One of those nights...

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

One of those nights...

Bericht door Mikos »

One of those nights...

Je kent dat wel; van die dagen waarop alles fout gaat. Waarop alles tegenzit, er geen beginnen aan is. Als je geluk hebt, zijn dat van die zeldzame dagen of momenten. Als je pech hebt...

Met een Zwolse collega ben ik op weg naar huis. We hebben net een deel van de trein gecontroleerd en hebben gepland later nog naar het andere deel te kijken. Als we in Dieren aankomen, gaat hij sleutelen. Ik hoor dat hij tegen iemand praat, maar krijg niet mee wat het precies is. Na vertrek komt hij naast me zitten. Hij schudt zijn hoofd meewarig.
“Er stonden twee meiden en die ene zei dat die andere in de problemen zit,” zegt hij.
Okay, kan gebeuren. De man bij wie ze op bezoek ging zou haar hebben aangerand. Hij heeft besloten dat ze vanwege haar verhaal mee mag naar Deventer. Prima. Het duurt echter niet lang of ze staat bij ons met de vraag waar het toilet is. Mijn collega staat op en besluit met haar mee te lopen. Ze strompelt voor hem uit en hij wandelt rustig achter haar aan.
Even later komt hij terug en hij schudt wederom meewarig zijn hoofd.
“Heb jij een tampon bij je?”
Ik schiet in de lach, open mijn tas, doe alsof ik er in grabbel en zeg:
“Nee sorry, ik heb net de laatste weggegeven.”
Ze kwam al niet heel erg sjofel over, maar die laatste vraag geeft maar aan hoe ver ze heen moet zijn.
Als we vervolgens in Deventer aan komen, zien we haar niet uitstappen. We kijken elkaar aan en schudden allebei ons hoofd. We lopen naar haar toe en ik tref haar in de bakovergang ter hoogte van het toilet waar mijn collega haar eerder naar toe heeft gebracht. Ik zeg tegen haar dat we in Deventer zijn. Maar in plaats van meteen uit te stappen, blijft ze in de bakovergang staan en zwaait nog een keer met de deuren.
“Ik ben de weg kwijt,” zegt ze. Ja, daar waren we al achter, stap nu maar uit...
Gelukkig hebben we een collega van Veiligheid&Service al gevraagd mee te lopen voor de zekerheid. Hij stapt ook de trein in en zegt:
“Ah, jou ben ik vanavond in Zutphen al tegen gekomen, weet je nog?”
“Ja, maar ik heb een paniekaanval. Ik heb een paniekaanval...”
De collega helpt haar een handje om de trein uit te stappen en wij kunnen weg. Als we gaan zitten, zegt mijn collega:
“Ik kan me niet voorstellen dat je daar een vriend van wil zijn, zo’n drama.”
Ik moet lachen en zeg: Ach, het is one of those nights.

Afbeelding
Met een andere collega ben ik op weg naar Zwolle vanuit Rotterdam. Tot aan Leiden gaat de collega mee als Regio. Er gaat een collega mee als Regio als er binnen 6 maanden op dezelfde weekdag op dezelfde trein en hetzelfde traject meer dan 1 agressiemelding is gemaakt. Het is donderdagavond en er stappen de nodige reizigers in. We controleren een deel van de trein en vinden allemaal gezellige mensen. Mijn collega treft een man zonder kaartje en schrijft er een voor hem uit. Als we na Den Haag HS de voorkant van de trein controleren, wordt het iets anders. Ik tref een man van buitenlandse afkomst. Hij slaat flink aan het zoeken naar zijn kaartje, maar wanneer hij zijn zakken voor de tweede keer heeft afgezocht, zeg ik hem dat ik hem een kaartje ga schrijven.
“But I have Dagkaart,” zegt hij. Hij zoekt zijn zakken nog een keer na, maar hij vindt wederom niets. Ik beloof hem dat als hij voor Zwolle, waar hij naar toe wil, het kaartje vindt, hij die aan me mag laten zien en ik het Uitstel zal laten vervallen. Maar vreemd genoeg heb ik dat kaartje nooit te zien gekregen.

