De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran [95]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran [95]

Bericht door Timon91 »

Deel 1: Enschede-Stockholm-Rovaniemi
Deel 2: Rovaniemi-Tallinn-Riga-Warszawa
Deel 3: Warszawa-Łódź-Praha-České Budějovice-Český Krumlov
Deel 4: České Budějovice-Zagreb-Beograd
Deel 5: Beograd-Thessaloniki-Plovdiv-Ankara
Deel 6: Ankara-Tabriz-Tehran

Na een lange reis zijn we dan eindelijk in het hoofddoel van deze trip aangekomen: Iran! Ik heb twee weken in Iran, in die tijd ga ik een ronde door het land maken met als begin- en eindpunt de hoofdstad Tehran. Vanaf Tehran zal ik over twee weken per vliegtuig terugkeren naar Nederland. In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten kun je als je eenmaal binnen bent in Iran prima je eigen gang gaan. Het land is de laatste jaren een stuk opener geworden richting westerse toeristen, vooral sinds het vertrek van de zeer conservatieve oud-president Mahmoud Ahmadinejad. Het krijgen van een visum was dan ook niet zo moeilijk. Voor de geïnteresseerden heb ik in onderstaande quote beschreven hoe ik m'n visum bemachtigd heb, mocht je daar geen interesse in hebben dan kun je gewoon doorscrollen ;)
Hoe bemachtig ik een visum voor Iran? schreef: De belangrijkste eerste stap is om een uitnodiging te krijgen. Dit is volgens mij niet verplicht, maar het maakt de boel wel een stuk makkelijker als je ver van de ambassade af woont (zoals ik) en van te voren nog niks wilt regelen. Zonder uitnodiging moet je bijvoorbeeld al een bevestigd reisplan hebben, vooral het vliegticket van de uitreis is dan belangrijk. Een VOA (Visa On Arrival) kan ook, maar dan moet je ook een uitnodiging hebben én met het vliegtuig naar Iran gaan. Half augustus heb ik bij een reisbureautje in Shiraz (Uppersia) de aanvraag ingediend voor een uitnodiging. Hier moet je dan een ingevuld formulier en een scan van je paspoort naartoe mailen, zij regelen dan jouw aanvraag bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Tehran. Bij de verschillende bureautjes die het kunnen fixen bedragen de kosten ervoor zo'n $30-35, meestal over te maken naar een Turkse of Russische bankrekening (i.v.m. de sancties). Bij Uppersia kun je echter ook cash betalen bij aankomst, dus dat leek mij veiliger (als in: als het niet lukt kost het me in ieder geval nog geen geld). In theorie zou je gewoon naar Iran kunnen gaan en niet betalen, maar zo ben ik natuurlijk niet en ik heb in Shiraz bij hun kantoortje zoals afgesproken de $35 betaald ;) Let op dat je een reisschema moet opgeven bij het aanvragen van de uitnodiging, maar je kan gewoon iets bij elkaar verzinnen - zodra je je visum hebt kijkt geen hond er meer naar. Let alleen op dat de data kloppen en dat je niet per ongeluk een gevoelig gebied in je reisschema zet ;)

Goed, de aanvraag van de uitnodiging werd snel ontvangen bij Uppersia en het zou volgens hen 15 werkdagen duren (3 weken!) en dat heeft het uiteindelijk ook geduurd. Op dinsdag 2 september kreeg ik een mailtje met "Hi Timon, Here is your approval code: *******". Ja! Stap 1 is gelukt! Je uitnodiging wordt namelijk gefaxt naar het consulaat of ambassade waar je je visumaanvraag gaat indienen, in mijn geval in Den Haag, aan die fax hangt de zogenaamde "approval code". Meteen heb ik de ambassade gebeld of ze m'n uitnodiging hadden ontvangen, na 5 telefoontjes had ik iemand aan de lijn die Engels sprak en nadat ik de code had voorgelezen antwoordde met: "Yes sir, we have your invitation, you visa apply now!". Meteen heb ik het visumaanvraagformulier uitgeprint en de andere benodigde kopietjes geregeld (kopie van de informatiepagina van je paspoort en je reisverzekeringspas) en ben in de eerstvolgende trein naar Den Haag gestapt. De ambassade is behalve woensdag op elke werkdag open van 14:00 tot 16:00 voor visumaanvragen en aangezien er volgens de website weer 15 werkdagen overheen gaan was er nogal wat haast bij. In Den Haag moest ik een uurtje wachten, maar gezien de 14 wachtenden voor mij viel dat nog wel mee. Het was wel een gezellige boel, de overige aanvragers waren allemaal een stuk ouder dan ik en gingen met een georganiseerde groepsreis mee: "Alleen naar Iran? Nee, dat zou ik écht niet durven". Mijns inziens is een groepsreis veruit de slechtste manier om Iran te beleven, maar goed. Een norse man nam m'n aanvraag aan, bij de balie kon ik een envelop invullen waarin het paspoort dan aangetekend geretourneerd wordt. Wat dat betreft is de service al een stuk beter dan op het Braziliaanse consulaat, waar ik na m'n aanvraag eerst zelf nog een gefrankeerde envelop moest gaan halen bij een kiosk :lol: Zelf ophalen kan natuurlijk ook, maar een retourtje Enschede-Den Haag is niet goedkoop dus dan is de aangetekende post een prima optie. Met de opmerking "one week" vertrok ik bij de ambassade, wat al een stuk beter vooruitzicht is dan 3 á 4 :) Met de trein ben ik terug naar Twente gegaan, hopende dat alles goed zou gaan.

Twee dagen later kom ik 's middags thuis van de universiteit en zie de envelop van de ambassade in de brievenbus liggen. Huh? Das veels te snel, dat kan niet goed zijn! Maar jawel, het was m'n paspoort - met visum - en ook nog een toeristendvdtje van Iran erin :mrgreen: (overigens, dat PostNL de aangetekende brief gewoon door de brievenbus gekwakt heeft nadat niemand de deur opendeed is vers twee, maar goed). Hierna heb ik m'n retourvlucht geboekt en ben toen maar verder gaan uitzoeken. Totale kosten: $35 voor de uitnodiging, €50 voor het visum zelf, €10 voor de retourzending en €29 voor een retourtje Enschede-Den Haag - ca. €115 dus. Tot zover de bureaucratie! Laat je er niet door uit het veld slaan, het is het dubbel en dwars waard ;)
Dit deel heeft door de Kerst en dat gezeik met die foto's wat langer geduurd, maar dat mag de pret niet drukken ;) Ik ben er overigens nog steeds niet achter wie die foto's probeert weg te krijgen, maar de instantie die het claimt te zijn is het in ieder geval niet. Foto's plaats ik dus gewoon, de foto's in het vorige verslag zijn ook weer terug ;) In dit deel beginnen we met een bezoek aan Tehran, waarna we per trein naar het zuiden van het land gaan. Een kaartje van deze etappe staat hier. Het overzichtskaartje van de hele reis is hier te vinden.

Ik deel m'n hotelkamer van Hostal Mashhad in Tehran met Carol en Domagoj, rond elven ontwaken we. De eerste douche sinds Ankara voelt goed, ook al is het allemaal wat krakkemikkig. We ontbijten met de laatste dingen uit de Bingo-Box die we van de Iraanse spoorwegen gekregen hebben in de Transasya. Het eerste wat we moeten doen is geld regelen. C&D hebben nog geen rials, ik heb zelf ook nog niet genoeg. Rials kun je wisselen bij de bank, maar bij een wisselkantoor is de koers vaak 25-35% beter. Het enige nadeel is dat je je geld niet terug kunt wisselen, maar het is wel veel sneller, efficiënter en goedkoper dan bij de bank. Op de Ferdowsistraat zitten een paar wisselkantoren, waar we te voet heen gaan. Tehran komt overdag helemaal tot leven: overal winkeltjes, gigantisch veel verkeer (dit wordt nog wel eens onderschat, maar het verkeer in Iran is vergelijkbaar met de chaos in India, behalve dan dat de voertuigen hier beperkt zijn tot auto's, motoren, vrachtwagentjes en bussen), overal bedrijvigheid en uiteraard een ultieme chaos. Oversteken doe je rijstrook voor rijstrook terwijl het verkeer aan alle kanten langs je heen raast of kruipt. Op de stoep is het uitkijken voor motorfietsen, die zo proberen de files te ontwijken. Het is gevaarlijk en een kwestie van wennen, maar na een paar keer proberen is het prima te doen.

1. Tijd voor een potje monopoly? Ik wissel $100 en 10 CAD bij een wisselkantoor, je krijgt er een paar miljoen rial voor terug. Dat er ook briefjes van 500.000 rial zijn scheelt wel, anders ga je echt een kruiwagen nodig hebben :lol:

Afbeelding
Iranian rials by Timon91, on Flickr

Ik vind Tehran een moeilijke stad om te fotograferen: het is altijd en overal druk, de stad is nou ook niet echt mooi en het is ook best smerig. Tehran heeft een flink smogprobleem, net als elke grote stad in Iran. Men rijdt hier op gelode benzine (sancties) en men rijdt hier ook in oude, slechte en lokale auto's (sancties). Om de Lonely Planet maar even te quoten: "Tehran is one of the most polluted cities on earth" en "There are cities with more cars, but few with as many crap cars. If Tehran's chief of traffic police is to be believed, the city's cars are so run down they emit, on average, 12 times more pollution than 'standard' cars." - lijkt me duidelijk.

