Na de afdaling in deel 2 volgt vandaag het hoogtepunt. Een deel met stakingen, verrassend veel landsgrenzen, en een vrijdagavond met een majestueus tintje. En verder véél, héél véél bussen, zodanig veel dat het zelfs Michiel71 of Regenmaker teveel zou worden... :')
Logischerwijs begint dit deel waar het vorige deel eindigde: de in het centraal massief gelegen stad Clermont-Ferrand. Oorspronkelijk had ik dit alleen als een tussenstop gepland, maar ondanks dat de treinen die ik had gepland niet reden ben ik toch maar hier wezen overnachten. Maar na een rustig ontbijtje in deze verder niet heel toeristische plaats, trok ik bij tijds maar verder.
De SNCF is een raar bedrijf, ik zeg het iets te vaak. Zo heeft men hier in Clermont-Ferrand een prachtig busstation gebouwd, voor een groot deel betaald vanuit de pot voor de spoorinfrastructuur. Dat er daardoor niets overblijft voor de spoorlijnen in de regio, die (op de lijn naar Parijs en Lyon na) allemaal op de bedreigde lijst staan, is maar bijzaak... :N De volgende verbinding was een TER-bus, een vervanger van een sneltrein naar St Étienne, op de betreffende route zijn in enkele jaren alle treinen verdwenen, de laatste treinen zijn eind mei dit jaar opgeheven.
Via de snelweg door het Centraal Massief ging het naar Saint Étienne, een niet heel verkeerde route. :)
En af en toe Duitse taferelen worden dan ook vergeven. (A)
Saint Étienne Châteaucreux, 1 uur en 40 minuten en 130 kilometer verderop. Lang had ik hier niet, ik had de keuze tussen 10 minuten of enkele uren... -o-
Via een niet heel spannende regio ging het naar Lyon terug, de regio's rond Lyon en Saint Étienne zijn aan elkaar vast gegroeid. Dat zou in Duitsland dan een S-Bahn opleveren, de SNCF komt (buiten de stakingen) met pijn en moeite op een uursdienst uit... :')
In Lyon had ik eigenlijk weer een kwartiertje overstap, de SNCF vond dat echter te kort en gaf mij daarom een kwartier extra. Ideaal momentje voor de lunch dus.
Vanaf Lyon had ik een directe TER-trein naar Genève, nog heerlijk gereden met comfortabele Corail-rijtuigen. Alleen jammer dat de ramen ietswat verkleurd zijn ondertussen... :X
De route naar Genève voert door de eerste uitlopers van de Alpen, wat grote rivieren en matig hoge heuvels oplevert. Een mooi uitzicht dus. :)
Na ruim twee uur sta ik dan bijna in Zwitserland. Alleen de grenscontrole nog, Frankrijk is nog steeds in noodtoestand.
Genève-Cornavin is een druk station, waar naast het regionale verkeer ook de IC-treinen naar 'duitstalig'-Zwitserland vertrekken. De IC-treinen die rijden via Bern zijn ontzettend druk, en rijden daarom met de IC 2000-stammen van de SBB.
Rond Genève wordt gewerkt aan een RER-netwerk, omdat het OV op een aantal lijnen overbelast is. De lijn naar Coppet is daar één van, maar omdat meer dan twee treinstellen niet langs de perrons past heeft men maar besloten om de eerste klasse te declasseren, een simpele maar weinig effectieve oplossing: Zelfs om vier uur in de middag was dat nog niet voldoende.
Ik was nog nooit in Genève geweest, en besloot dan ook al snel om de stad in te trekken. Daar we in Zwitserland zijn is het logisch dat zelfs de trams hier van Stadler zijn. :Y
(A)
Het stadshart van Genève is een typische Zwitserse fortstad, tegen een heuvel opgebouwd.
Ook hier is er OV, maar om nou te zeggen dat ik mij getrokken voelde door de busjes van AnsaldoBreda, neh... :')
De bekende fontein van Genève stond te sproeien, al snel zo'n 20 meter hoog.
Ook Genève, die o zo lage prijzen. 30 gram gedecoreerde chocola voor maar 6,50 CHF (~6 euro)!