Mijn collega staat ondertussen een balkon verderop voor iemand anders een Uitstel van Betaling te schrijven. Ik vraag hem of hij iets nodig heeft, waarop hij ontkennend antwoord, dus ik loop vast de coupé in en houd de situatie in de gaten. Wanneer we bijna in Leiden aan komen, loop ik naar de omroep en vertel dat we in Leiden aankomen. Meteen na mijn omroep, roept mijn collega via de portofoon Veiligheid&Service op. We rijden al langs het perron en als de deuren open gaan, stap ik er meteen op af. De man voor wie mijn collega een kaartje staat te schrijven, probeert ineens weg te komen. Maar ik sta er voor en de collega’s van V&S komen ook de trap al op, dus hij kan geen kant op.
“Hij wilde ineens niet meer mee werken,” zegt mijn collega. Een en ander wordt alsnog uitgezocht, waarna de man binnenkort post kan verwachten. Waarom hij ineens moeilijk begon te doen, is een raadsel.
“Het is weer eens zo’n avond,” zeg ik tegen de collega van V&S.
“Ja, daarnet hadden we ook al een oproep van de Hema, nu komen jullie langs, het belooft een drukke avond te worden,” zegt ze.
We vertrekken en nemen de tijd om de administratie weer op orde te brengen.

In Den Haag speelt Bruce Springsteen op het Malieveld en gezien de hoge bezoekersaantallen is er besloten een aantal extra treinen te laten rijden om iedereen aan het einde van het concert nog naar huis te laten komen. In Zwolle spreek ik de collega conductrice die met mij de laatste extra trein naar Zwolle zal brengen. Ik moet vanuit Den Haag een half uur eerder vertrekken om een extra trein naar Lelystad te brengen, waar ik een half uur moet wachten om de trein naar Zwolle te nemen. Ik bel de Bijsturing om te vragen of ik misschien vanuit Den Haag rechtstreeks met de collega naar Zwolle mee kan, maar dat redt de Lelystadse collega niet, dus blijft het bij het oorspronkelijke plan. Ergens maar goed ook...

Als ik in Den Haag langs het perron sta, komt er een collega aan gewandeld die met mij meegaat naar Lelystad. Hij is eigenlijk ziek, maar is toch maar aan het werk gegaan. We spreken af dat hij in de achterste cabine ziek gaat zitten zijn en dat ik in de achterste cabine van het voorste stel plaats neem. Zo hebben we overal personeel voor het geval dat. Terwijl ik dat alles sta te overleggen, zie ik een bekende van me de trein instappen. Voordat ik bij NS ging werken, heb ik met haar samen gewerkt. Ze ziet me en ik spreek af dat ik na vertrek met haar wat bij zal praten. Tot die tijd sta ik op het perron de vele concertgangers op te wachten. Ze zijn allemaal uitgelaten en enthousiast. Er komen een hoop vragen voorbij. Ik roep nog een keer om dat er ruimte genoeg is voor iedereen, zolang ze maar niet in het achterste stel blijven staan en vooral het voorste stel komen bekijken. Dat levert nog een beetje volksverhuizing op, waarna we op tijd kunnen vertrekken. Onderweg loopt de trein langzaamaan leeg, iedereen zoekt zijn weg naar huis, net als mijn voormalige collega.

Als ik vervolgens in Lelystad sta, zie ik dat mijn trein 16 minuten vertraging heeft. Ik stuur de collega een appje. Ze reageert dat ze in Den Haag een reanimatie hebben gehad. Oei. Als de trein in Lelystad binnen komt, stapt de Lelystadse collega af. Ze is nog druk aan het praten met mijn Zwolse collega. We vertrekken snel en dan gaat er een gouden regel op: Praten is de beste remedie. Dus ik luister het hele verhaal van mijn collega af. Kort voor vertrek lag er ineens iemand op het perron, buiten bewustzijn. De Lelystadse collega is begonnen met reanimatie, de Zwolse collega is de AED, een Automatische Externe Defibrillator, gaan halen. In de chaos die er daarna ontstaat (mensen die massaal vragen komen stellen, pottenkijkers en meer wat je op zo’n moment niet kunt gebruiken) bleek de trein defect. In allerijl werd er een andere trein opgetrommeld, waarna alles en iedereen daarin werd gedirigeerd.
De collega’s hebben met de AED de man bij weten te brengen, die als eerste zei:
“Dat overkomt me wel vaker.” Gelukkig was hij met een vriend, die het in de gaten kon houden. Van die vriend trouwens geen enkel spoor. En zo komen we tien minuten te laat aan in Zwolle.

