
Berichten: 8817
Lid geworden op: zo 09 jan 2011, 19:32
Locatie: Enschede

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Thom91 »

Heftig, succes ermee!
Komt wel goed schatje.
Gebruikersavatar
Hainje
Berichten: 12803
Lid geworden op: za 31 aug 2013, 14:40
Locatie: Tilburg

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Hainje »

Timon91 schreef:Ik gebruik Lightroom, dat vind ik al uitgebreid genoeg :P Ik weet niet of het daarin ook mogelijk is, maar ik zal de opties even bekijken ;)
Komt uit dezelfde stal, dus ik denk wel dat die optie er in zit. (Druppeltje in Toolbar).
🍉
Thom91
Berichten: 8817
Lid geworden op: zo 09 jan 2011, 19:32
Locatie: Enschede

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Thom91 »

Om even in de sfeer te blijven? Net als kinneke jezus?
Komt wel goed schatje.
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5812
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door isadora »

Maar, je mag wel zonder enige censuur, je tekstuele verslag vervolmaken?
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Timon91 »

Dat is een goede vraag, in het begin van de communicatie leek het daar niet op. Later ging het vooral over de foto's van de genoemde "staatsgevoelige en -geheime" objecten, zoals treinen, stations e.d. De andere foto's mogen wel blijven staan, dus ik ga er vanuit dat tekst wel toegestaan is. Mocht ik over de schreef gaan dan zal ik het wel weer snel genoeg te horen krijgen :') Ik ben nog niet begonnen met deel 7, maar ik zal daar wel op m'n tellen moeten passen.
Mijn Flickr account.
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5812
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door isadora »

Succes, maar brand je vingers niet.
Ik wil graag nog heel veel van je lezen.

En per gelegenheid, fijne dagen gewenst. :D
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Gebruikersavatar
Zugführer
OVNL-beheerder
Berichten: 3406
Lid geworden op: di 04 dec 2012, 22:52
Locatie: Helmond-Noord

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Zugführer »

Zo, wat een verhaal weer! Jammer van de ontbrekende foto's maar voor een vervolgverslag natuurlijk geen probleem, het blijft heerlijk om je ervaringen te lezen. Wederom bedankt :)
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21271
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Meltrain »

Wederom een prachtig verslag. :pos:
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (6): De Transasya naar Tehran [

Bericht door Timon91 »

Thanks voor de reacties! ;)

Zo, de foto's staan er weer ;) Ik ben er nog steeds niet achter wie die foto's nou weg wil hebben, maar de instantie die het claimt te zijn is het in ieder geval niet. Mijn woorden van hierboven waren wat te voorbarig dus (al moet ik toegeven dat ik nog niet echt onderzoek had gedaan i.v.m. de kerstdagen :P). Deel 7 ben ik bijna mee klaar, het komt er (ongecensureerd) aan! ;)
Mijn Flickr account.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 15 gasten