2. Het straatbeeld in de buurt van het hotel. Sowieso zitten we niet in het mooiste stuk van de stad, maar deze moskee mag er wel zijn.

Afbeelding
Streetview in Tehran by Timon91, on Flickr

3. Een rustig stukje stoep. Bij een winkel van Irancell hier in de buurt halen Carol en ik een Iraanse SIM-kaart, die m'n Paraguayaanse dualsimtelefoon gelukkig ook slikt :lol: M'n Iraanse nummer werkt terug in Nederland overigens ook nog, alleen als ik hem aan zet krijg ik steeds berichtjes in het Farsi dat m'n beltegoed bijna op is, ik heb nog 981 rial over :mrgreen: Na ook dit geregeld te hebben lopen we verder. Honderd meter verderop valt er opeens een kapstok uit de lucht, maar er kijken maar weinig mensen van op. Waar men wel van opkijkt is ons, en met name naar mij. Perzen zijn een heel gevarieerd, Carol en Domagoj zouden beiden nog wel voor een Pers door kunnen gaan. Ik, lang en blond, kan dat absoluut niet :lol:

Afbeelding
Streetview in Tehran by Timon91, on Flickr

We gaan samen naar Carol's couchsurfinghost, met de metro een paar haltes verderop. De metro van Tehran zal ik zo nog wel op terugkomen. De couchsurfinghost is zeer gastvrij, Domagoj en ik worden ook binnen uitgenodigd, met z'n vieren drinken we wat thee en gaan we wat eten in een tof restaurant in de buurt.

4. 's Avonds gaan we met wat andere lui met de metro en taxi naar Darband, in de heuvels aan de noordrand van de stad. Het uitzicht over nachtelijk Tehran is schitterend. Hier drinken we ook nog wat, het is heel erg gezellig.

Afbeelding
View over nightly Tehran from Darband by Timon91, on Flickr

Er vallen ook nog wat stortbuien, maar gelukkig kunnen we schuilen. Domagoj en ik nemen een taxi terug naar het hotel, de rit van 50 minuten kost ons samen 200.000 rial (5 euro!). In de buurt van het hotel eten we bij een eettentje, de keuze is hier ook beperkt tot chicken met een berg rijst, maar het is heel erg lekker. Ze vinden het maar wat leuk dat er buitenlanders in het restaurant zitten, ze proberen ons ook nog "whisky" te slijten - synoniem voor alles met alcohol. Er wordt sowieso genoeg gezopen in Iran, maar je moet er wel mee oppassen. Goedkoop is het natuurlijk ook niet, aangezien alles illegaal geïmporteerd moet worden. We zien er maar van af ;) Tijdens het eten komt er een motor het restaurant binnengereden, niemand die ervan opkijkt :lol: Na het eten gaan we terug naar het hotel en niet al te laat slapen, maar wel met oordopjes in gezien de drukke straat die voor onze kamer langsloopt.

De volgende ochtend slaapt Domagoj uit, ik ga heen en weer naar het treinstation om m'n treinkaartje voor morgenavond op te halen (later meer over de treinen in Iran). Het heeft nogal wat voeten in de aarde, omdat er bepaalde metrostations nog niet open blijken te zijn, maar dankzij een zeer vriendelijke man die 500 meter met mij meeloopt naar een bushalte kom ik er met de bus. Het scheelt wel dat ik inmiddels ook een Tehranse OV-chipkaart heb - ja, ook in Tehran kun je vergeten uit te checken!

Terug in het hotel checken we uit en gaan we naar de overkant van de straat, waar voor hetzelfde geld een veel fijner hotel zit. Domagoj en ik reserveren voor één nacht en chillen nog wat op de kamer. 's Middags spreken we af met Carol en gaan naar de Azadi-toren, één van de bekendste landmarks van Iran.

5. De toren staat in het midden van een gigantisch druk verkeersplein, na drie levensgevaarlijke oversteken ben je er.

Afbeelding
Traffic near Borj e Azadi (Azadi Tower) in Tehran by Timon91, on Flickr

6. De Azadi-toren, gebouwd in 1971 ter ere van het 2500-jarig bestaan van het Perzische koninkrijk. Acht jaar na de oplevering was het Perzische koninkrijk echter geschiedenis en mede daarom is de toren bij de huidige religieuze elite niet onomstreden.

Afbeelding
Borj e Azadi (Azadi Tower) in Tehran by Timon91, on Flickr

7. Het is zowaar een heldere dag, nu pas zie je hoe dicht Tehran tegen de bergen aan ligt. Als je je bedenkt dat Tehran al op zo'n 1500 meter ligt kun je wel nagaan dat je in de bergen hier prima kunt skiën. Zelfs nu - begin november - ligt er al aardig wat sneeuw. Darband, waar foto 4 is genomen, ligt op bijna 2000 meter hoogte.

Afbeelding
View towards the mountains from Borj e Azadi (Azadi Tower) in Tehran by Timon91, on Flickr

8. Onder de Azadi-toren. In theorie zou je ook naar boven moeten kunnen, maar de ingang is dicht.

Afbeelding
Borj e Azadi (Azadi Tower) in Tehran by Timon91, on Flickr

9. Aan de andere kant hangt er een zwarte vlag, waarschijnlijk voor de religieuze feestdagen van morgen en overmorgen (straks meer).

Afbeelding
Borj e Azadi (Azadi Tower) in Tehran by Timon91, on Flickr

10. Na een late lunch in een nabijgelegen busstation - Domagoj rebelleert, wijkt af van rijst met kip of vlees en probeert een zogenaamde "hamburger", maar het geval wat in de magnetron is opgewarmd is niet bepaald een succes - begeven we ons richting bazaar, maar behalve in een modern winkelcentrumpje wat niet echt een bazaargevoel geeft is het meeste al dicht. Aan de straatkant is nog wel wat actie, zoals hier.

Afbeelding
Bazaar in Tehran by Timon91, on Flickr

11. De vele kraampjes verkopen vooral zoetwaar en kruiden. Je krijgt in Iran ongelooflijk veel suiker naar binnen, maar toch zijn mensen hier niet zo dik.

Afbeelding
Bazaar in Tehran by Timon91, on Flickr

12. De bazaar van Tehran, één van de grootste van het Midden-Oosten. Nu is alles dicht, maar tijdens m'n tweede bezoek aan Tehran ben ik hier overdag nog geweest.

Afbeelding
Bazaar in Tehran by Timon91, on Flickr

13. We zoeken in de buurt een eettentje, maar kunnen hier eigenlijk niks geschikts vinden om langere tijd door te brengen. De reisgids biedt uitkomst, met een taxi gaan we naar een tentje wat verder naar het noorden. Het is lastig te vinden, aangezien aan de straat alleen een deur en een trap naar beneden te zien zijn, maar we vinden het en het is echt een prachtige plek!

Afbeelding
Agha Bozorg, Tehran by Timon91, on Flickr

14. Eerst drinken we een kop thee, uiteraard vergezeld door een stukje instant diabetes, daarna is het tijd voor de Iraanse versie van de waterpijp, genaamd qalyan. Ik rook nagenoeg nooit en die 2-3 keer per jaar dat ik rook dan is het iets wat je niet hoeft te inhaleren, maar dit kan ik wel waarderen. Het is heel zacht voor je keel en smaakt lekker (we hebben appeltabak). Daarna is het tijd voor het avondeten, we kiezen voor een gerecht genaamd dizi. Het is een soort stoofpotje wat in een soepkom wordt afgegoten, de rest (aardappelen, vlees, groente, kruiden en bonen) wordt tot moes gestampt. Je kan het daarna weer met het vocht mengen in de soepkom, of je kan de brij met wat brood eten. Het is in ieder geval heerlijk, de zoetige olijven erbij zijn goddelijk. Bij het eten probeer ik een lokaal alcoholvrij citroenbiertje, wat nog best goed smaakt. Het is meer een lokale frisdrank. Uiteraard sluiten we af met thee, in totaal zitten we bijna 3,5 uur binnen. Totale prijs: 900.000 rial (ca. €22) voor drie personen :lol:

Afbeelding
Dizi in Agha Bozorg, Tehran by Timon91, on Flickr

15. Met de metro gaan we terug naar het hotel. Hier station Vali-e Asr. Het is niet zo druk, nu durf ik nog wel een foto te nemen. Het metronetwerk van Tehran is GROOT en het wordt steeds groter. Metrokaarten op stations zijn vrijwel nooit up-to-date, aangezien er om de haverklap weer nieuwe stations geopend worden. Geen overbodige luxe, gezien het stinkende verkeersinfarct bovengronds. Met 14 miljoen inwoners is een fatsoenlijk metronetwerk een must, maar gelukkig realiseert men dat in Tehran zich nu ook. Momenteel zijn er vijf lijnen, maar bedenk je dat de eerste lijn pas 15 jaar geleden open ging. In 2031 moet het systeem klaar zijn, met 9 lijnen in 370 km aan tunnels, waarmee het groter zal zijn dan het metronetwerk in New York momenteel is. Let overigens ook op de datum op het bord, hier gebruikt men de Perzische jaartelling, die op zijn beurt ook weer afwijkt van de islamitische jaartelling. Ja, alles is anders hier ;)

Afbeelding
Vali-e Asr metro station, Tehran by Timon91, on Flickr

16. Het perron, uitzonderlijk rustig. Meestal is het proppen, proppen, proppen. Over zitten hoef je niet na te denken. Aan de voor- en achterzijde van de treinen bevinden zich "Women only" compartimenten. Vrouwen mogen echter ook in de rest van de trein, heren mogen alleen in het stuk ertussen. Op de perrons en op de metro's zelf bevinden zich gelukkig wel bordjes waar het "Women only"-gedeelte zich bevindt. Na een tijdje went het ook wel om gewoon niet vooraan of achteraan te gaan staan. In de stadsbussen is het overigens wel strikt gescheiden, heren voorin en dames achterin.