Ik ben voor de afwisseling onderweg van Hoek van Holland naar Rotterdam. Ik kom iemand tegen zonder kaartje en schrijf er een voor hem. Als ik vervolgens bij de achterste deur kom, staat daar een man. In gebroken Nederlands zegt hij dat hij geen kaartje heeft en dat hij er hier wel een gaat halen. Ja hoor, natuurlijk. Ik open de deur op het station van Vlaardingen Centrum en zeg dat hij de volgende keer zonder kaartje gewoon niet in moet stappen. Hij stapt uit en draait zich om. Met de paraplu die hij in zijn handen heeft zwaait hij vervaarlijk in mijn richting. Daar denkt hij kennelijk indruk mee te maken, waarna hij scheldend weg loopt. Dan draait hij zich nog een keer om en roept:
“Oprotten!” Ja joh, geef jezelf commando’s, of zo. Hoofdschuddend sluit ik de deuren.

Ik sta laat op de avond in Den Haag. De trein uit Rotterdam komt binnen en daar komen een hoop reizigers uit die met mij mee willen richting Gouda en Utrecht, omdat er door geplande werkzaamheden geen treinen rijden tussen Rotterdam Centraal en Alexander. Er komt ook een mevrouw met kinderen van een jaar of zes en haar vriend uit die trein naar me toe. Welke trein ze moeten hebben om naar Groningen te komen. Ik kijk haar even moeilijk aan en vraag of ze ook echt naar Groningen wil. Het antwoord is ja. Ik vertel haar dat ze dan een probleem heeft, want op dit tijdstip komt ze niet verder meer dan Zwolle. Ze kijkt me beteuterd aan. Ik zeg dat ze beter kan bedenken of ze hier in het westen vrienden of familie heeft waar ze kan overnachten, want na Zwolle is er niks meer.
“Ja, ik dacht: Vanmiddag zijn we ook zo naar Rotterdam gegaan, dan zul je ook wel zo terug moeten reizen.”
Die heeft dus niet in de Reisplanner gekeken, want dan had ze gezien dat ze voor diezelfde reis een half uur eerder al had moeten vertrekken om de laatste trein naar Groningen te halen en dan niet via Den Haag Centraal zou moeten reizen. Als ik de trein laat vertrekken, staan ze er nog steeds beteuterd te kijken. Ik kan me niet voorstellen dat je met je kleine kinderen zo laat nog op pad gaat, laat staan dat je je reis dan niet voorbereid.

Maar ook de treinen willen soms niet mee werken. Met een collega ben ik onderweg vanuit Leeuwarden richting Zwolle. We hebben twee treinstellen van het type ICM bij ons die in Leeuwarden aan elkaar zijn gezet. Het is zondagavond en dan willen er vaak nogal wat studenten richting het zuiden. We nemen ieder een stel; hij de voorste, ik de achterste. Ik begin direct met controleren en ben voor Heerenveen klaar. Maar als we in Heerenveen langs het perron staan, gaan de deuren niet open. Althans, die van het achterste stel blijven allemaal dicht. Via de portofoon zoeken we contact met de machinist, die toestemming geeft om alle deuren nog een keer te sluiten om het opnieuw te proberen. Dat biedt geen soelaas; de deuren blijven dicht. In overleg sleutel ik daarna de achterste deur open, zodat de reizigers in het achterste stel daar alsnog uit kunnen stappen. Mijn collega roept dat om, waarna er een handvol reizigers naar achteren komt en uitstapt. Vervolgens vertrekken we. De machinist vraagt mij om onze materieelcentrale te bellen en te kijken of we onderweg nog iets kunnen doen. Maar de centrale stelt voor om de trein opnieuw te splitsen en te combineren, want waarschijnlijk gaat er iets in de koppeling van de treinstellen niet helemaal goed. Maar omdat we al zeven minuten te laat zijn, stellen we dat uit tot tijdens het stationnement van Zwolle. Op die manier lopen we niet nog meer vertraging op, kunnen de reizigers hun aansluitingen in Zwolle halen en hebben we meer personeel voorhanden om te helpen. Dus ook in Steenwijk roept mijn collega om dat de reizigers in het achterste stel bij mij bij de achterste deur uit kunnen stappen. Er komt echter niemand, dus al snel kunnen we weer verder richting Zwolle. Ik bel ondertussen naar het hoofd van de rangeerdienst om te vragen of we een rangeermachinist erbij kunnen krijgen om de trein in Zwolle te splitsen en combineren. Meteen daarna bel ik onze personeelscentrale om te vragen of in Zwolle de aansluitingen in de gaten gehouden kunnen worden en dat de reizigers uit het achterste stel waarschijnlijk niet meteen uit kunnen stappen.
Als we vervolgens in Zwolle aankomen, staat er een mij bekende rangeermachinist al te wachten. Toevallig willen de deuren meteen na aankomst ook van het achterste stel open, dus iedereen kan direct uitstappen. Samen met de rangeermachinist zorg ik ervoor dat het achterste treinstel wordt gesloten, dat er wordt gesplitst, de koppeling nog eens goed nagekeken wordt, waarna de rangeerder de trein nog een keer combineert. Hij loopt nog helemaal naar voren om daar nog eens te testen of de deuren van het achterste stel nu wel openwillen nadat ik de trein heb vergrendeld. Alles werkt. Hij doet samen met de machinist van de trein nog een keer de remproef, die verplicht is na het splitsen en combineren om te zien of de hele trein remt en er geen problemen zijn, waarna de trein twee minuten te laat kan vertrekken. Iedereen heeft in Zwolle zijn of haar aansluiting gehaald en in de zeven minuten dat de trein aan het perron heeft gestaan is hij gesplitst en gecombineerd, er is een deurentest geweest en de remmen zijn beproefd. En hij ging twee minuten te laat weg omdat de trein die voor hem uit ging twee minuten te laat was. Netjes gedaan, toch?

