We pakken de draad weer op 14 augustus op, na een weekje aan het Lago Maggiore was ik voldoende bijgebruind om de vraag 'ben je op vakantie geweest?' niet meer gesteld te krijgen. Na een ontbijtje was het tijd om uit te checken in het hotel waar ik had verbleven, en daarna kon ik op pad. Keurig optijd meldde ik mij bij de ambtenaren-veerbootmaatschappij-veerhaven, voor de veerboot van 11:00 van Baveno naar Stresa.
Helaas meldde de veerboot zich niet optijd bij de haven, ook de derde keer van de drie keer dat ik deze boot zag varen deze week was hij 30 minuten te laat. De boot van 11:25 was nog een alternatief, maar omdat rond het vertrektijdstip van die boot (die wel optijd was) het te druk zou worden (vier boten in vijf minuten, met een aanlegtijd van drie minuten), sloeg deze Baveno domweg over...
Nadat de Ferry naar Locarno (die ik eerder al had genomen) nog binnen kwam...
... was mijn boot er dan alsnog. Het was door de drukte van twee boten niet echt mogelijk om nog een foto te maken aan boord, en de overstapstress die komt bij het missen van een trein die eens in de vier uur gaat is nou niet bepaald prettig. Na 25 minuten varen kwam de boot aan in Stresa, waar nog op een rap tempo doorgewandeld moest worden om de EuroCity te halen. :?
Uiteindelijk werd station Stresa, ondanks de ontbrekende wegbewijzering, optijd bereikt! *O*
En na een paar minuutjes was daar dan de EuroCity, een fonkelnieuwe Pendolino van de SBB.
Binnen was het erg druk, waarschijnlijk de reden waarom de trein een verplichte reservering kent. Gelukkig was deze eerder al in Locarno verkregen, dus had ik eigenlijk ook nog een ideale zitplaats.
Na Visp schiet de trein de Lötschberg-basistunnel in, en dan gaat het gas erop. Met 250 km/h gingen we onder de Alpenmassieven door, wat ook wel nodig was: in grensstation Brig hadden we vertraging gekregen doordat de Douane een aantal mensen van de trein af moest plukken.
Na aankomst in Spiez was het tijd voor een heel snelle overstap op de BLS-boemel naar Interlaken Ost, gepland was twaalf minuten, maar door de vertraging bleef hier nog maar minder dan een kwart van over. :X Eenmaal in de boemel was het vooral uit je ogen kijken langs de Thunersee, totdat na een 20 minuten Interlaken Ost bereikt werd. Alhier werd eerst nog de bagage in een kluis gedropt, voordat ik de stad in kon.
Nou was de regio rond Interlaken altijd al de regio waar ik op vakantie ging in Zwitserland, maar sinds enkele jaren werd de regio steeds duurder om op vakantie te gaan. Dit jaar ben ik af moeten haken voor een lang verblijf in Zwitserland, en werd mijn bezoek aan Interlaken ingekort tot enkele uurtjes. En ik was niet de enige. De hoeveelheid Europese toeristen is voor zover ik kon merken met zeker 80% afgenomen, in de plaats daarvan zijn er nu alleen maar Aziatische toeristen te zien op straat, en die blijven vaak niet langer dan een dag of twee in Zwitserland. De Berner Oberland Bahn heeft het daardoor ineens heel rustig gekregen, waardoor de treindienst zelfs uitgedund is. Met slechts een uursdienst gaat deze Bergmaatschappij nog maar naar de verschillende bestemmingen.
In Interlaken was het tijd voor een wandeling, en zoals gezegd: vooral Chinezen en Japanners op straat.
Na een goede (en verlate) lunch bij restaurant Schuh, waarbij de serveerster een collega moest roepen omdat ze zelf geen Duits sprak, werden nog bootschappen gedaan. Helaas regende het ondertussen pijpenstelen...
Na een paar uurtjes een stad bezoeken die vertrouwd aan had moeten voelen maar nu een nare nasmaak gaf, was het tijd om de InterCity te nemen naar Basel.
Eenmaal in Bern was het ondertussen avondspits, en dat levert natuurlijk wat drukte op.
Hierna werd er nog naar het Hotel gewandeld... (sorry voor de onscherpe foto)
... en daarna was het tijd voor een diner en daarna een bed, het was een vermoeiend dagje geweest.
De volgende morgen was het tijd om de Zwitserse Bondsstad te verkennen. Mensen die wel eens via Bern gereisd zijn ken ik wel, maar ik ken niemand die ooit in de stad zelf is geweest. Mij had het als stad om te bezoeken altijd al getrokken, en nu was het zover! De dag begon met een bezoek aan de Zytglogge, een astronomisch uurwerk met bewegende figuren uit de twaalfde eeuw.
De toeristenstroom werd van tijd tot tijd doorboord door deze trolleybussen, en de chauffeurs waren duidelijk erg blij dat ze dat mochten doen. :')
Na twaalf uur werd er een grote wandeling door de stad Bern gemaakt, om nou alle 75 foto's die ik die middag maakte te uploaden is misschien wat overdreven, maar een kleine selectie staat hieronder:
De lunchpauze toonde weer een een Zwitsers probleempje, voor dit 'snackzakje' mag bijvoorbeeld 3 CHF neergelegd worden (= 2,85 euro!)
Naast cultuur was er ook nog tijd voor Hobby, ook Bern heeft wat in Den Haag een Hoftrammm heet.
In het Bernse centrum rijden veel trams rond, waaronder deze gepimpte Combino's (deze in totaalreclame voor een niet nader te benoemen telefoonmerk) :X
Bernmobil 666, Bern Spitalgasse by Alfenaar, on Flickr
Ook reden deze trams van de RBS hier rond, om een rare reden deden deze mij denken aan Amsterdamse trams. :')
En nadat het nog eventjes slijmen was bij de speelgoedwinkel...
...was het alweer etenstijd. Bern als stad bevalt me wel, en met het eten in een restaurant met echte 'Schwïïzer Chuchi' was de dag compleet. :D (phonepic)
Na een wat onrustige nacht (geen airco op de kamer, en zaterdagavonddrukte buiten het hotel) was ik de volgende ochtend nogal moe. Daarom werd er pas om 12:00 vanuit Bern vertrokken, een rustig begin voor de rustige zondagmorgen dus. Voor vertrek naar het station was er tijd voor een goede blik op de bovenleiding-constructies rond de Zytglogge, dit krijg je in een stad met trams en trolleybussen. :X
Met een klassieke Combino ging het vervolgens naar station Bern.
Na de overstapstress van twee dagen eerder was ik vandaag optijd, en dat bood de mogelijkheid om een station Bern tussen de volknopen te zien.
Nadat deze vanuit Interlaken binnengekomen was, ging het met de InterCity naar Basel. In een regenachtig Olten was het kasteel vanuit de trein te zien, misschien dat dat de inspiratie is geweest voor het nummer 'Olten', waarvan later bleek dat ik op de heenweg de opnames van de clip had gezien. :')
Zoals het hoort was ik een uurtje na vertrek uit Bern in Basel.
In Basel ging het door de grote blauwe deur, terug naar het thuisland!
Voordat ik bij de trein was mocht ik eerst nog langs een beetje verloren glorie.
En daarna ging het met de EuroCity richting Brussel verder. Helaas was er in dit station niemand aanwezig die het bordje om had kunnen draaien, dus moet dit verslag het doen met het bordje van de zuidwaardse reis.
Met de Eurocity ging het niet helemaal tot Brussel, maar ging het naar Straatsburg. Doordat er in de Elzas met 200 km/h gereden wordt, duurt dat voor 150 kilometer niet veel meer dan een uur, niet slecht in combinatie met vier tussenstops.
Een wandelingetje door het modernste deel van het station... :X
...leidde tot de TER-trein naar Selestat via Obernai.
Deze trein zat voor een zondag zowaar verassend vol bij vertrek, maar na de stops in Entzheim-Aeroport en Molsheim was het alweer een stuk rustiger. Na een halfuurtje ging ook ik eruit, ik was aanbeland in Obernai.
Obernai, in de Elzas. Een streek die cultureel sterk verbonden is met Zuidwest-Duitsland en Zwitserland, wat goed zichtbaar wordt als je het centrum van de meeste oude steden binnenkomt. Ook Obernai, dat tegen de rand van de Vogezen aangebouwd is, heeft een schattig stadshart.
Nou had ik nog steeds last van mijn knie na mijn 'incidentje' in Domodossola, en dus werd er een toeristischere manier gebruikt om de stad te verkennen. :')
Het was geen verkeerde keuze om te kiezen voor het mini-treintje, doordat deze heuvelop reed kreeg je een mooi uitzicht over de regio. Onder andere de kathedraal van Straasburg was goed te zien (ik herhaal maar even dat Straatsburg per trein een halfuur verderop ligt).
Bij het Mémorial des « Malgré-nous » werd een tussenstop gemaakt. Dit monument werd opgericht voor de 100.000 Elzassiers die verplicht in het Duitse leger moesten tijdens de tweede wereldoorlog, en specifiek voor 30.000 daarvan die nooit terug zijn gekomen. Sowiezo speelt de oorlog een grote rol in dit gebied, 10 kilometer westerlijk liggen de restanten van het concentratiekamp Natzweiler-Struthof, waar 22.000 mensen de dood vonden.
Na een beetje treurige historie was er nog een beetje humor na aankomst:
En daarna was het tijd om te gaan eten. Ik had direct na aankomst in Obernai al ingecheckt in het hotel, datzelfde hotel was ook de plek waar 's avonds nog een Flammkuche en een goede hoeveelheid (in eigen dorp gebrouwen!) Kronenbourg-bier geconsumeerd werd. Hierna was het toch echt bedtijd, en met deze nachtrust eindigt ook dit deel. In een volgend deel gaat de reis verder in de Elzas, en komt er nog een andere Franse regio aan bod. Tot die tijd worden op- en aanmerkingen gewaardeerd! :D
