Ik ben een nieuwkomer op dit forum. Ik plaats al langere tijd reisverslagen. Via een ander lid die ook hier zijn verslagen plaatst, hoorde ik over het OV in Nederland forum.
Een aantal keren per jaar ga ik er met trein en fiets op uit. Ik bezoek vooral plekken waar de tijd stil lijkt te staan, nostalgie en railromantiek. Ik hou niet van de EU en van modernisering, maar van authentieke dorpen en spoorlijnen. Dat wordt steeds moeilijker, maar er zijn toch nog wel plekken te vinden waar veel moois te zien is. Niet voor niets is Oost-Europa mijn voornaamste reisdoel. Ik fiets daarbij veel. En dat moet ook wel, met de vele opgeheven spoorlijnen. Ook spoorlijnen waar slechts 2 keer per dag een trein rijdt is geen zeldzaamheid in de gebieden waar ik kom. In mijn verslagen dan ook altijd stukken van fietstochten, maar altijd met aandacht voor de spoorlijn in de buurt en het eindigt toch altijd weer in het OV (meestal trein) om terug te keren naar het hotel of om verder te reizen. Mijn reisverslagen zullen zich dan ook altijd afspelen in het buitenland. Ik ben benieuwd hoe er op gereageerd wordt en afhankelijk daarvan zal ik beslissen of ik meer of minder ga posten :)
Dit eerste deel begint met een verslag van wat er aan vooraf ging. Let op! Lang verhaal. Geen zin in? Scroll dan gewoon naar beneden, naar de kaart. Daar begint namelijk de reportage. Dit deel gaat over het eerste stuk van de reis: Litouwen en een stuk Letland :)
Wat er aan vooraf ging
Rusland stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Ik had alle landen van het voormalige oostblok al bezocht, afgezien van de voormalige Sovjet-staten. Een bezoek aan Rusland is dan een logische volgende stap. De vele (negatieve) berichtgeving over Rusland in de (gekleurde) Nederlandse media wakkerde mijn nieuwsgierigheid verder aan.
In 2012 heb ik al eens een korte reis gemaakt naar Belarus. Die reis heb ik gemaakt naar aanleiding van enkele reisverslagen op fora. Helaas werd het een tegenvaller. Alles wat mis kon gaan, ging mis en ik kwam uiteindelijk niet veel verder dan Brest. Achteraf gezien door onvoldoende voorbereiding en gebrek aan ervaring. Tijd voor een herkansing, want er zijn nogal wat factoren die Belarus tot een hele bijzondere bestemming maken. En ik kan alvast vertellen dat ik de tegenvaller van 2012 ruimschoots goed heb kunnen maken.
Van de Baltische landen had ik alleen Litouwen bezocht, en dan alleen de westelijke helft van het land. Van Letland had ik alleen maar een klein stukje gezien (de weg van grensovergang Litouwen naar Daugavpils), maar op een of andere manier had ik wel het gevoel dat ik dit land leuk zou gaan vinden. Estland had ik nog nooit bezocht. Omdat ik Litouwen al eerder had bezocht, ben ik tijdens deze reis slechts heel beperkt in Litouwen. De hoofdstad en het westen had ik namelijk al gezien.
In eerste instantie bedacht ik een vrij ambitieus plan waarbij ik via Zweden en Finland naar Rusland zou reizen, en via de Baltische staten en Wit-Rusland terug. Dat bleek al gauw niet te doen te zijn vanwege tijdgebrek, tenzij ik Moskou weg zou laten maar dat zou wel erg zonde zijn. Ik had 32 dagen voor de reis uitgetrokken. Een wat realistischer plan kwam op tafel: Litouwen -> Letland -> Estland -> Rusland -> Belarus.
Eind mei was ik met een personeelsuitje in Amsterdam. We hadden nog wat vrije uren over om de stad in te gaan. Met mooie plannen mijn achterhoofd spoedde ik mij naar de Treinreiswinkel om dit moment optimaal te benutten :D. Na een klein uurtje kwam ik weer naar buiten met twee Europa Spezials, Leeuwarden - Kiel (39 euro) en Tczew - Bad Bentheim (59 euro). Het duurde vrij lang vanwege moeilijkheden met fiets-reserveringen. Die waren nog niet mogelijk, maar als ik zou wachten met het kopen van tickets dan zou de kans groot zijn op hogere prijzen. Oplossing: Treinreiswinkel zou zodra mogelijk de fietsplekken boeken, en als dat niet zou lukken dan delen we de annuleringskosten. Een uitstekende service! Diezelfde avond bij thuiskomst het boot-ticket Kiel - Klaipėda geboekt. De kop en de staart waren daarmee geregeld. Nu nog de nadere invulling en de visa.