Conducteur Mike
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21269
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: One of those nights...

Bericht door Meltrain »

Heel netjes gedaan. :pos:
En het was ook weer een mooi inkijkje in het boeiende en afwisselende leven van de hoofdconducteur. :D
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Jef400
Berichten: 5763
Lid geworden op: ma 06 jun 2011, 18:46

Re: One of those nights...

Bericht door Jef400 »

Zekers te weten weer een mooi verslag. Over die paniek aanvallen, is daar een vast protecol voor? Uit eigen ervaring weet ik dat mensen met een paniekaanval vreemd kunnen reageren en dus gevaarlijk kan zijn.
De oorzaak is belangrijker dan het gevolg.
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: One of those nights...

Bericht door Mikos »

Hier was weinig paniekaanval aan, hoor :wink:
Chrysa
Berichten: 7987
Lid geworden op: za 21 mei 2016, 21:12

Re: One of those nights...

Bericht door Chrysa »

Dit klinkt alsof ik in dezelfde trein zat als die waar je het over hebt in Lelystad. Fijn van NS dat ze de sprinter naar Groningen laten wachten op Zwolle als de intercity dusdanig te laat komt dat er niet meer overgestapt kan worden. Hier bij Arriva zou dat geen overbodige luxe zijn.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39115
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: One of those nights...

Bericht door Daniel »

Leuk afwisselend stukje weer :pos:
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Hendrik
Berichten: 2544
Lid geworden op: vr 20 feb 2015, 21:12

Re: One of those nights...

Bericht door Hendrik »

Inderdaad! :pos: :pos:
Zonnig
Berichten: 537
Lid geworden op: do 16 jun 2011, 14:09

Re: One of those nights...

Bericht door Zonnig »

@Mikos
Waarom steeds weer een nieuw draadje starten.
Je kan toch één centraal draadje maken voor al jouw belevenissen als conducteur.
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: One of those nights...

Bericht door Mikos »

Gaat toch prima zo? Andermans fotoreportages en reiservaringen komen ook steeds in nieuwe topics, dus waarom niet?
Gebruikersavatar
Z2N
Donateur
Berichten: 13109
Lid geworden op: za 10 mar 2012, 23:51
Locatie: Zeist

Re: One of those nights...

Bericht door Z2N »

Ik vind het wel prettig eigenlijk, op die manier ben je altijd op de hoogte wanneer er nieuwe verhalen komen. :Y
Acla da Fontauna, fermada sin damonda.
Flickr!
Gebruikersavatar
AppleMoose
Berichten: 6027
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 22:21
Locatie: Skogen

Re: One of those nights...

Bericht door AppleMoose »

Precies, niets mis met een nieuw draadje iedere keer. Als je het al wil centraliseren, maak er dan een apart forumonderdeel van, zoals ik al vaker heb geopperd.
Vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt.
Gebruikersavatar
trolly
Berichten: 10510
Lid geworden op: vr 02 okt 2015, 20:43

Re: One of those nights...

Bericht door trolly »

@Mikos, @Z2N: Eén draadje vind ik ook prima, maar zo is het inderdaad nog net wat handiger. @Ronaldussen: Dat is de enige verbetering die ik me kan bedenken :Y
Non oltrepassare la linea gialla

________________________________________________________________________________________________
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten