Maar nou weet ik niet of iedereen daarvan op de hoogte is, maar Frankrijk zit in een lichte politieke chaos. De Franse Arbeidsmarkt zit in het slop, de werkloosheid ligt boven de 10%, en links én rechts krijgt daarvan de schuld. De Regering Valls-II heeft een wet geschreven om te proberen de situatie te verbeteren, maar deze stuit op een gigantische weerstand vanuit de samenleving. Maanden van stakingen, protesten en onderbrekingen van het sociale leven zijn het gevolg, en dat tijdens het EK voetbal.
Mijn plannen zijn dan ook flink verstoord, dit deel wordt dan ook niet datgene wat ik ervan gepland had. Het is een deel van hoge toppen, en datgene wat daarna volgt: La descente.
Maar eerst naar Caol Loch Aillse, waar deel 1 eindigde. Na een rustige nacht en een Full English als ontbijt stond ik om 10:00 op het station van dit schattige dorpje, alwaar mijn trein naar Inverness alweer sinds de avond ervoor klaar stond.
Heel veel keuze heb je hier trouwens niet in verbindingen: de meeste spoorlijnen in de Schotse Highlands kennen 3 tot 4 verbindingen per dag, maar op zondagen zakt dit vaak naar 1 trein per dag. De lijn Kyle of Lochalsh - Inverness kent op zondag twee treinen in het hoogseizoen, en daarbuiten één.
Dat er zo weinig treinen rijden hier is zonde, want het is hier wel héél mooi. :Y
Stromeferry, oftewel Port an t-Sròim. Een van de weinige nederzettingen aan Loch Carron, daar voor de ontwikkeling van het moderne wegennet deze plaats de startplek was van veel bootverbindingen naar de afgelegen plaatsen in dit gebied. Dus logisch dat er dan ineens een boot naast je staat. :')
Naarmate de reis naar Inverness doorgaat kom je in hogergelegen gebied, waarbij Sgorr Ruadh al snel de dominante berg wordt in het landschap. :)
Zodra Achnasheen de hoog-Engelse benaming is, weet je dat je in een afgelegen plek bent... :D
Loch Garve, na een uurtje ben ik alweer bijna bij de Noordzee. :)
En tegen lunchtijd was ik alweer in Inverness! *O*
Inverness (Inbhir Nis) is feitelijk de hoofdstad van de Schotse Hooglanden. En ondanks het feit dat het kleiner is Den Helder betekent dat dat het een levendige stad is. :)
De reden dat ik naar Schotland was gekomen was de rust en de natuur, en daar ik op het punt stond om verder zuidelijk te gaan wou ik nog wat meer daarvan zien. Daarom had ik gepland om een fiets te huren, en te fietsen naar de meren rond Inverness. Daarvan is Loch Ness de bekendste, maar ik wou toch vooral de hoger gelegen meren Loch Ashie en Loch Duntelchaig zien. 33 kilometer fietsen in 4 uur, even omkleden en klaar voor vertrek. *O*
Het pittigste deel deed ik als eerste: de fietstocht omhoog naar Loch Ashie. Een klim van 222 meter omhoog, een groter hoogteverschil dan welke top dan ook in Europees Nederland. En nee, erg sportief ben ik niet... :@
Loch Ashie. Het was het waard geweest. :D
Op dit punt staat je bovenaan een heuvelrug, Loch Ness ligt hier maar twee kilometer westelijk maar toch 240 meter lager. Veel valt er dus niet van te zien.
Na mijn toch over de heuvelrug moet ik toch weer naar beneden... :D
... en vier kilometer en vijf minuten na de vorige foto was ik alweer in Dores, aan het Loch Ness. :X
Na een verfrissend drankje op het terras ging het weer verder, maar na 1 mijl kwam ik alweer stil te staan. De fiets hield ermee op, door een defect aan de versnellingen. En daar sta je dan...