Planning
Een reis door Rusland en Belarus vereist het nodige papierwerk. Voor beide landen is voor Nederlanders een visum vereist.
De Baltische landen zijn wel gemakkelijk binnen te komen, want EU-landen. Maar de Baltische staten zijn een uitdaging als het gaat om het reizen: Op de meeste spoorlijnen rijden geen reizigerstreinen meer. Het treinverkeer is zeer beperkt. Sinds de Baltische staten bij de EU-zitten zijn veel spoorlijnen gesloten. De prioriteit ligt bij prestigeprojecten in plaats van reizigersvervoer in de dunbevolkte gebieden. Dat is jammer, want het zijn in de regel de mooiste plekken en de mooiste spoorlijnen. De prestigeprojecten zijn Rail Baltica, een snelle verbinding tussen Warschau en Helsinki, waar niemand wat aan heeft. In Estland heeft men in enkele jaren tijd alle(!) stations vervangen door enorm lelijke gedrochten die allemaal hetzelfde zijn. Dat kost allemaal veel geld, ondanks dat de EU het meeste betaalt, en dus is het mes flink in spoorlijnen gezet. In Estland zijn nog maar enkele spoorlijnen met passagierstreinen over, die meestal enkele keren per dag bediend worden. In Letland is iets meer reizigersvervoer, maar ook daar is de frequentie laag. Er zijn zelfs twee spoorlijnen die maar 1x per week bediend worden. Alleen rond de hoofdsteden is de frequentie redelijk. In Litouwen is nog behoorlijk wat passagiersverkeer over.
Dankzij werkzaamheden voor Rail Baltica ligt al meer dan een jaar de treinverbinding tussen Polen en Litouwen er uit. Er moet ca. 90 kilometer gefietst worden van Suwałki (PL) naar het Kazlų Rūda (LT) om weer een trein te kunnen nemen. Die route had ik echter in het voorjaar van 2013 al gefietst. Bovendien wilde ik via dit gebied in Polen ook mijn terugreis al doen. Daarom besloot ik om naar Litouwen te gaan met de boot Kiel - Klaipėda.
Tussen Litouwen en Letland is maar één treinverbinding: Vilnius - Sint Petersburg. Dit is geen regionale trein. Fietsen kunnen niet mee. De stations Turmantas (LT) en Daugavpils (LV) zijn de stations bediend regionale treinen die het dichtst bij elkaar liggen, met een afstand van ca. 40 kilometer. Die route had ik in 2013 ook al gedaan, dus waren er alleen nog een paar routes van ca. 90 kilometer over. Ik heb gekozen voor de route Šiauliai (LT) - Jelgava (LV). Tussen deze twee steden ligt een spoorlijn waarvan het reizigersverkeer enige tijd geleden is opgeheven. Vanaf Jelgava rijden maar liefst +/- 20 treinen per dag naar Riga.
Van Letland naar Estland met lokale treinen is erg eenvoudig, met een overstap in Valga (EE). In Valga eindigt een Letse lokale trein en begint de Estse lokale trein richting Tallinn. Dat kan zelfs in één dag. Omdat ik ook nog wat wilde zien, heb ik in Valga overnacht.
Voor mensen die niet met een fiets reizen zijn er vele goede busverbindingen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de meeste treinen behoorlijk leeg zijn. Voor mensen die ook willen treinen in deze drie prachtige landen, links naar de websites, die niet zo gemakkelijk te vinden zijn: http://www.litrail.lt , http://www.pv.lv , http://www.elron.ee
De reis heeft inclusief visa ca. 2100 euro gekost voor 32 dagen, exclusief eten en drinken. Grootste kostenposten waren de overtocht naar Klaipėda en de visa. Het verblijf heb ik redelijk betaalbaar weten te houden, zelfs in Tallinn, Sint Petersburg en Moskou. Een vergelijkbare rondreis kost bij een reisbureau heel wat meer.
Visa
Ik heb de visa geregeld via http://www.rusreis.nl/
Een van de weinige bureaus die voor zowel Rusland als Wit-Rusland de uitnodigingen en de visa kan regelen. Ik wilde dat door één partij laten doen.