Afbeelding
Vali-e Asr metro station, Tehran by Timon91, on Flickr

Terug in het hotel tref ik de eerste normale wc sinds het verlaten van de Turkse trein in Tatvan, hoezee!!!! :D

Na een goede nacht worden we wakker van de regen die tegen het raam slaat. We ontbijten rustig, op tv worden de Tashua vieringen in Qom uitgezonden. 3 (vandaag) en 4 november zijn dit jaar Tasua en Ashura, respectievelijk. Tijdens deze religieuze feestdagen herdenken sjiitische moslims het martelaarschap van Imam Hussein, een kleinzoon van de profeet Mohammed, die omkwam tijdens de Slag bij Karbala. Imam Hussein is één van de belangrijkste figuren binnen de sjiitische islam, zijn tombe in Karbala, Irak, is een zeer heilige plek voor sjiitische moslims. Iran en Irak zijn in de recente jaren aartsvijanden geweest, met de Iraans-Iraakse oorlog tussen 1980 en 1988 als dieptepunt. Bij deze oorlog zijn meer dan 800.000 mensen omgekomen als gevolg van Saddam Hussein's opportunistische inval in het destijds door de revolutie verzwakte Iran. Binnen Iran is dit nog een actuele issue, op veel plekken zie je posters en vlaggen hangen met foto's van omgekomen soldaten. Ironisch genoeg is de relatie tussen Iran en Irak zeer sterk verbeterd sinds de VS Saddam Hussein verdreven heeft en een sjiitische regering heeft geïnstalleerd. Voor Iraniërs is het momenteel dus ook veel makkelijker om het Heiligdom van Imam Hussein te bezoeken. Om nog maar even bij de politiek in het Midden-Oosten te blijven: de opkomst van IS in Irak is deels te danken aan de onderdrukking van de soennieten in Irak door de sjiitische regering (net zoals de sjiieten onderdrukt werden tijdens het bewind van Saddam Hussein), in Iran wordt de opkomst van IS dus ook nauwlettend in de gaten gehouden. Als er wel een land is waar de haat jegens IS groter is dan in het westen dan is het wel Iran. Een voor vertrek gehoord "Iran? Is dat niet gevaarlijk? Veel plezier in het kalifaat...." gaat dan ook totaal niet op.

17. Genoeg geschiedenis voor nu, 's middags gaan we op stap. Dankzij Tasua is het wel heerlijk rustig op straat vandaag, ik maak ook wat foto's in de straat van het hotel. Zoals je ziet zijn bordjes vaak tweetalig, Farsi en Engels. Wel zo handig voor ons, behalve de cijfers ken ik vrij weinig Perzische tekens. De geel-blauwe box naast het verkeersbord is bedoeld voor religieuze giften, overal in het land zie je dit soort boxen staan. Op de meest onlogische plekken kom je ze tegen :P

Afbeelding
Amir Kabir Street, Tehran by Timon91, on Flickr

18. Straatbeeld in Tehran, vlakbij het Imam Khomeini-plein. Het klaart langzaam weer op.

Afbeelding
Amir Kabir Street, Tehran by Timon91, on Flickr

19. Het weinig boeiende Imam Khomeini-plein. Normaal gesproken een verkeersramp van meerdere rijstroken breed, vandaag zowat uitgestorven.

Afbeelding
Emam Khomeini Square, Tehran by Timon91, on Flickr

20. Naar rechts gekeken. Links achter de bushaltes ligt het metrostation Imam Khomeini Square, waar we naar op weg zijn.

Afbeelding
Emam Khomeini Square, Tehran by Timon91, on Flickr

21. Met de metro is het een paar stops naar station Taleghani, wat naast de voormalige Amerikaanse ambassade ligt. De meeste westerse landen, waaronder Nederland, hebben nog gewoon een ambassade in Tehran, maar het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten hebben dat niet meer. De Iraanse gijzelingscrisis is de hoofdreden dat de VS en Iran geen diplomatieke relaties meer hebben. Het oude ambassadegebouw staat nog altijd en wordt momenteel gebruikt als mikpunt voor de anti-VS en anti-Israël propaganda. Dit soort schilderingen zijn om het hele complex heen te vinden.

Afbeelding
Anti-USA propaganda at the former American embassy, Tehran by Timon91, on Flickr

22. Over het hek heen gefotografeerd. De film "Argo" beschrijft een (waargebeurde) geheime operatie om zes Amerikaanse diplomaten het land uit te krijgen tijdens de gijzeling en ondanks een aantal historische onjuistheden kan ik deze film van harte aanbevelen.

Afbeelding
Former American embassy, Tehran by Timon91, on Flickr

23. Morgen (4 november) is het precies 35 jaar geleden dat de gijzeling begon en worden er hier anti-VS/Israël demonstraties gehouden. Naast de permanente muurschilderingen zijn er dus ook een hoop borden voor de demonstratie te vinden: "Down with Israel" en "Down with USA" zijn de meest voorkomende leuzen. Wat ik hier bij moet zeggen is dat dit het standpunt van de regering is en niet dat van de meeste mensen. Geen enkele Iraniër die ik gesproken heb had iets tegen de VS en velen zouden graag een leven in de VS verkiezen boven een leven in Iran. Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen, ik heb natuurlijk maar een paar mensen gesproken en dan met name jongeren. Er is altijd nog genoeg animo voor anti-westen demonstraties.

Afbeelding
Anti-USA propaganda at the former American embassy, Tehran by Timon91, on Flickr

24. Het is heel apart om hier tussendoor te lopen, vooral met de wetenschap dat ik ruim 3 maanden geleden nog in de VS was :P Een Amerikaans stempel in m'n paspoort is gelukkig geen belemmering om een visum te krijgen (met een Israëlisch stempel kun je het overigens vergeten).

Afbeelding
Anti-USA propaganda at the former American embassy, Tehran by Timon91, on Flickr

Een ander bijkomend voordeel van Tasua en Ashura is dat er overal standjes staan waar gratis thee en eten wordt uitgedeeld. Bij zo'n kraampje halen we een goedgevulde doos met eten. De rijst en bonenbrij smaken prima en geven weer wat energie voor het lopen.

25. Dit is wellicht wel de bekendste muurschildering in de serie van "Down with the USA", op zo'n 20 minuten lopen van de voormalige Amerikaanse ambassade.

Afbeelding
Anti-USA propaganda, Tehran by Timon91, on Flickr

26. De andere kant van het gebouw is ook voorzien van een muurschildering.

Afbeelding
Anti-USA propaganda, Tehran by Timon91, on Flickr

27. Deze behoeft wat uitleg: de man links is de moordenaar van Imam Hussein, en begrijpelijkerwijs niet een geliefd figuur. De man rechts kennen we allemaal en het is gezien het politieke standpunt van Iran niet onlogisch dat ze zij aan zij worden afgebeeld. Overigens is de regering van Iran stiekem best blij met Obama, aangezien hij de dialoog weer heeft geopend. Ze zijn hier serieus bang dat zodra er in 2016 weer zo'n republikeinse zak wordt gekozen in Amerika er serieus naar wapens gegrepen gaat worden. Iran gaat zwaar gebukt onder de internationale sancties en hoopt die toch een keer weg te onderhandelen.

Afbeelding
Anti-USA propaganda, Tehran by Timon91, on Flickr

28. Metrostation Meydan-e Vali-e Asr, momenteel gesloten voor werkzaamheden. Het icoontje van de metro vind ik eerlijk gezegd meer lijken op een poppetje dat beiden handen boven z'n hoofd houdt :lol:

Afbeelding
Meydan-e Vali-e Asr metro station, Tehran by Timon91, on Flickr

29. Één van de vele altaartjes en standjes op straat die zijn neergezet voor Tasua en Ashura.

