Deeltje 2
Deeltje 3
Terwijl het land bijkomt van de sneeuw en ijzel en vrieskou van gisteren, dacht ik terug aan die mooie warme vakantie in Lissabon afgelopen september. En dat ik mijn verslag nog niet had afgemaakt! Dus bij deze :)
Ik was er van 13 tot en met 20 september. Maandag de 19e was mijn laatste volle dag en er waren nog een aantal punten die ik wilde zien. Na de ochtendrituelen ging ik per metro naar Cais do Sodré. Het een driesporig station, eindpunt van de Linha Verde.
De vier metrolijnen hebben behalve hun kleuren ook nog een symbool én een daarbij horende bijnaam. De Linha Verde (groene lijn) heeft een boot als symbool en heet ook wel de Linha da Caravela (Karveellijn).
De Linha Azul (blauwe lijn) heet ook wel de Linha da Gaivota (zeemeeuwlijn). De Linha Amarela (gele lijn) is de Linha do Girassol (zonnebloemlijn) en de Linha Vermelha (rode lijn) is de Linha do Oriente (oostlijn) en heeft een naar het oosten wijzend kompas als symbool. Bent u daar nog? Hallo?
Cais do Sodré is ook een veerbootterminal. Ik stak over naar Cacilhas aan de overkant van de hier twee kilometer brede Taag.
Dit was de boot :)
Hier stapte ik over op de tram van Almada. Het nieuwe tramnetwerk heet Metro do Sul do Tejo en ligt vrijwel geheel op een eigen baan. De trams zijn de tussenvorm van de Combino en de Avenio en het was een wel erg bekend geluid ver van huis.
Ik stapte onderweg uit om naar Cristo Rei te lopen. Een gigantisch Christusbeeld dat niet te missen is als je in Lissabon bent. Het is in de jaren 1960 in opdracht van dictator Salazar gebouwd om God te bedanken dat Portugal niet betrokken raakte bij de Tweede Wereldoorlog en om Lissabon te beschermen. Je vindt ook bijna geen oorlogsmonumenten daar, hooguit voor de Eerste Wereldoorlog.
Het beeld is ruim 100 meter hoog en het 6e grootste Christusbeeld ter wereld. Voor 5 euro kun je zelfs naar boven (heb ik niet gedaan). Oh en Jezus heeft een antenne op zijn hoofd
Hier pal naast ligt de Ponte 25 de Abril. Het is een slechts iets kleiner zusje van de Golden Gate Bridge. De brug is in 1966 geopend als Salazarbrug, maar is op 25 april 1974 omgenoemd ter herinnering aan de vreedzame revolutie waarbij Salazar werd afgezet. Er klinkt hier een constant gezoem van het verkeer, alsof er 100 muggen om je hoofd zwermen.
Na de toerist uit te hebben gehangen ging ik weer naar de tram om ermee naar het zuidelijkste eindpunt van het netwerk te gaan, station Corroios aan de Fertagus-voorstadslijn.
Een Fertagus-trein richting Setúbal.
Ik reisde de andere kant op, naar Lissabon, waar ik belandde in de Linha Vermelha van de metro. De lijn is in 1998 geopend als verbinding naar de EXPO98 die nabij station Oriente werd gehouden. Er is heel veel aandacht aan de aankleding van de gigantisch oversized stations geschonken.
Ik stapte uit op station Olaias.
Maar na slechts enkele honderden meters langs flats te lopen kom je ineens in dit schrale buurtje uit. Een groter contrast bestaat haast niet.
Hier ligt het met ingang van dienstregeling 2016 gesloten station Chelas, aan de splitsing van de ringspoorlijn met een zijtak naar station Santa Apolónia.
Terug in de beschaafde wereld ging ik nog even kijken nabij station São Sebastião. Het is het bovenste punt van een enorm lange zichtlijn door de stad. Van Restauradores tot aan het beeld van Marquês Pombal ligt de Avenida, zeg maar de Champs Elysées van Lissabon. Na het beeld ligt een langgerekt park.
Met bovenop de grootste vlag die ik ooit heb gezien.
Terug in het centrum wilde ik een ritje maken met de Santa Justa-lift. Een lift uit 1902 die 45 meter hoog is en de lage wijk Baixa met de hoge wijk Chiado verbindt. De lift wordt geëxploiteerd door stadsvervoerder Carris, je dagkaartje is hier geldig. In de lift staat een cico.
Je hebt een mooi uitzicht vanaf de top.
What goes up, must come down, en dat deed ik met de Bica-funiculaire. In tegenstelling tot de andere twee funiculaires zijn deze treintjes trapsgewijs opgebouwd.
Stationsgebouw aan het lage eindpunt.
Tram 25 heeft hier een halte.
Ik liep door naar Cais do Sodré, waar het inmiddels avondspits was en honderden mensen door het ruim opgezette metrostation lopen dat wel erg lange looplijnen kent.
Ik scoorde een hapje eten en ging even genieten van de zonsondergang.
Naast het oude vehikel waarmee ik naar Cacilhas was gevaren zijn er ook moderne veerboten.
Avond weer leuk besteed, vrij bijtijds gaan slapen. En toen was het alweer de laatste dag
Voor ik naar de luchthaven moest gaan had ik no tijd voor een wandeling. Ik kwam langs de Lavra-funiculaire....en maakte nog even een foto van de hal van station Rossio.
Daarna was het toch écht tijd om de spulletjes weer in te pakken. Dag pensionnetje!
De luchthaven is na de beveiliging een winkelcentrum waar toevallig ook vliegtuigen komen.
Tijdens het wachten aan de gate zag ik de meest lelijke bussen voorbijkomen.
Bijvullen en instappen..
Na een kalme vlucht kwam ik weer in Nederland, waar het inmiddels hartstikke bewolkt was. Weg zonnetje.. maar fijn om weer thuis te zijn.
Het was de mooiste vakantie ooit *O* Lissabon is een echte aanrader, er is ontzettend veel moois te zien, ook in de omgeving. Het is ook een erg volwassen bestemming, hier zie je geen dronken jongeren want die zitten massaal aan de Spaanse costa's. Hier is het gezellig druk. Je ziet ook geen kinderen want daar is het te saai voor, de toeristen zijn vooral ouderen, en echt heel veel twintigers. De tijd van zuip-en-neuk-vakanties is geweest, nu willen ze cultuur snuiven.
En verder? Ik heb de smaak van het vliegen te pakken, in 2017 ga ik nog veel meer gave dingen doen *O*
Wij danken U voor de aandacht en tot de volgende keer! :)
*O*
Nee! 