De kosten voor de visa zijn, inclusief foto's en verzendkosten, in totaal ca. 280 euro. De hele procedure duurde slechts 4 weken. Dat is razendsnel. Of het in alle gevallen zo voorspoedig gaat, weet ik niet.
De reis
1. Vrijdag 10 juli 2015: Leeuwarden – Kiel (DE)
Nachtboot Kiel – Klaipėda (LT)
2. Zaterdag 11 juli 2015: Kiel – Klaipėda (LT)
3. Zondag 12 juli 2015: Klaipėda – Šiauliai (LT)
4. Maandag 13 juli 2015: Šiauliai
5. Dinsdag 14 juli 2015: Šiauliai – Riga (LV)
6. Woensdag 15 juli 2015: Riga
7. Donderdag 16 juli 2015: Riga
8. Vrijdag 17 juli 2015: Riga – Rēzekne (LV)
9. Zaterdag 18 juli 2015: Rēzekne – Daugavpils (LV)
10. Zondag 19 juli 2015: Daugavpils – Sigulda (LV)
11. Maandag 20 juli 2015: Sigulda – Valga (EE)
12. Dinsdag 21 juli 2015: Valga – Tartu (EE)
13. Woensdag 22 juli 2015: Tartu
14. Donderdag 23 juli 2015: Tartu – Talinn (EE)
15. Vrijdag 24 juli 2015: Talinn
16. Zaterdag 25 juli 2015: Tallinn – Narva (EE)
17. Zondag 26 juli 2015: Narva – Kingisepp (RU)
18. Maandag 27 juli 2015: Kingisepp – Sint-Petersburg (RU)
19. Dinsdag 28 juli 2015: Sint-Petersburg
20. Woensdag 29 juli 2015: Sint-Petersburg – Moskou (RU)
21. Donderdag 30 juli 2015: Moskou
22. Vrijdag 31 juli 2015: Moskou
23. Zaterdag 1 augustus 2015: Moskou – Smolensk (RU)
24. Zondag 2 augustus 2015: Smolensk
25. Maandag 3 augustus 2015: Smolensk – Vitebsk (BY)
26. Dinsdag 4 augustus 2015: Vitebsk – Minsk (BY)
27. Woensdag 5 augustus 2015: Minsk – Maladziečna (BY)
28. Donderdag 6 augustus 2015: Maladziečna – Hrodna (BY)
29. Vrijdag 7 augustus 2015: Hrodna – Białystok (PL)
30. Zaterdag 8 augustus 2015: Białystok
31. Zondag 9 augustus 2015: Białystok – Tczew (PL)
32. Maandag 10 augustus 2015: Tczew – Leeuwarden
1. Leeuwarden – Kiel (DE) – boot
In de loop van de ochtend ga ik naar Station Leeuwarden om met de trein naar het Duitse Kiel te reizen. Vanaf Kiel zal ik 's avonds de boot naar Klaipėda nemen. Deze vertrekt om 22:00 uur.
In Leer stap ik op een Duitse IC naar Bremen Hbf. Ondanks dat het een IC is, zijn ook tickets voor het Nahverkehr geldig tussen Leer en Bremen. De trein is dan ook redelijk druk.
De straten van Leer glijden voorbij...
Aankomst op Bremen Hbf. Daar stap ik over op de Metronom-trein naar Hamburg Hbf. Deze treinen heb ik alleen maar stampvol meegemaakt, en dat is deze keer niet anders. Maar de gigantische ruimte voor fietsen en bagage is ideaal in deze treinen.
De reis verloopt voorspoedig. Op tijd kom ik op station Hamburg Hbf aan. Daar stap ik over op de laatste trein die ik deze dag neem: De RE naar Kiel.
Aankomst in Kiel.
In Kiel fiets ik ongeveer 5 kilometer naar de veerhaven waar de boot naar Klaipėda vertrekt. Onderweg zoek ik een winkel om inkopen te doen. Het navigatie-systeem leidt mij naar een winkelcentrum in een soort vogelaarwijk zoals ik die in Duitsland nog nooit heb gezien. Een enorme zooi, maar ook een supermarktje waar ik een voorraad drinken in sla. De boottocht zal namelijk ongeveer 21 uren duren.