Afbeelding
Tasua/Ashura stand, Tehran by Timon91, on Flickr

30. Idem.

Afbeelding
Tasua/Ashura stand, Tehran by Timon91, on Flickr

Te voet snellen we terug naar het appartement van G., Carol's couchsurfinghost, het is weer gaan regenen. Binnen komen we nog vast te zitten in de lift, maar gelukkig worden we snel bevrijd door de huisgenoten van G. die gelukkig thuis zijn. Carol en Domagoj gaan vanaf hier met de bus naar Kashan, een stad op een paar uur rijden ten zuiden van Tehran. Ik ga vanavond met een nachttrein naar Shiraz. Voor de gezelligheid ga ik met ze mee in de taxi, onderweg begint het hard te hozen. Het busstation bereiken we gelukkig voor hen op tijd, waar ze de door G. op internet gekochte tickets kunnen afhalen. Ik neem afscheid van ze, maar later zien we elkaar waarschijnlijk weer (volgende deel ;)). Ik ga met de metro terug naar het hotel, haal m'n bagage op en ga dan met de metro naar Rohahan, het treinstation. Het duurt even, de lijn naar het metrostation (lijn 3) is gloednieuw en er zijn nog maar een paar stations open. Deze lijn is heel erg rustig en ik moet een kwartier wachten op de metro. Gelukkig heb je als buitenlander altijd aanspraak hier, de mensen hier zijn zo ongelooflijk vriendelijk :) Ook al spreken mensen vaak maar weinig Engels, vaak spreken ze je gewoon aan. Het niveau van Engels hier is overigens wel een stuk beter dan in Turkije, dat moet gezegd worden. Daarnaast vinden mensen het ook altijd leuk om hun Engels te oefenen, er zijn hier maar weinig mensen waar ze mee kunnen oefenen. Tijdens het wachten hoef ik me in ieder geval niet te vervelen :lol: Een paar kleine zinnetjes Farsi spreken doet overigens al wonderen, al is het alleen "Ik spreek geen Farsi", "Bedankt", "Ik begrijp het niet", "Ik ben Nederlands" en dat soort ongein. Woorden oppikken vind ik hier lastig, omdat je niks kunt lezen.

31. Ruim een uur voor vertrek ben ik op het station. Hier het hoofdgebouw, de terminal waar de Transasya vertrekt ligt iets rechts hiervan. De twee figuren op de posters aan weerszijden van het midden zijn Imam Khomeini (links, opperste leider 1979-1989) en Imam Khameini (rechts, opperste leider 1989-nu). De namen lijken overigens vrijwel gelijk, maar bij Khomeini ligt de klemtoon op de eerste lettergreep, bij Khameini op de laatste ("Kh" spreek je uit als een harde, Nederlandse "g"). Je ziet overal portretten van de twee terug maar vooral van Khomeini, de geestelijk leider achter de revolutie in 1979.

Afbeelding
Rohahan, Tehran railway station by Timon91, on Flickr

Binnen haal ik een heerlijk broodje falafel, bij het bestellen heb ik uiteraard eerst een heel gesprek met de verkoper, die naar eigen zeggen nog nooit een toerist bij z'n stand gehad heeft :lol: Daarna begeef ik me richting politiebureau, waar m'n paspoort gecontroleerd moet worden (gedoe), daarna kan ik door de ingangscontrole en dan is het nog even wachten tot ik het perron op kan. Alles is hier uitsluitend in het Farsi weergegeven maar dankzij de vertrektijd van m'n trein en de Perzische naam van Shiraz op m'n ticket vis ik m'n trein er wel uit op het vertrekbord. Ik heb geen foto's gemaakt binnen, daar was het me te vol voor en daarvoor was er ook teveel politie aanwezig.

32. Een half uur voor vertrek gaat het perron open, rechts mijn trein. Hier waag ik wel weer een paar plaatjes, maar de spoorwegpolitie vindt het allemaal prima.

Afbeelding
Nour al Reza to Shiraz at Tehran train station by Timon91, on Flickr

33. Op één rijtuig na bestaat mijn trein uit rijtuigen met Europees profiel, rechts een andere nachttrein met in China gebouwde rijtuigen.

Afbeelding
Nour al Reza to Shiraz at Tehran train station by Timon91, on Flickr

34. Het logo van Raja op mijn trein.

Afbeelding
Nour al Reza to Shiraz at Tehran train station by Timon91, on Flickr

35. Ik heb een plek in rijtuig 1, helemaal vooraan. De provodnik staat al te wachten :)

Afbeelding
Nour al Reza to Shiraz at Tehran train station by Timon91, on Flickr

36. Daar hebben we de welbekende magneetbordjes weer :mrgreen:

Afbeelding
Nour al Reza to Shiraz at Tehran train station by Timon91, on Flickr

37. Het interieur van m'n coupeetje, qua indeling en vorm vrijwel hetzelfde als in het Iraanse deel van de Transasya-reis. De thee staat klaar, de film is klaar om te beginnen.

Afbeelding
Nour al Reza Tehran-Shiraz interior by Timon91, on Flickr

Iraanse treintickets worden vrijwel uitsluitend online verkocht, maar dat kan uiteraard alleen 1) in het Farsi, 2) met een Iraanse ID-kaart en 3) met een Iraanse bankrekening. Gelukkig bestaat er een onofficiële site als http://www.iranrail.net, waar je als westerling met creditcard tickets kunt boeken. De site wordt echter gerund door één persoon en er zijn nogal wat moeilijkheden met het geld Iran in krijgen, dus het kan heel lang duren. Ik heb drie tickets geboekt via deze website, de eerste kreeg ik vrijwel meteen, maar de laatste twee pas de dag voor vertrek uit Ankara..... Het was wel even spannend dus, treinen zitten nagenoeg altijd vol en lokaal tickets krijgen is vaak onmogelijk. De tickets print je zelf uit, maar je kan het ook op het station laten doen. De tickets zijn voorzien van werkende QR-code voor de ingangscontrole. Ook de treinen en stations zijn behoorlijk modern, er wordt flink geld gestoken in het spoorwegnet hier.
Mijn Flickr account.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Timon91 »

De rit van Tehran naar Shiraz duurt precies 15 uur, in die tijd leg je 1022 km af. Ik heb 700.000 rial betaald voor het ticket, voor dat geld reis ik in een vierpersoonscouchette. Om 20:10, precies op tijd, zet de Nour Al Reza zich in beweging, ik ben dan nog alleen in de coupé. Op hoge snelheid verlaten we Tehran, het eerste stuk van de rit gaat over de nog in aanbouw zijnde HSL van Tehran naar Esfahan. Tussen Tehran en Qom (waar de trein overigens met een bocht omheen gaat) is deze al af. Ook mijn nachttrein maakt er gebruik van op dat stuk. In het donker geniet ik van de eerste anderhalf uur, de tv met film kan gelukkig uit, ik versta toch geen Perzisch. Ik luister wat muziek terwijl de 145 km naar Qom voorbijvliegen, de eerste stop volgt op een station iets ten oosten van Qom, volgens mij Mohammadiyeh. Een groene gloed in de verte verraadt de ligging van Qom. Qom is na Mashhad de heiligste stad van Iran en ook één van de snelstgroeiende steden van het land. Inmiddels heeft de stad meer dan een miljoen inwoners en veel islamstudenten komen hier om aan de beroemde islamitische scholen te studeren. Ook Imam Khomeini heeft hier gestudeerd. Het is dan ook een zeer conservatieve stad. Zoals wellicht bekend is een hoofddoek verplicht voor vrouwen in Iran. In Tehran zie je vaak een vrolijk gekleurde hoofddoek een beetje losjes halverwege het hoofd van een dame hangen, in Qom zul je vrijwel uitsluitend dames in een chador zien. Burka's zie je niet in Iran. Dat is iets voor barbaarse soennieten, aldus een vage kerel die ik later op de reis in Tehran tegenkwam :lol:

Goed, vanaf Mohammadiyeh word ik vergezeld door een familie met vader, moeder en dochter. Ondanks dat mannen en vrouwen altijd strikt gescheiden worden in Iran geldt dat verbazingwekkend genoeg niet voor nachttreinen. De dochter van het gezelschap spreekt wat Engels, maar niet veel. We praten wel iets, uiteraard krijg ik ook een kop thee van de zorgzame moeder. Rond half 11 gaan we slapen.

38. De nachtelijke rit verloopt rustig. Eerst langs Kashan, daarna klimmen we omhoog tot net boven 2000 meter en dalen vervolgens naar zo'n 1600 meter bij Esfahan. Na Esfahan (geen stop) gaat het weer verder omhoog. Om half 8 word ik wakker, we rijden inmiddels door een kaal en gortdroog woestijnlandschap. We zitten hier vlakbij het hoogste punt van de rit, wat zich op zo'n 2550 meter bevindt (precies, een paar honderd meter hoger dan bijvoorbeeld de Berninabahn!).

Afbeelding
Landscape in Fars from the Nour al Reza by Timon91, on Flickr

39. De ramen kunnen niet open, maar desondanks zijn de foto's nog wel redelijk. We ontbijten samen, alles wordt gedeeld :)

Afbeelding
Landscape in Fars from the Nour al Reza by Timon91, on Flickr

40. Het gangpad van de trein.

Afbeelding
Nour al Reza Tehran-Shiraz interior by Timon91, on Flickr

41. Nog maar een keer de kale hoogvlakte. Overigens is deze spoorlijn gloednieuw. De lijn Esfahan-Shiraz is pas een paar jaar open, het spoorkaartje van Büker toont hem nog niet.