Gelukkig had ik mijn fiets gehuurd bij een bedrijf dat je ophaalt als er problemen mee zijn, dus hoefde ik alleen een halfuurtje te wachten.Tegen zessen was ik weer in Inverness, waar ik besloot om nog even wat van de stad te zien. Altijd prettig om daarmee te wachten totdat de meeste toeristen weg zijn...
Na het avondeten ging ik naar station Inverness terug, alwaar ik de Caledonian Sleeper naar Londen zou pakken. Die stond ruim een halfuur van tevoren al aan het perron.
Op zondagavond acht uur is het treinverkeer in dit deel van de wereld al bijna op zijn einde, daarom werden de treinen die aansluiting bieden op de Caledonian op de garagesporen gezet.
Voordat de Caledonian Sleeper naar Londen kan vertrekken moet het deels enkelsporige baanvak eerst vrij komen, de laatste trein die daar in de weg zit is de andere directe trein hierheen vanuit Londen, de Highland Chieftrain. Deze is tegenwoordig van Virgin Trains East Coast, dus kon ik die ook nog even afstrepen. (A)
De Caledonian Sleeper vertrekt om 20:26. Daar dat nog wat vroeg is voor nachtrust genoot ik nog even van het feit dat de ramen in de Caledonian open gaan...
En na een gepaste borrel... (A)
... ging het tegen 22:30 naar bed, om de volgende ochtend wakker te worden op London Euston.
Londen trekt mij niet echt als stad, en daarom ging ik gelijk door naar London St Pancras, wat op loopafstand ligt.
Station London St Pancras International wordt gezien als een van de mooiste stations van de wereld, maar ik vond het toch wat tegenvallen. Blijkbaar moet je echt met Eurostar reizen om de mooie delen te zien. :X
Mijn volgende trein was een Southeastern Highspeed Class 395, ik koos er namelijk voor om via Dover-Calais naar Frankrijk te reizen. Scheelt toch een hoop.
Totaan Ashford rijden de treinen van Southeastern over de Hogesnelheidslijn, en dat met een snelheid van 225 km/h. Niet slecht voor een forenzentrein, Ashford ligt op 90 kilometer en 37 minuten van hartje Londen. :)
De lijn tussen Folkestone Central en Dover is dit jaar buiten dienst, nadat tijdens een storm de zeemuur waar de spoorlijn over gaat ingestort is. Het gevolg is dat ik in het nietszeggende Folkestone op een bus zonder dienstregeling mocht stappen... :')
Maar ruim optijd was ik in Dover, gepland was 12:00, ik was er echter al tegen half twaalf.
Per Taxi ging het naar de haven, alwaar de zaken ineens wel heel snel gingen. Ik mocht van het havenpersoneel op een boot eerder, dus tien minuten na aankomst op het haventerrein was ik ineens al de grenscontrole gepasseerd en opweg naar de boot. :')
En een paar minuten later zat ik dan ineens al op de boot.
In 1,5 uur tijd ging het van Dover naar Calais. Die tijd werd vooral gebruikt om wifi te tappen en te douchen, de Caledonian Sleeper heeft nog geen douches. Een foto van de White Cliffs of Dover mocht echter niet ontbreken. :)
Na aankomst zag ik nog wat hekwerk van Fort Europa... :?
...en toen werd ik door een pendelbus afgezet op station Calais Ville.
Door de staking van de SNCF begon vanaf hier al de spoormisère. Na een halfuurtje beppen met de baliemedewerker kon ik in ieder geval regelen dat ik in Parijs zou geraken, de geplande TGV daarnaartoe reed niet en dus mocht ik wachten op de eerst volgende trein, een uurtje later, naar Lille.
Lille is een stad waar ik vaker kom, en dus liep ik snel een restaurantje binnen voor Take-Away. Daarna volgde al snel de de traditionele wandeling van Lille Flandres naar Lille Europe, ik had namelijk maar iets meer dan een half uur hier.