De veerhaven. Voor het gebouw hangen de vlaggen van de Baltische staten. In het gebouw haal ik mijn bestelde tickets bij een norse dame. Links van het gebouw stellen auto's zich op voor slagbomen. Het is wat onduidelijk waar ik naar toe moet, maar van een andere fietser begrijp ik dat we achter een busje aan moeten rijden waarmee passagiers zonder auto naar de boot worden gebracht. Na korte tijd verschijnt inderdaad een busje. Na een flink stuk rijden kom ik bij de boot aan.
Op de boot is het alsof je al in Oost-Europa bent. De maatschappij, DFDS Seaways, is echter geen Oost-Europees bedrijf. Er is geen Duitser te bekennen, en nergens wordt meer Duits gesproken. De fiets moet in een bagagehok, op het autodek. Vanaf het autodek is het een enorm eind lopen naar de receptie. Het is een flink schip. Ik haal de sleutel van mijn hut, dump mijn bagage en ga een kijkje nemen op het dek.
De haven vanaf het dek.
De boot vertrekt.
Ik ben nog niet aan eten toegekomen en zoek het restaurant op. Daar blijkt dat niet alleen de bemanning, maar ook het prijspeil Oost-Europees is! :)
2. Zaterdag 11 juli 2015: boot – Klaipėda (LT)
Na een prima nachtrust, zie ik alleen nog maar zee als ik naar buiten kijk.
De hut. Dit is een luxe éénpersoons hut. De luxe hut was bij het boeken goedkoper dan de standaard hut. De hut is wel heel klein.
Ik neem een kijkje op het dek. Het is erg fris buiten!
In het café ben ik wat bezig met mijn laptop, totdat ik mij ineens beroerd begin te voelen. De rest van de dag lig ik kotsmisselijk op bed :(
De bemanning heeft geen tabletjes meer, al denk ik ook dat het al te laat is. Ik had niets meegenomen, want het ging altijd prima met boottochten.
De boot is een dure maar comfortabele manier om met een voertuig naar de Baltische staten te reizen. Maar voortaan zal ik reistabletjes meenemen.
Rond 19:00 uur ga ik weer naar het dek. Land in zicht!
Het toppunt van treinfappen: Een foto nemen van een trein nog voordat je voet aan land hebt gezet.. ;)
Aankomst in de haven van Klaipėda.
De boot. Ziet er heel klein uit, maar alleen het bovenste stukje van het schip is te zien.
Met slappe knieën stap ik op de fiets. De haven ligt ongeveer 10 kilometer van het centrum. Daar tussenin bevindt zich een pension waar ik een kamer heb geboekt.
Langs de weg is iets dat op een grenspost lijkt. Politie controleert vrachtwagens, maar het zijn hele snelle controles en de rest kan doorrijden.
Een grensbordje!
Het havengebied is somber, zoals alle havengebieden. Bij het verlaten van het havengebied kom ik in de buitenwijken van Klaipėda vol Sovjet-flats. Al snel voel ik mij weer beter. Na inchecken bij het pension, maak ik nog een rondje door het levendige centrum van Klaipėda.
3. Zondag 12 juli 2015: Klaipėda – Šiauliai (LT)
Mijn bestemming deze dag is Šiauliai, een stad in Litouwen op ca. 160 kilometer afstand van Klaipėda.
Ik heb overnacht in pension Svečių Namai.
Het pension staat in een gewone naoorlogse wijk van Klaipėda, uiteraard vol flats.
Om aan de juiste kant van Klaipėda, moet ik het drukke centrum door. Ik maak een korte tussenstop voor een ontbijt. Een stukje buiten het centrum ligt het station van Klaipėda. Ik fiets Klaipėda uit, en neem vervolgens een fietspad dat vlak langs de kust loopt.
Strand nabij Klaipėda.
Na wat landweggetjes kom ik op de drukke weg 168 en bereik ik Kretinga. Kretinga is een redelijk grote plaats met ruim 21.000 inwoners. Het ligt aan de spoorlijn Klaipėda - Šiauliai.
Station Kretinga.
Interieur station Kretinga.
Ik verlaat Kretinga en volg een aangenaam rustige weg naar het dorp Kūlupėnai.
Kūlupėnai, ca. 1200 inwoners. Er hangt een dreigende lucht. Ik moet kiezen: Over een half uur de laatste stoptrein of nog tientallen kilometers doorfietsen naar een station waar later nog een sneltrein gaat.