Afbeelding
Landscape in Fars from the Nour al Reza by Timon91, on Flickr

42. De combinatie van zand, gesteente en wolken geeft mooie lichteffecten.

Afbeelding
Landscape in Fars from the Nour al Reza by Timon91, on Flickr

43. We dalen langzaam maar zeker richting Shiraz. Het wordt onderweg wat groener, er zijn ook meer boompjes te zien.

Afbeelding
Landscape in Fars from the Nour al Reza by Timon91, on Flickr

44. Om 10:55, met -15 (!), arriveren we op het gloednieuwe station van Shiraz. Momenteel is er slechts één trein per dag hier, maar het station is ook nog niet af. Ik neem aan dat er in de toekomst wel meer verkeer zal komen over deze route.

Afbeelding
Nour al Reza from Tehran at Shiraz train station by Timon91, on Flickr

45. Het eind van de lijn.

Afbeelding
Shiraz train station by Timon91, on Flickr

46. Dit werkpaard heeft ons naar Shiraz gebracht. Er zijn overigens nauwelijks geëlektrificeerde spoorlijnen in Iran, al zijn er wel plannen voor. Iran heeft een grote olievoorraad en de dieselprijs ligt laag, dus dat stimuleert elektrificatie niet.

Afbeelding
Nour al Reza from Tehran at Shiraz train station by Timon91, on Flickr

47. Het nieuwe stationsgebouw van Shiraz.

Afbeelding
Shiraz train station by Timon91, on Flickr

48. Vanaf boven gezien. Je kan wel zien dat er nog veel gebouwd wordt, het perron rechts is bijvoorbeeld nog niet van spoor voorzien.

Afbeelding
Nour al Reza from Tehran at Shiraz train station by Timon91, on Flickr

49. Ik ga couchsurfen in Shiraz, m'n host smst dat hij wat vertraagd is. Ik moet nog even wachten dus, in dit mooie gebouw is dat niet onprettig.

Afbeelding
Shiraz train station by Timon91, on Flickr

50. De wachtruimte in de stationshal. Momenteel ben ik vrijwel alleen, maar de aanwezige mensen die er zijn komen graag een praatje maken.

Afbeelding
Shiraz train station by Timon91, on Flickr

51. Nog maar een keer de stationshal dan.

Afbeelding
Shiraz train station by Timon91, on Flickr

Nog even om je een idee te geven van waar we nu zitten: met de trein vanaf Amsterdam Centraal via Wien-Beograd-İstanbul-Tatvan-Tehran naar Shiraz is het volgens jizdenka/Google Earth zo'n 7000 kilometer, bij Ankara ben je ongeveer halverwege ;) Hemelsbreed is het "slechts" 4600 km. We zijn hier wel een eindje van huis dus. Op het station is overigens ongekend snelle wifi, dus ik stel het thuisfront op de hoogte met een mailtje. Zoals waarschijnlijk wel bekend controleert de Iraanse overheid het internet strikt, veel websites zijn geblokkeerd. Alles wat een boodschap kan verspreiden is geblokkeerd, dus Facebook, Skype, Youtube, Twitter, vrijwel alle nieuwssites etc. etc. etc. doen het niet. Gmail en Whatsapp werken trouwens wel, maar de laatstgenoemde wordt waarschijnlijk binnen afzienbare tijd geblokkeerd. Gelukkig zijn er appjes voor om om de islamitische internetmuur heen te komen (ik heb Psiphon gebruikt), maar die zijn alleen met wifi te gebruiken. Het mobiele internet werkt wel, maar is te langzaam voor een app als Psiphon. Gelukkig heb ik voor m'n dagelijks gebruik hier Psiphon niet nodig, het verbruikt namelijk ook nogal wat rekenkracht (en dus batterij) van je telefoon.

Na een half uurtje komt F. opdagen, m'n host hier. Het is een vriendelijke kerel, z'n Engels is voldoende om te kunnen communiceren. Hij is hier ook op vakantie (hij woont elders) maar hij komt hier wel vandaan en we slapen allebei in het huis van z'n zus. Thuis lunchen we en maken kennis. Het is heel tof om een Iraans huishouden zo van dichtbij mee te maken. Zoals later ook nog wel zal blijken, veel gastvrijer dan hier krijg je het niet. 's Middags neemt F. me mee de stad in. Z'n zus woont trouwens in een gloednieuwe wijk vlakbij het station, maar het is vanaf daar nog 25 km naar het centrum. Het station ligt dus wel wat afgelegen.

52. De snelweg de stad in. Aan de lantaarnpaal zie je de vlaggen hangen met foto's van gesneuvelde soldaten uit de Iraans-Iraakse oorlog, waar ik het eerder al over had.

Afbeelding
Entering Shiraz by car by Timon91, on Flickr

53. F. kent een mooi uitzichtpunt nabij de universiteit, het mag er wezen! Ondanks dat het wat heiig is geeft het een mooi overzicht van de stad.

Afbeelding
View over Shiraz by Timon91, on Flickr

54. Naar links gekeken. Ook Shiraz heeft een smogprobleem, al is het lang geen Tehran. Shiraz is met 1,2 miljoen inwoners de zesde stad van Iran.

Afbeelding
View over Shiraz by Timon91, on Flickr

55. We parkeren in het centrum, waar het erg rustig is. Het is vandaag Ashura, dus bijna alles is dicht. Het citadel (Arg-e Karim Khan) met beroemde scheve hoektoren, is dus ook gesloten.

Afbeelding
Arg-e Karim Khan (citadel), Shiraz by Timon91, on Flickr

56. Ongeveer het enige wat wél open is is Aramgah-e Shah-e Cheragh, het heiligdom van Sayyed Mir Ahmad. Er vinden binnen grootschalige Ashura-processies plaats, de ingang van het complex bevindt zich aan het eind van deze straat. Als niet-moslim mag je eigenlijk niet naar binnen, maar dankzij F. lukt het wel.

Afbeelding
Streetview in Shiraz by Timon91, on Flickr

Je camera mag niet mee naar binnen, die moet je bij een bagagedepot achterlaten. Gek genoeg mag foto's nemen met je telefoon dan wel weer, maar de camera van m'n Paraguayfoon is té slecht om fatsoenlijk foto's mee te nemen. De processies binnen zijn zeer indrukwekkend, het heiligdom zelf trouwens ook. Ik kan moeilijk beschrijven wat er allemaal gebeurt, maar het is een mooi staaltje van "islam in actie".

57. Na weer een gratis maaltijd op straat gescoord te hebben lopen we terug naar de auto, onderweg komt er een zwerm vogels voorbij.

Afbeelding
Birds in Shiraz by Timon91, on Flickr

We doen boodschappen bij een buurtsupertje, bij een gigantische marktkraam haalt F. een kist vol met granaatappels. Zes kilo voor 120.000 rial, dat zijn nog eens prijzen :lol: Thuis koken we een kleine, eenvoudige maaltijd. F. houdt niet zo van tonijn, dus het blikje Raja-tonijn uit de Transasya blijft ongeopend :mrgreen: De avond brengen we pratend door, uiteraard voorzien van een continue stroom thee.

Ik slaap op een dikke deken op een tapijt in het kantoortje van F.'s zwager, F. slaapt in de woonkamer. Couchsurfen in Iran is trouwens meer tapijtsurfen, maar het slaapt prima. Een tapijt is in Iran echt een meubelstuk met een functie. Je zit er op, je eet er op, het is eigenlijk een bankstel, salontafel en eettafel in één :lol: Na een prima nacht op het tapijt ontwaken we rond achten, douchen en ontbijten met thee en (GIGA) dadels. Vandaag gaan we naar Persepolis, één van de bekendste overblijfselen van het Perzische Rijk. Een paar dagen eerder heeft F. op de couchsurfingpagina van Shiraz gepost dat hij vandaag met mij naar Persepolis gaat en gevraagd of er iemand mee wou. A., een andere jonge kerel uit Shiraz, wou wel mee en zodoende pikken we hem in de stad op.

58. Persepolis ligt op 45 minuten rijden buiten Shiraz. De route erheen volgt over de hoofdweg naar het noorden, dus er kan in ieder geval flink doorgereden worden. Let ook op de anti-VK/Israël reclame naast de weg.

Afbeelding
On the road from Shiraz to Persepolis by Timon91, on Flickr

59. Jup, het is wel een eindje terug naar Tehran.

Afbeelding
On the road from Shiraz to Persepolis by Timon91, on Flickr

Na een klein uurtje komen we aan bij Persepolis, ooit één van de grootste en meest imposante steden van het Perzische Rijk. 2500 jaar geleden is de bouw begonnen toen het rijk onder leiding stond van Darius I, maar 2300 jaar geleden is het door Alexander de Grote alweer volledig afgebrand. De meeste daken waren van hout gemaakt, dus alleen de stenen ruïnes zijn nog over. Alle 39 foto's van Persepolis en het nabijgelegen Naqsh-e Rostam staan hier, op Flickr.

60. Deze lange weg leidt van het stadje Marvdasht naar Persepolis, wat recht achter mij ligt.

Afbeelding
Persepolis entrance near Marvdasht by Timon91, on Flickr

61. Persepolis! Zoals je ziet ligt het op een verhoging. Je entreekaartje haal je bij een kantoortje wat hier direct achter mij ligt.

Afbeelding
Persepolis by Timon91, on Flickr

62. De Poort van Xerxes, ook wel bekend als "The Gate of All Nations", direct na het opgaan van de trap. Persepolis is denk ik de meest toeristische plek in Iran voor westerse toeristen. Het is nu geen hoogseizoen, maar ook geen laagseizoen. Vergelijk het maar met de San Marco, de Eiffeltoren of London Eye begin oktober ;)

Afbeelding
Xerxes Gate (Gate of All Nations), Persepolis by Timon91, on Flickr

63. Veel historie. A. blijkt een tourgids in opleiding te zijn voor Persepolis en hij spreekt vloeiend Engels. De meeste mensen hier lopen in groepjes achter een schreeuwende tourgids aan, maar ik voel me zeer bevoorrecht dat ik dankzij F. via couchsurfing een lift heb en een enthousiaste gids, en dat allemaal kosteloos :)

Afbeelding
Apadana palace, Persepolis by Timon91, on Flickr

64. Wat over is van het Apadanapaleis.

Afbeelding
Apadana palace, Persepolis by Timon91, on Flickr

65. Blijft wel indrukwekkend, al die historie.

Afbeelding
Gates, Persepolis by Timon91, on Flickr

66. De Apadanatrappen, waar zeer bekende reliëfs in gehouwen zijn. Ze laten de verschillende volkeren zien die in het oude Perzische Rijk leefden en hun giften kwamen brengen aan de koning. A. kan er boeiend over vertellen en kent zowat elk detail hier. Ook F., die hem nog nooit heeft ontmoet, is erg onder de indruk. Het dak hier is geen overbodige luxe trouwens. Nu valt het met de hitte nog wel mee (20 graden maar met een fris windje, in de zon iets warmer), maar in de zomer kan het hier gruwelijk heet zijn. In de zomer zou ik Iran sowieso van harte afraden, Tehran is in november al niet de meest chille stad maar als het daar ook nog eens 45 graden is moet ik er niet aan denken eerlijk gezegd....

Afbeelding
Apadana staircase, Persepolis by Timon91, on Flickr

67. De reliëfs van opzij gezien.

Afbeelding
Reliefs on the Apadana staircase, Persepolis by Timon91, on Flickr

68. Het Paleis van de 100 Zuilen. Althans, wat ervan over is. Tijdens het uitgraven in de jaren 30 van de vorige eeuw is er helaas ook veel verloren gegaan.

Afbeelding
Palace of 100 columns, Persepolis by Timon91, on Flickr

69. Persepolis ligt tegen een heuvel aan, in de heuvelwand liggen nog twee graven waar je heen kan klimmen. Dit is het graf van Artaxerxes II, vanaf waar je een prachtig uitzicht hebt over Persepolis.

Afbeelding
Tomb of Artaxerxes II, Persepolis by Timon91, on Flickr

70. Zie hier. Vanaf dit punt valt het pas op hoe groot het eigenlijk is.

Afbeelding
View over Persepolis from Tomb of Artaxerxes II by Timon91, on Flickr

71. Iets ten westen van Persepolis, 10 km verderop, liggen twee andere historische plekken. Naqsh-e Rostam is daar de bekendste van, hier liggen een aantal graven van bekende Perzische koningen. Vier om precies te zijn, namelijk die van Darius II, Artaxerxes I, Darius I en Xerxes I, al zijn historici het hier schijnbaar niet helemaal over eens. Op deze foto zijn de graven van de eerste drie te zien, het graf van Xerxes I ligt rechts van mij.

Afbeelding
Naqsh-e Rostam, near Persepolis by Timon91, on Flickr

72. Roofvogel bij Naqsh-e Rostam.

Afbeelding
Naqsh-e Rostam, near Persepolis by Timon91, on Flickr

Na ook hier een ronde te hebben gelopen begeven we ons terug naar Shiraz. A. heeft een afspraak en moet er helaas snel vandoor, met F. ga ik eerst langs het bureautje van Uppersia, waar ik m'n beloofde $35 voor de uitnodiging betaal, daarna eten we wat bij een restaurant met traditionele Iraanse gerechten. Veel rijst uiteraard, maar ook een kruidig bonengerecht en een ander zoetig gerecht, het smaakt fantastisch. Ik heb in twee weken Iran gigantisch veel fantastische lokale gerechten geprobeerd, het grootste deel van de namen ben ik helaas alweer kwijt. Naast de foto's in het verslag zijn er uiteraard ook nog foto's van Shiraz op Flickr te vinden.

73. Na de heerlijke lunch begeven we ons naar Bagh-e Eram, één van de vele tuinen in Iran die op de werelderfgoedlijst staat. Shiraz staat bekend om z'n tuinen, Bagh-e Eram is denk ik wel de bekendste. Voor de zeer, zeer, zeer oplettende Sovjet-Unie liefhebber: het woord "bagh" (of "bach") doet misschien wel een belletje rinkelen, namelijk van Nagorno-Karabach, de niet-erkende, semi-onafhankelijke republiek in Azerbeidzjan. "Nagorno" is Russisch voor "in de bergen", "kara" is het Turkse woord voor "zwart" (denk aan Karadeniz, de Zwarte Zee) en "bach" is het Perzische woord voor, precies, tuin!

Afbeelding
Bagh-e Eram, Shiraz by Timon91, on Flickr

74. Één van de vele paden in Bagh-e Eram. Het is prettig rondwandelen hier. Het is niet zo druk, het weer is schitterend en de tuin is prachtig.

Afbeelding
Bagh-e Eram, Shiraz by Timon91, on Flickr

75. Heerlijk exotisch :)

Afbeelding
Bagh-e Eram, Shiraz by Timon91, on Flickr

Na het tuinbezoek gaan we richting busstation, waar ik met enige moeite een busticket bemachtig voor morgenavond. 's Avonds lopen we nog wat rond in een weinig boeiende mall en gaan daarna nog een blokje om.

76. De bekende fastfoodketens die we hier in de westerse wereld overal zien heb je in Iran gelukkig niet. Imiteren doen ze wel aan. Deze keten wordt nog het meeste geïmiteerd, dit is de beste imitatie die ik gezien heb. In tegenstelling tot veel andere kopieën is "chicken" hier zowaar goed gespeld :lol:

Afbeelding
Kentucky Fried Chicken, Shiraz by Timon91, on Flickr

Onderweg terug naar de auto probeer ik nog een lokaal ijsje genaamd faludeh. Het is moeilijk te beschrijven wat het precies is, het smaakt in ieder geval uniek en bevat veel rozenwater, maar een grote fan ben ik niet :P

Thuis eten we nog wat soep, rijst, kip en aardappels, afgesloten met thee met dadels. Verder praten we veel en lezen we wat. Het leesboek wat ik voor deze reis heb meegenomen is "The Physician" van Noah Gordon, die het levensverhaal van een Engelse jongen in de 10e/11e eeuw beschrijft die graag een heelmeester (physician) wil worden, de beste school in die tijd zat in Esfahan. Het is een zeer boeiend boek en nu pas, de dag voor m'n vertrek naar Esfahan, heb ik het boek uit. Het is een dikke pil, maar voor deze reis had ik geen beter boek kunnen meenemen :)

We staan bijtijds op de volgende ochtend, ontbijten licht en gaan dan op weg. Onderweg naar de stad halen we bij een standje langs de weg een kop ash, een stevige erwtensoep die ze hier als ontbijt eten. De soep smaakt erg goed, maar is mij iets te stevig voor in de ochtend :lol: Ik heb weer rials nodig, bij een vriend van F. die een winkel met louter uitlaten heeft kan ik tegen een goede koers €100 wisselen, zodat ik voorlopig weer voorzien ben. Via een flinke verkeerschaos worstelen we ons het centrum in, waar we parkeren. F. wou als mij laatste, voordat hij op een kleine trip met familie gaat, nog de Masjed-e Nasir-al-Molk moskee laten zien.

77. En wel hiervoor, het zonlicht schijnt schitterend door de glas-in-lood ramen heen. We zijn eigenlijk iets te laat, als je vroeg in de morgen komt dan reikt het kleurrijke licht helemaal tot achterin de kleine gebedsruimte.

Afbeelding
Colours in the Masjed-e Nasir-al-Molk mosque, Shiraz by Timon91, on Flickr

78. Van buiten gezien.

Afbeelding
Masjed-e Nasir-al-Molk mosque, Shiraz by Timon91, on Flickr

79. Khomeini is hier natuurlijk ook aanwezig.

Afbeelding
Imam Khomeini portrait in the Masjed-e Nasir-al-Molk mosque, Shiraz by Timon91, on Flickr

80. Dit soort versierde koepels zie je veel in Iran bij de ingangen van moskeeën.

Afbeelding
Masjed-e Nasir-al-Molk mosque, Shiraz by Timon91, on Flickr

Na het fijne bezoek gaan we naar het busstation, waar ik m'n bagage bij een bagagedepot achterlaat. Ik moet het voor 8 uur vanavond weer ophalen. F. brengt me terug naar het centrum, waar we afscheid nemen. Het was een onvergetelijke eerste couchsurfervaring, de Iraanse gastvrijheid lijkt geen grenzen te kennen.

81. Ik heb nu de rest van de dag nog, die zal ik gebruiken om wat rond te struinen in het centrum van Shiraz. Eerst ga ik naar het citadel, wat nu wel gewoon open is. De binnenplaats is een fijne plek om wat rond te hangen en even te zitten, het is een oase van rust vergeleken met daarbuiten.

Afbeelding
Inside the citadel (Arg-e Karim Khan), Shiraz by Timon91, on Flickr

82. Dadels! Zo groeien ze dus ;)

Afbeelding
Inside the citadel (Arg-e Karim Khan), Shiraz by Timon91, on Flickr

83. En citrusvruchten :P

Afbeelding
Inside the citadel (Arg-e Karim Khan), Shiraz by Timon91, on Flickr

84. De fonteinen doen het nu niet, wat ook met de droogte te maken zal hebben.

Afbeelding
Inside the citadel (Arg-e Karim Khan), Shiraz by Timon91, on Flickr

85. Ook hier is er genoeg glas-in-lood te vinden.

Afbeelding
Inside the citadel (Arg-e Karim Khan), Shiraz by Timon91, on Flickr

86. Aan de noordkant van het centrum liggen ook nog wat mooie plekjes, daarvoor steek ik de Khoshk rivier over. Althans, wat er van de rivier over is. Het is aardig droog, dus vaak wordt het water dan ergens in de bergen opgehouden voor gebruik en blijft er alleen een klein stroompje over. Het ziet er een beetje zielig uit zo.

Afbeelding
Road next to the Khoshk river, Shiraz by Timon91, on Flickr

87. De koepel aan de overkant is van een ander heiligdom, een stuk kleiner dan het heiligdom wat ik tijdens Ashura bezocht heb maar schijnbaar wel veel opener richting buitenstaanders. Zo ben je er als niet-moslim van harte welkom en mag je ook binnen foto's maken.

Afbeelding
Bridge across the Khoshk river, Shiraz by Timon91, on Flickr

88. Op de binnenplaats van de Imamzadeh-ye Ali Ebn-e Hamze. Links is de ingang voor heren, rechts voor dames.

Afbeelding
Imamzadeh-ye Ali Ebn-e Hamze shrine, Shiraz by Timon91, on Flickr

89. Het is erg de moeite waard om binnen gewoon ergens te gaan zitten en een kwartiertje om je heen te kijken. Het plafond is duizelingwekkend! Let wel, dit is een hele kleine schrijn, die in het centrum is veel en veel groter.

Afbeelding
Imamzadeh-ye Ali Ebn-e Hamze shrine, Shiraz by Timon91, on Flickr

Na een heerlijke pauze verlaat ik de moskee. Bij het verlaten van de moskee spreekt een oudere man mij aan, hij spreekt verrassend genoeg vloeiend Engels. Hij legt me veel uit over de islam en over de geschiedenis van deze schrijn.

90. Via een mooi, maar beetje vervallen park met veel wiet-rokende, vriendelijke jongeren ("You Holland? Want marihuana too?" - wat ik maar vriendelijk afsla) loop ik naar de Tombe van Hafez. Hafez is de bekendste dichter van Iran en zijn gebundelde werken zijn in vrijwel elk huishouden aanwezig. Hij is in Shiraz geboren en overleden en ligt daarom ook hier begraven. Zijn tombe is een soort van bedevaartplaats voor veel Iraniërs. Zijn gedichten worden op rustig volume voorgelezen in het hele complex, ook als je geen Farsi kent klinkt het best mooi en ritmisch.

Afbeelding
Aramgah-e Hafez (Tomb of Hafez), Shiraz by Timon91, on Flickr

91. De tombe zelf. Veel met name jonge Iraniërs zitten hier rustig uit z'n werken te lezen. Dichtkunst speelt een zeer belangrijke rol in de Iraanse samenleving. Shiraz staat ook wel bekend als een stad van dichters. De stad staat verder bekend om het goede eten, de zeer goede wijn (vroeger....), het goede leven en, aldus de rest van Iran, aartsluie mensen :mrgreen:

Afbeelding
Aramgah-e Hafez (Tomb of Hafez), Shiraz by Timon91, on Flickr

92. Ook hier spendeer ik een relaxed uurtje, daarna begeef ik me weer richting het centrum. Hier de straatzijde bij de tombe van Hafez. Zowaar een autovrije straat hier!

Afbeelding
Street near Aramgah-e Hafez (Tomb of Hafez), Shiraz by Timon91, on Flickr

93. Ik loop terug naar de bazaar, in de bazaar zitten allerlei zogenaamde caravanserai's verstopt. Dit zijn meestal verscholen binnenplaatsen waar reizigers vroeger konden uitrusten van een dag reizen, in het hele Midden-Oosten kun je ze vinden, dit is een kleine.

Afbeelding
Caravanserai, Shiraz by Timon91, on Flickr

In de bazaar schijnt een leuk tentje te zitten om te eten. Ik moet nog een paar uur doorbrengen voor ik op z'n vroegst naar het busstation wil gaan. Het wordt bovendien vroeg donker hier, dus dan is een restaurantje een prima optie. Met enige moeite en met wat vragen vind ik het. Ik drink er eerst thee, schrijf wat, praat wat met een Perzische man en z'n dochtertje die er even bij komen zitten en bestel dan wederom dizi. Deze dizi is wel wat minder dan die in Tehran, maar desondanks nog wel prima te eten. Het is wel een toeristisch tentje, om 7 uur hebben ze m'n tafeltje nodig voor een grote groep die gereserveerd heeft. Ik praat nog wat met twee Russen die achter mij zitten en ook aan het rondreizen zijn en begeef me daarna richting busstation.

94. De bazaar, het meeste is al dicht. De bazaar van Shiraz vond ik eerlijk gezegd een stuk minder dan de overige bazaars die ik bezocht heb. Veel meer opdringerige verkopers en veel meer het gevoel dat ze je willen oplichten. Het zal er ongetwijfeld mee te maken hebben dat Shiraz relatief toeristisch is, ook al zie je ook hier maar sporadisch westerlingen.

Afbeelding
Shiraz bazaar by Timon91, on Flickr

Om half 8 ben ik op het busstation, waar ik m'n bagage ophaal voordat het depot om 8 uur sluit. Ik eet wat pistachenoten uit de bazaar op een bankje, al snel knoopt er iemand een gesprek aan. Het is een toffe kerel genaamd S. van ongeveer mijn leeftijd, hij is op weg naar Bandar Abbas. Hij spreekt nauwelijks Engels, maar met handen en voeten komen we er wel uit. Tijdens het wachten word ik nog gebeld door iemand van Couchsurfing, ik heb nog geen bed in Esfahan en ga er eigenlijk al vanuit dat ik in een hotel terechtkom. Op de CS website heb ik een open advertentie geplaatst op de pagina van Esfahan, met m'n telefoonnummer erbij. Degene die me opbelt heeft nog wel plek voor twee nachten, ik stem meteen in en vertrouw erop dat het wel goed zal komen. Hij biedt aan om me op te halen op het busstation van Esfahan, morgenochtend, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Na een uurtje word het me buiten te koud en verkas ik met S. naar binnen, waar het erg druk is. We praten nog wat, maar na een half uurtje gaat hij richting z'n bus. Om half 11 begeef ik me ook naar het perron, om 11 uur vertrekt in theorie m'n bus.

95. De bus, achter de lantaarnpaal. Ik reis in "VIP" klasse, wat nauwelijks duurder is dan een minder luxe bus. VIP staat hier overigens voor "Very Important Passenger" (zie ook de ruiten van de bus). Ik zit naast een piloot die goed Engels spreekt en uitgebreid z'n gal spuwt over het regime en de theocratische staatsstructuur. Hij heeft er schijnbaar geen moeite mee dat in een volle bus te doen, maar goed. Met 30 minuutjes vertraging rollen we Shiraz uit, op weg naar Esfahan.

Afbeelding
Bus to Esfahan at Shiraz bus station by Timon91, on Flickr

Ik slaap matig, maar ontwaak wel uit een diepe slaap zodra we bijna in Esfahan zijn. Het is maar een korte rit, dus om kwart voor 6 zijn we al op busterminal Kaveh, aan de noordkant van Esfahan. Het is stervenskoud, maar binnen warm ik wat op. M'n host zou er om 7 uur zijn, maar laat op zich wachten. Erg vind ik het niet, ik ben allang blij dat iemand me wil hosten. Om 8 uur, terwijl ik voor de derde keer dezelfde taxichauffeur afsla ("Taxi? I don't think that your friend is coming" - toettoet! - "Ah, I think my friend is coming!") komt K. aanrijden, m'n host. We maken kennis in de auto, hij zet me thuis af en moet dan door naar z'n werk. Ik kan hier nog een paar uur bijslapen, iets waar ik erg naar uitkijk. Ik slaap in de kelder van het huis van een vriend van hem, met wie hij samen al vele CS'ers gehost heeft. Moe maar voldaan val ik snel in slaap.

