Berichtdoor Hainje » Zo 22 Mar 2015, 14:14
Met iemand die zelfdoding doet heb ik net zoveel medelijden dan iemand die 'simpelweg' verongelukt. Misschien nog wel meer, er gaat immers psychologisch heel wat vooraf voordat je een dergelijke stap zet. Grofweg gezegd: iemand die door een noodlottig ongeval overlijdt voelt zich niet eerst een paar jaar diep ongelukkig, maar is in feite gelijk dood.
Maar ik kan mij indenken dat niet iedereen kan begrijpen wat ik hierboven heb gezegd, dat kun je denk ik pas als je zelf of een direct naaste psychisch diep in de put hebt/heeft gezeten. Dan pas snap je hoe aantrekkelijk de gedachte kan zijn om op deze manier het heft in eigen handen te nemen.
Details blijf je houden, maar uiteindelijk vind ik het allemaal prima.
31-12-2018: Trein: 14010,9 km * Bus: 2080,35 km * Metro: 69,35 km * Tram: 9,62 km
Meestal te vinden in mijn luie zetel.