Station Kūlupėnai. Hoewel het gebouwtje helemaal opgeknapt is, is het station niet meer bemand. Het station hangt vol met EU-propaganda over modernisering. Wellicht is de stationschef daardoor verdwenen.
Station Kūlupėnai. Ik kies voor wachten op de stoptrein.
Achter het raam hangt de dienstregeling. In beide richtingen twee treinen per dag. Ik wacht op de laatste trein richting Šiauliai die om 15:40 vertrekt. Uiteindelijk heb ik niets eens zo ver gefietst, ongeveer 47 kilometer, vooral doordat ik op zandwegen terecht ben gekomen om de drukke autoweg te vermijden.
De trein, een leuk gerenoveerd stoptreintje, komt precies op tijd. Kort na vertrek van de trein begint het inderdaad te regenen. Later tijdens deze reis blijkt dit vaak te gebeuren in de Baltische staten: Mooi weer, maar regen aan het eind van de dag.
Station Plungė, gezien vanuit de trein.
4. Maandag 13 juli 2015: Šiauliai
Het gebouw met het appartement waar ik verblijf. Ik huur een enorm appartement op de eerste verdieping. Op de begane grond wonen de eigenaren.
De winkelstraat van Šiauliai.
Šiauliai is met 106.000 inwoners de vierde stad van Litouwen.
Het platteland tussen Šiauliai en Radviliškis.
Radviliškis is een redelijk grote plaats. Er dreigt weer regen. Er is onvoldoende tijd om verder te fietsen, in verband met de trein terug. Maar ik heb ook geen zin in wachten, dus fiets maar een stukje terug.
Halte Mankiškiai. Hier wacht ik op de trein.
Halte Mankiškiai ligt in the middle of nowhere. Ik heb de halte net op tijd gevonden om de trein terug naar Šiauliai te kunnen halen.
Aankomst op station Šiauliai. Ik kom uit de middelste trein, die enige tijd later doorrijdt naar Klaipėda.
Station Šiauliai.
5. Dinsdag 14 juli 2015: Šiauliai – Riga (LV)
Deze dag ga ik naar Riga, de hoofdstad van Letland. Tussen Šiauliai en Riga ligt spoor, maar er rijden sinds 2008 geen passagierstreinen meer.
Riga is ongeveer 130 kilometer fietsen. Vanaf Jelgava in Litouwen rijden echter wel passagierstreinen. Naar station Jelgava is het ongeveer 90 kilometer fietsen.
De belangrijkste reden van het verblijf de vorige dag in Šiauliai was niet omdat Šiauliai zo spannend is, maar om wat ruimte in het reisplan te maken om te schuiven met dit soort lange fietsdagen. Het moet namelijk wel droog en vooral veilig weer is. De reis vorig jaar, door de oostelijke Balkan, is deels in het water gevallen door gevaarlijk weer en dat probeer ik dit keer te voorkomen door wat flexibiliteit in te bouwen. Ik heb geluk: Het weer is deze dag helemaal perfect.
Enigszins aan de late kant rij ik in de loop van de ochtend Šiauliai uit.
Op het bord in de verte staan Joniškis en Riga aangegeven. Joniškis is de enige grote plaats tussen Šiauliai en de grens met Letland.
De eerste kilometers gaan over een smal fietspad langs de drukke A12. Het is een kwestie van alleen maar rechtdoor rijden.
Na 10 kilometer verlaat ik echter de grote weg voor een rustige route en een bezienswaardigheid: De Heuvel der Kruisen (Kryžiu kalnas).
Al meer dan 100 jaar worden op deze plek kruisen geplaatst. Tijdens verschillende periodes van de Litouwse geschiedenis heeft de heuvel bepaalde betekenissen gehad. Tijdens de bezetting door de Sovjet-Unie was de Kryžiu kalnas een plek voor vreedzaam verzet. De Sovjets hebben diverse pogingen ondernomen om de kruisen voorgoed te laten verdwijnen. Vandaag de dag is iedereen vrij om er kruisen neer te zetten.
De plek wordt zeer veel bezocht. Zo veel dat er zelfs een groot parkeerterrein en bezoekerscentrum is.
Naar schatting staan er 50.000 kruisen.
Achter de heuvel worden de oude kruisen discreet opgeruimd.
Na een wandeling over de Kryžiu kalnas hervat ik mijn tocht naar Jelgava.
Het dorp Meškuičiai.
Meškuičiai.
Weggetje tussen Meškuičiai en Jauniūnai. Het gebied met gemiddeld minder dan 30 inwoners per vierkante kilometer is uitgestrekt en 'leeg'. Op de foto is ook het gemeentebord van Joniškis. Omdat de gemeentes in Litouwen qua oppervlakte erg groot zijn, is Joniškis nog lang niet in zicht.
Het plaatsje Jauniūnai.
Joniškis, ca. 11.000 inwoners. De enige grote plaats in de wijde omtrek.
Station Joniškis. Hoewel er al jaren geen treinen meer stoppen, ziet het station er uit alsof je er nog steeds de trein kunt nemen.
Het centrum van Joniškis.
De A12 tussen Joniškis en de grens met Letland.
Het landschap onderweg.
De grens is niet ver meer. Jelgava nog 37 kilometer.
Grens Litouwen - Letland. Helaas zijn de gebouwen aan de Litouwse kant kort geleden gesloopt.
De grens met grenspalen.
De Letse grensgebouwen staan er nog. De weg is er wel omheen gelegd.
4 kilometer van de grens ligt de Letse plaats Meitene.
Station Meitene. In de jaren '90 was dit nog een station met internationale passagierstreinen naar oa. Minsk en Kaliningrad. Vandaag de dag stopt er geen enkele passagierstrein meer, maar ook voor dit station geldt dat dit niet aan het station te zien is.
Kleine supermarkt in Meitene.
Meitene. De A8 naar Riga. De weg is recentelijk opnieuw aangelegd.
Jelgava. Na nog 24 kilometer A8, die steeds drukker wordt, bereik ik Jelgava.
Het emplacement van Jelgava, gezien vanaf de weg. In de verte is het station te zien. Het is vandaag de dag het eindpunt van bijna alle passagierstreinen. Slechts enkele treinen per week(!) rijden door naar Liepāja. Ondanks het feit dat Liepāja de derde stad van Letland is, is de treinverbindign naar Liepāja gemarginaliseerd. Er rijden wel dagelijks veel treinen tussen Jelgave en Riga.
Station Jelgava. Ik koop een kaartje. Over een half uur gaat een trein naar Riga.
Station Jelgava.
De trein die mij naar Riga gaat brengen is zojuist aan gekomen op station Jelgava.
Station Cena, een station onderweg vanuit de trein.
Ik stap uit op station Torņakalns, het laatste station vóór Riga. Ook station Torņakalns is overigens in de stad gelegen. Via allerlei binnenweggetjes fiets ik naar mijn overnachtingsadres: Een appartement. Ik kom terecht in een woonwijk met laagbouw. Het appartement bevindt zich in een gebouw dat aan een groot woonhuis doet denken, maar aan de achterkant bevindt zich een trappenhuis. Een jongeman woont met zijn familie in het huis waarin zich 4 appartementen bevinden. Tijdens de Sovjet-bezetting is het huis onteigend en woonden er meerdere arbeidersfamilies in het huis. Toen Letland onafhankelijkheid werd, heeft zijn familie het huis geclaimd en hun eigendom teruggekregen. Eén appartement is kortgeleden verbouwd voor de verhuur.
6. Woensdag 15 juli 2015: Riga
Deze eerste dag in Riga ga ik naar Tukums fietsen, het eindpunt van de spoorlijn Riga - Tukums II. De spoorlijn loopt door tot aan de havenstad Ventspils, maar de passagierstreinen rijden vandaag de dag helaas niet meer verder dan Tukums. Tukums ligt ongeveer 75 kilometer rijden van Riga vandaan.
De spoorlijn heeft tussen Riga en stations Tukums II maar liefst 23 stations. Langs de spoorlijn loopt een fietspad, dat vanaf mijn appartement gemakkelijk te bereiken is. In Riga is het fietspad heel handig. Maar al gauw houdt de bebouwing op en loopt het fietspad door prachtige bossen.
Ik nader station Priedaine, een stukje buiten het stedelijk gebied van Riga.
Station Priedaine is prachtig! Het is in de jaren '30 gebouwd, tijdens de korte periode dat Letland onafhankelijk was voor de bezetting. Het is dan ook geen Sovjet-gebouw. Een aantal foto's van dit prachtige station, gewoon omdat het kan.
Station Priedaine.
Station Priedaine, interieur.
Ik steek de Lielupe, een rivier, over en ik kom door een langgerekt enigszins stedelijk gebied langs de kust. Het is er vrij druk. Stations liggen ongeveer op 3 kilometer afstand van elkaar. Er rijden regelmatig treinen. Eerst kom ik door Bulduri, vervolgens kom ik in Jūrmala. Jūrmala is een stad met ca. 56.000 inwoners. Het is een lang gerekt gebied langs de kust. Het heeft een stuk of 8 treinstations.
Station Dubulti. Prachtig gebouw uit de Sovjet-tijd. Helaas is de stationshal, met geld van de EU uiteraard, helemaal verpest. Er staat abstracte kunst, beelden van half naakte kerels die op elkaar bokjespringen en een of ander verhaal er bij over leed in de wereld. Helaas gaan progressieve idioten ook al in een prachtig land als Letland los. Te smakeloos om verder aandacht aan te besteden.
Dubulti is een stadsdeel van Jūrmala en ligt tegen het strand aan.
Het fietspad gaat verder door de bossen. Ik ben nog steeds in Jūrmala, dat in sommige delen amper bebouwing heeft. Wel staan er veel prachtige villa's. Ik heb de indruk dat hier de rijkeren uit Riga wonen.
Station Jaundubulti, ook een stadsdeel van Jūrmala.
Station Asari, nog steeds Jūrmala.
Net buiten Jurmala begint het nationaal park Ķemeri.
Dwars door het nationaal park loopt de A10. Deze is onaangenaam druk. Daarom neem ik binnenweggetjes.
In Ķemeri zijn veel moerassen en water, wat te merken is aan de grote aantallen libellen. Ik zak soms weg in het zachte zand van de onverharde wegen. Dat gaat 15 kilometer zo door voordat ik aan de andere kant van het nationaal park weer asfalt aantref.
Er komt een zeer dreigende lucht aan. Gelukkig ben ik net in Tukums als ik de eerste regendruppels voel. Tukums is een stad met ca. 20.000 inwoners. Er zijn twee treinstations, die simpelweg een nummer hebben gekregen.
Station Tukums I.
Het begint te regenen maar ik wil wel het eindpunt van de spoorlijn bereiken, althans wat betreft het passagiersverkeer. Dus ik fiets door. Tukums II ligt 6 kilometer verder, aan de andere kant van de stad. Ik kom door een keurig opgeknapt maar verlaten stadscentrum.
Station Tukums II.
Station Tukums II, perron. Hier wacht ik op de laatste trein naar Riga. Tot aan Jūrmala rijden veel treinen en tot 's avonds laat, maar ze rijden niet allemaal tot aan Tukums II.
Interieur van de trein. Ik ben de enige reiziger op dit station. Net als ik in de trein zit, begint het enorm te plenzen. Prima timing!
De rit terug naar Riga duurt ca. 1,5 uur, wat ik nog best snel vind voor een trein met zoveel stops. De trein blijft leeg tot aan Jūrmala, daarna stroomt de trein vol. Een geslaagde dag! :)
7. Donderdag 16 juli 2015: Riga
Ik begin de tweede dag in Riga met een tochtje door het centrum.
Brug over de Daugava, met het centrum in de verte.
Ik fiets langs de Duagava de stad uit. Deze route is veel minder aantrekkelijk dan de tocht van de vorige dag. Ik kom door een aantal voorsteden met talloze flats. De bebouwing wordt wat minder, en net als de bebouwing minder wordt, verschijnt een donkere lucht. Even later valt een enorme plensbui. Ik fiets zo snel mogelijk naar het dichtstbijzijnde station, station Saulkalne
Station Saulkalne.
Na een tijdje trekt de bui weg en komt de trein naar Riga.
Aankomst op station Riga.
Voorkant station Riga.
In Riga is het inmiddels ook weer droog. Voor het station staat een podium, het "Origo summer stage". Het is een reeks kleinschalige optredens van artiesten. Ik luister een uurtje naar een erg goede Jazz-band. De kleinschaligheid maakt het leuk: Ondanks dat het middenin Riga, een wereldstad is, staat het niet vol. In tegendeel, je kunt er zelfs bij gaan zitten.
Origo summer stage op het stationsplein.
Het huis waar ik in Riga verblijf. Ik ben vroeg weer terug bij het appartement. Ik doe inkopen in een enorm modern winkelcentrum in de buurt van het appartement, waar 7 dagen per week de winkels tot 23:00 uur geopend zijn.
De volgende dag reis ik verder Letland in. Wordt vervolgd in het volgende deel :)
