Een treinkaartje kost veel geld. Om ons na onze reis het knagende gevoel te besparen dat we evengoed zonder kaartje hadden kunnen reizen, zet de spoorwegmaatschappij vriendelijk personeel in. Deze mensen vertellen ons waar de trein 'haltes heeft', en ze vragen naar onze 'plaatsbewijzen', waar ze met tangen geheimzinnige codes op nalaten. Maar hoe moeten we deze mensen noemen?
De NMBS spreekt van treinbegeleiders , en dat woord tref je steeds vaker in de kranten aan, ook al omdat ze steeds vaker in conflict komen met reizigers, en dat is de beste manier om de media te halen. In Nederland is de treinbegeleider onbekend, en toch worden ook daar onze kaartjes geknipt. En wel door een conducteur, een woord waar velen misschien van denken dat het dialect is, of gewoonweg Frans.
Lees verder
Leuk stukje, vooral de laatste zin (in 't origineel)...
Tussen Brussel en Roosendaal verandert de conducteur dus volledig van beroep. Verbaast het u dat het treinverkeer tussen Parijs en Amsterdam vaak vertraging oploopt?