Genève heeft naast trams en bussen ook nog trolleybussen, een heel afwisselend netwerk bij elkaar. En eerlijk gezegd, ik vind deze trolleybussen (Van Hool) niet eens zo heel gek. (A)
Hoe dichter ik bij het Lac Léman (meer van Genève) kwam, hoe meer men het nodig vond om te compenseren... :')
Nadat ik ook nog even inkopen had gedaan bij de Zwitserse Bijenkorf, was het tegen zes uur tijd om door te reizen naar Annemasse. Ik bedoel, Genève is mooi, maar in Annemasse slapen scheelde al snel de helft... :X Voordat mijn bus ging nog even een plaatje van het Lac Léman, met een vrij onheilspellende lucht.
En ondanks wat rennen haalde ik deze bus niet meer, de volgende ging 8 minuten later.
Er is een reden dat de Zwitsers een peperdure RER willen aanleggen, de lijn naar Annemasse is een van de lijnen die zwaar overbelast is. Vaker rijden is eigenlijk geen optie door de vele files en de beperkte ruimte in Annemasse, dus dan krijg je dit. Nog maar drie jaartjes wachten... -o-
Na aankomst in Annemasse zocht ik mijn slaapplek op, en nadat ik nog een Couscous naar binnen werkte lag ik tegen 21:00 op bed. Het was een flinke dag geweest...
En zo was het alweer een dagje later. Vandaag was de eindbestemming Briançon, verder naar het zuiden in de Alpen. En met de staking bij de SNCF die dag nummer veel inging, was het alleen maar logisch dat de dag begon bij de bushalte van station Annemasse.
De bus was iets te laat, maar de volgende overstap was lang genoeg. En zo kon het gebeuren dat ik in Bellegarde, het laatste grote station voor de grens op de route tussen Genève en Frankrijk, nog op tijd was om de stoptrein naar Évian les Bains (van het Évian-water) te zien. SNCF-logica zorgde ervoor dat de trein te laat vertrok, maar de stationschef was blijkbaar zo interessant dat deze vijf minuten lang door bepte in plaats van het vertreksignaal te geven... :X
Zo'n tien minuten later kwam mijn volgende trein binnen, een TER-trein naar Chambéry Challes-les-Eaux.
De route tussen Bellegarde en Chambéry blijft ten westen van de grootste Alpentoppen, bij een aantal stations zijn er hier aftakkingen naar spoorlijnen dieper de Alpen in.
Tussenhalte: Chambéry Challes-les-Eaux. Alhier had ik zo'n 20 minuten tot de volgende trein, naar Grenoble. Deze werd al snel na aankomst klaargezet.
Het moge duidelijk zijn, meer dan 10 dagen staken begon zijn tol te eisen. Zelfs de informatiesystemen kwamen in opstand!
De spoorlijn naar Grenoble is het verlengde van de spoorlijn uit Bellegarde, dus ook hier kom je langs de uitlopers van de Alpen.
Hoe verder zuidelijk het gaat, hoe meer het duidelijk wordt dat Italië dichterbij komt.
Deze spoorlijn is in recente jaren gemoderniseerd en geëlektrificeerd, wat natuurlijk goed is. Maar het afbraakbeleid van de SNCF ziet dan kans om een perron dat net drie jaar oud is alsnog te laten overwoekeren... :X
Na een goed uur was ik in Grenoble, een grote stad midden tussen de Alpenuitlopers. Dat levert dan ook wat activiteit op, wie iets herkent mag het onderaan in de commentaarsectie zetten.
In Grenoble zijn de bergen nooit ver weg, ze bepalen het straatbeeld. Toch rijdt hier ook een tram, die voor Franse begrippen vrij uniek is in het feit dat het hier niet alleen Citadis is: ook de voorganger, de TFS, rijdt hier door de straten.
Vanaf Grenoble zou ik per streekbus verder gaan, maar daar ik nog een paar uur had wou ik nog wat van de stad zien. De tram reed echter vandaag niet door het centrum (de reden wordt zo duideijk), dus mocht ik te voet verder. Dat bood mij de kans om deze 'interessante' fontein te zien.
De reden dat de tram niet reed werd al snel duidelijk: in het stadshart vond een demonstratie plaats tegen de hervorming van de arbeidswet. In Frankrijk is het doodnormaal om voor jouw protest sympathie te creëren door andere mensen gruwelijk in de weg te staan, de lieve dames en heren wouden niet van het tramspoor af, en dus reed de tram niet. Ik werd trouwens aangesproken of ik niet ook zou moeten protesteren (je bent ook een Franse jongere!), maar ik ben eerlijk gezegd vóór de nieuwe wet.
Om de rust op te zoeken liep ik naar een interessante attractie die Grenoble heeft, een kabelbaan naar een hogerop gelegen fort.
En dat uitzicht was inderdaad prachtig, het is goed te zien dat de stad omringd ligt door bergen en heuvels.
Het Fort was helaas dicht alsgevolg van een 'stroomstoring' (kleine clue: die was er niet)
, dus ging het al snel naar beneden terug.Een kabelbaan zelf is niet zo bijzonder, maar de designkeuzes maken dit wel tot een dingetje.
Vanaf de zijkant van de heuvel was het fort ook goed te bezichtigen trouwens, de goede zonpositie hielp wel mee. :)
Ruim optijd was ik terug, om een regionale bus te pakken. In Frankrijk is dat vaak een rotzooi, maar in de regio Provence-Alpes-Cote d'Azur (PACA) is het wél goed geregeld, met één naam: LER. De link met de TER-treinen van de SNCF is logisch, reizigers kunnen doorgaande vervoersbewijzen kopen. Alleen Interrail is niet geldig (behalve op bussen die treinen vervangen), dus moest ik een gewoon kaartje kopen.
Nou verwachtte ik dus dat dit mijn bus was, maar nee, deze ging naar Marseille.
Ik schrok me een hoedje, toen bleek wat mijn bus wél zou zijn: een verdomd sprinterbusje. Toegegeven, voor de afstand koste het geen drol, maar als je een luxe touringcar met wc en Wifi wordt voorgeschoteld is het wel een afschaling.
Deze wou ik trouwens niet onthouden, ik ben geen mens van stereotypen maar deze vond ik wel toepasselijk... :')
Omdat mijn bus pas in 20 minuten ging liep ik nog even het station op. Hier stond een trein klaar, met HC en MCN, richting Lyon. Alleen nam deze geen reizigers mee, als stakingsmiddel was deze trein als ledig mat ingelegd. Staken bij de SNCF is ook niet veel meer dan reiziger pesten natuurlijk... :X
Met het helse busje ging het vervolgens op pad. De reden dat het kleine busje werd ingezet werd mij onderweg verteld: de normale route dwars door de Alpen was dicht door een ingestorte tunnel, en dus reed de bus om via de Fréjus-tunnel en Italië. Om alsnog de reistijden te halen moest er echter 130 gereden kunnen worden, en dan kom je hierop uit.
De sfeer aan boord was wel goed, van de zes passagiers waren er vier jonger dan dertig, en de rest was jong van geest. Meeblèren met foute Franse hits, zo kom je de tijd ook wel door... (A) Voor ik het wist waren we al in de Fréjus-tunnel.
De dienstregeling had veel buffer voor file voor de tunnel, maar die was er niet. Dan maar in Bardonecchia goedkoop drank en tabak halen, onder leiding van de chauffeur... :')
Een kwartier te vroeg stond ik in Briançon, alwaar ik gepland had om de nachttrein te nemen. Die reed door de staking echter niet, en door EU-wetgeving is de SNCF dan verplicht om reizigers een alternatieve slaapplaats aan te bieden (EC 1371/2007, artikel 16 lid 2b). De blonde nitwit die als enige over was gebleven op het station was hier niet van op de hoogte, en dus kreeg ik de mededeling zelfs een slaapplaats te zoeken (de SNCF heeft later wel gereageerd dat dit niet had moeten gebeuren, ik ga mijn geld terug krijgen).
Ik nam het er maar van, wetende dat de SNCF mij terug moest betalen. Dus na een goede maaltijd keek ik rustig nog even Canal+ (een betaalzender voor het grootste deel van de dag), om daarna maar te gaan slapen.
En toen was het ochtend, en in plaats van in Parijs was ik nog in de Alpen. Vandaag Parijs bereiken was een uitdaging, ik moest per trein naar Gap, vervolgens per bus naar Aix en Provence (vlakbij Marseille, dus vlak bij de middellandse zee), om daarna een TGV te vinden die niet overvol was om zo naar Parijs te komen. Challenge accepted, die avond begon het EK, dus wou ik wel optijd in Parijs zijn.
Briançon op een zonnige zomerdag, het is dat je hier niets kan doen, want anders zou ik graag nog langer gebleven zijn. :D
Op het station was een trein klaargezet voor de richting Gap (een uur verderop). Dit zou slechts één van de drie treinen zijn hier vandaag, er waren maar twee machinisten aan het werk gegaan voor de honderden kilometers netwerk in de hoger gelegen delen van de regio PACA.
Lekker slalommen door de Alpenvalleien, ik vind dit zo mooi... :D
Gap, terminus du train. Vanaf hier moest het verder met de bus, slechts 3 uur vandaag! *O*
De bus volgde gelukkig een groot deel van de rit de departementale wegen, dat bracht een mooi uitzicht.
Te Aix-en-Provence TGV mocht ik overstappen op de TGV naar Parijs. Ik had hier geen reservering voor, die normaal gesproken wel verplicht is. Maar door de staking mochten reizigers álle treinen nemen die logischerwijs nodig waren om de bestemming te bereiken, en bovendien werd er eigenlijk niet gecontroleerd. Ik vond gelukkig wel een leeg plekje in de 400 meter lange trein.
En toen stond ik in Parijs, slechts 9,5 uur later dan gepland. :')
Vandaag zou de eerste wedstrijd van het EK gespeeld worden, in het Stade de France. Maar door de SNCF-staking reden er niet méér maar minder treinen, er werd chaos verwacht. Ik reisde dus snel af naar het Gare du Nord, waar de RER (B en D) vandaag bovengronds zijn eindpunt had. Rustig zullen we het maar niet noemen... :X
Hierna trok ik naar mijn slaapplek in het 18e arrondissement, een volkswijk ten noorden van het Gare du Nord. Het uitzicht was het Parijs waar ik van hou, bruisend, divers, en relaxt.
In een kroeg vlakbij werd onder het genot van een paar biertjes de wedstrijd gekeken, winst voor Frankrijk. *O* Maar dit was niet waarvoor ik naar Parijs was gekomen. Ook al had ik gepland om eerst naar de Fanzone te gaan bij de Eiffeltoren (door de late aankomst was dat geen optie meer), het hoofddoel van de dag had niets te maken met voetbal, maar met muziek. Mensen die het muziektopic een beetje volgen zullen weten dat ik vaak muziek post van het YouTube-kanaal Majestic Casual, wat alternatieve muziek upload. Dat YouTube-kanaal is heel groot, zo groot dat het in mei voor het eerst een paar feesten met de muziek van het YouTube-kanaal organiseerde, met de artiesten live. Een feestje dat heel de nacht zou duren, begin tegen 23:00 en einde bij het begin van de ochtend. Het feestje was goed, heel goed. :Y
Tegen een uurtje of vier ging ik met drie nachtbussen weer terug van het 1e naar het 18e arrondissement, een afstand van zo'n 10 kilometer. Voor de mensen die Parijs van overdag kennen is dat waarschijnlijk schrikken, naast natuurlijk dat al het niet mooie van Parijs (daklozen op straat, dronken tieners, mensen die de weg kwijt zijn door de drugs) open en bloot te zien is als de toeristen slapen.
Een uur of vijf aan slaap later ging ik het bed weer uit, ik ging weer terug naar huis. Door de noodtoestand moeten Thalys-reizigers nu door de bagagecontrole, maar mijn gigantisch gevulde rugzak werd bizar genoeg niet als bagage gezien, ik mocht gelijk doorlopen. :')
Met het bewijs van de avond ervoor nog aan de pols...
...ging ik maar slapen op de trein, ik lag pas in bed toen de zon aan het opkomen was. Bij Antwerpen werd ik weer wakker, en een halfuurtje later stond ik in Rotterdam. Snel rennen, en vier minuten later stond ik in een vertrekkende [serie=Intercity|2016|Groningen - Rotterdam Centraal500[/serie] om naar Gouda te gaan.
En via Gouda ging het naar Alphen, ik was na 10 dagen weer thuis. :)
Het was een leuke reis geweest, die helemaal niet verlopen is zoals ik had gepland, maar die daarmee een aspect van avontuur gaf. Ik heb in ieder geval genoten van mijn reis, en ik hoop dat het verslag eveneens genieten was. Op- en aanmerkingen worden gewaardeerd! :D
.