Per TGV ging het naar Parijs, en binnen een uur was ik dan op station Paris Nord.
Door de stakingen bij de SNCF deed ik bijna een uur over de trip van het Gare du Nord naar het Gare de Lyon, voor mij een dieptepunt. Ik had ook de metro kunnen nemen naar Austerlitz, maar ik koos ervoor om via het Gare de Lyon te gaan om aldaar de Seine te kunnen zien. Frankrijk heeft in de afgelopen meimaand veel last gehad van wateroverlast, en dus stond de Seine op een extreme hoogte.
Oorspronkelijk stond hierna een nachttrein naar Zuid-Frankrijk op het programma, om vervolgens via Nîmes en Langogne naar Clermont-Ferrand te reizen. Maar door de staking was er geen nachttrein, geen trein naar Nîmes en geen trein Nîmes-Langogne-Clermont Ferrand. Ik was dus aardig gestrand, maar door de europese wetgeving is de SNCF verplicht om mij een slaapplaats en ontbijt te bieden als zij een nachttrein schrappen, om wat voor reden dan ook. De SNCF voldeet hieraan, door de rijtuigen van de nachttrein in het station te zetten en te gebruiken als stilstaand hotel. Met gratis toegang tot de wc's en douches op het station, en een ontbijtje, het recht om de volgende dag een TGV te pakken en daarna het biljet alsnog te laten annuleren een goede deal!
Door de hoge stand van de Seine reed de RER C tot station Austerlitz, maar door de stakingen reden de laatste treinen rond 21:30. Aardig wat klagende reizigers toen bleek dat de laatste trein al weg was naar hun station... :N
Na een lange dag zocht ik al snel het bed op.
Na een nachtrust in een privécoupé was het ontbijtje prima te doen.
Parijs om half negen 's ochtends is een stad waar ik van kan houden.
Ik liep de Seine over, richting het Gare de Lyon. Ik moest vandaag naar Clermont Ferrand, en normaal gesproken is daar een directe verbinding voor. Maar met de overstromingen werd dat wat lastig, de eerste treinen van de dag kwamen al 1,5 uur te laat binnen... -o- Ik regelde daarom een reservering voor de TGV naar Lyon, en hoefde vervolgens alleen nog een halfuurtje te wachten.
De rit naar Lyon was vrij eentonig, door de mist buiten. Ik besteede de tijd voornamelijk aan het schrijven van de tekst die je nu leest.
De TGV is fantastisch, want binnen twee uur sta je in Lyon. Maar om nou gelijk hiermee te gaan blinken lijkt me toch wat optimistich...
De staking zorgde ervoor dat ik drie uur had in Lyon, totdat de volgende trein naar Clermont-Ferrand zou rijden. Ruim voldoende tijd voor Sightseeing.
In die stad was ik een dag eerder nog...
Ook in Lyon hoge waterstanden, op de Saône en de Rhône.
Tegen 14:30 was ik weer op het station Part-Dieu. En SNCF zou SNCF niet zijn als die trein van mij ook nog eens te laat was. :X
Op een prettig tempo (de lijn Lyon - Roanne - Clermont Ferrand is wél goed onderhouden) ging het naar Clermont Ferrand, totdat de trein tot stilstand kwam. Een van de seinhuizen was niet bemand, door de staking. En tsja, dan sta je stil.
Eén uur later dan gepland was ik uiteindelijk in Clermont-Ferrand. Na een avondmaaltijd ging het hier al snel naar bed, het eerste 'echte' bed in dit deel, en daarmee ook gelijk het einde van deel 2.
Het vervolg komt in deel 3, het laatste deel. Daarin ga ik wat grenzen over, spreek ik wat andere talen, krijg ik te maken met taxi's in plaats van bussen en nachtbussen in plaats van treinen. Op- en aanmerkingen worden gewaardeerd! *O*