Dit was het weer, hopelijk hebben jullie tot het eind meegelezen en heb ik jullie wat van mijn beleving van Iran kunnen bijbrengen. Nu ik het nog een keer doorlees merk ik op dat ik niet m'n ongezouten mening over het regime heb gegeven zoals ik dat over bijvoorbeeld Turkije wel heb gedaan. Dit komt denk ik vooral doordat Iran me 100% meeviel, terwijl ik de situatie in Turkije juist als verslechterd heb ervaren. Ik ben zeker geen voorstander van het regime in Iran, maar heb er behalve de te verwachten issues niet echt hinder van ondervonden. Tenslotte, ik heb de foto's van de rest van de trip ook reeds uitgesorteerd, het zijn er nog 116. Of ik er één gigaverhaal of twee relatief korte verhalen van ga maken weet ik nog niet, maar je voorkeur doorgeven mag altijd ;)

Wederom bedankt voor het meelezen, laat maar weten wat jullie ervan vonden! :)
Mijn Flickr account.
Etienne
Donateur
Berichten: 7909
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Etienne »

Prachtige indruk van Iran *O* :pos:
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Jef400
Berichten: 5763
Lid geworden op: ma 06 jun 2011, 18:46

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Jef400 »

(Y) verslag weer.
De oorzaak is belangrijker dan het gevolg.
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15329
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door ODRAIL »

Een mooi verslag :pos: :wink: .

En van mij mag je die 116 foto's er wel in een verslag doen. Dan kom je op acht reisverslagen uit en dat is wat mij betreft een mooi getal.
Gebruikersavatar
AppleMoose
Berichten: 6027
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 22:21
Locatie: Skogen

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door AppleMoose »

Weer een heel mooi verslag. Je leert het land zo ook een beetje vanuit een ander perspectief kennen, zeker ook omdat je het een en ander over de geschiedenis vertelt.
Vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39115
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Daniel »

WOW! Prachtig :pos: :pos:
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5812
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door isadora »

Ik heb de televisie uitgezet, en een lekker stukje klassieke muziek opgezet.
De voeten op tafel, de laptop op schoot.

En toen gaan lezen, en me meer en meer gaan verbazen, over wat dit land allemaal te bieden heeft.
Wat een eye-opener, ik had absoluut niet zo veel schoonheid verwacht.
Die kleuren, die prachtige rijke historie, en de geweldige open en gastvrije mensen.
Onbegrijpelijk, hoe wij in het westen door propaganda blind gehouden zijn voor deze rijkdom.

Timon, ik vind dit echt één van de meest indrukwekkende verslagen tot dusver. :pos: :pos: :pos:
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Milco
OVNL-beheerder
Berichten: 8602
Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Milco »

Mooi verslag! (y)
Doe alle 116 foto's maar in één verslag, scheelt weer wachten op de volgende reeks. :lol:
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.

Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 27-03-2024

Youtube:
https://www.youtube.com/ovinalmere1
Laatste update: 10-09-2023

Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
deadlock
Berichten: 9305
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 12:29
Locatie: Zwolle
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door deadlock »

Daar ging mijn databundel :D

Ja de laatste 116 foto's wil ik ook in een verslag!
Maar daar hoor je de hoge heren in Den Haag niet over!!!11!!!
julsteren
Berichten: 2361
Lid geworden op: di 11 dec 2012, 21:28
Locatie: Borne (Overijssel)

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door julsteren »

Vet dit!
Levenstip: probeer niet je schoenen te verliezen in het drijfzand rond station Kloster Marienthal.
Thom91
Berichten: 8817
Lid geworden op: zo 09 jan 2011, 19:32
Locatie: Enschede

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Thom91 »

Toch wel grappig. In OV in Beeld een rapportage maken die vervolgens voor hooguit 10% uit OV bestaat. En iedereen vindt het prachtig.

Well done! :)
Komt wel goed schatje.
Gebruikersavatar
Zugführer
OVNL-beheerder
Berichten: 3406
Lid geworden op: di 04 dec 2012, 22:52
Locatie: Helmond-Noord

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Zugführer »

Inderdaad, prachtig weer! En ik had niet verwacht dat er nog een vervolg zou komen, dus daar kijken we weer naar uit *O*
kalsoy
Berichten: 16
Lid geworden op: zo 21 dec 2014, 00:37
Locatie: Grunn
Contacteer:

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door kalsoy »

Superverslag!!! Beetje jaloers maar het mooie van zulke reizen is: iedereen kan het - alleen doet niemand het ;)
Op uitzendinggemist is vast nog wel de Iran-aflevering Reizen met Waes terug te vinden. Dat deed me al verbazen over de kwaliteiten van Iran, en nu dit verslag ook... intrigerend land.
Obus
Berichten: 1111
Lid geworden op: ma 31 mar 2014, 13:14

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Obus »

Fan-tas-tisch :pos: :pos: :pos:
De mortuis nil nisi bene
Srananbloke
Berichten: 424
Lid geworden op: di 28 sep 2010, 21:35
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Srananbloke »

Ik heb ruim de tijd genomen om al je verslagen tot nu toe door te nemen, en heb eigenlijk weinig toe te voegen dan hetgeen anderen hier al hebben aangegeven. Een dikke pluim _O_

Reisverslagen over Iran zijn vrijwel altijd positief. Ik heb ook altijd wel het gevoel gehad dat er achter Iran veel meer schuilt dan de massamedia ons voorschotelt. Het is ook een populaire bestemming voor vliegtuigspotters. Door de sancties kunnen Iraanse luchtvaartmaatschappijen uitsluitend via 3e partijen vliegtuigen aanschaffen ipv direct bij Airbus of Boeing. Dat heeft erin geresulteerd dat veel oudere vliegtuigtypen die in de westerse luchtvaart allang uit beeld zijn verdwenen, daar nog steeds heel wat vliegkilometers maken. Wellicht een reisideetje voor de niet al te lange termijn :)

Voor de rest....meer, meer meer! :pos:
Last wish: I wish I had two more wishes.
Youtube
waldo79
Berichten: 7603
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door waldo79 »

Prachtig weer! Veel mensen hebben hun mond vol over obscure landen, maar je moet er zelf heen gaan om het te ervaren.
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5812
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door isadora »

Misschien aardig voor wie nog meer wil zien over dit boeiende land:
http://www.vpro.nl/buitenland/kaart/onz ... heran.html
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Gebruikersavatar
Hainje
Berichten: 12803
Lid geworden op: za 31 aug 2013, 14:40
Locatie: Tilburg

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Hainje »

Sowieso heb ik jouw reisverslag getipt bij een maat die ook graag dit soort reizen maakt en ik denk dat ik Iran naar aanleiding van jouw verslag misschien ook wel op mijn bucketlist ga zetten.
🍉
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Timon91 »

Bedankt voor de overweldigende reacties iedereen! Super om te horen 8-) Ik hoop met deze verslagen inderdaad wat van de andere kant van het land te laten zien, de kant die je hier (nog) niet op tv ziet :P
Srananbloke schreef: Reisverslagen over Iran zijn vrijwel altijd positief. Ik heb ook altijd wel het gevoel gehad dat er achter Iran veel meer schuilt dan de massamedia ons voorschotelt. Het is ook een populaire bestemming voor vliegtuigspotters. Door de sancties kunnen Iraanse luchtvaartmaatschappijen uitsluitend via 3e partijen vliegtuigen aanschaffen ipv direct bij Airbus of Boeing. Dat heeft erin geresulteerd dat veel oudere vliegtuigtypen die in de westerse luchtvaart allang uit beeld zijn verdwenen, daar nog steeds heel wat vliegkilometers maken. Wellicht een reisideetje voor de niet al te lange termijn :)
Klopt! Ik geloof dat er bijvoorbeeld nog steeds een paar Boeing 707's rondvliegen in Iran. De keerzijde is echter wel dat er in Iran bovengemiddeld veel vliegtuigen uit de lucht vallen dan elders :roll:
Thom91 schreef:Toch wel grappig. In OV in Beeld een rapportage maken die vervolgens voor hooguit 10% uit OV bestaat. En iedereen vindt het prachtig.

Well done! :)
Achja, de hoeveelheid OV is naar het einde toe wel wat afgenomen :P Maar goed, eerder was dat gelukkig ook geen probleem :) Er staan in deze serie zowaar nog een paar bussen op de foto, meer dan in m'n gemiddelde reportage :')
isadora schreef:Misschien aardig voor wie nog meer wil zien over dit boeiende land:
http://www.vpro.nl/buitenland/kaart/onz ... heran.html
Bedankt voor de link! :D Die serie ga ik zeker kijken :D
Mijn Flickr account.
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21271
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Meltrain »

Wederom een prachtig verslag. :pos:
Ergens in dit verslag meldde je dat je in de VS bent geweest, komt daar nog een reportage van? :)
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Timon91 »

Heb daar nauwelijks met het OV gereisd, op een enkele toevallige treinenfoto na heb ik weinig te laten zien van die reis :P
Mijn Flickr account.
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21271
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Meltrain »

Maakt niet uit, elke foto is welkom. :)
(Behalve foto's van Ambassadors. :P )
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Thom91
Berichten: 8817
Lid geworden op: zo 09 jan 2011, 19:32
Locatie: Enschede

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Thom91 »

Komt wel goed schatje.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: De lange weg naar Perzië (7): Historisch en modern Iran

Bericht door Timon91 »

Ik heb in twee weken Iran iets van 350 euro uitgegeven en me daarbij niet ingehouden, het treinkaartje Ankara-Tehran was ook wel iets minder dan €11.995 :') Voor dat reisje mag ik nog wel even doorsparen :')
Mijn Flickr account.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten